- Daa...
Bëra një buzëqeshje kur dëgjova zërin e ëmbël të vogëlushit teksa Mirelda po e ushqente.
- Ohh!!
Thash duke kapur faqen e tij të buta.
- Si quhesh vogëlush!
- Ruel edhe dy muaj do mbush 3 vjet.
Tha ajo teksa unë e shikoja atë i cili luante me ushqim. Kishte syte e Rufusit. Dhe une ende, mendja ime spo e pranonte që ky eshte djali i Rufusit.Edhe pse zemra ime e kishte pranuar këtë gjë më. Po qëndroja ul në divan teksa shikoja atë që ecte duke marr lodrat e tij e duke i vendosur nëpër rrugë.
- Mund ta shikosh për pak.
Tha ajo duke dal dhe unë pohova me kokë.Kur ajo dol ai erdh tek unë duke treguar lodrat e tij.
- Sa e bukur.
Thash duke e shikuar lodrën ndërsa ai qeshii.
- Ruel!
Thash duke e shikuar kur pa pritur dera u hap.
- Baabii.
E shikova Demion që hyri dhe Ruel shkoi tek ai, ai e kapi në krahët e tij dhe kjo më bëri të largoja syt nga ata, smundja ta shikoja.
- Je më mirë sot.
E pyeti vogelushin dhe unë nuk doja as të dëgjoja zërin e tij.
Kur Mirelda erdh morrë Ruel-in pasi ishte koha e tij që të flinte, në dhomë ishim vetëm ne të dy.
- Leonil përfundoi punën me prindërit e tu.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Ti vendose pa pritur të shkosh në një pushim me të sepse keshtu do njiheni me mire.
Tha ai duke u ul ndërsa unë po e shikoja e habitur.
- Dhe ata e besuan.
- Pasi nuk të kan thërritur deri tani dmth që po e besuan.
- Unë...po tregohesha sa më mirë me ty,pas shumë viteve vendosa të pikturoja vetëm për ty dhe ti tani më mban këtu.
- Përse të lë një bukuroshe si ti të lirë, kështu mund të të shoh çdo ditë.
Tha ai duke më shikuar...
- Mendon se mund të fitosh diçka me këtë gjë.
Thash duke ngrysur vetullat dhe e shikova.
- Nëse vërtet mendon se...
- A di çka po mendoja se nga dreqin e di ti emrin tim të vërtete.
Tha ai duke më shikuar ndërsa unë e shikova e habitur.
- Çka?!
- Rufus Kam me vite që se dëgjoj këtë emër...
Tha ai dhe une u ndala, ti tregoja çdo gje apo te mos flas fare.
- Matilda.
Dëgjova zërin e Mireldes dhe u ngrita në këmb që të dilja menjehere mirëpo ndalova kur ai papritur më kapi krahun.
- Më thuaj.
Tha ai por nuk e kisha ndërmend ti tregoja atë që ne kishim dikur, nëse do i tregoja atëher ai nuk eshte se do ndjej diçka për mua por do shfyrtzonte këtë situat e të më përdorte për çdo gjë. Me një fjal të luante me mua. Mendova unë dhe e shikova.
- Së e rëndësishme...Kur kemi qene te vogel kemi jetuar afër ne nje fshat asgjë më shumë.
Thash dhe ai po më shikonte shihej që spo më besonte. Mirëpo ai më lëshoi krahun kur i bëri telefoni dhe unë u largova nga aty, shkova tek Mirelda.
.
Tashme ishte erresuar dhe kur hyra në kuzhin pash Ruelin dhe Mireldën ku ajo tashmë kishte përgaditur darkën.
- Së Demion këtu?
- Është në zyrën e tij, por nuk ja dërgova ushqimin se ishte i nevrikosur.
- Pse?
- Nuk e di por nuk doja ta shqetsoja...
- T'ja dërgoj unë ushqimin?
Thash mirëpo ajo nuk më ndaloj pasi e pash që ajo po friksohej dhe sdo mund të dërgonte asgjë tek ai. Kur morra ushqimin eca për tek zyra që më tregoi Mirelda.Trokita dhe hapa derën ngadal pasi dëgjoja zërin e tij. Dhe vertet smë duket që eshte koha e përshtatshme për këtë ushqim prandaj u bëra të kthehesha.
- MIRELDAA.
Dëgjova atë dhe u ktheva shpejt nga ai.
- Po.
Thash pasi lash ushqimin por qe gota e ujit u rrezua. Ai mbylli sytë i nevrikosur duke u munduar të qetësohej dhe unë pash që kisha derdhur ujin në pantollonat e tij. Sdo e besoja kurrë që unë do friksohesha kaq shum nga ai. Ai është i frikshëm kur është i nevrikosur.
- HHHH.
Shfyru frymën dhe më shikoj.
- MË THUAJ ÇFARË DUHET TË BËJ ME TY.
Tha ai duke bër një hap drejt meje ndërsa unë bëra një hap mbrapa.
- HËË MË THUAJ!
Tha ai dhe mua më mbushën syt me lotë.
Pasi këta sy që po më shikonin tani po më urrenin.
- Më fal.
Thash duke mbyllur sytë, mirëpo ndjeva që ai u largua kur u dëgjua zëri i Ruel-it që qante. Ndërsa unë ndjeja teksa këmbët po më dridhnin. Eca ngadal deri sa mbërrita në kuzhin por nuk hyra e tëra po qëndroja në pragun e derës e po shikoja Demion i cili mbante në krah Ruelin.
- Da..daaa.
Tha ai duke zgjatur dorën dhe Demon ktheu kokën nga unë dhe më shikoj ndërsa unë hyra dhe lëshova ato që kisha në dorë. Morra një gotë ujë që të qetësohesha.
- Aaa.
U dëgjua zëri im kur ndjeva që një dorë po mi tërheqte flokët. Dhe kur u ktheva pash Demion afër meje dhe Ruel që kishte kapur flokët e mi.
- Ruel më lësho.
Thash duke u munduar të largoja dorën e tij të vogël.
- Thuaj ta largoj dorën.
Thash duke e shikuar Demon.
- Unë këtu nuk jam shefi,ai është.
Tha duke e shikuar Ruelin ndërsa ai ja nisi të qesh.
- Ruel nuk bën...Lëshom tani.
Thash dhe ai mi tërheqi flokët më shumë.
- Ruel.
Thash prap dhe pash Demio që bëri një buzëqeshje.Po zbavitet hëë...Hhhh.
- E Keqeee!
Tha Rueli ndersa une ngrysa vetullat.
- Unëë.
Thash duke i larguar flokët nga dora e tij që e kishte grushtuar ato gishta të vogël.
- E keqe hë.
Tha Demion dhe unë e shikova...
- Mos më nevrikos se ju bëj dyve të qani.
Thash duke ngrysur vetullat dhe e shikova Ruelin. I cili më shikoj duke qeshur por kur pa që nuk po qeshia filloj të qante.
- Hhh edhe me një fëmije të bije puna të grindesh.
Tha ai dhe unë kryqëzova krahët.
- Ti i the të mi tërheqte flokët...Kush është më fëmije këtu unë apo ti.
- Më dëgjove ti thoja unë?
- Jo por...ti i thee!
- Siii?
- Ti i the kaq!
- me ty unë smund as të flasesh.
- Po pra se çdoherë unë kam të drejt.
- :Jo sepse je si një fëmije që nuk kupton.
Tha ai dhe u dëgjua e qeshmia e Ruelit teksa po na shikonte ne të dy që grindeshim.. -Mirelda.
Tha ai dhe Mirelda erdh dhe e morr Ruelin, pasi tashmë po bëhej vonë.
Dhe kur u bë edhe Demion të dilte kapa krahun e tij.
- Më fal,për atë që bëra...
Thash dhe Demon e shikoj dorën time...dhe unë e largova ngadal dorën nga krahu i tij.Disa sekonda më herët ishte si ai Rufus që unë njiha dhe tani përsëri Demion.
.
Të nesërmen kur u zgjova pash Leonilin që kishte ardh.
- Leonil...
Thash dhe ai ktheu kokën nga unë.
- Matilda!
- Leonil,bëj diçka që të dal nga këtu...Nuk mund të qëndroj më shumë kështu.
- Nuk besoj që mundem.
- Thuaj diçka shefitt tënd...ai të beson ty,.
Thash duke kapur dorën e tij.
- Të lutem!
Thash dhe ai po më shikonte.
- Në rregull do mundohem të flas.
Thash dhe fjalet e tij sikur me qetesuar prandaj dhe e përqafova...
- :Faleminderit!
- Por smund të premtoj që diçka do ndryshoj.
Tha ai dhe sytë më shkuan tek pragu i derës që po qëndronte Demon duke na shikuar.
- E vërtete, sepse nuk do ndryshoj asgjë.
Tha ai dhe unë rrotullova sytë.
- Leonil jan të gjithë gati.
Tha ai teksa në dorë mbante një armë.
- Çfarë po ndodh...Përse ajo armë.
Thash e shqetësuar.
- Eja Leonil.
Tha ai duke mos dëgjuar pyetjen që ja bëra.
- Prap do bisedoj me të...nëse më dëgjon atëher do vij të të marr.
Tha ai dhe vrapoi e dol... Ndërsa unë vrapova dhe shikova nga dritarja. Një mafia,...Rufus një që kurrë si ka pëlqyer këto tani është një nga ata personat.
.
- Kush është nëna e Ruelit.
Thash e ulur duke e shikuar Mireldën.
- Ajo është një grua vërtet e fuqishme...Por për disa punë që kishte duhet të largohej nga vendi,prandaj vetëm zotëria është këtu.
- Si quhet ajo.
Mirelda:Aleksandra.
Tha ajo teksa e shikonte Ruelin që luante.
- Si u takuan Demon me atë.
- Nuk e di..
- Duhet ta dojn njërin-tjetrin shumë.
Thash dhe ajo pohoj me kokë dhe unë shikova Ruelin..Po shumë.
- Shihet që ju e njihni Zotërin dhe e doni. Por do jetë e kote nëse mundoheni ta fitoni prap atë.
Tha ajo dhe unë e shikova,këtë tashmë e kam kuptuar.
- Nuk po mundohem,pasi tashmë Demion ka një familje.
Thash duke bër një buzëqeshje.Por ajo nuk ishte buzëqeshje e vërtete.
Kur u bë mbrëmje Mirelda dhe Ruel ishin lart,unë çfar po bëja zgjuar,nuk e di ndoshta po e prisja Demion që ende nuk kishte ardh. Pas nje ore ndoshta dëgjova një veturë jashte prandaj u ngrita në këmb.
Dhe kur dera u hap pash atë hyri dhe që po e mbyllte derën ngadal, ishte erresire harrova te ndezja dritat megjithate bëra hapat drejt tij me buzëqeshje, isha vetem e lumtur që erdh mirë.
- De...
Fjala ime u ndërpreh kur ai më tëheqi dhe më mbështeti në mur ku zemra ime filloj të më rrah shpejt. Ndezi driten shpejt dhe me shikoj, pasi me pa shfryu frymën i lehtësuar.
- Çdreqin bën ende zgjuar?
- O Zot! Çfare të ndodhi?!
Thash duke vendosur dorën në fytyren e tij.
- Duhet të vendosësh akull në fytyrë.
- So asgjë...nuk eshte hera e parë që kjo më ndodh.
Tha ai duke u larguar dhe eci per në sallon, shkova menjehere në kuzhin dhe morra akull dhe diçka për të pastruar fytyren sepse e kishte te gjakosur.
Kur shkova tek ai ishte ulur dhe kishte mbyllur sytë...U ula afër tij dhe njëher morra të largoja gjakin që kishte.Ndjeva qe syte e tij u hapen e më shikuan teksa unë po mirresha me gërvishtjet që kishte.
- Nuk ke pse kujdesesh.
Tha ai dhe unë u ndala e shikova.
- E vertete nuk kam arsye pse të kujdesem...por...
Ula sytë dhe po pastroja gjakun tek cepi i buzës që kishte.
- Por..
Tha ai por nuk e shikova, zemra ime e dobët smund të rri e shqetësuar...dhe mendja ime sdua që të rri e brengosur për ty.
- Vendose këtë akull të ndihmon.
Thash ndërsa ai e morrë dhe e mbante.
- Çfarë ndodhi..
Thash duke e shikuar ku prap sytë tani po takoheshin me njërin-tjetrin ashtu të qetë duke mos ditur asnjë nga ne se çfarë kishte brenda atyre shikimeve,.
- Kur je një Mafioz duhet të presësh që çdo gjë të ndodh,por kjo so diçka e madhe.
Tha ai, sa doja të dija se si përfundoj kështu si një mafioz. Çfar ndodhi kur humbi kujtesën,si ndodh të humb kujtesën në fakt. Në mendje kam shumë pyetje që dua të bëjë.Ngrysa vetullat pasi isha ende duke e shikuar, ai largoi shikimin pas asaj që tha por qe une nga mendimet e mia nuk arrita ta degjoj.
- Si the?
- Është mirë tani...Mund të shkosh.
- Por ende duhet edhe anën tjetër,ke nevoj për akull.
- Do kujdesem vetë për veten shko ti.
Tha ai dhe unë pohova me kokë nuk thash asgje me shume.
- Në rregull pra...si të duash.
Thash dhe shkova në dhomë.
.
Ne mengjes u bera gati shpejt e shpejt dhe zbrita menjëher që të shikoja se si ishte Demion por kur hyra brenda sallon pash atë të luante me Ruel-in. Buzëqesha kur Ruel u ndal duke buzeqesh e te me shikonte, eshte kaq i embel. Ndërsa Demion më shikoj por shumë shpejt ktheu shikimin nga Rueli.