Medya sila bebegiyle
"D-defne?" Sesi çok bitkin çıkmıştı. Hey! Bir dakika kalp! Doğru dur! Senin atman gereken kişi kuzey! Emre değil! Emre bi anda sarılınca irkildim. Ne yapıcaktım şimdi? İçerde eşim yanımda kızımın babası. Ne? Asena? Emre? Off asena kesin ağlar. Emreden ayrılıp gözlerine baktım. Yine duygusuz duygusuz bakıyodu. En son günlerimizde olduğu gibi. Asena ve ada yanıma gelince. Emrenin gözü direk asenaya gitti.
"Asena?" Dedi sorarcasına. Asena ise şaşkınlıkla bakıyodu.
"B-baba?" Emre direk asenayada sarıldı. Tabii ki asenada ona sarıldı. Kirli sakalları ve kaslı kollarıyla eskisi gibiydi. Arkamdan gelen kuzeyle emrenin bakışları ona döndü.
"Defne bu kim? Abinmi?" Dedi kuzey. Ah hadi ama!
"Şey...o..."
"Asenanın babasıyım. Sen?"
"Defnenin eşi" oha be! Ne bu şimdi? Oyun felanmı? Onca zaman sonra? Emre yumruğunu sıkıp bana baktı. Hemde gözlerimin içine... gözlerimin yandığını farkedince başımı başka yöne çevirdim.
"Evlendin demek" bu iki kelime bile beni nası parçalayabiliyodu?
"E-evet" dedim yutkunup.
"Baba şey...biz seninle bir az dolaşsak?"
"Tamam kızım gel" deyip asenanın elini tuttu ve evden çıktılar. Gözümden akan bir damlayı kuzey ve ablam görmesin diye hemen sildim.
"Ablacım iyimisin? Ben bilmiyodum emrenin geliceğini"
"Tamam abla sorun değil"
Alp elleri cebinde umursamaz bi şekilde yanımdan geçti. Hah! Tabii ki o çağırdı. Başka kim olabilirki? Arkama dönüp alpin ensesinden tuttum ve ilk gördüğüm odaya soktum.
"Ne yapmaya çalışıyosun sen alp!?"
"Arkadaşıma yardımcı oluyorum! Sen çekip gittiğinden beri ne halde biliyomusun? Yaşadığını unuttu çocuk resmen!"
"Umrumda değil! Ben onun yüzünden bebeğimi kaybettim! Aldattı o beni aldattı!"
"Ya sen ne aldatmasından ba-" alp sözünü tamamlamadan odadan çıktım.
"Abla biz gidelim asena gelince söyle hemen eve gelsin"
"peki.." ablamı ve kayrayı öpüp elbisemi giydim ve evden çıktım. Kuzeyde vampir hızında peşimden geldi.
"Defne istersen koşalım ben arabayı daha sonra almaya gelirim?"
"İyi olur"
Böyle zamanlarda bana en iyi gelen şey hep koşmak oldu. Hiç bişeyi hiç kimseyi görmeden dinlemeden koşmak. Kuzeyle ikimiz vampir hızında binaların üstünde koşarken emrenin kahkahasını duydum ve dengemi kaybedip düştüm.
"Defne! Iyimisin?"
"İyiyim. Kuzey lütfen sen git...ben bir az tek kalmak istiyorum"
"Tamam ama dikkat et" onu başımla onaylayıp oturduğum yerden kalktım ve diğer çatıya zıplayıp emrenin sesinin geldiği yöne gittim. Ama bi dakika onların sesi dışardan gelmiyoduki. Bi evin içinden geliyodu. Çatıda bir az yavaşlayıp sesleri dinledim ve tam ayağımın altındaki balkondan geldiğini anladım. Sessizce çatıya oturup dinledim.
"Asena ben anneni aldatmadım.... her şey bi anda oldu"
"Sana inanmak istiyorum...ama..."
"Annen yüzünden..."
"Baba bu konuyu kapatsak"
"Pekii.... erkek arkadaşın varmı?"
"Ş-şey...var"
"Yaşın daha küçül değilmi? Nası biri? Odamı vampir? Kaç yaşında?" Emrenin üst üste gelen sorularına kıkırdadım. Bi anda burnuma gelen kan kokusuyla karşı binadaki spor yapan kadına baktım. Ah hayır! Sınırlarımı zorluyosun! Nefes alış verişim hızlanmıştı ve oraya gitmemek için kendimi zor tutuyodum.
"Defne! İn ordan eve gir!" Emrenin sesiyle kendime geldim. Bir az daha burda durursam o kadının sonu hiç iyi olmıycaktı bu yüzden dedigini yapıp çatıdan indim ve eve girdim.
"Ne işin vardı çatıda?"Dedi
"Sanane!"
"Anne sakin ol!"
"Asena gidiyoruz"
"Ben bu gün babamla kalıcam"
"Ne!"
"Duydun asenayı şimdi sevgili kocana git"
"Emre! Fazla zorlama istersen!"
"Asıl sen fazla zorlama!" Konuştuğunda yüzüme çarpan nefesiyle fazla yakınlaştığımızı anladım ve geri çekilip evden çıktım.
Eve geldiğimde kuzeyin kanepede uyuduğunu gördüm. Yanına gidip yanağına küçük bi öpücük kondurdum.
Gözlerini açıp beni yanına çekti.
"Asena nerde?"dedi
"Emrede kalıcakmış"
"Peki." Ona arkamı döndüm. Bana sarıldı ve kendimi uykuya bıraktım.
Vote-yorum...
