CHAPTER 11
HINDI pumayag si Lechel na hindi sila mag dinner ni Nykyrel bago umuwi sa bahay ng binata. Nagtalo na naman sila ni Nykyrel pero nanalo siya sa bandang huli. Tumambay sila sa Yacht buong maghapon at nang gumabi, they left the Yacht and went to her favorite Restaurant.
"Dito tayo kumain." Nakangiting sabi niya.
Hihilain na niya papasok sa loob ng Restaurant si Nykyrel ng maramdaman niyang nanigas ito sa kinatatayuan. Kaagad niyang binalingan ang binata.
Lechel saw dread crept into his handsome face. "Nykyrel—"
"No!"
Kumawala ito sa pagkakahawak niya saka malalaki ang hakbang na bumalik sa sasakyan nito. But before he can open the passenger seat, a group of women recognized Nykyrel.
"Nykyrel Guzmano?" Anang matinis na boses ng isang babae.
Nykyrel froze on the spot.
"Wow, ikaw ba yan Nykyrel?" Manghang tanong ng isang babae na halos kita na ang singit sa ikli ng damit na suot. "Wow. Look, girls, Nykyrel Guzmano, the stuttering idiot."
Napanganga si Lechel sa nasasaksihan. Kahit siya ay hindi makagalaw para ipagtanggol ang binata. Nykyrel just froze there, not moving even an inch.
"N-Nykyrel, a-anong g-ginagawa mo r-rito?" One of the women mocked him and the others laughed their heart out.
Mariin niyang ipinikit ang mga mata at nagdasal sa panginoon na sana naman ay lumaban ang binata. These women are nothing, they don't matter. They don't deserve his time, damn it! Ayaw niyang iligtas ito o lapitan kasi gusto niyang ipagtanggol nito ang sarili sa mga babaeng 'yon.
But her prayer wasn't heard by God. Tumayo lang si Nykyrel habang iniinsulto at ginagawang katatawanan ng mga kababaehan. He never moved a muscle. He stood there, looked down like a wounded animal and never says a thing.
Is he that scared?
"Siguro Nykyrel, namatay ang mga magulang mo sa kahihiyan dahil sayo." Anang isang babae.
"Oo nga." Tumawa ang babae na may maikling damit. "Kawawa naman sila at may anak na katulad mo. Isang dysfunctional na anak." Lumapit ang babae kay Nykyrel at tinusok-tusok ang pisngi nito. "Naalala mo ba Nykyrel nuong manligaw ka sakin dahil akala mo ayos lang sakin na may disability ka? Wow. Ang kapal din naman ng mukha mo. Oh well, i won the bet. Kaya ayos lang. It was fun making fun of you."
Umawang ang labi ni Lechel. These women made a bet with Nykyrel?
Oh God. Mas malala pala ang nangyari rito kaysa sa iniisip niya. She needed to do something.
"Nykyrel." Tawag niya sa pangalan ng binata. Nang hindi ito tumingin sa gawi niya, nilapitan niya ito at hinawakan ang kamay nito.
Pero sa laking gulat ni Lechel, itinulak nito ang kamay niya palayo. Pain embraced her heart; it tightened its hold on her heart and squeezed it tightly.
"Nykyrel—"
"L-leave m-me a-alone."
Tumawa na naman ang babae na mas dumadagdag sa pagkairita niya. "P-poor, N-Nykyrel. I-idiot." She mocked him again while laughing.
Pinukol ng masamang tingin ni Lechel ang babae na mukhang leader ng mga langaw na nasa harapan niya. "Ano bang problema mo? Leave him alone!"
Bumaling sa kaniya ang babae. She smirked. "Well, well, well, what do we have here? Ikaw ba ang girlfriend ng loser na 'to?" Sabay turo kay Nykyrel na ngayon ay nakatingin na sa kanila habang walang emosyon ang mukha.
Naalala niya ang pagpapakilala ni Nykyrel sa kaniya kanina kay Xavier kaya naglakas ng loob siyang sagutin ang babae.
"Oo, ako ang girlfriend niya." Sabi niya.
At the same time, Nykyrel said, "h-hindi k-ko s-siya g-girlfriend."
Parang may espadang tumarak sa puso niya, tagos 'yon sa likod niya. Lechel choked in pain as she struggles not to shed a tear.
Hindi makapaniwalang tumingin siya kay Nykyrel. "Please, Nykyrel—"
"H-hindi k-kita girlfriend." Pagkasabi niyon ay umikot ito sa driver's seat saka sumakay at nagmaneho palayo.
The woman beside her laughed. "Isa ka rin palang loser. May disability na nga hindi mo pa makuha—"
Isang malakas na sampal ang pinakawalan niya at tumama iyon sa babaeng leader ng mga langaw.
"Fuck you!" Sinampal niya ulit ito sa kabilang pisngi saka malakas na sinabunutan.
Lechel was so mad; she could kill the woman in cold blood! Nanginginig ang katawan niya sa sobrang galit at walang nagawa ang babae sa lakas at bilis ng kilos niya. Ang ibang kasama naman nito ay umatras ng makita ang poot sa mga mata niya.
"Bakit niyo ba tinatrato ng ganoon si Nykyrel! Wala siyang ginawang masama sa inyo! Wala!" She keeps on saying this sentence again and again.
"Aray! Nasasaktan ako!" Sigaw ng babaeng simasabunotan niya.
Walang pusong itinulak niya ito sa semento saka nanlilisik ang matang pinandilatan ito. "Ikaw na babae ka, sa oras na nagkita kayo ni Nykyrel at kinutya mo siya, sakin ka mananagot."
Lechel saw fear on the woman's eyes. Good.
Nagmamartsa siyang umalis at pumara ng taxi. Gusto niyang sundan si Nykyrel sa bahay nito pero hindi ngayon. She was also mad at him for denying her like that! Alam naman niyang hindi talaga siya nito girlfriend, at nagpakilala lang siyang ganoon para iligtas ito. Argh!
Buwesit na lalaking 'yon!
Sobrang sakit ng puso niya sa nangyari.
Sa bahay niya siya nagpahatid sa Taxi. Ayaw niyang makita si Nykyrel. Yes, the psychologist and therapist told her to understand and be patience with him, pero paused muna siya ngayon sa pag-intindi rito. Mag-aaway lang sila at walang patutunguhang maganda yon.
Lechel needs time before she talks to Nykyrel.
TWO DAYS. Two days had passed since her and Nykyrel's date. Hindi siya pumunta sa bahay nito dahil galit pa siya. Sa dalawang araw na 'yon nanatili siya sa loob ng kaniyang bahay at kinakalma ang sarili.
Her heart was still torn apart. Nykyrel denied her. Siguro hindi naman talaga siya nito gusto. She's just someone to fuck when he gets bored being alone. That hurts more than she cares to admit.
Inilapag niya ang isang tasa ng kape sa Island counter at bumuga ng marahas na hangin.
Breathe in. Breathe out. Shit! Not working— the doorbell rang.
Nagsalubong ang kilay ni Lechel, sino naman kaya ang nasa labas ng bahay niya? Wala naman siyang inaasahang bisita.
With a lazy stride, Lechel went to open the door. Nanigas siya sa kinatatayuan ng mapagsino ang nagdo-doorbell.
"Nykyrel."
"H-Hi."
Her forehead furrowed. "Anong ginagawa mo rito sa bahay ko? Paano mo nalaman na dito ako nakatira? At bakit nasa labas ka ng bahay mo? Bakit hindi mo nalang ikulong ang sarili mo roon sa loob ng mag-isa—"
"You."
"Ano?"
Kinagat nito ang pang-ibabang labi na parang nahihiya. And a shy looking Nykyrel looks edible. "N-nagtatanong ka k-kung b-bakit. I said y-you. I-ikaw ang rason k-kung b-bakit narito ako."
Pero kahit pa ito kaguwapo ngayon, hindi niyon kayang tanggalin ang inis na nararamdaman niya. "Ano pa bang kailangan mo sakin?"
May inilabas itong syringe at vaccine mula sa bulsa at ipinakit sa kaniya. "O-oras na para s-sa second injection m-mo."
Mapait siyang ngumiti na nauwi sa walang emosyong tawa. "Wow. Just wow."
"Lechel—"
"Shut it, Nykyrel!" Humalagpos na ang kanina pa niyang tinitimping galit. "Alam mo ba kung bakit hindi kita pinuntahan sa bahay mo these past few days? Kasi galit ako! Galit ako sayo! You let those women walk all over you and taunt you! And when i tried to help you, anong ginawa mo? Tinanggi mong girlfriend mo ako. Nykyrel, i was just trying to help! Sana nakipag cooperate ka nalang para hindi tayo parehas na kinutya at pinagtawanan. Kung ikaw ayos lang sayo na kinukutya ka, puwes ibahin mo ako, Nykyrel. Because unlike you, i wouldn't let them mock me and get a good laugh about it."
Nagbaba ng tingin ang binata. "I d-don't want to embarrass y-you."
Napakurap-kurap siya, halata ang pagtataka sa mga mata niya. "Embarrass me? How?"
"Way back in high school, those women are the meanest bunch of bitches. 'Yong babaeng maikli ang damit, mayaman ang pamilya niya at kilala. Ayokong mapahiya ka ng dahil sakin. Ayokong kutyain dahil kasama mo ako. I don't want them to spread some nasty rumors about you just because you are with me. Hindi ko sisirain ang imahe mo, Lechel. Kaya kung tumayo ng tuwid at tanggapin lahat ng pangungutya nila, huwag lang ikaw ang kukutyain. I cannot stand it."
Lechel stared at Nykyrel in wonder. Iba talaga ang takbo ng isip nito. Ibang-iba sa mga lalaking kilala niya. Bakit ba hindi ko naisip ang rason nito ngayon? This man is Nykyrel Guzmano, the man who had been hiding from the world. Syempre, iba ang pananaw nito sa mga bagay-bagay at tao sa mundo.
And then Lechel realize something. He didn't stutter one bit. Dapat hindi niya iyon pansinin o punain. God. He sounds so good while talking straight. He had a voice that will oblige you to listen word by word.
"I'm sorry." Naputol ang pag-iisip niya ng marinig ang paghingi ng tawad ng binata. "Pasensiya ka na at napahiya ka ng dahil sakin. Hindi na sana ako lumabas para hindi ka napahiya. Pasensiya ka na talaga, Lechel."
"Pero lumabas ka ngayon." Lechel pointed out.
Tumango ito. "Yes. I d-did. I missed y-you."
Tumalon ang puso niya at kinilig. "Ano?"
"Na miss kita."
"Ano? Hindi kita narinig." Pigil niya ang ngiti na gustong kumawala sa mga labi niya.
"I miss you so much!" Malakas ang boses na sabi nito.
Mahinang natawa si Lechel. "I just want to hear you say it three times."
Pinukol siya ng masamang tingin ng binata. "Na m-miss mo rin ba a-ako?"
"Bakit parang galit ka?"
"Pinagtatawanan m-mo ako e."
"Hindi kaya."
"Yes, y-you are. Sana hindi nalang ako n-nagpunta rito. K-kailangan ko pang m-magbayad ng p-private investigator p-para malaman kung saan ang b-bahay mo t-tapos hindi mo naman pala ako na m-miss—"
"I miss you, Nykyrel."
Namilog ang mga mata nito. "S-say w-what?"
Mahina siyang natawa at hinila papasok sa bahay niya ang binata. Kaagad na ipinalibot nito ang paningin sa maliit niyang bahay. A simple living room. Small kitchen. One room. One bathroom. And a large oval shape study table. Siya lang naman ang nakatira sa bahay na ito, dahil nasa bahay nila sa probinsiya nakatira ang mga magulang niya na ayaw manirahan dito sa syudad.
"Cozy." Komento nito.
"Thank—"
Nykyrel suddenly sealed her lips with his. Napasinghap siya sa gulat na sinamantala naman ng binata. Ipinasok nito ang dila sa loob ng bibig niya at parang may hinahanap roon na ginalugad ang bawat sulok niyon.
Hindi ni Lechel napigilan ang daing na lumabas sa bibig niya. God. She missed his kisses. His embrace. And the heat of his body against hers.
"Nykyrel—" hindi natuloy ang sasabihin niya dahil kung gaano kabilis nito pinakawalan ang labi niya, ganoon din ito kabilis na sinakop ulit iyon para mapusok siyang halikan sa mga labi.
"Sweet lord, Lechel." He said between kisses. "Na miss kita."
Bumaba ang halik nito sa leeg niya at napaungol siya. He felt him bit her neck, enough to give her a hickey. Shit! Hindi puwede! May meeting ako bukas sa Editor-in-Chief!
"Nykyrel!" Sinubukan niya itong itulak pero walang nangyari. Humigpit lalo ang yakap nito habang ang isang kamay ay binuuksan ang butones ng pantalon niya.
Napatili si Lechel ng bigla siyang itulak ni Nykyrel paupo sa mahabang sofa saka ekpertong hinubad ang pantalon niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi habang nakatingin kay Nykyrel na nakatingin sa pagkababae niya na natatakpan nalang ng panty.
"Nykyrel—"
"Shut up and let me taste you, babe." Mabilis nitong tinanggal ang panty niya saka itinapon iyon sa sahig.
Without further ado, Nykyrel dipped his head and suck her clít inside his hot mouth. Lechel's hips jerk in pleasure as Nykyrel continue to suckle on her clítoris.
"Nykyrel! Oh!" Napasabunot si Lechel sa sariling buhok at kumiwal ang katawan sa sobrang sarap ng sensasyong nalalasap.
Nykyrel's tongue slid inside her and then he will pulled back and make a circular pattern around his arouse and wet mound. Her clítoris is throbbing in need.
Pinagduldulan niya ang pagkababae sa bibig ng binata. Lahat ng inhibisyon niya sa katawan ay inilipad na nang hangin palayo sa kaniya.
"Lick me. Shit!" Napaliyad siya. "Nykyrel! Lick me harder! Oh—Holy shit!" Sinapo niya ang ulo ni Nykyrel at mas inilapit pa ang bibig nito sa pagkababae niya.
Good God. His tongue felt so good!
Pabilis na nang pabilis ang paggalaw ng dila ni Nykyrel. It's making her screams and begs. Kaunti nalang, kaunting-kaunti nalang, lalabasan na siya. Just a little flick and lick of his tongue— "fuck!" Lechel glared at Nykyrel. "Bakit ka tumigil— ohhhh!"
Napatitig si Lechel sa pag-iisa ng katawan nila. Tumigil pala ito sa pagsamba sa pagkababae niya dahil binuksan nito ang pantalon at nagsuot ng condom.
"Nykyrel..."
He stared at her, his finger slowly stroking her clítoris, heightening her pleasure more.
"Nykyrel..." she was panting and flushed. "Please... gumalaw ka na. Please..."
Dahan-dahang umulos si Nykyrel sa loob niya at napakapit siya sa gilid ng sofa. Nakakaramdam diya ng kaluwalhatian sa bawat ulos ng binata, sa bawat hagod ng kamay nito sa kasilanan ng kaniyang hiyas at sa bawat halik na iginagawad nito sa mga labi niya.
"Oh." Lechel moaned, accepting his every soft and hard thrust. "Faster, Nykyrel."
And he obliged. Naging desperado ang bawat pag-ulos ni Nykyrel. Mas nagiging mapusok, mabilis at masarap ang bawat paglabas-masok nito sa kalooban niya. She can feel herself exploding in nearly a second.
"Nykyrel—oh! I'm coming! Oh!" Sumisigaw niya sa sobrang sarap habang binabayo ng binata ang pagkababae niya.
And seconds later, Lechel exploded blissfully and she was utterly spent. Sumunod din naman si Nykyrel na kaagad na tinggal ang condom na suot at itinapon sa basurahan.
Nakaupo siya sa sofa, pagod sa pagtatalik nila ng binata. Then Nykyrel sat beside her on the long sofa and wrapped his arms around her.
"Lechel?"
"Hmm?"
"Balik na t-tayo s-sa bahay."
Tumalon-talon ang puso niya sa saya. "Sa bahay mo?"
"Oo."
"Hindi ako puwedeng pumunta sa bahay mo ngayong gabi. May meeting ako bukas sa editor-in-chief ko. Baka bukas nang gabi ako makapunta."
"I'll sleep here tonight then." Wika nito na ikinagulat niya.
"Ano?" Nanlaki ang mata niya sa gulat.
"Dito ako matutulog ngayong gabi."
"Hindi ka ba natatakot na baka tawagan ko ang media at—"
"I trust you." Pumikit ang nga mata nito at humilig sa balikat niya. "Malaki ang tiwala ko sayo, Lechel."
Parang may pumiga sa puso niya. "Salamat sa tiwala." She doesn't deserve his trust.