De mooie kant en de donkere kant van het leven

Deel 20 deel 1

Die nacht werd ik wakker van een enorme pijnscheut. Ik keek half slaperig, half puffend op de wekker half 7. Ik wou Wolfs nog niet wakker maken dus besloot ik maar het bad te laten vol lopen en daar de weeën weg te puffen. Langzaam zakte ik in het warme water en dat deed me goed de pijn verlichte een beetje in mijn onderrug. Daardoor ontspande ik en viel ik soms ff weg tussen de weeën. 'EEF, waar ben je' hoorde ik Wolfs paniekerig roepen. Antwoorden ging een beetje moeilijk aangezien ik een wee had. 'God dank hier ben je, wat wacht heb je weeën' zei Wolfs nu licht in paniek. 'JA, pff pff pff pff pff, maar ik, pff pff pff, dacht ik laat, pfff pfff pfff, nog slapen, pfff pff pff' probeerde ik er een zin van te maken. 'Vanaf hoelaat' vroeg Wolfs. 'Vanaf half 7' kon ik weer gewoon praten. 'Je weet dat je dan al 2 uur weeën hebt' zei Wolfs. 'Dat kan best maar ze zijn nu pas regelmatig dus als je wil helpen dan ga ik het bad uit en gaan we naar het ziekenhuis' zei ik geirrïteerd. Gelukkig had Marion Wolfs al voorbereid dan vrouwen die bevallen in een keer totaal anders kunnen doen en reageren. Wolfs hielp me met afdrogen en aan kleden. Onderweg belde we Marion en Fleur op. Toen we bij het ziekenhuis aan kwamen stonden ze er al. Langzaam probeerde ik de auto uit te komen maar ik was nog niet koud uit de auto of er kwam al weer een weeë. Na het weg puffen van de weeë konden we 5 meter lopen en ik had er alweer een. Na de weeë was ik er helemaal klaar mee. 'Jezus hoeveel moet ik er nog weg puffen, ik word er echt helemaal gestoord van' zei ik kwaad. Zo als Wolfs vaak verstandig is zei hij niks en liep hij rustig veder. Toen we halverwege het ziekenhuis waren moest ik weer voor de 1000 ste keer stoppen voor een weeë. 'Eef ga nu toch in een rolstoel zitten' zei Wolfs. 'Beter hou jij gewoon je mond en lopen we zo weer veder' zei ik woest. Eenmaal aangekomen bij de goede afdeling werd ik gelijk aan de monitor gelegd en werd er gekeken hoeveel centimeter ontsluiting ik had. 'U heeft al 5 centimeter ontsluiting van de 10' zei de zuster. 'U heeft nog maar 5 centimeter ontsluiting zal je bedoelen' zei ik geïrriteerd. ' mevrouw versta mij niet verkeerd maar meestal doe je over 1 centimeter een uur en u heeft al 5 centimeter in 3 uur' zei de zuster. De zuster vertrok weer was denk ik ook maar beter want ik kon echt niemand verdragen. Wolfs liep zenuwachtig heen en weer en ik werd er knetter gek van. 'Jezus, ga alsjeblieft zitten ik word knetter gek van je' zei ik geïrriteerd. ' kan het ook anders, anders doe je het toch lekker alleen ga ik weg' zei Wolfs geïrriteerd. 'Ja tuurlijk ga maar weg, waar ga je naar toe naar Rotterdam ofzo en mij laten barsten net zoals Fleur toen ze klein was' zei ik huilend omdat ik bang was dat hij echt weg weg zou gaan en omdat ik mezelf haat op dit moment. Ik zag dat Wolfs schrok van mijn woorden maar ook omdat ik huilde. 'Eef luister, ik zal nooit maar dan ook nooit jou alleen laten met de tweeling' zei Wolfs en hij gaf mij een kus. De weeën werden heftiger en heftiger ik kon het niet meer aan. 'Wolfs haal alsjeblieft een zuster en vraag om een ruggen prik want ik trek dit niet meer' zei ik huilend van de pijn. Zoals ik vroeg haalde Wolfs een zuster. 'U wou een ruggen prik' vroeg de zuster. Ik kon alleen maar knikken want ik had weer een weeë. 'Prima dan maak ik de spullen gereed en dan komt de gynaecoloog zo' zei de zuster en ze stok van alles uit kastjes. 'Mevrouw Van Dongen, u mag uw rug bloot maken en dan u kussen tegen uw buikplaatsen en dan voor overbuigen, het is een vervelende prik maar het is zo voorbij' zei de gynaecoloog. Zo al er werd gevraagd maakte ik mijn rug bloot en hing ik nu over een kussen heen. 'Mag u een diepe hap lucht nemen en als u uitblaast zal ik de naald inbrengen' zei de gynaecoloog. Ik haalde een diepe hap lucht en blies uit terwijl ik de naald ik mijn rug voelde. 'Nou dit was het, binnen een halfuur zal de pijn verlichten' zei de gynaecoloog en hij vertrok.

Volgende week komt deel 2 van de bevalling van Eva.