- Shikoo maman tënde nuk shqetësohet për gjendjen tonë e rrie aty.
- Pse duhet të jesh çdoherë kaq i dehur. Pse?
Tha ai i lodhur nga gjendja e tij, që kur nëna e tij pësoj aksident në tru ajo më nuk tha as edhe një fjalë dhe babai i tij i lodhur nga kjo gjendje e tyre vjen kështu çdoherë i dehur në shtëpi dhe në fund ishte Rufus që e pësonte.
- Ajo rri aty kinse e sëmur, por çdoherë do mbetet vetëm një K*rv...
Fjala e tij u ndërpreh kur Rufus e goditi.
- Mjaft më,mjaftë me fjalët e tua nuk jam sot në gjendje të grindem me ty.
Tha ai dhe babai i tijj ngrysii vetullat dhe e shikoj atë.
- Vafsh në djall vdiss edhe tiii më mirë.
Tha ai duke drejtuar thiken nga Rufus ndërsa Rufus kapi krahun e tij.
- Nëse kështu do vazhdosh nuk do përfundojj mirë.
Tha ai por e dinte që aii kështu i dehur edhe po ta vriste Rufusin ai nuk do ndjente ndonjë emocion apo dhimbje brenda vetes pasi një person i dehur asnjëherë nuk e di se çfarë bën. Rufus po mundohej të largonte thiken që kishte babai i tij por forca e babait të tij çdoherë ishte më e fort. Por gjërat nuk shkuan ashtu siç Rufus po i mendonte pasi shumë shpejt thika u gjend tek dora e tij por maja e thikes ishte e ngulur në zemër të babait të tij.
- Bab???
Tha ku ndoshta ishte hera e parë që ai e tha atë fjalë me aq dhimbje, mirëpo duart e babait të tij prekën gjoksin e Rufusit me forc që e bëri Rufusin të rrëzohej nga shkallët ndërsa sytë e tij e shikonin baban e tij që po binte në tokë ndersa trupi i tij ra në tavolinën e xhamit ku u shkatrrua nga pesha e Rufusit kur ra mbi të duke bërë që një copë xhami të hy në trurin e Rufusit.
Në atë shtëpi në atë natë asnjëri nga ata të tre nuk u ngritë, nuk u dëgjuan më zërat e as ngrindjet e as thyerjet e gotave apo xhamave...Korridori lart ishte i mbushur me gjakun e babait të Rufusit dhe poshtë ishte gjaku i Rufusit që po mbushte atë dyshemen.
Ajo natë e ajo shtëpi sot ishte më e qetë se kurrë, por këtë herë ishte shumë më keq se ditët e tjera dhe natave tjera.
Të nesërmen kur mbërriti vajza që kujdesej për maman e Rufusit si çdoherë vinte për ta kontrolluar, por këtë herë kur hapi derën sytë e saj mbetën duke shikuar.
Po të mos ishte ajo askush sdo e kuptonte se çfarë kishte ndodhur në atë shtëpi sepse të gjithë shtëpiat e tjera ishin larg shumë larg nga kjo shtëpi.
Kur policia erdh morrën Rufusin dhe Babain e tij..
Tashmë po e merrnin në pyetje vajzën që thërriti, Rufus ishte në operacion, për baban e tij aii kishte orë që kishte vdekur.
Në atë dhomë të spitalit Rufus qëndroi ashtu duke mos hapur sytë më shumë se 3-4 ditët ndoshta edhe më shumë.
Në fshat tashmë nuk kishin shumë burra që ishin në varrimin e babait të Rufusit por ata që ishin tani po ndiheshin fajtor që nuk kishin ndimuar kur aii i kërkonte ndimë...Stiv atë ditë kishte shkuar në qytet që të qëndronte disa ditë aty me baban e tij për disa punë prandaj dhe nuk dinte asgjë për Rufusin.
Dhe kur Rufusi hapi sytë menjëherë pamja nuk ishte aq e mirë.Por pas disa sekondave shumë shpejt sytë u përmisuan,mirëpo mendja e tij jo,kujtimet e tij jo.
- Më në fund u zgjove djalosh.
Dëgjoi një zë që bëri të shikoj personin që i qëndronte afër.
- Jeni në gjendje të flisnii.
- Mund të na thoni për grindjen mes babait tënd.
- Grindje?? kush dreqinn jenii ju.
Tha ai duke i ngrysur vetullat ku kjo shkaktoj dhimbje në kokë.
- Ne duhet t'ju marrim në pyetje..
Tha ai por Rufusi nuk e shikoj.
- Zotëri duhet ta lëm të pushoj...
- Ju kujtohet diçka..
- Të më kujtohet çka.?
Tha ai dhe na aty sikur filloj jeta e tij e re.
- Ka pësuar dëmtime në tru kjo i ka shkaktuar edhe humbjen e kujtesës.
- Ose ndoshta është duke luajtur me ne.
- Nuk besoj,një dëmtim i tillë mund të shkaktoj çdo gjë dhe humbja e kujtesës eshte njera nder to.
Tashmë për vdekjen e babait të Rufusit vetëm Rufusi ishte si një i dyshuar, Rufusu ishte vetëm një njeri që ishte në këtë botë por nuk e dinte se përse ishte, ishte zgjuar nuk kishte ndonjë synim nuk kishte ndonjë dhimbje që ndjente për baban e tij të ndjerë,për të asgjë nuk kishte kuptim tashmë por kjo gjë policëve nuk i interesonte aq më pak për gjendja e Rufusit fizikisht e emocionalisht...Ai këtë herë ishte i dyshuari pasi në thikën që e gjetën kishte gishtrinjë të Rufusit prandaj dhe vendosën që Rufusin ta burgosnin...
Por përshkak të humbjes së kujtesës vendosën që dënimi të ishte më pak.Ai u burgos me 3-vjetë burgim.
Ku ende pa u përmisuar mirë,ende pa e ndihmuar pak ata e burgosën Rufusin i cili nuk e kuptonte se ku ishte ai dhe se çfarë kishte bërë.
Në jetën që bëri në burg mësoi aq shumë gjëra nga personat e ndryshme,mirëpo ato gjëra nuk e dërguan në rrugën e ëndrrës së ti ku tashmë as që e dinte se cila ka qenë apo se a ka pasur ndonjëherë ndonjë ëndërr.
Po në atë burg takoi edhe Leonil ku ai u bë miku më i mirë për të.
Ndërsa Stiv kishte dëgjuar vetëm për vdekjen e babait të Rufusit por që ai ishte në burg jo.
Për një person që nuk dinte asgjë kjo ishte diçka e rënd pasi Rufus ishte si një fëmije që fillojn të dëgjojn e të flasin për gjërat që ende ndoshta si kuptojn...
1-Vitë vetëm kaluan dhe ai vitë kaloi duke u munduar ti kuptoj të gjith gjërat Rufus.
Ndërsa viti i 3-të ishte komplet ndryshe Rufusi kishte ndryshuar dhe nuk ishte më ai Rufusi kur hyr këtu në burg,tashmë nuk ishte një që miqësohej por që armiqsohej me çdo kënd që i dilte përballë...
Dhe pas 3-vite burg aty filloj e gjith loja e tij,drejtimi i tij,e çdo gjë tjetër.
- Si fillim vetëm do i vëzhgojm.
Tha ai duke shikuar Leonil i cili kishte disa muaj që kishte dal nga aty, qëllimi i të dyve ishte paraja, e dinin që me to do bënin gjithçka që ata do të donin.Kur Rufus dol ai aty vendosi të ndryshoj emrin dhe jetën e ti.
Rufus i cili tashmë quhej Demion filloj me planin e tij menjëherë si u bë 1-javë që kishte dal nga burgu,tashmë ai kishte marr informata për njerezit që ishin më të pasurit...
- A zbulove donjë gjë.
- Tha Leonil
- Do mirremi me të.
Tha Demion teksa ja bëri me kokë nga personi që ishte ulur e po qeshte me parat që fitonte po ai person ishte babai i Aleksandras.
- Sii.
- Në fillim do takohemi me vajzën e tij.
Tha ai ku kështu edhe filloj njohja me Aleksandran... Dhe Demiob ishte aii që bëri gjithçka derisa u bë një nga njerzit më të rëndësishëm e më i besueshëm për baban e Aleksandran.
Tashmë kur vitet kalonin për Demion puna që bënte ishte edhe më e rëndësishëm derisa ai morri atë që dëshiroi u bë aii mafia në krye...Për të kjo punë ishte gjithçka që ai donte derisa erdh në jetë Rueli vetëm aii ja ngrohi zemrën atij.
Dhe vitet kalonin dhe keshtu u takua me vajzën që ai e kishte harruar atë.
- Na duhet dhe një person për këtë pikturë.
Tha ai pasi kishin në plan që të merrnin origjinalën për ta shitur me një shumë të madhe.
- Nuk e di nëse do bëj punë por njoh një vajzë, mu dukej e zonja ne kete pune.
- lajmroje nesër të vi këtu.
Tha ai dhe kur të nesërmen ajo vajzë erdh ai ishte tek pishina.
- Zotëri vajza që Leonil tha sapo erdh.
- Le të vie këtu.
Tha Demon dhe kur dol nga uji ktheu kokën dhe shikoj atë. Sytë e tij kontaktuan me të dhe seç ndjeu diçka ne zemer.
*