Medya= 1. Sira- emre, defne, nehir
2. Asena, kayra, sila
3. Ada, alp
"N-ne? Çocukmu?"
"Evet çocuk istiyorum"
"Emre ben..."
"???"
"Buna cesaretim yok" dedim başımı öne eyip. Evet cesaretim yok buna. Korkuyorum yine bişey olmasından. Bu sefer kaldıramam.
"Biliyorum korkuyosun ama söz veriyorum size çok iyi bakıcam hiç bişey olmasına izin vermiycem" dedi yavru köpek bakışları atarak. Ne diyebilirimki? Kabul ettim...
8 ay sonra
"Emre valla gebertirim seni! Kan istiyorum ben!"
"Lan nerden buluyum?"
"Banane git bul! Bak sen demiştin size çok iyi bakıcam diye!"
"Ya sabır!" Diyerek çıktı evden. Salak ya ! Sabahtan beri öküz gibi yatıyo, ben aşerince 'ya sabır' bi gün ağzının ortasına bitane çarpıcam görücek sabırı. Herneyse. Ben size sekiz ay icinde yaptıklarımızı anlatıyım. İlk önce ben kuzeyi boşadım. Emreyle evlendik ve çocuk yaptık. En son olarak ben rus salatasının damarlarını çürüttüm 😈.
Çalan kapıyı açmak için kalkmamla sancı girmesi bir oldu. Emre olduğunu tahmin ettiğim için bağırdım.
"Emree!" Kapının kırılma sesiyle rahatladım. Emre yanıma gelip yüzümü avuçladı
"İyimisin? Ne oldu?"
"Salakmısın oğlum! Doğuruyorum! Ahh!" Emre hemen telefonunu çıkarıp biyerleri aradı. Ama daha erken deyilmi? Sekizinci aya yeni girdik. Ben kıvranırken emre saçma bişey daha söyledi
"Derin derin nefes al!"
"Ne!"
"Ne nefesi lan? Nefesini tut sen!"
"Emre nediyon ya!"
"Boşver takma sen beni" deyince gülmeme engel olamadım. İçeri bi kaç kişi girip beni sedyeye yatırdılar.
*****hastaneden (emre)******
Ameliyathanenin önünde bi oraya bi buraya dönüp durdum. Ne zaman çıkmayı düşünüyolar? Kapı açılınca koşarak gittim
"Bu yaşıyomu?" Deyince hemşire bana uzaylı görmüş köylü gibi baktı.
"Y-yaşıyo" deyip gitti. İçerden sedyeyle defne çıktı. Gözleri kapalıydı ama gülümsüyodu.
20 dakika sonra
Defne uyuyodu bende prenseslerimi izliyodum asena, defne ve şu an ismi olmayan prensesi. Defne gözlerini aralayınca gülümsedim.
"Günaydın hatun"
"Aşkım..."
"Söyle güzelim"
"Kızımızın ismini ben koyabilirmiyim?"
"Tabi. Sen nası istersen"
"Nehir"
"Güzel isim"
"Asena..."
"Uyudu o. Ben çıkış işlemlerini hallediyim gidelim"
"Tamam bende giyiniyim"
Defne'den
Şu an eminimki benden daha mutlu biri yoktur. Sevdiğim adam ve çocuklarım yanımda. Vampir hızında giyinip nehiri kucağıma aldım. Ama bu çok küçük... çok tatlı...
Eve gelince hepimiz nehirin başına doluştuk. Ablam, alp, ada, emre, asena ve tabii ki ben. Bir az nehiri bir az kayrayı sevdik. Bu duyguyu tatmayalı gerçekten uzun zaman olmuş...
7 yil sonra
"Nehiir! Kayra! Hadi kızım! Alt tarafı elinizi yıkıycaksınız"
"Geliyorus anneciim"
"Hih! Siz yinemi suyla oynadınız?"
"Asçık asçık" ikisinede sulu bi öpücük verip ablamın yanına gönderdim. Emreye baktığımda kolunu kafasının altına koymuş uyuyodu. Dudağına kısa bi öpücük kondurup geri çekildim. Gözünün birini açıp
"Bi tane daha" deyince bi kere daha öptüm. Yattığı yerden kalkıp yanıma geldi ve kollarıyla belimi sardı. Bi öpücük daha kondurdu ve birlikte içeri geçtik. Ablam ve alp tatlı tatlı kavga ediyolardı. Ada ve asena ise kayra ve nehire bakıyolardı.
İşte mutlu bi aile 😇
Mutlu bi aile ve mutlu bi son...
Arkadaslar kankamla evleniyorum diye bi hikaye yazsam diyorum. Sizce?
Vote ve yorumlari unutmayin :)
