Aangekomen in het ziekenhuis werd ik gelijk naar een kamer gebracht voor een echo. 'Mevrouw we gaan even een echo maken van uw buik' zei een arts. Tijdens de echo werd er niks gezegd en ik kon alleen maar mijn ogen dicht houden, bang voor wat er te zien zal zijn. 'Mevrouw alles is helemaal in orde, we houden u alleen nog wel een nachtje ter observatie' zei de arts die vertrok. Gelijk kwam er een zuster naar binnen met een rolstoel die mij naar mijn kamer bracht. 'Nou mevrouw dit is uw kamer, ik kom zo om u aan te sluiten voor hartslag en bloeddruk en een infuus voor vocht' zei de zuster en vertrok. Ik kon niks zeggen ik schaamde mij zo ongelooflijk en dan moet ik straks Wolfs nog onder ogen komen. Ondertussen had de zuster mij overal op aangesloten. Ik voelde de tranen weer op komen dus draaide me zelf om omdat ik niet wou dat Marion mij zag. Na een poosje hoorde ik dat Marion opstond en haar schoenen uit deed dus ik draaide mij terug om te kijken wat ze deed. 'Eef, ga eens naar voor zitten' vroeg Marion. Netje schoof ik naar voren. Marion ging achter mij zitten en trok mij naar achteren zo dat ik tegen haar aan zat. 'Ga maar slapen, ik ga nergens heen' zei Marion en ging met haar handen door mijn haar wat ze vroeger ook altijd deed. Langzaam dommelde ik weg.
'Eef wordt eens wakker' hoorde ik Marion zeggen. Langzaam opende ik mijn ogen en deed ze snel weer dit tegen het felle licht. 'Wolfs wil jij de gordijnen even dicht doen' zei Marion. Ik verstijfde, ik wil helemaal niet dat Wolfs hier is. 'Eef het is goed, ontspan' zei Marion. Ik wurmde mij uit haar greep en pakte de stang waar alles aan hing. 'Eef waar ga je heen' vroeg Wolfs. 'Naar de wc' antwoordde ik nors. Eenmaal op de wc kwamen de tranen wat schaamde ik mij tegenover Wolfs. 'Eef gaat alles goed' hoorde ik Marion kloppen op de deur. 'Jaa' zei ik en kwam de wc uit. Ik ging gelijk weer in bed liggen. 'Eva, waarom ben je weg gelopen' vroeg Wolfs. Ik zei niks. 'Mij vertelde ze dat ze het niet kon, dat ze niet wist hoe ze met ze om moest gaan en omdat ze nog niet een keer hun gevoed had dat ze een nutteloze moeder was ' zei Marion. 'Maar Eef dat maakt toch niet uit, ik moet het toch ook leren en je bent zeker geen nutteloze moeder' zei Wolfs die mij omhoog trok voor een knuffel. Ik knuffelde hem terug en gaf hem een kus en zei sorry. 'Wolfs kun je alsjeblieft vragen of ik naar huis mag' vroeg ik. 'Natuurlijk' zei Wolfs en liep weg.