Sophia's POV
Monday morning.
Kahit ayaw kong pumasok, wala akong magawa. May exam kami ngayon sa mga major subjects ko. Nag ayos na ako ng sarili ko at bumaba na. Nakasabay ko pa ang kapatid ko na pababa na din sa may hagdan.
"Goodmorning to my gorgeous sister." pangbobola niya. I used to it. I smiled at him and greet him back.
"Alright, goodmorning too to my handsome brother" then I winked.
He laugh a little at inakbayan ako. Sabay na kaming pumunta sa may dining hall at naabutan namin si mommy na nag aayos for the breakfast. She look at the both of us and smiled widely.
"Goodmorning to the most stunning people for this morning" natawa kami kay mama and with that, halos sabay pa kaming nagsalita ni Kuya
"And goodmorning too to the most sweet and caring mom to the universe" at sabay pa kaming natawa ni Kuya. Nagulat kami ni kuya ng biglang may nagsalita sa likod namin.
"Magandang umaga para sa lahat ng maganda"
"Dad!" and then I hugged him. How I missed my dad. Well he's gone for a week for some business matter.
"Oh halina na kayo, baka malate pa kayo niyan"
sabay sabay naman kaming umupo at nagsimula ng kumain. My day started better I hope it will be better too for the rest of the day.
After kong kumain, napagpasiyahan ko na ang pumasok. Lumabas ako ng gate at may naalala lang ako bigla na ikinatigil ko, wala na nga palang maghihintay sakin araw-araw at sasabayan akong pumasok. I smiled bitterly on that thought. Kelangan ko nang masanay
I heaved a sigh and exactly, nakita ko si Kim na kakalabas lang din ng bahay nila. Gulo gulo pa ang buhok at parang nagmamadali.
"Kim!"
"Sophia. Goodmorning" cheerful niyang bati sakin. "Papasok ka na?" she asked me
"Yep, sabay na tayo." then out of nowhere may tumigil na lang sa tapat namin na isang Lexus LFA na kulay puti, bumaba ang bintana nito sa may driver seat at iniluwa ang isang gwapong nilalang. Charot,
"Eithan" yun na lang ang nabigkas ko. Nagsmile at nagwave siya saken then I looked at Kim and smirk.
"May kasabay ka pala di mo ko ininformed" at tinusok tusok ko pa yung tagiliran niya. Kitang kita mo sakaniya ang pagkailang at pamumula ng mukha kaya hindi ko na napigilan at napatawa na ako ng malakas.
"Bwiset, Aga aga naman Sophia oh. Imbis na binubwisit mo ko, bakit hindi ka na lang magpaka emo dahil iniwan ka na ng taong mahal mo? Tsk." and with that, I shut my mouth. Para kong binuhusan ng malamig na tubig sa isang malamig na umaga. Nawala lahat ng ngiti ko at napalitan ng lungkot.
"OMG! Im sorry Phia, sorry. Goodness. Im really sorry. I didn't mean it, shemay. Im sorry" paghingi ng paumanhin ni Kim sakin ng marealized niya kung ano ang sinabi niya. From my peripheral vision, nakita ko ang pagbaba ni Eithan sa sasakyan niya. I smiled at my cousin and said that Im okay, when I really know that Im not.
Hindi ko din pala maiiwasan na maalala ang bagay na yon lalo na kung alam mo sa sarili mo na alam ng mga nakapaligid sayo ang pinagdadaanan mo. Tinap ni Eithan yung shoulder ko.
"Okay lang yan, kaya mo yan. Ikaw pa ba?" seryoso pero may hint ng hope yung pagkakabigkas ni Eithan niyan, Ngumiti ako sakaniya at sinuntok siya sa braso but still I mouthed the word 'thankyou'
"Oh tama na ha? Tara na, malate pa tayo." at pinagbuksan niya pa kami ng pintuan. Gentleman be like. Hahaha
I was at the passenger seat while Kim was on the shotgun seat. Kahit na iniisip ko yung mga nangyayari sa buhay ko na talaga namang madrama, hindi ko maiwasang isipin kung ano ang namamagitan sakanila. Kaya naman hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at nagtanong na agad ako.
"Anong meron sa inyong dalawa?" daretso kong salita habang nakatingin sa rear view mirror. Nakita ko naman na napatingin din si Eithan don at hindi ko maiwasang mapa smirk.
Sabay pa silang napasagot ng 'wala' na siyang naging dahilan ng pagtawa ko.
Nakita ko ang mga itsura ng mga mukha nila at pansin na pansin ang pamumula ni Kim at hindi mapakaling Eithan. Indenial looks. HAHAHA
Hindi ko sila tinigilan the whole ride. Pero nung malapit na kami sa school, nakahanap ng pagkakataon ang dalawa para ako naman ang pagkaisahan.
"Alam mo para sa isang broken hearted na tulad mo, kakaiba ka talaga." saad ni Eithan na agad namang ginatungan ni Kim >.>
"Ano ka ba, ganyan talaga. Yan ang mga taong nasa stage ng word na 'pretend' yung tipong kunwari masaya pero napaka lungkot at sakit talaga. Diba Sophia?" sabay tawa niya ng malakas.
"Yah yah, whatever." then I rolled my eyes kahit hindi naman nila kita. Tawa lang sila ng tawa habang ako todo simangot niya. Mga insensitive. Pagtripan pa daw ba ko? Tsk.
Nang makapasok na kami ng parking lot at maparada na ni Eithan ng maayos ang kotse niya ay agad kong ipinagduldulan kay Kim na lumabas na para makalabas na din ako, ang bruha e kinana pa ako -_-
"Woo, sandali naman. Masyiado mong iniiwasan yung topic e. Lakas ba talaga ng impact?" sabay tawa niya ulit samantalang napailing na lang si Eithan sa aming dalawa. Binatukan ko naman si Kim at tinulak talaga palabas. Hindi niya na ba maalala na masama akong mainis? XD
Pagkalabas na pagkalabas ko ay agad na kong nagpaalam sakanila. Nagpasalamat ako kay Eithan at iniwan silang dalawa. Syempre bago ako tuluyang makaalis e may pahabol pa si Kim sa akin.
"Couz, you take care ha? Wag gagawa ng anumang kaabnormalan ha? Madami pa kaming nagmamahal sayo. Hindi lang siya" sabay hagalpak niya ng tawa. Hindi na ko nakapagtimpi at tinaas ko na ang kamay ko. I raised my middle finger to her at ang loko lalo pang tumawa. Heh, kabagin sana siya. XD
Habang naglalakad ako sa may hallway naririnig ko ang ibang usapan ng mga estudyante.
"Girl, wala na yung transferee na gwapo. Nagpunta ng Amsterdam." G1
"What?! E ba't nagtransfer pa siya dito? Ano ba yan, 2 weeks lang tinaggal niya dito." G2
"Oo nga e, I saw his facebook status, may nakatag na babae. If Im not mistaken Angela Cruz ang name.. Girlfriend niya ata" G1
"Talaga? I thought sila ni Ms.Sophia Montes?" G3
"Yun din akala ko, but siguro friends lang sila. Who knows anyways." G1
"onga naman. Nako tara na nga, baka malate pa tayo!" G3
And they left the hallway. Wala kong magawa sa lahat ng narinig ko. Naiwan akong natanga lang sa may gitna ng hallway at wala na akong naging pake para sa iba pang nadaan dito. Hanggang sa mag bell na, wala padin ako sa sarili ko. Ni hindi ko nga nalaman na mayroon pa rin pala akong kasama sa hallway kahit tumunog na yung bell na hudyat na simula na ng mga klase. Kung hindi pa siya nagsalita ...
"Okay ka lang ba?" that voice, that voice was the least thing that Im expecting to hear that will ask me if Im okay.. Life is really full of surprises
"Ya." tipid kong sabi at ngumiti sakaniya. Nagsimula na akong maglakad pero hindi sa direksyon na papunta sa room namin, kung hindi papunta sa may school ground kung asaan ang soccer filed namin.
"Saan ka pupunta?"
"Soccer Field."
"Aren't you going to attend the class?"
"Ya." at tuloy tuloy na kong naglakad but then nagulat ako ng naglalakad din siya at sinasabayan niya pala ako. Takang taka akong tumingin sakaniya pero nag smile lang siya sakin at tumingin na ulit sa daanan.
"Where are you going?"
"Wow, yan na ata ang pinaka mahaba mong sinabi sa akin." sabi niya with full of sarcasm sabay tawa niya.
"Seriously? Saan ka nga pupunta?" impatience kong tanong.
"Woo, chill. You're going to ditch your class so might as well ditch my class too." he said as a matter of fact. This man is really. Argh
Hindi ko na lang siya pinansin at nanahimik na lang habang tinatahak ko ang soccer field. Nang makarating ako dito, agad akong nahiga sa mga damuhan. Inunan ko ang dalawang braso ko at tumingin sa kalangitan. Napansin ko naman na nakatingin siya sa akin kaya napatingin na din ako sakaniya at tinaasan ko pa ng kilay.
"Ba't ba ang sungit mo pagdating sakin?" tanong niya sabay indian seat sa tabi ko.
"No Im not." firmed kong sagot at tumingin na ulit sa kalangitan. Sky is really awesome.
"Sungit mo na nga, tipid mo pa. Full package pre." hindi ko na lang siya pinansin. This is nonsense. Pinikit ko na lang ang mga mata ko para makapag pahinga ang isip ko.
Pinakiramdaman ko ang paligid. Bigla kasing nanahimik, siguro umalis na siya. Hindi pa din ako dumilat kahit na nanahimik, itutuloy ko na to. Matutulog na lang ako. Patulog na ako ng may marinig akong boses na nakanta.
Ilang beses ng nag-away
Hanggang sa magkasakitan
Na 'di alam ang pinagmulan
Pati maliliit na bagay
Na napag-uusapan
Bigla na lang pinag-aawayan
Ngunit kahit na ganito
Madalas na 'di tayo magkasundo
Ikaw lang ang gusto kong makapiling
Sa buong buhay ko
"Alala mo ba dati? Hindi pa tayo gaano ka close. Halos lahat na lang ng bagay pinag aawayan natin. Kahit yung pinaka nonsense lang nagtatalo na tayo. Natatawa na lang ako tuwing naaalala ko yung mga kakulitan mong yon na pati ako, natatawa na sa sarili ko kasi hindi ko naman akalain na magpapakita din ako ng ganoong klaseng childish act."
Hindi ko alam kung ano ang pinagsasabi niya o kung ano ang kahihinatnan ng mga sinasabi niya, basta isa lang ang tumatakbo sa isip ko.. 'abnormal ba to? Kinakausap ang isang tao kahit tulog?' pero narealize ko, gising nga pala ako. Nagtutulog tulugan lang. HAHAH
Kahit na binabato mo ako ng kung anu-ano
Ikaw pa rin ang gusto ko
Kahit na sinasampal mo ako't
Sinisipa't nasusugatan mo
Ikaw pa rin
Walang iba
Ang gusto kong makasama
Walang iba
Walang iba
"Kung ano ano ang binabato mo sa akin at kung ano ano din naman ang inaasar ko sayo, Para tayong aso't pusa noon. Ang lakas ng loob ko na asarin ka kahit na deep inside of me, natatakot na ko. Masyiado ka kasing amazona e."
Nagsimula sa mga asaran
Hanggang sa magkainitan
Isang eksenang bangayan na naman
Ba't ba kase pinagpipilitan
Ang hindi maintindihan
Di naman kinakailangan
Ngunit kahit na ganito
Madalas na di tayo magkasundo
Ikaw lang ang gusto kong makapiling
Sa buong buhay ko
"That time, narerealize ko na talaga yung feelings ko towards sayo. Oo alam ko na sa sarili ko na may gusto ako sayo.. Ang gago ko no? Yung pang aasar ko sayo, yun na lang yung tanging paraan na naisip ko para lalong mapalapit sayo at hindi nga ako nabigo. Eto tayo oh, magkaibigan pero nakakapagtaka pa din kung bakit ang sungit mo sakin? Tapos ang tipid mo pang magsalita. Ganoon na ba talaga katindi galit mo sakin? Eto na ba lahat ng kapalit ng pang iinis ko sayo dati? Kasi kung eto na yon nakakapang sisi pala. Haha look Sophia, I love you. I really do"
'Omoooooooo. sana tulog na lang ako. Umaamin ba tong isang to ng feelings niya? Shems!' (Sophia's mind)
Kahit na binabato mo ako ng kung anu-ano
Ikaw pa rin ang gusto ko
Kahit na sinasampal mo ako't
Sinisipa't nasusugatan mo
Ikaw pa rin
Walang iba
Ang gusto kong makasama
Walang iba
"Willing na sana akong bitawan ka nung nalaman kong may boyfriend ka na nga. Alam mo bang naisip ko, what if ako na lang yung boyfriend mo? Mapapasaya din kaya kita tulad ng ginagawa niya? Tangna. Ang bading ko ba? Haha. Grabe, As I was saying, willing na nga sana akong bitawan ka e kaso ang gago nung boyfriend mo. Ni Justine. Bakit niya iniwan ang isang tulad mo na pinapangarap ng lahat? Hindi niya ba alam ang sinayang niya? Nakaka gagong isipin na siya ang dahilan ng lungkot at ng mga luha mo at ang lakas pa ng loob ng gagong yon na mag post sa facebook at nakatag pa yung bago niya. Kung may magagawa lang sana ako.."
Halo-halong emosyon na yung nararamdaman ko sa mga oras na to. Gulat, inis, lungkot at sakit. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Nung isang araw nakipag hiwalay sa akin yung taong mahal ko. Ang taong gusto kong pakasalan at ngayon eto, isa sa mga kaibigan ko umaamin ng feelings niya sa akin. WHAT TO DO?! Gusto kong umiyak pero hindi ko magawa, kailangan kong pigilan kasi all he knows Im sleeping. Goodness
Wag ka ng mawawala
Hmm, walang iba.
"Hayaan mo na siya.. pakawalan mo na siya, tigilan mo na. Alam kong ang selfish pero pwede bang ako na lang? Pwede bang akin ka na lang? Syempre alam kong hindi mo kaya.. Alam kong mahal mo siya pero sana marealize mo na andito lang ako.. Hindi ka sasaktan at iiwan. Andito lang ako. Akong si Joshua Jimenez na binabalewala mo .. Sige na
Dumilat ka na at Iiyak mo na. Alam ko namang gising ka at nakapikit lang.."
--
READ VOTE AND COMMEND
~ Cia.