CHAPTER 21
CASSANDRA'S POV
Napangiti ako ng makaramdam ako ng mumunting halik sa pingi pababa sa leeg ko. Wala namang ibang gigising sa akin sa ganiyang paraan kundi si Andreige lang.
Hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya at nagpanggap lang ako na tulog parin. Inaantok pa ako dahil napuyat kami kagabi sa kakaresearch tungkol kay Fausto Rimoldi. We cannot do this blind...not entirely.
There would be a risk...pero hindi namin maiiwasan iyon. Kailangan kong gawin ito at alam kong ito ang tamang gawin. For my family.
I just want my family to be free from my father's past. At hindi iyon mangyayari kung hindi ako kikilos.
"I know your awake, dear."
Napangiti ako. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko dahilan para magtama ang mga mata namin ni Andreige na ilang pagitan lang ang layo sa mukha ko.
"Storbo."-me
Ngumiti siya dahilan para lumabas ang mga biloy sa pingi niya. I alway find it cute...his dimples.
"As much as I love wathing you sleep, kailangan kitang gisingin ng maaga para makapag breakfast ka. We need all the strength that we can acquire para mamayang madaling araw. Hindi natin nasisiguro kung magiging maganda ang kakalabasan ng pagpunta natin kay Fausto Rimoldi."
Nakangusong umupo ako. Inaantok na sumubsob ako sa balikat ni Andreige. Pakiramdam ko may magnet ang kama at pilit na hinila ako.
Napangiti ako ng naramdaman kong umangat ang katawan ko. Mabilis na inangkala ko ang mga binti ko sa bewang ni Andreige habang nakayakap ako sa leeg niya.
Baligtad na piggy backride.
Isinubsob ko ang mukha ko sa leeg niya para makita niya ang dinadaanan namin. I nipped his neck gently.
"Hmmm.."-andreige
"What?"
"You need to stop doing that if you want us both to have energy left for the mission later."
"And if I dont want to stop?"
Hindi siya umimik at mukhang pinag-iisipan kung ibabalik na lang ba ako sa kwarto where I will be on his mercy. I smiled to myself.
"Kidding. We need to get this done."-me
"Got it."
Napatawa ako. Mukhang nininerbyos na hindi mo maintinihan si Andreige sa magiging desisyon ko. After all..I can always choose to stay here with him than to continue the mission.
Pero alam kong hindi pwede. Nakasalalay dito ang katahimikan ng buhay ng pamilya ko.
Marahang ibinaba ako ni Andreige sa dining chair. Nakahanda na pala ang almusal namin. Kinindatan ako ni Andreige ng tumingin ako sa kaniya na ikinangiti ko.
Tahimik na hinihintay niya ang sasabihin ko ng tinikman ko ang omellete niya.
"Hmmm.."-me
"How is it?"
"Pwede ka ng mag-asawa."
Nagningning ang mga mata niya at sumubo narin ng pagkain. "That's great. Kailan mo ba gustong magpakasal?"
Napailing na lang ako. Oo nga pala...I'm engaged to him. Napag-usapan na namin kagabi na magpapakasal lang kami kapag natapos na ang problema namin tungkol sa mga Drug Lords.
"Crazy."-me
"I'm not kidding. We can do it anytime."
"Excited ka no? Let's just get this thing done first then we can get married."
And also...I need to tell you about my lies. No matter how happy I am right now...I know I still need to tell you the truth. Its not fair for you...and especially for Alex. You need to know that she exist. You need to know that there was a day
that she's the one you really love.
Ayokong maging masaya by default. Ayokong maging masaya dahil lang sa nagparaya si Alex...at lalong ayokong maging masaya dahil sa kainungalingan.
Kaya ayokong mapalapit noon kay Andreige...I was guarding my heart...trying my best to protect my heart. Pero hindi ako nagtagumpay.
I'm not trying to ease my guilt. What I want to do is to do the right thing. Alam kong makakasakit ako...at malaki ang possibility na masaktan din ako.
But sometimes...doing the right thing wont assure us that we will be happy in the end but either way, we still need to stick to the truth.
"Fine."-andreige
Nag pout pa siya at pinagpatuloy na ang pagkain niya. Itinuloy ko narin ang pagkain ko habang napapangiti sa pagmamaktol niya. Really this CAMP and BHO boys...lahat ata sila gusto madalian ang lahat.
Nag-angat ako ng tingin ng marinig kong may kumalabog sa living room. Tumingin ako kay Andreige at nagkibit-balikat lang siya at tumayo para tignan kung sino ang nasa labas.
Sino naman kaya ang gising na ng mga oras na to? Siguradong tulog pa ang ibang mga agents na kasama namin sa research kagabi.
...
...
Napapitlag ako ng biglang may nagbaba ng maliit na kahon sa harapan ko kasabay ng pag-upo ni Yale kasunod si Andreige na napapakamot sa batok niya.
Halatang problemado si Yale na nakanguso pa at mukhang malalim ang iniisip.
"Ummm?"-me
Hindi ako nilingon ni Yale at nagpatuloy parin siya sa pakikipagconference niya sa mga imaginary friends niya sa utak niya at hindi ako nilingon.
Umupo sa tabi ko si Andreige at hinila niya ang plato niya na nasa tapat ng kinauupuan ni Yale. Sabay na sumubo kami habang nakatitig kay Yale na nakatigin parin sa kawalan.
Bumulong ako kay Andreige.
"Sigurado ka bang dito ang punta niyan?"-me
"Yep, kumatok eh. Pero..."
"Parang hindi naman."-me
"Ipatawag ko kaya si Mama? Baka biglang mangagat yan."
Sabay na napapitlag kami ni Andreige ng biglang kumurap si Yale. Inintay namin siyang magsalita pero umiba lang pala siya ng puwesto at ipinagpatuloy niya na ulit ang teleserye na atang binubuo niya sa utak niya.
Nagkatinginan kami ni Andreige at sabay din naming ibinalik kay Yale ang tingin namin.
"Yale?"-me
Walang sagot.
"Yale Anderson? Hello?"-andreige
Still nothing.
Hmmm...ano kayang problema ng isang to? Isa lang naman ang maari niyang maging problema.
"Eika?"-me
Sunod-sunod na napakurap si Yale na animo nabuhay na figurine. Napakamot ako sa pisngi ko ng bigla siyang napatingin samin and mukhang for once eh nakita niya kami ni Andreige. Ngumiti ako ng alanganin at kumaway ng kimi sa kaniya.
"Anong ginagawa niyo dito?"-yale
Nalaglag ang panga ko..at ganoon din si Andreige na nakatingin kay Yale na para bang tinubuan si Yale ng sampung buntot.
"Ah..eh.."-me
"Bro..malamang nasa bahay namin kami. Hello? Earth to Yale?"-andreige
I didnt miss the 'namin'...somehow that warmed my heart. Tinignan ko si Yale na inilibot ang paningin niya sa paligid niya. Nanglaki ang mga mata niya.
"Anong ginagawa ko dito?"-yale
"I have no idea."-me
Tumingin si Yale kay Andreige na puno ng pagdududa. Tinaas ni Andreige ang kamay niya at sunod-sunod na umiling.
"Hindi ko akalain na matindi ang pagnanasa mo sakin pare. Nandito pa naman si Cassie..how dare you."-yale
"What?!"-andreige
"Alam mo namang kay Eika lang ang puso ko. At saka isa pa hindi ako pang 'My Husband's Lover'. Babae ang tipo ko, bro."
"Gawin kita kayang kape? Excuse me, pare. Engaged na kami ni Cassie my dear. At ikaw naman ay isang hamak na singit lang sa maganda naming story line. And let me remind you na ikaw ang pumasok dito sa bahay ko..may utang ka saking pinto dahil winasak mo ang pinto ko."
"Wala akong sinirang pinto."
"Meron."
"Wala."
"Akala mo lang wala pero meron, meron, meron!"
Inabangan ko ang sampalan na magaganap pero sa halik na sampal eh tinapay ang ginamit ni Andreige na kinagat lang ni Yale.
...
...
Kasama ang mga daliri ni Andreige.
"AAHHHHHHHHHHHHHH!"-andreige
Napapailing na kinuha ko ang plato ko at lumabas na ako ng kusina. Mamaya ko na nga lang kakausapin ang dalawang iyon.
Hindi kayang i-handle ng mga pretty cells sa katawan ko at ng precious endangered brain cells ko.
NARAMDAMAN ko ang katawan ni Andreige na dumikit sa likod ko. Kasalukuyan akong nakatalungko sa talahiban habang nakatingin ako sa bahay sa di kalayuan...well actually malayo siya. Mukha lang malapit dahil sa contact lense na suot ko. Na enhance na kasi ang Vision na gadget ng BHO kaya nakakakita narin siya sa malayo kapag inactivate ng 'eyes' namin at pwede din siyang gamitin sa dilim.
Siniko ko ng bahagya si Adreige. He just chuckled at yumakap sa likod ko at nakitingin sa bahay na tinitignan ko. Bahay ni Fausto Rimoldi.
"Pupunta na ba tayo?"-andreige
"Nope."
"No."-rain
See? Pareho kami ng iniisip ni Rain na iyang 'eyes' namin. We're both waiting for something na alam kong hindi din alam ni Rain kung ano.
Pakiramdam ko kasi hindi pa ito ang tamang oras para pumasok.
"I'm bored...dalawang oras na tao dito."-andreige
"Konting oras na lang. It's almost five oclock in the morning."-me
Madaling araw na kasi kami pinapunta dito ni Rain. Madilim parin ang paligid pero iilang sandali na lang ay siguradong sisikat na ang araw.
"And?"
"I'm waiting for something-"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng may lumabas ng bahay at nagtapon ng basura sa malaking garbage can. Hindi ko nakikita ang mukha niya pero mula sa kinatataguan ko napansin ko ang balbasing mukha ng lalaki.
Fausto Rimoldi.
Hindi ako pwedeng magkamali...alam kong iyon ang trademark niya. His facial hair.
"He's here."-me
"Dapat ginamit na lang natin yung Vision para nakita natin ang loob ng bahay."
"We wont see clearly. We just need to make sure na nandiyan nga si Fausto."
"Mayroon sampu na tauhan sa loob."-rain
"Like Ronan West's Men?"-andreige
"Possible."-me
Humiwalay na si Andreige sa akin at sabay na tumakbo kami papunta sa bahay. Halos sabay din kaming dumapa ng makita naming may nagbukas ng bintana.
Nang mawala na ang tao sa bintana ay pinagpatuloy namin ang pagtakbo namin. Naramdaman kong may matigas na bagay na tinamaan ang paa ko at naramdaman kong may sumigid na kirot sa hinlalaki ko sa paa pero pinagpatuloy ko lang ang pagtakbo ko. Baka bato lang-
"May tao sa labas!"
Nagkatinginan kami ni Andreige. Sabay na pinindot namin ang button sa chameleon black suit namin para matakpan ang mukha namin ng mask.
Damn it. Mukhang hindi bato kundi alarm ang nadali ng paa ko kanina.
Nakakabinging ingay ang sumunod na namayani ng sunod-sunod kaming pinaputukan ng tao sa bahay.
This is bad.
"Abort-"-rain
"Too late."-andreige
Tumingin sakin si Andreige at kahit na hindi ko masyadong makita ang mga mata niya...alam kong puno iyon ng pag-aalala.
"I'll be fine."-me
"Ca-"
"Kailangan nating maghiwalay. Mas madali tayong mahuhuli kung magkasama tayo. Kung magagawa mong makaalis...iwanan mo na ko."
"No. Definitely not."
"Trust me."
Hindi ko na inintay ang sagot niya at tumakbo na ako paalis. Pilit na iniwasan ko ang mga bala na alam kong papunta sa akin. The way CAMP and BHO trained me gave me an advantage on this situation. Sinabi sa akin ni Wynter noon ng minsan niya akong nakita sa training na halos magkapareho lang daw kami.
Ang pagkakaiba lang bata pa siya nagtetrain na siya. At isa pa nakikita niya ang bala kahit gano kabilis iyon...ako..naririnig ko lang.
I dont know how but somehow I can hear it.
Mabilis na dumapa ako at gumulong ng may lumabas na isang lalaki. Hindi niya inaasahan ang mabilis na kilos ko dahilan para mapatid ko siya ng gumulong ako. Hinugot ko ang mist sa holster at pinaputukan ko siya non.
Sa isang kamay ko naman ay nandoon ang strike gun.
One gun for mercy and one gun for death.
Itinutok ko ang baril ko sa bahay. Gumagana na ang vision kaya kitang-kita ko angpigura ng mga taong nasa loob ng bahay. Dalawa ang papunta sa kinaroroonan ko. Apat ang papunta sa kanan bahagi ng bahay kung saan nandoon si Andreige.
At ang iba naman ay nagpapaputok kung saan-saan.
I pulled the trigger of Strike Gun. Bumagsak ang isang lalaki na papunta sa pintuan para makarating sa kinaroroonan ko sa labas ng bahay. Nakuha niya ang atensyon ng isang lalaki na nagpapaputok kung saan-saan at tumakbo narin siya papunta sa kinaroroonan ko.
Great...just great.
Sunod-sunod ang ginawa kong pagpapaputok.
Two down.
Napatigil ako sa ginagawa ko ng maramdaman ko ang malamig na bagay sa likod ng ulo ko. Mariin na ipinikit ko ang mga mata ko ng maisip ko kung ano iyon.
Iminulat ko din agad ang mga mata ko ng biglang bumukas ang pinto at lumabas ang dalawang lalaki. Isa sa kanila si Fausto-
No...he's not Fausto Rimoldi.
The facial hair...it's...it's fake.
"Nakuha mo na pala. Akala ko hihintayin mo pang mamatay na kaming lahat. Sa susunod dalian mo ang pagkilos."
"Yes, Boss."
Dumako sakin ang tingin ng nagpapanggap na Fausto Rimoldi. Ngumisi siya. "Magaling ba akong magpanggap? Hindi ko akalaing papasa talaga ako bilang kamukha ni Rimoldi."
"Paanong-"-me
"Marami kami, Lane. Maraming mga mata at tenga ang binabangga mo. Alam na namin na dito ka pupunta sa kadahilanang marami kaming mga tao sa paligid-ligid."
"Nasan si Fausto Rimoldi? Kasabwat niyo siya hindi ba?"-me
He gave in...not like Ronan West. Siguro kinontak siya ni Ronan West at sinubukang alamin kung nasaang side si Fausto. Maybe...Fausto lead him on a trap...to trapped us.
"Ang matandang iyon? Matagal na naming binura sa mundo ang hukluban na iyon."
Naramdaman kong bahagyang lumayo sa ulo ko ang baril na nakatutok sa likod ng ulo ko. Lumingon ang pekeng Fausto sa katabi niyang lalaki.
"Tawagin mo ang mga bata mo."
"Shoot sa timba na sila-"
"Nasaan si Cesar?"
"Nasa likod sila at hinuhuli ang kasamahan ng babaeng to kasama si Indio, Kilo at Pol."
Napatigik ang pekeng Fausto at nilingon ang pintuan kung saan nakalugmok ang tatlong napatumba ko kanina. Pagkaraan ay bumalik ang tingin ng lalaki sa tauhan niyang nandito naman sa labas at pinatulog ko gamit ang Mist.
Nagtatakang tinignan ko siya ng kumunot ang noo niya.
"Ilan tayong lahat?"
"Sampu, Boss."
Nanglaki ang mga mata ng pekeng Fausto at sa labis na gulat ko ay itinutok niya sakin ang baril niya...o sa lalaking nasa likod ko.
What the hell-
Nakakabinging sandali ang namagitan ng dalawang putok ang namayani. Bumagsak ang dalawang lalaki sa sahig. Mabilis na kumilos ako para makakawala. Whatever his intention for killing those men..hindi ibig sabihin non kakampi siya.
"Stop being stupid. I dont have plans on wasting my energy to kill you."
Naramdaman kong itinayo niya ako.
Napasinghap ako ng magtama ang mga mata namin. Saglit na napatulala ako. Damn! Bakit ang gwapo ng taong to? May gwapo bang goons?
This is so not the time Cassandra Lane.
Right...Focus.
Mabilis na inangat ko ang baril ko at itinapat ko sa kaniya. He rolled his eyes and open his arms dahilan para bumuka ang suot niyang leather jacket. Mukhang sa pagmamadali niya na makapunta dito basta niya na lang isinuot iyon ng hindi sinasarado.
Bago pa bumuka ang labi ko ay sumulpot na si Andreige. Tumaas din ang kamay niya at itinutok niya ang baril sa lalaki na bumuntong-hininga lang.
"Let's knock him out and bring him in the HQ."-andreige
"Bago niyo gawin yan pwede bang ipakilala ko muna ang sarili ko?"
"No."-andreige
Hindi siya pinansin ng lalaki at sa akin siya tumingin. "I'm Teodore Rimoldi. Yes, I'm the son of Fausto, no he's not one of the bad guys and neither am I, and yes I have a reason for being here."
"To kill us-"-me
"Like I said..I dont have plans wasting my energy on killing you. I know you...Cassandra Lane. Ibinilin ka ng Papa ko sa akin dahil alam niyang dadating ang panahon na hahanapin mo siya. Minamanmanan kita nitong mga nakaraang buwan...patin narin ang kapatid mo. Mula sa mahimbing na pagtulog ko sa bahay malapit sa kapatid mo nagising na lang ako bago mag alas-dose ng biglang may ingay akong narinig sa katapat ng bahay ko which is bahay ng kapatid mo."
I dot know him for me to trust him...pero alam ko...nararamdaman ko na hindi ko magugustuhan ang sasabihin niya.
He looked into my eye directly.
"May kumuha sa kaniya...and in the process para makuha ang kapatid mo pinatay nila ang kasintahan niya. Sinubukan ko siyang iligtas pero hindi ko nagawa. Nagawa kong malaman kung nasaan siya pero hindi ako pwedeng sumugod agad roon. Kasabay non I saw the red alarm on my device ng tumapak kayo sa property na ito na pag-aari ng father ko. Not that lame device this stupid men used."
Naramdaman ko ang mg kamay ni Andreige na umalalay sakin ng manghina ang tuhod ko sa sinabi niya.
Alex...no...
No.
"Bring him here."-rain
I cant focus on anything...I cant feel my body. Ang alam ko lang...ang alam ko lang nasa panganib ang kapatid ko.
Alex...
God, please...don't let anything happen to her.