"ရောင်စဉ် နင် မင်းမြတ်မောင်ကို ငြင်းလိုက်တယ်ဆို"
ဘယ်ကတည်းက ပြောချင်နေသလဲမသိ အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်းကိုမေးတော့သည်။
"သူကပြောပြတာလား"
"အင်း သူကပြောသေးတယ် နင်ကသဘောကျနေတဲ့သူရှိတယ်ဆို"
ဖူးမြတ်က မကျေမနပ်ဟန်နဲ့ပြော၏။လင်းဘက်ကသဘောကျနေတဲ့သူကိုမပြောပြလို့ သူစိတ်ဆိုးနေတာဖြစ်လိမ့်မည်။
"အွန်း"
"ငါကိုဘာလို့တစ်ခါမှမပြောပြရတာလဲ...နင်ငါ့ကိုမခင်ဘူးလား"
"မဟုတ်တာဖူးမြတ်ရာ...ငါနင့်ကိုအခင်ဆုံးကို"
လင်းမှာတကယ်ပဲအခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းဆိုလို့ဖူးမြတ်ပဲရှိခဲ့တာပါ။
"ဒါဆိုငါ့ကိုတောင်ဘာမှမပြောဘဲ ဘာလို့ဖုန်းကွယ်ထားတာလဲ"
ဘယ်လိုပြောရဲခဲ့ပါ့မလဲ။ကိုယ်ချစ်မိနေတာမိန်းမတစ်ယောက်ဆိုတာကိုလေ။ပြီးတော့ သူတို့လက်မခံမှာလည်းကြောက်မိသေး၏။ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ပြောဖြစ်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့။
"ပြောဖို့အဆင်မပြေလို့ပါ"
"ဘာအဆင်မပြေစရာရှိလဲဟာ...နင်သဘောကျနေတဲ့သူဆို ငါကိုယ်တိုင်တောင်တွန်းပို့ပေးဦးမှာ"
"ထားလိုက်ပါ..."
"မရဘူးရောင်စဉ်..နင်မပြောပြရင် နင်ငါ့ကိုမခင်ဘူးလို့သတ်မှတ်လိုက်မှာ"
"နင်ဘာဖြစ်ဖြစ်လက်ခံမှာလား"
"ဘာတုန်း ဘာလက်မခံနိုင်စရာရှိရမှာတုန်း"
"ငါချစ်နေတာမိန်းကလေးတစ်ယောက်"
"ဟင်"
သိသားပဲ။ သူအံ့ဩသွားမယ်ဆိုတာကိုပေါ့။ပြီးတော့သူ လင်းကို အထင်သေးသွားမှာလား။
"နင် လက်မခံနိုင်ဘူးမလား"
"ဟာ..မဟုတ်ပါဘူး ငါကအံ့ဩသွားလို့ပါ..နင်ကမိန်းကလေးတွေကိုစိတ်ဝင်စားမယ်မှန်းမထင်ခဲ့ဘူးလေ"
တစ်ခါတလေမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုသဘောကျနေကြောင်းမပြောပြချင်တဲ့အချက်တွေထဲမှာ ထိုအရာလည်းပါသည်။သူတို့တွေက မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုသဘောကျတယ်လို့ပြောလိုက်တာနဲ့ မိန်းကလေးတိုင်းကိုစိတ်ဝင်စားတယ်လို့ထင်တတ်ကြတယ်မဟုတ်လား။လူတိုင်းမဟုတ်ပေမဲ့ တချို့တွေဆိုပိုဆိုးသည်။ဒါကြောင့်ဘယ်သူ့ကိုမှ ကိုယ့်ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုမပြောပြချင်ခဲ့တာပါ။
"ငါကသူ့တစ်ယောက်ကိုပဲချစ်တာပါ"
"နင်တကယ်ကြီးလား"
"နောက်မနေနိုင်ပါဘူးဖူးမြတ်ရယ်"
"နင်ဘယ်သူ့ကိုသဘောကျကျလက်ခံပါတယ်ဟ...ငါက တစ်ပါးသူရဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုမကဲ့ရဲ့ပါဘူးဟ"
"အင်းပါ အခုလိုနားလည်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဟာ"
"မလိုပါဘူးနော်...ဒါနဲ့နင်ကဘယ်သူ့ကိုသဘောကျနေတာလဲ"
"နင်ဘယ်သူ့ကိုမှပြန်မပြောရဘူးနော်"
"စိတ်ချ မပြောဘူး"
"ငါ..ငါ သခင့်ကိုချစ်နေတာ"
ပြောဖို့ကိုသိပ်တော့မဝံ့မရဲဖြစ်မိသည်။
"ဟို နင့်ရဲ့မမလား"
ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"သူကနင့်ကိုပြန်ကြိုက်ပါ့မလား..သူကတော်တော်ဖြောင့်လောက်တယ်နော်"
ဖူးမြတ်ကသူ့ရဲ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းမကွယ်မဝှက်ဘဲပြောတတ်သောသူမျိုးဖြစ်သည်။အခုလည်း သူထင်ရာသာသူပြောသည်။
"ဟုတ်တယ် သခင်ကငါ့ကိုမကြိုက်ဘူး"
"ဟဲ့ နင်ကမြန်လှချည်လား ..ဖွင့်ပြောပြီးပြီပေါ့"
"အင်း..သခင်ကခါးခါးသီးသီးပါပဲ"
"နင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ဟိုကနင့်ကိုပြန်မကြိုက်ဘူးဆိုတော့"
"ဘယ်လိုမှမလုပ်ပါဘူး..သူမကြိုက်လည်းငါကြိုက်တယ်လေ...သခင့်ကိုချစ်နေရရင်ကိုရပြီ"
တကယ်ပါ။သခင့်ကိုချစ်နေရရုံနဲ့တင်ကျေနပ်ပါတယ် သခင်ရယ်။
"သူကနင့်ကိုမကြိုက်ဘူးပြောပြီး ဘာလို့တစ်အိမ်ထဲနေကြတာလဲ"
"အဲ့ဒါကဖေဖေကနေခိုင်းလို့လေ..နင်လည်းသိသားပဲ ငါ့အိမ်မှာဧည့်သည်ရှိတယ်လို့..ဧည့်သည်ရောအတူတူနေတာပါ"
ဖူးမြတ်ကခေါင်းလေးညိတ်ကာ ယုံလိုက်တော့သည်။
"နင့်ရဲ့မမကတော်တော်တော့ချောတယ်နော်....သူ့မှာရည်းစားတွေဘာတွေမရှိဘူးလား"
"မရှိပါဘူး"
ညာပါရစေသခင်ရယ်။သခင့်မှာချစ်သူရှိနေတာ်ဆိုတဲ့အကြောင်းကိုနှုတ်ကပြောရုံဖြင့်နာကျင်ရပါတယ်သခင်ရယ်။ဒါကြောင့်မို့ညာလိုက်ပါရစေ။
"ဒီလိုဆိုတော့ နင့်အတွက်တော်သေးတာပေါ့"
"အင်း...နင်ကငါ့အိမ်လာပြီး စပ်စုရုံပဲလား"
"ငါကအစကတည်းက နင်သဘောကျနေတဲ့သူကိုမေးချင်လို့လာခဲ့တာလေ"
"ဒါများဖုန်းဆက်မေးလည်းရနေတာကို"
"နင်ကဖုန်းဆက်မေးရင် ဖြေချင်မှဖြေမှာကို"
ဒါလည်းဟုတ်ပါရဲ့။သူသာဖုန်းဆက်ပြီးမေးခဲ့ရင် ဘယ်သူ့ကိုချစ်နေတဲ့အကြောင်းပြောမိမှာမဟုတ်ပါ။
"နင်ညနေမှပြန်မှာမလား"
"အခုပဲပြန်မှာ...ငါ သွားစရာရှိသေးတယ်"
"နင်လာတာ ဘာမှမကြာသေးတာကို"
"ငါပြောပြီးပြီလေ...နင့်အကြောင်းစပ်စုချင်လို့လာခဲ့တာ..အခုသိချင်တာသိရပြီမို့ပြန်တော့မယ်"
"အေးပါ အေးပါ..ဒါဆိုလည်းပြန်ပါ"
"ငါ့ကိုခြံအပြင်ထိလိုက်ပို့ပေးဦး"
"အင်းပါ ပို့မှာပါ"
"နင့်အိမ်ကတော်တော်ကြီးသားပဲ"
အိမ်အပြင်ကနေ အိမ်ကြီးကိုကြည့်ရင်းဖူးမြတ်ကပြော၏။ဖူးမြတ်ကအရင်ဖေဖေတို့နဲ့နေတဲ့အိမ်ကိုပဲရောက်ဖူးခဲ့ပြီး အခုအိမ်အသစ်ကိုတော့အခုမှသာရောက်ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။
"အင်း"
"ဂရုစိုက်ပြန်နော်"
"အေးပါ..တာ့တာ မမကပြန်ချစ်ပါစေနော်"
ဖူးမြတ်ကကားစက်နှိုးရင်းပြောင်စပ်စပ်လုပ်သေး၏။
"သွားပြီနော်"
"အင်းအင်း"
***
အစောကြီးရှိသေးမိုးကရွာနေတော့၏။အခုရက်ပိုင်းမိုးရွာတာခဏခဏပါပဲ။တော်သေးတာက မိုးကြိုးတွေမခြိမ်းလို့သာပေါ့။
"နွယ်ကလေး...အေးတယ်လေ..အခန်းထဲဝင်နေပါလား"
ပြတင်းပေါက်နားလေးရပ်ကာ ခြံအပြင်ကိုငေးနေမိသည်။တကယ်တော့သခင့်ကိုမျှော်နေမိတာပါ။သခင်ကအခုထိအပြင်ကေနပြန်မလားသေးပါ။အခုလိုမိုးရွာချတော့ သွားရလာရအဆင်မပြေဖြစ်မှာစိတ်ပူမိသည်။
"မဝင်သေးဘူးမမဇွန်...သခင့်ကိုစောင့်နေတာပါ"
"ဒါဆိုလည်းအိမ်ထဲကနေတော့ဝင်စောင့်ပါ...မိုးပက်တယ်နော်..ဖျားနေလိမ့်မယ်"
"အင်းပါ ခဏလေးပါပဲ သခင်လည်းပြန်လာခါနီးလောက်ပါပြီ"
"ကဲပါ မမဇွန်အတင်းမပြောတော့ပါဘူး နွယ်ကလေးကပြောလို့ရမယ်လည်းမထင်ပါဘူး"
မမဇွန်ကိုပြန်ပြောမယ်အကြံနဲ့သူ့ဘက်လှည့်လိုက်တော့မမဇွန်ကရှိမနေတော့။သူလည်း ဘာမှပြောမရတဲ့သူကိုစိတ်ပျက်သွားတယ်ထင်ပါရဲ့။
ခဏကြာတော့မမဇွန်ပြန်ရောက်လာ၏။
"ရော့..အင်္ကျီလက်ရှည်လေးတော့ဝတ်ထား"
မမဇွန်ကအင်္ကျီလက်ရှည်သွားယူပေးတာပဲ။ကိုယ့်ဖာသာထင်ချင်ရာထင်မိသွားခဲ့မိတာပဲ။
"သူစိမ်းတွေအင်္ကျီဝတ်တတ်ရဲ့လား နွယ်ကလေး မမဇွန်ကမင်းအင်္ကျီရှာကြည့်ေသးတယ် မတွေ့တာနဲ့ မမဇွန်အင်္ကျီပဲယူလာပေးတာ"
"ဝတ်တတ်ပါတယ်မမဇွန်ရဲ့...ကျေးဇူးပါနော်"
"ရပါတယ်...မမဇွန်အခန်းထဲဝင်တော့မယ်နော် အေးလို့"
"ဟုတ်ဟုတ် မမဇွန်"
မမဇွန်ပေးတဲ့အင်္ကျီကိုဝတ်လိုက်သည်။တကယ်ပဲ အချမ်းတော့နည်းနည်းပြေသွား၏။
"သခင့်ရဲ့အမုန်းတွေဒီမိုးစက်တွေနဲ့အတူမျောပါသွားရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ သခင်ရယ်.."
သခင်မကြားနိုင်တဲ့စကားလေးများကို မိုးစက်ကလေးများကိုကြည့်ရင်းရေရွတ်လိုက်မိ၏။
ခဏကြာတော့ အိမ်ရှေ့ကိုတက္ကစီတစ်စီးရပ်သွား၏။သေချာပေါက်သခင်ပဲဖြစ်မှာပါ။
သို့သော် သခင်တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ခဲ့။
"မောင် ပြန်တော့လေ"
"လွန်းအိမ်ထဲဝင်တာကိုရပ်ကြည့်ဦးမယ်လေ"
"မလိုအပ်တာတွေမလုပ်ချင်ပါနဲ့မောင်...မောင်နဲ့ ကျွန်မက ဘာမှဆိုင်တော့တာမဟုတ်ဘူး...."
"လွန်းရယ်ဒီလိုတော့မပြောပါနဲ့ မောင်ကလွန်းကိုအမြဲစောင့်နေတဲ့သူပါ"
"မောင့်ကိုမမျှော်လင့်ဖို့ပြောထားခဲ့တယ်နော်"
"ဒါပေမဲ့"
"ကားဆရာကို ရပ်ခိုင်းထားတာအားနာစရာကြီးပါ..ပြန်လိုက်တော့နော်"
"ဂျိန်း"
တစ်လျှောက်လုံးငြိမ်လျက်ရွာနေတဲ့မိုးက အခုမှရုတ်တရက်ထခြိမ်းတော့သည်။
သခင်လည်း မောင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်သွား၏။
လက်ထဲကထီးပင်လွတ်ကျမလိုဖြစ်သွား၏။
"မောင် ကျွန်မကိုဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ"
သခင်စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ပြောလိုက်၏။တကယ်လည်းထိုအပြုအမူမျိုးမနှစ်သက်ပါ။
"မောင်ကလွန်းကြောက်နေမှာစိုးလို့ပါ"
"ကျွန်မက မိုးခြိမ်းတာလောက်တော့မကြောက်တတ်ဘူး မောင်..အဲ့ဒါကြောင့်နောက်ကိုမောင်ဆင်ခြင်ပါ"
"အင်းပါ..မောင်ဆင်ခြင်ပါ့မယ်နော်..စိတ်မဆိုးပါနဲ့"
သခင်ဘာမှပြန်ပြောချင်စိတ်မရှိတာနဲ့ မောင့်ကိုနှုတ်ဆက်စကားပင်မပြောတော့ဘဲ ခြံတခါးကိုဖွင့်ကာဝင်လာလိုက်သည်။အစကတည်းကတစ်ယောက်တည်းပြန်လာရင် အကောင်းသားပါ။မောင်ကအတင်းပြန်လိုက်ပို့ပေးချင်တာနဲ့ အားနာပြီးပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။
ပြီးတော့အခုတလော သတိထားမိတာရှိသေးသည်။အရင်လို မောင့်ကိုရင်မခုန်တော့တာပါပဲ။ရင်မခုန်တော့တဲ့အပြင် မောင်နဲ့တွေ့ရမှာကိုပင် စိတ်မသက်မသာသလိုခံစားလာရသည်။ဒါတွေဟာ ဘာကြောင့်များလဲ။ဘာတွေဖြစ်နေခဲ့ပြီလဲ။
***
အစအဆုံးမြင်လိုက်ရတာမို့ သခင့်နဲ့ထိုလူနဲ့အခြေအနေကိုသေချာသဘောက်ပေါက်သွားသည်။
သခင်ရယ် တကယ်ပဲ သူ့ကိုရွေးချယ်မှာလား။တကယ်ပဲ သူ့ကိုချစ်နေတုန်းလား။
လက်မခံနိုင်ဘူးသခင်ရယ်။ လင်းကို ပြန်မချစ်ရင်နေပါ။အခြားသူကိုတော့ချစ်မနေစေချင်ဘူး။သခင့်အပေါ်မှာ အရင်လိုသဘောထားမကြီးနိုင်တော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ အခုတော့ အတ္တကြီးတတ်လာပြီ သခင်ရယ်။
"သခင်"
သခင်ကထီးကိုတံခါးမှာထောင်ထားလိုက်သည်။ သခင့်နာမည်ခေါ်တာကိုဘာမှပြန်မထူးဘဲ မကြားဟန်ပြုနေသည်။သခင့်ကိုယ်မှာလည်းအနည်းငယ်မိုးရေရွဲနေသည်။ဒါဟာ ခုနက...ဟင့်အင် ပြန်မတွေးချင်တော့ဘူး။ဖြစ်နိုင်ရင်ခုနကမြင်ခဲ့တဲ့မြင်ကွင်းကို မှန်ဉာဏ်ထဲကနေဖျောက်လို့ရချင်မိသည်။ဒါဟာ ဘယ်တော့မှဖြစ်လာနိုင်မှာမဟုတ်တာ သိရက်နဲ့ပေါ့။
"သခင့်ရည်းစားလား"
"ဟုတ်တယ်လေ"
သခင်က မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ဖြင့်ပြန်ပြော၏။
"သခင်ရယ် သူ့ကိုမချစ်လို့မရဘူးလား..သဝန်တိုလို့ပါ"
"မင်းမှာသဝန်တိုခွင့်ရှိလို့လား..."
"ရှိတာပေါ့...သခင်နဲ့လင်းကလက်ထပ်ထားတာလေ"
ဒီလောက်လေးတော့ပြန်ပြောခွင့်ပေးပါသခင်။ဒီတစ်ခါလေးပါပဲ။နာကျင်ရလွန်းလို့ပါ။
"သူကငါ့ချစ်သူနော်...မင်းသဝန်တိုလည်းအလကားပဲ...မင်းကိုလက်ထပ်ထားလည်း ချစ်လို့မှမဟုတ်တာ..မင်းတို့သားအဖ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ခဲ့လို့လေ"
သခင်ပါးစပ်ကဒီထက်အသည်းနာစေမဲ့စကားတွေထပ်ပြီးထွက်လာမယ်ဆိုတာသိသည် ။အဲ့ဒီအခါကျရင်လည်း ကိုယ်ပဲနာကျင်ရဦးမည်။ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ ထိန်းချုပ်ထားသမျှပြောပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။
"သခင်က လင်းကိုဘာဖြစ်စေချင်နေတာလဲ...သခင့်ချစ်သူနဲ့တွဲနေတယ်ဆိုရင်လည်း ကွာရှင်းရအောင်..အဲ့လောက်ထိကျ ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ဘူး"
"အဲ့ဒါမင်းအပိုင်းလေ....ငါကတော့ မင်းခံစားရရင်ကိုပျော်နေတာ..ဒါကြောင့်မင်းကိုအခုလောလောဆယ်ကွာဖို့မရှိသေးဘူး..မင်းကိုစိတ်ဒုက္ခပေးလို့မဝသေးဘူး"
"သခင်"
ခပ်ကျယ်ကျယ်အော်လိုက်မိသည်။သခင်ကြောင့် ပေါက်ကွဲကုန်တော့မှာပဲ။
"မင်းငါ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာသိရတုန်းက ငါအရမ်းစိတ်တိုခဲ့တာ..ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းစဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ ဒါဟာဝမ်းသာစရာပဲမဟုတ်လား...ငါမုန်းတဲ့သူက ငါ့ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာလေ..ငါ့အတွက်အသုံးချလို့ကောင်းတဲ့လက်နက်တစ်ခုကိုငါကရလိုက်တာပဲ"
သခင်ဟာ တကယ်ပဲရက်စက်တယ်မလား။
သခင့်ရဲ့ဖိနပ်လေးဖြစ်ချင်တယ်လို့တွေးမိလို့များလားမသိပါ။သခင်ဟာ စိတ်ကြိုက်ကိုနင်းချေပစ်တော့တာပါပဲ။
"တော်ပါတော့ သခင်ရယ်..တော်ပါတော့"
"မတော်ပါဘူး...ဒီထက်ကိုပိုပြောဦးမှာ"
"ရတယ် သခင်အဲ့ဒီလူနဲ့ထပ်ပြီးပတ်သက်ရင်...အဲ့ဒီလူကိုတစ်ခုခုလုပ်တော့မှာ"
သခင့်မျက်နှာပျက်သွားသည်။သခင်ဟာ တကယ်ပဲအဲ့ဒီလူကိုထိတာမကြိုက်ဘူးဘဲ။အနိုင်ယူချင်လို့ပြောမိပေမဲ့ အနိုင်မရလိုက်တာတော့သေချာသည်။ထိုလူဘက်မှာသခင်ရှိနေတယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့တင်ရှုံးနေပါပြီသခင်ရယ်။
"မင်းအဲ့လိုလုပ်ရင် ငါကလည်းမင်းကိုတစ်ခုခုပြန်လုပ်မှာ..မင်းသိထားရမှာက ငါ့ချစ်သူကိုငါ့အသက်ထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာပဲ"
ဒီစကားတွေဟာမုသားစကားတွေဆိုတာ သခင်ပဲသိနိုင်လိမ့်မည်။သူ့ကိုအနိုင်ယူဖို့တစ်ခုတည်းကိုသာ ရည်ရွယ်ခဲ့တာပါ။
"သူ့ကိုတကယ်သတ်မိလိမ့်မယ်နော်သခင်"
ကိုယ်မဟုတ်တဲ့အခြားတစ်ယောက်ကိုသခင့်နှုတ်ကနေချစ်တယ်လို့ပြောနေတာကို မကြားချင်ဘူး။ဘာတဲ့ သူ့အသက်ထက်ပိုချစ်တယ်တဲ့လား။တကယ်ပဲ သခင်နိုင်နေပါပြီသခင်ရယ်။
"မင်းကြောင့်ငါ့အမေသေပြီးပြီလေ..အခုငါ့ချစ်သူကိုပါမင်းကခြိမ်းခြောက်နေတာလား..
တကယ်တော့ မင်းသာအဲ့ဒီနေ့ကတည်းကတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ငါ့အမေလည်းသေစရာမလိုသလို..ငါလည်းမောင်နဲ့ခွဲရမှာမဟုတ်ဘူး..တကယ်တော့ အစကတည်းကမင်းကသေသင့်တဲ့သူပဲ..အဲ့ဒီနေ့ကတည်းက ကားတိုက်ခံရတဲ့သူဟာ မင်းဖြစ်ခဲ့သင့်တာ"
ဒီလိုလှပတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ပါးစပ်ကဒီစကားမျိုးထွက်လာတာအံ့ဩစရာပဲမဟုတ်လား။
သခင်ပြောသလို တကယ်ပဲသေသွားသင့်တဲ့သူဟာ ကိုယ်ပါပဲ။အစကတည်းကမွေးမလာမိခဲ့ရင်ကောင်းမှာပဲ။
"သခင်က လင်းကိုသေစေချင်ခဲ့တာလား"
"အသေအချာပဲ"
မတုံ့မဆိုင်းပဲ သခင်ကဖြေလိုက်သည်။သခင်က လင်းကိုတကယ်ပဲသေစေချင်ခဲ့တာပဲ။
"ကောင်းပြီ..ဒါဆို ကျိန်ဆိုမယ်"
"သခင်သာ ကျွန်မကို တကယ်ပဲသေစေလိုတဲ့ဆန္ဒရှိခဲ့ရင်၊သခင့်ဟာ ကျွန်မသေဆုံးတာကိုစိတ်ရင်းအမှန်နဲ့မြင်ချင်ခဲ့တာမှန်ရင်သခင့်ရှေ့မှာတင် ကျွန်မကားတိုက်ပြီးသေဆုံးပါစေ"
"ဒါဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျိန်ခြင်းပါသခင်...သခင်ကအဲ့လောက်တောင်သေစေချင်ခဲ့မှန်းမသိခဲ့ဘူး...စိတ်ချပါ ..ဒါဟာစိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ကျိန်ဆိုတာမို့ ဒီကျိန်စာတွေဟာသေချာပေါက်ထိမယ်ဆိုတာ သခင်ယုံလိုက်ပါ...အဲ့ဒီအချိန်ကျရင်တော့ သေချာပေါက်သခင်ပျော်ရမှာပါ"
သခင်ပြောစရာစကားများပျောက်ရှသွားသည်။သူ့ရဲ့ကျိန်ဆိုသံဟာလည်းနားထဲတွင်ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။တကယ်ပဲ အဲ့ဒီလိုဖြစ်သွားရင်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့တင် လူဟာဆောက်တည်ရာမရာချင်တော့။
ပြောလိုက်တဲ့စကားတွေဟာ လွန်သွားခဲ့ပြီလား။
"မနက်ဖြန်ကျရင် ဖေဖေ့ကိုခေါ်ပြီး သခင်နဲ့ကိစ္စဖြတ်တော့မယ်...ကျွန်မကို သေလောက်အောင်မုန်းနေပါတယ်ဆိုတဲ့သူနဲ့လည်း အတူနေဖို့ဆန္ဒမရှိတော့ပါဘူး...အဓိကကတော့ သခင့်ကို ဒီထက်ပိုပြီးစိတ်မဆင်းရဲစေချင်တော့လို့ပါ..ဘယ်လောက်ပဲ သခင့်ဘက်ကကျွန်မကို ရက်စက်ရလို့ကျေနပ်တယ်ပဲပြောပြော...အနည်းဆုံးတော့ ကိုယ်မုန်းတဲ့သူရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ရတာပူလောင်ရမှာပါ...ဒါကြောင့်မို့ သခင်နဲ့ကျွန်မကွာရှင်းရအောင်ပါ"
စိတ်နာချင်ေယာင်ေဆာင်ပါရစေသခင်ရယ်။မနာချင်ပေမဲ့ ကြိုးစားပြီးနာကြည့်ပါရစေ။ကိုယ့်ကို သေလောက်အောင်မုန်းနေတဲ့ သခင့်ကို ဒီတစ်ခါတော့နာကျည်းပါရစေ။
***
"အရင်တုန်းကကိုယ့်ကို မင်းပြောဖူးတဲ့အတိုင်း အခုလည်းပဲလေချစ်လို့မရဘူးတဲ့
မယုံဘူးဆိုလည်းလေ ကိုယ့်နှလုံးသားလေးကလက်တွေ့ဘဝနဲ့ခြားနားနေ တကယ်တမ်း တစ်ဖက်သတ်အချစ်ကဆိုးပါတယ်
ကိုယ်သိနားလည် တကယ်ပဲနှလုံးသားလေးကသိနားလည် အို...မင်းရင်ထဲမှာရှိတဲ့အတိုင်း မုန်းပါ..မုန်းလိုက်ပါ..အို..မင်းရင်ထဲမှာထည့်လို့မရတာပဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါဦးမလဲ..ချစ်တယ် အရင်အတိုင်းပဲ..အို မင်းပျော်နေရင် ကိုယ်အသည်းလေးကွဲလည်း တိတ်တိတ်ကလေးပါပဲ ငိုမိတယ်...
အရင်တုန်းကကိုယ့်ကိုမင်းထားခဲ့တဲ့အတိုင်း
အခုလည်းပဲလေ အဝေးကနေဆဲပဲ မြင်ကွင်းတွေထဲမှာ ကိုယ့်နှလုံးသားလေးအား
မသည်းကွဲဘူးဆိုရှောင်သွားပါ တကယ်တမ်း တစ်ဖက်သတ်အချစ်ကဆိုးတယ် ကိုယ်သိနားလည် တကယ်ပဲနှလုံးသားလေးကသိနားလည် အို...မင်းရင်ထဲမှာရှိတဲ့အတိုင်း မုန်းပါ..မုန်းလိုက်ပါ..အို..မင်းရင်ထဲမှာထည့်လို့မရတာပဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါဦးမလဲ..ချစ်တယ် အရင်အတိုင်းပဲ..အို မင်းပျော်နေရင် ကိုယ်အသည်းလေးကွဲလည်း တိတ်တိတ်ကလေးပါပဲ ငိုမိတယ်...
ခပ်ကျဲကျဲ ရွာနေတဲ့မိုးစက်တွေနဲ့အတူ ဝိဉာဉ်ပါတစ်ခါထဲလွင့်သွားပါစေဆုတောင်မိ၏။ဒီဘဝကြီးမှာမနေချင်တော့ဘူး။သခင်မုန်းတဲ့ဘဝမှာမနေချင်တော့ဘူးသခင်ရယ်။
မိုးရေတွေနဲ့မျက်ရေတွေရောနှောကာ ငိုနေမိတာ ဘယ်သူမှမသိနိုင်မည်မဟုတ်။ဒါပေမဲ့ လက်ထဲကဂစ်တာလေးကတော့ သိမှာပါ။ဂစ်တာလေးက ကိုယ့်ကိုမချစ်တဲ့လူတစ်ယောက်အတွက်ခံစားနေရတာကို လှောင်ပြောင်နေမလား။ဒါမဟုတ် သနားနေမလားတော့ သေချာမသိပါ။ဒါပေမဲ့ သခင်ကတော့ သေချာပေါက်ကိုလှောင်ရယ်နေလိမ့်မယ်မဟုတ်လား။
"နွယ်ကလေး"
"မမဇွန်"
မမဇွန်ကထီးကလေးယူလာပြီး မိုးပေးရှာသည်။ပြီးတော့ လင်းကိုဖတ်ထားေပး၏။
"နွယ်ကလေးရယ်...မိုးရေထဲမှာကိုကွယ်...ဒီတစ်ခါလည်း သူ့ကြောင့်ခံစားရပြန်ပြီလား"
"မမဇွန်...သခင်က လင်းကို မုန်းတယ်တဲ့"
စိတ်သက်သာလို့သက်သာငြား ရင်ဖွင့်လိုက်မိ၏။ သို့ပေမဲ့ တကယ်ပဲစိတ်သာသာရာရသွားသလားဆိုတာတော့ သေချာမသိပါ။
"မမဇွန် အကုန်ကြားပါတယ်နွယ်ကလေးရယ်...မင်းကိုလည်းသနားမိတယ်သိလား...အိမ်ထဲဝင်ရအောင်နော် မင်းကိုယ်လုံးတွေတုန်နေပြီ..တော်ကြာတစ်ခုခုဖြစ်နေလိမ့်မယ်"
"မဝင်ချင်ဘူးမမဇွန် ..တစ်ခါတည်းသေသွားရင်ကောင်းမယ်...သေချင်တာပဲသိတော့တယ်"
"မပြောကောင်းမဆိုကောင်းတွေမပြောရဘူးလေ...လာပါ မမဇွန်နဲ့အတူ အိမ်ထဲဝင်ရအောင်နော်"
မမဇွန်ကိုယ်မှာမိုးတွေစိုနေပြီမို့ မမဇွန်တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့သာ ခေါင်းညိတ်လိုက်မိသည်။မမဇွန်သာလာမခေါ်ခဲ့ရင် တစ်ညလုံးမိုးရေထဲမှာနေလိုက်ဖို့စိတ်ကူးထားခဲ့သည်။ဒီညကုန်ပြီး မနက်မှာပြန်မနိုးလာဖို့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ပေါ့။
သခင် လက်ထဲကထီးလေးကိုပြန်ချထားလိုက်သည်။ လိုမှမလိုအပ်တော့ပဲ။သခင်ဘယ်လောက်ပဲရက်စက်ပါတယ်ဆိုဆို အလုံးစုံတော့ဥပေက္ခာမပြုနိုင်ခဲ့ပါ။
သီချင်းသံစကြားကတည်းက သခင်သိသည်။သူ့ဘာသာပြန်ဝင်လောက်ပါတယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ လျစ်လျူရှုထားခဲ့မိသည်။အချိန်အတော်ကြာအထိမဝင်သေးသဖြင့် ပူပန်စိတ်ကလေးကရင်ထဲလှုပ်ရှားသွားခဲ့သည်။
မာနနဲ့စိုးရိမ်မှုတို့လွန်ဆွဲနေတဲ့ပွဲမှာ မာနကအနိုင်မရခဲ့ရှာဘူး။ဒါပေမဲ့ ခြေတစ်လှမ်းနောက်ကျသွားတဲ့ သခင့်မှာ အသည်းမာလိုက်တာဆိုတဲ့အရာတစ်ခုသာထပ်မံရရှိသွားရှာသည်။သခင့်ရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုလေးကိုတော့ ထိုကလေး သိမသွားရှာလိုက်ပါ။
13.2.2024
#သခင်
Song name : မုန်းပါ
Singer: ကျော်ဇင်မင်း
"
ေရာင္စဥ္ နင္ မင္းျမတ္ေမာင္ကို ျငင္းလိုက္တယ္ဆို"
ဘယ္ကတည္းက ေျပာခ်င္ေနသလဲမသိ အိမ္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းကိုေမးေတာ့သည္။
"သူကေျပာျပတာလား"
"အင္း သူကေျပာေသးတယ္ နင္ကသေဘာက်ေနတဲ့သူ႐ွိတယ္ဆို"
ဖူးျမတ္က မေက်မနပ္ဟန္နဲ႔ေျပာ၏။လင္းဘက္ကသေဘာက်ေနတဲ့သူကိုမေျပာျပလို႔ သူစိတ္ဆိုးေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။
"အြန္း"
"ငါကိုဘာလို႔တစ္ခါမွမေျပာျပရတာလဲ...နင္ငါ့ကိုမခင္ဘူးလား"
"မဟုတ္တာဖူးျမတ္ရာ...ငါနင့္ကိုအခင္ဆုံးကို"
လင္းမွာတကယ္ပဲအခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ဖူးျမတ္ပဲ႐ွိခဲ့တာပါ။
"ဒါဆိုငါ့ကိုေတာင္ဘာမွမေျပာဘဲ ဘာလို႔ဖုန္းကြယ္ထားတာလဲ"
ဘယ္လိုေျပာရဲခဲ့ပါ့မလဲ။ကိုယ္ခ်စ္မိေနတာမိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေလ။ၿပီးေတာ့ သူတို႔လက္မခံမွာလည္းေၾကာက္မိေသး၏။ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ေတာ့ေျပာျဖစ္ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။
"ေျပာဖို႔အဆင္မေျပလို႔ပါ"
"ဘာအဆင္မေျပစရာ႐ွိလဲဟာ...နင္သေဘာက်ေနတဲ့သူဆို ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္တြန္းပို႔ေပးဦးမွာ"
"ထားလိုက္ပါ..."
"မရဘူးေရာင္စဥ္..နင္မေျပာျပရင္ နင္ငါ့ကိုမခင္ဘူးလို႔သတ္မွတ္လိုက္မွာ"
"နင္ဘာျဖစ္ျဖစ္လက္ခံမွာလား"
"ဘာတုန္း ဘာလက္မခံႏိုင္စရာ႐ွိရမွာတုန္း"
"ငါခ်စ္ေနတာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္"
"ဟင္"
သိသားပဲ။ သူအံ့ဩသြားမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ၿပီးေတာ့သူ လင္းကို အထင္ေသးသြားမွာလား။
"နင္ လက္မခံႏိုင္ဘူးမလား"
"ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး ငါကအံ့ဩသြားလို႔ပါ..နင္ကမိန္းကေလးေတြကိုစိတ္ဝင္စားမယ္မွန္းမထင္ခဲ့ဘူးေလ"
တစ္ခါတေလမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုသေဘာက်ေနေၾကာင္းမေျပာျပခ်င္တဲ့အခ်က္ေတြထဲမွာ ထိုအရာလည္းပါသည္။သူတို႔ေတြက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုသေဘာက်တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ မိန္းကေလးတိုင္းကိုစိတ္ဝင္စားတယ္လို႔ထင္တတ္ၾကတယ္မဟုတ္လား။လူတိုင္းမဟုတ္ေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြဆိုပိုဆိုးသည္။ဒါေၾကာင့္ဘယ္သူ႕ကိုမွ ကိုယ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုမေျပာျပခ်င္ခဲ့တာပါ။
"ငါကသူ႕တစ္ေယာက္ကိုပဲခ်စ္တာပါ"
"နင္တကယ္ႀကီးလား"
"ေနာက္မေနႏိုင္ပါဘူးဖူးျမတ္ရယ္"
"နင္ဘယ္သူ႕ကိုသေဘာက်က်လက္ခံပါတယ္ဟ...ငါက တစ္ပါးသူရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကိုမကဲ့ရဲ႕ပါဘူးဟ"
"အင္းပါ အခုလိုနားလည္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ"
"မလိုပါဘူးေနာ္...ဒါနဲ႔နင္ကဘယ္သူ႕ကိုသေဘာက်ေနတာလဲ"
"နင္ဘယ္သူ႕ကိုမွျပန္မေျပာရဘူးေနာ္"
"စိတ္ခ် မေျပာဘူး"
"ငါ..ငါ သခင့္ကိုခ်စ္ေနတာ"
ေျပာဖို႔ကိုသိပ္ေတာ့မဝံ့မရဲျဖစ္မိသည္။
"ဟို နင့္ရဲ႕မမလား"
ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"သူကနင့္ကိုျပန္ႀကိဳက္ပါ့မလား..သူကေတာ္ေတာ္ေျဖာင့္ေလာက္တယ္ေနာ္"
ဖူးျမတ္ကသူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္းမကြယ္မဝွက္ဘဲေျပာတတ္ေသာသူမ်ိဳးျဖစ္သည္။အခုလည္း သူထင္ရာသာသူေျပာသည္။
"ဟုတ္တယ္ သခင္ကငါ့ကိုမႀကိဳက္ဘူး"
"ဟဲ့ နင္ကျမန္လွခ်ည္လား ..ဖြင့္ေျပာၿပီးၿပီေပါ့"
"အင္း..သခင္ကခါးခါးသီးသီးပါပဲ"
"နင္ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ဟိုကနင့္ကိုျပန္မႀကိဳက္ဘူးဆိုေတာ့"
"ဘယ္လိုမွမလုပ္ပါဘူး..သူမႀကိဳက္လည္းငါႀကိဳက္တယ္ေလ...သခင့္ကိုခ်စ္ေနရရင္ကိုရၿပီ"
တကယ္ပါ။သခင့္ကိုခ်စ္ေနရ႐ုံနဲ႔တင္ေက်နပ္ပါတယ္ သခင္ရယ္။
"သူကနင့္ကိုမႀကိဳက္ဘူးေျပာၿပီး ဘာလို႔တစ္အိမ္ထဲေနၾကတာလဲ"
"အဲ့ဒါကေဖေဖကေနခိုင္းလို႔ေလ..နင္လည္းသိသားပဲ ငါ့အိမ္မွာဧည့္သည္႐ွိတယ္လို႔..ဧည့္သည္ေရာအတူတူေနတာပါ"
ဖူးျမတ္ကေခါင္းေလးညိတ္ကာ ယုံလိုက္ေတာ့သည္။
"နင့္ရဲ႕မမကေတာ္ေတာ္ေတာ့ေခ်ာတယ္ေနာ္....သူ႕မွာရည္းစားေတြဘာေတြမ႐ွိဘူးလား"
"မ႐ွိပါဘူး"
ညာပါရေစသခင္ရယ္။သခင့္မွာခ်စ္သူ႐ွိေနတာ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုႏႈတ္ကေျပာ႐ုံျဖင့္နာက်င္ရပါတယ္သခင္ရယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ညာလိုက္ပါရေစ။
"ဒီလိုဆိုေတာ့ နင့္အတြက္ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"အင္း...နင္ကငါ့အိမ္လာၿပီး စပ္စု႐ုံပဲလား"
"ငါကအစကတည္းက နင္သေဘာက်ေနတဲ့သူကိုေမးခ်င္လို႔လာခဲ့တာေလ"
"ဒါမ်ားဖုန္းဆက္ေမးလည္းရေနတာကို"
"နင္ကဖုန္းဆက္ေမးရင္ ေျဖခ်င္မွေျဖမွာကို"
ဒါလည္းဟုတ္ပါရဲ႕။သူသာဖုန္းဆက္ၿပီးေမးခဲ့ရင္ ဘယ္သူ႕ကိုခ်စ္ေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာမိမွာမဟုတ္ပါ။
"နင္ညေနမွျပန္မွာမလား"
"အခုပဲျပန္မွာ...ငါ သြားစရာ႐ွိေသးတယ္"
"နင္လာတာ ဘာမွမၾကာေသးတာကို"
"ငါေျပာၿပီးၿပီေလ...နင့္အေၾကာင္းစပ္စုခ်င္လို႔လာခဲ့တာ..အခုသိခ်င္တာသိရၿပီမို႔ျပန္ေတာ့မယ္"
"ေအးပါ ေအးပါ..ဒါဆိုလည္းျပန္ပါ"
"ငါ့ကိုျခံအျပင္ထိလိုက္ပို႔ေပးဦး"
"အင္းပါ ပို႔မွာပါ"
"နင့္အိမ္ကေတာ္ေတာ္ႀကီးသားပဲ"
အိမ္အျပင္ကေန အိမ္ႀကီးကိုၾကည့္ရင္းဖူးျမတ္ကေျပာ၏။ဖူးျမတ္ကအရင္ေဖေဖတို႔နဲ႔ေနတဲ့အိမ္ကိုပဲေရာက္ဖူးခဲ့ၿပီး အခုအိမ္အသစ္ကိုေတာ့အခုမွသာေရာက္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။
"အင္း"
"ဂ႐ုစိုက္ျပန္ေနာ္"
"ေအးပါ..တာ့တာ မမကျပန္ခ်စ္ပါေစေနာ္"
ဖူးျမတ္ကကားစက္ႏိႈးရင္းေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ေသး၏။
"သြားၿပီေနာ္"
"အင္းအင္း"
***
အေစာႀကီး႐ွိေသးမိုးက႐ြာေနေတာ့၏။အခုရက္ပိုင္းမိုး႐ြာတာခဏခဏပါပဲ။ေတာ္ေသးတာက မိုးႀကိဳးေတြမၿခိမ္းလို႔သာေပါ့။
"ႏြယ္ကေလး...ေအးတယ္ေလ..အခန္းထဲဝင္ေနပါလား"
ျပတင္းေပါက္နားေလးရပ္ကာ ျခံအျပင္ကိုေငးေနမိသည္။တကယ္ေတာ့သခင့္ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာပါ။သခင္ကအခုထိအျပင္ကေနျပန္မလားေသးပါ။အခုလိုမိုး႐ြာခ်ေတာ့ သြားရလာရအဆင္မေျပျဖစ္မွာစိတ္ပူမိသည္။
"မဝင္ေသးဘူးမမဇြန္...သခင့္ကိုေစာင့္ေနတာပါ"
"ဒါဆိုလည္းအိမ္ထဲကေနေတာ့ဝင္ေစာင့္ပါ...မိုးပက္တယ္ေနာ္..ဖ်ားေနလိမ့္မယ္"
"အင္းပါ ခဏေလးပါပဲ သခင္လည္းျပန္လာခါနီးေလာက္ပါၿပီ"
"ကဲပါ မမဇြန္အတင္းမေျပာေတာ့ပါဘူး ႏြယ္ကေလးကေျပာလို႔ရမယ္လည္းမထင္ပါဘူး"
မမဇြန္ကိုျပန္ေျပာမယ္အၾကံနဲ႔သူ႕ဘက္လွည့္လိုက္ေတာ့မမဇြန္က႐ွိမေနေတာ့။သူလည္း ဘာမွေျပာမရတဲ့သူကိုစိတ္ပ်က္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ခဏၾကာေတာ့မမဇြန္ျပန္ေရာက္လာ၏။
"ေရာ့..အက်ႌလက္႐ွည္ေလးေတာ့ဝတ္ထား"
မမဇြန္ကအက်ႌလက္႐ွည္သြားယူေပးတာပဲ။ကိုယ့္ဖာသာထင္ခ်င္ရာထင္မိသြားခဲ့မိတာပဲ။
"သူစိမ္းေတြအက်ႌဝတ္တတ္ရဲ႕လား ႏြယ္ကေလး မမဇြန္ကမင္းအက်ႌ႐ွာၾကည့္ေသးတယ္ မေတြ႕တာနဲ႔ မမဇြန္အက်ႌပဲယူလာေပးတာ"
"ဝတ္တတ္ပါတယ္မမဇြန္ရဲ႕...ေက်းဇူးပါေနာ္"
"ရပါတယ္...မမဇြန္အခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္ေနာ္ ေအးလို႔"
"ဟုတ္ဟုတ္ မမဇြန္"
မမဇြန္ေပးတဲ့အက်ႌကိုဝတ္လိုက္သည္။တကယ္ပဲ အခ်မ္းေတာ့နည္းနည္းေျပသြား၏။
"သခင့္ရဲ႕အမုန္းေတြဒီမိုးစက္ေတြနဲ႔အတူေမ်ာပါသြားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ သခင္ရယ္.."
သခင္မၾကားႏိုင္တဲ့စကားေလးမ်ားကို မိုးစက္ကေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္းေရ႐ြတ္လိုက္မိ၏။
ခဏၾကာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုတကၠစီတစ္စီးရပ္သြား၏။ေသခ်ာေပါက္သခင္ပဲျဖစ္မွာပါ။
သို႔ေသာ္ သခင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ခဲ့။
"ေမာင္ ျပန္ေတာ့ေလ"
"လြန္းအိမ္ထဲဝင္တာကိုရပ္ၾကည့္ဦးမယ္ေလ"
"မလိုအပ္တာေတြမလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔ေမာင္...ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္မက ဘာမွဆိုင္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး...."
"လြန္းရယ္ဒီလိုေတာ့မေျပာပါနဲ႔ ေမာင္ကလြန္းကိုအၿမဲေစာင့္ေနတဲ့သူပါ"
"ေမာင့္ကိုမေမွ်ာ္လင့္ဖို႔ေျပာထားခဲ့တယ္ေနာ္"
"ဒါေပမဲ့"
"ကားဆရာကို ရပ္ခိုင္းထားတာအားနာစရာႀကီးပါ..ျပန္လိုက္ေတာ့ေနာ္"
"ဂ်ိန္း"
တစ္ေလွ်ာက္လုံးၿငိမ္လ်က္႐ြာေနတဲ့မိုးက အခုမွ႐ုတ္တရက္ထၿခိမ္းေတာ့သည္။
သခင္လည္း ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္သြား၏။
လက္ထဲကထီးပင္လြတ္က်မလိုျဖစ္သြား၏။
"ေမာင္ ကြၽန္မကိုဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ"
သခင္စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ေျပာလိုက္၏။တကယ္လည္းထိုအျပဳအမူမ်ိဳးမႏွစ္သက္ပါ။
"ေမာင္ကလြန္းေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ပါ"
"ကြၽန္မက မိုးၿခိမ္းတာေလာက္ေတာ့မေၾကာက္တတ္ဘူး ေမာင္..အဲ့ဒါေၾကာင့္ေနာက္ကိုေမာင္ဆင္ျခင္ပါ"
"အင္းပါ..ေမာင္ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ေနာ္..စိတ္မဆိုးပါနဲ႔"
သခင္ဘာမွျပန္ေျပာခ်င္စိတ္မ႐ွိတာနဲ႔ ေမာင့္ကိုႏႈတ္ဆက္စကားပင္မေျပာေတာ့ဘဲ ျခံတခါးကိုဖြင့္ကာဝင္လာလိုက္သည္။အစကတည္းကတစ္ေယာက္တည္းျပန္လာရင္ အေကာင္းသားပါ။ေမာင္ကအတင္းျပန္လိုက္ပို႔ေပးခ်င္တာနဲ႔ အားနာၿပီးျပန္လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့အခုတေလာ သတိထားမိတာ႐ွိေသးသည္။အရင္လို ေမာင့္ကိုရင္မခုန္ေတာ့တာပါပဲ။ရင္မခုန္ေတာ့တဲ့အျပင္ ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ရမွာကိုပင္ စိတ္မသက္မသာသလိုခံစားလာရသည္။ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။ဘာေတြျဖစ္ေနခဲ့ၿပီလဲ။
***
အစအဆုံးျမင္လိုက္ရတာမို႔ သခင့္နဲ႔ထိုလူနဲ႔အေျခအေနကိုေသခ်ာသေဘာက္ေပါက္သြားသည္။
သခင္ရယ္ တကယ္ပဲ သူ႕ကိုေ႐ြးခ်ယ္မွာလား။တကယ္ပဲ သူ႕ကိုခ်စ္ေနတုန္းလား။
လက္မခံႏိုင္ဘူးသခင္ရယ္။ လင္းကို ျပန္မခ်စ္ရင္ေနပါ။အျခားသူကိုေတာ့ခ်စ္မေနေစခ်င္ဘူး။သခင့္အေပၚမွာ အရင္လိုသေဘာထားမႀကီးႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ အခုေတာ့ အတၱႀကီးတတ္လာၿပီ သခင္ရယ္။
"သခင္"
သခင္ကထီးကိုတံခါးမွာေထာင္ထားလိုက္သည္။ သခင့္နာမည္ေခၚတာကိုဘာမွျပန္မထူးဘဲ မၾကားဟန္ျပဳေနသည္။သခင့္ကိုယ္မွာလည္းအနည္းငယ္မိုးေရ႐ြဲေနသည္။ဒါဟာ ခုနက...ဟင့္အင္ ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ခုနကျမင္ခဲ့တဲ့ျမင္ကြင္းကို မွန္ဉာဏ္ထဲကေနေဖ်ာက္လို႔ရခ်င္မိသည္။ဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္လာႏိုင္မွာမဟုတ္တာ သိရက္နဲ႔ေပါ့။
"သခင့္ရည္းစားလား"
"ဟုတ္တယ္ေလ"
သခင္က မဲ့ျပဳံးတစ္ခ်က္ျဖင့္ျပန္ေျပာ၏။
"သခင္ရယ္ သူ႕ကိုမခ်စ္လို႔မရဘူးလား..သဝန္တိုလို႔ပါ"
"မင္းမွာသဝန္တိုခြင့္႐ွိလို႔လား..."
"႐ွိတာေပါ့...သခင္နဲ႔လင္းကလက္ထပ္ထားတာေလ"
ဒီေလာက္ေလးေတာ့ျပန္ေျပာခြင့္ေပးပါသခင္။ဒီတစ္ခါေလးပါပဲ။နာက်င္ရလြန္းလို႔ပါ။
"သူကငါ့ခ်စ္သူေနာ္...မင္းသဝန္တိုလည္းအလကားပဲ...မင္းကိုလက္ထပ္ထားလည္း ခ်စ္လို႔မွမဟုတ္တာ..မင္းတို႔သားအဖ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့လို႔ေလ"
သခင္ပါးစပ္ကဒီထက္အသည္းနာေစမဲ့စကားေတြထပ္ၿပီးထြက္လာမယ္ဆိုတာသိသည္ ။အဲ့ဒီအခါက်ရင္လည္း ကိုယ္ပဲနာက်င္ရဦးမည္။ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသမွ်ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။
"သခင္က လင္းကိုဘာျဖစ္ေစခ်င္ေနတာလဲ...သခင့္ခ်စ္သူနဲ႔တြဲေနတယ္ဆိုရင္လည္း ကြာ႐ွင္းရေအာင္..အဲ့ေလာက္ထိက် ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိေတာ့ဘူး"
"အဲ့ဒါမင္းအပိုင္းေလ....ငါကေတာ့ မင္းခံစားရရင္ကိုေပ်ာ္ေနတာ..ဒါေၾကာင့္မင္းကိုအခုေလာေလာဆယ္ကြာဖို႔မ႐ွိေသးဘူး..မင္းကိုစိတ္ဒုကၡေပးလို႔မဝေသးဘူး"
"သခင္"
ခပ္က်ယ္က်ယ္ေအာ္လိုက္မိသည္။သခင္ေၾကာင့္ ေပါက္ကြဲကုန္ေတာ့မွာပဲ။
"မင္းငါ့ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာသိရတုန္းက ငါအရမ္းစိတ္တိုခဲ့တာ..ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒါဟာဝမ္းသာစရာပဲမဟုတ္လား...ငါမုန္းတဲ့သူက ငါ့ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာေလ..ငါ့အတြက္အသုံးခ်လို႔ေကာင္းတဲ့လက္နက္တစ္ခုကိုငါကရလိုက္တာပဲ"
သခင္ဟာ တကယ္ပဲရက္စက္တယ္မလား။
သခင့္ရဲ႕ဖိနပ္ေလးျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ေတြးမိလို႔မ်ားလားမသိပါ။သခင္ဟာ စိတ္ႀကိဳက္ကိုနင္းေခ်ပစ္ေတာ့တာပါပဲ။
"ေတာ္ပါေတာ့ သခင္ရယ္..ေတာ္ပါေတာ့"
"မေတာ္ပါဘူး...ဒီထက္ကိုပိုေျပာဦးမွာ"
"ရတယ္ သခင္အဲ့ဒီလူနဲ႔ထပ္ၿပီးပတ္သက္ရင္...အဲ့ဒီလူကိုတစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မွာ"
သခင့္မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။သခင္ဟာ တကယ္ပဲအဲ့ဒီလူကိုထိတာမႀကိဳက္ဘူးဘဲ။အႏိုင္ယူခ်င္လို႔ေျပာမိေပမဲ့ အႏိုင္မရလိုက္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ထိုလူဘက္မွာသခင္႐ွိေနတယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔တင္႐ႈံးေနပါၿပီသခင္ရယ္။
"မင္းအဲ့လိုလုပ္ရင္ ငါကလည္းမင္းကိုတစ္ခုခုျပန္လုပ္မွာ..မင္းသိထားရမွာက ငါ့ခ်စ္သူကိုငါ့အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာပဲ"
ဒီစကားေတြဟာမုသားစကားေတြဆိုတာ သခင္ပဲသိႏိုင္လိမ့္မည္။သူ႕ကိုအႏိုင္ယူဖို႔တစ္ခုတည္းကိုသာ ရည္႐ြယ္ခဲ့တာပါ။
"သူ႕ကိုတကယ္သတ္မိလိမ့္မယ္ေနာ္သခင္"
ကိုယ္မဟုတ္တဲ့အျခားတစ္ေယာက္ကိုသခင့္ႏႈတ္ကေနခ်စ္တယ္လို႔ေျပာေနတာကို မၾကားခ်င္ဘူး။ဘာတဲ့ သူ႕အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္တဲ့လား။တကယ္ပဲ သခင္ႏိုင္ေနပါၿပီသခင္ရယ္။
"မင္းေၾကာင့္ငါ့အေမေသၿပီးၿပီေလ..အခုငါ့ခ်စ္သူကိုပါမင္းကၿခိမ္းေျခာက္ေနတာလား..
တကယ္ေတာ့ မင္းသာအဲ့ဒီေန႔ကတည္းကတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ငါ့အေမလည္းေသစရာမလိုသလို..ငါလည္းေမာင္နဲ႔ခြဲရမွာမဟုတ္ဘူး..တကယ္ေတာ့ အစကတည္းကမင္းကေသသင့္တဲ့သူပဲ..အဲ့ဒီေန႔ကတည္းက ကားတိုက္ခံရတဲ့သူဟာ မင္းျဖစ္ခဲ့သင့္တာ"
ဒီလိုလွပတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ပါးစပ္ကဒီစကားမ်ိဳးထြက္လာတာအံ့ဩစရာပဲမဟုတ္လား။
သခင္ေျပာသလို တကယ္ပဲေသသြားသင့္တဲ့သူဟာ ကိုယ္ပါပဲ။အစကတည္းကေမြးမလာမိခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲ။
"သခင္က လင္းကိုေသေစခ်င္ခဲ့တာလား"
"အေသအခ်ာပဲ"
မတုံ႔မဆိုင္းပဲ သခင္ကေျဖလိုက္သည္။သခင္က လင္းကိုတကယ္ပဲေသေစခ်င္ခဲ့တာပဲ။
"ေကာင္းၿပီ..ဒါဆို က်ိန္ဆိုမယ္"
"သခင္သာ ကြၽန္မကို တကယ္ပဲေသေစလိုတဲ့ဆႏၵ႐ွိခဲ့ရင္၊သခင့္ဟာ ကြၽန္မေသဆုံးတာကိုစိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ျမင္ခ်င္ခဲ့တာမွန္ရင္သခင့္ေ႐ွ႕မွာတင္ ကြၽန္မကားတိုက္ၿပီးေသဆုံးပါေစ"
"ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ က်ိန္ျခင္းပါသခင္...သခင္ကအဲ့ေလာက္ေတာင္ေသေစခ်င္ခဲ့မွန္းမသိခဲ့ဘူး...စိတ္ခ်ပါ ..ဒါဟာစိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔က်ိန္ဆိုတာမို႔ ဒီက်ိန္စာေတြဟာေသခ်ာေပါက္ထိမယ္ဆိုတာ သခင္ယုံလိုက္ပါ...အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္သခင္ေပ်ာ္ရမွာပါ"
သခင္ေျပာစရာစကားမ်ားေပ်ာက္႐ွသြားသည္။သူ႕ရဲ႕က်ိန္ဆိုသံဟာလည္းနားထဲတြင္ပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။တကယ္ပဲ အဲ့ဒီလိုျဖစ္သြားရင္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔တင္ လူဟာေဆာက္တည္ရာမရာခ်င္ေတာ့။
ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြဟာ လြန္သြားခဲ့ၿပီလား။
"မနက္ျဖန္က်ရင္ ေဖေဖ့ကိုေခၚၿပီး သခင္နဲ႔ကိစၥျဖတ္ေတာ့မယ္...ကြၽန္မကို ေသေလာက္ေအာင္မုန္းေနပါတယ္ဆိုတဲ့သူနဲ႔လည္း အတူေနဖို႔ဆႏၵမ႐ွိေတာ့ပါဘူး...အဓိကကေတာ့ သခင့္ကို ဒီထက္ပိုၿပီးစိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ေတာ့လို႔ပါ..ဘယ္ေလာက္ပဲ သခင့္ဘက္ကကြၽန္မကို ရက္စက္ရလို႔ေက်နပ္တယ္ပဲေျပာေျပာ...အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ္မုန္းတဲ့သူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္ရတာပူေလာင္ရမွာပါ...ဒါေၾကာင့္မို႔ သခင္နဲ႔ကြၽန္မကြာ႐ွင္းရေအာင္ပါ"
စိတ္နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပါရေစသခင္ရယ္။မနာခ်င္ေပမဲ့ ႀကိဳးစားၿပီးနာၾကည့္ပါရေစ။ကိုယ့္ကို ေသေလာက္ေအာင္မုန္းေနတဲ့ သခင့္ကို ဒီတစ္ခါေတာ့နာက်ည္းပါရေစ။
***
"အရင္တုန္းကကိုယ့္ကို မင္းေျပာဖူးတဲ့အတိုင္း အခုလည္းပဲေလခ်စ္လို႔မရဘူးတဲ့
မယုံဘူးဆိုလည္းေလ ကိုယ့္ႏွလုံးသားေလးကလက္ေတြ႕ဘဝနဲ႔ျခားနားေန တကယ္တမ္း တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ကဆိုးပါတယ္
ကိုယ္သိနားလည္ တကယ္ပဲႏွလုံးသားေလးကသိနားလည္ အို...မင္းရင္ထဲမွာ႐ွိတဲ့အတိုင္း မုန္းပါ..မုန္းလိုက္ပါ..အို..မင္းရင္ထဲမွာထည့္လို႔မရတာပဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါဦးမလဲ..ခ်စ္တယ္ အရင္အတိုင္းပဲ..အို မင္းေပ်ာ္ေနရင္ ကိုယ္အသည္းေလးကြဲလည္း တိတ္တိတ္ကေလးပါပဲ ငိုမိတယ္...
အရင္တုန္းကကိုယ့္ကိုမင္းထားခဲ့တဲ့အတိုင္း
အခုလည္းပဲေလ အေဝးကေနဆဲပဲ ျမင္ကြင္းေတြထဲမွာ ကိုယ့္ႏွလုံးသားေလးအား
မသည္းကြဲဘူးဆိုေ႐ွာင္သြားပါ တကယ္တမ္း တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ကဆိုးတယ္ ကိုယ္သိနားလည္ တကယ္ပဲႏွလုံးသားေလးကသိနားလည္ အို...မင္းရင္ထဲမွာ႐ွိတဲ့အတိုင္း မုန္းပါ..မုန္းလိုက္ပါ..အို..မင္းရင္ထဲမွာထည့္လို႔မရတာပဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါဦးမလဲ..ခ်စ္တယ္ အရင္အတိုင္းပဲ..အို မင္းေပ်ာ္ေနရင္ ကိုယ္အသည္းေလးကြဲလည္း တိတ္တိတ္ကေလးပါပဲ ငိုမိတယ္...
ခပ္က်ဲက်ဲ ႐ြာေနတဲ့မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ ဝိဉာဥ္ပါတစ္ခါထဲလြင့္သြားပါေစဆုေတာင္မိ၏။ဒီဘဝႀကီးမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။သခင္မုန္းတဲ့ဘဝမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူးသခင္ရယ္။
မိုးေရေတြနဲ႔မ်က္ေရေတြေရာေႏွာကာ ငိုေနမိတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္မည္မဟုတ္။ဒါေပမဲ့ လက္ထဲကဂစ္တာေလးကေတာ့ သိမွာပါ။ဂစ္တာေလးက ကိုယ့္ကိုမခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ခံစားေနရတာကို ေလွာင္ေျပာင္ေနမလား။ဒါမဟုတ္ သနားေနမလားေတာ့ ေသခ်ာမသိပါ။ဒါေပမဲ့ သခင္ကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကိုေလွာင္ရယ္ေနလိမ့္မယ္မဟုတ္လား။
"ႏြယ္ကေလး"
"မမဇြန္"
မမဇြန္ကထီးကေလးယူလာၿပီး မိုးေပး႐ွာသည္။ၿပီးေတာ့ လင္းကိုဖတ္ထားေပး၏။
"ႏြယ္ကေလးရယ္...မိုးေရထဲမွာကိုကြယ္...ဒီတစ္ခါလည္း သူ႕ေၾကာင့္ခံစားရျပန္ၿပီလား"
"မမဇြန္...သခင္က လင္းကို မုန္းတယ္တဲ့"
စိတ္သက္သာလို႔သက္သာျငား ရင္ဖြင့္လိုက္မိ၏။ သို႔ေပမဲ့ တကယ္ပဲစိတ္သာသာရာရသြားသလားဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာမသိပါ။
"မမဇြန္ အကုန္ၾကားပါတယ္ႏြယ္ကေလးရယ္...မင္းကိုလည္းသနားမိတယ္သိလား...အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ေနာ္ မင္းကိုယ္လုံးေတြတုန္ေနၿပီ..ေတာ္ၾကာတစ္ခုခုျဖစ္ေနလိမ့္မယ္"
"မဝင္ခ်င္ဘူးမမဇြန္ ..တစ္ခါတည္းေသသြားရင္ေကာင္းမယ္...ေသခ်င္တာပဲသိေတာ့တယ္"
"မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္းေတြမေျပာရဘူးေလ...လာပါ မမဇြန္နဲ႔အတူ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ေနာ္"
မမဇြန္ကိုယ္မွာမိုးေတြစိုေနၿပီမို႔ မမဇြန္တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔သာ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိသည္။မမဇြန္သာလာမေခၚခဲ့ရင္ တစ္ညလုံးမိုးေရထဲမွာေနလိုက္ဖို႔စိတ္ကူးထားခဲ့သည္။ဒီညကုန္ၿပီး မနက္မွာျပန္မႏိုးလာဖို႔ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။
သခင္ လက္ထဲကထီးေလးကိုျပန္ခ်ထားလိုက္သည္။ လိုမွမလိုအပ္ေတာ့ပဲ။သခင္ဘယ္ေလာက္ပဲရက္စက္ပါတယ္ဆိုဆို အလုံးစုံေတာ့ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ခဲ့ပါ။
သီခ်င္းသံစၾကားကတည္းက သခင္သိသည္။သူ႕ဘာသာျပန္ဝင္ေလာက္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့မိသည္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာအထိမဝင္ေသးသျဖင့္ ပူပန္စိတ္ကေလးကရင္ထဲလႈပ္႐ွားသြားခဲ့သည္။
မာနနဲ႔စိုးရိမ္မႈတို႔လြန္ဆြဲေနတဲ့ပြဲမွာ မာနကအႏိုင္မရခဲ့႐ွာဘူး။ဒါေပမဲ့ ေျခတစ္လွမ္းေနာက္က်သြားတဲ့ သခင့္မွာ အသည္းမာလိုက္တာဆိုတဲ့အရာတစ္ခုသာထပ္မံရ႐ွိသြား႐ွာသည္။သခင့္ရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေလးကိုေတာ့ ထိုကေလး သိမသြား႐ွာလိုက္ပါ။
13.2.2024
#သခင္
Song name : မုန္းပါ
Singer: ေက်ာ္ဇင္မင္း