"Muhammet abi..."
Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum.
"Bana d...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Anılar :')
Rumeysa Can YURTOĞLU
Ter içinde uyandım. Korkuyorum. Çağlar... Gitme. Bırakma beni.
Yerimde kıpırdandığımda başımın göğsünün üzerinde kaldığını fark ettim. Kolu belime sarılıydı. Başımı kaldırıp yüzüne çevirdim gözlerimi. Gözleri kapalı. Yaklaştım kocama. Hissettiğim kalp atışları bana mı ait, yoksa gerçekten yaşıyor mu diye telaşlıyım. Nefesini hissetmek istedim. Dudaklarına yaklaştığımda sıcaklık hissettim. Ter içinde kalmış vücudumun sıcaklığı olamaz değil mi? Ona yakınlığım beni heyecanlandırdı mı yoksa? Korkuyorum. Allahım çok korkuyorum ben.
Elimi yanağına getirip telaşla atıldım. "Çağlar! Uyan Çağlar! Bırakma beni!" dediğimde gözlerini açtı hızla. Göz göze geldik. Ağlamaya başladım. Yerinde doğrulup yatağa yatırdı beni. Aramızdaki yakınlığı korudu. Tedirgindi bakışları. Gözlerim göğsündeki ameliyat yarasına kaydı. Yarası kapansa da izi belliydi. Parmaklarım teninde gezinirken sol elimi yanağına sarıp sayısızca öpmeye başladım yüzünü. Onu kaybetme korkusu sardı etrafımı. Beni kolları arasına aldığında yavaşça ayrıldı benden. Yüz yüzü bakıyoruz. Canım acıyor, korkuyorum.
"Yanındayım, güzelim. Zor nefes alıyorsun."
"Ben kötü rüya gördüm sadece." dedim yaşlı gözlerimle. Kendimi kaybettim sanki. Kendime gelmeliyim. Ne yapıyorum ben? Sadece bir rüya. Evet sadece bir rüya değil mi?
Yaklaşıp öptü şefkatle. Dudaklarında beliren gülümseme ile sesini duydum. Sıcak nefesleri yüzüme çarpıyordu.
"Taşıma işleri çok yordu seni. Yorgunluktandır. Yanındayım ben güzelim. Yarın ailemiz de yardıma gelecek. Hep birlikte yeni evimizi yerleştireceğiz inşallah." deyip tekrar öptü beni. Yaşadığını inandırmak istiyor gibi derin ve tutkuluydu öpücükleri. Eli geceliğimin ipine uzandı sonra. Kolumu boynuna sarıp kokusunu uzunca soludum. Gözlerimi kapattım. Boynuna ıslak bir öpücük bıraktığımda hafif gülüşünü duydum.
"Ter içinde kalmışsın. Geceliğin ıpıslak. Çocuklar uyuyorken banyoya geçelim-"
"Biraz daha kalalım burada." deyip başımı kaldırdım. Göz göze geldik. Yaşadığını hissetmek istiyorum. Sanki başka yere geçsek uyanacağım güzel rüyadan. Rüya gibi. Hayır, rüyada değilim ben. Gerçek...
"Başkası görmesin seni." dedi bir anda. Anlamadım. Bedenimi saran kollarındaki damarlar kasıldı. Elimi yanağına sardım. Kaşları hafif çatıktı. İç çekti. "Sende gördüğüm hiçbir güzelliği kimse bilmesin."
Aklıma gelenle dudağımı ısırdım. Unutmamış. Ayşegül, babasına da sormuş olmalı. Belki de defalarca. Nerden bilebilir ki ne anlama geldiğini? O kadının sözleri çok çirkindi. Huzursuzlandım.
