Bir Adamın Günlüğü

ACI VE MUTLULUK

-O halde başlayalım Albayım
+Nereden?
-Ahmet Kaya'ya soralım o Nereden Bilir.
+İyi değilsin.
-İyi, değilim.
+Müzeyyen ne alemde?
-Bilmiyorum birazdan göğe soracağım. Ömür Hanım'ı öpmeye çıkmıştır.
+Kim bu Ömür?
-Kim lan bu Ömür?
-Ömür ne?
+Ömür, Albayım; İnce bir ip düşün bir de değnek bir tarafta acılar bir tarafta mutluluk dengeyi bir kaybedersen ya kalp krizi ya intihar.
-Sen hangisini seçeceksin?
+Bana sadece acılarımı seçme hakkı verildi.
-Mutluluk iste.
+İsteyelim Albayım.
-Buyur.
+ Yukarı katların acı ve mutluluk bürosu kayıt işlemlerine:
Yıllardır verdiğiniz acılara saygı duydum, sahiplendim. Sırf acılarınıza ayıp olmasın diye geceleri uyumadım, sigaraya başladım, içtikçe güzelleşmedim iyice batağa sinek attım e tabi koz karo. Benim dengem hep intihara kayıyor. Mutluluğu bir umut yaptım bekliyorum. Unutamıyorum acılarımı unutamıyorum. Bundan dolayı eğer kıyıda köşede biraz da olsa kaldıysa mutluluk arz ederim. İkinci elde olur. Defolu da olur farketmez. İlgililere saygımı sunar acılarımla sevgiler dilerim. Müzeyyen istedim vermediniz bir mutluluğu -yarım da olur- çok görmeyin. Tekrar tekrar arz ederim.
+Gönderirler mi?
-Albayım dokunma umutlarıma dokunma.
+Umutlar...
- Bir de Albayım bu acıları yaşatan ger kim varsa hepsine lanet olsun ya. Müzeyyen de dahil. Vicdan falan yapmasın kimse. Söyle Albayım söyleyecek bir kelamım bile kalmadı. Utanmadan sıkılmadan okur hepsi.
+Siktir ett.
-Ağzını bozma.