Yeni Bölüme Hoşgeldiniz!🔪🩸
~83. Bölüm~
|1. Ölüm|
Gece karanlık yüzünü tamamen ortaya çıkmıştı. Birbirine sımsıkı sarılan iki aşık, Kenan ile Aksel. Kenan hâlâ uyumuyordu. Aksel'e satılmış bir şekilde dışarıyı izliyordu, derin düşüncelerle...
Gecenin ilerleyen saatlerinde Kenan hâlâ uyumazken bir anda evin salonundan ses geldi. Kenan sesi duymuş olmalıydı ki hemen odanın açık kapısından koridora baktı. Hiçbirşey göremedi. Aksel hâlâ yatıyordu. Ve bir ses daha geldi, ses bıçak sesini andırıyordu.
Kenan yavaşça yatağından kalkıp odadan çıktı. Odanın koridorlardan geçip sesin geldiği yöne doğru ilerledi. Ses alt kattan, yani salondan geliyordu. Merdivenlerini ucundan aşağıya başını eğdi, kimse gözükmüyordu. Merdivenlerin basamaklarından teker teker inerek salona vardı, etraf sessizdi. Peki az önce gelen bıçak sesi neydi?
Arkasını dönüp tekrardan merdivenlere yöneliyordu bir anda bir çığlık sesi duydu. Gözleri anında büyüdü, tekrardan arkasını döndü ve salona göz gezdirmeye başladı. Sağına baktı, soluna baktı, önüne baktı fakat kimse yoktu. Ama unuttuğu birşey vardı, arkasına bakmadı...
Arkasından beline giren keskin bıçağın acısını hissettiği an kendini yerde buldu. Onu kimin bıçakladığını göremiyordu. Çok kan kaybetmeye başlıyordu, ve o an Kenan'ı bıçaklayan gizemli kişi Kenan'ın üzerine bir kağıt bıraktı. Ve arka bahçe kapısından elini kolunu sallayarak çıktı. Kağıtta ise şöyle yazıyordu.
"1. Ölüm"
***
- Herkes burada değil mi?
- Evet.
Çiğdem, Emir ve Sarp Damla'nın okulda olabileceklerini düşünerek okulun bahçesinde toplanmış ve arka kapıyı kırarak merdivenlerden yukarı çıkmışlardı. Koridorlar sanki sessizliğe bürünmüştü. Herşeyin normal gözüktüğü bu okulda neler olmuştu...
- Bazı şeylerin değişmesini beklemeyin, yılan sadece derisini değiştirir huyunu değiştirmez.
Çiğdem'in bu sözü koridorlarda yankılanırken Emir ona katılarak söze girdi.
- Haklısın, bazen dışarıdan güzel görünen şeyler içeriden pek hoş görünmeyebilir..
- Şu boş edebiyatınız bittiyse işimize dönelim mi?
Sarp'ın sinirleri sözlerinden okunuyordu. Çiğdem ve Emir başını sallayarak Sarp'ı koridorun sonuna kadar takip ettiler. Sarp her taşın altına bakar gibi koridorlardan geçerken koridorlarda bütün sınıfların kapısını teker teker açıp kapatıyordu.
- Sarp sakim olur musun? Daha bize hiçbir şey anlatmadın. Biz neden Damla'yı arıyoruz? Kayboldu mu?
Çiğdem, Sarp'a sitem dolu sözler savurduğunda Sarp sinirli bir şekilde Çiğdem'e dönüp söze girdi.
- Esin ve Damla. En son bir yangının ortasındaydık. Polisler ve ambulansların seslerini duyduğumuz an yangının etkisiyle kendimizde değildik.
Emir ve Çiğdem, Sarp'ın söyledikleri karşısında şoka uğrarken bir anda bir korkuya daha kapıldılar. Çünkü az önce önlerinde olan bir sınıf kapısı kendi kendine açılmıştı.
- Rüzgardan olabilir değil mi?
Dedi Çiğdem titreyerek. Sarp ise silahını çıkararak açılan sınıf kapısına tutarak yaklaştı.
- Sarp, dikkatli ol!
Çiğdem, Sarp'ı uyarırken Sarp silahın tetiği elinde hazır bekliyordu. Kapıya doğru yaklaştı, yaklaştı yaklaştı...
PAT!
Ve Sarp içeride gördüğü kişiye anında silahından çıkan mermiyle ateş etmişti.
- Sarp!
- Kime ateş ettin?
Çiğdem ve Emir meraklı soruları ile birlikte Sarp'ın girdiği sınıfa girdiklerinde yerde yatan kişiyi gördükleri an içleri rahatladı.
- Bir çantadan ne istedin Sarp?
- Ödümüz patladı!
Sarp tam cevap vermek için söze giriyordu ki koridordan bir ses geldi. Gülme sesleri...
Üçü de bakışlarını sınıfın içinden koridora baktıkları an korkudan ne yapacaklarını şaşırdılar.
Beyazlar içindeki bir kız, ağzından akan kırmızı sıvıyla sınıfın kapısına doğru yaklaşıyordu. Çiğdem anında kapıyı kapatıp kilitledi.
- Acilen buradan çıkmamız gerekiyor, bizi buldular!
Bir çıkış yolu ararlarken dışarıdaki kız kapıyı kırmak istercesine sert vuruyordu. Hem vuruyor, hem de o korkunç çığlıklarını atıyordu. Herkes bağırarak bir çıkış yolu ararken Sarp artık bu kapının dışında bağıran kıza dayanamayıp kapının tam ortasına ateş etti. Ateş ettiği an kızın sesi kesildi.
- Sarp ne yaptın!?
Çiğdem korkuyla kapıya doğru koşarken Sarp elleri titreyerek silahı düşürdü. Emir yerdeki silahı alıp cebine koyarak Sarp'ın omuzuna tuttu.
- Sakin ol...
Dedi gözlerine bakarak. Çiğdem ise kapıyı yavaşça açtı. Yerde kanlar içerisinde yerde yatan kıza baktığı an çığlık atarak söze girdi.
- Esin!
***
Ne yapmam gerekiyor? Kenan neden burada ve asıl önemli olan şey ise neden kanlar içerisinde? Aksel'in her tarafı neden bağlı? Bu evde neler oluyor? Öğrenmenin tek bir yolu var. İçeri girmek. Öyle de yaptım, arka bahçe kapısından içeri girer girmez titrer adımlarla salona doğru yürüdüm. Aksel'i arkadan görebiliyordum. Titriyordu, benden daha çok titriyordu. Arkasından ona doğru yaklaşarak omuzuna dokunduğum an içinden bağırarakmış gibi oldu.
- Şşşş benim, Sera!
Aksel beni gördüğü an gözyaşlarını tutamadı. Hızlıca ağzındaki bantı çıkardım. Çıkardığım an Aksel nefes nefese söze girdi.
- Sera.. Kenan... Ambulans!
Nefes nefese kaldığı için cümleleri bir araya getiremiyordu. Karnıma bir anda sancılar girdi. Ellerimi karnıma götürerek seslendim.
- Sakin ol...
Sakin olmalıydım. Bebeğim için.. Yavaş adımlarla yerde kanlar içerisinde yatan Kenan'a yaklaştım ve elimi nabzını kontrol etmek için götürdüm. Çok yavaştı, nabzı olabildiğince yavaş atıyordu.
- Yaşıyor mu?
Dedi gözyaşları içinde Aksel. Başımı sallayarak ona döndüm ve söze girdim.
- Sayılır, nabzı çok yavaş. Ambulansı arıyorum.
Çantamdan telefonu çıkarıp ambulansı arayacağım an bir ses duydum.
- Yerinde olsam bunu yapmazdım.
Sesin geldiği yöne baktığımda şok oldum. Testereli bir kişi merdivenin başından bana bakıyordu..
- Şaşırdın mı? Eğer daha fazla kişinin ölmesini istemiyorsan o telefonu yere at!
Aksel bana korku dolu gözlerle bakarken benim ise yapacak birşeyim yoktu. Bebeğimi, kendimi ve Aksel'i riske atamazdım. Başımı sallayarak telefonumu öne doğru attım.
- Güzel!
Dedi elinde testere tutan bu kişi. Yavaşça merdivenlerden inerek Aksel'in yanında durdu. Ben ise Kenan'ın cansız bedeninin yanındaydım.
- Bizden ne istiyorsun!
Dedim korkudan gözlerimden yaşlar akarken. Bana gülerek yanıt verdi.
- Seni istiyorum desem?
Dediğinde bana yaklaştı. Ben ise karnımo tutuyordum. Bana değil, ona zarar gelmesin diye.
- Lütfen yapma! O hamile!
Aksel'in sözünden sonra adım sesleri yavaşladı. Korkudan gözlerimi kapatmıştım ve yavaşça geri açtığımda bu testereli kişi Aksel'e doğru dönmüştü.
- Peki o zaman, seni mi öldüreyim? Hamile birisini öldürmekten iyiydi.
Elindeki testereyi çalıştırdı ve Aksel'in üzerine doğru yürüdü. Resmen Aksel'i öldürecekti! Hızlıca keskin birşey aramaya çalıştım. Ve yerde kanlar içerisinde yatan Kenan'ın arka cebinde küçük bir çakı gördüm. Eğilip cebinden aldığım an hiç düşünmeden testereli kişinin beline sapladım.
- Ah!
Yüksek sesle inledi. Kendini yere atarken ben ise Aksel'in yanına giderek düğünlerini çözmeye başladım.
- Hızlı ol Sera!
Elimden geldiğince hızlı davranarak Aksel'in düğünlerini çözdüm. İkimiz de yerde kanlar içerisinde yatan testereli kişi ve Kenan'a baktık. Aksel hemen yerde tutan Kenan'ın elinden çekerek belinde taşıyarak dışarı çıkardı. Dışarı çıkardığı an yere yatırarak nabzını tekrar kontol etti.
- İçeriden telefonunu al Sera, ambulansı ara!
- Tamam.
Hızlıca içeri girerek telefonu attığım yerden alacaktım ki salonun ortasında şok içinde kalakaldım.
Testereli kişi olduğu yerde değildi...
'83. Bölüm Sonu'
~Devam Edecek~
"Yarın 18:00 yeni bölüm!"
Yeni Bölümde Görüşmek Üzere🔪🩸