Oh she makes me feel like shit
But I can't get over it
'Cause she's everything I ask for
Everything I ask for
And just a little bit more
Everything I ask for
Everything I ask for and so much more
-Everything I Ask For by The Maine
Vic's POV
"Okay, last shot. I want another eye to eye scene."
Click. Click. Click.
"Okay, thank you."
After 3 hours ng photoshoot para sa prenup ng kasal, natapos din kami. Hindi naman mahirap dahil simple lang naman kasal nila. Same boring vintage theme. Madali nalang sya isipan ng recordings and photos since mostly naman ng nagpapakasal na nacover ko is vintage ang theme. Nakakasawa na nga eh...
*phone rings*
Please don't see just a girl caught up in dreams and fantasies
Cienne calling...
"Hello Cienne..."
"Tapos ka na sa photoshoot?"
"Yes, why?"
"Magkita tayo sa Haven. 7pm."
"Cienne busy a-"
"Nakakahalata na ako Ara ah. You've been avoiding since magkausap tayo sa bar. Kaya pupunta ka mamaya. Kung di FO na. Bye."
Sabay baba nya ng phone.
Hay. Ayoko kasing makipag-usap sa kanya. Malamang kukulitin nya padin ako.
*phone rings*
Please don't see just a girl caught up in dreams and fantasies... Please see me
Jake calling...
"Hello Jake"
"Vic. Tara race mamaya! Tagal mo nang di nagpapakita ah."
"Ayoko muna Jake. Sorry."
Sabay baba ko din ng phone. Sanay naman na yun sakin na kapag ayaw ko, ayaw ko.
Nag ayos na ako ng mga gamit nang magring na naman ang phone ko.
*phone rings*
Please don't see just a girl caught up in dreams and fantasies...
Manong Rudy calling...
Arrrgh. Pwede bang tantanan muna nila tumawag sakin?!
"Hello Manong"
Si Manong Rudy. Matagal nang personal assistant ni Daddy. Malamang kaya to tumatawag sakin dahil may kailangan ipasabi sakin ang magaling kong Ama.
"Hello Ma'am. Pinapatawag po kayo ng daddy niyo sa company. Ngayon na daw po."
"Manong Rudy... Pakisabi naman busy ako. Di ako makakapunta ngayon."
"Eh Ma'am ilang beses nya na po kayo pinapatawag... Mukhang importante po."
Ilang beses na akong tinatawagan simula nung makauwi ako sa Palawan. Ilang beses ko nading nireject ang call nila or sinasbaing busy ako... Bahala sila dyan.
Sure ako... Di yun importante. Or not as important as a matter of life and death or even something near... Wala namang kailangan yun sakin -_-
"Sorry talaga Manong Rudy, busy ako eh. Bye."
Sabay end call ko.
Bakit ako makikipag kita sa kanya?
Ni hindi nga nya magawang tumawag sakin personally eh...
Hindi yun importante.
Hindi sya importante.
-----
Nag drive na ako papuntang Haven dahil mag se-7 na at baka pag nalate ako ay mas lalo akong talakan ni Cienne.
Pagpasok ko sa bar ay unti palang tao. Malamang. Kakaopen palang din naman nito.
"Ma'am Vic! Si Cienne po nasa 2nd floor. Sabihan daw po kita pag dumating ka eh." Sabi ng isang tauhan dito.
Umakyat na ako sa 2nd floor sa may VIP area at nakita ko si Cienne na nakaupo sa isang table at nainom ng juice.
"Oh kita mo na. Di ka naman busy." Bati nya sakin.
"And so are you." Umupo naman ako. Sa harap niyang upuan.
"So ano bang pag uusapan natin?" Dugtong ko.
"Wow walang paligoy ligoy ah haha" sabi naman niya.
"Look. Wala nga akong maalala sa pinag usapan natin. At wala akong na meet sa Palawan, ok? Lasing ako nun. Maybe I just made that story up sa sobrang kalasingan."
Yes. Ilang beses ko nang dinedeny sa kanya si Dora. Hindi ko alam. Di na ako umaasang magkikita ulit kami. At di ko din alam kug gusto ko pa siyang makita.
Sa totoo lang... Di ko alam kung totoo ba sya or guni guni ko lang siya. After nung Palawan, bigla nalang siyang nawala. Ni isang bagay na magpapatunay na nag exist siya, wala.
Walang picture. Walang pangalan. Wala kahit papel man lang na sinulatan niya para masabi kong 'ahh totoo siya.'
Ang baliw ba? Haha. Ewan ko. Everything about that girl seems so surreal. Yung mga sinasabi niya? Lahat may meaning. Lahat may patama. Na parang kilalang kilala niya ako.
"Hoy Vic!" Tawag sa akin ni Cienne. Onga pala. May kasama ako.
"What?"
"Kita mo na! Ano iniisip mo? Kanina pa ko nagsasalita dito eh."
"Huh? Wala. Ano ba sabi mo?"
"Hays. Sabi ko... Hanapin natin si Dora mo."
Hayyy. Di padin niya mabitawan. At pati ba naman na Dora tawag ko sa babaeng yun ay alam din nito ni Cienne?!
"Cienne. Si Dora ang naghahanap. Hindi si Dora ang hinahanap. At ilang beses ko ba sinabi sayo, wala nga. Walang Dora."
"Pwede mo ba siyang idescribe sakin? Or anything na nasabi niya about sa personal niyang buhay??"
Tanong nya na parang walang narinig sa sinabi ko.
"Cienne... Wag na ok. Wala yun. Di siya totoo..."
Di siya totoo... Bakit may unting kirot nang sabihin ko yan?
"Kahit ano Vic... Kahit anong detail about sa personality niya. Magagamit na natin yun!"
Hay! Ang kulit!!! Pwede bang wag nalang namin pag usapan?!
"Cienne. Wala. Bakit ba ayaw mong bitawan to ha???" Medyo inis kong sabi sa kanya. Medyo tumaas nadin boses ko. Buti nalang at walang tao dito sa 2nd floor.
Napayuko nalang siya. Hays. Hinawakan ko kamay niya.
"Hey Cienne. Sorry na. Ayoko nalang kasi pag usapan."
"Alam mo kasi Ara naasa ako... Na baka siya na yung dahilan para maging ok ka ulit. Para sumaya ka ulit."
Nakatingin lang sya sakin ngayon ng diretso. At napaka sincere ng mukha niya. Alam kong concerned lang siya sakin.
"Cienne. Masaya naman ako eh. At ok din ako..."
"Ok ka lang Vic. Pero alam ko di ka masaya. More like di ka totoong masya. At naniniwala akong gusto mo siyang makita ulit."
Napabuntong hininga ako at napasandal sa upuan. Humawak ako sa sintodo ko habang nakapikit.
"Di ko alam Cienne. Ni hindi ko alam kung totoo ba sya. Pero parang mas madaling paniwalaan na hindi nalang siya totoo. Kasi kung hahanapin natin siya? Para nating iisaisahin lahat ng tao dito sa Pilipinas at iharap sakin kasi mukha lang niya kilala ko."
Sorry pero sumuko na talaga ako. Napaka illogical na maghanap ng taong sa mukha mo lang kilala.
"Ni papel. Picture. Or kahit ano. Walang nagpapatunay na nag eexists siya. Kaya para sakin di siya totoo. It's easier that way diba?"
"Yeah... Mas madali nga yan Vic..."
Hays... Oh diba pati si Cienne nag agree? Tama yan Vic. Kalimutan nalang siya.
"Mas madali pero mas masakit diba?"
Napatingin naman ako sa kanya. Di na ako nagsalita. Kasi tama siya. Nakakaramdam ako ng lungkot. Alam ko yun. Pero di ko alam kung bakit ko nararamdaman to.
Nararamdaman ko to towards who? Someone who I just met. 3days. Actually 2 days nga lang eh. Tapos wala siyang iniwan sakin. LITERAL na wala akong mapangahawakan na nagpapatunay na totoo siya.
Kahit ano. Kahit bato. Plastic. Dahon. Tubig. Kahit ano tatanggapin ko. Mapatunayan ko lang na totoo siya. Nangyari siya.
Pero wala...
Dalawa lang iniwan niya sakin...
Mga salita.
You're doing something you don't want. Stop that.
Mga salita na parang di sa ibang tao nanggaling.
Ahh cause I knew.
Mga salitang parang galing mismo sakin na matagal ko nang gustong sabihin sa sarili ko.
Alam mo naman yung sagot.
At yung kanta. Yung boses niya.
Please don't see just a girl caught up in dreams and fantasies
Please see me reaching out for someone I can't see
Patuloy kong hindi makalimutan...
Patuloy kong gustong marinig ulit...
Pero di padin patunay na totoo ka...
Sana mapaniwala ko na sarili kong wala ka.
Di ka totoo.
Panaginip ka lang na hindi ko kayang mapaliwanag.
Pero...
Sana...
Sana...
Sana totoo ka.
-----
Author's Note:
The end na po. Wala na ako maisip eh. CHAROT hahahah
Hi po! Ahaha sorry di ko nauupdate tong story na to. Pero expect another update soon. Naglilipatan yung feels eh. I've been updating my other story, "Open Relationship", kaya di ako maka update dito. Andun yung feels eh. Pero mukhang baliktad na ngayon ahahhaa.
Thank you sa nagbabasa. Kung meron pa man natitira ahahahahah.
Suggest. Vote. Share.
-iamA103