En bastaki ada
Ortadaki defne
En sondaki asena
Davette giydikleri elbiseler ve makyajlar
<><><><><><><><><><><><><>
"Asena bak düzgün bişey giy önemli bi davet bu biliyosun!"
"Tamam anne" asenayı düzgün bişey giymesi için uyardıktan sonra kuzeyin kravatını düzelttim. Son olarak boy aynasından kendime baktım ve elbisemi düzeltip odadan çıktım.
"Kuzey! Asena! Hadi ama hızlı bir az! Ya siz nası vampirsiniz?"
"Geldik anne ya iki dakika bekleyemedin"
"Sus kız!" Kuzey bize gülerken hep birlikte evden çıktık. Ha bu arada kuzey eşim oluyo. Emremi? Hah! Tabii ki artık umrumda değil. Kızım ben ve kuzey gayet mutluyuz.
Kuzey'in arabasına binerken asena yine hızını alamadığı için sarsıldık, yani hep olan bişey.
"Pardon bilirsiniz işte klasik ben" deyip güldü asena. Bizde kuzeyle ona karşılık verdik.
"Kuzey canım biliyosun dimi yolu"dedim.
"E tabi biliyorum kızım. Cahilmiyim ben?"
"Bilemiyorum orasını"
........ Mekana geldiğimizde üçümüzde aynı anda indik. Ben kuzeyin elini tuttum. Asena ise yine telefona bakarak yürüyodu.
"Asena kızım şu telefonu bi bırak!"
"Annecim bi dakika yaa arkadaşımla konuşuyorum. Kuzey abi sen annemi bir az önden götür"
"Asenacım beni karıştırma sonu kötü oluyo"
İçeri girdiğimizde fazlasıyla ses olması beni rahatsız etti. Zaten her şey çok net duyuluyo bizde, bide böyle yüksek sesler!
Boş bi masa bulup oraya geçtik. Asena bi arkadaşımla buluşucam deyip yanımızdan gitti. Biz kuzeyle sohbet ederken asena'nın bi kıza şaşkın şaşkın baktığını gördüm. Daha sonrada birlikte bir yere gittiler. Merakıma yenik düşüp arkalarından gittim.
"Asena!"
"Anne...A-ada" dedi. Hangi ada? Acaba o mu? Değildir canım.
"Teyze?" Ben ve asena adaya mal mal bakarken o bize şefkat ve özlemle bakıyodu.
"S-sen gerçekten..."
"Evet ben yani...şey işte ya" adaya sarıldım. Ne olursa olsun yiğenimdi ve özlemiştim.
"Nerdeydiniz? Neden gittiniz? İnsan bi benide alır be!" İlk iki sorusunu ciddi sormuştu ama son söylediğini alayla söylemişti. Ben ondan ayrıldıktan sonra asena sarıldı.
"Çok özledim....kardeşim" dedi asena. Ada ise gülümseyip sarılışını sıkılaştırdı. Arkamdan kuzeyin sesini duyunca ona döndüm.
"Defne?"
"Kuzey bak bu benim yiğenim ada" dedim adayı göstererek. Kuzey gülümseyip elini uzattı.
"Memnun oldum ada"
"Hmm bende..."
Kuzey bizim konuşacak bişeylerimiz olduğu için yanımızdan ayrıldı. Bizde tenha biyerde bi masaya oturduk.
"Ee teyze? Asena? Ne yaptınız? Nerdeydiniz? Neden hic aramadınız? Annem babam eniştem herkes sizi aradı"
"B-babamdamı?" Asena bu konuda fazla hassastı ve işte yine doldu gözleri.
"Şey...evet"
"O artık bizi ilgilendirmez"dedim soğuk çıkan sesimle.
"Teyze? Lens takmıyosun bakıyorum?"
"Sorma ya...lens tutmuyoki yanıyo bildiğin. Ama sen takıyosun dimi?"
"Evet"
"Ablam nerde ada?"
"Annem kardeşime bakıyo" asena ve ben gözlerimizi sonuna kadar açıp aynı anda
"Kardeşin?" Dedik.
"Sakin olun evet kardeşim yeni doğdu" ablamıda çok özlemiştim ve deli gibi merak ediyodum.
"Şey..ada ablamı bi arasana"
"Tamam" arayıp telefonu bana verdi. Bi kac çalışta açtı ve o ince sesini duydum.
'Efendim kızım?'
'A-abla?'
'Sen kimsin? Abla derken?'
'B-ben şey...defne'
'Ne!? Defne nerdesin? Onca yıl nerdeydin? Dalgamı geçiyonuz kızım oraya geliyorum! Kapat yada ben kapatıyorum!'
Her şeyi o kadar hızlı söylemişti ki anlamakta bir az zorluk çektim. Biz sohbet ederken ablamın sesini duydum.
"Defne!?" Oturduğum yerden kalkıp ona doğru gittim. Hemen sarıldı ve ağlamaya başladı.
"Nerdesin sen kızım yaa? Öldüm öldüm dirildim. Manyakmısın? Ne bu çekip gitmeler felan? Ama dur sen intikamım acı olucak!"
"Abla sakin olurmusun? Bak burdayım iyiyim. Orda bir az daha kalsaydım size zarar verebilirdim. Özür dilerim..."
"Ya ne özüründen bahsediyosun? Sen kaç yıldır yoksun? Bak gün, hafta, ay deyil yıl yıl!"
"Ya tamam sakin ol! Hem daha iyi oldu böylesi mesela evlendim ben"
"Oha be bide evlenmiş!"
"Sende çocuk yapmışsın?!"
"Yaparım!"
"İyi bende evlenirim!" Bu küçük atışmadan sonra tekrar sarıldık.
"Kızmı erkekmi?" Dedim.
"Kız" dedi gülerek.
"Adı ne?"
"Kayra"
"Ay çok güzel bi isim"
"Evett"
Ablam asenayı görünce bir az durakladı. Sonra gülümseyip ona doğru gitti.
"Asena?" Dedi sessizce. Asena ona dönüp gülümsedi ve sarıldı. Kuzeyin kokusunu alınca arkama döndüm. Tahmin ettiğim gibi bize doğru geliyodu. Benim yanımda durup soran gözlerle bana baktı
"Iıı şey... ablam sıla" dedim. Ablam bana bakıp kaşlarını çattı.
"Bende kuzey. Defne'nin eşiyim"
"Memnun oldum." Dedi ablam ama pek memnun gibi deyildi. Daveti zaten kaçırdığımız için ablamın evine gitmeye karar verdik.
Bir saat sonra-
Ablamgile gelince ben ablamın kıyafetlerinden asena adanın kıyafetlerinden giydik. Benim ilk işim bebeği sevmek oldu. Asena ve adanın işleri tahmin edersinizki gıybet! Bebişi kucağıma alıp salona giderken kapı çaldı. Açtığımda alp'in ayakkabı bacıklarını çözdüğünü gördüm.
"Hatun çok açım ya" dedi. Gülüp
"Git hatununa söyle o zaman" dedim. Kafasını kaldırıp beni görünce dengesini kaybedip düştü.
"Lan? Defne?"
"Sensin lan, lan! Çocuğun yanında lanlı lunlu konuşuyon"
"Sanki sen çok normal konuştun şimdi"
"Çok konuşma gir içeri"
Alp halâ salak salak bana bakarak salona geçti. Salonda oturan kuzeyi görüncede kaşları çatıldı.
"Bu kim?" Dedi.
"Eşim"
"Emreyi unutabildin yani?"
"Alp ben emreyi unuttuğum için gittim."
"İyi güzel mutluluklar" deyip ayrıldı yanımdan. Bende kuzeyin yanına oturup kayrayı gösterdim.
"Çok tatlı dimi?"
"Evet çok tatlı, masum" dedi tebessüm edip. Kayradan gelen yoğun kan kokusuyla ve teninin sıcaklığıyla insan olduğunu anladım. Gözleri çok güzeldi kahverenginin en koyu tonu. Emreninki gibi. Kuzeyin yanağımdan öpmesiyle kendime geldim.
"Benim defnem bu ufaklığa aşıkmı oldu acaba?" Deyince güldüm. Kapı çalınca kayrayı kuzeye verip açmaya gittim. Kapıyı açtığımda koyu kahve gözlerle buluştum. Evet oydu, hayatımı mahveden adam...
Yorum ve votelari bekliyorumm...