Xyianne
"Ma'am, here are the other proposals for the upcoming meetings regarding the development of the medical equipments as you requested." She handed me five folders on my table.
"Sir Brandon informed me about the products needed to be delivered ASAP, according to him they won't be able to finish their project if they lack in stocks."
"Sir Lewis also reminded me to remind you about the launching event of Slope Equips this coming Friday at exactly 1:30 in the afternoon." She added.
"Also, Ms. Bridgette called me a while ago that you should call her immediately once you're done with your meetings." She added again and this time she stopped talking and just looked at me while I'm rubbing my forehead.
"Is there something else?" Tipid kong sagot habang nakakunot ang noo ko dahil sa stress. I just came to sit on my chair for a few minutes as I'll be in a meeting again for 4 hours because I just got back from a meeting for almost 3 hours earlier and this is what I got after sitting to relax myself for a bit but I don't think relaxation is with me right now.
Bakasyon pa ng three days!
"Uhm, so far wala na po. Other things were already set tomorrow and the next days."
Napapikit ako sandali at napasandal sa swivel chair ko. Stress na naman sa trabaho.
"Just leave the folders there," Una kong sagot sa sinabi niya dahil nakapatong pa rin ang mga kamay niya sa ibabaw ng limang folders na binaba niya sa lamesa ko. Minsan ko na kasing naihagis yung mga folders na nailapag niya dati noong tambak ang gawain ko tapos kakagaling ko lang sa meeting na puro katoxican lang ang nangyari kaya nabuntungan ko yung mga folders at saksi siya sa paghagis ko non.
Binitawan naman agad niya at umatras ng isang hakbang habang ang mga kamay nito ay nasa likuran at naghihintay nang matyaga sa sagot ko sa iba pa niyang sinabi kanina.
Dumilat ako at naupong muli nang maayos at tinignan si Kylie. "Tell Brandon to follow up the suppliers and not me. Wala sakin ang stocks na kailangan nila sa production! He should know the drill, let him use his position to do the job and not pass it on me. I want them to finish everything on time so the distribution of the requested products will be delivered to our consumers on the dot. Is that clear?" I told her as calmly as possible and she immediately took a note and nodded.
"About Lewis, tell him that I won't be able to attend the launching as I have much important things to attend to. It's my daughter's piano recital at school, nothing should change that schedule. Just tell him to go on his own as he's the executive owner of that firm. My presence is not literally necessary." She nodded again while taking notes of everything I said.
"Lastly, thanks for the info and the fucking workloads, Kylie. You may now go out." I said with my final exhausted breath.
Kylie nodded immediately again pero bakas ang pagngiwi niyang reaksyon na para bang nagsasabi na 'bakit parang kasalanan ko?' but I just ignored it so she continued to walk to go out until she reached the handle of my door but she reminded me again, "You only have ten minutes left Ma'am, your next meeting awaits you. Thank you." She said and finally went out of my sight.
Napayuko na lang ako sa lamesa ko sa sobrang daming trabaho at meetings na dinadaluhan ko. Having to handle a huge corporation is beyond grueling.
"Aarrghh! Sakit sa ulo!" Kamot ulo kong reklamo sabay pikit nang madiin para kumalma.
I need pahinga but I have tons of work. Hays! Nakakabaliw. Pagod na ako at hindi pa ako nakakain nang maayos noong lunch dahil sa ongoing meeting ko.
Narinig ko naman ang pagbukas ng pintuan sa office ko kaya napadilat ako but I still remained bowed down and I literally rolled my eyes under the table expecting another exhausting problem from my secretary. "Kylie, give me another five minutes. Let them wait for a while." Usal ko at napagdesisyunang pumikit muli.
But I still hear a continuous clicking of pointed heels on the floor, hindi marunong makinig!
"Kylie—" Natuptop ang bibig ko dahil sa babaeng bumungad sakin pag angat ko ng ulo ko. Yung pagkunot ng noo ko ay biglang nawala, ang tingin ko ding nakakamatay ay biglang nabuhay.
My pahinga.
"L-love, you're here...what are you—" Hindi ko na naman natuloy ang sinasabi ko nang bigla siyang lumapit sa akin at binigyan ako ng comforting hug. Walang salitang lumabas sa kanya dahil bakas sa mukha nito ang matinding pag aalala sa kalagayan ko ngayon.
Tila lumabas lahat ng stress ko sa katawan nang maramdaman ko na ang presensya niyang nakalapat sa katawan ko.
Hindi na ako nagsalita pang muli and I immediately hug her, my head is resting on her flat tummy and my arms were on her waist, encircling it tightly like I'm sort of a child needing comfort from her mom.
My body relaxes even more when I feel her fingers gently stroking my hair.
"Rest for a while, Hon. You still have five minutes left." She said softly. It's so soothing like a lullaby. Her gentleness brought an extraordinary serene inside me.
I followed what she said even though I am still wondering about her sudden appearance because I already felt my eyes dragging down to shut with her strokes on my hair.
She's my solace in times of distress.
How lucky I am to be able to feel this kind of care right now? Those lost three years of me in this sickening office and the deadly stressful days I had experienced before have appropriate answer now. She's my stress medicine. She's the only key for my tranquility. She makes everything light as a feather. I love this. I love her.
Five minutes and it feels like five seconds now that it's already done and I'm about to take my duty again. Ugh! I just want to hug her than to attend my meetings!
I pouted immediately when she was the one to break my hug from her at tila nagdabog pa ako gamit ang mga paa ko.
I heard her chuckle, "Your job isn't done yet, Baby. Come on, I'll walk with you to the conference room." Inilahad nito ang kamay niya para tulungan akong makatayo pero tinignan ko lang iyon nang walang gana.
Ayoko na magwork.
"Babe, don't worry I'll pick you up later after your work so you won't have to think about driving with your exhausted state going home." She said, assuring me while holding my face with both of her hands.
"Bitin," nguso kong usal sa kanya. Bitin naman talaga. Kapag nakadikit siya I feel like fully charged but then I'm drained when she's not.
She chuckled again as she points the tip of my nose with her forefinger, "You need to work now, Yunis. There's a lot of people in need of you."
I extended my arms again wanting for a another hug, napailing iling pa siya pero lumapit din naman agad at hinayaan akong yakapin muli siya mula sa bewang at isandal kong muli ang ulo ko sa tyan niya. I felt her hands massaging my shoulders kaya hindi ko maiwasang hindi mapapikit sa sarap ng hilot niya.
I groaned, "I actually need a massage." Sambit ko habang nakapikit.
"We can do that soon or I can just do it myself." Sagot niya sa akin at tinigil na nito ang massage niya para alisin muli ako sa pagkakayakap sa kanya. Umalis naman ako pero nanatiling nakahawak ang mga kamay ko sa bewang niya habang nakatingalang nakatingin sa kanya.
"Why are you here pala, Love? I thought you have other errands to do?" Tanong ko dahil bigla kong naisip kung bakit nga ba siya nandito sa office ko ngayon.
"Yeah, I have and it's done. Dumalaw lang din ako sa bagong bar ni Van near your building to check some inventory and meet the people she hired. She requested my presence there so I did show up." She explained.
"And the reason why I'm here is, someone informed me about how extremely stressed you are right now and as your girlfriend, it's my duty to ease that stress away from you." She said sincerely while staring right through my eyes.
"Remember what you asked me before? If I can be your someone who can share everything with you even the worst or not and I said yes? This is me, fulfilling my promise. I am here so you can share your stress with me. I am here to at least decrease that tension building up because of exhaustion. So, I hope I helped a little." She chuckled innocently but I am here wanting to tear up because of her statement.
Gusto ko na lang muna umakyat sa langit tapos magpasalamat ng personal kay Lord dahil binalik niya sakin itong babaeng ito.
Totoo pa ba ito? Parang gawa gawa lang ng illuminati eh.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa lahat nang nangyayari sakin—samin. Para akong nanalo ng jackpot sa lotto kahit hindi ako tumataya.
Swerte ko talaga. Parang gusto ko na siyang pakasalanan agad at huwag na magtrabaho kasi gusto ko na lang magpabebe sa kanya.
Pero syempre I need to work hard for us. Ayokong siya lang ang napapagod magtrabaho. Mag kakapamilya pa kami at magkakaroon ng benteng anak. Joke!
Ah basta! Tumulo talaga luha ko, for real!
Natawa na naman siya nang makita niyang tumulo yung luha ko sa mata pero wala akong sinabing kahit ano at nakatulala lang ako sa kanya.
"Why are you crying? You're such a cry baby talaga." Pang aasar nito.
"Ikaw kasi eh, masyado kang the best. Hindi ko tuloy alam kung deserving ba ako para sayo."
Pinalo niya ako sa braso nang mahina dahil sa sinabi ko at nagsalubong na ang kilay niya, kaya ang cute na naman niyang tignan. "Of course you are! Stop saying nonsense now and go back to work. I'll be back here later, okay?"
Bumuntong hininga ako dahil tinatamad ako pero aalis rin naman siya so wala rin akong magagawa kundi bumalik na sa trabaho.
Tumayo ako at nakatapat na ako sa kanya ngayon. We have the same height now because she's wearing her heels while I'm just in my closed vintage leather flat shoes.
Inayos niya ang coat kong suot at pinagpagan ang bahagi ng mga balikat ko para tanggalin ang duming siya lang ang nakakakita. Hindi ko tuloy maiwasang hindi mapangiti nang malaki dahil sa kilig at sayang nararamdaman ko.
Wifey material!
Kumunot ang noo niya nang mapagtanto niyang nakangiti ako na parang baliw. "Why are you smiling like that?"
Umiling lang ako at pinigilan ang patuloy na ngiti sa bibig ko kaya namula na lang ang mga pisngi ko.
Sarap asawahin talaga nito, masyadong maalaga! I can't fucking wait any longer.
"You looked like and idiot now. Stop stifling your smile. Mukha kang natatae." Dagdag puna pa niya kaya nawala na yung ngiti ko.
Ang ganda ganda ng naisip ko sa kanya tapos sakin natatae lang? Pambihira talaga!
"Grabe ka naman sakin, Love. Parang hindi mo ako love niyan ha!" Pag iinarte ko at hinapit siya sa bewang.
"Pakiss na lang bago ako magmeeting," Ngumuso ako sa harap niya pero tinignan lang niya ang nguso ko.
"Pakiss!" Demanding kong sabi sa kanya habang nakasalubong ang mga kilay ko.
Tinawanan ako nito dahil sa inasal ko. Ganitong late na ako ng 20 minutes eh hindi pa niya ako bibigyan ng kiss!
Lumapit ito sa akin at hinawakan ako sa batok at walang sinayang na oras para bigyan ako ng isang halik pero dahil lagi akong bitin sa isang smack ay hinawakan ko rin siya sa batok niya para ipagpatuloy ang kiss na gusto ko mula sa kanya.
Nagawa pa niya akong paluin sa braso pero tumugon din naman agad siya sa nais ko.
Para akong gutom sa mga halik niya gayong kahapon lang ay nagkiss naman kami bago maghiwalay ng landas pauwi sa kanya kanya naming bahay.
Ngayon, ito na naman ako at sinusunggaban ang bawat pagkakataong maramdaman ang mga labi niya sa labi ko. I won't get tired of kissing her, may it be sweet or sensual. I won't.
"Yu...nishhmm," Mahinang daing niya nang bigla ko siyang inangat para maupo sa lamesa ko habang patuloy ang mainit naming halikan.
I placed my hand over her blouse to feel her soft skin on her flat stomach. I traced her small scar there and gently caress it onto her waist. Napaigtad ito sa ginawa ko, marahil sa kiliting naramdaman niya habang patuloy lang kami sa paghahalikan.
Matindi rin ang kapit niya sa batok at balikat ko habang patuloy sa pag-akyat ang kamay ko papunta sa ilalim ng boobs niya.
I was about to squeeze her breast when my intercom suddenly play.
"Ma'am, you're already thirty minutes late in your meeting, they are already finding you there and Mrs. Julia M. Perez is already waiting for you here." I heard Kylie on the line which made us both stopped from what we're doing.
I frustratedly sighed, bwisit. Hmpf!
Hingal man ay sumagot rin ako agad at pinindot ang button bago ako magsalita. "Tell her to go back, I'm about to follow."
"Noted Ma'am. Thank you."
I rolled my eyes after that sabay napatingin sa babaeng nakaupo ngayon sa lamesa ko habang nagrerelax sa nangyari.
"You silly! I told you to go back to work. Late ka na tuloy ng thirty minutes dahil sakin." Usal niya habang inaayos ang suot niyang blouse.
"Nope! It's not your fault, okay? It's mine. I just can't resist you 'cause why not? I have a hot, sexy and caring girlfriend who deserves a kiss every second!" Pambubwelta ko sa sinabi niya.
She laughed but she also cutely rolled her eyes at me. "Whatever naughty girl, put me down already and let's go. I don't want to be the reason why your company's crashing down." She extended her arms so I can help her down which I supported immediately.
Natawa na lang rin ako sa pagka advance ng utak niya. Crashing down agad? Nalate lang ng 30 minutes? I mean mag40 minutes na pala, shit! Yari talaga.
Nag ayos lang ulit kaming muli nang kaunti bago kami nakapagdesisyon na lumabas ng sabay habang magkasiklop ang aming mga kamay.
I watched Kylie and Love winked at each other. Feeling ko si Kylie ang nagsabi dito kaya siya nandito dahil siya lang rin naman ang nakakakita sa akin kung gaano na ako kastress sa trabaho.
Nagsalubong rin ang tingin namin ni Kylie at ang loko tumaas baba pa ang kilay niya na animo'y nang aasar sa akin kaya inirapan ko siya na kinatawa niya.
Loko loko.
Hinatid niya nga ako hanggang sa tapat pintuan ng conference room at binigyan nang isang mahigpit na yakap at halik sa noo.
"Good luck, my hard working girl. See you later." She said and smiled sweetly at me. I thanked her before leaving her outside of the conference room to face my reality.
Arrgh! I hate meetings!
*******
Lovely Uzziah
"Hi Ma'am! Ready ka na?" Bungad sakin ni Bridgette nang makababa ako sa sasakyan ko.
We are currently here at the newly built house where Yunis' family home was also located. It's the same village where they built this, just in different streets. And this is the house and lot the she won in the agreement she did with her best friend. I never expected that they both have this kind of silly agreement with each other in their college years. It's fun yet incredibly smart move. Nagbunga naman ang pinaghirapan nilang pagsisikap sa pag-aaral. I'm both proud of them when I heard the news about them being an achievers.
I smiled at her, "Stop calling me Ma'am, Bridgette. I'm not your professor anymore. Just call me, Ziah." I said once we stepped foot in front of the huge gate of the house.
"Ay nako Ma'am, hindi ako sanay na hindi ka tinatawag na ganyan. Feeling ko wala akong galang!" Usal niya.
"Don't worry about it, please? It's fine. Let's stop being too formal with each other." I said while chuckling.
Napakamot siya ng pisngi habang nagdadalawang isip sa sasabihin niya. "O-okay sige na nga Z-ziah, OMG! Nakakailang talaga Ma'am! I mean Ziah..." Kagat labi niyang pigil sa sarili niya, halatang naninibago pa sa tawag sakin kaya natawa na naman ako.
Napailing ako bago magsalita, "You'll get used to it, Bridgette. You need to practice already since I'll be your best friend's wife." I smiled cheekily, proud of what I just uttered.
Napasinghap naman siya sabay takip sa bibig niya. "Ooohh! I like that confidence, Ma'am—I mean Ziah. I'll vouch for that!" Saad niya matapos magtakip ng bibig, tila kinikilig pa kaya tumawa ulit ako.
"Thanks for being so supportive of her—of us, Bridgette. Thanks for being there for her even if you're also miles away from here." I sincerely thanked her while tapping her shoulder.
Ngumiti ito nang matamis sa akin, "Nako, wala yun, Ziah. Mabuti nga yun may nakatiis na iba sa ugali niya bukod sakin. Kaya support din ako ng bongga kasi hindi na lang ako yung mamomoblema kapag tinotopak yung babaeng yun!" Sambit niya at tumawa pa sa dulo.
Hindi ko tuloy mapigilang hindi mapailing habang tumatawa kasabay niya. Puro talaga kalokohan ito, tama nga si Yunis.
"Osya pasok na tayo baka nabulunan na iyon sa meeting kung pag-uusapan pa natin siya." Dagdag pa niya sabay bukas ng gate.
Bumungad sa akin ang isang modernong disenyo ng bahay. Pinaghalong black, white, wood and bricks ang exterior nito at malawak ang bungad ng driveway. Sobrang ganda at maaliwalas sa labas pa lang kaya panigurado akong mas maganda ito sa loob. Kudos!
"What can you say?" Tanong ng babaeng kasama ko nang maisarado na niya ang gate at tumabi muli sa akin.
I was taking my time mesmerizing the house. "This is awesome! Who chose the design?"
"Actually, kaming dalawa pero mas ako ang tumutok sa mga changes kasi sobrang busy ang beshy ko and friend ko rin kasi ang archi na gumawa nito so kami ang madalas mag-usap. Pinaubaya na rin kasi sakin ni Beshy, ako daw bahala basta daw matutulugan. Kung siraulo lang talaga akong malala dog house ang ibibigay ko sa kanya!" Tuloy tuloy niyang paliwanag pero natawa na naman ako sa dulo. Akala ko all seriousness na siya! Oh my goodness this girl's humor is really different.
Napailing ako, "Silly,"
"Totoo nga! Para tipid!"
Tumawa kaming dalawa. Kuripot talaga ito.
"Halika na sa loob para makita mo saan gaganapin, malawak yung backyard so kasya talaga." Aya niya sa akin na hindi ko na tinanggihan pa at sumunod na ako agad.
Sobrang nakakamangha lalo ang loob, maaliwalas rin, modernong moderno din ang interior. It has the same color combinations with the exterior, wala pang gaanong gamit sa loob dahil katatapos lang gawin nung bahay. It still smells like fresh paints and nag eecho pa ang mga boses namin habang nag-uusap dahil pinapaliwanag ni Bridgette ang mga bagay sa loob at tinuturo ang bawat bahagi ng bahay.
Nilibot muna niya ako sa loob ng buong bahay, umakyat din kami sa second floor.
First floor is composed of living room, kitchen area, dirty kitchen, comfort rooms, pantry, dining area, and storage area.
The second floor is composed of 4 bedrooms, 1 is the master's bedroom, 1 is for her daughter, the other two are guest rooms with different measurements, one is bigger than the other. It also has a comfort room, play room, music room, an attic, a terrace at the back part of the house where you can see the whole backyard and the other houses next to it.
This house is huge than I expected it to looked like outside. It has a lot.
We both went down to the first floor again so we can go to the backyard where is the main purpose why I am here.
She slides the sliding glass door at bumungad sa amin ang wooden and brick style patio na may mga lamesa at upuan na ring nakalagay.
"That's supposed to be a garden over there." Turo niya sa bandang kaliwa ng backyard na may malawak na damuhan, it already has a divider and an arch labelled as garden, wala pang mga halaman bukod sa isang malaking punong nakatayo dahil bagong gawa pa lang pero natutuwa ako na may garden siya dito.
"Yan ang swimming pool, obviously." Turo niya sa tapat namin kung saan kami nakatayo sa patio. Tumango ako dahil masyado akong namamangha sa bagong bahay niya. Malaki rin ang swimming pool area.
"Lakad tayo dito sa kanan kasi dito tayo gagawa nang milagro. Mabuti na lang at medyo blind spot ito sa kusina kasi nakaglass door doon." She said while I followed her.
"Ayan, diba? Malaking space. Balak kasi niyang lagyan iyan ng mga slides, swings, archery stuff, o kaya yung pang wall climbing basta mga sporty things ang balak daw niya ilagay dito kaya malawak itong part na ito kesa sa garden." Paliwanag niyang mabuti.
This is so great! I can't believe she planned everything perfectly. I can't believe they did a great job in this incredible house.
"Awesome," tangin usal ko habang tumatango at nakangiti ng malaki sa pagkamangha.
"So, balik tayo sa patio, Ziah so we can plan everything. Mas mahangin kasi dito sa labas. Baka mabigla kasi si Beshy kapag may Meralco bill na dumating sa kanya paglipat niya. Kaya huwag na tayong mag aircon." Biro niya na kinatawa ko rin at sumunod ulit sa kanya.
Naupo kami agad at tumapat sa pool. "Sa Sunday ko pinaschedule yung blessing ng bahay. Bali Saturday tayo magiging busy." Sambit niya agad pagkaupo namin. Nakapangalumbaba itong nakatingin sa akin kaya tumingin rin ako sa kanya.
"I already booked a catering earlier and they'll set up everything on Saturday afternoon." I informed her which she nodded immediately.
Nagpatuloy pa kaming dalawa sa pag-uusap regarding sa event sa Sunday. Lalo na sa priest na magsasagawa ng blessing. That's a big day. A very important day for me as well. And I hope everything would turn out exactly what I plan to. I'm so thankful about Bridgette for being there for us before she leaves.
"Nasabihan ko na rin pala yung iba regarding sa event sa Sunday. Magugulat talaga yun si Beshy!" Tumawa ito bago magsalitang muli. "Sabi pa naman niya tayo tayo lang, mga mamalapit na kaibigan at mahal sa buhay. Good luck talaga and advanced congratulations na rin!" Masaya niyang usal kaya napangiti ako lalo sa sinabi niya at the same time kinakabahan which I shouldn't, I just need to finished one more task today.
"Thank you so much Bridgette. I owe you a lot for helping me and her in this new chapter of our lives. Please don't hesitate to ask anything from me, I will gladly help you with it." I thanked her sincerely as I held her hand and gave it a gentle squeeze.
She gave me a short smile, I know that smile. She's still hopeful of something but rather keep it to herself and not to bother saying it. "I'll surely redeem that offer one day, Ziah. For now, I only wish for you to take care of my Beshy while I'm away. I entrusted it all to you."
Tumango ako agad, "Makakaasa ka,"
*Phone ringing*
Tumunog ang cellphone ni Bridgette na nakalapag ngayon sa lamesa. "Si Beshy!" Usal niya kaya napatikhim ako at napagdesisyunang manahimik muna.
I checked the time on my wrist watch and it's 4:30 in the afternoon. She still has one hour left before she's done with her work but as per Kylie baka mag-overtime daw ito dahil sa dami ng files na kailangan niyang ireview.
"Hello, Beshy ko!" Masayang sagot ni Bridgette sa kaibigan niya. Ni-loud speaker din niya ito para makarelate ako.
"B, what do you need? Sabi ni Kylie tawagan kita after my meeting." Bakas sa boses niya ang stress at seryosong seryoso na naman ang tono niya.
Napangiwi na lang ang kaibigan niya. "Inform lang kita na pinalayas ko na mga workers dito sa bahay mo. Tapos na, final na final na, ganern!"
"Dapat tinext mo na lang,"
Sungit naman ng baby ko!
Bahagya akong natawa nang tahimik dahil sa pag irap ni Bridgette sa kausap niya sa phone.
"Eh tinatamad ako magtype eh, tsaka hindi ka naman nagrereply sakin kapag nagmemessage ako. Feeling gold ka masyado."
"Ewan ko sayo! Ibababa ko na ito. Madami pa kong tatapusin at mag oovertime pa ako ng isang oras dito sa kulungan ko."
"Okay boss madam! Sa Sunday ha? Huwag mo kalimutan. Nakaset na lahat ikaw na lang kulang, baka mag inarte ka pa dyan. Gigibain ko talaga itong bahay mo kapag hindi ka pumunta sa mismong blessing!"
"Oo na, oo na. Sakit sa tenga ng bunganga mo bumabalik tuloy sakit ng ulo ko! Mabuti na lang talaga pumunta dito si Love kanina at nabawasan." She mentioned my name kaya hindi ko mapigilang hindi mapatingin kay Bridgette na nasa harapan ko lang at nakangiti na nang nakakaloko sa akin.
"Pake ko sa lovelife mo?" Maloko niyang sagot sa kaibigan niyang nasa kabilang linya hindi ko tuloy maiwasang mapailing dahil humalakhak siya pagtapos niyang sabihin yun.
Nang iinis na naman siya sa isa.
"Bitter mo, che! Share ko lang naman eh. Babye na nga!" Agad na pinatay nito ang tawag kaya lalo siyang natawa at nahawa na rin ako sa kanya.
She's ridiculous.
"I still can't believe you can treat her like that." Mailing iling kong sabi habang nakangiti.
"She's treats me like that too! Bawian lang kami." Saad niya at tinigil na ang pagtawa when we both heard my phone notified with a text message.
I thought it was her but it's not...
09******650:
Hi, this is Lovely
Uzziah Adler and I am
formally requesting your
time to have the opportunity
to talk to you privately.
Please let me
know immediately.
This is very important, Sir.
Sent 11:08 AM
Sure, I'm glad
you asked for me finally.
Received 4:39 PM
I looked at Bridgette in front of me and showed her our conversation. She squeaks with joy but I'm all nervous as hell.
I'm literally trembling.
"Go on! This is it! Huwag kang kabahan ano ka ba. Basic lang yan."
Kinagat ko ang ibabang labi ko at binaba na ang phone ko sa lamesa para irelax ang kamay ko.
Huminga ako nang malalim bago magtipa ng sagot sa text message.
Thank you, Sir.
Let's meet at Valentía Restobar.
I'll be there in 10 minutes.
See you and safe driving.
"Yun oh! Halika na alis na tayo. Balik na rin muna ako sa condo ni Beshy at mag iimpake pa ko ng mga gamit ko." Excited niyang sagot na tinanguan ko agad at nag umpisa na kaming umalis sa bagong bahay para gawin ang mga dapat naming gawin.
*******
Xyianne
"Love? Where are you? Kanina pa ako naghihintay dito. I'll drive on my own if you're still not here at 7:30." Saad ko sa phone kong nakalapat sa tapat ng tenga ko.
I am here at the lobby waiting for her for almost one hour already and I haven't seen any trace of her. She's also not answering her phone at nakailang voicemail na ako.
I am worried sick, paano kung may nangyaring masama sa kanya? Hindi ko alam kung ano gagawin ko kung oo. Baka sumunod na lang ako sa kanya kapag ganon.
"Ma'am, do you need anything?" Kylie asked me. Yes, she's with me dahil hinihintay din niya ang boyfriend niyang si Lewis na kasalukuyang may meeting pa pero malapit na daw matapos kaya sinabayan na niya ako dito sa lobby.
Napahilamos ako ng mukha bago sumagot. "Nothing, I only need to make sure she's alright." Seryoso kong sagot sa kanya at sumandal muli sa single couch na inuupuan ko.
Inikot ikot ko ang phone sa pagitan ng mga daliri ko para hindi ako masyadong mag-isip nang masama.
Patayo tayo din kasi ako sa upuan ko at palakad lakad dahil sa sobrang pag-aalala.
"Gusto niyo po tanungin ko si Nervana? Baka alam po niya kung nasaan ang pinsan niya." Suhestyon niya.
Umiling ako, "No," tapos bumuntong hiningang muli bago magpatuloy sa pagsasalita. "Okay, sige. Bahala na kung magalit siya sakin kapag nalaman niyang nawawala ang pinsan niya." Sukong saad ko dahil hindi ko na rin alam kung paano ko siya hahagilapin.
Tumango naman si Kylie habang ako ay tumayong muli sa upuan ko at dinadial ulit ang number niya.
Kylie was about to press the call button when I suddenly heard my name from that familiar voice.
"Yunis!" She called me with a smile on her face. She's a bit far from where we are. Dali daling humupa ang kaba ko nang makita ko na siyang buhay at mukhang maayos naman ang kalagayan.
"Ayan na pala eh, uwi na Ma'am." Kylie said at nakahinga na rin siya nang maluwag.
Lumingon ako kay Kylie at tumango bago umalis sa pwesto ko at dumiretso na papunta sa babaeng kanina ko pa hinihintay pero nilagpasan ko lang rin ito at hindi na nag abalang bumati.
Masyado niya akong pinag alala. I thought something horrible happened to her again. I thought she's going to leave me.
"Hey," tawag pansin niya nang lagpasan ko siya at nagtungo lang ako diretso sa sasakyan niyang nakapark sa labas.
I closed the door on the passenger side and buckled my seatbelt immediately once I settled in.
I watched her walked through the driver's side and when she's about to open the door, I closed my eyes and pretend to be sleeping.
Ayoko muna siyang kausapin dahil naiinis ako, hindi man lang niya naisip na magsabi kung ano na nangyayari sa kanya. Isang oras akong kinakabahan.
I heard the door closes and the seatbelt clasping. Her sweet perfume made its way to my nose and lingers there.
"Yunis, are you okay?" She asked softly. Hindi pa niya na-start ang sasakyan.
I'm stressed at work and got even more stressed because I'm worried about her tapos parang wala lang sa kanya na hindi siya nagparamdam sakin. Nakalimutan ba niyang naghihintay ako kanina pa?
I didn't answer her and just remained calming myself. I still felt my rushing heartbeat.
"Hey, what happened to you?" This time I felt her soft hand on my lap.
What happened to me?!
Dumilat ako at tinignan ko siya nang masama at ramdam kong nagulat siya sa tingin ko sa kanya.
"Where's your phone?" Unang bungad ko sa kanya na pinagtaka niya.
"Why?" Inosenteng tanong niya pabalik.
"Why?!" I scoffed. "I've called you a lot of times. Pinag alala mo ako dahil hindi ka sumasagot sa mga tawag ko. It's been an hour and I didn't get anything from you. And you act like nothing happened, you made me worried and for what?!" I tried to be calm okay? But I can't. Sobra talaga akong nag alala. Ayaw ko nang maulit na iwan niya ako.
Bakas sa mukha niya ang gulat dahil sa sinabi at inasal ko. Tinanggal din niya ang pagkakahawak ng kamay niya sa lap ko.
"I—I'm sorry..." Malungkot niyang sagot sabay hinanap ang phone niya sa loob ng bag niya. "Shit," mahinang usal niya.
"I'm sorry, I didn't realize that my phone died."
Umiwas ako ng tingin at napiling tumingin na lang sa harapan ng sasakyan. I clenched my jaw as I tried my best to calm. Her phone is dead that's why she's not answering. Pero bakit inabot pa siya ng isang oras bago makabalik? Saan naman ka siya nagpunta?
"I'm sorry, Babe. Hindi ko na rin napansin ang oras. I just came from an urgent meeting with a c-client and hindi ko akalain na mapapahaba yung meeting namin. I'm really sorry." Paliwanag niya at hinawakan ulit ako sa lap ko para haplusin iyon ng marahan. Hindi ko na lang rin pinansin ang pag utal niya at tumango na lang ako pagtapos ay napagdesisyunang pumikit muli at sumandal nang mabuti sa backrest habang hilot hilot ang sentido ko gamit ang kamay kong nakatukod sa pintuan ng sasakyan.
Masyado na naman akong nadadala ng stress sa trabaho, hindi ko dapat siya pagbuntungan. She also has a life outside mine. Nag alala lang talaga ako. Hindi ko yun mapipigilan.
"Are we...good now?" She carefully asked. Ramdam ko pa rin ang tingin niya sa akin.
Tumango lang ako bilang sagot. Wala na akong lakas magsalita ngayon baka kung ano na naman lumabas sa bibig ko na for sure I'll regret after so I chose not to talk.
Bumuntong hininga ulit ito, "I'm really sorry. Babawi ako, okay? Rest ka muna." After saying that, she started the car and drive while I remained resting on my seat.
Sa sobrang tahimik ay hindi ko na narealize na nakatulog na pala ako at nagising na lang sa isang mahinang tapik sa pisngi ko.
"Wake up, Hon. We're here." Her voice softly uttered.
I slowly opened my eyes and her angelic face was the first one I saw. Ang ganda talaga nito nakakainis.
Humupa naman na ang inis ko kanina. Tampo na lang siguro ng konti.
She smiled, "Come on, let's get inside." Aya pa niya. Nakatayo na pala siya dito sa bukas na pintuan ng passenger seat. Lumabas naman ako agad at nagulat na lang na hindi niya ako hinatid sa bahay. We're in her house right now.
"Why are we here?" Bungad ko sa kanya nang maisarado ko ang pintuan ng sasakyan niya.
"I told you babawi ako. Let's go." She answered immediately and held my hand towards the door of her house.
I missed going here. Huling punta ko dito ay estudyante pa ako. Though, I sometimes tried to go here in those span of three years but I never intended to go inside, hanggang gate lang ako. Just making sure that she's already back but she's not.
She opened the lights inside her house using her voice. Wala namang pinagbago, ganun pa rin maski ang pwesto ng mga gamit niya.
"I'm going upstairs to change. Do you want to come with me?" She asked me while looking at me and still holding my hand.
"I don't have any spare clothes to wear."
"Yes, you have. I'm always prepared for you. Come on, I'm sure you're sick wearing that coat of yours." Hinatak na niya ako paakyat sa second floor ng bahay niya hanggang sa makapasok kami sa loob ng kwarto niya.
Wow, I missed this room also. It's really been a long while. Ramdam ko ang pagiging estudyante ko ngayon, it all came flashing back in my head.
Hindi ko namalayang napahigpit ang kapit ko sa kamay niya kaya napalingon muli ito sa akin matapos niyang isarado ang pinto ng kwarto niya.
"Is there a problem?" She asked as we stopped on our tracks.
Umiling ako at ngumiti nang maiksi. "I just remembered the days when you brought me here in your house, in your room. It felt nostalgic."
She smiled also and held my cheeks this time so we could stare at each other. "I've missed those days too and honestly, I feel overwhelmed right now that you still remembered those days with me. It's classic!" She giggled as she leaned closer to me and gave me a quick peck on my cheek.
"Halika na, magpalit na tayo ng damit. I'm going to cook your favorite dish and we'll have dinner together. Pambawi ko lang sa kasalanan ko today." She said at nauna nang magpunta sa loob ng walk-in closet niya.
Pinagmasdan ko lang siya hanggang sa mawala siya sa paningin ko. Mas pinili kong ilibot ang mga mata ko sa loob ng kwarto niya at tignan muli ang malaking kama na nasa gitna.
That's the exact place where I first told her that I like her in different words and that's the exact same bed where she got jealous of her own cousin regarding the unexpected kiss that Nervana did to me while playing boxing.
Hindi ko mapigilang hindi mapangiti at umiling ng husto. Her jealousy hits different.
"What are you still doing there? Come here." Napabalik ako sa reyalidad nang bigla siyang sumilip sa pintuan ng walk-in closet niya at tawagin ako.
Sumunod naman ako agad pero napaatras ako bigla nang makita kong nakabra at panty lang siya kaya pala pasilip lang niya akong tinawag!
"Love, magdamit ka nga muna." Reklamo ko sabay talikod. Feeling virgin eyes.
I heard her chuckle. "Look who's shy now." Pang aasar pa niya.
"I'm not, magbihis ka na muna susunod ako. I think I want to take a shower." I said. Nanatili lang akong nakatalikod sa kanya dito sa tapat ng pintuan.
"Do you want a companion in the shower?" Maloko niyang tanong sakin. Hindi ko naman mapigilan ang pagpula ng mga pisngi ko, mabuti na lang talaga at nakatalikod ako sa kanya.
"You have to perform your girlfriend duties tonight, Love. You said you're going to cook for me, so no. I don't need a companion. I can handle it." I said in nonchalance.
She giggled and walked towards me to give me a back hug. "Okay, Baby. If you say so."
Inikot ko ang katawan ko para humarap sa kanya nang hindi natatanggal ang pagkakayakap niya sa bewang ko.
Inangat niya ang ulo niya para tignan ako as I also stared at her. I quickly kissed her forehead then smiled and tucked her hair behind her ears.
"I'm sorry again earlier. It won't happen again." She said sincerely.
Tumango ako, "It's okay now and you should really not do it again. You're making me deadly worried about you."
Mabilis itong tumango at ngumuso para humingi ng halik, napatawa pa ako dahil first time niya gawin ang bagay na ito. Usually ako ang humihingi.
I kissed her immediately and smiled afterwards. "Sige na magluto ka na. Nagugutom na ang mga sawa sa tyan ko. Bababa ako agad after ko magshower."
"Okay, don't take too long. I'm going to miss you." She said as she breaks the hug and started walking towards her door.
Napatawa ako ulit bago pabirong umirap. "I'm not going anywhere,"
She chuckled, "As you should!" Then closed the door after that. Napailing na lang ako dahil sa kakulitan din niya. After that, I immediately went to her closet to get my things that she prepared for me and head to her shower room to take a quick bath before I go downstairs to join her for dinner.
***
"Oh...right there...shit ang sarap!"
"Uhh...perfect!"
"Oh my—uhhh...that's the spot oohh..."
"Oh fuck, Love!"
"Uhh...tang ina ang sarap!"
Yan ang mga daing at usal ko habang minamasahe niya ang buong katawan ko.
Akalain mo magaling rin pala siyang mag massage ng katawan. Sulit na sulit, kulang na lang maging masahista din siya. Ang dami niyang kakayanan, lalo tuloy akong namamangha sa kanya.
Amoy essential oil na nga itong buong kwarto niya sa guest room eh. Yung dati kong tinutulugan kapag nandito ako sa bahay niya. Ayaw daw kasi niyang mangamoy mentol ang kwarto niya dahil nga sobrang tamis doon kaya dito kami.
Nakadapa ako ngayon sa kama at walang suot na damit bukod sa underwear ko. Kasalukuyan siyang nakadagan sa pwetan ko habang minamasahe ang likod ko. Hindi ko mapigilang hindi indahin ang sakit ng katawan ko kada tumatama ang mga daliri niya sa mga parteng masakit.
"Are you feeling good now?" Tanong niya with her satisfying tone. Tila proud na proud siya sa ginagawa niya sakin and she should be dahil totoong magaling siya.
"Yes, Miss. I'll rate your service a ten stars. Bigyan pa kita ng tip." Sambit ko sa inaantok kong boses. Grabe sa sobrang ginhawa nang pakiramdam ko gusto ko na lang matulog na.
Tumawa ito sa sinabi ko, "I still have extra service, do you want to avail it, Ma'am?" Pagsakay niya sa pagpapanggap ko bilang customer. Bigla ring naging mapang-akit ang haplos niya sa likod ko kaya hindi ko maiwasang hindi mag isip ng kung ano...alam niyo yun...basta!
Pero syempre nagkunware pa rin akong customer. "I'm sorry I have a girlfriend. Extra service isn't necessary."
"Oh—really? Are you sure about that, Ma'am? I will assure you that this service will make you feel better and much satisfied." She said sensually kaya hindi ko maiwasang hindi mapapikit sa pinaggagagawa niya. She's a great tease!
"I-I'm s-sure, are you done? Aalis na ako sa spa na ito. Rate ko ito ng 1 star, masyadong maharot yung masahista!" Reklamo ko na kinatawa niya nang malakas sabay alis sa ibabaw ko. Napahiga ito sa kama at patuloy sa pagtawa.
Baliw.
Kinuha ko ang kumot at tinakip ko agad iyon sa katawan ko nang tumihaya ako mula sa pagkakadapa kanina. Kunot noo ko siyang tinignan habang tumatawa siya, "Loko," usal ko.
"You're so funny! Oh my goodness!"
"Have you heard yourself? You stutter!" Patuloy pa niyang pang aasar sa akin.
"Ewan ko sayo, Love. Puro ka kalokohan." Pikon kong usal habang namumula ang mga pisngi ko.
Ang harot kasi niya! Alam naman niyang mahina ako sa mga ganyan niya.
Makapagbihis na nga muna. Hinayaan ko siya sa pagtawa niya as I stood up from the bed while still covering myself with a comforter and get my clothes on the stool near the bed so I can put it back on my body. Nang matapos akong magbihis ay nanahimik na rin siya at malalim lang itong nakatitig sa akin habang nakaupo sa dulo ng kama.
Ngumiti ako sa kanya at napiling isandal muna ang sarili ko sa katabi kong cabinet habang nakakrus ang mga braso. "Thank you for taking care of me today, Love."
Ngumiti rin ito sa akin habang nilalaro niya ang singsing sa daliri niya. Napatingin ito sa tinignan ko at nang marealize niyang kanina pa pala niya hinahawakan ang singsing ay tinigil niya agad ito at parang may malalim siyang iniisip bigla.
Tumikhim ito, "It's nothing and I am ready to take care of you, forever." She said like she's hinting on something.
Does she knows what's going on in my head? I am planning to make a wedding proposal to her at the end of the month so we can end the year as a married couple.
I just thought about it lately while I was in the middle of my meeting. Lumilipad ang isip ko kanina dahil sa biglaan niyang pagsulpot sa office ko para lang pagaanin ang loob ko. Saan pa ba ako makakahanap ng tulad niya diba? Nag iisa lang iyan kaya hindi ko na papatagalin pa.
Lumapit ako sa kanya at tinabihan siyang umupo sa dulo ng kama at inakbayan sabay haplos ng dahan-dahan sa balikat niya.
"I'd love that," I said shortly while smiling sweetly. I kissed her forehead for a minute. "I love you." I said with all my heart as I broke the kiss and stared at her dilated pupils that's boring intently into mine.
She kissed me on my lips and whispered, "I love you." Then kissed me again. We both smiled like a hopelessly in love couple after that.
"Come on, let's sleep. We still have work to do tomorrow." Pag-aaya ko at nauna nang tumayo para bumalik nang muli sa kwarto niya. Tumayo din naman siya pero sa ibabaw ng kama nga lang. Kaya nagtaka ako.
"Turn around," utos niya kaya lalo akong nagtaka.
"Huh? For what?"
"Just turn around and stand closer next to me." She commanded kaya naman wala na akong magawa at sumunod na lamang sa utos niya kahit na takang taka ako sa pinapagawa niya. Nakatalikod ako ngayon sa kanya.
Nang makapwesto ako ay bigla ko na lang naramdaman ang mga braso niyang yumayakap sa leeg ko at ang unti unting pagbigat ng likuran ko. Her legs were now wrapped around my waist and her chin was resting on my shoulder.
She whispered in my ear which tickles me. "Piggy back ride 'cause I'm too lazy to walk towards my room." She said and yawned.
Hindi ko maiwasang hindi mapangiti nang malaki at mapailing iling na naman. Mabilis kong sinurpotahan ang bigat niya at hinawakan ang mga binti niya sa bewang ko para miaayos ang pwesto niya sa likod ko.
Her cute and clingy gestures really hits different! I can't imagine she has this kind of attitude. She's soooo adorable!
Naglakad na ako palabas sa guest room habang nakakabit siya sa likuran ko. Ramdam kong patulog na siya dahil tahimik lang siya at nakapikit paglingon ko.
Hindi pa rin nawawala ang ngiti ko hanggang sa makarating kami sa loob ng kwarto niya at inilapag ko na siya nang dahan-dahan sabay kinumutan siya ng comforter hanggang dibdib nito. Her eyes were still closed but she still managed to speak before drifting herself to sleep.
"Good night, mahal." She said almost a whisper.
Yung kilig ko abot outer space na naman! Iba talaga epekto kapag tinatawag niya akong mahal. Parang may kiti kiti sa puso ko na hindi mapakali.
Akalain mo mapapangasawa ko ang babaeng ito? Total package na. Wala nang hahanapin pa.
Final na ito, luluhuran at papakasalan!
*******