Uyandığımda defnem yanımda melek gibi uyuyodu. Her ne kadar canım yansada o yanımdan kalkmasın diye belli etmemeye çalışıyorum. Ne kadarda özlemişim kokusunu, saçlarını, bedenini... gözlerini aralayınca tebessüm ettim. En azından etmeye çalıştım çünkü dudağımın yanındaki yara fazlasıyla acıyodu.
"Ne zaman uyandın sen?" Dedi yumşak sesiyle.
"Bir az önce" dedim.
"Emre? Açmısın? Bişey hazırlayımmı?"
"İyi olur açım bir az"
Yanımdan kalkıp odadan çıktı. Bende o sırada bana kimin saldırdığını düşündüm. Ama her düşündüğümde başıma şiddetli bi ağrı giriyodu.
Kendimi bir az zorlayıp yataktan kalktım. Banyoya girip aynaya baktım. O ne lan!? Tipim kaymış ! Bari yüzümü bıraksalardı.
Kaşlarımı çatıp bir az daha inceledim kendimi. Vücudumda şişlikler ve tırnak izleri vardı. Hangi o***** ç***** yaptıysa onun a..... her neyse... defnenin sesini duyunca ağır hareketlerle mutfağa gittim.
"Kalkabilmişsin. Biyerin acıyomu?"
"Yok" deyip bi sandalyeye oturdum. Aslında çok ağrım vardı ama bir az daha dayanabilirim. Defneye baktığımda domates doğradığını gördüm. İstemsizce gülümsememe sebep oldu bu. Sandalyemden yavaşça kalkıp arkasına geçtim ve sarıldım. Hiç bi tepki vermedi. Dondu kaldı resmen. Ama daha sonradan gülümsediğini hissettim. Ani bi harektle onu kendime çevirdim. Kalbimin bu kadar hızlı atmasına sebep olan bu küçük vampiri gerçekten çok seviyorum.
"ya! Napıyosun biyerin acıycak!" Dedi elindeki bıçağa sallayarak.
"Defne şu bıçağı uzak tutsan hani"
"Hee... şey..doğru" deyip tezgaha koydu. Gülümseyip yaklaşmaya başladım. Gerilmişti o güzel bedeni, ruhu. Gözlerine baktım. İlk önce dudaklarımdaydı gözleri sonra o da benim gözlerime baktı. Yine koyulaşmıştı.
Dudaklarımı dudaklarıyla birleştirdim. İlk önce karşılık vermedi. Ama sonradan vermeye başladı. Ayrıldığımızda ben nefes nefese kalmıştım. Tabii onun için sorun yok. Gözlerini gözlerimden kaçırıp başka yerlere baktı. Cidden halâ utanıyomu bu kız?
"Utanıyomusun?"
"Y-yok niye utanıyımki?"
"Bencede" deyip masaya oturdum. Oda domatesleride koyup oturdu.
Birlikte kahvaltı yaptıktan sonra odama gitmem için bana yardım edeceğini söyleyip kolumun altına girdi. Ama kolumun altında bildiğin kayboldu. Nası bu kadar küçük durabiliyo bu kız?
"Defne senmi fazla küçüksün? Benmi fazla büyüğüm?"
"Sen fazla büyüksün. Şuna bak, yememiş içmemiş kas yapmışsın !" Dedi kolumu sallayarak. Gülüp yürümeye devam ettim. Odama geldiğimizde kapı çaldı ve defne ona bakmaya gitti. Duyduğum kırılma sesiyle kalkıp kapıya gittim. Kuzey !
"Ne işin var lan senin burda!" Diye bağırdı defneye. Gidip suratına yumruğu geçirdim.
"Vaay ! Emre yediğin dayak yetmemiş heralde sana !"
Kuzeymiydi?!
Sooon....vote ve yorumlarinizi bekliyorum.
