"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Duygularımı, hissettiklerimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Son bölüm ile geldim arkadaşlarım. İlmek ilmek yazdım bu çalışmamı. Çok emek verdim. Güzel anılar biriktirdik bu çalışmamda. Yorumlarda güldük, eğlendik, duygulandık. Veda etmeyi pek beceremiyorum ben. Sonradan Gelen adlı çalışmamın devam kitabıydı bu. İki çalışmamda da ayrı bağ kurdum kendime. Bu bölüm için kıvrandım durdum. Ev içinde çalışmam final oluyor diye gezindim durdum :') yeri çok başka gerçekten 🤍
Ben YURTOĞLU Ailesini çok sevdim. Umarım siz de sevmişsinizdir :')
Neyse bölüme alayım sizi. Bölüm sonunda görüşelim. İyi okumalar 😍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duyguların tarifidir belki :')
Mehmet Selim YURTOĞLU
"İkiz kız olacakmış torunlarımız, Mehmet Selim'im. Rumeysa'mız tekrar ikiz annesi olacak inşallah."
Gülnur'um sevinçle kollarını belime sardığında gülerek kollarımın arasına aldım. Saçlarından öptüm. Şükrediyorum rabbime. Duygulanmadan edemiyorum. Kızım, senin yardımınla çok zor şeyler atlattı Allahım. Hayata tutundu oğlumla. Şimdi tekrar anne olmaya hazırlanıyor. Beş çocuk annesi olacak inşallah. Oğlumun baba olacağını öğrendiği günkü heyecan ve mutluluğu aklımdan çıkmıyor. Her baba oluşundaki sevinci aynı. Gençliğimi görüyorum onda. Onu ilk kucağıma aldığım günü hatırlıyorum. Büyüdüğünü görmek sevindiriyor beni. İkiz kızlarımı düşünüyorum. Oğlumun da ikiz kızları olacak. İkiz kız babası olacak. Ayşegül'e iki kız kardeş geliyor. Ahmet ve Talha'nın iki kız kardeşi. İkiz kız torunlarımızın bir ablası ve iki tane abisi var.
Başını kaldırdığında gülen gözlerine tutundum. Gülümsüyorum karımla birlikte. Heyecanlı heyecanlı konuşmaya devam etti. Üniversite zamanımıza götürdü beni, deli doluydu.
"Mucize'min de oğlu olacak inşallah. Ailemiz büyüyor. Bir zamanlar anne olabilecek miyim diye üzülürken şimdi torunlarımın sevincini yaşıyorum." dediğinde güzel gözleri yaşardı. Gülüyordu yine. Yüzünü kavrayıp gözyaşlarını sildim gülerek. Karımın sevincine ortak oldum. "Menese'miz de kızını büyütüyor. Lale konuşmaya başladı."
"Yağız ve Mücahit'i de unutmayalım." deyip gözlerimi kıstığımda güldü. Alnına yaklaşıp öptüm şefkatle. Dudaklarımı alnından ayırdığımda gözlerini araladı. Gözlerinin içi parlıyordu.
"Onlar benim oğullarım. Hiç unutur muyum oğullarımı? Allah onlardan razı olsun. Kızlarımı el üstünde tutuyorlar. Kızlarımıza iyi eş olurlarken bizlere de iyi evlat oldular. Saygıda kusur etmediler bize."
Başımı salladım memnun hâlde. Kollarını boynuma sardı güzel bakışlarıyla. Ellerimi beline yerleştirdiğimde gözlerimi gözlerine kilitledim. Dudaklarımda gülümseme belirirken aramızdaki yakınlıkla öptü gülüşümden. Gözlerimi kapattım. Karıma duyduğum yoğun sevgiyle ayrılmak istemedim. Yanında yirmi beş yaşında Mehmet Selim'im hâlâ. Ben o hayat dolu, güzel hanımefendiye aşığım.
