Selamün Aleyküm
Bu bölümü Rumeysa'dan dinleyeceğiz ⭐
İyi okumalar!
Rumeysa Can
"Salkım kara üzümün kilosu 35 ablam. Alacak mısın?"
Annemle pazara geldim. Üzüm 35 lira. Her şey çok pahalı. Allahım insanlar ne alıp ne götürecek evlerine? Yazık, günah ya.
Annem pazarlık yaparak 30 liradan aldı. Babam üzümü çok seviyor. Poşeti, abinin elinden aldığında parasını ödedim hemen. Annem, eskiden olsa 100 liraya koca pazar görürdük derdi. Para bile artarmış. Ne yapacağız, bilmiyorum.
Telefonumdan yükselen sesle ellerimdeki poşetleri tek elimde toplayıp telefonumu montumun cebinden çıkarttım. Mucize arıyor. Cevapladım hemen. Annem peynirlerin olduğu yere doğru ilerliyor. Takip ettim.
"Selamün Aleyküm biricik yengeciğim, nerdesin bakalım?"
Hitabı ile aklım allak bullak olurken düşünme yetimi kaybettim sanki. Dalgınlıkla bir çocuğa çarpacakken son anda kendime geldim. Çocuğa çarpmadım çok şükür.
"Aleyküm selam, Mucize de..." dedim durgunca. "Ben size demedim mi bana yenge demeyin diye. Muhammet Çağlar duyarsa ne olacak? Hem yengeniz değilim sizin."
Moralim anında bozulurken gözlerimin yaşarmasına engel olamadım.
"Tamam tamam. Moralini bozma hemen. İnan bana her şey çok güzel olacak."
"Bilemiyorum." diye mırıldandım. Sonra Menese'nin sesi geldi kulağıma.
"Nerdesin güzellik?"
Gülümsedim. Muhammet Çağlar, ikizler gibi düşünse şimdiye evliydim. Ayy tövbe.
"Annemle salı pazarına çıktım. Annem pazarlık yapıyor." deyip güldüğüme Mucize güldü. "Tamam, geliyoruz. Alalım sizi." dedi Mucize heyecanla. "Pazardalarmış."
Annemin yanına geldiğimde peynir alıp bana döndü. Ne kadar diye sorduğumda kilosunun 165 lira olduğunu öğrendim. Pazar turumuzu zirvede bıraktık.
"Mucize ve Menese geliyor, anne." dedim gülümseyerek. Gülümsedi annem benim gibi. Poşetlerle eve gitmek zor olacaktı.
"Sağ olsunlar. Selam söyle."
Annemin selamını ilettiğimde Mucize keyifle konuşmaya başladı.
"Ayy lafı mı olur? Biz aile olacağız."
Bir şey demedim. Vedalaşıp telefonu kapattım.
Çok beklemeden kızlar geldi. Arabayı Menese sürüyordu. Yanımızda durduklarında aynı anda arabadan inip yanımıza geldiler. Poşetleri arabaya yerleştirip yerlerimize geçtik. Annemin rahat etmesi için ön koltuğa oturttu Mucize, annemi. Ben arkadaşlarımı çok seviyorum. Sadece iki arkadaşım var. Mucize ve Menese. İyi ki onlarla komşu olmuşuz.
Evin önüne geldiğimizde poşetleri eve taşıdık. Menese ikide bir bana bakıyordu. Bir şeyler anlatmaya çalışıyordu bana. Ama ben anlamıyorum. Niye anlamıyorum?
"Ayşe teyze biz kız kıza bir tur atsak sana ayıp olur mu? Yorgun argın pazardan geldin-"
"Yok, kızım. Siz keyfinize bakın. Rumeysa da evden dışarı çıkmıyor zaten. Zor çıkardım pazara."
Menese'nin ne demek istediğini şimdi anladım. Mucize, Menese'ye göre daha açık sözlü. Ne söylemek isterse hemen dile getiriyor. Gözlerim Menese'ye gittiğinde ikizine tuhaf tuhaf bakıyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Anneme döndüm.
"İşlerim oluyor annem benim. Ondan çıkmıyorum-"
"Eve tıkıldın kaldın. Bir hava al... Annenize selam söyleyin, yavrularım. Allah gönlünüze göre versin. Tuttuğunuzu altın etsin."
İkizler aynı anda amin dedi gülerek. Dua almak hoşlarına gidiyordu. Gülümsedim. Annem öyle içten dua ediyor ki inanıyorum, yakın zamanda zengin olacağım inşallah.
Annem eve geçti. Gözlerimi kızlara çevirdim. "Nereye gidiyoruz?" dediğimde kollarıma girdiler. Korkmaya başladım.
"Sen fazla mı stres yapıyorsun? Sivilcelerin çıkmış, ayrı bir tatlı olmuşsun sanki." dedi Mucize avukat edasında. İkizler benim avukatlarım zaten.
Ne diyeceğimi şaşırırken Menese atıldı. Diğer yanıma döndüm. "Yüzüne renk de gelmiş. Güzelleşmişsin." dediğinde gözlerimi devirdim.
"Kızlar abartmayın..." dedim huzursuzca. "Sivilce güzel mi olur?"
"Olur!" dedi birden Mucize. İrkildim. "Sen kendinin farkında değilsin. Yıldızların ne zaman ışığı sönmüş?"
Vay be.
"Yıldız mıyım ben?" dedim gülümseyerek. Ayarlarımla oynuyorlar. Arabaya doğru ilerledik.
"Bence abim sana içten içe hayranlık duyuyor." dedi Menese ciddiyetle. Kalp atışlarımı hissettim.
"Öyle mi?" dedim merakla. Mucize devam etti.
"Öyle tabii. Sırf bizim can dostumuzsun diye kardeşim diyor. Belki içinden kaderim diyordur-"
"Abartma, Mucize." diyerek sözünü kesti Menese. "Hemen öyle düşünmese de ne hanımefendi bir kız, evlenilecek bir kız diyordur."
Kafam karışırken Mucize gülerek atıldı.
"Gerçekten çok şey değişti."
Kendi aralarında konuşurlarken içim daraldı. Ben neye inanacağımı şaşırdım.
"Kızlar bence artık susmalısınız."
Dikkatlerini bana verdiler bir anda. İçimden geçenleri söyledim.
"Ben dünyanın en güzel kızı olmuş olsaydım bile ki değil, Muhammet beni kardeşi gibi görüyor. Bu böyle. Nasip diye bir şey var, evet ama bu böyle."
Sustular. Kollarından ayrılıp dalgınca başımı kaldırdığımda gördüğüm arabayla heyecan bütün vücudumu sardı. Muhammet Çağlar?
"Rumeysa bizim eve geçelim hadi-"
"Olmaz." diye itiraz ettim hemen. Onunla yüz yüze gelmek istemiyorum. Zor duruyorum karşısında zaten. Menese devam etti.
"Hadi arabaya geçelim."
Arabaya geçtik. Gözlerim Muhammet Çağlar'ı görme umuduyla aralanırken araba o tarafa doğru ilerledi.
"Menese-"
"Annem seni soruyordu. Mutfağa geçeriz hemen."
Bir şey diyemedim. Sırtımı arka koltuklara yaslarken Muhammet Çağlar'ın arabasıyla burun buruna gelmiştik. Arabadan indi. Gözlerimi kapatsam görür mü beni?
Sırtım koltukta kayarak yatış pozisyonuna hazırlanırken gözlerini bizim bulunduğumuz tarafa çevirdi. Kalbim çok hızlı çarpıyordu. Yüzündeki gülümsemesine tutundum. Kar tanem...
İkizler arabadan indiler. Menese arka kapıyı açtığında başımı çevirdim. "Hadi gel. Yanındayız senin." dedi güven veren bakışlarıyla. Gözlerimi kırpıştırıp yerimde dikleştim. Aklımdan geçen binbir düşünce ile arabadan indim. Hemen mutfağa geçeceğiz değil mi?
"Rumeysa..."
Duyduğum sesle başımı çevirdim heyecanla. Memnun hâlde bana bakıyordu. İçimdeki heyecanı bastıramazken gülümseyiverdim. Kardeşim demedi bana.
"Üçünüzü bir arada görmek çok güzel." dedi abi edasında. O çok yakışıklı ve çok beyefendi. Öyle güzel ki, hiç sıkılmadan bakarım yüzüne. Ben onu görünce Rabbimi hatırlıyorum. Öyle huzurlu ki. Onun eşi olmayı çok istiyorum.
"Abi biliyor musun, Rumeysa tam geçim yapılacak kız." dedi Mucize gülerek. "Yani evi çekip çevirir. Güzel can dostum benim."
Mucize senin gıdık alan yerinden seni gıdıklayacağım. Ne saçmalıyorsun sen?!
Muhammet Çağlar tuhaf tuhaf bize baktı. Şu an ağlasam ne olur ki?
"Yani abi kek yapıp göndermişti ya bize. Ondan bahsediyor." dedi Menese toparlamak için çırpınırken. Ben konuşamıyorum.
"Evet, çok güzeldi. Eline sağlık."
Muhammet Çağlar'ın söyledikleriyle en az bir hafta sırıtırım kesin. Allahım çok beğenmiş. Afiyet şifa olsun.
"Öyle mi? Afiyet olsun." diyiverdim. Başıyla onayladı beni. Olabilir mi? Nasip olur muyuz birbirimize?
"Söylemeden edemeyeceğim." dedi Muhammet Çağlar. Dikkat kesildim. Gülümsüyordu.
"Sanki ikiz değil de üçüz kardeşim var gibi."
Sözleri üzerine boğazıma yumru otururken konuşamadım. Tut kendini, Rumeysa.
"Ben içeriye geçiyorum, geliyor musunuz?" dedi sonra. Gözlerim kızlara gittiğinde tedirgince bana bakıyorlardı. Zorlukla konuştum.
"Yok benim işim var. Kızlar görüşürüz."
❄️
Bölüm nasıldı?
Düşünceleriniz?
Rumeysa?
Muhammet Çağlar?
Mucize?
Menese?
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ⭐💭
Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz 🤍
Rumeysa.