Emreyi bu hale kimin getirdiğini düşünürken aklıma bişey oldu sanki. Hiç bişey düşünemiyodum. Bomboş bi kutu gibiydim. Salonun ortasında dört döndüm ama hiç bi değişiklik olmadı. Düşünmeyi bırakıp emrenin yanına girmeye karar verdim. Doktorda gitti zaten. Vampir hızında emrenin odasının önüne gittim. Derin bi nefes alıp kapıyı açtım ve içeri girdim.
Hareketsiz yatıyodu. Her yeri yara içinde. Titreyen çenemi kontrol edemedim tabi gözyaşlarımıda. Eline dokunmak için elimi kaldırdım ama o kadar korkuyodumki yanlış bişey yapmaktan geri çektim elimi. Onsuz bi hayat ha? Tabii ki hayır !
Arkamı dönüp camdan dışarıyı izledim. Arkamdaki bi kaç hareketle o tarafa döndüm. Emre hareket etmeye çalışıyodu ama o kadar çok yarası vardı ki fazla zorlanıyodu. Dudaklarını araladığında bi şey diycek umuduyla daha da yaklaştım. Ama sadece inledi.
"E-emre?"dedim. Bir az durup gözlerini kırpıştırdı. Beni görünce hafif tebessüm etti.
"Defnem" diye fısıldadı.
"İyimisin? Biyerin acıyomu? İstedigin bişey varmı? Kim yaptı bunu sana?"
"S-sakin ol. İyiyim , sadece bir az ağrım var. Kimin yaptığını hatırlamıyorum"
"Nası hatırlamıyosun?"
"Hatırlamıyorum işte. Ahh!"
"N-ne oldu?" Dedim. Gözleriyle kalbinin orayı işaret etti.
"Çok acıyo" o öyle deyince canım o kadar yandıki... anlayın işte...
"Benimkide çok acıyo. Yanii...böyle alma ihtiyacı duymadığım nefesim kesiliyo...anlatabildimmi?" Dedim. Gözlerini sıkıca yumup geri açtı. İnleyerek ve derin nefesler alarak yatakta yer açtı.
"Yanıma yatarmısın?" Dedi. Kafamı sallayıp yanına yattım. Deli gibi dokunmak istiyodum ona ama...korkuyodum işte...zarar vermekten korkuyodum. Ama o hiç bişeyi yokmuş gibi beni kendine çekip sıkıca sarıldı.
"Yaran acıycak!"
"Acımaz" dedi ve gözlerini yumdu. Bende kendimi onun kollarında huzurlu bi uykuya bıraktım.
Vote-yorum...
