ακουστε και το τραγουδι ταυτοχροναα αν θελετεε:') <3
Παίρνω μια πολύ βαθιά ανάσα ώστε να καταφέρω να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, από τα λόγια του, που με άγγιξαν τόσο πολύ.
Κοιτάζω από την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε να μην δει το πρόσωπό μου. Άλλη μια βαθιά ανάσα. ''Πες κάτι γαμώ'', λέει με ανυπομονησία αφού συνεχίζω να μην λέω τίποτα. Ψάχνω την φωνή μου, αλλά έχει χαθεί, όχι πως έχω βρει και κάτι να πω... Σκέφτομαι αν αυτά τα λόγια του, τα οποία έλεγε με τόσο πάθος και ένταση, αρκούν για να τον συγχωρέσω.
''Και πάλι δεν μπορώ να ξεπεράσω έτσι απλά αυτό που έκανες'', υποτίθεται πως θα έπρεπε να είμαι σκληρή λέγοντας τα αυτά, μα η φωνή μου είναι ένας απαλός ψίθυρος. Κοιτάζω ευθεία με ένα χαμένο βλέμμα, είμαι μπερδεμένη.
''Αυτό έχεις να πεις μόνο;'', ρωτάει και νιώθω τα μάτια του πάνω μου. Σκύβει μπροστά ακουμπώντας τους αγκώνες στα γόνατα του ώστε να καταφέρει να δει το πρόσωπο μου. Εγώ συνεχίζω να κοιτάζω μπροστά.
Σηκώνομαι όρθια, απλά γιατί δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Έχω γυρισμένη την πλάτη μου σε εκείνον και προσπαθώ να βάλω μια τάξη στις άπειρες σκέψεις μου. Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα, είμαι τόσο μπερδεμένη και χαμένη.
Ακούω τα βήματα του να με πλησιάζουν, παραμένω ακίνητη πλάτη σε αυτόν. Το σώμα του αγγίζει ελάχιστα το δικό μου, από πίσω μου. Τα δάχτυλα του έρχονται στα μαλλιά μου και βάζει μια τούφα πίσω από το αυτί μου, ώστε να είναι ελεύθερο.''Μίλα μου'', ψιθυρίζει στο αυτί μου, ακουμπώντας το ελάχιστα με τα χείλη του. Η ζεστή του ανάσα φέρνει έναν ηλεκτρισμό σε όλο το σώμα μου. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
Στέκομαι ακίνητη όταν εκείνος αφήνει ένα κενό ανάμεσα μας κάνοντας πίσω βήματα. Ξέρω πως η απόφαση είναι δική μου. Αυτό που έκανε ήταν υπερβολικά άσχημο μα η εξήγηση που έδωσε, με έκανε να πιστέψω πως δεν ευθυνόταν τόσο αυτός για ότι έγινε. Ήθελε να με προστατεύσει κι ας το έκανε με εντελώς λάθος τρόπο.
Η καρδιά μου, όλο το σώμα μου, αντιδράει υπέρ του. Θέλω όσο τίποτα να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω. Την λογική, που λέει πως αυτό είναι εντελώς χαζό, να τον συγχωρήσω τόσο εύκολα, την βγάζω έξω από το παιχνίδι.
Έτσι ξαφνικά γυρνάω σε εκείνον, καλύπτω το κενό ανάμεσα μας, πιάνω το πρόσωπο του και πιέζω με δύναμη τα χείλη μου στα δικά του. Φαίνεται πόσο εκπλήσσεται, μιας και παγώνει με την κίνηση μου, μα γρήγορα ενεργοποιείται και βάζει τα χέρια του στην μέση μου, τραβώντας με περισσότερο κοντά του.
Το φιλί μας είναι γεμάτο πάθος και ένταση, κι αυτό είναι λογικό αφού τον θέλω τόσο πολύ και πέρασαν δύο μήνες από την τελευταία φορά που τα χείλη μας βρέθηκαν.
Απομακρύνεται ελαφρά και κατεβάζει το κεφάλι του χαμηλότερα στον λαιμό μου. Αφήνει εκεί έντονα φιλιά, και είμαι σχεδόν σίγουρη πως επιδιώκει να μου κάνει σημάδια.
Τον τραβάω μακρυά για να σταματήσει ενώ γελάω μαζί του. Αποφασίζω να κάνω ότι έκανε κι εκείνος κι έτσι τον φιλάω στο λαιμό. Νιώθω την επιρροή των φιλιών μου στο σώμα του, μιας και οι μυς του χαλαρώνουν, και ο παλμός του είναι γρήγορος, ενώ η ανάσα του αργή.
Όταν σταματάω βγάζει έναν ήχο απόλαυσης και απογοήτευσης που τελείωσα το φιλί και γελάω με αυτό.
Το χαμόγελο του, είναι ότι πιο αληθινό έχω δει. Δείχνει πως είναι ευτυχισμένος. Τα λακκάκια στα μάγουλα του, τον κάνουν να δείχνει σαν ένα παιδί...ερωτευμένο θα έλεγα. Μα όχι... είναι ένας αναρχικός...δεν ερωτεύεται...
''Αυτό σημαίνει ότι με συγχωρείς να φανταστώ'', διαπιστώνει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο, μόλις το φιλί μας τελειώνει. Εγώ στριφογυρίζω τα μάτια και απελευθερώνομαι από την αγκαλιά του.
''Όχι, δεν σε συγχωρώ'', λέω βάζοντας τα δυνατά μου να ακουστώ σκληρή και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος. ''Καμέλια...εγώ...'', δυσκολεύεται υπερβολικά να μιλήσει, δεν με κοιτάζει καν. Η καρδιά μου χτυπάει υπερβολικά δυνατά, όταν μαντεύω τι μπορεί να μου πει. ''Τι;'', τον πιέζω να μιλήσει. Το μισώ που του είναι τόσο δύσκολο να εκφράσει τα συναισθήματα του.
''Τίποτα γάμα το'', λέει τελικά και δαγκώνει ελαφρά το χείλος του καθώς κοιτάζει αλλού.Είναι τόσο ελκυστικός...
''Τςςς'', κάνω εκνευρισμένη κι αυτός με ξαναπιάνει από την μέση και κολλάει το σώμα μου σε έναν τοίχο.
Κοιτάζει μια τα μάτια και μια τα χείλη μου και η ανάσα του είναι γρήγορη όπως και η δική μου. ''Είμαι σχεδόν σίγουρος πως δεν χρειάζεται να το πω. Το καταλαβαίνεις.'', μου λέει χαμηλόφωνα και με βραχνή σέξι φωνή.
Δαγκώνω το χείλος μου κι αυτό αρκεί για να τον κάνει να κολλησει για άλλη μια φορά τα χείλη του στα δικά μου. Λατρεύω τον τρόπο που δεν χορταίνουμε ο ένας τον άλλον. Που μας είναι τόσο δύσκολο να μείνουμε χωριστά, που με κοιτάζει σαν να είμαι ζαχαρωτό, κι εγώ το ίδιο.
Επιτέλους σταματάμε να φιλιόμαστε. ''Κρυώνεις πολύ έτσι;'',με ρωτάει χαμογελώντας παιχνιδιάρικα. ''Ναι'', λέω ντροπαλά καθώς τυλίγω τα χέρια μου γύρω μου και τρέμω.
Εκείνος χαμογελάει, με το υπέροχο γέλιο του, δείχνοντας τα τέλεια δόντια του, και περνάει το ένα χέρι του στην μέση μου και το άλλο κάτω από το στήθος μου, αγκαλιάζοντας με, για να ζεσταθώ, ενώ προχωράμε. Οι πεταλούδες στο στομάχι μου κάνουν ένα ξέφρενο πάρτυ.
''Είμαι τόσο αξιολάτρευτος που δεν μπορείς να μείνεις θυμωμένη μαζί μου'', λέει αυτάρεσκα κι εγώ στριφογυρίζω τα μάτια προσπαθώντας να μην γελάσω.
Φτάνουμε σπίτι μου, ενώ στην διαδρομή κάνει διάφορα σχόλια που με κάνουν να ξεκαρδίζομαι όπως: ''Σε αυτό το σπίτι μένει μια γριά που πηδιέται με έναν. Μην γελάς, μιλάμε για άγριο σεξ'', εγώ τον χτυπάω στο μπράτσο για να σταματήσει κι αυτός γελάει μαζί μου.
Μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού μου, κρατιόμασταν χέρι-χέρι. Θα μας περνούσαν για ζευγάρι όποιοι μας έβλεπαν, με τα γελάκια και τις αγκαλιες...
''Καληνύχτα'', λέει γλυκά και μου δίνει ένα απαλό φιλί στο μέτωπο. Δεν μπορώ να μην χαμογελάσω με την κίνηση του.
Περπατάει λίγα μέτρα πιο μακρυά ''Ακόμα σε μισώ'', φωνάζω ψιθυριστά για να σιγουρευτώ πως δεν θα ξυπνήσει κανείς αλλά και ότι θα με ακούσει.
''Ναι είμαι σίγουρος'', λέει εντελώς ειρωνικά, και κουνάει το κεφάλι του, για να φανεί πιο πειστικός κι ας ειρωνεύεται. Γελάω, γελάει κι εκείνος και επιτέλους παίρνω τα μάτια μου από πάνω του και μπαίνω στο σπίτι.