အပိုင်း(၉)

5.9K 324 5
                                    

Unicode

ဒီနေ့ သခင်နဲ့အတူတူအိမ်အသစ်လေးသို့
စရောက်တဲ့နေ့လေးဖြစ်သည်။
သခင်နဲ့အတူနှစ်ယောက်တည်းနေရမဲ့အဖြစ်သည် ကိုယ့်အတွက်တော့ပျော်ရမှာလား၊ ဝမ်းနည်းရမှာလားဝေခွဲမရပါ။

အခန်းထဲသို့ပစ္စည်းတွေချအပြီး ဧည့်ခန်းမှာနားနေသောသခင့်ကို စကား‌ပြောချင်ပေမဲ့မရဲတင်းပါ။သခင်က ကိုယ့်ကိုတစ်လမ်းလုံးစကားမှမပြောခဲ့ပါ။ဒါပေမဲ့ မခေါ်လို့လည်းနေလို့ရမည်မဟုတ်။တစ်အိမ်ထဲမှာလူနှစ်ယောက်ပဲရှိတာ သခင့်ကိုမှမ‌ခေါ်ရင်ခေါ်စရာလူကမရှိ။ကိုယ်တိုင်ကလည်းသခင်နဲ့ပတ်သက်ချင်နေတာဆိုပိုမှန်လိမ့်မည်။

"သခင်"

မရဲတရဲခေါ်လိုက်သည်။
သခင်ကတစ်ချင်မော့ကြည့်၏။

"အိမ်ကအသစ်ဆိုတော့ အိမ်သစ်တက်ရဦးမှာပေါ့နော်"

"ဘာမင်္ဂလာမှရှိလာစရာအကြောင်းလည်းမရှိတာမို့ ဘာအိမ်သစ်မှတက်စရာမလိုဘူး"

သခင့်ထံမှ ထိုသို့ရင့်သီးသောစကားထွက်လာသည်။

"အင်းပါ သခင်ကမလိုအပ်ဘူးဆိုရင်လည်းမလုပ်ပါဘူး"

"နေဦး"

သခင့်နားကနေထွက်သွားမည်အပြု
သခင့်၏ဟန့်တားသံကြောင့် လှမ်းနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားမိသည်။

"သခင် ဘာပြောစရာရှိသေးလို့လဲ"

"အိပ်ခန်းကတစ်ခန်းစီအိပ်မှာနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ"

"နောက်ပြီး ထမင်းဟင်းကိုယ့်ဘာသာချက်ပါ ...ငါကတော့ချက်မကျွေးနိုင်ဘူး"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ..လင်း ကိုယ့်ဘာသာဝယ်စားမှာပါ"

အခုအချိန်ထိ ထမင်းပင်မချက်ဖူးသေးပါ။အဆိုးဆုံးပြောရရင် ကြက်ဥပင်ဘယ်လိုပြုတ်ရမယ်မသိသေး။သခင်ကတော့အရာရာမှာထက်မြက်သူပီပီ အကုန်လုပ်တတ်သည်။

"မင်းအဖေက မင်းကိုအိမ်ထောင်ကျ ချ‌ပေး
တတ်တယ်နော်..ထမင်းဟင်းချက်တတ်အောင်ကျ သင်မပေးထားဘူးလား...မင်းကရောဒါတွေလုပ်ဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူးလား...ငါ့နေရာမှာယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့သာမင်းရကြည့် မင်းအခုလိုမျိုးထမင်းဟင်းမချက်တတ်ဘဲနေလို့ရမယ်မထင်နဲ့"

သခင် (Completed)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora