VIII
~¤~
》The Authentic Love《
..............
HANNAH
As I slowly regain consciousness it took seconds to open my eyes, Napapikit agad ako nang masilaw ako sa liwanag ng ilaw. Ano ba nangyari? Bat ang liwanag? Anghel ba talaga ako?
"Ma naman, Hindi ako mamamatay mawawalan ka kasi ng magandang anak, baka di mo kayanin na hindi na makakita ng maganda."
"Hannah naman, Ganon kasi napapanood ko sa tv yung bubuksan ng pasyente yung mata nila tapos pipikit din nila hanggang sa ayon wala na."
"Sa tv naman po kasi yun, eto po ma reality kaya imposible po na mangyari yun." Napapikit pikit ang mata ko at napaluha dahil sobrang labo ng paningin ko, Nasaan ba kasi ang salamin ko? Paano na lang pag nawala yun? Paano ko makikita si Neil? Kung sabagay hindi ko na kailangan ng salamin, kasi malinaw naman na may pagtingin ako sakanya. Hawrot!
"Oo na anak, pero may masakit ba sayo? Nagugutom ka ba? Nakakahinga ka ba ng maayos?" Napabuntong hininga na lang ako sa sunod sunod na tanong ni mama. Hindi ko naman siya masisisi "Only Child" ako 'e.
"Okay lang ako mama, Ako pa ba? Lahat naman po kinakaya ko." Tinignan ako ni mama ng seryoso at agad naman tumalikod.
"Mama! Oo nga po kasi! Okay lang ako!"
"Oo na alam ko naman, Gigisingin ko lang si Liam." Napatingin ako kay mama at mas inayos ang salamin ko, Si liam? Yung pesteng yun?
"Oh Liam, Gising ka na pala." Napatingin ako kay Liam at nakatingin na siya agad saakin, Nagkatitigan kami ng ilang segundo at iniwas ko agad ang tingin ko, Bakit ganon? Tumataas ata blood pressure ko.
"Kanina pa po nageenjoy kasi ako sa usapan niyo ni Marshy kaya pinapanood ko po kayo." Napangiti si mama at nagpaalam saamin na may aasikasohin muna siya para makalabas na ako sa hospital. Hindi ko alam kung nakangiti ba siya saakin ng totoo o killer smile, Nasaan ba kasi yung salamin ko?
Bakit siya lang ang nandito? Nasaan si-
"Huwag mo na siyang isipin, Wala siya dito at huwag ka umasa na pupuntahan ka niya." Napayukom siya ng kamao at agad ko naman hinawakan ito, Alam ko na alam niyang umaasa ako at disappointed na wala siya.
"Liam, Kumalma ka. Magkaibigan kayo." Napahinga siya ng malalim at hinawakan ang kamay ko.
"Si Lexi ang may gawa niyan sayo. Hindi ka man lang pinuntahan ni neil dito anong klase siyang kaibigan?"
"Marshy, I Hate to tell you this pero si Lexi ang may gawa nito sayo, and it's all because of Neil. Look, kung talagang magkaibigan kayo ni Neil bakit hindi ka niya pinuntahan ngayon na kailangan mo siya?"
"Ahhh." Bigla naman niyang hinigpitan ang pagkahawak sa kamay ko, Aray ah! Aray!
"Where is he when you needed him the most?"
Feeling ko mapapahawak ako sa puso ko sa sinabi niya, Aray talaga! Aray na aray!
"Ayaw ko lang na may nasasaktan na babae. I see no crown in your head but I will still treat you as a Queen."
Ayaw mong may nasasaktan na babae pero grabe yung pagkahigpit ng hawak mo saakin? Yung totoo?
"Oo na! Oo na lang." Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkahawak sa kamay ko at pakiramdam ko mapapamura na ako.
"Sorry talaga kung napabayaan kita. I should be the one who's protecting you." Hinablot ko sakanya ang kamay ko at hinawakan, Grabe yung pula ng kamay ko at bumakat pa talaga yung kuko niya kaloka!
"Talagang magsorry ka ang sakit kaya ng pagkahawak mo sa kamay ko! Kung makahawak ka akala mo naman bibitaw ako." Napairap ako sakanya, Inayos niya ang salamin ko dahil hindi pala maayos ang pagkasuot ko.
"Oh ayan, Nakikita mo na ba ako?" Huh?
"Joke lang, Sorry sa kamay mo. Hindi ko kasi nacontrol yung galit ko, Masakit ba talaga?"
"Hindi ang saya saya ko, Ang sobrang saya ko na sinasaktan mo ako. Masaya ako basta masaya ka na sinasaktan ako, Ano ok-"
Napatigil ako sa pagsasalita at nanlaki ang mata ko ng halikan niya ang kamay ko, Ewan ko pero ang lambot ng labi niya and ang genuine ng kiss na yun 'a.
"Ayan, Okay ka na? Alam mo bang kaya kitang pagalingin gamit ang labi ko?" Amppp! Seryoso ka jaan? Iniwas ko ang tingin ko sakanya at naramdaman kong parang nagiinit ang cheeks ko, Kaloka!
"In just one kiss your heart will be full of bliss."
Huh?
"Joke lang! Eto naman binibiro ka lang siyempre. Pinapangiti lang kita." Tinignan ko siya ng mabuti, Ewan ko pero I see sadness in his eyes habang sinasabi niyang nagbibiro lang siya. Weird.
"Pero seryoso Marshy, Iwasan mo si Neil marami kang makakaaway once na lumalapit ka sakanya or lumalapit siya sayo. Who knows? Hindi lang pala si Lexi ang makakalaban mo. Iwasan mo siya habang maaga pa." Napakunot ang noo ko, Bakit? May mas sasama pa ba kay Lexi?
"Bakit Liam? Mag gagabi na ba?" Napatingin ako sa wall clock ng Hospital, 11AM palang naman ah!
"Alam mo hindi ko talaga maintindihan kung papaano ka naging running for valedictorian. Ang tali talino mo pero- Hay naku! Hindi ko na lang talaga maintindihan!" Ginulo niya ang buhok ko at umupo sa tabi ng higaan ko.
"Kaibigan ko si Neil mahihirapan akong iwasan siya, and besides kaya ko naman iendure yung pain na nararanasan ko kila Lexi. In fact, parang kagat nga lang yun ng langgam saakin eh!"
"Ayon lang ba talaga ang dahilan Marshy? Dahil kaibigan mo siya?" Napaiwas ako ng tingin, Pakiramdam ko pati ako tinanong ko sarili ko. Ayon lang ba talaga ang dahilan?
"Marshy, Kung sayo kagat lang ng langgam then saakin oo din, parang kagat lang din siya saakin ng langgam pag nakikita kitang sinasaktan. Kagat lang naman ng million na langgam."
"I know it may sounds cheesy and weird at the same time but marshy, I care for you. I don't know why but there's something inside of me that tells me to protect you at all cost." So cheesy and weird pero kahit ganon pakiramdam ko lumambot ang puso ko.
All my life I was hoping and praying to be friends with everyone just to be happy, Little do I know it only takes one friend to fill this happiness in my heart. From that moment I realize something, Hindi ko papakawalan ang ganitong person.
"I...I try iwasan siya."
"Walang try try! Iwasan mo siya." Napabuntong hininga na lang ako, Hindi naman kasalanan ni Neil yung nangyari saakin kasi hindi naman siya yung gumawa nito. Infact, dapat nga sila Lexi ang sinasabi niyang iwasan ko.
"Promise?"
Napatingin ako sakanya at ganon din siya saakin, sa bawat segundo na lumilipas pakiramdam ko ay parang nalulunod ako sa mga tingin niya at para bang nakapako na lang ang mga mata ko sa tingin niya.
"Hannah! Uuwi na---Oh!" Sabay kaming napaiwas ni Liam ng tingin at tinignan ko si mama na napatakip sakanyang bibig nang makita niyang magkalapit kami ni Liam.
"Hannah, Gising ka na babygirl remember? Hindi mo na kailangan ng True love's kiss okay?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni mama, What in the? Namula naman ako nang tumawa si Liam at lumapit kay mama.
"Marshy, Huwag mo na ideny nahuli na kaya tayo." Sinamaan ko ng tingin si Liam at napailing na lang si mama, Baliw talaga itong lalaki na 'to! Sarap sapakin nakakainis!
"Big girl ka na Hannah, Hindi ka na Baby girl ko. So nakakaiyak!"
Kinausap muna ni Mama si Liam at ang dalawang 'to hindi ko man lang marinig kung ano pinagchichikahan pero alam ko na hindi yun nakakatuwa, todo ngiti ang baliw at sumusulyap pa saakin amp. Kinuha ko ang unan ko at sumigaw doon, pasalamat talaga itong si Liam!
***
Nilapag ko ang gamit ko sa sahig at napaupo sa higaan ko, Grabe tatlong araw lang naman akong tulog like ganon ba talaga kalala yung aksidente? Napatingin ako sa study table ko at napansin ko na nakaframe na agad yung picture ko.
"Mama naman, Nagprepare ka pa talaga huh?" Tumayo ako at hinawakan ko ang picture frame, Infairness ang ganda ko dito! Ang galing din ng mama ko pumili.
"Gaga! Akala ko kasi naapektohan yung mukha mo kaya nagprepare ako baka mamaya iplaplastic surgery ka siyempre gusto ko ipakita sakanila yung magandang creation ng mama mo."
Napangiti na lang ako sa sinabi ni mama at napatingin sa journal ko, Binuksan ko ang huling pahina at napatingin ako sa sinulat ko.
The Beauty of her Imperfection
I'm not Disney's Mulan
So I'm not gonna pretend like the one
Who society thinks is the better woman.
Look how life is wonderful
Knowing you can be powerful
And be your own kind of beautiful
In this world full of cruel people.
For the past years of my life
I was searching for what is right
Little do I know I'm the sunlight
On my every darkness nights
Math may solve what is true
So I ask myself, What's my value
But no mathematical equation can compute
How much beautiful and gorgeous you look.
Pinunasan ko ang luha ko at sinara ang Journal ko, Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. I'm sure na secure ang future ko dahil sa achievements ko pero hindi ako secure sa self improvement, Hindi ako sure kung may mas maiibetter pa ba ako or wala na. Nagayos agad ako at nagbihis.
"Mama! Aalis po ako." Sinalubong ako ni mama habang nakataas ang kilay niya.
"Saan ka na naman pupunta? Magjojogging lang. Kagagaling mo lang sa sakit diba? Opo, kaya po nageexercise para lumakas. Ano oras ka uuwi? Mabilis lang yunhg tipong papunta ka palang pabalik na ako, Joke lang! Oh ayan na po mama, Okay na? Nasagot ko na po tanong niyo?" Inirapan ako ni mama at napatango.
"Oo na, sige na lumayas ka na! Humayo ka at magpakarami."
Habang nag jojoging ako hindi ko mapigilan na hindi sumabay sa kanta, Ramdam na ramdam ko yung lyrics 'e parang pinapatamaan ako. Ewan ko kasi kay Liam lagi akong iniiwas kay Neil may gusto siguro siya doon kay Neil. Hay ewan! Ang ganda ganda na sana ng araw ko 'e kaso ayon nga may point din naman si Liam pag napapalapit ako kay Neil napapalapit din ako sa kapahamakan kahit na hindi naman kasalanan ni Neil.
Naiintindihan ko naman si Liam and I appreciate yung concern niya pero- Hindi ko na talaga alam, It feels like I'm choosing between Happiness and Security. Kung pipiliin ko yung Happiness ko hindi ako secure kasi for sure mapapahamak ako, pero pag pipiliin ko yung Security hindi ako magiging masaya kasi hindi ko makakausap o makakasama yung nagpapasaya saakin. Ayaw ko na lang talaga magtalk.
Napaupo ako sa bench at uminom ng tubig, Pinagmasdan ko ang paligid at napansin ko sa peripheral visiopn ko na may tumabi saakin. Lumingon ako at nagulat ako nang makitang nandito siya.
"Ne-Neil?" Napatigil siya sa pagpupunas ng pawis niya at napatingin saakin, Napalunok ako ng ngumiti siya at tinaas ang kanyang kilay. His messy dark hair and pink lips makes my heart skip a beat, Bakit ganon? AMPOGI PARIN!
"Ang liit nga naman talaga ng mundo, dito pa talaga tayo magkikita." Napatingin siya sa paligid and I can't help myself from admiring every part of his face, Kung lalaki lang talaga ako matagal ko na niligawan 'to.
"Bakit Neil? Gusto mo ba na palakihin natin?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ko at napayukom agad ako ng labi ko. Humaygashh! Gurl! Kalma gurl!
"Wow, I'm amaze. Never knew na matindi ka palang bumanat, I have to admit that it automatically makes my heart happy."
Hala yung bata, mas lalong nahuhulog.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ✒