(Matilda)
- Luajte bukur..
Thash kur Mariano erdh tek unë por ai e humbi pikën e fundit dhe Demion tashmë kishte fituar.
- Mariano.
E therriti Stiv dhe e morrë të fliste për lojën,ndërsa unë e shikova Demion që mbante topin në dorë e më shikonte. Tashmë të gjithë ata që ishin aty po largoheshin.
- Si thua për atë takim.
Tha ai dhe mua mu kujtua fjalët që më tha pak më herët kur la xhamperin-Po fitova ne të dy në një takim bashke.
- Aii takim sdo të ndodh ende.
- Nuk po më pëlqen kjo lojë që po bën me mua.
Tha ai duke ardh afër meje.
- Duhet mësuar.
- Hejj ju të dy ejanii..
Tha Stiv dhe ne kthyam kokën nga ai.
- A mbaroj lojaa.
Dëgjuam një zë te një vajze duke vrapuar.
- Të thash të vijee më herëtt.
Tha Stiv dhe unë bëra një buzëqeshje kur pash Janën. Qa eshte kjo mbledhje e ne te kater keshtu.
- Janaa.
Thash dhe ajo ktheu kokën nga unë.
-Jo!!! Matildaa?!
Tha ajo dhe vrapovaa duke e përqafuar.
- Kush është ky?
- Rufus!
Thash teksa qëndroni ende afër.
- Rufus çfarë dreqin të ndodhii. Qa u zhdukee!
Tha ajo duke e përqafuar ndërsa ai ngrysi vetullat.
- Përse smë treguat që do takoheshimm do vija më herët.
- Ndodhii pa pritur.
- Si thoni të mblidhemii sëbashku kemi kohë pa u parë.
Tha ai dhe unë shikova Demion.
- Do flasim prap lepurushe.
Tha ai duke prekur pak faqen time.
- Nuk do vishh, këta jane miq e tu.
- Kam punë..
Tha ai duke u larguar.
- Kur dreqinn e humbi kujtesën ai.
Tha Stiv dhe unë ngrita supet lartë.
.
- Çfarë ndodhi me ju të dy.
Thash teksa ecnim sëbashku por unë e Jana ishim pak më larg tyre.
- Nuk e di vetëm grindeshim, asnjëri nga ne nuk ishim të kënaqur me këtë lidhje prandaj vendosëm të mbesim vetëm si dy miq.
- Vërtetë...Dhe ti nuk e ke problem që ai tani është i lidhur.
- Në fillim e kisha por ajo është një vajzë shumë e mirë, tani jam unë në kërkim të fatit.
- Çfarë mendon për atë.
Thash duke ja bërë me kokë nga Mariano. Tashmë ne ishim ulur në një tavolin të gjithë sëbashku...Jana ishte si çdoherë ajo që bënte shaka. Por ato tregime ndaluan kur Stiv thaa.
- Po sikur ta ndimonim Rufusin t'ju rrikthehet kujtesa.
- Nuk besoj që do të ndodh ka vite që e ka humbur.
- Po sikur të bëjm gjërat që kemi bërë bashk ndoshta këto do e ndimojn.
Tha ajo dhe unë ngrita supet lartë.
- Nuk e di,po pasi deri tanii nuk ka pas sukses nuk kam shpresa më.
Thash dhe shikova Marianon që u ngrit pasi e thërriti dikush.
- Nuk mund ta lëm ashtu Rufusin.
- ta ndimojm.
Thane ata te dy dhe Mariano erdh por nuk u ul në karrige.
- :Matilda më duhet të shkoj se më dol një punë.
- Më fal që nuk mundëm të qëndronim bashk.
- Jo so problem.
Tha ai me një buzëqeshje dhe u largua.
Ndërsa ne vazhduam të bisedonim ende për Rufusin...Por nuk kisha shumë besim se do bënim punë me kujtesën e tijj.
*
Demon u largua nga aty jo se kishte punë por sepse kishte dhimbje në kokë dhe sa herë që kjo dhimbje e kaplonte atij ju shfaqej nga një kujtim.
-
- Do luajë vetëm nëse...
- Vetëm nëse..?.
- Nëse ajo pranon të dalë me mua.
-
- Çfarë dreqin jan këto kujtime.
Tha ai i mbeshtetur.
-
- Mos u bëj si fëmijj.
- Unë e kam vendosur më.
- Matildaa pranoo.
- Për mua së problem edhe nëse ai nuk luan.
- Por për ne poo.
- Hhhh...Në rregull.
-
Kur mbërriti në shtëpin e tij ai nuk po ndihej mirë,prandaj këtë herë ra të flinte shumë më herët se zakonishtt.
Ndërsa Marianoo kur u largua nga Matilda ishte përshkak se Aleksandra e kishte lajmruar për ta takuar.
- Senora pritët shumë.
- Nuk dua ta zgjas shumë dua të flasim menjëherë për atë që erdhëm.
- Të njoftohemi pak se unë as që të njohh.
- Nuk ke pse më njeh mua,.Ti ke punë me Matildan....
- Senora pa më thuaj përse e urren Matildan.
- Më fal.
- Ai zotëria që ti the duket qe e ka njohur Matildan shumë më herët, dhe pastaj pash qe te dy që kishin dashuri mes njërin-tjetrin.Nëse i ndan dy persona që e dojn njërin-tjetrin është mëkat.
- Wow erdh këtu të më tregosh se sa duhen ata. Te me japesh leksione fetare.
- Pak a shumë po, dua të di pse do ndarjen e tyre.
- Hhhh ai është babai i djalit tim.
Tha ajo duke e shikuar.
- Jeni te martuar?
- Jo nuk jemi por...
- Nuk me duket qe ju e doni ate.
- Shikoo, këtu erdhe të më dëgjosh tii mua në rregull.
.
- Pranon apo jo.
- Nuk jam një person që e dua të keqën e një personit.
- Hh pra nuk pranon.
- Por ne prap mund të vazhdojm takimin tonë.
- Hhh tii po luan me mua.
Tha ajo duke ngrysur vetullat ndërsa ai i buzëqeshi.
- Ti vetëm friksohesh për djalin tënd,por nuk është e thëne që ti të vazhdosh jetën tënde nën hijen e babait të tij.
- Hh ti se kuptonn.
- Të kuptoj shumë mirë në fakt.
Tha ai duke e shikuar.
- Qa po mundohesh të bëshh me keto fjal.
- Po mundohem të fitoj një takim me ty.
- Mision goxha i vështirë.
*
(Matilda)
Kur aii takimi ynë morri fund unë shkova në shtëpi, këtë herë nuk shkova në dhomë pasi pash babai dhe nënën që kishin bërë gati disa valixhe.
- Çfarë po ndodh.
Thash duke shikuar e habitur.
- Hhh pyete nënën tënde.
Tha ai duke shikuar telefonin.
- Mama.
Nëna:Nuk me rrihet keshtu, babai yt do shkoj per pune dhe une sebashku me te.
- Ookejj.
- Nuk ke pse friksoheshh të gjith puntoret do jenë këtu çfarë do që të nevojitet i thua atyre.
- Ëë Në rregull,por tani do niseni.
- Po tani gjetëm biletat më të lira dhe per neser nuk kishte.
- Po të më tregonit më herët,do vija t'ju ndihmoja.
- Jo jo nuk doja të të bezdisia.
Thash unë ende e habitur nga ky udhëtim i papritur i mamas, megjithatë e dija kur i dërgoja foto kur isha në Madrid çdoherë më shkruante-Sa bukur të ishim edhe ne-,dhe ja tani..
.
Të nesërmen kur shkova në kompani filluam menjëherë me disa ndryshime.
- Si thua për këto.
Tha Mariano
- Po bën..
Thash teksa po vendosja disa lule në zyre. Ktheva kokën nga Mariano i cili po shikonte telefonin.
- NDonjë punë.
Thash dhe ai më shikoj duke pohuar me kokë.
- Por sdua të të lë vetëm.
- So problem shko ti.
Thash duke e shikuar, nuk e di pse Janës nuk i dukej i pashëm Mariano që më tha jo.
- Hejj vajzë.
Ktheva kokën nga ai mendim kur dëgjova Lizen.
- :Lizaa?!
- Adel as që thërret dhe ti njësoj ke humbur.
- Ti e di që jam e zën me punë.
- Epo sot nuk do jesh sepse do dalësh me mua.
- Por kam ende punë.
- Ejaa
Tashmë po ecnim nëpër qytet nuk mund ti thoja jo Lizas...Kur dolem ajo filloj të më tregonte për punën e saj, është goxha e rrëzikshme në fakt. Por si çdoherë Liza as që shqetësohej për këtë punë.
- Po ti si po mendon të bësh kompanin.
- Epo si fillim e pe që po ndryshoja disa gjëra në zyre, Mariano kishte të drejt kur tha se kishte nevoj për diçka të re.
- Aii ende është këtu.
- Po...
*
Shkaku që Mariano u largua nga kompania e Matildas ishte se Aleksandra kishte pranuar një takim me të...
- Ky takim dhe pastaj ti do pranosh me atë që do të them.
Tha ajo pasi ende nuk kishte hequr dorë,ndërsa Mariano as që e kishte ndërmend të pranonte në atë që ajo kishte në planë.
- Atëherë çfarë pëlqen të bësh.
- Asgjë.
- Kaq e ftoht...por prap duhet të kesh diçka që të pëlqen.
- Jo.
- Po gënjen, une pëlqej historin gjërat historike,nëse do te dish per ndonjë gjë që ka të bëj me histori unë do të të përgjigjem.
- Hhh smë intereson.
- Prap e ftoht, me thuaj qa pelqen.
- Hhh kërcimin jaa..
- Ç'llojë kërcimi.
- Tango.
- Vërtetë shkon në mdonjë vend për të ushtruar.
- Po,..Prit pakk pse dreqin po të tregoj këto gjëra tyy.
Tha ajo dhe Mariano qeshii.
- Nuk e dii! përse po mi tregon?
- Hhh mjaft me këto sjellje po më nevrikos.
*
(Matilda)
- Më prit sa të kthej këtë.
Thash pasi dolëm nga dyqani që hyrëm të shikonim rrobat por vajza që po paketonte rrobat tona i kishte ngatrruar me dikë tjetër.
- Në rregull po të pres këtu.
Tha ajo dhe unë hyra brenda.
- Më falnii.
Thash kur hyra dhe shkova menjëherë tek vajzat që po punonin.
- Na falnii shumë.
Thane ato.
- Ohh jo së problemm.
Thash duke pritur të sjellnin ato që kisha zgjedhur unë...
- Janë këto.
- Po.
Thash me një buzëqeshje.
- Na flani prap.
- Nuk ka gjë gabimet ndodhin.
Thash duke morrë ato dhe u ktheva të dilja, por ngrysa vetullat kur pash jashtë Lizan dhe Demion, po bisedojn ata të dyy...vrapova menjeher te dal nga aty. Nga e njeh Liza Demion dhe Demion Lizan.
- Erdha unë.
Thash kur dola dhe sytë e mi shikuan Demon i cili ngrysi vetullat.
.
- Matilda ejaa.
Tha ajo dhe unë kryqëzova krahët por prap bëra një buzëqeshje.
- Më duhet të shkoj unë.
Tha Demion teksa unë ngrita njërën vetullë.
- Pritt të të prezantoj me mikeshën time Rufus-Matilda, Matilda-Rufus.
Di edhe emrin e vërtetë në rregull çfarë dreqinn është kjo tanii.
- Gëzohemm.
Thash duke zgjatur dorën teksa po shtrëngoja nofullën, ndërsa Demon po shikonte i habitur. Por jo unë spo mendoj asgjë në lidhje me këtë.
E shikova Lizan ndërsa ajo buzëqeshi.
- Ky është personi që të tregova në burg.
Tha ajo duke kapur krahun e tij.
- Ooo.
Thash duke e shikuar Demion ndërsa ai u largua pak nga ajo.
- Ky është pra aii..
Thash duke buzëqeshur.
- Ishte kënaqësi që u takuam,por tani më duhet të shkoj.
Tha ai tani ishim dy të pa njohur.Hhh po kur dreqinn u takuan këta të dy, tani doja të dija gjithçka.Kur Demon u largua ne vazhduam te ecnin dhe Liza vazhdonte fliste për të se sa i bukur ishte dhe tani nuk e di se përse kjo po mi ngriste nervat.
- Liza më duhet të shkoj në kompani.
Thash duke shikuar telefonin.
- Ka ndodhur diçka.
- Kam harruar që sot kam një mbledhje.
- Të të dërgoj.
- Jo jo nuk ka nevoje,faleminderit për sott.
Thash duke e përqafuar dhe u ktheva duke ecur. Mezi pres ta takojj ate. Çfarë po mundohet të bëj aii.Çfarë pune ka me Lizan, çfarë lidhje ka me të,e dii ai që ajo është një nga miket e mia më të mira.
Mendoja unë e nevrikosur dersa ndjeva një dorë që më kapi krahun dhe më tërheqi.
Dhe as që doja ta shikoja personin përballë.
- Shiko nuk është ashtu si mendon.
- Hëë dhe çfarë mendon se po mendoj.
- Shiko nuk është se ka diçka mes nesh.
- Kur dreqin ndodhi ky takim i juaj në atë burg.
- Si nuk e di, kur më fajsuan mua për atë që të ndodhii atë natë.
- Te fajsuan?
- Por nuk është e rëndësishme kjo.
- Dhe përse këtë gjë po e kuptoj tanii.
- Nuk kisha arsye përse të të tregoja, gjithsesi kur e kuptova që ajo ishte mikesha jote u mundova prej saj të dija se si ishe, kaq nuk ka asgjë më shumë.
Tha ai dhe unë kryqëzova krahët.
- Vërtetë,po arsyeja e puthjes.?