Çaresiz değilsinizdir belki de...
Çare sizsinizdir...
YAĞMUR ÇEVİK
Tam tamına beş gün olmuştu,arama demişti aramamıştım.Mesaj atma demişti mesaj da atmamıştım.
Sonuç olarak beş ,tam olarak beş gündür Yağızla konuşmamıştım.
Ve bu,nedense içimde bir burukluğa neden olmuştu.
Burukluklarda boğul Yağmur!
Hayır şu an ne şakanın ne dalganın yeriydi..Ben gerçekten mutsuzdum hem de çok.
13.05
Taksideydim.
Gizlilik açısından arabamı kullanmıyordum.
"Burda mı ineceksin abla?"
"Evet,borcum ne kadar?"
"70 yeter"
Parayı uzattım:
"Kolay gelsin"
Arabadan indim ve kütüphaneye girdim.
Kitap okumak beni rahatlatıyordu ama burda okumak daha çok dertli zamanlarımda yaptığım bir şeydi.
Kitabı seçtim ve boş bir yere oturdum.
Oturur oturmaz tanıdık bir ses geldi:
"Orası benim yerim hanımefendi.."
Bu ses.
Bu ses Yağız'ındı.
Hemen geriye döndüm:
"Yağız!"
Sırıttı.
Ona koşup sarılmamı bekliyor olacaktı ki kollarını açtı.
Bense kitabı alıp göğsüne geçirdim bir tane.
"Ah!"diye inledi.
"Suçum ne Savcı Hanım,bu ellerinizin sertliğiyle niye tanıştım ben?"
Delirecektim resmen.
Bir de soruyordu.
"Sen gerçekten utanmazsın.."
"Bi saniye daha sorunu bilmiyorum ben.."
"Hem bana görüşmeyelim dedin hem de suan pişkin pişkin konuşuyorsun."
Haklıydın,bravo Yağmur.
"Ben öyle demedim."
"Yok ya!"
Ne demişti peki?
Hayal mı gördüğümü söyledi bide?
"Beş günlüğüne görüşmeyelim dedim ben sana ömür boyu değil.."
"Bana en ufak bir kelime etmeden çekip gidiyorsun sonra da yazma diyorsun bana.Ne anlamalıyım?"
"Öyle gerekti.."
Sinirlendim:
"Bir hafta boyunca arama beni lütfen,dikkat et kendine.."
Aynı bana dediği gibiydi.
"Bu ney şimdi?"
"Ney değil zurna esprisini yaparak seninle aynı ortamda bulunmak istemiyorum.Bir esprilik vaktim bile yok.."
"Yağ-.Açelya amacın nee?"
Korkmuştu onu terk edeceğimden.Tıpkı benim korktuğum gibi.
"Öyle gerekiyor.."
Hızlı adımlarla çıkışa doğru yaklaştığımda etraftaki herkesin bize baktığını fark ettim..
Dışarı çıkıp taksi beklemeye başladım ve saniyesinde Yağız geldi:
"Yağmur..Bak biliyorum mesaj üslubumdan tut tavırlarım,seninle konuşmamam hatta direkt habersiz birden gözden kaybolmam kötüydü.
Ama güven bana,yaptığım her şey senin için.
İnan bana bir sebebi vardı.."
"Tamam benim de bir sebebim var:Sebebin...
Şimdi,bir hafta beni arama Yağız.."
"Yağmur yapma seninle olduğum anlardan daha güzel bir an yaşamadım ben.."
Bu sevindirmişti.
Etkilendiğimi anladı ve devam etti:
"Eve gidelim anlatacağım."
Asla gitmek istemesem de soğuğu hissediyordum ve daha fazla üşümek istemediğimden kabullendim."İyi hadi o zaman dondum burda.."
Hemen arabaya bindik ve evine geldik.
"Evin kapısı tozlanmış şuna bak.."
Cevap verdi:
"Beş gün yoktum.Normal bi durum."
Haklıydı.
İçeri girdik ve bana bir kahve yaptı.Tam bu dakka telefona mesaj geldi:
"Açelya Hanım acil savcılığa gelmeniz gerekiyor.Saat sekiz uygun.."
Yasemin Hanımdandı mesaj ve kendisini sevmezdim.
"Uygun,geleceğim."
Gelmek istemiyorum.
Yine ne olmuştu acaba?
"Afiiyet bal şeker sağlık olsun.."
Kahveyi aldım.
"Ee,"dedim."Anlat neymiş bu sebebin?"
Dinleyelim bakalım.
"Yağmur ben.."
Konuşmakta zorlanıyordu.
"Yağmur ben.."
"Söyle hadi."
"Yağmur ben İngiltere'ye gittim."
Ne,ne alakaydı?
"Ne için?"
"Görev için.."
Öldürmem gereken birileri vardı demiyordu da..
"Bu mu yani?"
"Evet ama gizli olduğu için burda söyledim ortamda söylenecek bi şey değil biliyorsun ki.."
Kabullenmiştim ama bu basit şey neden bize engel olmuştu ki?
Bize derken Yağmur?
"Peki beni neden aramadın?"
"Ses kayıtlarım dinleniyor olabilirdi.."
Haklıydı sanırım.
"İyi.."
"İyi?"
"Kötü mü deyim istersin?"
"Hayır yani affettin beni demi?"
"Affetmişimdir.."
"Olasılık cümleleri ve sen."dedi tebessüm ederek.
Güldü.
"Komik mi?"
Ben de gülüyordum.
"Evet..Çok,çok komik.."
Güldük.
Dakikalarca..
Çok güzeldi,her anlamda❤️🩹.
19.37
Savcılıktaydım.
Kimse bana bir şey dememişti.
Yağız gelmemi ister misin demişti ve bende gerek yok demiştim.
Keşke gelseydi.
Beklemeye başladım ve içeri Yiğit girdi..
Kelepçelerle..
Düğümlendiğimi hissettim.
"Yiğit!"
"Ya-."
Tıpkı Yağız gibi o da yanlışlıkla Yağmur diyecek gibi oluyordu fakat sonradan susuyordu.
"Açelya sakin ol,yanlış bir anlaşılma var Selin her şeyi anlatacak.."
"A-Ama bi dakika.."
Selin geldi,Yiğit gitti.
Selen ağlıyordu:
"Yiğit,Yiğit!"
Görevliler sakinleştirdiler Selini.
Ve oturduk.
"Benim suçumu üstlendi..",diye fısıldadı.
"Bu da ne demek?"
"Girmemem gereken yasal bir odaya girdim ben..Krallığa ait."
"Bu",diye haykırdım.
"Bu büyük bir suç."
Şaka olmak zorundaydı çünkü hatırladığım kadarıyla bir yirmi yıl hapis cezası vardı bu suçun.
"Biliyorum"dedi ve yine ağlamaya başladı.
"Selin!Sakin ol ve her şeyi en baştan anlat.."
Başladı anlatmaya:
"Oranın devlet odası olduğunu bilmeden girdim içeriye zaten girer girmez siren öttü.İnsanlar koştu dağıldı falan.Sonra Yiğit beni arabaya yolladı.Meğerse kendini girmiş gibi göstertmiş.."
Yine ağladı.
Ben de ağlamaya başladım.
Başka bir yolu yok muydu?
20 yıl hapis yatamazdı..
Bir bir buçuk saat bekledik.
Yasemin Hanım geldi:
"Açelya Hanım buyurun odama geçelim.."
İlerledik.
Sandalyeye oturdum ve sordum:
"Yiğit için mi çağırdınız?"
"Hayır,imza atman gerekli canım.."
Neyseki kolay bir şekilde bunu hallettim ve Melisa aradı.
Konuştuk.
Görüşmek istiyordu.
İki gün sonra ya okey dedik.
Selin'i bizim eve götürdüm ve gider gitmez yatırdım.
Ama benim bir şeyler bulmam lazımdı.
Yiğit'i nasıl kurtarabilirdik?
Of of.
Oflamak çare değildi ama mecburduk bir şeylere..
04.09
Uyumamıştım ve yapabileceklerimi düşündüm.
Bir fikir vardı aklımda..
Yiğit'in girişinden önce çalmıştı siren haliye.Ve bunu ispatlamamız gerekti.
Ama Selin'i ele vermeden.
Ne yiğit ne de Selin girmemeliydi hapse...
Ne yapacaktık?
Yasemin hanım mesaj göndermiş saat onda.
Yeni gördüm.
"Açelyacığım Yiğit'i Allah kurtarsın.
Savcısı sensin,kolay gelsin.."
Delirme potansiyelini ne ara aştım ki ben?
Bence artık uyumalıydım..
04/12/2029
🥶
Uykum olması gerekirdi yoktu ama.
Yaklaşık üç saat uyku ile dipdiriydim.
Kahvaltı yapmak gayet keyifli geldi.
Niye keyifliydim ben?
Yediğim zeytinin ise boğazımda kalmasına neden olan bir bildirim geldi telefonuma,babamdan:
"Güzelliğim,Yağız ile beraber beş gün geçirdik.Bence o Küba insanı..
İnşallah başka bir zaman sen de gelirsin onunla.Haa söylemeden geçemeyeceğim.Sırf senin babanım diye yanımdaki sekiz kişiyi öldürüp beni öldürmedi.Sen yine iyiki varsın Yağmurum..
Çoook dikkatli ol.Öpücükler.."
Yalvarıyorum görmemiş olayım bu mesajı.
Zaman geriye aksın lütfen.
Aptal gözyaşlarım yine düştü omzuma.
Sıcak sıcak.
Kendimi hiç ama hiç bu kadar çaresiz hissetmiyordum.
Bana İngiltere demişti.
Neden yalan söylemişti bana?
Söylemese olmaz mıydı?
Ayna karşısına geçtim.
Gözyaşlarımı sildim ve Yağız'ın evine gitmek üzere giyinip çıktım evden.
Kapıyı çaldığımda ise hala ağlıyordum ve hemen sildim yaşları..
Kapıyı açtığında üstünde bir şey yoktu altında ise gri eşofman vardı.
"Yağmur!"
Saat sekizdi ve uykusuz olduğum için gözaltım belirgin ayrıca ağladığım için kızarık gözlü görmüş bunun sonucunda da tedirgin olmuştu.
"Ne oldu?Bu saatte ne işin var senin burda?İyi misin ha bir şey de,gelsene içeriye."
Tek kelime etmedim.
O kadar kırgındım ki ona..
"Bak bana..Söyle şimdi ne oldu?"
Ağzımı açmadan silik bir şekilde gülümsedim.
"Yağmur korkuyorum."
Ve nihayet konuştum:
"Bana Yağmur deme Yağız."
"Ne?"
Şaşırmıştı.
"Bana Yağmur deme,Açelya de.."
"Yağmur nerden çıktı bu ne oldu?Anlatsana canımın içi.."
Canının içi miydim gerçekten?
Hayır,öyle olsaydı yalan söylemezdi..
"Bana sadece beni sevenler,yakınlarım,dostlarım ve güvendiklerim Yağmur der.."
"Ve sen bana Açelya de.."
"Yağmur"
Düzelttim:
"Açelya!"
"Of sikeyim.Naptım sana bana bir şey de.."
"Neden bana Küba ya babanın yanına gittim demek yerine İngiltere dedin?"
Sustu.
Ben konuştum ama:
"Mesele babamın yanına gitmen değil.Bana yalan söylemen biliyorsun değil mi?"
"Yağmur ben gerçekten söyleyecektim ama bugün,akşam sebebi de.."
"Sikeyim sebebini..Senin sebeplerin sebep değiller..Onlar bir yalan Yağız.."
"Yağmur bak gerçekten,yalandı biri değilim git Mert'e sor yemin ederim ki akşam operasyona gidecektim ve seni de alacaktım..
Babanın yanına..
Yağmur gerçekten..."
Pişmandı.
Ya da rol yapıyordu çünkü göz yaşı aktı benimkiler gibi..
"Neyse",dedim.
"Artık bana sebep söylemek zorunda değilsin..
Melisa ile görüşeceğiz seninle de gerektiğinde konuşuruz..
Bize bu yeterdi zaten.Olması gerektiğinden fazla yakın olmuştuk.
Ve sana dürüstçe söyleyim.
Aramızda bir şeyler olabileceğini düşünmedim hiçbir zaman.
Şu saatten sonra olamaz zaten..
Bu meşhur dizilerde kız erkeği terk eder ya öyle bir şey değil emin ol.
Biz zaten o kız ve erkek gibi değiliz ki.Birbirlerinin sırrını bilen iki insanız o kadar.
Sırrın hep bende sır olacak.
Ama fazlasına gerek olmadığını gösterdin Yağız."
Gülümsedim.İçten bir şekilde.
"Hadi dikkat et,teşekkür ederim bu saatte konuşmama izin verdiğin için."
Konuşacak gibi oldu ama susturdum:
"Lütfen konuşma çünkü konuştukça sinirleniyorum sana..
Ben Yağmur değilim.
Açelyayım tamam mı?
Peşimden filmlerdeki erkekler gibi de gelme..
O erkekler aşık çünkü..
Melisa'ya çok selam.İyi günler Polis Bey."
Bir şey demesine müsade etmeden çıktım..
Demeyecekti bundan sonra hiçbir şey.
Ve ben artık tam anlamıyla Açelyaydım...
Kızzzzmayınnnnnnnnn.
Sizi seviyorum🤍