CHAPTER 19
INILAPAG ni Lechel ang sagot ni Nykyrel sa interview niya sa ibabaw ng mesa ng Editor-in-Chief. "Heto na po. Lahat ng tanong, sinagutan niya." Makahulugang sabi niya.
Ngumiti ang Editor-in-Chief, "Alam kong sasagutin niya, ikaw ang nag interview e."
"Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong niya.
Mas lumapad ang ngiti nito, "Lechel, kahit mo sakin sabihin, kaya kong hulaan kung ano ang naging relasyon niyo noon ni Mr. Guzmano isang taon na ang nakakaraan. I know. I could feel it in your article. At gusto lang kitang tulungan ngayon na magkita kayong muli, after all, it was my idea to train you in Chicago."
Napakagat-labi siya, "I know it's wrong to mix business and pleasure but-"
"Hindi mo napigilan?" Nanunuksong tanong nito.
Nahihiya siyang ngumiti. "Sinubukan ko naman."
"It's okay." Ibinasura nito ang papel kung saan naroon ang sagot ni Nykyrel, "the interview is a hoax. Chill."
Umawang ang labi niya pero hindi siya nagsalita. Tumango lang siya at umalis sa opisina ng boss niya. Hindi siya makapaniwala na tinulungan siya ng boss niya para makita muli ang lalaking mahal niya.
Goodness!
Pumasok siya sa kaniyang opisina at huminga ng malalim. Kailan ko kaya uli makikita si Nykyrel?
NANG sumapit ang hapon, nagsalubong ang kilay ni Lechel ng humahangos na pumasok ang sekretarya niyang si Jeannelyn sa opisina niya.
"Ma'am, may nagpipilit pong pumasok sa opisina niyo. He said it's important."
He? "May appointment ba siya o wala?"
"Wala po." Marahas itong umiling, "nasisiguro kong walang Nykyrel Guzmano sa appointment niyo."
Nanigas siya sa kinauupuan. "N-Nykyrel Guzmano?" Sumikdo ng mabilis ang puso niya, "n-nasa labas siya? Nandito siya?"
Tumango ang sekretarya niya pero nakakunot ang nuo nito. "Opo, ma'am."
Umayos siya ng upo sa swivel chair niya at huminga ng malalim. "Papasukin mo siya."
"Yes, ma'am." Lumabas ang sekretarya niya sa opisina at hinintay niyang pumasok si Nykyrel.
Lechel took a deep breath and calm herself. Kung ano man ang pakay sa kaniya ni Nykyrel, siguradong may kinalaman iyon sa interview o sa magazine. Wala iyong kinalaman sa kaniya.
Yesterday, on Délicieux Restaurant, Nykyrel keeps in glaring at her, pero hindi ito lumapit sa kaniya. Hiniling niya na sana lumapit ito, pero natatakot naman siya naka maging desperada na naman siya sa pagmamahal nito.
Bumukas ang pinto at tumigil ang paghinga siya.
Pumasok sa nakabukang pinto si Nykyrel. He looks so handsome in his simple pants and polo shirt. Lechel crave to hug him again.
No! Keep yourself together.
Tumikhim si Lechel at umaktong walang epekto ang presensiya nito sa kaniya. "What can i do for you, Mr. Guzmano?"
Nykyrel locked the door, making her heart thump like crazy.
Mabilis siyang tumayo, "buksan mo ang pinto." She demanded and walked towards him, "ano ba ang kailangan mo sakin, ha? Is this about the interview? May ipapabago ka ba? Gusto mo ng kopya-"
Nykyrel gripped her arm, pinned her on the door and slammed his lips on hers. Napasinghap siya sa gulat na sinamantala naman ng binata. He slid his tongue inside her mouth and deepened the kiss. Napaungol siya sa ginawa nito at napakapit sa braso nito.
Bago pa niya matugon ang halik nito, pinakawalan ni Nykyrel ang mga labi niya.
His lips were mere inch apart from hers. Oo nga at pinakawalan nito ang mga labi niya pero napakalapit naman niyon. Naghalo ang hininga nilang dalawa at matiim ang titig nito sa kaniya.
She wanted to ask badly why he kissed her? Pero hindi niya magawa, wala siyang lakas ng loob. Pagdating kay Nykyrel, nawawala siya ng lakas ng loob.
"Nykyrel..." bulong niya sa pangalan nito.
Hinaplos nito ang nakaawang niyang mga labi, "ito ang kailangan ko sayo. I need to kiss you. I need to see you. I need to touch you. I need to... damn it!"
"Why?" She finally asked.
Lumamlam ang mga mata nito, "kasi mababaliw na ako sa kakaisip sayo. Simula ng makita kita ulit, ikaw nalang palagi ang laman ng isip ko. Ikaw lang, Lechel, ikaw lang."
Gusto niyang maniwala, gustong-gusto, pero masakit pa rin ang ginawa nito isang taon ang nakakaraan.
"Nykyrel," huminga siya ng malalim, "you made your choice a year ago."
"I know." Hinaplos nito ang pisngi niya at pinaulanan ng halik ang mukha niya, "at hindi ko pinagsisihan na pinili ko ang career mo. Look at you now, you got promoted and you deserved it. Hindi ko hahayaang ako ang maging dahilan para hindi mo maabot ang pangarap mo bago mo pa ako makilala. I will not be your downfall, Lechel, because to me, you are my light, my hope and salvation. And i want to be like that to you too." Masuyo nitong hinalikan ang mga labi niya. "God, Lechel, you don't know how much it pained me to send you away."
Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "But you still did. Pinapili kita, Nykyrel, handa akong manatili sa tabi mo kung sinabi mo lang."
"Iyan ang kinakatakot ko." Niyakap siya nito at hinalikan sa nuo, "nagawa mong akyatin ang gate ng bahay ko para sa promotion mo, alam ko kung gaano 'yon ka importante sayo. Alam ko, Lechel, kaya pinaalis kita. And also, i need time for myself. I need to fight my demons. I need to flash them out of my life. Ikaw ang dahilan ng lahat ng pagbabago sa buhay ko. Please, give me another chance to prove to you that I'm worthy of your attention, that I'm the man that you can be proud of." Nagmanakaawa ang tingin nito sa kaniya, "alam kong hindi ko kayang pantayan ang isang RV Volkzki. I'm just Nykyrel Guzmano, you knew me inside and out and i know i could never be as confident and amazing as RV, but please, I'm begging you, please, give me a chance. Please... please... please..." dumaos-dos ito at lumuhod sa harapan niya saka tumingala sa kaniya, "please, Lechel. I need you. Ayoko nang magising nang wala ka sa tabi ko. Ayoko nang gumising sa araw-araw na ginawa ng diyos na wala ka, na hindi kita mayakap, na hindi kita mahalikan, na hindi ko man lang masabi sayo na 'Lechel, i miss you'. I tried so hard to be strong for a year so when you came back, you'd be proud of me. Pero Lechel, nadi-drain na ang tapang ko, kailangan kita. Kailangan na kailangan kita sa buhay ko. Please, give me one more chance, one more... please, just one more."
Tumulo ang luha ni Lechel sa pagmamakaawa ni Nykyrel. God. He doesn't have to beg.
Lumuhod siya para magpantay ang mukha nila.
Sinapo niya ang mukha nito at matamang pinakatitigan ito. She can see determination and desperation in his eyes. God. This man amazes her in so many ways. No wonder she fell madly and deeply in love with him.
"Nykyrel," she pressed her thumb against his lips and smile softly, "God, you don't have to beg." Pinagdikit niya ang nuo nilang dalawa at ipinikit ang mga mata niya, "i miss you too, baby. I do. I really miss you." Bumuga siya ng malalim na hininga habang tumutlo ang luha niya. Humalagpos ang kinikimkim niyang nararamdaman dito na pilit niyang sinusupil dahil natatakot siya na baka hindi sila preho ng nararamdaman. "One year, Nykyrel, one year. God... one year. I miss you too."
Nykyrel pressed his lips on hers and softly combed her hair. Ito ang unang tumigil sa paghalik at nagtatanong na tumingin sa kaniya.
"Ano mo si RV?" Tanong nito na may takot sa mga mata, "i can't compete to a man like him, Lechel. Pero para sayo, ipaglalaban kita ng patayan, maging akin ka lang."
Mahina siyang natawa habang tinutuyo ng mga daliri nito ang luha niya sa pisngi. "RV is just a friend, Nykyrel. Malandi lang talaga 'yon. 'Yong pag-akbay-akbay niya, wala 'yon."
"And the other man, NK?"
Itinirik niya ang mga mata. "Kaibigan ko lang ang dalawang malantod na 'yon. Just friends. Nothing else."
Pinakatitigan siya ni Nykyrel, binabasa ang emosyon sa mukha niya kung totoo ang sinasabi niya.
Seconds later, Nykyrel smiled. "Can i take you out?"
Namilog ang mata niya, "like a date?"
Mabilis itong tumango. "Oo." Ngumiti ito, "i can cook now, I'd been learning. Puwede kitang ipagluto. Sa bahay tayo kakain. God... my house missed you, babe."
Mahina siyang natawan. "It's a date then."
"Yes!" Napasuntok ito sa hangin bago sinakop ng mga labi nito ang mga labi niya.
Lechel closed her eyes. He never said the three magic words, and she's still waiting. Sana naman hindi abutin ng isa pang taon ang paghihintay niya sa tatlong salitang iyon na magpapasaya sa kaniya ng tuluyan.
PAGSAPIT ng gabi, natagpuan ni Lechel ang sarili sa labas ng gate ng mansion ni Nykyrel. She smiled to herself. She always finds herself outside his gate. Maybe its fate.
Gamit ang susi na binigay sa kaniya ni Nykyrel kaninang umaga, binuksan niya ang gate at pumasok saka ni-lock ulit.
First thing she notice, nakatali na ang aso na kumagat sa kaniya at malayo na ang bahay niyon sa gate. She smiled at that. Hmm. Improving.
Pumasok siya sa loob ng kabahayan at napaawang ang labi niya sa nakita. Mukhang hindi lang si Nykyrel ang nagbago kundi pati ang bahay nito.
Amazing.
Hindi na natatakpan ng makakapal na kurtina ang mga bintana, sa halip na bukas 'yon at kitang-kita sa labas. The house is now bright. The dark paints were replaced by relaxing cool blue. The black marble was replaced by glossy dark blue. Everything had change. From curtains to floors to everything. The house looks alive and happy.
It was amazing. So amazing. Makikita sa pagbabago ng bahay nito ang pagbabago ni Nykyrel.
And she's happy for him. So happy.
Lechel wondered around the house, and then she entered the dining table. Napangiti siya at humilig sa hamba ng pintuan ng makita si Nykyrel na abala sa paghahain ng pagkain sa mesa.
He's wearing faded blue jeans, his long sleeve polo was rolled up to his elbow and he is bare footed.
Ang guwapo talaga ng binata. Nanunubig ang bagang niya. Shit naman, oh.
"Hey, handsome." Bati niya rito.
Nykyrel stilled and looked at her, and then a broad smile appeared on his sexy lips. "Hey, baby."
Her heart melted at that.
Lumapit ito sa kaniya saka ginawaran siya ng halik sa mga labi. "Thanks for coming."
Matamis siyang ngumiti. "You're welcome."
Niyakap siya nito at napakasarap niyon sa pakiramdam.
"I miss you, baby." Ani Nykyrel at hinalikan siya sa nuo, "kumain na tayo?"
Tumango siya, "ikaw talaga ang nagluto niyan?" Tumingin siya sa hapagkainan na may masarap na pagkaing nakahain. "Nice. Isang taon lang akong nawala, natuto ka nang magluto."
Nykyrel chuckled. "Yeah. Gusto kasi kitang ipagluto pagbalik mo."
Natunaw na naman ang puso niya. Why is this man so sweet and amazing?
Itinaas niya ang kamay na may hawak ng susi, "here yah go."
Nykyrel frowned. "No, sayo na 'yan."
Kumunot ang nuo niya, "ha?"
He smiled. "Lechel, gusto kong manatili ka sa buhay ko, at iyang susi na iyan ang pruweba no'n. Keep it, that's also the key to every part of me."
Napatitig siya rito at ngumiti, "you really want me to be with you? For real? Hindi mo na ako ipagtutulakan?"
He scoffed. "As if i could live without you in my life. Sa isang taon nga na wala ka, para akong namamatay araw-araw, ano pa kaya kung wala ka talaga at alam kong hindi ka na babalik? That would send me straight to grave, because i will die without you, Lechel."
Hinawakan niya ang kamay nito saka pinisil iyon. "I'll stay, hanggat hindi mo ako ipagtulakan palayo sayo, mananatili ako sa tabi mo. I promise."
Nagningning ang mga mata nito. "Panghahawakan ko iyang pangako mo. This time, i believe your promise to me."
Masuyo siyang hinila ni Nykyrel palapit sa mesa saka pinaghugot siya ng upuan. It was a romantic dinner with champagne, candles and flowers. It melts her heart.
"So," si Nykyrel ang unang bumasag sa katahimikan habang kumakain sila, "kumusta naman ang training mo?"
"Hmm," ngumiti siya ng maalala ang pinaggagagawa niya sa training, "i was sent to make an article about drug dealing in Detroit, fake I.D. in the club, i have to take pictures of celebrities coming in and out of the city. I was also sent to country side to see the people living there and make an article about it. Nakakita ako ng nasusunog ma bahay, nakawan and hostage taking. Whew." Mahina siyang natawa, "isang taon lang pero marami akong natutunan."
Tumango-tango ito at nagtanong ulit, "si RV Volkzki, saan mo naman siya nakilala?"
Lechel can see the green monster in Nykyrel's eyes. He's jealous! Oh boy. Her heart is beating so damn fast!
"Ahm," sumimsim siya ng wine sa kopita at sinagot ang tanong nito, "actually, na met ko siya nuong paalis ako papuntang Chicago. Ang kulit e. Pinasyal niya ako sa buong airport, nang hindi ako nahumaling sa kaguwapuhan niya, his words not mine, sinundan niya ako sa Chicago at nagpilit na maging mag best friend daw kaming dalawa. Baliw lang e. And RV came with a package, NK, RV's bff. Kaya naman naging kaibigan ko rin si Count Nexxus Knight, hindi naghihiwalay ang dalawang 'yon e, siguro dahil parehong malandi."
Mahinang natawa si Nykyrel, "akala ko espesyal siya sayo."
Umiling siya, "ikaw lang naman ang lalaking espesyal sakin."
Napamulagat si Lechel ng makitang namula ang pisngi ni Nykyrel. Ang gulat sa mukha niya at napalitan ng malapad na ngiti.
"Are you blushing?"
Nag-iwas ng tingin si Nykyrel, "yes. Ikaw kasi e. You know the effect you have on me."
Bumilis lalo ang tibok ng puso niya. "Hindi ko alam, e."
Tumayo siya mula sa pagkakaupo saka nagtungo sa tabi ni Nykyrel at niyakap ito ng mahigpit. Lechel can't stop herself from kissing Nykyrel's neck and nipping it.
Nykyrel groaned, "s-stop it, Lechel, baka hindi matapos ang hapunan natin."
Her breathing hitched, is that an invitation? God. It's been a year since they last feel each other's body. Her body tingled in anticipation. Hell!
Bumaling sa kaniya si Nykyrel at nagtama ang mga mata nila. Isang dangkal nalang ang layo ng mga labi nila. Lechel can see desire and hunger in his eyes. Nararamdaman niya ang kagustuhan nitong mag-isa ang katawan nila.
She wants it too. She wants to feel his body intimately pressed against hers.
"Nykyrel..." bulong niya sa pangalan nito.
Her lips brushed against his when she spoke his name.
Nykyrel's eyes darkened with lust, desire and an unnamed emotion. "Fuck it." He growled and crashes his lips on hers, biting and nipping it like a hungry animal.
Lechel kissed him back with the same ferocity. Uhaw na uhaw ang bawat galaw ng mga labi nila. Para silang nasa desyerto at sa pamamagitan ng halikan nila ay mapapawi ang uhaw niya para sa isa't-isa.
They kissed hungrily.
Natagpuan nalang ni Lechel ang sarili na wala na ang pantalon at panty niya saka paharap siyang nakaupo sa hita ni Nykyrel.
Wala na ang hiya sa katawan ni Lechel. Lumipad na iyon sa kung saan at walang pakialam si Lechel. Hinubad niya ang pang-itaas na damit at si Nykyrel ang naghunad mg bra niya. Binuksan naman niya ang butones ng pulo nito at hinalikan ang matipuno nitong dibdib.
"Oh, Lechel." He groaned and cupped her breasts. "Damn, i miss these little beads of yours. So taut. So beautiful."
Kinagat ni Lechel ang pang-ibabang labi ng masahiin nito ang mayayaman niyang dibdib. Lumabas ang mararahang halinghing at daing sa mga labi niya ng maramdamang ang isa nitong kamay ay nasa pagkababae niya at nilalaro ang hiyas niya.
"Ohh!" She bit his neck, giving him a hickey. "Shit-ohhh! Ang sarap niyan."
Nykyrel slid his one finger inside of her and trust it in and out.
Napaliyad si Lechel, "ohh, heaven."
"Yes," hinihingal na wika ni Nykyrel habang kinakagat-kagat ang gilid ng taenga niya, "you are heaven, baby. My heaven."
Halos kagatin na ni Lechel ang lahat ng parte ng leeg ni Nykyrel sa sobrang panggigigil. She wants more, damn it! She wants his manhood inside her and she wants it now.
Bumaba ang kamay niya sa butones ng pantalon nito saka binuksan iyon. Inilabas niya ang nag-uumigting nitong kahabaan.
"I want... it-ohhh- now, Nykyrel." Habol niya ang hininga habang inilalabas pasok pa rin nito ang daliri sa loob niya, "now, Nykyrel, now."
Hinugot ni Nykyrel ang daliri sa loob niya, siya naman ay mabilis na ipinasok sa loob niya ang mahaba at malaki nitong pagkalalaki.
"Ohhh!" Napasigaw siya sa sarap.
"Ohhh, baby." Daing ni Nykyrel at hinawakan ang balakang niya at iginiya ang katawan niya kung paano gumalaw. "Damn, you're tight."
Yumakap siya ng mahigpit kay Nykyrel at itinaas-baba niya ang katawan.
"That's it, baby, ride me." Paanas na sabi ng binata sa taenga niya, "yes, ride me harder, baby. Fuck me harder."
Lechel's body burned. Sinunod niya ang sabi ni Nykyrel. She rides him fast, hard and rough.
"Come on, baby, harder." Nykyrel slapped her butt cheek. "Lalabasan na ako-ohhh, yeah."
Mas ibinaon pa ni Lechel ang kahabaan nito dahilan para mapasigaw sila ni Nykyrel sa sarap na dulot niyon. Gumigiling siya at walang patid ang pagtaas-baba ng balakang niya. Pareho silang kinakapos ng hininga pero hindi siya tumigil. At nang maramdamang malapit na siyang labasan, mas humigpit pa ang yakap niya sa binata.
"I'm coming, Nykyrel. Oh, God." Malapit na, kaunting taas-baba nalang.
Lechel moved faster and harder, and the next thing she knew, she was climaxing around Nykyrel's shaft. Moments later, Nykyrel followed.
And in the middle of Nykyrel's orgasm, he whispered firmly, "i love you, Lechel."
Lechel abruptly pulled away and looked at Nykyrel, shocked. "What?"
Ramdam na ramdam niya ang mainit na katas na inilabas ni Nykyrel sa loob niya. It tickles her vagina walls and it made her orgasm again for the second time.
Lechel shivered. "Anong sinabi mo?"
Masuyong hinalikan siya sa mga labi ni Nykyrel saka ngumiti, "i said, i love you, Lechel. Hindi mo ba narinig?"
Umawang ang labi niya. "A-ano? M-mahal mo ako? Kung ganoon sino ang babae na tinutukoy mo sa interview?"
Nykyrel give her a sweet smile. "Lechel, you are the only woman i ever love in my whole existence. There's no one else but you, my love. Ikaw lang, mula noon hanggang ngayon. Sa isang taon na lumipas, walang ibang naging babae sa buhay ko. Ikaw lang. Ikaw lang talaga. Wala nang iba. I love you so much, and I'm not afraid to say it now, hindi tulad noon na takot akong ipaalam sayo ang nararamdaman ko. Because now, i know, I'm the man that you can be proud of in front of everybody. And I'll try my hardest to be worthy of you." May takot sa mga mata nito, "so, ahm, m-mahal mo din ba ako?"
Lumamlam ang mga mata niya. This man will do anything and sacrifice even his heart for her. Sino ba siya para hindi mahalin ang isang Nykyrel Guzmano, the sweetest, most amazing and lovable man she had ever met?
Tumango siya at niyakap ito. "I love you too, Nykyrel. Mula nang una mong banggitin ang pangalan ko, minahal na kita." She pulled away and looked deep into his eyes, lovingly. "I love everything about you, disorder and all. At wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Hindi kailangang maging magaling ka para ipagmalaki kita. I had always been proud of you, Nykyrel. You had always been worthy of my attention and affection. The moment our eyes met a year ago, i know, deep down inside me, that you are the one for me. I love you so much, baby. I love you so much."
Nykyrel let out a soft relieve sighed. "Thanks goodness you love me too."
Mahina siyang natawa, "what's there not to love?" She pressed her lips on hers and whispered. "You are the most amazing man i ever met after all."