De mooie kant en de donkere kant van het leven

Deel 8

Sorry, Sorry, Sorry thuis heb ik geen internet dus moet ik het op school maken en ik maak nu korte dagen dus dat is moeilijk.XX

De volgende dag werd ik laat wakker en de geur van croissantjes walmde mijn neus binnen, maar helaas ik had geen honger er kwam weer een knoop in mijn maag. 'Eef, kom je ontbijten' riep Wolfs. 'Jaa' riep ik maar. Eenmaal aan de ontbijttafel staarde ik maar voor mijn uit. Senna keek mij bezorg aan maar at stil haar bord leeg en liep weer naar boven naar Jade die huilde. 'Eef eet eens wat de tweeling moet ook groeien' zei Wolfs. ' Weet ik maar ik heb gewoon geen honger' zei ik. ' Eet anders wat fruit' zei Wolfs. Met hangen en wurgen at ik een appel naar binnen.

'Ik ga even wandelen' zei ik en liep naar buiten. Even naar het bureau om iets uit te zoeken, gelukkig is Mechels vrij. 'Hey Eva, wat doe jij nou hier' vroeg Marion. 'Even iets opzoeken' zei ik. 'Eva wat is er, ik zie het aan je je bent gespannen' zei Marion. 'Gisteren toen ik naar buiten was, ik zat op mijn favoriete bankje tot een vrouw mijn naam zei. Het...het was mijn moeder en ik wil haar graag vinden maar ik weet niet waar ze is dus ik dacht ik zoek even haar telefoon nummer op' zei ik, ik moest zelf hijgen zo snel praten ik. 'Doe eens rustig' zei Marion. 'Ik ga ff kijken' zei ik. Gevonden, Mara Kremer, 46 jaar , wonende in Venlo, telefoonnummer 06-26 bla bla bla. Maar even opzoek naar bank gegevens. Amrâth Grand Hotel de l'Empereur. Daar moet ik heen. Zo snel als ik kon reed ik naar het hotel. 'Goededag Eva van Dongen, ik ben op zoek naar Mara Kremer' zei ik gespannen. 'Ik zal even voor u kijken' zei de receptioniste. Duurt lang, schiet toch eens op. 'Gevonden, ze zit als het goed is op haar kamer' zei de receptioniste. 'Welk nummer' zei ik. 'Kamer nummer 123' zei de receptioniste. Snel liep ik naar de lift. Zo snel als ik kon liep ik de uit en liep gelijk tegen de kamer aan. Oké rustig Eva. Klop, klop. 'Ja wie is daar' zei de vrouw. 'Zou u open willen doen' zei ik maar ik hoorde aan mijn stem dat ik zenuwachtig was. bzz bzzz bzz bzzz.  Wie nou weer, snel keek ik op het scherm Wolfs, snel drukte ik weg want ik hoorde de deur open gaan. 'Eva, ben ben jij dat' zei de vrouw. 'Mama' zei ik breekbaar. 'Kom alsjeblieft binnen' zei mijn moeder. Bzzz bzz bzzz. Natuurlijk nu. Neem maar op hoor. 

Eva: Met Eva

Wolfs: Waar ben je, ik kan je nergens vinden.

Eva: Ik ben bij mijn moeder, ik bel zo terug.

Wolfs: Oké maar die voorzichtig.

'Sorry mam, dat was Wolfs' zei ik. Ik keek naar mijn moeder ze zat met tranen in haar ogen naar mij te kijken. 'Is niet erg mijn kind, hoe voel je je' zei mijn moeder. 'Goed, gespannen maar goed' zei ik. 'Eef geloof mij ik kon niet anders vroeger' zei mijn moeder. 'Ik wil het niet over vroeger hebben' zei ik strak. 'Eef wat is er vroeger gebeurt' vroeg mijn moeder. 'Ik wil het er niet over hebben, ik kan na 1 jaar pas weer leven voor mijn gevoel, ik ga trouwen krijg twee prachtige kinderen en wil vooruit niet terug denken aan vroeger' zei ik boos. 'Ik denk dat het beter is als we een andere keer veder praten want ik merk dat we beide boos raken' zei mijn moeder. 'Ja dat lijkt mij beter' zei ik en stond op. We gaven elkaar een knuffel en ik liep de kamer uit. Zo snel als ik kon liep ik het hotel uit en liep naar de auto waar ik instapte en snel naar huis reed. 'Eef ben jij dat' hoorde ik uit de keuken komen. Zo snel als ik kon rende ik naar beneden en vloog Wolfs in de armen en brak in huilen uit.