Musika's POV
Di lang mga studyante at mga kaklase ko ang nagulat kundi pati na rin ang mga teachers.
Funny thing is, nung inisa-isa kaming magpakilala ay gulat na gulat sila at pinaulit pa sakin ang pangalan ko't kung ako nga ba raw talaga si Musika Mashima na mataba nuon.
Hanggang sa paglabas ko ng room at paglakad papuntang canteen ay pinagtitinginan parin ako. Bahala sila sa kung anong iisipin o sasabihin nila. Basta buhay ko 'to. Problema ko na 'to at hindi sila ang bumubuhay sakin. Di ko na sila hahayaang apakan ako. Never again!
***
"Musika? Talagang ikaw na 'yan?!" Inalog-alog pa 'ko ni Kenji na nanlalaki yung mga mata. Pinapunta daw siya nila Jessa dahil nagpakita na ako. Akala daw nila kung ano nang nangyari sakin at akala nila nasa Japan daw ako.
"Siguradong magugulat si Eazer pag nakita kang ganito!"
School mate lang din sila nila Kuya at Eazer.
At si Russel nga din pala, grumaduate na. Mataba pa 'ko nung pumunta ako sa graduation niya sa ANHS.
Nakakainis nga kasi dahil kay Leny, nakapag-papicture ako sa kanya. Ang AWKWARD nun, grabe. Isang malaking motivation rin na magpapayat ako kasi ni hindi niya ako kinausap. Hinatak lang siya ni Leny para daw mag picture kaming dalawa. Pinagbigyan niya lang talaga si Leny. Wala ring alam si Leny sa nangyari samin.
Napangiti ako nang maalala ko yun.
The most awkward and embarrassing part was nung siya pa ang humabol sakin kasi nga tumakbo ako to get rid of Leny's friends na pinuntahan talaga si Russel sa stage dahil may magpapa-picture daw at nung makita kong pababa na ng stage si Russel, tumakbo agad ako papuntang hallway sa studying area nila na katabi ng gym.
Di naman ako pwedeng tumakbo talaga all the way sa exit ng school kasi masyadong maraming students with their parents and everyone at wala na kong nagawa kundi ang tumayo nalang sa likod ng puno at nahanap naman nila 'ko tapos I saw Russel running towards me. Magmukha akong t*nga talaga. Huhuhu!
May tatlong pictures kami. Yung isa ay inakbayan niya pa 'ko dahil yun nga ang utos nila.
SOBRANG NAKAKAHIYA.
I hope nakalimutan niya na yun.
"Wuy? Napapangiti ka?"
Kinakaway ni Kenji ang kamay niya sa harap ko.
"Ah wala, may naalala lang."
"Yiieee! Ano yun?"
"Wala."
"Grabe lang. Di ako makapaniwala! Wew!"
"Hoy hinaan mo nga lang boses mo. Nakakahiya!"
"Well you should be proud, you know."
"I know. Pero nakakahiya parin."
"Heh."
Dumeretso na kaming canteen and still, all eyes on me.
Siguro ilang days pa 'kong maging chismis sa school na 'to.
"O, kamusta naman yung bagong Musika?"
"Sobrang sarap sa feeling, Kenj. Magaan, mabilis na akong kumilos. Basta!"
Nagtaka ako nang nilapit ni Kenji ang bibig niya sa tenga ko.
"Gano kasarap?"
"Huuuuuyy Kenji! Hentai ka na ha!"
"Oy di ah!" Tinakpan niya ang bibig ko.
"Eehhh. Di raw. "
"Joke lang eh."
"Hahahahaha hentai!"
"Hindi nga!"
"Hahaha weh."
"Kiss pa kita dyan eh."
"Ew, lumayo ka nga."
Umorder lang ako ng salad at calamansi juice.
"That is so not you, Musika."
Nagulat ako nang marinig ko kung sino yung nagsalita.
Lumingon ako sabay sigaw.
"Waaaahhh! Cha, Jes, Joyce!"
Isa-isa ko silang niyakap at nag-group hug muna kami.
"I hate you! Akala namin kung ano nang nangyari sayo! " Sinapak ako ni Joyce.
"Sabi ng Kuya mo nasa Japan ka raw kaya naman hindi ka ma-contact!"
"Nasa bahay lang talaga ako at nag focus sa goal. I promised you, diba?"
"Awwweee!"
"Hahaha. To the highest level ka na talaga, girl. You're so gorg na talaga!" Sinusuklay ni Chaldea ang buhok ko ngayon.
"I'm so inggit!"
"OP ako."
Natawa kami kay Kenji.
"Hoy Kenji namiss kita!" Niyakap siya ni Jessa mula sa likod.
"Heh. Kung di pa ako nagsalita, di niyo din naman ako papansinin."
"Edi sorry na. Hahaha!" Singit rin ni Joyce.
"Grabe lang talaga. At first kasi, narinig namin kaklase natin na ikaw nga raw eh ang ganda at ang payat na!"
"Nahihiya nga ko eh."
"Ngayon ka pa ba mahihiya sa lagay mong yan? Nako kung ako sayo, tinarayan ko na sila Melody at Christine noh."
"Tyak na maraming magkakandarapa sayo, Mika. Very talented at ngayon pang beauty queen na!"
Si Cha talaga. Napaka honest! Hahahaha!
"Maraming maglalaway ka'mo." -Jessa
"Kayo talaga. Ang bobola niyo na ha. Namiss ko kayo."
Teary eyed na ako dito, tae. Ano ba naman kasi yung di mo nakausap ang mga kaibigan mo for three whole months diba?
"Hahaha we're so proud and happy for you, friendship!" - Joyce
"Thank you sa inyo. Isa kayo sa mga naging inspiration ko eh."
"Awwwee talaga? We're always here for you naman eh." -Jessa.
"Thank you talaga sa inyo."
Andami kong kinwento sa loob ng three months na pagpapapayat ko. Nakakatuwa.
This is like a dream.
Isang panaginip na nagka totoo. Ilang ulit kong inisip na kung talagang panaginip lang 'to, ayoko nang magising pa. Ayoko, ayoko, ayoko!
Si Chaldea nga pala at Jessa ay nasa Class B na. Kami ni Joyce lang ang magkaklase.
"So have you seen Melody's reaction?" -Chaldea.
"Speaking of, nope. But she asked kung ako na ba daw talaga 'to. Like, hindi ba obvious? Duh?"
"Manigas siya noh. Pagkatapos ng mga ginawa niya sayo." Galit na sabi ni Joyce.
"Hoy, minus points kayo sa langit nyan. Masama ang magtanim ng galit sa kapwa."
Napatingin kaming lahat kay Kenji.
"Nag Seminary ka ba, Kenj? Wow ha." -Joyce
Nagsitawanan kami.
"Hahaha! Haayaan na natin yun. What's more important is, I have you guys with me."
***
Whole day kong tiniis ang pang-aasar ng mga kaklase ko sakin.
Yun bang feeling mo, artista ka? Sobrang nakaka-ewan.
Pauwi na 'ko nang may sumigaw ng pangalan ko.
I know that voice.
"Musika." I just stopped without looking back.
"Can we talk?" Duh? You are already talking.
"What for?" Di ko parin siya nililingon.
"Pwede bang pababain natin mga pride natin for once and for all? Or kahit ngayon lang."
Coming from you?
"Para san pa?"
"I just want us to talk."
"Tungol saan nga?"
"I'll tell it if you come with me."
"Uhh... No?"
"Please?"
"Just leave me alone. Excuse me."
Di siya umimik but instead, hinawakan niya ang braso ko at hinatak ako. Inalis ko ang kamay niya.
"Pwede ba? Uuwi na ako and don't you dare ruin my day."
"Porket ba ganyan ka na, may guts ka nang magtaray ng ganyan?"
Lumabas na naman ang baho nitong babaeng 'to.
I laughed in disbelief.
"What the hell. You see, ayoko lang sayangin ang oras ko para sa isang taong di worth ng oras ko. Get it?"
Tumalikod ako at umalis na.
"Musika!"
Kinuha ko ang alcohol ko sa bag ko at pinunasan yung nahawakan nyang parte ng balat ko.
"Kuso." (Sh*t)
Nagmadali lumakad. Ano bang kailangan niya? Hihingi siya ng tawad, ganon? No way. Matapos ang lahat, ganun lang? Sorry not sorry pero di ako yung kind of person na madaling magpatawad. Sobrang kinamumuhian ko siya. Sobra. Ayoko na siyang makausap. Bakit pa nagkaroon ng batas kung idadaan lang lahat sa simpleng "sorry"?! I hate her! Never agai---
"Ittai---!" (Ouch)
Na-out balance ako and fell with my butt. Nahulog pa yung phone ko! D*mn! Malas talaga ang babaeng yun!
"So-sorry miss. Are you okay?"
Di ko pa tiningnan ang kung sino mang nakabangga sakin dahil nakita kong may crack ang case at protector ng phone ko!
"Watashi wa daijobu mitekudasai!" (Mukha ba akong okay?)
Tiningnan ko siya mula sa kinabagsak ko at...