VII
~¤~
》Fire Turns Into Tears《
..............
HANNAH
Bigla akong napatigil sa paglalakad nang harangan ng DUH GURLS ang hallway, Ano na naman ginawa ko? Napatingin ako sakanila at napahawak ng mahigpit sa libro ko.
"Duh, I'm impress, you still have the guts to look at me straight in the eye without Fear." Pumunta siya sa likod ko at hinawakan ang buhok ko, Anong di takot? Takot na takot kaya ako, Duh.
"Hindi ko aakalain na ang isang tulad mo na nakatago sa mga damit na yan ay may taglay palang kalandian, Sinabi ko na sayo nong una palang. A girl like you don't deserve a prince charming, You are Fiona remember?" Naramdaman ko na paalis na sila kaya humarap ako at huminga ng malalim. I'm sure na i'll regret this pero hayaan na.
"Alam ko naman yun, I know that in this world of fairy tale i'm just fiona who everyone considered as the ugliest princess but like fiona i won't stop dreaming until i get the man of my dreams." Lumingon siya at napataas ng kilay, Ayan na nga ba! Bahala na.
"Well love, Keep on dreaming until you see yourself falling on a nightmare."
Napairap na lang ako at naglakad papunta sa klase ko, Wala pa naman kaming ginagawa ni Neil pero takot na takot na sila. Napakunot ang noo ko ng makitang walang katao tao sa room namin.
"Oh Hannah? Why are you here? Haven't you heard na doon tayo sa lumang science lab? Hurry, nagchecheck na ng attendance ang prof natin. Don't tell them na nakita mo ako 'a, I'm not in the mood to attend classes." Kahit nagtataka ako tumango na lang ako at pumunta ng science lab, Binuksan ko ang pinto ng science lab at bumungad saakin ang iilan sa mga kaklase ko pero wala ang prof namin.
"Oh Great, Hannah is here. Darling would you mind staying here for a second? Wag mo isasara ang pinto okay? And pabantay narin itong ineexperiment namin, make sure na hindi siya lalagpas sa boiling point." Napatango na lang ako habang nilalabas ang libro ko, nagsilabasan na sila at biglang tumaas ang balahibo ko nang humangin ng malakas dahilan para magsara ng malakas ang pinto.
"HOYYYYYY!!!" Pinihit ko ng pinihit ang door knob at hindi ko mabuksan ang pinto, Jusko! Paano na 'to ngayon? Huminga ako ng malalim at hinanap ang hair clip ko. Napatigil ako sa paghahanap ng makitang nag kulay orange ang kulay ng paligid.
"HOOYYYY!! SUNOG! BUKSAN NIYO ANG PINTO!" Binato ko na ng kung ano ano ang pintoan at nagsimula ng kumalat ang apoy sa buong lab, Napaubo ako at napahiga na lang sa sulok.
Nagsimula ng lumabo ang paningin ko at manikip ang dibdib ko, Dahan dahan kong pinikit ang mga mata ko.
***
LIAM
Halos ilang minuto na ang nakakalipas at wala parin si Marshy dito sa science lab, Tumayo ako at tahimik na umalis sa klase ng prof namin. Hindi ko alam pero hindi maganda ang pakiramdam ko kapag hindi nakikita si Marsy, para bang may mali.
"It's been 5 minutes and wala parin siya, Paano kung namatay na si Hannah?" Napatigil ako sa paglalakad ng marinig ko ang pangalan ni Marshy. Anong namatay?
"Calm your tits down, Hindi siya mamamatay it's just smoke and such nothing bad will happen to her, isa pa luma na ang science lab na yun marami siyang makikitang gamit doon to save herself. She has a Big brain remember?" Agad akong napatakbo sa lumang science lab at kinalabog ang pinto pero hindi ko ito mabuksan, Pumunta ako sa likod ng lab at tumingin sa maliit ng butas. Napamura ako ng makitang may mga apoy na kumakalat sa paligid, and there she is laying down on the floor.
"NASAAN ANG SUSI NG DATING SCIENCE LAB!?" Napatingin saakin ang dean at ang mga tao sa loob ng Dean's Office.
"Mr. Martinez! We are in the middle of meeting, Have some respect!" Hindi ko siya pinansin at pumunta sa Key Room, Bago pa tumawag ng security ang Dean kinuha ko na ang mga susi na makita ko at tumakbo papuntang science lab.
I swear to God! Whoever is behind this bullshit will pay!
Ginamit ko na ang mga susing nakuha ko at bawat susi na hindi nagkakasya sa pintoan napapamura ako, binato ko lahat ng susi at sinipa ng malakas ang pintoan. Napaupo ako at napahawak ako sa paa ko at napadaing sa sakit. Napalunok ako at dahan dahan tumayo.
This may hurt for a long time but this is better than suffer for almost half of my life just because i lose her. With all my strength sinira ko ang pintoan at agad hinahanap si Marshy.
"HANNAH!"
"HANNAH! KUNG NARIRINIG MO AKO MAGSALITA KA!"
Nagsimula ng tumulo ang mga luha ko ng hindi ko siya mahanap dahil sa kapal ng usok.
"HANNAH PLEASE! MAGSALITA KA KUNG NARIRINIG MO AKO! I... I.... I DON'T WANT TO LOSE YOU!!" Napaluhod na ako at hindi ko na napigilan ang luha ko.
"Liam..." Napalunok ako ng magsimulang humulog sa harapan ko ang mga kahoy, Napapikit ako at sinundan ang boses ni Marshy.
"SIGE LANG HANNAH! MAGSALITA KA LANG!"
Napasigaw ako ng tumama ang kamay ko sa nahuhulog na kahoy sa taas, Inalis ko ang kahoy kahit na may apoy pa ito at bumungad saakin si Marshy. Tinanggal ko ang damit ko at inilagay sakanyang mukha at dahan dahan siyang binuhat palabas ng lab, tumakbo ako ng mabilis dahil dahan dahan ng natatabonan ng kahoy ang daanan namin.
"Goodness Liam!"
Hiniga ko si Marshy sa sahig at nag CPR sakanya, Sa sobrang pagkataranta ko hindi ko sinasadyang magtama ang mga labi namin and that's it. She slowly open her eyes pero pumikit din siya agad.
Binuhat ko siya papasok ng ambulance at hinawakan ang kamay niya hanggang sa makarating kami sa hospital, bago umalis ang ambulance nakita ko si Neil na prenteng nakaupo habang nakatingin lang saamin. Fuck him! He's no good for Hannah!
"Sir hanggang dito na lang po kayo."
"No hindi pwede! She needs me!"
"Sir, We will do our best to save her but first makicooperate muna kayo saamin. Marami kayong sugat sir kailangan natin gamotin yan." Kahit ayaw ko wala akong choice kundi ang sumunod sa doctor na nasa likod ko at pumunta sa isang room saka niya ginamot ang mga sugat ko.
"Sir, Kumalma po kayo. Magiging maayos po ang lagay ng Girlfriend niyo." Bago pa ako magsalita napadaing ako ng lagyan niya ng gamot ang sugat ko, and then it hits me. I risk my life just to save her at kanina nong nahalikan ko siya sobrang bilis ng tibok ng puso ko, and i realize na lahat ng tanong ko sa isip ko nasagot ko na.
Damn.
***
I can't stop myself at staring at this beautiful sleeping angel, she may have acnes on her forehead but that doesn't stop me from kissing it. She may have a lot of imperfections, but it can't change the fact that i considered them as perfections, because she really is perfect.
"Excuse me sir, May i know what is your relationship with the patient?" Napatingin ako sa nurse na kanina pa pabalik balik dito sa room ni Marshy para icheck ang heart rate niya.
"I'm her friend, Tell me Nurse. Is her condition critical?" Napalunok ako ng bumuntong hininga yung Nurse.
"Sir-"
"Look, just do everything! I'm willing to pay whatever the cost is!" Napatango ang Nurse at kinuha ang gamit niya.
"Sir, Umaayos naman na po ang lagay ng pasyente pero kailangan niya parin po obserbahan to fully confirmed na she's stable."
Kasalanan 'to ni Neil, In the first place sinabihan ko na siya na even a foot away palang si Marshy sakanya mapapahamak na agad siya. If only Marshy know how heartless Neil is.
"Marshy, Nandito na ako hindi kita iiwan. I'm sorry kung napabayaan kita, kung hindi sana kita iniwan kanina at sinamahan papasok ng klase hindi mangyayari 'to." I wipe my tears and hold her hand. This is the only scenario na magkakalapit tayo and i'm going to make the most of it.
"Promise ko sayo na sasamahan kita hanggang sa CR, siyempre joke lang." Napatawa ako at hinawi ang buhok na nakaharang sa mukha niya.
"Sorry, sorry kung naging rude ako nong una nating pagkikita. I just find you annoying na lapit ka ng lapit kay Neil na kesyo sineseduce mo siya, pero you are different. Ikaw lang talaga ang kaisa isang babae na bukod sa mama ko ang umaaway saakin." I slowly kiss her hand, God it feels nice.
Gusto ko na pag gising niya ako agad ang nakikita niya, unti unti na akong nakakaramdam ng antok pero ayaw kong matulog. I'm scared, i'm scared that once i open my eyes when i wake up it will be her last breathe.
"Baby Girl!" Napatingin ako sa babaeng pumasok at nagmadaling lumapit kay Marshy, siguro mga nasa 30's na siya and her fashion style really suits her. Napatingin siya saakin at pinunasan ang luha niya.
"Liam Martinez, Hannah's Friend. I'm the one who called you." Tumango tango siya at inabot ko sakanya ang phone ni Marshy.
"Thank you sa pagbabantay sakanya, Sige na ijo magpahinga ka na." Hinawakan niya ang kamay ni marshy at niyakap ito. I can really she a mother who's willing to risk everything for her beloved daugther. Well, i may not be her mother but i'm willing to risk everything for Marshy.
"Gusto niyo na po akong mamatay?" Bigla siyang natawa kaya nagtaka ako.
"What i mean is baka napagod ka sa pangyayari baka gusto mo munang mag relax. Hindi talaga nagkamali si Hannah na piliin ka bilang kaibigan." Ngumiti ako sa huling sinabi niya, i can really feel na she likes me for her.
"Kamusta ang lagay ni Hannah? Ano ba talaga ang nangyari?" Napahinga ako ng malalim, hindi ko alam kung tama ba na sabihin ko sakanya ang totoo dahil alam kong magagalit si Marshy saakin.
"Accidentally po na nagkaroon ng sunog sa lumang lab, nagkamali po kasi ng napuntahanna klase si Marshy. Sabi naman po ng mga doctor kanina nong nakausap ko sila her condition is not critical but she needs to be observe para malaman kung pwede na siya irelease." Biglang napayuko ang mama niya at napahawak sa bag niya.
"Ako na po bahala sa mga bills-"
"Oh no ijo, Ako na ang bahala. I can pay ijo."
"Pero ma'am, Ang mahal-"
"No need, i can take care of it." Napakunot ang noo ko ng ilabas niya ang isang Black na card, Ang alam ko hindi sila marshy ganon kayaman pero bakit may black card ang mama niya?
"Sige na bababa na ako para magbayad ng bills, pero bago yun i want to ask you kung kamusta ang lagay niya sa YunteVella? I heard na ang saya niya daw?" Napalunok ako. "Y..Yes, YunteVella is a place full of happiness." Bakit, Bakit ayaw sabihin ni marshy ang totoo? Totoo na she is being bullied because she doesn't fit on societies standards? but for me? she's my whole standard.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ✒