Kabanata 18
Echarri pulls Rosie to a file storage room where papers are everywhere in four corners of the room. He frees her after making sure the door is locked.
"Bakit tayo narito, Sir? At bakit tayo nagtatago?" Naguguluhan si Rosie sa inaasta ng kaniyang amo. "Ayaw mo 'ko sumama kay Hudson, pero bakit? Ano'ng rason?"
Dalawang kamay ang nakahawak sa batok ni Echarri, hindi niya alam ang isasagot sa mga tanong na 'yon. Dahil ba siya lang dapat ang gusto ni Rosie? Ngunit mayroon ba siyang karapatan gayong harap-harapan niyang inayawan ang dalaga?
The anger of Rosie suddenly boiled up in him because of his extreme silence. Hinatak-hatak siya nito pagkatapos mananahimik lang? Ano kaya 'yon?
She exhales and holds the doorknob. "Maiwan ko na po kayong mag isa." Pinihit nito ang pinto kaso ayaw bumukas no'n kahit anong lakas ng kaniyang pihit.
Maski si Echarri ay sumubok din ngunit bigo. Luck is not in their favor; they were trapped inside the 'cannot be easily noticed' room.
They check their phones— no service. They're doomed.
"Bakit mo pa kasi ako hinila rito kung wala ka rin naman sasabihin? Tingnan mo tuloy ang nangyari!" Nawala ang pagiging pormal ni Rosie sa amo.
She's done with him.
However, Echarri finds it amusing, his secretary's informal voice. No 'po' and no 'Sir'. It makes him smile instead of feeling disrespected.
"I need to hear more of that," he said, thrilled.
"More of what?" Hindi matapos tapos na angil ni Rosie rito.
He chuckles, "more of you talking informally to me." Seeing her disappointed frowned face is new to him. Nasanay kasi siya na palaging nakangiti si Rosie.
She rolls her eye unconsciously. Echarri sees it, so he playfully pinches her nose when Rosie least expects it.
Napatitig ang dalaga sa kaniyang amo na hindi yata alam ang ibig sabihin ng ginagawa. Humakbang siya palayo.
Kailangan ng distansya kung ayaw ni Rosie ng disgrasya. Ngayon pa na nasa wisyo si Echarri at hindi lasing.
At aba nga naman, humakbang palapit ang binata sa kaniyang tabi. Mapanukso pa nitong kinulong sa isang sulok ang dalaga na napasandal tuloy sa pader.
It was supposed to be a joke for Echarri. However, with them so near, he finds himself admiring the beauty of Rosie. She is extra beautiful today for her own sake.
He tucks the hair blinding her eyes behind her ear. "Guess what?" he asked with romantic eyes and a romantic voice. "Kissing you right now is the only thing I can think of," he blurted out.
Parang nahulog sa bangin sa gulat si Rosie. Pinagtitripan ba siya nito? Matapos nitong pandirian ang halik ng dalaga?
Kumalma si Rosie kahit sobrang hirap, kahit kulang na lang sumabog ang kaniyang puso sa lakas ng kabog no'n. She remained impassive.
"Kiss? Kiskis mo sa pader," sarkastikong bigkas nito at tinulak ang amo palayo.
"I'm deadass about kissing you... at least I notified you." Echarri holds her pushing hand and deadass kisses her.
Nanlalaki ang mga mata ni Rosie nang dumampi ang labi ng amo sa kaniyang labi. She should be happy; he's willfully kissing her for crying out loud. She is being kissed out of the shadow.
It's the moment she has been dreaming about for years.
But she pushes him away, as strong as she could. Now that she finally realizes her worth, hindi niya p'wedeng hayaan ulit ang sarili na maging other woman kanino man.
"I'll pretend this hasn't happened, Sir." Mirroring what her boss stated last time. "Wala akong plano na madawit ang pangalan ko sa relasyon n'yo ni Monica."
The saddened Echarri wants more of her luscious lips, he can't get enough. But he had the need to clear his name about issues with Monica, so he finally spoke.
"Monica and I don't have a thing. 'Yong napanood ng lahat sa TV, it was just the tip of an iceberg. She made threats against me and the company if I don't ride with her lies. It'll be unforgivable if I won't prevent the company's downfall just so I could save my face."
Sa paliwanag na 'yon ay pagkabunot din ng tinik sa dibdib ni Rosie. Pero hindi pa ligtas ang binata sa tanong kung ano ang kaniyang pakay sa pagtutol sa dalaga na kumain kasama si Hudson. Lalong-lalo na sa kung ano ang kahulugan ng halik na 'yon.
"Sagutin mo kung bakit mo ginagawa 'to? Akala ko ba ayaw mo sa 'kin? Ano ito? Ano tayo?" prangka na tanong ni Rosie.
Aywan ni Echarri. Basta ang alam nito ay ayaw niyang may kasamang iba ang dalaga. He hates the attention she's giving the others, gusto niya ay kaniya lang 'yon.
"Hinalikan mo 'ko pero ano 'yon, wala lang? Tawag lang ng laman, gano'n? Wala, gusto mo lang tikman kung ano'ng lasa ng labi ko, gano'n?"
Pumikit si Echarri. Tawag ng laman? No, he can't do that to her.
"Can we take things slow for now, Rosie? I would like you to stay with me while I figure it out. You know the jerk in me and the way I used to be. Like becoming a spick and span is quite new to me.
Nagtatalo ang puso't isip ng dalaga. Mananatili ba siya nang wala silang label, 'yon ay malaking red flag sa isip nito. Albeit this was a dream come true to her, her heart reasoned.
Hawak ni Echarri ang magkabilang balikat ni Rosie at pumantay sa tangkad ng dalaga.
"I know this is hard for you, but I want you back so badly. I don't want bitter coffee anymore. I don't need your indifference. I just want the old Rosie back... hmm?"
"Hanggang kailan ko kailangan na maghintay?"
Instead of replying, Echarri stole a kiss. And pulled Rosie closer for a tight hug, even planting kisses on top of her head.
The hard ice on Rosie's heart is calmly melting. Sa isang yakap at halik lang ng binata ay nakuha na naman siya.
Pagbitaw ni Echarri ay sinakop kaagad nito ang mukha ng dalaga gamit ang mga palad. Marahan niyang pinupupog ng halik ang malambot at mamula-mulang labi ni Rosie.
Hanggang sa tumugon na sa wakas sa halik si Rosie. Puso pa rin talaga ang nanaig sa huli kahit ano'ng gawing pagtutol ng kaniyang isipan.
Sumiksik si Rosie sa dibdib ni Echarri pagkatapos ng pinagsaluhang halik. "I hate you for making me feel this way, Sir," aniya.
Tumawa ang binata sa binitiwang salita ni Rosie. It's a case closed inside the closed door. At magkatuwang nilang hinintay ang saklolo habang nagpapalitan ng matatamis na salita.
ILANG pulgada pa ang layo ni Rosie ay kumakaway na kaagad sa kaniya si Echarri na pasensyadong naghihintay sa labas ng building.
"Good morning," bati ni Echarri nang makalapit ang hinihintay.
Tumungo si Rosie. "Mauna ka na p—" Natigilan siya. Pinagkasunduan kasi nila ang first name basis kapag sila lang dalawa ang magkasama. "Sekretarya mo pa rin ako sa mata ng tao kaya rito lang ako sa likod mo."
"Sabay tayo." Hindi alintana ni Echarri ang sinabi ni Rosie at hinintay niyang maglakad ang dalaga.
She is trying to distance herself from him pero makulit si Echarri, kunwaring mayroong tinatanong upang makalapit sa kaniyang sekretarya.
Magkakapalitan na siguro sila ng mukha kung walang humawi at pumagitna sa kanilang dalawa.
"Rosie!"
It's Hudson.
Biglang nakonsensya ang dalaga nang maalala na hindi niya sinipot ang usapan nila ni Hudson. Especially when he is smiling like nothing happened.
Mayroon pa siyang iniaabot na take-out food kay Rosie. "Naalala lang kita no'ng may nadaanan akong bukas na resto," wika nito.
Sumulyap muna ang dalaga sa kaniyang amo at tinanguan 'yon, hudyat upang mauna na ang amo sa opisina. Ayaw man ni Echarri ay wala siyang magagawa kung hindi magdabog na lamang.
Tinanggap ni Rosie ang pagkain bilang respeto sa effort ni Hudson. "Salamat dito." Hinila niya si Hudson at huminto sa mini coffee shop na nasa loob ng building. "Pili ka. My treat, bayad ko na rin dito sa bigay mong pagkain."
"No need to pay for that, Rosie. I bought it with you in mind," tanggi ni Hudson.
Ngunit mapilit ang dalaga kaya naman tinuro na lamang ni Hudson ang kape na display sa board.
He was served a hot cup of nice smelling coffee in just a minute. 'Tsaka siya inaya ni Rosie na umupo muna sa mga upuan para sa customers.
"Sorry sa hindi ko pagsipot kahapon. Mayroon kasi akong biglaan na lakad at nakalimutan kong sabihan ka." Walang ligoy niyang sambit. Patawarin sana siya sa kaniyang kasinungalingan.
"Wala 'yon. We can have lunch when you're free. Narito lang naman ako na maghihintay." Inamoy lang ni Hudson ang kape't hindi tinikman.
She must be honest once and for all.
"Ayaw kitang bigyan ng false hope, Hudson. Ayokong saktan ka kaya h'wag mo 'kong hintayin. Dahil walang pag asa na masuklian ko ang damdamin mo para sa akin."
Walang hinigop na kape si Hudson ngunit nagising ang dugo nito. "Sandali... busted na ba 'ko?" May kung ano'ng kumukusot sa dibdib nito. "Is this how it feels to be on the other end?" First time mabusted ni Hudson, siya kasi lagi ang namba-busted.
Masakit din pala, aniya sa isip.
"Sorry," ani Rosie bago tumayo at itulak ang upuan. "I hope you find someone to reciprocate your feelings, Hudson. Thank you for being so fond of me..."
She's leaving when Hudson speaks again.
"Just so you know, Rosie, I am not giving up on you yet. Come to me if you ever change your mind. I'm willing to wait Rosie, even without certainty."
The seriousness on Hudson's voice could win a battlefield though Rosie didn't look back anymore.
Wala pa si Fran sa cubicle nito pagdating niya. It's a perfect time to sneak into her boss's office which she is about to do. Props lamang ang kaniyang bitbit na tablet.
Kumatok muna siya bago pumasok sa loob. Ngunit muntik nang malaglag ang kaniyang puso dahil walang paalam siyang binuhat mula sa likod ni Echarri.
"Got'cha!" Panggugulat ng kaniyang amo na dahilan kaya siya ngumiti hanggang tainga.
Hinarap nito si Echarri nang maibaba siya. "Baka may makakita sa atin!" Mahina ang paghampas nito sa dibdib ng nakakagat-labing kaharap.
Pisil nito ang pisngi ng dalaga nang magtanong tungkol sa naging pag uusap nila ni Hudson. "I hope you did not hurt my friend that much," he said concerned.
Sinamaan niya ng tingin ang amo. "Umepal ka kasi, 'di ko tuloy nabigyan ng tyansa 'yong tao," irap pa niya. "Maayos ko naman siyang kinausap," aniyang hindi na binanggit ang huling mensahe ni Hudson.
"Poor Hudson. But what can I do? I cannot share you with him, or with anybody else."
"Sus! Napaka-possesive mo po!"
"I'll make you mine. That's my best and final offer."
Wala na ngang choice ang dalaga kung hindi umo-o habang maihi-ihi sa sobrang kilig na nadarama.