Kar Tanem

1 ❄️ Rumeysa

Selamün Aleyküm

Bu bölümü Rumeysa'dan dinleyeceğiz ⭐

İyi okumalar!

Rumeysa Can

"Salkım kara üzümün kilosu 35 ablam. Alacak mısın?"

Annemle pazara geldim. Üzüm 35 lira. Her şey çok pahalı. Allahım insanlar ne alıp ne götürecek evlerine? Yazık, günah ya.

Annem pazarlık yaparak 30 liradan aldı. Babam üzümü çok seviyor. Poşeti, abinin elinden aldığında parasını ödedim hemen. Annem, eskiden olsa 100 liraya koca pazar görürdük derdi. Para bile artarmış. Ne yapacağız, bilmiyorum.

Telefonumdan yükselen sesle ellerimdeki poşetleri tek elimde toplayıp telefonumu montumun cebinden çıkarttım. Mucize arıyor. Cevapladım hemen. Annem peynirlerin olduğu yere doğru ilerliyor. Takip ettim.

"Selamün Aleyküm biricik yengeciğim, nerdesin bakalım?"

Hitabı ile aklım allak bullak olurken düşünme yetimi kaybettim sanki. Dalgınlıkla bir çocuğa çarpacakken son anda kendime geldim. Çocuğa çarpmadım çok şükür.

"Aleyküm selam, Mucize de..." dedim durgunca. "Ben size demedim mi bana yenge demeyin diye. Muhammet Çağlar duyarsa ne olacak? Hem yengeniz değilim sizin."

Moralim anında bozulurken gözlerimin yaşarmasına engel olamadım.

"Tamam tamam. Moralini bozma hemen. İnan bana her şey çok güzel olacak."

"Bilemiyorum." diye mırıldandım. Sonra Menese'nin sesi geldi kulağıma.

"Nerdesin güzellik?"

Gülümsedim. Muhammet Çağlar, ikizler gibi düşünse şimdiye evliydim. Ayy tövbe.

"Annemle salı pazarına çıktım. Annem pazarlık yapıyor." deyip güldüğüme Mucize güldü. "Tamam, geliyoruz. Alalım sizi." dedi Mucize heyecanla. "Pazardalarmış."

Annemin yanına geldiğimde peynir alıp bana döndü. Ne kadar diye sorduğumda kilosunun 165 lira olduğunu öğrendim. Pazar turumuzu zirvede bıraktık.

"Mucize ve Menese geliyor, anne." dedim gülümseyerek. Gülümsedi annem benim gibi. Poşetlerle eve gitmek zor olacaktı.

"Sağ olsunlar. Selam söyle."

Annemin selamını ilettiğimde Mucize keyifle konuşmaya başladı.

"Ayy lafı mı olur? Biz aile olacağız."

Bir şey demedim. Vedalaşıp telefonu kapattım.

Çok beklemeden kızlar geldi. Arabayı Menese sürüyordu. Yanımızda durduklarında aynı anda arabadan inip yanımıza geldiler. Poşetleri arabaya yerleştirip yerlerimize geçtik. Annemin rahat etmesi için ön koltuğa oturttu Mucize, annemi. Ben arkadaşlarımı çok seviyorum. Sadece iki arkadaşım var. Mucize ve Menese. İyi ki onlarla komşu olmuşuz.

Evin önüne geldiğimizde poşetleri eve taşıdık. Menese ikide bir bana bakıyordu. Bir şeyler anlatmaya çalışıyordu bana. Ama ben anlamıyorum. Niye anlamıyorum?

"Ayşe teyze biz kız kıza bir tur atsak sana ayıp olur mu? Yorgun argın pazardan geldin-"

"Yok, kızım. Siz keyfinize bakın. Rumeysa da evden dışarı çıkmıyor zaten. Zor çıkardım pazara."

Menese'nin ne demek istediğini şimdi anladım. Mucize, Menese'ye göre daha açık sözlü. Ne söylemek isterse hemen dile getiriyor. Gözlerim Menese'ye gittiğinde ikizine tuhaf tuhaf bakıyordu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Anneme döndüm.