Unicode
ဖူးမြတ်ဆီဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ သူလည်းကျောင်းမသွားဖြစ်ပါတဲ့။သူတောင်မသွားရင် ယောက်ျားလေးတွေဖြစ်ကြတဲ့မောင်တို့ဆိုရင်မေးကြည့်စရာပင်မလိုတော့ပါ။
နာရီကြည့်မိတော့၁၀နာရီထိုးရန်၁၀မိနစ်သာလိုတော့သည်။သခင်ကတော့အိမ်မှာရှိမနေတော့။လင်း အခန်းထဲကိုဝင်လာပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲကာ ကျောင်းကိုသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ဒီအိမ်အကြီးကြီးမှာ မိမိတစ်ယောက်တည်းသာရှိနေသည်။သခင်ပါရှိရင်ကောင်းမယ်လို့တွေးလိုက်မိသေးပေမဲ့ ထိုအတွေးကိုကိုယ်တိုင်ပင်လက်မခံဖြစ်မိသည်။ဘာကြောင့်ဆို သခင်ရှိနေသော်လည်းသခင်ဟာကိုယ့်ကိုစိမ်းစိမ်းဖန်ဖန်သူစိမ်းသက်သက်သာ သတ်မှတ်ထားသည်မဟုတ်လား။
"သခင်"
နှုတ်ထိုနာမည်ကိုကခပ်ဖွဖွရေရွတ်မိတော့ ရင်ထဲတွင်ဆစ်ခနဲကျင်သွားရသည်။သခင်ဟာလူတင်မဟုတ် နာမည်ကိုတမိရုံမျှဖြင့် နှလုံးသားကိုနာကျင်စေသည်။ဘုရား...ရေ။ကိုယ်ဘာတွေတွေးလိုက်မိသလဲ။သခင့်ကိုကိုယ်တိုင်ကပင်သခင်လို့ခေါ်ခဲ့တာမဟုတ်လား။ဘာကြောင့်များအခုမှ သခင့်နာမည်ကနာကျင်စေတယ်လို့တွေးလိုက်မိရသလဲ။ဟင့်အင်...။မဖြစ်ချင်ဘူး။သခင့်ကနာကျင်စေတဲ့လူလို့ နည်းနည်းမှမမြင်ချင်ခဲ့တာပါ။ တစ်ချိန်ချိန်မှာ ထိုသို့အပြစ်မြင်မှုသေးသေးလေးတွေများလာရင် သခင့်အပေါ်ကို စိတ်ခုသွားမှာမျိုး၊ မပြောကောင်းမဆိုကောင်း သခင့်ကိုစိတ်နာသွားမှာမျိုး ဖြစ်မှာကြောက်မိသည်။ဒါပေမဲ့ ဒါဟာ အပြစ်မြင်မှုလေးမဟုတ်ဘူးမလား။စိတ်ထဲထင်မြင်တာကိုမှတ်ချက်ပေးရုံပဲမလား။သေချာပေါက်ထိုသို့သာဖြစ်ပါစေ ဆုတောင်းမိသည်။
***
အိမ်ခြံဝန်းထဲမှာသခင်ကြိုက်တဲ့ ညမွေးပန်းလေးတွေစိုက်ဖို့ ရည်ရွယ်ခဲ့သည်။ထိုရည်ရွယ်ချက်အတိုင်း အပင်လေးများကိုလည်းမှာထားပြီးဖြစ်သည်။ကိုယ်တိုင်ကဘာပန်းကိုမှ အထူးတလည်မနှစ်သက်မိ။ကြုံတဲ့ပန်းကိုကြုံသလို အလှကြည့်ရင်ကြည့်၊မဟုတ်ရင် ဘုရားပန်းတင်တာ၊မွေးကြူပစ်တာမျိုးလုပ်တတ်သည်။ဒါပေမဲ့ သခင်ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ထိုပန်းကလေးကတော့ချွင်းချက်ဖြစ်ခဲ့သည်။သခင့်ကို ရင်ခုန်မိနေမှန်းမသိခင်ကတည်းက သခင်နှစ်သက်တဲ့ထိုပန်းကလေးကို သခင့်လိုလိုက်ကြိုက်မိခဲ့သည်။ သူများတွေကထိုပန်းကိုဘာလို့ကြိုက်သလဲလို့မေးလာလျှင်ဖြေစရာအဖြေဟာတစ်ခုတည်းသာဖြစ်လိမ့်မည်။သခင့်ကြိုက်တဲ့ပန်းကလေးဖြစ်လို့ဟု ဖြေမိမှာအသေအချာပင်ဖြစ်သည်။တကယ်တော့ သခင်ကညမွှေးပန်းကလေးတွေကိုဘာကြောင့်သဘောကျတယ်ဆိုနဲ့အဖြေကိုတော့မသိခဲ့ပါ။
ပြီးတော့အရောင်တွေ။အရောင်တွေထဲမှာအကြိုက်ဆုံးဟုထင်ရသောအရောင်တစ်ခုကို သတ်မှတ်ခဲ့ဖူးသည်။သို့သော်ထိုအရောင်ဟာ ကလေးသာသာမှတ်ဉာဏ်တွေကိုကျော်လွန်ခဲ့ချိန်မှာတော့ဒုတိယဖြစ်လို့နေခဲ့သည်။အညိုရောင်တွေဟာ ပထမတန်းစားသဘောအကျဆုံးအရောင်တွေဖြစ်လို့နေခဲ့သည်။သခင့်ရဲ့မျက်ဝန်းညိုတွေကို သတိထားမိတဲ့အချိန်မှစလို့ပေါ့။ဘယ်အချိန်ကတည်းကစွဲလမ်းခဲ့ရသလဲဆိုတာကို မသိခဲ့တဲ့ထိုအညိုရောင်မျက်စံတွေရဲ့ အရောင်ဟာ မိမိအတွက် အနှစ်သက်ဆုံးအရောင်ဖြစ်စေခဲ့သည်။သခင် ဘာအရောင်ကြိုက်သလဲဆိုတာကိုတော့ မေးမကြည့်မိသလို မသိခဲ့ပါ။မေးကြည့်ခဲ့ရင်လည်းသခင်ဟာ ကိုယ့်အားစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာမနှစ်မြို့ဖွယ်အမူအရာကိုသာပြန်ပေးခဲ့လိမ့်မည်။လိုချင်တဲ့အဖြေကိုတော့ရမည်မဟုတ်။
အကယ်၍များသခင်ဟာမိမိကဲ့သို့အညိုရောင်လေးကိုသူအကြိုက်ဆုံးအရောင်အဖြစ်သက်မှတ်ထားမလား။ဒါဆိုရင်တော့အတိုင်းထက်အလွန်ပျော်မိမှာပါ။ဒီလိုမှမဟုတ်ဘဲ အခြားအရောင်တစ်ခုကိုသာသခင်အကြိုက်ဆုံးအရောင်အဖြစ်သတ်မှတ်ထားခဲ့ရင် ဒီတစ်ခါတော့ သခင်ကြိုက်တဲ့အရောင်ကိုလိုက်ကြိုက်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။ကိုယ်တိုင်ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့တဲ့အရောင်လှလှလေးဟာ
သခင့်ဆီမှာပဲရှိခဲ့တာလေ။အညိုရောင်လှလှလေးဟာသခင့်ဆီမှာပဲရှိနိုင်တာ။
ခပ်ပြင်းပြင်းလေပူတစ်ချို့ကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးအတွေးတွေကိုထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ သခင်ဆိုတဲ့မိန်းကလေးကတော့အတွေးတွေထဲကနေထွက်သွားချင်သွားလိမ့်မည်။နှလုံးသားထဲကနေတော့ထွက်သွားလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ဒါကိုတော့ အတပ်သိခဲ့သည်။
ခြံထဲကိုဝင်လာနေသော အစိမ်းနုရောင်ချည်သားဝမ်းဆက်ကိုဝတ်ဆင်ကာ အညိုရောင်ဆံပင်ရှည်တွေကိုဖြန့်ချထားကာ နူးနူးညံ့ညံ့ညင်ညင်သာသာ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ မိန်းမလှလေးဟာ သခင်ပါတဲ့။သခင့်ဆံပင်တွေကို အညိုရောင်ဖျော့ဖျော့လေးဆိုးလိုက်သည်မှာမနေ့တနေ့ကမှဖြစ်သည်။စိတ်ထင် အညိုရောင်ဆံပင်တွေနဲ့သခင်ဟာပိုလိုက်သည်။သခင့်ခြေဖဝါးအောက်က အနက်ရောင်ကတီပါ ဖိနပ်ပါးလေးဟာလည်း အခင့်အသားဖြူဖြူနှင့်လိုက်ဖက်လွန်းခဲ့သည်။သခင်ဟာ အရပ်ရှည်သူဖြစ်သဖြင့် ဒေါက်ဖိနပ်တို့၊ကတီပါအမြင့်တို့ကိုမစီးခဲ့။အမြဲလိုလိုကတီပါဖိနပ်ပါးလေးတွေကိုသာစီးခဲ့သည်။မဟုတ်ရင်လည်းအခြားဖိနပ်အပါးလေးတွေကိုသာစီးခဲ့သည်။
သခင့်ခြေဖဝါးအောက်ကဖိနပ်လေးဖြစ်ချင်လိုက်တာ။ထိုအတွေးကချက်ချင်းဝင်လာတော့ မျက်နှာဟာ နွေးခနဲဖြစ်သွားရသည်။ဘုရားစူးပါ။
ဒါဟာ သခင့်ကိုချစ်မိနေတယ်ဆိုတာသေချာပြီးမှပထမဆုံးစိတ်ကူးယဉ်ကြည့်ခြင်းပါ။
နုနုယဉ်ယဉ် ညင်ညင်သာသာ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ဟန်နဲ့ ခါးသွယ်သွယ်ထက်ကဆံပင်ရှည်ရှည်လေးတွေ။ရူးချင်စရာအလှမျိုးပါပဲ။မဟာအလှမျိုး။ဂန္တဝင်မြောက်တဲ့အလှမျိုး။ထိုအလှမျိုးဟာ သခင့်မှာသာရှိနိုင်သည် ။
အို..ဘုရားရေ။သခင်ဟာ ကိုယ့်ကိုကြည့်သွားတာပဲ။အရှေ့မှဖြတ်လျှောက်ကာအိမ်ထဲကိုဝင်သွားသောခင်ဟာ ကိုယ့်ကို မျက်ဝန်းညိုညိုတွေနဲ့ကြည့်သွားခဲ့သည်မဟုတ်လား။တကယ်ဆို သခင်ဟာ သူ့ကိုစကားတစ်ခုခုပြောမှသာပြန်ကြည့်တတ်သည်လေ။ဘယ်လိုတောင်အညှို့ခံလိုက်ရတယ်မသိပါ။သခင့်မျက်ဝန်းတွေမှာ ထပ်ပြီးညိတွယ်သွားခဲ့ရပြီ။ထိုညိတွယ်မှုလေးဟာ ဖြတ်မရမှန်းလည်းသေချာသိခဲ့ပါသည်။
လှမ်းနေသောသခင့်၏နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်းသီချင်းတစ်ပုဒ်ကခေါင်းထဲဝင်လာသည်။
အဆိုတော်မာရဇ္ဇရဲ့ 'ဆွဲအား' သီချင်း။
တစ်ပုဒ်လုံးကိုအလွှတ်ရနေမိတော့ ထိုစာသားတွေကိုစိတ်ထဲမှရေရွတ်မိတော့ သခင့်ကိုရည်ရွယ်ထားသလားပင်ထင်မိသည်။ သခင့်ရဲ့အမူအရာတွေရယ်၊သခင့်ရဲ့ တစ်မူထူးခြားတဲ့အလှအပတွေရယ်၊သခင့်ရဲ့စူးစူးရှရှမျက်တန်းညိုညိုတွေရယ်။ထိုအရာတွေဟာ သီချင်းထဲကလို ဆွဲအားအားတစ်ခုပဲမဟုတ်လား။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီသီချင်းဟာလည်း အကြိုက်ဆုံးစာရင်းဝင်ထဲကတစ်ခုဖြစ်လိမ့်ဦးမည်။တစ်ချိန်ချိန်မှာ အခွင့်အခါကြုံခဲ့ရငိတော့ထိုသီချင်းလေးကို သခင့်ကိုဆိုပြချင်မိပါသေးသည်။သခင့်ရဲ့အလှအပနဲ့ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းမှုကိုဒီသီချင်းနဲ့တင်စားချီးမွှမ်းချင်ပါသေးရဲ့။
သခင့်နောက်ကို အပြေးလိုက်ရင်း
သခင့်နာမည်အားခေါ်လိုက်မိသည်။
"သခင်"
သခင်ကတစ်ချက်တော့လှည့်ကြည့်လာသည်။
"လင်း ဟင်းချက်ထားတယ်သခင်...အဲ့ဒါသခင်ထပ်မချက်နဲ့တော့နော်"
သခင်ကကိုယ့်တစ်ကိုယ်လုံးကိုခြုံကြည့်လာသဖြင့်ကျောထဲစိမ့်ခနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။
"မစားချင်ဘူး...ငါ့ဖို့မချက်ဖို့ပြောထားတယ်လေ"
သခင်ဟာဒါပဲပြောပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်သွားသည်။
ကိုယ်ကတော့ နေရာလေးမှာပဲ စိတ်မကောင်းစွာရပ်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။
***
ဖေဖေ့ဆီကဖုန်းလာသဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်။
"ဟဲလို ဖေဖေ"
"သမီးလေးတို့အိမ်ကို သမီးအဖော်ရအောင်လူတစ်ယောက်လွှတ်ပေးမလို့ အဲ့ဒါလှမ်းပြောတာသမီး"
"ရပါတယ်ဖေဖေ မလိုပါဘူး...လင်းတို့ကနှစ်ယောက်တောင်ရှိတာကို"
"အဲ့ဒါကြောင့် အဖော်ရအောင်ထားပေးချင်တာသမီးရဲ့...သူစိမ်းလည်းမဟုတ်ဘူး..ဖေဖေ့အသိရဲ့သမီးလေးက သူ့အိမ်မှာ မနေချင်သေးလို့တဲ့..အဲ့ဒါနဲ့ဖေဖေလည်း ကူညီပေးရင်းနဲ့ သမီးလည်းအဖော်ရတာပေါ့...သူကသမီးထက်တော့ကြီးတယ်"
"သူများကအကူအညီလိုနေတယ်ဆိုတော့လည်းကူညီကောင်းပါတယ်လေ..လင်းတို့အတွက်ဆိုရင်တော့တကယ်မလိုဘူးနော်ဖေဖေ"
"အင်းပါသမီးရယ်...သူကမနက်ဖြန်လာလောက်တယ်သမီးရဲ့"
"မနက်ဖြန်လား...
သခင့်ကိုအရင်မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်ဖေဖေ...သခင့်ဘက်ကသဘောမတူရင်တော့ လက်မခံဘူးနော်"
"အင်းပါ ဒါဆိုသမီးမမကိုမေးကြည့်လိုက်ဦးနော်..ပြီးရင်တော့အကြောင်းပြန်ပေါ့"
"ဟုတ်ဖေဖေ"
သခင့်ရဲ့အခန်းရှေ့မှာဖြတ်လျှောက်နေမိသည်မှာ အခေါက်ပေါင်းပင်မနည်းတော့ပါ။သခင့်ကို မပြောရဲတာကြောင့်ပါသည်။
အို...။တိုက်ဆိုင်စွာသခင်အခန်းအပြင်ကိုထွက်လာတုန်းနှင့်ကြုံသည်။
သခင်ကတော့သူ့ပုံစံအတိုင်းလူကိုအရေးမလုပ်၊တစ်ချက်မကြည့်ဘဲသွားသည်။
"နေ..နေပါဦး သခင်"
လက်နှစ်ဖက်ကိုဂနာမငြိမ်စွာပွတ်သပ်နေမိသည်။
"သခင့်ကိုပြောစရာရှိလို့ပါ"
"ဘာလဲ"
"မနက်ဖြန်ကျရင်ဖေဖေကဒီအိမ်ကို လင်းတို့အဖော်ရအောင်ဆိုပြီးလူတစ်ယောက်လွှတ်ပေးမလို့တဲ့..အဲ့ဒါသခင် ဘယ်လိုသဘောရလဲဟင်...ပြောချင်တာက သခင် သဘောတူရဲ့လားလို့လေ...သခင်သဘောမတူရင် လင်းငြင်းလိုက်မလို့ပါ"
သခင့်ပုံစံကအေးဆေးတည်ငြိမ်နေသည်။
သခင့်စိတ်ထဲ လူအသစ်ရောက်မှာနဲ့ပတ်သက်ပြီးဘယ်လိုမှခံစားနေရတဲ့ပုံမပေါ်ပါ။
"မင်းပိုင်တဲ့အိမ်ပဲ မင်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်ပေါ့"
"မဟုတ်ဘူးလေသခင်...သခင့်အတွက်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရရင်လည်းမကောင်းဘူးလေ"
"မင်းတို့ဘာသာလူဘယ်နှယောက်ပဲခေါ်ခေါ် ငါ့အတွက်ဘာမှပိုပြီးထူးခြားမသွားဘူး"
ပြန်ပြောချိန်ပင်မရလိုက်ပါ။သခင်ဟာ ကိုယ့်ရှေ့ကနေထွက်သွားခဲ့ပြီ။
"ဟဲလို"
"သမီးလေး"
"ဖေဖေ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖေဖေပြောတဲ့လူလာလို့ရတယ်နော် သခင်ကမကန့်ကွက်ဘူး"
"အေးပါ သမီးရယ်..ဒါဆိုဖေဖေမနက်ဖြန်ကျရင် သူ့ကိုလာပို့မယ်နော်"
"လင်းက ညနေ၃နာရီလောက်မှအိမ်မှာရှိမှာဖေဖေ ..အဲ့ဒီနောက်မှပို့ပါလား"
"အေးအေး သမီး ..သမီးရှိတဲ့အချိန်မှဖေဖေလာခဲ့မယ်နော်"
"ဟုတ်ဖေဖေ...ဒါပဲနော်"
"အေးအေး သမီး"
***
"ရောင်စဉ် နင်ရည်းစားလေးဘာလေးထားဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူးလား"
ကန်တင်းကလူရှုပ်သဖြင့် လူရှုပ်တဲ့နေရာတွေသဘောမကျတဲ့ကိုယ်ကတော့သိပ်မသွားချင်ပါ။ဒါပေမဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူဖူးမြတ်ကတော့ လူစည်ကားလေသူ့အကြိုက်ဖြစ်လေဖြစ်သဖြင့် ကန်တင်းကိုနေ့တိုင်းသွားသည်။ကန်တင်းမှာကောင်လေးချောချောတွေလာခဲ့ရင် သူ့အကြိုက်ပေကိုး။အခုလည်း လင်းတို့ကန်တင်းမှာထိုင်နေရင်းဖြစ်သည်။
"ဘာလို့လဲ"
"နင်ဘယ်သူ့ကိုမှမကြိုက်ဘူးလား...ငါနဲ့ပေါင်းလာတဲ့တစ်လျှောက်လုံးဘယ်ကောင်လေးမှသဘောကျတယ်လို့မပြောဖူးဘူးနော်..ငါဆိုcrushတဲ့သူပေါင်းမနည်းတော့ဘူး"
ဖူးမြတ်က ရုပ်ချောရင်crush လိုက်သည်။သူအကြိုက်ပုံစံမျိုးတွေးရင်ကြိုက်လိုက်သည်။တကယ်တမ်းကျရည်းစားပင်တစ်ခါမှမထားဖူးသေး။ကိုယ်ကရော။ ကိုယ်ကကျ ဘယ်သူ့ကိုမှထိုသို့စိတ်ဝင်စားမှုလေးပင်မရှိခဲ့ပါ။ဘယ်ကောင်လေးကောင်မလေးကိုမှသဘောမကျခဲ့တာပါ။တကယ်တမ်း ဘယ်သူ့မှသဘောမကျခဲ့တာကလည်း ရင်ထဲကတစ်စုံတစ်ယောက်ကရှိနှင့်နေပြီမို့ဖြစ်လိမ့်မည်။သခင့်ကို ချစ်တယ်ဆိုတာမသိခင်ကတည်းကသခင်ကရင်ထဲမှာရှိနေပြီးသားမို့ဘယ်သူ့ကိုမှရင်မခုန်ခဲ့တာဆိုမှန်လိမ့်မည်။
"ရည်းစားထားတာလွယ်တဲ့ကိစ္စမှမဟုတ်တာဟာ...ရည်းစားထားမှတော့ ချစ်မှပဲထားချင်တာဟ..မဟုတ်ဘဲ ရည်းစားလိုချင်ရုံသက်သက်နဲ့တော့မထားပါဘူး"
"အဲ့ဒါကြောင့်ပေါ့...နင်ကဘယ်သူ့ကိုမှစိတ်မှမဝင်စားတာကို"
ကွေ့သယိုသုပ်ထဲက ကြက်သားဖက်တွေကို တူဖြင့်ညှပ်ယူကာ ပဲများပြီးစားကာနေသည်။ လင်းကတော့ စတော်ဘယ်ရီဖျော်ရည်တစ်ခွက်ကိုသာ ခပ်ဖြေးဖြေးသောက်သည်။
"တစ်ချိန်ချိန်တော့ ရှိလာမှာပေါ့"
တကယ်တော့ရှိနှင့်ပြီးသားပါလို့ပြောချင်တာပါ ။
****
ခြံရှေ့ကိုကားတစ်စီးရပ်သဖြင့် သေချာအာရုံထားကြည့်မိတော့ဖေဖေ့ကားဖြစ်နေသည်။
လင်းအလျင်အမြန်ပဲ ခြံရှေ့ကိုသွားလိုက်သည်။
"ဖေဖေ..ရောက်လာပြီလား"
ရောက်နေတာကိုမြင်ရက်နဲ့ရောက်လာပြီလားမေးတာဟာတွေးကြည့်ရင်တော့ရယ်ချင်စရာပါ။ဒါပေမဲ့ ဒါဟာလည်း ဝတ္တရားအရ စကားပြုခြင်းပဲမဟုတ်လား။
"သမီးလေးနောက်ကမမရဲ့ပစ္စည်းတွေကူသယ်လိုက်ပါဦး"
"ဟုတ်ဖေဖေ"
နောက်ထဲကမိန်းကလေးကဆင်းလာသည်။လင်းထက်တော့အသက်ကြီးသည့်ပုံပါပဲ။သခင့်ထက်တော့တစ်နှစ်နှစ်နှစ်ငယ်ဦးမည်။အသားအရေဟာ သခင်လောက်တော့မဖြူ ညိုသလားဆိုတော့လည်းမဟုတ်။ဖြူတဲ့ထဲပါပေမဲ့ သခင်လောက်မဖြူရုံသာ။ရွှေအိုရောင်ဆံပင်အရှည်တွေကို တွန့်လိမ်ထားသည်မှာ သူနှင့်လိုက်ဖက်ပါသည်။ပိန်ပိန်လျလျခန္ဓာကိုယ်အထက်ကမြန်မာဝမ်းဆက် ခရမ်းရောင်လေးဟာ ယဉ်ယဉ်လေးနဲ့လိုက်ဖက်နေသည်။ရုပ်ရည်မှာလည်း လှပတဲ့အထဲပါသည်။သူ့ရုပ်ရည်ဟာ အေးချမ်းတဲ့ဘက်ကိုပိုသွားသည်။အထူးသဖြင့်မျက်လုံးလေးတွေ။သခင်နဲ့ဆန့်ကျင်စွာ သူ့မျက်လုံးတွေမှာနူးညံ့ခြင်းတွေပါဝင်နေသည်။
"အစ်မ ဒီကိုပေး ကျွန်မကူသယ်ပေးမယ်"
"နေနေ...ညီမလေး
အစ်မဘာသာသယ်လိုက်မယ်..သယ်စရာကလည်းဒီတစ်ခုပဲပါတာရယ်"
ညီမလေးဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းလေးကြောင့်ရင်ထဲနွေးထွေးမိသွားမိသည်။အစ်မတစ်ယောက်ရလိုက်သလို ရင်ထဲကြည်နူးသွားမိသည်။သခင့်အပေါ်ထားတဲ့ပုံစံမျိုးတော့မဟုတ်ခဲ့။သေချာတွေးကြည့်ရင် ကိုယ်ဟာ သခင့်ကို အစ်မတစ်ယောက်လိုမျိုးဘယ်တုန်းကမှမခင်တွယ်ခဲ့တာပါ။
"မဟုတ်တာ အစ်မရယ်..ကျွန်မ သယ်ပေးပါရစေနော်..အစ်မက ကျွန်မရဲ့ဧည့်သည်မဟုတ်လား"
ထိုအခါ ထိုအစ်မက နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြသည်။ဒီအစ်မပြုံးတာလှလိုက်တာ။
သခင်သာပြုံးရင်ရောဘယ်လောက်လှလိုက်မလဲ။သခင်သာ ကိုယ့်ကိုဒီအစ်မလိုမျိုးနှစ်နှစ်လိုလိုပြုံးပြရင် ရူးသွားလောက်သေးရဲ့။
"သဘောပါရှင်"
"သမီး ဖေဖေအိမ်ထဲမဝင်တော့ဘူးနော်..ဒီကမမကိုသမီးပဲနေရာစီစဉ်ပေးလိုက်တော့"
ဖေဖေက ကားကိုစက်နှိုးရင်းပြောသည်။
"အိမ်ထဲမဝင်တော့ဘူးပေါ့..အင်းပါဒါဆိုလည်း လင်းပဲ ဧည့်သည်ကိုခေါ်သွားတော့မယ်"
"အင်းအင်းသမီးလေ ဒါဆိုဖေဖေသွားပြီနော်"
"ဟုတ်ဖေဖေ"
ဖေဖေကားလေးထွက်သွားတော့မှထိုအစ်မကိုစကားစလိုက်သည်။
"အစ်မ အိမ်ထဲဝင်ရအောင်နော်"
"ကောင်းပြီလေ သွားကြတာပေါ့"
ထိုအစ်မပါလာတဲ့အထုတ်ကို ထိုင်ခုံမှခဏတင်ထားလိုက်သည်။သူကတော့လင်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်သည်။
"အစ်မကိုအခန်းတစ်ခန်းစီစဉ်ပေးမယ်နော်..အစ်မတစ်ယောက်တည်းနေရဲလားဟင်"
"နေရဲပါတယ် ညီမရဲ့"
"အစ်မနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲဟင်"
"အစ်မနာမည်က ဇွန်ဦးခိုင်ပါ..ညီမ အဆင်ပြေသလိုခေါ်ပေါ့...အစ်မကတော့ညီမကို နွယ်လေးလို့ခေါ်မယ်နော်"
"နွယ်လေး"
လင်းနှုတ်ကတိုးတိုးလေး သူမကြားရုံရေရွတ်မိသည်။ဒီလိုနာမည်ကိုဘယ်သူ့ဆီကမှမကြားဖူးတာကြောင့်ဖြစ်လိမ့်မည်။လင်းနာမည်ကို ဒီလိုခေါ်ပုံထောက်ရင် ဖေဖေကအစကတည်းကနာမည်ကိုပြောပြထားပြသားမလို့ဖြစ်မည်။
"အစ်မကြိုက်သလိုသာခေါ်ပါ"
"အစ်မရောက်လာတာ ညီမတို့အတွက်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ပါဘူးနော်"
ညီမတို့ဆိုတဲ့စကားကြောင့် သခင်လည်းပါတယ်ဆိုတာရိပ်စားမိသည်။ဖေဖေဟာ သခင်နဲ့အကြောင်းကိုပြောပြထားခဲ့တာလား။
"ဖေဖေက အစ်မကို ကျွန်မတို့အကြောင်းဘာပြောထားသေးလဲဟင်"
"ညီမလေးကမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်ထားတယ်ဆိုတာရယ်...အခုသူနဲ့ဒီအိမ်မှာအတူနေတယ်ဆိုတာကိုပဲပြောပြထားတာပါ ..အခြားအကြောင်းတော့မပြောပြဘူးညီမလေး"
"အစ်မကိုတစ်ခုတောင်းဆိုပါရစေ..ကျွန်မတို့လက်ထပ်ထားတဲ့ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောပါနဲ့နော်..အထူးသဖြင့် သခင့်ကိုပေါ့..သခင့်ရှေ့မှာ သခင်နဲ့ကျွန်မလက်ထပ်ထားတယ်ဆိုတာ အစ်မမသိသလိုနေပေးပါနော်"
ထိုအခါထိုအစ်မက တစ်ချက်အံ့ဩဟန်ပြသည်။ပြီးမှသာအေးအေးလူလူပြုံးပြသည်။
"ဘာကြောင့်ဆိုတာတော့မမေးတော့ပါဘူး...အစ်မ မသိသလိုနေမယ်နော်"
"ဟုတ်ကျေးဇူးပါနော် အစ်မ"
26.1.2024
#သခင်
Zawgyi
ဖူးျမတ္ဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ သူလည္းေက်ာင္းမသြားျဖစ္ပါတဲ့။သူေတာင္မသြားရင္ ေယာက်္ားေလးေတြျဖစ္ၾကတဲ့ေမာင္တို႔ဆိုရင္ေမးၾကည့္စရာပင္မလိုေတာ့ပါ။
နာရီၾကည့္မိေတာ့၁၀နာရီထိုးရန္၁၀မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။သခင္ကေတာ့အိမ္မွာ႐ွိမေနေတာ့။လင္း အခန္းထဲကိုဝင္လာၿပီးေနာက္ အဝတ္အစားလဲကာ ေက်ာင္းကိုသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ဒီအိမ္အႀကီးႀကီးမွာ မိမိတစ္ေယာက္တည္းသာ႐ွိေနသည္။သခင္ပါ႐ွိရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေတြးလိုက္မိေသးေပမဲ့ ထိုအေတြးကိုကိုယ္တိုင္ပင္လက္မခံျဖစ္မိသည္။ဘာေၾကာင့္ဆို သခင္႐ွိေနေသာ္လည္းသခင္ဟာကိုယ့္ကိုစိမ္းစိမ္းဖန္ဖန္သူစိမ္းသက္သက္သာ သတ္မွတ္ထားသည္မဟုတ္လား။
"သခင္"
ႏႈတ္ထိုနာမည္ကိုကခပ္ဖြဖြေရ႐ြတ္မိေတာ့ ရင္ထဲတြင္ဆစ္ခနဲက်င္သြားရသည္။သခင္ဟာလူတင္မဟုတ္ နာမည္ကိုတမိ႐ုံမွ်ျဖင့္ ႏွလုံးသားကိုနာက်င္ေစသည္။ဘုရား...ေရ။ကိုယ္ဘာေတြေတြးလိုက္မိသလဲ။သခင့္ကိုကိုယ္တိုင္ကပင္သခင္လို႔ေခၚခဲ့တာမဟုတ္လား။ဘာေၾကာင့္မ်ားအခုမွ သခင့္နာမည္ကနာက်င္ေစတယ္လို႔ေတြးလိုက္မိရသလဲ။ဟင့္အင္...။မျဖစ္ခ်င္ဘူး။သခင့္ကနာက်င္ေစတဲ့လူလို႔ နည္းနည္းမွမျမင္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ထိုသို႔အျပစ္ျမင္မႈေသးေသးေလးေတြမ်ားလာရင္ သခင့္အေပၚကို စိတ္ခုသြားမွာမ်ိဳး၊ မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္း သခင့္ကိုစိတ္နာသြားမွာမ်ိဳး ျဖစ္မွာေၾကာက္မိသည္။ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ အျပစ္ျမင္မႈေလးမဟုတ္ဘူးမလား။စိတ္ထဲထင္ျမင္တာကိုမွတ္ခ်က္ေပး႐ုံပဲမလား။ေသခ်ာေပါက္ထိုသို႔သာျဖစ္ပါေစ ဆုေတာင္းမိသည္။
***
အိမ္ျခံဝန္းထဲမွာသခင္ႀကိဳက္တဲ့ ညေမြးပန္းေလးေတြစိုက္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခဲ့သည္။ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္အတိုင္း အပင္ေလးမ်ားကိုလည္းမွာထားၿပီးျဖစ္သည္။ကိုယ္တိုင္ကဘာပန္းကိုမွ အထူးတလည္မႏွစ္သက္မိ။ၾကဳံတဲ့ပန္းကိုၾကဳံသလို အလွၾကည့္ရင္ၾကည့္၊မဟုတ္ရင္ ဘုရားပန္းတင္တာ၊ေမြးၾကဴပစ္တာမ်ိဳးလုပ္တတ္သည္။ဒါေပမဲ့ သခင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ထိုပန္းကေလးကေတာ့ခြၽင္းခ်က္ျဖစ္ခဲ့သည္။သခင့္ကို ရင္ခုန္မိေနမွန္းမသိခင္ကတည္းက သခင္ႏွစ္သက္တဲ့ထိုပန္းကေလးကို သခင့္လိုလိုက္ႀကိဳက္မိခဲ့သည္။ သူမ်ားေတြကထိုပန္းကိုဘာလို႔ႀကိဳက္သလဲလို႔ေမးလာလွ်င္ေျဖစရာအေျဖဟာတစ္ခုတည္းသာျဖစ္လိမ့္မည္။သခင့္ႀကိဳက္တဲ့ပန္းကေလးျဖစ္လို႔ဟု ေျဖမိမွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။တကယ္ေတာ့ သခင္ကညေမႊးပန္းကေလးေတြကိုဘာေၾကာင့္သေဘာက်တယ္ဆိုနဲ႔အေျဖကိုေတာ့မသိခဲ့ပါ။
ၿပီးေတာ့အေရာင္ေတြ။အေရာင္ေတြထဲမွာအႀကိဳက္ဆုံးဟုထင္ရေသာအေရာင္တစ္ခုကို သတ္မွတ္ခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္ထိုအေရာင္ဟာ ကေလးသာသာမွတ္ဉာဏ္ေတြကိုေက်ာ္လြန္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ဒုတိယျဖစ္လို႔ေနခဲ့သည္။အညိဳေရာင္ေတြဟာ ပထမတန္းစားသေဘာအက်ဆုံးအေရာင္ေတြျဖစ္လို႔ေနခဲ့သည္။သခင့္ရဲ႕မ်က္ဝန္းညိဳေတြကို သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွစလို႔ေပါ့။ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကစြဲလမ္းခဲ့ရသလဲဆိုတာကို မသိခဲ့တဲ့ထိုအညိဳေရာင္မ်က္စံေတြရဲ႕ အေရာင္ဟာ မိမိအတြက္ အႏွစ္သက္ဆုံးအေရာင္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။သခင္ ဘာအေရာင္ႀကိဳက္သလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေမးမၾကည့္မိသလို မသိခဲ့ပါ။ေမးၾကည့္ခဲ့ရင္လည္းသခင္ဟာ ကိုယ့္အားစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ကာမႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္အမူအရာကိုသာျပန္ေပးခဲ့လိမ့္မည္။လိုခ်င္တဲ့အေျဖကိုေတာ့ရမည္မဟုတ္။
အကယ္၍မ်ားသခင္ဟာမိမိကဲ့သို႔အညိဳေရာင္ေလးကိုသူအႀကိဳက္ဆုံးအေရာင္အျဖစ္သက္မွတ္ထားမလား။ဒါဆိုရင္ေတာ့အတိုင္းထက္အလြန္ေပ်ာ္မိမွာပါ။ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ အျခားအေရာင္တစ္ခုကိုသာသခင္အႀကိဳက္ဆုံးအေရာင္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားခဲ့ရင္ ဒီတစ္ခါေတာ့ သခင္ႀကိဳက္တဲ့အေရာင္ကိုလိုက္ႀကိဳက္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ကိုယ္တိုင္႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိခဲ့တဲ့အေရာင္လွလွေလးဟာ
သခင့္ဆီမွာပဲ႐ွိခဲ့တာေလ။အညိဳေရာင္လွလွေလးဟာသခင့္ဆီမွာပဲ႐ွိႏိုင္တာ။
ခပ္ျပင္းျပင္းေလပူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီးအေတြးေတြကိုထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ သခင္ဆိုတဲ့မိန္းကေလးကေတာ့အေတြးေတြထဲကေနထြက္သြားခ်င္သြားလိမ့္မည္။ႏွလုံးသားထဲကေနေတာ့ထြက္သြားလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ဒါကိုေတာ့ အတပ္သိခဲ့သည္။
ျခံထဲကိုဝင္လာေနေသာ အစိမ္းႏုေရာင္ခ်ည္သားဝမ္းဆက္ကိုဝတ္ဆင္ကာ အညိဳေရာင္ဆံပင္႐ွည္ေတြကိုျဖန္႔ခ်ထားကာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ညင္ညင္သာသာ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ မိန္းမလွေလးဟာ သခင္ပါတဲ့။သခင့္ဆံပင္ေတြကို အညိဳေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးဆိုးလိုက္သည္မွာမေန႔တေန႔ကမွျဖစ္သည္။စိတ္ထင္ အညိဳေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔သခင္ဟာပိုလိုက္သည္။သခင့္ေျခဖဝါးေအာက္က အနက္ေရာင္ကတီပါ ဖိနပ္ပါးေလးဟာလည္း အခင့္အသားျဖဴျဖဴႏွင့္လိုက္ဖက္လြန္းခဲ့သည္။သခင္ဟာ အရပ္႐ွည္သူျဖစ္သျဖင့္ ေဒါက္ဖိနပ္တို႔၊ကတီပါအျမင့္တို႔ကိုမစီးခဲ့။အၿမဲလိုလိုကတီပါဖိနပ္ပါးေလးေတြကိုသာစီးခဲ့သည္။မဟုတ္ရင္လည္းအျခားဖိနပ္အပါးေလးေတြကိုသာစီးခဲ့သည္။
သခင့္ေျခဖဝါးေအာက္ကဖိနပ္ေလးျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။ထိုအေတြးကခ်က္ခ်င္းဝင္လာေတာ့ မ်က္ႏွာဟာ ေႏြးခနဲျဖစ္သြားရသည္။ဘုရားစူးပါ။
ဒါဟာ သခင့္ကိုခ်စ္မိေနတယ္ဆိုတာေသခ်ာၿပီးမွပထမဆုံးစိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ျခင္းပါ။
ႏုႏုယဥ္ယဥ္ ညင္ညင္သာသာ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ဟန္နဲ႔ ခါးသြယ္သြယ္ထက္ကဆံပင္႐ွည္႐ွည္ေလးေတြ။႐ူးခ်င္စရာအလွမ်ိဳးပါပဲ။မဟာအလွမ်ိဳး။ဂႏၲဝင္ေျမာက္တဲ့အလွမ်ိဳး။ထိုအလွမ်ိဳးဟာ သခင့္မွာသာ႐ွိႏိုင္သည္ ။
အို..ဘုရားေရ။သခင္ဟာ ကိုယ့္ကိုၾကည့္သြားတာပဲ။အေ႐ွ႕မွျဖတ္ေလွ်ာက္ကာအိမ္ထဲကိုဝင္သြားေသာခင္ဟာ ကိုယ့္ကို မ်က္ဝန္းညိဳညိဳေတြနဲ႔ၾကည့္သြားခဲ့သည္မဟုတ္လား။တကယ္ဆို သခင္ဟာ သူ႕ကိုစကားတစ္ခုခုေျပာမွသာျပန္ၾကည့္တတ္သည္ေလ။ဘယ္လိုေတာင္အညိႇဳ႕ခံလိုက္ရတယ္မသိပါ။သခင့္မ်က္ဝန္းေတြမွာ ထပ္ၿပီးညိတြယ္သြားခဲ့ရၿပီ။ထိုညိတြယ္မႈေလးဟာ ျဖတ္မရမွန္းလည္းေသခ်ာသိခဲ့ပါသည္။
လွမ္းေနေသာသခင့္၏ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ရင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကေခါင္းထဲဝင္လာသည္။
အဆိုေတာ္မာရဇၨရဲ႕ 'ဆြဲအား' သီခ်င္း။
တစ္ပုဒ္လုံးကိုအလႊတ္ရေနမိေတာ့ ထိုစာသားေတြကိုစိတ္ထဲမွေရ႐ြတ္မိေတာ့ သခင့္ကိုရည္႐ြယ္ထားသလားပင္ထင္မိသည္။ သခင့္ရဲ႕အမူအရာေတြရယ္၊သခင့္ရဲ႕ တစ္မူထူးျခားတဲ့အလွအပေတြရယ္၊သခင့္ရဲ႕စူးစူး႐ွ႐ွမ်က္တန္းညိဳညိဳေတြရယ္။ထိုအရာေတြဟာ သီခ်င္းထဲကလို ဆြဲအားအားတစ္ခုပဲမဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဒီသီခ်င္းဟာလည္း အႀကိဳက္ဆုံးစာရင္းဝင္ထဲကတစ္ခုျဖစ္လိမ့္ဦးမည္။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အခြင့္အခါၾကဳံခဲ့ရငိေတာ့ထိုသီခ်င္းေလးကို သခင့္ကိုဆိုျပခ်င္မိပါေသးသည္။သခင့္ရဲ႕အလွအပနဲ႔ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းမႈကိုဒီသီခ်င္းနဲ႔တင္စားခ်ီးမႊမ္းခ်င္ပါေသးရဲ႕။
သခင့္ေနာက္ကို အေျပးလိုက္ရင္း
သခင့္နာမည္အားေခၚလိုက္မိသည္။
"သခင္"
သခင္ကတစ္ခ်က္ေတာ့လွည့္ၾကည့္လာသည္။
"လင္း ဟင္းခ်က္ထားတယ္သခင္...အဲ့ဒါသခင္ထပ္မခ်က္နဲ႔ေတာ့ေနာ္"
သခင္ကကိုယ့္တစ္ကိုယ္လုံးကိုျခဳံၾကည့္လာသျဖင့္ေက်ာထဲစိမ့္ခနဲ႔ျဖစ္သြားရသည္။
"မစားခ်င္ဘူး...ငါ့ဖို႔မခ်က္ဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ"
သခင္ဟာဒါပဲေျပာၿပီးသူ႕အခန္းထဲဝင္သြားသည္။
ကိုယ္ကေတာ့ ေနရာေလးမွာပဲ စိတ္မေကာင္းစြာရပ္ၿပီးက်န္ခဲ့သည္။
***
ေဖေဖ့ဆီကဖုန္းလာသျဖင့္ ကိုင္လိုက္သည္။
"ဟဲလို ေဖေဖ"
"သမီးေလးတို႔အိမ္ကို သမီးအေဖာ္ရေအာင္လူတစ္ေယာက္လႊတ္ေပးမလို႔ အဲ့ဒါလွမ္းေျပာတာသမီး"
"ရပါတယ္ေဖေဖ မလိုပါဘူး...လင္းတို႔ကႏွစ္ေယာက္ေတာင္႐ွိတာကို"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ အေဖာ္ရေအာင္ထားေပးခ်င္တာသမီးရဲ႕...သူစိမ္းလည္းမဟုတ္ဘူး..ေဖေဖ့အသိရဲ႕သမီးေလးက သူ႕အိမ္မွာ မေနခ်င္ေသးလို႔တဲ့..အဲ့ဒါနဲ႔ေဖေဖလည္း ကူညီေပးရင္းနဲ႔ သမီးလည္းအေဖာ္ရတာေပါ့...သူကသမီးထက္ေတာ့ႀကီးတယ္"
"သူမ်ားကအကူအညီလိုေနတယ္ဆိုေတာ့လည္းကူညီေကာင္းပါတယ္ေလ..လင္းတို႔အတြက္ဆိုရင္ေတာ့တကယ္မလိုဘူးေနာ္ေဖေဖ"
"အင္းပါသမီးရယ္...သူကမနက္ျဖန္လာေလာက္တယ္သမီးရဲ႕"
"မနက္ျဖန္လား...
သခင့္ကိုအရင္ေမးၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေဖေဖ...သခင့္ဘက္ကသေဘာမတူရင္ေတာ့ လက္မခံဘူးေနာ္"
"အင္းပါ ဒါဆိုသမီးမမကိုေမးၾကည့္လိုက္ဦးေနာ္..ၿပီးရင္ေတာ့အေၾကာင္းျပန္ေပါ့"
"ဟုတ္ေဖေဖ"
သခင့္ရဲ႕အခန္းေ႐ွ႕မွာျဖတ္ေလွ်ာက္ေနမိသည္မွာ အေခါက္ေပါင္းပင္မနည္းေတာ့ပါ။သခင့္ကို မေျပာရဲတာေၾကာင့္ပါသည္။
အို...။တိုက္ဆိုင္စြာသခင္အခန္းအျပင္ကိုထြက္လာတုန္းႏွင့္ၾကဳံသည္။
သခင္ကေတာ့သူ႕ပုံစံအတိုင္းလူကိုအေရးမလုပ္၊တစ္ခ်က္မၾကည့္ဘဲသြားသည္။
"ေန..ေနပါဦး သခင္"
လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဂနာမၿငိမ္စြာပြတ္သပ္ေနမိသည္။
"သခင့္ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔ပါ"
"ဘာလဲ"
"မနက္ျဖန္က်ရင္ေဖေဖကဒီအိမ္ကို လင္းတို႔အေဖာ္ရေအာင္ဆိုၿပီးလူတစ္ေယာက္လႊတ္ေပးမလို႔တဲ့..အဲ့ဒါသခင္ ဘယ္လိုသေဘာရလဲဟင္...ေျပာခ်င္တာက သခင္ သေဘာတူရဲ႕လားလို႔ေလ...သခင္သေဘာမတူရင္ လင္းျငင္းလိုက္မလို႔ပါ"
သခင့္ပုံစံကေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေနသည္။
သခင့္စိတ္ထဲ လူအသစ္ေရာက္မွာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘယ္လိုမွခံစားေနရတဲ့ပုံမေပၚပါ။
"မင္းပိုင္တဲ့အိမ္ပဲ မင္းလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ေပါ့"
"မဟုတ္ဘူးေလသခင္...သခင့္အတြက္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရရင္လည္းမေကာင္းဘူးေလ"
"မင္းတို႔ဘာသာလူဘယ္ႏွေယာက္ပဲေခၚေခၚ ငါ့အတြက္ဘာမွပိုၿပီးထူးျခားမသြားဘူး"
ျပန္ေျပာခ်ိန္ပင္မရလိုက္ပါ။သခင္ဟာ ကိုယ့္ေ႐ွ႕ကေနထြက္သြားခဲ့ၿပီ။
"ဟဲလို"
"သမီးေလး"
"ေဖေဖ မနက္ျဖန္က်ရင္ ေဖေဖေျပာတဲ့လူလာလို႔ရတယ္ေနာ္ သခင္ကမကန္႔ကြက္ဘူး"
"ေအးပါ သမီးရယ္..ဒါဆိုေဖေဖမနက္ျဖန္က်ရင္ သူ႕ကိုလာပို႔မယ္ေနာ္"
"လင္းက ညေန၃နာရီေလာက္မွအိမ္မွာ႐ွိမွာေဖေဖ ..အဲ့ဒီေနာက္မွပို႔ပါလား"
"ေအးေအး သမီး ..သမီး႐ွိတဲ့အခ်ိန္မွေဖေဖလာခဲ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ေဖေဖ...ဒါပဲေနာ္"
"ေအးေအး သမီး"
***
"ေရာင္စဥ္ နင္ရည္းစားေလးဘာေလးထားဖို႔စိတ္ကူးမ႐ွိဘူးလား"
ကန္တင္းကလူ႐ႈပ္သျဖင့္ လူ႐ႈပ္တဲ့ေနရာေတြသေဘာမက်တဲ့ကိုယ္ကေတာ့သိပ္မသြားခ်င္ပါ။ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူဖူးျမတ္ကေတာ့ လူစည္ကားေလသူ႕အႀကိဳက္ျဖစ္ေလျဖစ္သျဖင့္ ကန္တင္းကိုေန႔တိုင္းသြားသည္။ကန္တင္းမွာေကာင္ေလးေခ်ာေခ်ာေတြလာခဲ့ရင္ သူ႕အႀကိဳက္ေပကိုး။အခုလည္း လင္းတို႔ကန္တင္းမွာထိုင္ေနရင္းျဖစ္သည္။
"ဘာလို႔လဲ"
"နင္ဘယ္သူ႕ကိုမွမႀကိဳက္ဘူးလား...ငါနဲ႔ေပါင္းလာတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးဘယ္ေကာင္ေလးမွသေဘာက်တယ္လို႔မေျပာဖူးဘူးေနာ္..ငါဆိုcrushတဲ့သူေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး"
ဖူးျမတ္က ႐ုပ္ေခ်ာရင္crush လိုက္သည္။သူအႀကိဳက္ပုံစံမ်ိဳးေတြးရင္ႀကိဳက္လိုက္သည္။တကယ္တမ္းက်ရည္းစားပင္တစ္ခါမွမထားဖူးေသး။ကိုယ္ကေရာ။ ကိုယ္ကက် ဘယ္သူ႕ကိုမွထိုသို႔စိတ္ဝင္စားမႈေလးပင္မ႐ွိခဲ့ပါ။ဘယ္ေကာင္ေလးေကာင္မေလးကိုမွသေဘာမက်ခဲ့တာပါ။တကယ္တမ္း ဘယ္သူ႕မွသေဘာမက်ခဲ့တာကလည္း ရင္ထဲကတစ္စုံတစ္ေယာက္က႐ွိႏွင့္ေနၿပီမို႔ျဖစ္လိမ့္မည္။သခင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာမသိခင္ကတည္းကသခင္ကရင္ထဲမွာ႐ွိေနၿပီးသားမို႔ဘယ္သူ႕ကိုမွရင္မခုန္ခဲ့တာဆိုမွန္လိမ့္မည္။
"ရည္းစားထားတာလြယ္တဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာဟာ...ရည္းစားထားမွေတာ့ ခ်စ္မွပဲထားခ်င္တာဟ..မဟုတ္ဘဲ ရည္းစားလိုခ်င္႐ုံသက္သက္နဲ႔ေတာ့မထားပါဘူး"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ေပါ့...နင္ကဘယ္သူ႕ကိုမွစိတ္မွမဝင္စားတာကို"
ေကြ႕သယိုသုပ္ထဲက ၾကက္သားဖက္ေတြကို တူျဖင့္ညႇပ္ယူကာ ပဲမ်ားၿပီးစားကာေနသည္။ လင္းကေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ကိုသာ ခပ္ေျဖးေျဖးေသာက္သည္။
"တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ႐ွိလာမွာေပါ့"
တကယ္ေတာ့႐ွိႏွင့္ၿပီးသားပါလို႔ေျပာခ်င္တာပါ ။
****
ျခံေ႐ွ႕ကိုကားတစ္စီးရပ္သျဖင့္ ေသခ်ာအာ႐ုံထားၾကည့္မိေတာ့ေဖေဖ့ကားျဖစ္ေနသည္။
လင္းအလ်င္အျမန္ပဲ ျခံေ႐ွ႕ကိုသြားလိုက္သည္။
"ေဖေဖ..ေရာက္လာၿပီလား"
ေရာက္ေနတာကိုျမင္ရက္နဲ႔ေရာက္လာၿပီလားေမးတာဟာေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ရယ္ခ်င္စရာပါ။ဒါေပမဲ့ ဒါဟာလည္း ဝတၱရားအရ စကားျပဳျခင္းပဲမဟုတ္လား။
"သမီးေလးေနာက္ကမမရဲ႕ပစၥည္းေတြကူသယ္လိုက္ပါဦး"
"ဟုတ္ေဖေဖ"
ေနာက္ထဲကမိန္းကေလးကဆင္းလာသည္။လင္းထက္ေတာ့အသက္ႀကီးသည့္ပုံပါပဲ။သခင့္ထက္ေတာ့တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္ဦးမည္။အသားအေရဟာ သခင္ေလာက္ေတာ့မျဖဴ ညိဳသလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္။ျဖဴတဲ့ထဲပါေပမဲ့ သခင္ေလာက္မျဖဴ႐ုံသာ။ေ႐ႊအိုေရာင္ဆံပင္အ႐ွည္ေတြကို တြန္႔လိမ္ထားသည္မွာ သူႏွင့္လိုက္ဖက္ပါသည္။ပိန္ပိန္လ်လ်ခႏၶာကိုယ္အထက္ကျမန္မာဝမ္းဆက္ ခရမ္းေရာင္ေလးဟာ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔လိုက္ဖက္ေနသည္။႐ုပ္ရည္မွာလည္း လွပတဲ့အထဲပါသည္။သူ႕႐ုပ္ရည္ဟာ ေအးခ်မ္းတဲ့ဘက္ကိုပိုသြားသည္။အထူးသျဖင့္မ်က္လုံးေလးေတြ။သခင္နဲ႔ဆန္႔က်င္စြာ သူ႕မ်က္လုံးေတြမွာႏူးညံ့ျခင္းေတြပါဝင္ေနသည္။
"အစ္မ ဒီကိုေပး ကြၽန္မကူသယ္ေပးမယ္"
"ေနေန...ညီမေလး
အစ္မဘာသာသယ္လိုက္မယ္..သယ္စရာကလည္းဒီတစ္ခုပဲပါတာရယ္"
ညီမေလးဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းေလးေၾကာင့္ရင္ထဲေႏြးေထြးမိသြားမိသည္။အစ္မတစ္ေယာက္ရလိုက္သလို ရင္ထဲၾကည္ႏူးသြားမိသည္။သခင့္အေပၚထားတဲ့ပုံစံမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ခဲ့။ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ကိုယ္ဟာ သခင့္ကို အစ္မတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးဘယ္တုန္းကမွမခင္တြယ္ခဲ့တာပါ။
"မဟုတ္တာ အစ္မရယ္..ကြၽန္မ သယ္ေပးပါရေစေနာ္..အစ္မက ကြၽန္မရဲ႕ဧည့္သည္မဟုတ္လား"
ထိုအခါ ထိုအစ္မက ႏွစ္လိုဖြယ္ျပဳံးျပသည္။ဒီအစ္မျပဳံးတာလွလိုက္တာ။
သခင္သာျပဳံးရင္ေရာဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ။သခင္သာ ကိုယ့္ကိုဒီအစ္မလိုမ်ိဳးႏွစ္ႏွစ္လိုလိုျပဳံးျပရင္ ႐ူးသြားေလာက္ေသးရဲ႕။
"သေဘာပါ႐ွင္"
"သမီး ေဖေဖအိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ဘူးေနာ္..ဒီကမမကိုသမီးပဲေနရာစီစဥ္ေပးလိုက္ေတာ့"
ေဖေဖက ကားကိုစက္ႏိႈးရင္းေျပာသည္။
"အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ဘူးေပါ့..အင္းပါဒါဆိုလည္း လင္းပဲ ဧည့္သည္ကိုေခၚသြားေတာ့မယ္"
"အင္းအင္းသမီးေလ ဒါဆိုေဖေဖသြားၿပီေနာ္"
"ဟုတ္ေဖေဖ"
ေဖေဖကားေလးထြက္သြားေတာ့မွထိုအစ္မကိုစကားစလိုက္သည္။
"အစ္မ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ေနာ္"
"ေကာင္းၿပီေလ သြားၾကတာေပါ့"
ထိုအစ္မပါလာတဲ့အထုတ္ကို ထိုင္ခုံမွခဏတင္ထားလိုက္သည္။သူကေတာ့လင္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္သည္။
"အစ္မကိုအခန္းတစ္ခန္းစီစဥ္ေပးမယ္ေနာ္..အစ္မတစ္ေယာက္တည္းေနရဲလားဟင္"
"ေနရဲပါတယ္ ညီမရဲ႕"
"အစ္မနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲဟင္"
"အစ္မနာမည္က ဇြန္ဦးခိုင္ပါ..ညီမ အဆင္ေျပသလိုေခၚေပါ့...အစ္မကေတာ့ညီမကို ႏြယ္ေလးလို႔ေခၚမယ္ေနာ္"
"ႏြယ္ေလး"
လင္းႏႈတ္ကတိုးတိုးေလး သူမၾကား႐ုံေရ႐ြတ္မိသည္။ဒီလိုနာမည္ကိုဘယ္သူ႕ဆီကမွမၾကားဖူးတာေၾကာင့္ျဖစ္လိမ့္မည္။လင္းနာမည္ကို ဒီလိုေခၚပုံေထာက္ရင္ ေဖေဖကအစကတည္းကနာမည္ကိုေျပာျပထားျပသားမလို႔ျဖစ္မည္။
"အစ္မႀကိဳက္သလိုသာေခၚပါ"
"အစ္မေရာက္လာတာ ညီမတို႔အတြက္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ပါဘူးေနာ္"
ညီမတို႔ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ သခင္လည္းပါတယ္ဆိုတာရိပ္စားမိသည္။ေဖေဖဟာ သခင္နဲ႔အေၾကာင္းကိုေျပာျပထားခဲ့တာလား။
"ေဖေဖက အစ္မကို ကြၽန္မတို႔အေၾကာင္းဘာေျပာထားေသးလဲဟင္"
"ညီမေလးကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ထားတယ္ဆိုတာရယ္...အခုသူနဲ႔ဒီအိမ္မွာအတူေနတယ္ဆိုတာကိုပဲေျပာျပထားတာပါ ..အျခားအေၾကာင္းေတာ့မေျပာျပဘူးညီမေလး"
"အစ္မကိုတစ္ခုေတာင္းဆိုပါရေစ..ကြၽန္မတို႔လက္ထပ္ထားတဲ့ကိစၥကို ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာပါနဲ႔ေနာ္..အထူးသျဖင့္ သခင့္ကိုေပါ့..သခင့္ေ႐ွ႕မွာ သခင္နဲ႔ကြၽန္မလက္ထပ္ထားတယ္ဆိုတာ အစ္မမသိသလိုေနေပးပါေနာ္"
ထိုအခါထိုအစ္မက တစ္ခ်က္အံ့ဩဟန္ျပသည္။ၿပီးမွသာေအးေအးလူလူျပဳံးျပသည္။
"ဘာေၾကာင့္ဆိုတာေတာ့မေမးေတာ့ပါဘူး...အစ္မ မသိသလိုေနမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ေက်းဇူးပါေနာ္ အစ္မ"
26.1.2024
#သခင္