" မိဝေ....."
လကုန်စနေနေ့ပိတ်ရက်မို့ စျေးထဲမှာကြက်ပျံမကျစည်ကားနေတဲ့ မိဝေတို့ပျံကျစျေးလေးထဲဝယ် စျေးဝယ်သူများ အား အညာသူမလေးမိဝေတစ်ယောက် ခြံထွက်သီးနှံများကို လက်မလည်အောင်ရောင်းချနေပြန်သေးသည်။ မနေ့ကျောင်းပြန်ကတည်းက အဖျားငွေ့ငွေ့ရှိနေတဲ့ ဖိုးသာထူးတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းအပြန် လမ်းထိပ်က လူပျိုကြီးများနှင့် မိုးရေထဲ ဘောလုံးကန်ခဲ့သည်မှ စသောအဖျားရှိန်က ညကတည်းက ဒီကိုဂျင်ဆေး တစ်ခြမ်းတိုက်ခဲ့ရသေးသည်။
ညကတည်းအဖျားရှိန်မသေသေးသည့် ဖိုးသာထူးက လွယ်အွေ့အနားကပ်ကာ မိဝေတို့လင်မယားရဲ့ ဆူပူခြင်းကို ကာကွယ်နေပြန်သေးသည်။
"မိဝေ....."
" အယ်....."
" မိဝေ...ဆိုင်သိမ်းလိုက်တော့..."
"ကိုသာထက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ.."
"ဖိုးသာထူး အပြင်ဖျားလို့ ကိုငယ်လူ့ကြီးက အင်းစိန်ထဲက ...အထူးကုဆေးရုံကြီဆီ ပို့ထားသတဲ့..အဲ့တာငါတို့ အခုလိုက်မှဖြစ်မယ်...လာ..လာ....နင်ဆိုင်ကို ဘေးက အဒေါ်ကြီးဆီအပ်ခဲ့..."
" အင်း...အင်း...ကြီးတော်ရေ...သမီးဆိုင်လေး ကူသိမ်းပေးပါအုံး..ဘဲဥမရေ...ဖိုးသာထူးလေးဖျားနေလို့ မကြီး ခုသွားရမယ်..."
သားသမီးဇောဖြင့် မိဝေတစ်ယောက်ပြာယာခတ်စွာ ဘေးဆိုင်ကအဒေါ်ကြီးနှင့်ကပ်လျှက်ရှိနေသော ဘဲဥသည်မလေးဆီကိုပါ ဆိုင်ကိုအပ်ကာ ပိုက်ဆံအိတ်အဟောင်းလေးလွယ်၍ စျေးအပြင်ဘက်ကားရပ်နားထားသော ကိုသာထက်ရဲ့ အဖြူရောင် taxi. ကားလေးဆီသို့..။
" ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲ ကိုသာထက်...ကလေး..က ဘယ်လိုနေသေးလဲ..."
"တအားလည်းစိတ်မပူပါနဲ့ဟာ...ကိုငယ်က ငါ့ဆီ ph ဆက်ထားသေးတယ်..ငါလည်းဖုန်းအားကုန်နေတာတဲ့ ဂိတ်ထဲက ကိုတိုးကြီးဆီထားခဲ့ပြီး ကားထွက်နေတော့လွဲတော့တာပဲ။ အိမ်အနားခရီးသည်တစ်ခေါက်ပို့ပြီး နေ့လည်စာကလေးတွေနဲ့စားဖို့ ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်ပြီးအိမ်ပြန်တော့ အိမ်အစောင့်လူကြီးက ကျိုးကြောင်းရှင်းပြတော့တာပဲ....သူ့ဆရာကမှာခဲ့တာမို့စိတ်မပူကြဖို့နဲ့...အေးဆေးလိုက်လာကုဖို့ ဆေးရုံလိပ်စာလေးပေးခဲ့တာ မိဝေ..."
" ကိုငယ်ရော..ပါသွားလား..."
" ကိုငယ်က ဖိုးသာထူးကို သိပ်ချစ်တာ ..ငါတို့ကိုဆက်သွယ်မရအတူတူ အရဲစွန့်ပြီး သူ့လူကြီးဆီ အကူအညီတောင်းပုံရတယ်မိဝေ....ဟိုကြ နင်စကားမလွန်စေနဲ့နော်...ကြားလား..ကိုငယ်ကိုချစ်တာကချစ်တာပဲလေ သူတို့ကဆိုင်သူတွေလေ...တရားဝင်ကွာရှင်းထားကြတာမဟုတ်သေးဘူး ..မိသားစုအချင်းချင်းနားလည်မူလွဲပြီး ကိုငယ်အပေါ် အမှားလုပ်မိခဲ့ကြတာ...ဟိုလူကိုမြင်ရင် ကိုငယ့်အပေါ်လုပ်ရက်ခဲ့တယ်ဆိုပြီးအော်လားဟစ်လားမလုပ်မိစေနဲ့မိဝေ...ကိုငယ့်ကိုငါတို့က ဆိုင်လည်းမဆိုင်သလိုပိုင်လည်းမပိုင်ဘူးလေ...ဘာမှမတော်တဲ့သွေးသားကို သံယောဇဉ်ဆေးစပ်တဲ့ မိသားစုတွေပဲ...မိဝေ...ငါပြောတာသဘောပေါက်လား.."
"ကျုပ်သိပါတယ်တော်....တော်ကလည်း...ဖိုးသာထူးအတွက်စိတ်ပူရတဲ့ကြားထဲ..လာတရားဟောနေသေးတယ်..."
" မဟုတ်ဘူး..မိဝေ..နင်အကြောင်းငါအသိဆုံး...စကားဆိုတာ ကျွံ့ပြီး နူတ်မရဘူး မိဝေ...ငါပြောထားပြီးပြီနော်....ကိုငယ့်ကိုနင်တွယ်တာ ငါသိနေလို့ ပြောနေရတာ မိဝေ၊ နင်က တစ်ခုခုဆို စိတ်တိုတက်လို့ ဘာမှပြန်တွေးတက်တာမဟုတ်ဘူး..."
" အင်းပါ....တော်ကလည်း ..စကားအတော်များတာပဲ..."
" နင်အကြောင်း သိနေလို့..."
ကိုသာထက်ပြောသမျှကို မျက်စောင်းချီကာ ကားပြတင်းပြင်ပကိုသာ ငေးပြီးသားဖြစ်သူဖိုးသာထူးလေး မိဘအနားမရှိလို့ အားငယ်နေရှာမလားတွေးပြီး မိဝေစိတ်တွေ မရွှင်ပြလှပါ။
ကိုသာထက်ကားကွေ့ဝင်ရာ အဆောက်အဦးကြီးကို မော့ကြည့်မိတော့ ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်။
ဒီလောက်ကြီးကျယ်တဲ့ အထူးကုဆေးရုံကြီးမှာ သာမာန်ဖျားတဲ့ ဖိုးသာထူးလေးကို ကုသစေသတဲ့လား..။ဒီလို ဆေးရုံကြီးတွေက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေနဲ့ ကုသဖို့ရာ ရက်ချိန်းကြိုယူရသည်ဟု နာမည်ကြီးသော ဆေးရုံကြီး ။
ကိုယ့်ရှေ့မှာရှိတဲ့ အထပ်မြင့်အထးကုဆေးရုံကြီးကိုကြည့်ပြီး မိဝေကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ နေ့တိုင်းဝတ် ပါတိတ်လေးကို တစ်နေ့ကမှ ချိုသဲဆိုင်ကဝယ်ထားသော အဝါရောင်စပန့်အကျီလေးနဲ့ မလိုက်ဖက်စွာ ဖိုးသာထူးသူငယ်တန်းက ဝယ်ပေးထားသော ချဉ်လွယ်အိတ်လေးကိုလွယ်ပြီး ယင်းမာဖိနပ်လေး စီးထားသည့် အညာသူမကြီး မိဝေ။
" ဒီလို အဆင့်မြင့်ဆေးရုံကြီးတဲ့လား.....တော် လိပ်စာမှားနေလား ပြန်ကြည့်ပါအုံး..."
" မမှားဘူးဟ....နေပါအုံး..."
"ကိုသာထက် ... ဒါဆို ဖိုးသာထူးက ဘယ်အခန်းတဲ့လဲ..."
" ငါလည်းမသိဘူးဟ...နေအုံး ကိုငယ်ဆီ ph ဆက်ကြည့်အုံးမယ်..."
ခါးကြားထဲ ထိုးထားသော Samsung ph ဟောင်းလေးကိုထုတ်ကာ contact ထဲက ကိုငယ့်အမည်ဖြင့် ရေးမှတ်ထားသော အမည်စာရင်းလေးကို ငုံ့ရှာနေစဉ် ။
" ဒီက အစ်ကိုတို့က ဖိုးသာထူးရဲ့မိဘတွေလား ဗျ..."
ကိုယ်တွေအနားကပ်ကာ ခါးလေးကိုင်းပြီး လေးစားသမူဖြင့် အမေးစကားဆိုလာသူကို မော့ကြည့်မိတော့ အိမ်မှာတစ်ခါမှတွေ့မြင်ရဖူးပုံမရှိသည့် မျက်နာသွင်ပြင်တွေမို့ မိဝေတစ်ယောက် ကိုသာထက်ကို မေးဆက်ကာ ပြနေမိသည်။
" အော်...ဟုတ်ကဲ့ဗျ...ဒါနဲ့ကျွန်တော်တို့က ဖိုးသာထူးမိဘတွေပါ..သားက ဘယ်အခန်းနံပါတ်များလဲ .."
" ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်နောက်လိုက်ခဲ့ကြပါ..ဆရာတို့ စောင့်နေပါတယ်ဗျ"
" ဟုတ်ကဲ့"
နက်ပြာရောင်အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဝတ်ထားပြီး သေသပ်ခန့်ညားလွန်းသည့် PA ကိုဇေယျာကို မိဝေ မယုံကြည်ခြင်းများဖြင့် က်ိုသာထက်နောက် ထပ်ကြပ်မကွာခြေလှမ်းများဖြင့် မိမိအိမ်မှ ရင်သွေးရတနာဆီသို့...။
" ဘာတဲ့လဲ ..သူကဘယ်သူလဲ.."
" အသာလိုက်ခဲ့ပါ မိဝေရာ...နော် "
" တော်ကတမျိုး..."
၃ထပ်မြောက်သော အထူးကုနားနေဆောင်များဟု ခေါ်တွင်ရမည့် သူဌေးသူကြွယ်များ ကုသရာနေရာ။ တစ်နည်းအားဖြင့် အခန်းတစ်ရက်တန်ဖိုးက မိဝေတစ်လစာစျေးဖိုးထက် များလွန်းတဲ့ ပမာဏကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် ရင်တုန်ပမ်းတုန်ဖြင့် နှမျောနေသည့် ငွေတန်ဖိုးကို စျေးသည်ပီပီ ဦးနှောက်က တွက်ချက်နေပြန်သေးသည်။
အခန်းနံပါတ်(၃၀၄) ဟုရေးထားသော ကျွန်းတံခါးကြီးရှေ့ အနက်ရောင်ဝတ်စုံဆင်မြန်းထားသော ကိုယ်ရံတော်နှစ်ဦးမှ တံခါးဖွင့်ပေးကာ အခန်းထဲ ခြေလှမ်းလိုက်သည့်မိဝေရင်ထဲ အေးစိမ့်နေတဲ့ အခန်းလေထုက ခမ်းကြမ်းကြမ်းရိုတ်ခတ်လာပြန်သေးသည်။ လမ်းခရီးတစ်ယောက်လုံး ပူပင်ခဲ့ရသမျှ သောကတွေက ဘယ်ဆီမယ်မသိ ၊ ထွက်စပြုနေတဲ့ ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ကို ရေအေးအေးဖြင့်ပက်ဖြန်းသည့်အလား..အေးမျှတဲ့လေထု ကျယ်ဝန်းလှသည့် ဆေးရုံနားနေခန်းအလယ်က ကုတင်ပေါ်ရှိ ဖိုးသာထူးကို မိဝေမောင့်ငယ်ဖြစ်သူ လွယ်အွေ့လေးက အသီးနွှာကျွေးနေဟန်...။
နားနေခန်း၏ မှန်နံရံဘက် တန်ဖိုးမြင့် ဆိုဖာပေါ်ဝယ် စမတ်ကျကျထိုင်ပြီး laptop တစ်လုံးဖြင့် အလုပ်လုပ်နေသူ ပြေ့ဘုန်းမာန်ကို မိဝေတစ်ချက်ကြည့်မိတော့ တည်တင်းသွားသည့် မိဝေမျက်နှာထားက ဂုဏ်ပကာသနမပါ မောင်ငယ်ဖြစ်သူ လွယ်အွေ့လေးအစား နာကျည်းနေဟန်တို့ကို အမူအရာ မထိမ်းနိုင်စွာဖြင့် CEO ပြေ့ဘုန်းမာန်ကို မိဝေအမြင်မကြည်လှပါ။
ထိုလူကို မိဝေ မုန်းသည်လေ...။
ထိုလူက လူမဆန်စွာ ကိုယ့်မောင့်အပေါ် စွန့်ပစ်ခဲ့သည်မို့ ....
" အမေ...."
လွယ်အွေ့နွှာပေးလာသော လိမ္မော်သီးလေးကို စားရင်း ပွင့်လာတဲ့အခန်းတံခါးနဲ့အပြိုင် ဝင်လာသော မိဘများကိုမြင်မြင်ချင်း ပျော်ရွှင်မြူထူးစွာ ဖိုးသာထူးအော်ခေါ်မိခြင်း။
" သား....သက်သာလား...ဘယ်လိုနေသေးလဲ...ကိုငယ်ရော...အဆင်ပြေလား..ဖျားသေးလား.."
လွယ်ထားသော စျေးလွယ်အိတ်လေးကို ဖိုးသာထူးကုတင်ပေါ်ချကာ ဖိုးသာထူးရဲ့နဖူးလေးစမ်းလိုက်၊ ကိုငယ့်နဖူးလေးစမ်းလိုက်ဖြင့် ပြာယာခပ်စွာ သောကများနေသည့် မိဝေတစ်ယောက်ကြောင့် အခန်းတွင်းရှိ သူဌေးကြီးနှင့်သူ့တပည့်များကြား ကိုသာထက်တစ်ယောက်မျက်နှာပူစွာဖြင့် ခေါင်းခါပြကာ အားနာနေမိသည်။
" သက်သာပြီ...သားဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး..."
" ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး မိဝေ..."
" ဟူးးးးးးးးးအေးပါဟယ်.....တော်သေးတာပေါ....ကံသီပေလို့ ဖိုးသာထူး..ငါအတန်တန်ပြောနေတဲ့ကြားက ..နင်ဟာလေ..."
" မဆူပါနဲ့လား မိဝေ..ဖိုးသာထူးက သက်သာပါပြီ..."
" အေး...ငါ့မောင်က အဲလို သူရှေ့က ကာဆီးကာဆီးလုပ်ပြီး အလိုလိုက်နေလို့ ခုလိုဖြစ်ရတာ..သိပြီလား...နင်တို့နှစ်ယောက်ကတော့လေ ရိုက်ခံထိတော့မယ် -! "
စိုးရိမ်ဒေါသလေးကို မိဝေရဲ့သောကတို့ပေါင်းစပ်ပြီးမှ ထွက်လာသော စကားလုံးတွေကညင်သာမူမရှိသော်လည်း မိဝေရဲ့နွေးထွေးလှသော မေတ္တာတရားအကြောင်း ဗန်လွယ်အွေ့ကောင်းစွာ သိနးလည်သည်မို့ ပြုံးလျှက်သား အဆူခံနေမိသည်။
အမှတ်မထင်နောက်ပါးဆီက ထွက်ပေါ်လာသော အလိုမကျသံတို့နှင့်အတူ.....
" အဟမ်း...!!!"
ကျယ်လောင်ပြီး အာဏာစက်သံပါသည့် ချောင်းဟန့်သံတို့ကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် ပြောနေရင်းတန်းလန်း နောက်သို့လည်ပြန်ကြည့်မိသည်။
" ကျွန်တော်မိန်းမ..မိဝေက...သားဇောနဲ့မို့...."
" အာ...ရပါတယ်..ကိုယ်နားလည်ပါတယ်..ထိုင်ပါအုံးအစ်ကို..."
မိဝေတစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဗန်လွယ်အွေ့လက်ကလေးကို လွတ်ကာ ခေါင်းညိမ့်ပြရင်း လွယ်အွေ့လေးအနား ယောင်ရမ်းထိုင်ချပြီး မနည်းလှသည့် ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် မောင်ဖြစ်သူကို ကာကွယ်ထားသည်။
စူးရှခက်ထန်သော အကြည့်တွေဖြင့်...
သူဌေးကြီးရဲ့ ဖိတ်ခေါ်သံအဆုံး ကိုသာထက်ပင်လျှင် အနီးနားရှိ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ ခေါင်းညိမ့်ပြမိသည်။
" ကလေးက သက်သာပါပြီ...လိုအပ်တဲ့ဆေးဝါးလည်း ကုသပေးပြီးပြီမို့ မနက်ဖန်လောက်ဆို အိမ်ပြန်လို့ရနေပါပြီ...ကလေးက ရိုးရိုးအအေးမိတာမျိုးပါ ...ဒါကြောင့် အစ်ကိုတို့ စိတ်ချရပါပြီ"
" ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ သူဌေး..အဲ..ဘော့.."
" ဘုန်းမာန်လို့ပဲ ခေါ်ပါ....ကျွန်တော်အကြောင်းလည်း ဒီက အစ်ကိုတို့သိထားပြီးဖြစ်မှာပါ..."
" အာ...ဟုတ်ကဲ့"
" သိပ့ါတော်...သိပါ့ အကြောင်းစုံအလုံးစုံ သိထားပါတယ်သူဌေးမင်းရယ်...ကျွန်မမောင်လေးနဲ့ပတ်သတ်သမျှ အကုန်သိထားပါတယ်တော် !!!"
ခပ်မာမာအသံအနေအထားဖြင့် အလိုမကျစွာရွဲ့စောင်းကာ ပြောဆိုနေတဲ့မိဝေကြောင့် ကိုသာထက်အားနာနာဖြင့် ခေါင်းကုပ်နေမိသည်။
" မိဝေ...အာ....အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ၊ တောင်းပန်ပါတယ် CEO ကျွန်တော်အမျိုးသမီးက အပြောမတက်လို့ ဗွေမယူပါနဲ့..."
ပြေ့ဘုန်းမာန့်ရဲ့ပြောစကားနောက် ကပ်လျှက်ပါလာသော မိဝေ၏ တန်ပြန်ပြောကြားချက်တွေက ဘုန်းမာန်ကို အရိူက်ထိစေခဲ့ပြီ။
မိဝေ မမှားခဲ့ပါလေ...!
ကလေးငယ်ရဲ့မွေ့စားအစ်မဖြစ်သူ ကိုယ့်ကိုအမြင်မကြည်တာ သိနားလည်ပေမယ့် ကလေးငယ်ရဲ့လက်ရှိအုပ်ထိမ်းသူမို့ ဂုဏ်ပကာသနကို ချကာ တောင်းပန်ရမည်မဟုတ်ပါ့လား။
ကိုယ့်ကလေးငယ်ကို ကြည့်ရူ့စောင့်ရှောက်ထားတဲ့ သံယောဇဉ်က နည်းတဲ့မေတ္တာတွေလား! သို့ကြောင့် ထိုအစ်မကျေနပ်အောင် ကလေးငယ်ရဲ့ညိုးငယ်နေသော မျက်ဝန်းတို့ကို မလိုလားစွာဖြင့်။
ပြေ့ဘုန်းမာန်တစ်ယောက် မိဝေ၏အရိူက်တည့်တည့်ကန်ချလိုက်သည့် ပြောစကားတွေကို ချေပနိုင်ခြင်းမရှိပဲ ခေါင်းညိမ့်၍သာ လက်ခံထားရသည်။ အခြေအနေအရိပ်အကဲကိုနားလည်သော ကိုဇေယျာတစ်ယောက် သူဌေးညွှန်ကြားထားသည့်စာရင်းဇယားများပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်ထားမိသည်။
" ရပါတယ်ဗျာ..အားနာစရာမလိုပါဘူး..ဒီက အစ်မပြောတာ အမှားမရှိခဲ့ပါဘူး...ကျွန်တော်ကသာ ကလေးငယ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အမှားကျူးလွန်ခဲ့သူပါ..."
" သိရင်ပြီးရော...လာ..ကိုငယ် ဒီဘက်တိုး...လူချမ်းသာတွေက ယုံရတာမဟုတ်ဘူး၊ လူလို ဆက်ဆံတက်တာ မဟုတ်ဘူး ငါ့မောင် မှတ်ထား အဲလိုလူမျိုး ဝေးဝေးကရှောင် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
"ဟမ်....အင်းအင်း.."
စိတ်ကောက်မပြေသည့်ကလေးငယ်ငယ်စတိုင်ဖြင့် မိဝေတစ်ယောက် လူကြီးစိတ်မပြင်နိုင်သေး ဗန်လွယ်အွေ့လေးကို လက်မောင်းကနေဆွဲကာ သူ့အနီးနားထား၍ ဖိုးသာထူးအလား မိခင်မေတ္တာစိတ်၊ မောင်နှမသံယောဇဥိဖြင့် ...။
"မိဝေက ကိုငယ်ကို သံယောဇဉ်ရှိနေတာမို့ပါ CEO "
" သိတာပေါ့...ကိုယ်သိတာပေါ့ အစ်ကိုတို့မိသားစုလေးဆီက မေတ္တာတရားတွေက ကြီးမားလွန်းလို့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် မျက်နှာမပြဝင့်သည်အထိ.အားနာရပါတယ်။ ကလေးငယ်ရဲ့ ဒုတိယမိသားစုဖြစ်တဲ့အစ်ကိုတို့ဆီကို အိမ်တိုင်အိမ်ရောက်လာရောက်တောင်းပန်ဖို့ စီစဉ်ရှိထားပါတယ်...ခုက ရုတ်တရက်မို့ တိုက်ဆိုင်သွားခြင်းပါ....အစ်မမောင်လေးအပေါ် ကျူးလွန်မိခဲ့တဲ့ အမှားတွေအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်...ကြုံရာနေရာမှာ တောင်းပန်တာမျိုးလို့ မမြင်စေလိုပါဘူး...တိုက်ဆိုင်သွားခြင်းမို့ပါ အစ်မ...လွယ်အွေ့လေးကို စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
မတ်တပ်ရပ်ကာ မိဝေရှိရာဘက်ကို ခါးလေးကိုင်းပြီး တစ်ကူးတက တောင်းပန်စကားဆိုနေသည့် Mann Group ရဲ့ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီးတစ်ယောက်က ခုလို တောင်းပန်လိမ့်မယ် ကိုသာထက်ထင်မထားသောကြောင့် လက်ဖျားခြေဖျားတွေ အေးစက်လာသည်အထိ။
ကိုယ်ဆီကိုတိုက်ရိုက်ဦးတည်ကာ ဆိုလာသော တောင်းပန်စကားတို့ကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် မျက်နှာကို ဘယ်နေရာထားရမယ်မသိအယောင်ယောင်အမှားမှား။ အလိုမကျသည့်မျက်နှာအနေအထားကတော့ ပြေလျော့ခြင်းမရှိခဲ့ပါ။
" မလိုပါဘူးတော်....သူဌေးမင်းတို့ဆီက ကျေးဇူးတင်ခံချင်လို့မဟုတ်ဘူး....ကိုငယ်ကို ကယ်ထားတာမဟုတ်ဘူး..ကျုပ်မောင်လေးလို သံယောဇဉ်ရှိလို့ ကျုပ်တို့က ငွေမရှိပေမယ့် မေတ္တာတရားမခေါင်းပါးဘူး...လူလူချင်း အတူတူပဲ...ခြေမသန်လို့လည်း မစွန့်ပစ်ဘူး....သူဟာသူ ဘာကြီးနေနေ စိတ်သဘောထားဖြူစင်ဖို့က အဓိကပါ သူဌေးမင်းရယ်...ဟင်းးဟင်းးး"
ဝမ်းနည်းဒေါသရိပ်တို့ကြောင့် ဝေ့သိုင်းကာ စီးလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို မိဝေတစ်ယောက် လက်ခုံဖြင့်သုပ်၍ ဗန်လွယ်အွေ့အတွက် ခံပြင်းဒေါသထွက်နေရှာတဲ့ မိဝေရင်ထဲက အပူကို ဖော်ပြနေပြန်သည်။
" တကယ့်စိတ်ရင်းနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်အစ်မ...အစ်မမေတ္တာတရားကိုလည်း သိထားပါတယ်...အစ်မတို့မိသားစုရဲ့ မေတ္တာတရားကို ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းနားလည်ပါတယ်။ တောင်းလည်းတောင်းပန်ပါတယ် အစ်မမောင်လေးဖြစ်တဲ့ လွယ်အွေ့လေးအပေါ် ကျွန်တော် အပြစ်ပြုမိခဲ့ပါတယ်၊ မှားခဲ့မိပါတယ် ခုကစ သေချာတဲ့ ကတိပေးရဲပါ့မယ်...အစ်မကို ကတိပေးပါရစေ..လွယ်အွေ့လေး နောက်နောင်စိတ်ဆင်းရဲသောက မရှိစေရပါဘူး။ အစ်မ စိတ်ကြိုက် ကျွန်တော်ကို စောင့်ကြည့် လေ့လာအကဲခတ်ပါ...လွယ်အွေ့လေးကို စိတ်သောကမရှိစေရအောင်ထားပါ့မယ်...အစ်မတို့ဆီကပဲ ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး အစ်မမောင်လေးကို ပြန်လည်တောင်းရမ်း ပါရစေ..."
" အလိုတော်.....အဲလိုလုပ်လို့ ရကြေးလား...လူတစ်ယောက်ကို ကစားစရာအရုပ်လို ခုပစ်လိုက် ခုကောက်ယူလိုက် ...လုပ်လို့ရကြေးလား သူဌေးမင်းရဲ့"
"တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ.....ကလေးငယ်ကို ချန်ထားခဲ့တဲ့ အမှားက ကျွန်တော်အတွက်ပြင်ဆင်လို့မရတဲ့ နောင်တမို့ ကျွန်တော်အလုံအလောက်နာကျင်ရပါတယ်။ အစ်မပြောသလို ကလေးငယ်ခံစားချက်ကို ထည့်မတွေ့မိတာ ကျွန်တော်ထပ်ဆင့်တောင်းပန်ပါ့မယ် အစ်မ ...ကျွန်တော်တောင်းပန်မူကို လက်ခံပေးပါ ၊ ကလေးငယ်ကိုလည်း ပြန်လည်တောင်းခံပါရစေ ..ကျွန်တော့်အပြစ်ကြွေးလို့မမြင်ပဲ ကျွန်တော်ကြိုးစားအားထုတ်မူကို လေ့လာသုံးသပ်ပြီး လက်ခံပေးပါ....အစ်မတို့ရဲ့ မောင်ဖြစ်တဲ့ လွယ်အွေ့လေးကို အစ်မတို့စိတ်တိုင်းကြ ထားပေးမှာမို့ စောင့်ကြည့်ပေးပ...."
ကလေးငယ်အစ်မလုပ်သူရဲ့ ကာကွယ်မူလေးကြားက ငုပ်လျိုးနေတဲ့ ချစ်ရပါသောလေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေ အရောင်မိူင်းနေသည်မို့ ကလေးငယ်အစ်မဆီ ဒူးထောက်နေရပါစေ နိမ့်ချဖြစ်ဖို့ထိ တွေးထားပြီးသား။
" မိဝေ!...ဟာ.....ခက်ကုန်ပြီ....အားနာပါတယ်..ကြားထဲက ကျွန်တော်ကပဲ လက်ခံပေးပါတယ် CEO ကျွန်တော်မိန်းမက အပြောမတက်တော့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ....လာ..လာ..မိဝေ...အပြင်ကလာတာမို့ တို့လက်ဆေးရအောင်..."
အခြေအနေအရိပ်အကဲကို ရင်တမမဖြင့်စောင့်ကြည့်နေရတဲ့ ကိုသာထက်တစ်ယောက် ကိုယ့်မိန်းမအကြောင်း ကိုယ်သာအသိမို့ အသက်ဖြောင့်ဖြောင့်မရူအား။ တင်းမာလာသော မိဝေရဲ့ တန်ပြန်စကားတို့ကြောင့် လွယ်အွေ့လေးရဲ့သက်ဆိုင်သူကို အားနာသောစိတ်ဖြင့် အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး မိဝေလက်ကိုဆွဲကာ ဖိုးသာထူးရဲ့နားနေဆောင်ထဲရှိ ရေချိုးခန်းဆီသို့ အမျိုးသမီးဖြစ်သူမိဝေကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဆွဲခေါ်သွားနေမိသည်။
မိဝေတို့ကတော့ ပြသနာမီးထွန်းရှာပြီ!
လမ်းမှာ အတန်တန် သတိပေးထားတဲ့ကြား...ခုတော့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ။
" ဘာလို့ အတင်းဆွဲနေတာလဲ ...ကိုသာထက်...ကျုပ်ပြောတာ မှားနေလို့လား..."
ခုနှစ်သံချီဒေါသရိပ်တို့ဖြင့် ရပ်ကွက်ထဲနေသည့်အလား ခပ်စွာစွာ ချေပလာသည့်မိဝေကိုကြည့်ပြီး ကိုသာထက်အတော်ခေါင်းကိုက်ရပြီ။
" ငါပြောထားတယ်လေ မိန်းမရာ....မဟုတ်သေးပါဘူး...မင်းဟာက..."
" ကျုပ်ဘာမှားနေလဲ...ခုက ...မဖြစ်လို့သာ အဲ့လူမျက်နာကြည့်နေရတာ..ဖြစ်နိုင်ကြည့်တောင်မကြည့်ချင်ဘူး...ကိုငယ်အစား ဒီရင်ဘတ်ထဲက နာလွန်းလို့...သူဟာသူ ဘာကြီးနေနေ ဂရုမစိုက်ဘူး...သူက အတော်မကောင်းတာ တော်လည်း အသိပဲ"
" ဒါကဒါပေါ့ မိန်းမရာ....ခုက သူကလည်းတောင်းပန်နေပြီလေကွာ....နောက်ပြီး တို့သားလေးရဲ့ ကျေးဇူးရှင်လေ....အဲလိုပြန်ဖြည့်တွေးပေးရမှာပေါ့...မငိုပါနဲ့ဟာ...နင်ဘယ်လိုခံစားရလဲ ငါနားလည်ပါတယ်..."
တကတည်းဗျာ...ကျုပ်မိန်းမ မိဝေတို့အသည်းငယ်ချက်က လက်လန်စရာ...။
ရေချိုးခန်းလေးထဲ ထိုင်ချကာ တရူံ့ရူံ့ငိုနေပါသော မိဝေကို ပုခုံးလေးကနေ ဖက်ကာ ချော့နေမိသည့် ကိုသာထက်။
" တော်ပါတော့မိန်းမရာ...ခုလည်း သူက ကိုငယ်ကိုတို့မိသားစုထဲ ဆွဲထုတ်တာမှမဟုတ်သေးတာ..."
" ဆွဲထုတ်လည်း ကျုပ်က မပေးဘူး...သူဘာကြီးနေနေ..."
" အေးပါ မိဝေရာ...ကဲ ငိုမနေပါနဲ့တော့ ဖိုးသာထူးက သူကိုပစ်လို့ စိတ်ဆိုးနေရော့မယ်..."
" ကျုပ်စကားမှားလားမသိ ...ကိုငယ်မျက်နှာမကောင်းဘူး ကိုသာထက်..."
" အဲ့တာတွေလည်း ပါမှာပေါ့....သူဘက်ကြည့်တော့အမှနိလေ တစ်ဖက်ချစ်ရသူ၊ ဒီဖက်ကြည့်တော့လည်း မိဝေဖြစ်နေတာလေ...သူအားငယ်နေရှာမှာပေါ့...လမ်းမှာ အတန်တန်သတိပေးထားရက်နဲ့ဟာ...ကဲပါ စိတ်ထိမ်းတော့ ..."
" အင်းပါ...ကိုငယ်အနေရခက်အောင် ကျုပ်လုပ်ပါ့မလား...ခုက ကိုငယ်အစား အတော်ကို ဒေါသထွက်လွန်းလို့.."
" အေးပါ...လာ...လာ...နင်မမှားဘူး...ငါသိပါတယ်ဟာ.."
ဘေစင်ရှိရေအေးတို့ဖြင့်မိဝေလက်နှစ်ဘက်ကို ဆေးချကာ မျက်နှာပေါ်ရှိမျက်ရည်စီးကြောင်းတို့ကို တစ်ရူးအကူအညီဖြင့်ဖယ်ရှား၍ မိဝေ တစ်ယောက် ဝမ်းနည်းမူကို ထိမ်းထားမိခြင်း။
"ငယ်လေး အစ်မကို ကိုယ်တောင်းပန်ပါ့မယ်...သူစိတ်ကျေနပ်သည့်အထိ တောင်းပန်နေမှာမို့ ငယ်လေး ကိုယ်ကို ယုံကြည်ပေးပါ...."
ခေါင်းမညိတ်/ခေါင်းခါမပြသည့် ကလေးငယ်ရဲ့ သောကကို ခံစားမိသည့်အလား ပြေ့ဘုန်းမာန်ရင်ထဲလည်း နာကျင်မူက မသေးလှ။
" မိဝေ..."
" ငါ အဆင်ပြေတယ်ဟယ်....."
" တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ...ကျွန်တော်အမှားတွေအတွက်..."
" အာ...ရပါတယ်...ကျွန်မကပဲ အားနာရပါပြီ...ကိုငယ်ဇောနဲ့ပြောမိတာမို့ ဗွေမယူပါနဲ့ သူဌေး...နောက်ပြီး ဖိုးသာထူးလေးကို ကူညီပေးလို့လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.."
" မလိုပါဘူး....အစ်မသားက ကျွန်တော်တူလေးပဲမို့ ကျွန်တော်မှ တာဝန်ရှိပါတယ်...ကလေးငယ်နဲ့ပတ်သတ်သမျှ ကျွန်တော်နဲ့လည်းအမျိုးအဆွေမို့ အစ်မစိတ်ထဲမထားပါနဲ့...ကလေးငယ်အတွက်လည်း စိတ်ချပါ ...အစ်မစိတ်တိုင်းကြ စောင့်ကြည့်ပေးပါ..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သူဌေး..."
"ဘုန်းမာန်လို့ ရင်းရင်းနှီးနှီးခေါ်ပါ ...ကလေးငယ် အစ်မက ကျွန်တော်အစ်မပဲမို့ ဘုန်းမာန်လို့ပဲခေါ်ပါ..."
" မဟုတ်တာ သူဌေးလို နာမည်ကြီးပုဂ္ဂိုလ်မျိုးမို့ မခေါ်ရဲပါဘူး...အစ်မက စကားပြောမတက်တော့ မှားရင် နားလည်ပေးပါ သူဌေး..."
"အစ်မစိတ်တိုင်းကြ ပြောဆိုနိုင်ပါတယ်..."
ကိုယ့်CEO က ဘာမဟုတ်တဲ့ အစ်မတစ်ယောက်အပေါ် အောက်ကျခံကာ တောင်းပန်နေတယ်ဆိုတာ PA ကိုဇေယျာ မသိ။ ကိုယ်တွေလို အလုပ်သမားများစွာကို အုပ်ချုပ်နေသော CEO တစ်ယောက်က သာမာန်စုံတွဲလေးကို တလေးတစားဆက်ဆံနေပြန်သေးသည်။ ကိုယ့်သူဌေးရဲ့ personal အကြောင်းကို စပ်စုတာမျိုးမရှိခဲ့ပေမယ့် စီမံဘက်က အစ်ကိုမျိုးကိုရဲ့ ပြောစကားတစ်ချို့ကြောင့် အစ်ကိုလေး(လွယ်အွေ့ ) က ကိုယ့်သူဌေး လက်ထပ်ထားသော အမျိုးသားငယ်ဖြစ်ကြောင်းလောက်သာ သိထားပြီးဖြစ်၏။ PA ကိုဇေယျာ တစ်ယောက် အစ်ကိုလေး(ဗန်လွယ်အွေ့) ကို ကိုယ့်သူဌေးတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံရမည်လေ...။
" ကိုဇေယျာ..."
" ဟုတ် Boss"
"Company ကိုပြန်ပြီး မျိုးကိုပေးလာမည့် စာချုပ်တွေကိုကိုယ့်ဆီယူလာပေးအုံး...ဒါကို ဘဏ္ဌာရေးဘက်က ဦးကျော်ဆီ ပို့ပေး...မနက်ဖန် Meeting ကိုယ်မှီအောင်လာမယ်လို့ စကားကို သေချာပြောပေး..."
" ဟုတ် Boss.."
"အော်...နေအုံး..ကလေးငယ်ရဲ့ ဖောင်စာရွက်ကို သော်စစ်တို့ဆီ ကိုဇော်ကို ပို့ပေးခိုင်းပေး....လူတွေ့ စစ်ဆေးမယ့်နေ့မှ လာပ်ို့မယ်ဆိုတာပါ ကိုဇော်ကိုမှာလိုက် .."
"စိတ်ချပါ Boss"
အဆင်ပြေသည့်အလျှောက် ဝင်းလက်လာသော ကလေးငယ်မျက်ဝန်းတွေက သူ့အစ်မဖြစ်သူအပြောစကားတွေကြား မျက်ဝန်းလေးမှေးမှိတ်သည်အထိ ဘာတွေပြောရယ်နေကြတယ် မသိပါပဲ ကိုယ်တိုင်ပင်ပြုံးနေမိသည်အထိ ။
ချစ်ရပါသော ကလေးငယ်ငယ် ကို ပြုံးပျော်စေရာအားလုံး ဒီကိုကိုက ဖန်တီးပေးမှာမို့ !
#မမ အတွက် vote ပေးခဲ့ဖို့ မမေ့နဲ့နော်
#take care all
(လွယ်အွေ့လေးတို့က်ို အပိုင်းဘယ်လောက်မှာ နူတ်ဆက်ချင်ကြလဲ ? ချစ်သောတို့ ဖြေပေးခဲ့အုံးနော်....let's vote and follow my acc )
Zawgyi
" မိေဝ....."
လကုန္စေနေန႕ပိတ္ရက္မို႔ ေစ်းထဲမွာၾကက္ပ်ံမက်စည္ကားေနတဲ့ မိေဝတို႔ပ်ံက်ေစ်းေလးထဲဝယ္ ေစ်းဝယ္သူမ်ား အား အညာသူမေလးမိေဝတစ္ေယာက္ ၿခံထြက္သီးႏွံမ်ားကို လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းခ်ေနျပန္ေသးသည္။ မေန႕ေက်ာင္းျပန္ကတည္းက အဖ်ားေငြ႕ေငြ႕ရွိေနတဲ့ ဖိုးသာထူးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္းအျပန္ လမ္းထိပ္က လူပ်ိဳႀကီးမ်ားႏွင့္ မိုးေရထဲ ေဘာလုံးကန္ခဲ့သည္မွ စေသာအဖ်ားရွိန္က ညကတည္းက ဒီကိုဂ်င္ေဆး တစ္ျခမ္းတိုက္ခဲ့ရေသးသည္။
ညကတည္းအဖ်ားရွိန္မေသေသးသည့္ ဖိုးသာထူးက လြယ္ေအြ႕အနားကပ္ကာ မိေဝတို႔လင္မယားရဲ႕ ဆူပူျခင္းကို ကာကြယ္ေနျပန္ေသးသည္။
"မိေဝ....."
" အယ္....."
" မိေဝ...ဆိုင္သိမ္းလိုက္ေတာ့..."
"ကိုသာထက္ ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ.."
"ဖိုးသာထူး အျပင္ဖ်ားလို႔ ကိုငယ္လူ႕ႀကီးက အင္းစိန္ထဲက ...အထူးကုေဆး႐ုံႀကီဆီ ပို႔ထားသတဲ့..အဲ့တာငါတို႔ အခုလိုက္မွျဖစ္မယ္...လာ..လာ....နင္ဆိုင္ကို ေဘးက အေဒၚႀကီးဆီအပ္ခဲ့..."
" အင္း...အင္း...ႀကီးေတာ္ေရ...သမီးဆိုင္ေလး ကူသိမ္းေပးပါအုံး..ဘဲဥမေရ...ဖိုးသာထူးေလးဖ်ားေနလို႔ မႀကီး ခုသြားရမယ္..."
သားသမီးေဇာျဖင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ျပာယာခတ္စြာ ေဘးဆိုင္ကအေဒၚႀကီးႏွင့္ကပ္လွ်က္ရွိေနေသာ ဘဲဥသည္မေလးဆီကိုပါ ဆိုင္ကိုအပ္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္အေဟာင္းေလးလြယ္၍ ေစ်းအျပင္ဘက္ကားရပ္နားထားေသာ ကိုသာထက္ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ taxi. ကားေလးဆီသို႔..။
" ဘယ္လိုျဖစ္တာတဲ့လဲ ကိုသာထက္...ကေလး..က ဘယ္လိုေနေသးလဲ..."
"တအားလည္းစိတ္မပူပါနဲ႕ဟာ...ကိုငယ္က ငါ့ဆီ ph ဆက္ထားေသးတယ္..ငါလည္းဖုန္းအားကုန္ေနတာတဲ့ ဂိတ္ထဲက ကိုတိုးႀကီးဆီထားခဲ့ၿပီး ကားထြက္ေနေတာ့လြဲေတာ့တာပဲ။ အိမ္အနားခရီးသည္တစ္ေခါက္ပို႔ၿပီး ေန႕လည္စာကေလးေတြနဲ႕စားဖို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝယ္ၿပီးအိမ္ျပန္ေတာ့ အိမ္အေစာင့္လူႀကီးက က်ိဳးေၾကာင္းရွင္းျပေတာ့တာပဲ....သူ႕ဆရာကမွာခဲ့တာမို႔စိတ္မပူၾကဖို႔နဲ႕...ေအးေဆးလိုက္လာကုဖို႔ ေဆး႐ုံလိပ္စာေလးေပးခဲ့တာ မိေဝ..."
" ကိုငယ္ေရာ..ပါသြားလား..."
" ကိုငယ္က ဖိုးသာထူးကို သိပ္ခ်စ္တာ ..ငါတို႔ကိုဆက္သြယ္မရအတူတူ အရဲစြန့္ၿပီး သူ႕လူႀကီးဆီ အကူအညီေတာင္းပုံရတယ္မိေဝ....ဟိုၾက နင္စကားမလြန္ေစနဲ႕ေနာ္...ၾကားလား..ကိုငယ္ကိုခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲေလ သူတို႔ကဆိုင္သူေတြေလ...တရားဝင္ကြာရွင္းထားၾကတာမဟုတ္ေသးဘူး ..မိသားစုအခ်င္းခ်င္းနားလည္မူလြဲၿပီး ကိုငယ္အေပၚ အမွားလုပ္မိခဲ့ၾကတာ...ဟိုလူကိုျမင္ရင္ ကိုငယ့္အေပၚလုပ္ရက္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီးေအာ္လားဟစ္လားမလုပ္မိေစနဲ႕မိေဝ...ကိုငယ့္ကိုငါတို႔က ဆိုင္လည္းမဆိုင္သလိုပိုင္လည္းမပိုင္ဘူးေလ...ဘာမွမေတာ္တဲ့ေသြးသားကို သံေယာဇဥ္ေဆးစပ္တဲ့ မိသားစုေတြပဲ...မိေဝ...ငါေျပာတာသေဘာေပါက္လား.."
"က်ဳပ္သိပါတယ္ေတာ္....ေတာ္ကလည္း...ဖိုးသာထူးအတြက္စိတ္ပူရတဲ့ၾကားထဲ..လာတရားေဟာေနေသးတယ္..."
" မဟုတ္ဘူး..မိေဝ..နင္အေၾကာင္းငါအသိဆုံး...စကားဆိုတာ ကြၽံ႕ၿပီး ႏူတ္မရဘူး မိေဝ...ငါေျပာထားၿပီးၿပီေနာ္....ကိုငယ့္ကိုနင္တြယ္တာ ငါသိေနလို႔ ေျပာေနရတာ မိေဝ၊ နင္က တစ္ခုခုဆို စိတ္တိုတက္လို႔ ဘာမွျပန္ေတြးတက္တာမဟုတ္ဘူး..."
" အင္းပါ....ေတာ္ကလည္း ..စကားအေတာ္မ်ားတာပဲ..."
" နင္အေၾကာင္း သိေနလို႔..."
ကိုသာထက္ေျပာသမွ်ကို မ်က္ေစာင္းခ်ီကာ ကားျပတင္းျပင္ပကိုသာ ေငးၿပီးသားျဖစ္သူဖိုးသာထူးေလး မိဘအနားမရွိလို႔ အားငယ္ေနရွာမလားေတြးၿပီး မိေဝစိတ္ေတြ မ႐ႊင္ျပလွပါ။
ကိုသာထက္ကားေကြ႕ဝင္ရာ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ဒူးေတြေတာင္မခိုင္ခ်င္။
ဒီေလာက္ႀကီးက်ယ္တဲ့ အထူးကုေဆး႐ုံႀကီးမွာ သာမာန္ဖ်ားတဲ့ ဖိုးသာထူးေလးကို ကုသေစသတဲ့လား..။ဒီလို ေဆး႐ုံႀကီးေတြက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြနဲ႕ ကုသဖို႔ရာ ရက္ခ်ိန္းႀကိဳယူရသည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ ေဆး႐ုံႀကီး ။
ကိုယ့္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ အထပ္ျမင့္အထးကုေဆး႐ုံႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး မိေဝကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႕တိုင္းဝတ္ ပါတိတ္ေလးကို တစ္ေန႕ကမွ ခ်ိဳသဲဆိုင္ကဝယ္ထားေသာ အဝါေရာင္စပန့္အက်ီေလးနဲ႕ မလိုက္ဖက္စြာ ဖိုးသာထူးသူငယ္တန္းက ဝယ္ေပးထားေသာ ခ်ဥ္လြယ္အိတ္ေလးကိုလြယ္ၿပီး ယင္းမာဖိနပ္ေလး စီးထားသည့္ အညာသူမႀကီး မိေဝ။
" ဒီလို အဆင့္ျမင့္ေဆး႐ုံႀကီးတဲ့လား.....ေတာ္ လိပ္စာမွားေနလား ျပန္ၾကည့္ပါအုံး..."
" မမွားဘူးဟ....ေနပါအုံး..."
"ကိုသာထက္ ... ဒါဆို ဖိုးသာထူးက ဘယ္အခန္းတဲ့လဲ..."
" ငါလည္းမသိဘူးဟ...ေနအုံး ကိုငယ္ဆီ ph ဆက္ၾကည့္အုံးမယ္..."
ခါးၾကားထဲ ထိုးထားေသာ Samsung ph ေဟာင္းေလးကိုထုတ္ကာ contact ထဲက ကိုငယ့္အမည္ျဖင့္ ေရးမွတ္ထားေသာ အမည္စာရင္းေလးကို ငုံ႕ရွာေနစဥ္ ။
" ဒီက အစ္ကိုတို႔က ဖိုးသာထူးရဲ႕မိဘေတြလား ဗ်..."
ကိုယ္ေတြအနားကပ္ကာ ခါးေလးကိုင္းၿပီး ေလးစားသမူျဖင့္ အေမးစကားဆိုလာသူကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အိမ္မွာတစ္ခါမွေတြ႕ျမင္ရဖူးပုံမရွိသည့္ မ်က္နာသြင္ျပင္ေတြမို႔ မိေဝတစ္ေယာက္ ကိုသာထက္ကို ေမးဆက္ကာ ျပေနမိသည္။
" ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့ဗ်...ဒါနဲ႕ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဖိုးသာထူးမိဘေတြပါ..သားက ဘယ္အခန္းနံပါတ္မ်ားလဲ .."
" ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကပါ..ဆရာတို႔ ေစာင့္ေနပါတယ္ဗ်"
" ဟုတ္ကဲ့"
နက္ျပာေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံဝတ္ထားၿပီး ေသသပ္ခန့္ညားလြန္းသည့္ PA ကိုေဇယ်ာကို မိေဝ မယုံၾကည္ျခင္းမ်ားျဖင့္ က်ိုသာထက်နောက် ထပ္ၾကပ္မကြာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ မိမိအိမ္မွ ရင္ေသြးရတနာဆီသို႔...။
" ဘာတဲ့လဲ ..သူကဘယ္သူလဲ.."
" အသာလိုက္ခဲ့ပါ မိေဝရာ...ေနာ္ "
" ေတာ္ကတမ်ိဳး..."
၃ထပ္ေျမာက္ေသာ အထူးကုနားေနေဆာင္မ်ားဟု ေခၚတြင္ရမည့္ သူေဌးသူႂကြယ္မ်ား ကုသရာေနရာ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အခန္းတစ္ရက္တန္ဖိုးက မိေဝတစ္လစာေစ်းဖိုးထက္ မ်ားလြန္းတဲ့ ပမာဏေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ ရင္တုန္ပမ္းတုန္ျဖင့္ ႏွေမ်ာေနသည့္ ေငြတန္ဖိုးကို ေစ်းသည္ပီပီ ဦးႏွောက္က တြက္ခ်က္ေနျပန္ေသးသည္။
အခန္းနံပါတ္(၃၀၄) ဟုေရးထားေသာ ကြၽန္းတံခါးႀကီးေရွ႕ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံဆင္ျမန္းထားေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ဦးမွ တံခါးဖြင့္ေပးကာ အခန္းထဲ ေျခလွမ္းလိုက္သည့္မိေဝရင္ထဲ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ အခန္းေလထုက ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းရိုတ္ခတ္လာျပန္ေသးသည္။ လမ္းခရီးတစ္ေယာက္လုံး ပူပင္ခဲ့ရသမွ် ေသာကေတြက ဘယ္ဆီမယ္မသိ ၊ ထြက္စျပဳေနတဲ့ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္တို႔ကို ေရေအးေအးျဖင့္ပက္ျဖန္းသည့္အလား..ေအးမွ်တဲ့ေလထု က်ယ္ဝန္းလွသည့္ ေဆး႐ုံနားေနခန္းအလယ္က ကုတင္ေပၚရွိ ဖိုးသာထူးကို မိေဝေမာင့္ငယ္ျဖစ္သူ လြယ္ေအြ႕ေလးက အသီးႏႊာေကြၽးေနဟန္...။
နားေနခန္း၏ မွန္နံရံဘက္ တန္ဖိုးျမင့္ ဆိုဖာေပၚဝယ္ စမတ္က်က်ထိဳင္ၿပီး laptop တစ္လုံးျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ေျပ့ဘုန္းမာန္ကို မိေဝတစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ တည္တင္းသြားသည့္ မိေဝမ်က္ႏွာထားက ဂုဏ္ပကာသနမပါ ေမာင္ငယ္ျဖစ္သူ လြယ္ေအြ႕ေလးအစား နာက်ည္းေနဟန္တို႔ကို အမူအရာ မထိမ္းနိုင္စြာျဖင့္ CEO ေျပ့ဘုန္းမာန္ကို မိေဝအျမင္မၾကည္လွပါ။
ထိုလူကို မိေဝ မုန္းသည္ေလ...။
ထိုလူက လူမဆန္စြာ ကိုယ့္ေမာင့္အေပၚ စြန့္ပစ္ခဲ့သည္မို႔ ....
" အေမ...."
လြယ္ေအြ႕ႏႊာေပးလာေသာ လိေမၼာ္သီးေလးကို စားရင္း ပြင့္လာတဲ့အခန္းတံခါးနဲ႕အၿပိဳင္ ဝင္လာေသာ မိဘမ်ားကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴထူးစြာ ဖိုးသာထူးေအာ္ေခၚမိျခင္း။
" သား....သက္သာလား...ဘယ္လိုေနေသးလဲ...ကိုငယ္ေရာ...အဆင္ေျပလား..ဖ်ားေသးလား.."
လြယ္ထားေသာ ေစ်းလြယ္အိတ္ေလးကို ဖိုးသာထူးကုတင္ေပၚခ်ကာ ဖိုးသာထူးရဲ႕နဖူးေလးစမ္းလိုက္၊ ကိုငယ့္နဖူးေလးစမ္းလိုက္ျဖင့္ ျပာယာခပ္စြာ ေသာကမ်ားေနသည့္ မိေဝတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အခန္းတြင္းရွိ သူေဌးႀကီးႏွင့္သူ႕တပည့္မ်ားၾကား ကိုသာထက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာပူစြာျဖင့္ ေခါင္းခါျပကာ အားနာေနမိသည္။
" သက္သာၿပီ...သားဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး..."
" ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မိေဝ..."
" ဟူးးးးးးးးးေအးပါဟယ္.....ေတာ္ေသးတာေပါ....ကံသီေပလို႔ ဖိုးသာထူး..ငါအတန္တန္ေျပာေနတဲ့ၾကားက ..နင္ဟာေလ..."
" မဆူပါနဲ႕လား မိေဝ..ဖိုးသာထူးက သက္သာပါၿပီ..."
" ေအး...ငါ့ေမာင္က အဲလို သူေရွ႕က ကာဆီးကာဆီးလုပ္ၿပီး အလိုလိုက္ေနလို႔ ခုလိုျဖစ္ရတာ..သိၿပီလား...နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ ရိုက္ခံထိေတာ့မယ္ -! "
စိုးရိမ္ေဒါသေလးကို မိေဝရဲ႕ေသာကတို႔ေပါင္းစပ္ၿပီးမွ ထြက္လာေသာ စကားလုံးေတြကညင္သာမူမရွိေသာ္လည္း မိေဝရဲ႕ႏြေးေထြးလွေသာ ေမတၱာတရားအေၾကာင္း ဗန္လြယ္ေအြ႕ေကာင္းစြာ သိနးလည္သည္မို႔ ၿပဳံးလွ်က္သား အဆူခံေနမိသည္။
အမွတ္မထင္ေနာက္ပါးဆီက ထြက္ေပၚလာေသာ အလိုမက်သံတို႔ႏွင့္အတူ.....
" အဟမ္း...!!!"
က်ယ္ေလာင္ၿပီး အာဏာစက္သံပါသည့္ ေခ်ာင္းဟန့္သံတို႔ေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ ေျပာေနရင္းတန္းလန္း ေနာက္သို႔လည္ျပန္ၾကည့္မိသည္။
" ကြၽန္ေတာ္မိန္းမ..မိေဝက...သားေဇာနဲ႕မို႔...."
" အာ...ရပါတယ္..ကိုယ္နားလည္ပါတယ္..ထိုင္ပါအုံးအစ္ကို..."
မိေဝတစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဗန္လြယ္ေအြ႕လက္ကေလးကို လြတ္ကာ ေခါင္းညိမ့္ျပရင္း လြယ္ေအြ႕ေလးအနား ေယာင္ရမ္းထိုင္ခ်ၿပီး မနည္းလွသည့္ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ေမာင္ျဖစ္သူကို ကာကြယ္ထားသည္။
စူးရွခက္ထန္ေသာ အၾကည့္ေတြျဖင့္...
သူေဌးႀကီးရဲ႕ ဖိတ္ေခၚသံအဆုံး ကိုသာထက္ပင္လွ်င္ အနီးနားရွိ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ ေခါင္းညိမ့္ျပမိသည္။
" ကေလးက သက္သာပါၿပီ...လိုအပ္တဲ့ေဆးဝါးလည္း ကုသေပးၿပီးၿပီမို႔ မနက္ဖန္ေလာက္ဆို အိမ္ျပန္လို႔ရေနပါၿပီ...ကေလးက ရိုးရိုးအေအးမိတာမ်ိဳးပါ ...ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုတို႔ စိတ္ခ်ရပါၿပီ"
" ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ သူေဌး..အဲ..ေဘာ့.."
" ဘုန္းမာန္လို႔ပဲ ေခၚပါ....ကြၽန္ေတာ္အေၾကာင္းလည္း ဒီက အစ္ကိုတို႔သိထားၿပီးျဖစ္မွာပါ..."
" အာ...ဟုတ္ကဲ့"
" သိပ့ါေတာ္...သိပါ့ အေၾကာင္းစုံအလုံးစုံ သိထားပါတယ္သူေဌးမင္းရယ္...ကြၽန္မေမာင္ေလးနဲ႕ပတ္သတ္သမွ် အကုန္သိထားပါတယ္ေတာ္ !!!"
ခပ္မာမာအသံအေနအထားျဖင့္ အလိုမက်စြာ႐ြဲ႕ေစာင္းကာ ေျပာဆိုေနတဲ့မိေဝေၾကာင့္ ကိုသာထက္အားနာနာျဖင့္ ေခါင္းကုပ္ေနမိသည္။
" မိေဝ...အာ....အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ CEO ကြၽန္ေတာ္အမ်ိဳးသမီးက အေျပာမတက္လို႔ ေဗြမယူပါနဲ႕..."
ေျပ့ဘုန္းမာန့္ရဲ႕ေျပာစကားေနာက္ ကပ္လွ်က္ပါလာေသာ မိေဝ၏ တန္ျပန္ေျပာၾကားခ်က္ေတြက ဘုန္းမာန္ကို အရိူက္ထိေစခဲ့ၿပီ။
မိေဝ မမွားခဲ့ပါေလ...!
ကေလးငယ္ရဲ႕ေမြ႕စားအစ္မျဖစ္သူ ကိုယ့္ကိုအျမင္မၾကည္တာ သိနားလည္ေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕လက္ရွိအုပ္ထိမ္းသူမို႔ ဂုဏ္ပကာသနကို ခ်ကာ ေတာင္းပန္ရမည္မဟုတ္ပါ့လား။
ကိုယ့္ကေလးငယ္ကို ၾကည့္႐ူ႕ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္က နည္းတဲ့ေမတၱာေတြလား! သို႔ေၾကာင့္ ထိုအစ္မေက်နပ္ေအာင္ ကေလးငယ္ရဲ႕ညိုးငယ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ကို မလိုလားစြာျဖင့္။
ေျပ့ဘုန္းမာန္တစ္ေယာက္ မိေဝ၏အရိူက္တည့္တည့္ကန္ခ်လိဳက္သည့္ ေျပာစကားေတြကို ေခ်ပနိုင္ျခင္းမရွိပဲ ေခါင္းညိမ့္၍သာ လက္ခံထားရသည္။ အေျခအေနအရိပ္အကဲကိုနားလည္ေသာ ကိုေဇယ်ာတစ္ေယာက္ သူေဌးၫႊန္ၾကားထားသည့္စာရင္းဇယားမ်ားေပၚတြင္သာ အာ႐ုံစိုက္ထားမိသည္။
" ရပါတယ္ဗ်ာ..အားနာစရာမလိုပါဘူး..ဒီက အစ္မေျပာတာ အမွားမရွိခဲ့ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ကသာ ကေလးငယ္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး အမွားက်ဴးလြန္ခဲ့သူပါ..."
" သိရင္ၿပီးေရာ...လာ..ကိုငယ္ ဒီဘက္တိုး...လူခ်မ္းသာေတြက ယုံရတာမဟုတ္ဘူး၊ လူလို ဆက္ဆံတက္တာ မဟုတ္ဘူး ငါ့ေမာင္ မွတ္ထား အဲလိုလူမ်ိဳး ေဝးေဝးကေရွာင္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ.."
"ဟမ္....အင္းအင္း.."
စိတ္ေကာက္မေျပသည့္ကေလးငယ္ငယ္စတိုင္ျဖင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ လူႀကီးစိတ္မျပင္နိုင္ေသး ဗန္လြယ္ေအြ႕ေလးကို လက္ေမာင္းကေနဆြဲကာ သူ႕အနီးနားထား၍ ဖိုးသာထူးအလား မိခင္ေမတၱာစိတ္၊ ေမာင္ႏွမသံေယာဇဥိျဖင့္ ...။
"မိေဝက ကိုငယ္ကို သံေယာဇဥ္ရွိေနတာမို႔ပါ CEO "
" သိတာေပါ့...ကိုယ္သိတာေပါ့ အစ္ကိုတို႔မိသားစုေလးဆီက ေမတၱာတရားေတြက ႀကီးမားလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ်က္ႏွာမျပဝင့္သည္အထိ.အားနာရပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဒုတိယမိသားစုျဖစ္တဲ့အစ္ကိုတို႔ဆီကို အိမ္တိုင္အိမ္ေရာက္လာေရာက္ေတာင္းပန္ဖို႔ စီစဥ္ရွိထားပါတယ္...ခုက ႐ုတ္တရက္မို႔ တိုက္ဆိုင္သြားျခင္းပါ....အစ္မေမာင္ေလးအေပၚ က်ဴးလြန္မိခဲ့တဲ့ အမွားေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...ႀကဳံရာေနရာမွာ ေတာင္းပန္တာမ်ိဳးလို႔ မျမင္ေစလိုပါဘူး...တိုက္ဆိုင္သြားျခင္းမို႔ပါ အစ္မ...လြယ္ေအြ႕ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
မတ္တပ္ရပ္ကာ မိေဝရွိရာဘက္ကို ခါးေလးကိုင္းၿပီး တစ္ကူးတက ေတာင္းပန္စကားဆိုေနသည့္ Mann Group ရဲ႕ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္က ခုလို ေတာင္းပန္လိမ့္မယ္ ကိုသာထက္ထင္မထားေသာေၾကာင့္ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးစက္လာသည္အထိ။
ကိုယ္ဆီကိုတိုက္ရိုက္ဦးတည္ကာ ဆိုလာေသာ ေတာင္းပန္စကားတို႔ေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေနရာထားရမယ္မသိအေယာင္ေယာင္အမွားမွား။ အလိုမက်သည့္မ်က္ႏွာအေနအထားကေတာ့ ေျပေလ်ာ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
" မလိုပါဘူးေတာ္....သူေဌးမင္းတို႔ဆီက ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး....ကိုငယ္ကို ကယ္ထားတာမဟုတ္ဘူး..က်ဳပ္ေမာင္ေလးလို သံေယာဇဥ္ရွိလို႔ က်ဳပ္တို႔က ေငြမရွိေပမယ့္ ေမတၱာတရားမေခါင္းပါးဘူး...လူလူခ်င္း အတူတူပဲ...ေျခမသန္လို႔လည္း မစြန့္ပစ္ဘူး....သူဟာသူ ဘာႀကီးေနေန စိတ္သေဘာထားျဖဴစင္ဖို႔က အဓိကပါ သူေဌးမင္းရယ္...ဟင္းးဟင္းးး"
ဝမ္းနည္းေဒါသရိပ္တို႔ေၾကာင့္ ေဝ့သိုင္းကာ စီးလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မိေဝတစ္ေယာက္ လက္ခုံျဖင့္သုပ္၍ ဗန္လြယ္ေအြ႕အတြက္ ခံျပင္းေဒါသထြက္ေနရွာတဲ့ မိေဝရင္ထဲက အပူကို ေဖာ္ျပေနျပန္သည္။
" တကယ့္စိတ္ရင္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္မ...အစ္မေမတၱာတရားကိုလည္း သိထားပါတယ္...အစ္မတို႔မိသားစုရဲ႕ ေမတၱာတရားကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။ ေတာင္းလည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မေမာင္ေလးျဖစ္တဲ့ လြယ္ေအြ႕ေလးအေပၚ ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္ျပဳမိခဲ့ပါတယ္၊ မွားခဲ့မိပါတယ္ ခုကစ ေသခ်ာတဲ့ ကတိေပးရဲပါ့မယ္...အစ္မကို ကတိေပးပါရေစ..လြယ္ေအြ႕ေလး ေနာက္ေနာင္စိတ္ဆင္းရဲေသာက မရွိေစရပါဘူး။ အစ္မ စိတ္ႀကိဳက္ ကြၽန္ေတာ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာအကဲခတ္ပါ...လြယ္ေအြ႕ေလးကို စိတ္ေသာကမရွိေစရေအာင္ထားပါ့မယ္...အစ္မတို႔ဆီကပဲ ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး အစ္မေမာင္ေလးကို ျပန္လည္ေတာင္းရမ္း ပါရေစ..."
" အလိုေတာ္.....အဲလိုလုပ္လို႔ ရေၾကးလား...လူတစ္ေယာက္ကို ကစားစရာအ႐ုပ္လို ခုပစ္လိုက္ ခုေကာက္ယူလိုက္ ...လုပ္လို႔ရေၾကးလား သူေဌးမင္းရဲ႕"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မ.....ကေလးငယ္ကို ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ အမွားက ကြၽန္ေတာ္အတြက္ျပင္ဆင္လို႔မရတဲ့ ေနာင္တမို႔ ကြၽန္ေတာ္အလုံအေလာက္နာက်င္ရပါတယ္။ အစ္မေျပာသလို ကေလးငယ္ခံစားခ်က္ကို ထည့္မေတြ႕မိတာ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ဆင့္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္ အစ္မ ...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္မူကို လက္ခံေပးပါ ၊ ကေလးငယ္ကိုလည္း ျပန္လည္ေတာင္းခံပါရေစ ..ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ေႂကြးလို႔မျမင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားအားထုတ္မူကို ေလ့လာသုံးသပ္ၿပီး လက္ခံေပးပါ....အစ္မတို႔ရဲ႕ ေမာင္ျဖစ္တဲ့ လြယ္ေအြ႕ေလးကို အစ္မတို႔စိတ္တိုင္းၾက ထားေပးမွာမို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေပးပ...."
ကေလးငယ္အစ္မလုပ္သူရဲ႕ ကာကြယ္မူေလးၾကားက ငုပ္လ်ိဳးေနတဲ့ ခ်စ္ရပါေသာေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ အေရာင္မိူင္းေနသည္မို႔ ကေလးငယ္အစ္မဆီ ဒူးေထာက္ေနရပါေစ နိမ့္ခ်ျဖစ္ဖို႔ထိ ေတြးထားၿပီးသား။
" မိေဝ!...ဟာ.....ခက္ကုန္ၿပီ....အားနာပါတယ္..ၾကားထဲက ကြၽန္ေတာ္ကပဲ လက္ခံေပးပါတယ္ CEO ကြၽန္ေတာ္မိန္းမက အေျပာမတက္ေတာ့ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ....လာ..လာ..မိေဝ...အျပင္ကလာတာမို႔ တို႔လက္ေဆးရေအာင္..."
အေျခအေနအရိပ္အကဲကို ရင္တမမျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့ ကိုသာထက္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္မိန္းမအေၾကာင္း ကိုယ္သာအသိမို႔ အသက္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မ႐ူအား။ တင္းမာလာေသာ မိေဝရဲ႕ တန္ျပန္စကားတို႔ေၾကာင့္ လြယ္ေအြ႕ေလးရဲ႕သက္ဆိုင္သူကို အားနာေသာစိတ္ျဖင့္ အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး မိေဝလက္ကိုဆြဲကာ ဖိုးသာထူးရဲ႕နားေနေဆာင္ထဲရွိ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူမိေဝကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေန ဆြဲေခၚသြားေနမိသည္။
မိေဝတို႔ကေတာ့ ျပသနာမီးထြန္းရွာၿပီ!
လမ္းမွာ အတန္တန္ သတိေပးထားတဲ့ၾကား...ခုေတာ့ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။
" ဘာလို႔ အတင္းဆြဲေနတာလဲ ...ကိုသာထက္...က်ဳပ္ေျပာတာ မွားေနလို႔လား..."
ခုႏွစ္သံခ်ီေဒါသရိပ္တို႔ျဖင့္ ရပ္ကြက္ထဲေနသည့္အလား ခပ္စြာစြာ ေခ်ပလာသည့္မိေဝကိုၾကည့္ၿပီး ကိုသာထက္အေတာ္ေခါင္းကိုက္ရၿပီ။
" ငါေျပာထားတယ္ေလ မိန္းမရာ....မဟုတ္ေသးပါဘူး...မင္းဟာက..."
" က်ဳပ္ဘာမွားေနလဲ...ခုက ...မျဖစ္လို႔သာ အဲ့လူမ်က္နာၾကည့္ေနရတာ..ျဖစ္နိုင္ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ခ်င္ဘူး...ကိုငယ္အစား ဒီရင္ဘတ္ထဲက နာလြန္းလို႔...သူဟာသူ ဘာႀကီးေနေန ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...သူက အေတာ္မေကာင္းတာ ေတာ္လည္း အသိပဲ"
" ဒါကဒါေပါ့ မိန္းမရာ....ခုက သူကလည္းေတာင္းပန္ေနၿပီေလကြာ....ေနာက္ၿပီး တို႔သားေလးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေလ....အဲလိုျပန္ျဖည့္ေတြးေပးရမွာေပါ့...မငိုပါနဲ႕ဟာ...နင္ဘယ္လိုခံစားရလဲ ငါနားလည္ပါတယ္..."
တကတည္းဗ်ာ...က်ဳပ္မိန္းမ မိေဝတို႔အသည္းငယ္ခ်က္က လက္လန္စရာ...။
ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲ ထိုင္ခ်ကာ တ႐ူံ႕႐ူံ႕ငိုေနပါေသာ မိေဝကို ပုခုံးေလးကေန ဖက္ကာ ေခ်ာ့ေနမိသည့္ ကိုသာထက္။
" ေတာ္ပါေတာ့မိန္းမရာ...ခုလည္း သူက ကိုငယ္ကိုတို႔မိသားစုထဲ ဆြဲထုတ္တာမွမဟုတ္ေသးတာ..."
" ဆြဲထုတ္လည္း က်ဳပ္က မေပးဘူး...သူဘာႀကီးေနေန..."
" ေအးပါ မိေဝရာ...ကဲ ငိုမေနပါနဲ႕ေတာ့ ဖိုးသာထူးက သူကိုပစ္လို႔ စိတ္ဆိုးေနေရာ့မယ္..."
" က်ဳပ္စကားမွားလားမသိ ...ကိုငယ္မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ကိုသာထက္..."
" အဲ့တာေတြလည္း ပါမွာေပါ့....သူဘက္ၾကည့္ေတာ့အမွနိေလ တစ္ဖက္ခ်စ္ရသူ၊ ဒီဖက္ၾကည့္ေတာ့လည္း မိေဝျဖစ္ေနတာေလ...သူအားငယ္ေနရွာမွာေပါ့...လမ္းမွာ အတန္တန္သတိေပးထားရက္နဲ႕ဟာ...ကဲပါ စိတ္ထိမ္းေတာ့ ..."
" အင္းပါ...ကိုငယ္အေနရခက္ေအာင္ က်ဳပ္လုပ္ပါ့မလား...ခုက ကိုငယ္အစား အေတာ္ကို ေဒါသထြက္လြန္းလို႔.."
" ေအးပါ...လာ...လာ...နင္မမွားဘူး...ငါသိပါတယ္ဟာ.."
ေဘစင္ရွိေရေအးတို႔ျဖင့္မိေဝလက္ႏွစ္ဘက္ကို ေဆးခ်ကာ မ်က္ႏွာေပၚရွိမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔ကို တစ္႐ူးအကူအညီျဖင့္ဖယ္ရွား၍ မိေဝ တစ္ေယာက္ ဝမ္းနည္းမူကို ထိမ္းထားမိျခင္း။
"ငယ္ေလး အစ္မကို ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္...သူစိတ္ေက်နပ္သည့္အထိ ေတာင္းပန္ေနမွာမို႔ ငယ္ေလး ကိုယ္ကို ယုံၾကည္ေပးပါ...."
ေခါင္းမညိတ္/ေခါင္းခါမျပသည့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ေသာကကို ခံစားမိသည့္အလား ေျပ့ဘုန္းမာန္ရင္ထဲလည္း နာက်င္မူက မေသးလွ။
" မိေဝ..."
" ငါ အဆင္ေျပတယ္ဟယ္....."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မ...ကြၽန္ေတာ္အမွားေတြအတြက္..."
" အာ...ရပါတယ္...ကြၽန္မကပဲ အားနာရပါၿပီ...ကိုငယ္ေဇာနဲ႕ေျပာမိတာမို႔ ေဗြမယူပါနဲ႕ သူေဌး...ေနာက္ၿပီး ဖိုးသာထူးေလးကို ကူညီေပးလို႔လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
" မလိုပါဘူး....အစ္မသားက ကြၽန္ေတာ္တူေလးပဲမို႔ ကြၽန္ေတာ္မွ တာဝန္ရွိပါတယ္...ကေလးငယ္နဲ႕ပတ္သတ္သမွ် ကြၽန္ေတာ္နဲ႕လည္းအမ်ိဳးအေဆြမို႔ အစ္မစိတ္ထဲမထားပါနဲ႕...ကေလးငယ္အတြက္လည္း စိတ္ခ်ပါ ...အစ္မစိတ္တိုင္းၾက ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ..."
" ဟုတ္ကဲ့ပါ သူေဌး..."
"ဘုန္းမာန္လို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚပါ ...ကေလးငယ္ အစ္မက ကြၽန္ေတာ္အစ္မပဲမို႔ ဘုန္းမာန္လို႔ပဲေခၚပါ..."
" မဟုတ္တာ သူေဌးလို နာမည္ႀကီးပုဂၢိုလ္မ်ိဳးမို႔ မေခၚရဲပါဘူး...အစ္မက စကားေျပာမတက္ေတာ့ မွားရင္ နားလည္ေပးပါ သူေဌး..."
"အစ္မစိတ္တိုင္းၾက ေျပာဆိုနိုင္ပါတယ္..."
ကိုယ့္CEO က ဘာမဟုတ္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္အေပၚ ေအာက္က်ခံကာ ေတာင္းပန္ေနတယ္ဆိုတာ PA ကိုေဇယ်ာ မသိ။ ကိုယ္ေတြလို အလုပ္သမားမ်ားစြာကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ CEO တစ္ေယာက္က သာမာန္စုံတြဲေလးကို တေလးတစားဆက္ဆံေနျပန္ေသးသည္။ ကိုယ့္သူေဌးရဲ႕ personal အေၾကာင္းကို စပ္စုတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ေပမယ့္ စီမံဘက္က အစ္ကိုမ်ိဳးကိုရဲ႕ ေျပာစကားတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ အစ္ကိုေလး(လြယ္ေအြ႕ ) က ကိုယ့္သူေဌး လက္ထပ္ထားေသာ အမ်ိဳးသားငယ္ျဖစ္ေၾကာင္းေလာက္သာ သိထားၿပီးျဖစ္၏။ PA ကိုေဇယ်ာ တစ္ေယာက္ အစ္ကိုေလး(ဗန္လြယ္ေအြ႕) ကို ကိုယ့္သူေဌးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံရမည္ေလ...။
" ကိုေဇယ်ာ..."
" ဟုတ္ Boss"
"Company ကိုျပန္ၿပီး မ်ိဳးကိုေပးလာမည့္ စာခ်ဳပ္ေတြကိုကိုယ့္ဆီယူလာေပးအုံး...ဒါကို ဘဏၭာေရးဘက္က ဦးေက်ာ္ဆီ ပို႔ေပး...မနက္ဖန္ Meeting ကိုယ္မွီေအာင္လာမယ္လို႔ စကားကို ေသခ်ာေျပာေပး..."
" ဟုတ္ Boss.."
"ေအာ္...ေနအုံး..ကေလးငယ္ရဲ႕ ေဖာင္စာ႐ြက္ကို ေသာ္စစ္တို႔ဆီ ကိုေဇာ္ကို ပို႔ေပးခိုင္းေပး....လူေတြ႕ စစ္ေဆးမယ့္ေန႕မွ လာပ်ို့မယ်ဆိုတာပါ ကိုေဇာ္ကိုမွာလိုက္ .."
"စိတ္ခ်ပါ Boss"
အဆင္ေျပသည့္အေလွ်ာက္ ဝင္းလက္လာေသာ ကေလးငယ္မ်က္ဝန္းေတြက သူ႕အစ္မျဖစ္သူအေျပာစကားေတြၾကား မ်က္ဝန္းေလးေမွးမွိတ္သည္အထိ ဘာေတြေျပာရယ္ေနၾကတယ္ မသိပါပဲ ကိုယ္တိုင္ပင္ၿပဳံးေနမိသည္အထိ ။
ခ်စ္ရပါေသာ ကေလးငယ္ငယ္ ကို ၿပဳံးေပ်ာ္ေစရာအားလုံး ဒီကိုကိုက ဖန္တီးေပးမွာမို႔ !
#မမ အတြက္ vote ေပးခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႕ေနာ္
#take care all
(လွယ်အွေ့လေးတို့က်ို အပိုင္းဘယ္ေလာက္မွာ ႏူတ္ဆက္ခ်င္ၾကလဲ ? ခ်စ္ေသာတို႔ ေျဖေပးခဲ့အုံးေနာ္....let's vote and follow my acc )
" မိဝေ....."
လကုန်စနေနေ့ပိတ်ရက်မို့ စျေးထဲမှာကြက်ပျံမကျစည်ကားနေတဲ့ မိဝေတို့ပျံကျစျေးလေးထဲဝယ် စျေးဝယ်သူများ အား အညာသူမလေးမိဝေတစ်ယောက် ခြံထွက်သီးနှံများကို လက်မလည်အောင်ရောင်းချနေပြန်သေးသည်။ မနေ့ကျောင်းပြန်ကတည်းက အဖျားငွေ့ငွေ့ရှိနေတဲ့ ဖိုးသာထူးတစ်ယောက် ကျောင်းဆင်းအပြန် လမ်းထိပ်က လူပျိုကြီးများနှင့် မိုးရေထဲ ဘောလုံးကန်ခဲ့သည်မှ စသောအဖျားရှိန်က ညကတည်းက ဒီကိုဂျင်ဆေး တစ်ခြမ်းတိုက်ခဲ့ရသေးသည်။
ညကတည်းအဖျားရှိန်မသေသေးသည့် ဖိုးသာထူးက လွယ်အွေ့အနားကပ်ကာ မိဝေတို့လင်မယားရဲ့ ဆူပူခြင်းကို ကာကွယ်နေပြန်သေးသည်။
"မိဝေ....."
" အယ်....."
" မိဝေ...ဆိုင်သိမ်းလိုက်တော့..."
"ကိုသာထက် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ.."
"ဖိုးသာထူး အပြင်ဖျားလို့ ကိုငယ်လူ့ကြီးက အင်းစိန်ထဲက ...အထူးကုဆေးရုံကြီဆီ ပို့ထားသတဲ့..အဲ့တာငါတို့ အခုလိုက်မှဖြစ်မယ်...လာ..လာ....နင်ဆိုင်ကို ဘေးက အဒေါ်ကြီးဆီအပ်ခဲ့..."
" အင်း...အင်း...ကြီးတော်ရေ...သမီးဆိုင်လေး ကူသိမ်းပေးပါအုံး..ဘဲဥမရေ...ဖိုးသာထူးလေးဖျားနေလို့ မကြီး ခုသွားရမယ်..."
သားသမီးဇောဖြင့် မိဝေတစ်ယောက်ပြာယာခတ်စွာ ဘေးဆိုင်ကအဒေါ်ကြီးနှင့်ကပ်လျှက်ရှိနေသော ဘဲဥသည်မလေးဆီကိုပါ ဆိုင်ကိုအပ်ကာ ပိုက်ဆံအိတ်အဟောင်းလေးလွယ်၍ စျေးအပြင်ဘက်ကားရပ်နားထားသော ကိုသာထက်ရဲ့ အဖြူရောင် taxi. ကားလေးဆီသို့..။
" ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲ ကိုသာထက်...ကလေး..က ဘယ်လိုနေသေးလဲ..."
"တအားလည်းစိတ်မပူပါနဲ့ဟာ...ကိုငယ်က ငါ့ဆီ ph ဆက်ထားသေးတယ်..ငါလည်းဖုန်းအားကုန်နေတာတဲ့ ဂိတ်ထဲက ကိုတိုးကြီးဆီထားခဲ့ပြီး ကားထွက်နေတော့လွဲတော့တာပဲ။ အိမ်အနားခရီးသည်တစ်ခေါက်ပို့ပြီး နေ့လည်စာကလေးတွေနဲ့စားဖို့ ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်ပြီးအိမ်ပြန်တော့ အိမ်အစောင့်လူကြီးက ကျိုးကြောင်းရှင်းပြတော့တာပဲ....သူ့ဆရာကမှာခဲ့တာမို့စိတ်မပူကြဖို့နဲ့...အေးဆေးလိုက်လာကုဖို့ ဆေးရုံလိပ်စာလေးပေးခဲ့တာ မိဝေ..."
" ကိုငယ်ရော..ပါသွားလား..."
" ကိုငယ်က ဖိုးသာထူးကို သိပ်ချစ်တာ ..ငါတို့ကိုဆက်သွယ်မရအတူတူ အရဲစွန့်ပြီး သူ့လူကြီးဆီ အကူအညီတောင်းပုံရတယ်မိဝေ....ဟိုကြ နင်စကားမလွန်စေနဲ့နော်...ကြားလား..ကိုငယ်ကိုချစ်တာကချစ်တာပဲလေ သူတို့ကဆိုင်သူတွေလေ...တရားဝင်ကွာရှင်းထားကြတာမဟုတ်သေးဘူး ..မိသားစုအချင်းချင်းနားလည်မူလွဲပြီး ကိုငယ်အပေါ် အမှားလုပ်မိခဲ့ကြတာ...ဟိုလူကိုမြင်ရင် ကိုငယ့်အပေါ်လုပ်ရက်ခဲ့တယ်ဆိုပြီးအော်လားဟစ်လားမလုပ်မိစေနဲ့မိဝေ...ကိုငယ့်ကိုငါတို့က ဆိုင်လည်းမဆိုင်သလိုပိုင်လည်းမပိုင်ဘူးလေ...ဘာမှမတော်တဲ့သွေးသားကို သံယောဇဉ်ဆေးစပ်တဲ့ မိသားစုတွေပဲ...မိဝေ...ငါပြောတာသဘောပေါက်လား.."
"ကျုပ်သိပါတယ်တော်....တော်ကလည်း...ဖိုးသာထူးအတွက်စိတ်ပူရတဲ့ကြားထဲ..လာတရားဟောနေသေးတယ်..."
" မဟုတ်ဘူး..မိဝေ..နင်အကြောင်းငါအသိဆုံး...စကားဆိုတာ ကျွံ့ပြီး နူတ်မရဘူး မိဝေ...ငါပြောထားပြီးပြီနော်....ကိုငယ့်ကိုနင်တွယ်တာ ငါသိနေလို့ ပြောနေရတာ မိဝေ၊ နင်က တစ်ခုခုဆို စိတ်တိုတက်လို့ ဘာမှပြန်တွေးတက်တာမဟုတ်ဘူး..."
" အင်းပါ....တော်ကလည်း ..စကားအတော်များတာပဲ..."
" နင်အကြောင်း သိနေလို့..."
ကိုသာထက်ပြောသမျှကို မျက်စောင်းချီကာ ကားပြတင်းပြင်ပကိုသာ ငေးပြီးသားဖြစ်သူဖိုးသာထူးလေး မိဘအနားမရှိလို့ အားငယ်နေရှာမလားတွေးပြီး မိဝေစိတ်တွေ မရွှင်ပြလှပါ။
ကိုသာထက်ကားကွေ့ဝင်ရာ အဆောက်အဦးကြီးကို မော့ကြည့်မိတော့ ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်။
ဒီလောက်ကြီးကျယ်တဲ့ အထူးကုဆေးရုံကြီးမှာ သာမာန်ဖျားတဲ့ ဖိုးသာထူးလေးကို ကုသစေသတဲ့လား..။ဒီလို ဆေးရုံကြီးတွေက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေနဲ့ ကုသဖို့ရာ ရက်ချိန်းကြိုယူရသည်ဟု နာမည်ကြီးသော ဆေးရုံကြီး ။
ကိုယ့်ရှေ့မှာရှိတဲ့ အထပ်မြင့်အထးကုဆေးရုံကြီးကိုကြည့်ပြီး မိဝေကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ နေ့တိုင်းဝတ် ပါတိတ်လေးကို တစ်နေ့ကမှ ချိုသဲဆိုင်ကဝယ်ထားသော အဝါရောင်စပန့်အကျီလေးနဲ့ မလိုက်ဖက်စွာ ဖိုးသာထူးသူငယ်တန်းက ဝယ်ပေးထားသော ချဉ်လွယ်အိတ်လေးကိုလွယ်ပြီး ယင်းမာဖိနပ်လေး စီးထားသည့် အညာသူမကြီး မိဝေ။
" ဒီလို အဆင့်မြင့်ဆေးရုံကြီးတဲ့လား.....တော် လိပ်စာမှားနေလား ပြန်ကြည့်ပါအုံး..."
" မမှားဘူးဟ....နေပါအုံး..."
"ကိုသာထက် ... ဒါဆို ဖိုးသာထူးက ဘယ်အခန်းတဲ့လဲ..."
" ငါလည်းမသိဘူးဟ...နေအုံး ကိုငယ်ဆီ ph ဆက်ကြည့်အုံးမယ်..."
ခါးကြားထဲ ထိုးထားသော Samsung ph ဟောင်းလေးကိုထုတ်ကာ contact ထဲက ကိုငယ့်အမည်ဖြင့် ရေးမှတ်ထားသော အမည်စာရင်းလေးကို ငုံ့ရှာနေစဉ် ။
" ဒီက အစ်ကိုတို့က ဖိုးသာထူးရဲ့မိဘတွေလား ဗျ..."
ကိုယ်တွေအနားကပ်ကာ ခါးလေးကိုင်းပြီး လေးစားသမူဖြင့် အမေးစကားဆိုလာသူကို မော့ကြည့်မိတော့ အိမ်မှာတစ်ခါမှတွေ့မြင်ရဖူးပုံမရှိသည့် မျက်နာသွင်ပြင်တွေမို့ မိဝေတစ်ယောက် ကိုသာထက်ကို မေးဆက်ကာ ပြနေမိသည်။
" အော်...ဟုတ်ကဲ့ဗျ...ဒါနဲ့ကျွန်တော်တို့က ဖိုးသာထူးမိဘတွေပါ..သားက ဘယ်အခန်းနံပါတ်များလဲ .."
" ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်နောက်လိုက်ခဲ့ကြပါ..ဆရာတို့ စောင့်နေပါတယ်ဗျ"
" ဟုတ်ကဲ့"
နက်ပြာရောင်အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဝတ်ထားပြီး သေသပ်ခန့်ညားလွန်းသည့် PA ကိုဇေယျာကို မိဝေ မယုံကြည်ခြင်းများဖြင့် က်ိုသာထက်နောက် ထပ်ကြပ်မကွာခြေလှမ်းများဖြင့် မိမိအိမ်မှ ရင်သွေးရတနာဆီသို့...။
" ဘာတဲ့လဲ ..သူကဘယ်သူလဲ.."
" အသာလိုက်ခဲ့ပါ မိဝေရာ...နော် "
" တော်ကတမျိုး..."
၃ထပ်မြောက်သော အထူးကုနားနေဆောင်များဟု ခေါ်တွင်ရမည့် သူဌေးသူကြွယ်များ ကုသရာနေရာ။ တစ်နည်းအားဖြင့် အခန်းတစ်ရက်တန်ဖိုးက မိဝေတစ်လစာစျေးဖိုးထက် များလွန်းတဲ့ ပမာဏကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် ရင်တုန်ပမ်းတုန်ဖြင့် နှမျောနေသည့် ငွေတန်ဖိုးကို စျေးသည်ပီပီ ဦးနှောက်က တွက်ချက်နေပြန်သေးသည်။
အခန်းနံပါတ်(၃၀၄) ဟုရေးထားသော ကျွန်းတံခါးကြီးရှေ့ အနက်ရောင်ဝတ်စုံဆင်မြန်းထားသော ကိုယ်ရံတော်နှစ်ဦးမှ တံခါးဖွင့်ပေးကာ အခန်းထဲ ခြေလှမ်းလိုက်သည့်မိဝေရင်ထဲ အေးစိမ့်နေတဲ့ အခန်းလေထုက ခမ်းကြမ်းကြမ်းရိုတ်ခတ်လာပြန်သေးသည်။ လမ်းခရီးတစ်ယောက်လုံး ပူပင်ခဲ့ရသမျှ သောကတွေက ဘယ်ဆီမယ်မသိ ၊ ထွက်စပြုနေတဲ့ ချွေးသီးချွေးပေါက်တို့ကို ရေအေးအေးဖြင့်ပက်ဖြန်းသည့်အလား..အေးမျှတဲ့လေထု ကျယ်ဝန်းလှသည့် ဆေးရုံနားနေခန်းအလယ်က ကုတင်ပေါ်ရှိ ဖိုးသာထူးကို မိဝေမောင့်ငယ်ဖြစ်သူ လွယ်အွေ့လေးက အသီးနွှာကျွေးနေဟန်...။
နားနေခန်း၏ မှန်နံရံဘက် တန်ဖိုးမြင့် ဆိုဖာပေါ်ဝယ် စမတ်ကျကျထိုင်ပြီး laptop တစ်လုံးဖြင့် အလုပ်လုပ်နေသူ ပြေ့ဘုန်းမာန်ကို မိဝေတစ်ချက်ကြည့်မိတော့ တည်တင်းသွားသည့် မိဝေမျက်နှာထားက ဂုဏ်ပကာသနမပါ မောင်ငယ်ဖြစ်သူ လွယ်အွေ့လေးအစား နာကျည်းနေဟန်တို့ကို အမူအရာ မထိမ်းနိုင်စွာဖြင့် CEO ပြေ့ဘုန်းမာန်ကို မိဝေအမြင်မကြည်လှပါ။
ထိုလူကို မိဝေ မုန်းသည်လေ...။
ထိုလူက လူမဆန်စွာ ကိုယ့်မောင့်အပေါ် စွန့်ပစ်ခဲ့သည်မို့ ....
" အမေ...."
လွယ်အွေ့နွှာပေးလာသော လိမ္မော်သီးလေးကို စားရင်း ပွင့်လာတဲ့အခန်းတံခါးနဲ့အပြိုင် ဝင်လာသော မိဘများကိုမြင်မြင်ချင်း ပျော်ရွှင်မြူထူးစွာ ဖိုးသာထူးအော်ခေါ်မိခြင်း။
" သား....သက်သာလား...ဘယ်လိုနေသေးလဲ...ကိုငယ်ရော...အဆင်ပြေလား..ဖျားသေးလား.."
လွယ်ထားသော စျေးလွယ်အိတ်လေးကို ဖိုးသာထူးကုတင်ပေါ်ချကာ ဖိုးသာထူးရဲ့နဖူးလေးစမ်းလိုက်၊ ကိုငယ့်နဖူးလေးစမ်းလိုက်ဖြင့် ပြာယာခပ်စွာ သောကများနေသည့် မိဝေတစ်ယောက်ကြောင့် အခန်းတွင်းရှိ သူဌေးကြီးနှင့်သူ့တပည့်များကြား ကိုသာထက်တစ်ယောက်မျက်နှာပူစွာဖြင့် ခေါင်းခါပြကာ အားနာနေမိသည်။
" သက်သာပြီ...သားဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး..."
" ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး မိဝေ..."
" ဟူးးးးးးးးးအေးပါဟယ်.....တော်သေးတာပေါ....ကံသီပေလို့ ဖိုးသာထူး..ငါအတန်တန်ပြောနေတဲ့ကြားက ..နင်ဟာလေ..."
" မဆူပါနဲ့လား မိဝေ..ဖိုးသာထူးက သက်သာပါပြီ..."
" အေး...ငါ့မောင်က အဲလို သူရှေ့က ကာဆီးကာဆီးလုပ်ပြီး အလိုလိုက်နေလို့ ခုလိုဖြစ်ရတာ..သိပြီလား...နင်တို့နှစ်ယောက်ကတော့လေ ရိုက်ခံထိတော့မယ် -! "
စိုးရိမ်ဒေါသလေးကို မိဝေရဲ့သောကတို့ပေါင်းစပ်ပြီးမှ ထွက်လာသော စကားလုံးတွေကညင်သာမူမရှိသော်လည်း မိဝေရဲ့နွေးထွေးလှသော မေတ္တာတရားအကြောင်း ဗန်လွယ်အွေ့ကောင်းစွာ သိနးလည်သည်မို့ ပြုံးလျှက်သား အဆူခံနေမိသည်။
အမှတ်မထင်နောက်ပါးဆီက ထွက်ပေါ်လာသော အလိုမကျသံတို့နှင့်အတူ.....
" အဟမ်း...!!!"
ကျယ်လောင်ပြီး အာဏာစက်သံပါသည့် ချောင်းဟန့်သံတို့ကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် ပြောနေရင်းတန်းလန်း နောက်သို့လည်ပြန်ကြည့်မိသည်။
" ကျွန်တော်မိန်းမ..မိဝေက...သားဇောနဲ့မို့...."
" အာ...ရပါတယ်..ကိုယ်နားလည်ပါတယ်..ထိုင်ပါအုံးအစ်ကို..."
မိဝေတစ်ယောက်ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဗန်လွယ်အွေ့လက်ကလေးကို လွတ်ကာ ခေါင်းညိမ့်ပြရင်း လွယ်အွေ့လေးအနား ယောင်ရမ်းထိုင်ချပြီး မနည်းလှသည့် ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် မောင်ဖြစ်သူကို ကာကွယ်ထားသည်။
စူးရှခက်ထန်သော အကြည့်တွေဖြင့်...
သူဌေးကြီးရဲ့ ဖိတ်ခေါ်သံအဆုံး ကိုသာထက်ပင်လျှင် အနီးနားရှိ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ ခေါင်းညိမ့်ပြမိသည်။
" ကလေးက သက်သာပါပြီ...လိုအပ်တဲ့ဆေးဝါးလည်း ကုသပေးပြီးပြီမို့ မနက်ဖန်လောက်ဆို အိမ်ပြန်လို့ရနေပါပြီ...ကလေးက ရိုးရိုးအအေးမိတာမျိုးပါ ...ဒါကြောင့် အစ်ကိုတို့ စိတ်ချရပါပြီ"
" ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါ သူဌေး..အဲ..ဘော့.."
" ဘုန်းမာန်လို့ပဲ ခေါ်ပါ....ကျွန်တော်အကြောင်းလည်း ဒီက အစ်ကိုတို့သိထားပြီးဖြစ်မှာပါ..."
" အာ...ဟုတ်ကဲ့"
" သိပ့ါတော်...သိပါ့ အကြောင်းစုံအလုံးစုံ သိထားပါတယ်သူဌေးမင်းရယ်...ကျွန်မမောင်လေးနဲ့ပတ်သတ်သမျှ အကုန်သိထားပါတယ်တော် !!!"
ခပ်မာမာအသံအနေအထားဖြင့် အလိုမကျစွာရွဲ့စောင်းကာ ပြောဆိုနေတဲ့မိဝေကြောင့် ကိုသာထက်အားနာနာဖြင့် ခေါင်းကုပ်နေမိသည်။
" မိဝေ...အာ....အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ၊ တောင်းပန်ပါတယ် CEO ကျွန်တော်အမျိုးသမီးက အပြောမတက်လို့ ဗွေမယူပါနဲ့..."
ပြေ့ဘုန်းမာန့်ရဲ့ပြောစကားနောက် ကပ်လျှက်ပါလာသော မိဝေ၏ တန်ပြန်ပြောကြားချက်တွေက ဘုန်းမာန်ကို အရိူက်ထိစေခဲ့ပြီ။
မိဝေ မမှားခဲ့ပါလေ...!
ကလေးငယ်ရဲ့မွေ့စားအစ်မဖြစ်သူ ကိုယ့်ကိုအမြင်မကြည်တာ သိနားလည်ပေမယ့် ကလေးငယ်ရဲ့လက်ရှိအုပ်ထိမ်းသူမို့ ဂုဏ်ပကာသနကို ချကာ တောင်းပန်ရမည်မဟုတ်ပါ့လား။
ကိုယ့်ကလေးငယ်ကို ကြည့်ရူ့စောင့်ရှောက်ထားတဲ့ သံယောဇဉ်က နည်းတဲ့မေတ္တာတွေလား! သို့ကြောင့် ထိုအစ်မကျေနပ်အောင် ကလေးငယ်ရဲ့ညိုးငယ်နေသော မျက်ဝန်းတို့ကို မလိုလားစွာဖြင့်။
ပြေ့ဘုန်းမာန်တစ်ယောက် မိဝေ၏အရိူက်တည့်တည့်ကန်ချလိုက်သည့် ပြောစကားတွေကို ချေပနိုင်ခြင်းမရှိပဲ ခေါင်းညိမ့်၍သာ လက်ခံထားရသည်။ အခြေအနေအရိပ်အကဲကိုနားလည်သော ကိုဇေယျာတစ်ယောက် သူဌေးညွှန်ကြားထားသည့်စာရင်းဇယားများပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်ထားမိသည်။
" ရပါတယ်ဗျာ..အားနာစရာမလိုပါဘူး..ဒီက အစ်မပြောတာ အမှားမရှိခဲ့ပါဘူး...ကျွန်တော်ကသာ ကလေးငယ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး အမှားကျူးလွန်ခဲ့သူပါ..."
" သိရင်ပြီးရော...လာ..ကိုငယ် ဒီဘက်တိုး...လူချမ်းသာတွေက ယုံရတာမဟုတ်ဘူး၊ လူလို ဆက်ဆံတက်တာ မဟုတ်ဘူး ငါ့မောင် မှတ်ထား အဲလိုလူမျိုး ဝေးဝေးကရှောင် "
" ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
"ဟမ်....အင်းအင်း.."
စိတ်ကောက်မပြေသည့်ကလေးငယ်ငယ်စတိုင်ဖြင့် မိဝေတစ်ယောက် လူကြီးစိတ်မပြင်နိုင်သေး ဗန်လွယ်အွေ့လေးကို လက်မောင်းကနေဆွဲကာ သူ့အနီးနားထား၍ ဖိုးသာထူးအလား မိခင်မေတ္တာစိတ်၊ မောင်နှမသံယောဇဥိဖြင့် ...။
"မိဝေက ကိုငယ်ကို သံယောဇဉ်ရှိနေတာမို့ပါ CEO "
" သိတာပေါ့...ကိုယ်သိတာပေါ့ အစ်ကိုတို့မိသားစုလေးဆီက မေတ္တာတရားတွေက ကြီးမားလွန်းလို့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် မျက်နှာမပြဝင့်သည်အထိ.အားနာရပါတယ်။ ကလေးငယ်ရဲ့ ဒုတိယမိသားစုဖြစ်တဲ့အစ်ကိုတို့ဆီကို အိမ်တိုင်အိမ်ရောက်လာရောက်တောင်းပန်ဖို့ စီစဉ်ရှိထားပါတယ်...ခုက ရုတ်တရက်မို့ တိုက်ဆိုင်သွားခြင်းပါ....အစ်မမောင်လေးအပေါ် ကျူးလွန်မိခဲ့တဲ့ အမှားတွေအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်...ကြုံရာနေရာမှာ တောင်းပန်တာမျိုးလို့ မမြင်စေလိုပါဘူး...တိုက်ဆိုင်သွားခြင်းမို့ပါ အစ်မ...လွယ်အွေ့လေးကို စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
မတ်တပ်ရပ်ကာ မိဝေရှိရာဘက်ကို ခါးလေးကိုင်းပြီး တစ်ကူးတက တောင်းပန်စကားဆိုနေသည့် Mann Group ရဲ့ပိုင်ရှင် သူဌေးကြီးတစ်ယောက်က ခုလို တောင်းပန်လိမ့်မယ် ကိုသာထက်ထင်မထားသောကြောင့် လက်ဖျားခြေဖျားတွေ အေးစက်လာသည်အထိ။
ကိုယ်ဆီကိုတိုက်ရိုက်ဦးတည်ကာ ဆိုလာသော တောင်းပန်စကားတို့ကြောင့် မိဝေတစ်ယောက် မျက်နှာကို ဘယ်နေရာထားရမယ်မသိအယောင်ယောင်အမှားမှား။ အလိုမကျသည့်မျက်နှာအနေအထားကတော့ ပြေလျော့ခြင်းမရှိခဲ့ပါ။
" မလိုပါဘူးတော်....သူဌေးမင်းတို့ဆီက ကျေးဇူးတင်ခံချင်လို့မဟုတ်ဘူး....ကိုငယ်ကို ကယ်ထားတာမဟုတ်ဘူး..ကျုပ်မောင်လေးလို သံယောဇဉ်ရှိလို့ ကျုပ်တို့က ငွေမရှိပေမယ့် မေတ္တာတရားမခေါင်းပါးဘူး...လူလူချင်း အတူတူပဲ...ခြေမသန်လို့လည်း မစွန့်ပစ်ဘူး....သူဟာသူ ဘာကြီးနေနေ စိတ်သဘောထားဖြူစင်ဖို့က အဓိကပါ သူဌေးမင်းရယ်...ဟင်းးဟင်းးး"
ဝမ်းနည်းဒေါသရိပ်တို့ကြောင့် ဝေ့သိုင်းကာ စီးလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို မိဝေတစ်ယောက် လက်ခုံဖြင့်သုပ်၍ ဗန်လွယ်အွေ့အတွက် ခံပြင်းဒေါသထွက်နေရှာတဲ့ မိဝေရင်ထဲက အပူကို ဖော်ပြနေပြန်သည်။
" တကယ့်စိတ်ရင်းနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်အစ်မ...အစ်မမေတ္တာတရားကိုလည်း သိထားပါတယ်...အစ်မတို့မိသားစုရဲ့ မေတ္တာတရားကို ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းနားလည်ပါတယ်။ တောင်းလည်းတောင်းပန်ပါတယ် အစ်မမောင်လေးဖြစ်တဲ့ လွယ်အွေ့လေးအပေါ် ကျွန်တော် အပြစ်ပြုမိခဲ့ပါတယ်၊ မှားခဲ့မိပါတယ် ခုကစ သေချာတဲ့ ကတိပေးရဲပါ့မယ်...အစ်မကို ကတိပေးပါရစေ..လွယ်အွေ့လေး နောက်နောင်စိတ်ဆင်းရဲသောက မရှိစေရပါဘူး။ အစ်မ စိတ်ကြိုက် ကျွန်တော်ကို စောင့်ကြည့် လေ့လာအကဲခတ်ပါ...လွယ်အွေ့လေးကို စိတ်သောကမရှိစေရအောင်ထားပါ့မယ်...အစ်မတို့ဆီကပဲ ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး အစ်မမောင်လေးကို ပြန်လည်တောင်းရမ်း ပါရစေ..."
" အလိုတော်.....အဲလိုလုပ်လို့ ရကြေးလား...လူတစ်ယောက်ကို ကစားစရာအရုပ်လို ခုပစ်လိုက် ခုကောက်ယူလိုက် ...လုပ်လို့ရကြေးလား သူဌေးမင်းရဲ့"
"တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ.....ကလေးငယ်ကို ချန်ထားခဲ့တဲ့ အမှားက ကျွန်တော်အတွက်ပြင်ဆင်လို့မရတဲ့ နောင်တမို့ ကျွန်တော်အလုံအလောက်နာကျင်ရပါတယ်။ အစ်မပြောသလို ကလေးငယ်ခံစားချက်ကို ထည့်မတွေ့မိတာ ကျွန်တော်ထပ်ဆင့်တောင်းပန်ပါ့မယ် အစ်မ ...ကျွန်တော်တောင်းပန်မူကို လက်ခံပေးပါ ၊ ကလေးငယ်ကိုလည်း ပြန်လည်တောင်းခံပါရစေ ..ကျွန်တော့်အပြစ်ကြွေးလို့မမြင်ပဲ ကျွန်တော်ကြိုးစားအားထုတ်မူကို လေ့လာသုံးသပ်ပြီး လက်ခံပေးပါ....အစ်မတို့ရဲ့ မောင်ဖြစ်တဲ့ လွယ်အွေ့လေးကို အစ်မတို့စိတ်တိုင်းကြ ထားပေးမှာမို့ စောင့်ကြည့်ပေးပ...."
ကလေးငယ်အစ်မလုပ်သူရဲ့ ကာကွယ်မူလေးကြားက ငုပ်လျိုးနေတဲ့ ချစ်ရပါသောလေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေ အရောင်မိူင်းနေသည်မို့ ကလေးငယ်အစ်မဆီ ဒူးထောက်နေရပါစေ နိမ့်ချဖြစ်ဖို့ထိ တွေးထားပြီးသား။
" မိဝေ!...ဟာ.....ခက်ကုန်ပြီ....အားနာပါတယ်..ကြားထဲက ကျွန်တော်ကပဲ လက်ခံပေးပါတယ် CEO ကျွန်တော်မိန်းမက အပြောမတက်တော့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ....လာ..လာ..မိဝေ...အပြင်ကလာတာမို့ တို့လက်ဆေးရအောင်..."
အခြေအနေအရိပ်အကဲကို ရင်တမမဖြင့်စောင့်ကြည့်နေရတဲ့ ကိုသာထက်တစ်ယောက် ကိုယ့်မိန်းမအကြောင်း ကိုယ်သာအသိမို့ အသက်ဖြောင့်ဖြောင့်မရူအား။ တင်းမာလာသော မိဝေရဲ့ တန်ပြန်စကားတို့ကြောင့် လွယ်အွေ့လေးရဲ့သက်ဆိုင်သူကို အားနာသောစိတ်ဖြင့် အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး မိဝေလက်ကိုဆွဲကာ ဖိုးသာထူးရဲ့နားနေဆောင်ထဲရှိ ရေချိုးခန်းဆီသို့ အမျိုးသမီးဖြစ်သူမိဝေကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေ ဆွဲခေါ်သွားနေမိသည်။
မိဝေတို့ကတော့ ပြသနာမီးထွန်းရှာပြီ!
လမ်းမှာ အတန်တန် သတိပေးထားတဲ့ကြား...ခုတော့ အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ။
" ဘာလို့ အတင်းဆွဲနေတာလဲ ...ကိုသာထက်...ကျုပ်ပြောတာ မှားနေလို့လား..."
ခုနှစ်သံချီဒေါသရိပ်တို့ဖြင့် ရပ်ကွက်ထဲနေသည့်အလား ခပ်စွာစွာ ချေပလာသည့်မိဝေကိုကြည့်ပြီး ကိုသာထက်အတော်ခေါင်းကိုက်ရပြီ။
" ငါပြောထားတယ်လေ မိန်းမရာ....မဟုတ်သေးပါဘူး...မင်းဟာက..."
" ကျုပ်ဘာမှားနေလဲ...ခုက ...မဖြစ်လို့သာ အဲ့လူမျက်နာကြည့်နေရတာ..ဖြစ်နိုင်ကြည့်တောင်မကြည့်ချင်ဘူး...ကိုငယ်အစား ဒီရင်ဘတ်ထဲက နာလွန်းလို့...သူဟာသူ ဘာကြီးနေနေ ဂရုမစိုက်ဘူး...သူက အတော်မကောင်းတာ တော်လည်း အသိပဲ"
" ဒါကဒါပေါ့ မိန်းမရာ....ခုက သူကလည်းတောင်းပန်နေပြီလေကွာ....နောက်ပြီး တို့သားလေးရဲ့ ကျေးဇူးရှင်လေ....အဲလိုပြန်ဖြည့်တွေးပေးရမှာပေါ့...မငိုပါနဲ့ဟာ...နင်ဘယ်လိုခံစားရလဲ ငါနားလည်ပါတယ်..."
တကတည်းဗျာ...ကျုပ်မိန်းမ မိဝေတို့အသည်းငယ်ချက်က လက်လန်စရာ...။
ရေချိုးခန်းလေးထဲ ထိုင်ချကာ တရူံ့ရူံ့ငိုနေပါသော မိဝေကို ပုခုံးလေးကနေ ဖက်ကာ ချော့နေမိသည့် ကိုသာထက်။
" တော်ပါတော့မိန်းမရာ...ခုလည်း သူက ကိုငယ်ကိုတို့မိသားစုထဲ ဆွဲထုတ်တာမှမဟုတ်သေးတာ..."
" ဆွဲထုတ်လည်း ကျုပ်က မပေးဘူး...သူဘာကြီးနေနေ..."
" အေးပါ မိဝေရာ...ကဲ ငိုမနေပါနဲ့တော့ ဖိုးသာထူးက သူကိုပစ်လို့ စိတ်ဆိုးနေရော့မယ်..."
" ကျုပ်စကားမှားလားမသိ ...ကိုငယ်မျက်နှာမကောင်းဘူး ကိုသာထက်..."
" အဲ့တာတွေလည်း ပါမှာပေါ့....သူဘက်ကြည့်တော့အမှနိလေ တစ်ဖက်ချစ်ရသူ၊ ဒီဖက်ကြည့်တော့လည်း မိဝေဖြစ်နေတာလေ...သူအားငယ်နေရှာမှာပေါ့...လမ်းမှာ အတန်တန်သတိပေးထားရက်နဲ့ဟာ...ကဲပါ စိတ်ထိမ်းတော့ ..."
" အင်းပါ...ကိုငယ်အနေရခက်အောင် ကျုပ်လုပ်ပါ့မလား...ခုက ကိုငယ်အစား အတော်ကို ဒေါသထွက်လွန်းလို့.."
" အေးပါ...လာ...လာ...နင်မမှားဘူး...ငါသိပါတယ်ဟာ.."
ဘေစင်ရှိရေအေးတို့ဖြင့်မိဝေလက်နှစ်ဘက်ကို ဆေးချကာ မျက်နှာပေါ်ရှိမျက်ရည်စီးကြောင်းတို့ကို တစ်ရူးအကူအညီဖြင့်ဖယ်ရှား၍ မိဝေ တစ်ယောက် ဝမ်းနည်းမူကို ထိမ်းထားမိခြင်း။
"ငယ်လေး အစ်မကို ကိုယ်တောင်းပန်ပါ့မယ်...သူစိတ်ကျေနပ်သည့်အထိ တောင်းပန်နေမှာမို့ ငယ်လေး ကိုယ်ကို ယုံကြည်ပေးပါ...."
ခေါင်းမညိတ်/ခေါင်းခါမပြသည့် ကလေးငယ်ရဲ့ သောကကို ခံစားမိသည့်အလား ပြေ့ဘုန်းမာန်ရင်ထဲလည်း နာကျင်မူက မသေးလှ။
" မိဝေ..."
" ငါ အဆင်ပြေတယ်ဟယ်....."
" တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ...ကျွန်တော်အမှားတွေအတွက်..."
" အာ...ရပါတယ်...ကျွန်မကပဲ အားနာရပါပြီ...ကိုငယ်ဇောနဲ့ပြောမိတာမို့ ဗွေမယူပါနဲ့ သူဌေး...နောက်ပြီး ဖိုးသာထူးလေးကို ကူညီပေးလို့လည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.."
" မလိုပါဘူး....အစ်မသားက ကျွန်တော်တူလေးပဲမို့ ကျွန်တော်မှ တာဝန်ရှိပါတယ်...ကလေးငယ်နဲ့ပတ်သတ်သမျှ ကျွန်တော်နဲ့လည်းအမျိုးအဆွေမို့ အစ်မစိတ်ထဲမထားပါနဲ့...ကလေးငယ်အတွက်လည်း စိတ်ချပါ ...အစ်မစိတ်တိုင်းကြ စောင့်ကြည့်ပေးပါ..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ သူဌေး..."
"ဘုန်းမာန်လို့ ရင်းရင်းနှီးနှီးခေါ်ပါ ...ကလေးငယ် အစ်မက ကျွန်တော်အစ်မပဲမို့ ဘုန်းမာန်လို့ပဲခေါ်ပါ..."
" မဟုတ်တာ သူဌေးလို နာမည်ကြီးပုဂ္ဂိုလ်မျိုးမို့ မခေါ်ရဲပါဘူး...အစ်မက စကားပြောမတက်တော့ မှားရင် နားလည်ပေးပါ သူဌေး..."
"အစ်မစိတ်တိုင်းကြ ပြောဆိုနိုင်ပါတယ်..."
ကိုယ့်CEO က ဘာမဟုတ်တဲ့ အစ်မတစ်ယောက်အပေါ် အောက်ကျခံကာ တောင်းပန်နေတယ်ဆိုတာ PA ကိုဇေယျာ မသိ။ ကိုယ်တွေလို အလုပ်သမားများစွာကို အုပ်ချုပ်နေသော CEO တစ်ယောက်က သာမာန်စုံတွဲလေးကို တလေးတစားဆက်ဆံနေပြန်သေးသည်။ ကိုယ့်သူဌေးရဲ့ personal အကြောင်းကို စပ်စုတာမျိုးမရှိခဲ့ပေမယ့် စီမံဘက်က အစ်ကိုမျိုးကိုရဲ့ ပြောစကားတစ်ချို့ကြောင့် အစ်ကိုလေး(လွယ်အွေ့ ) က ကိုယ့်သူဌေး လက်ထပ်ထားသော အမျိုးသားငယ်ဖြစ်ကြောင်းလောက်သာ သိထားပြီးဖြစ်၏။ PA ကိုဇေယျာ တစ်ယောက် အစ်ကိုလေး(ဗန်လွယ်အွေ့) ကို ကိုယ့်သူဌေးတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံရမည်လေ...။
" ကိုဇေယျာ..."
" ဟုတ် Boss"
"Company ကိုပြန်ပြီး မျိုးကိုပေးလာမည့် စာချုပ်တွေကိုကိုယ့်ဆီယူလာပေးအုံး...ဒါကို ဘဏ္ဌာရေးဘက်က ဦးကျော်ဆီ ပို့ပေး...မနက်ဖန် Meeting ကိုယ်မှီအောင်လာမယ်လို့ စကားကို သေချာပြောပေး..."
" ဟုတ် Boss.."
"အော်...နေအုံး..ကလေးငယ်ရဲ့ ဖောင်စာရွက်ကို သော်စစ်တို့ဆီ ကိုဇော်ကို ပို့ပေးခိုင်းပေး....လူတွေ့ စစ်ဆေးမယ့်နေ့မှ လာပ်ို့မယ်ဆိုတာပါ ကိုဇော်ကိုမှာလိုက် .."
"စိတ်ချပါ Boss"
အဆင်ပြေသည့်အလျှောက် ဝင်းလက်လာသော ကလေးငယ်မျက်ဝန်းတွေက သူ့အစ်မဖြစ်သူအပြောစကားတွေကြား မျက်ဝန်းလေးမှေးမှိတ်သည်အထိ ဘာတွေပြောရယ်နေကြတယ် မသိပါပဲ ကိုယ်တိုင်ပင်ပြုံးနေမိသည်အထိ ။
ချစ်ရပါသော ကလေးငယ်ငယ် ကို ပြုံးပျော်စေရာအားလုံး ဒီကိုကိုက ဖန်တီးပေးမှာမို့ !
#မမ အတွက် vote ပေးခဲ့ဖို့ မမေ့နဲ့နော်
#take care all
(လွယ်အွေ့လေးတို့က်ို အပိုင်းဘယ်လောက်မှာ နူတ်ဆက်ချင်ကြလဲ ? ချစ်သောတို့ ဖြေပေးခဲ့အုံးနော်....let's vote and follow my acc )
Zawgyi
" မိေဝ....."
လကုန္စေနေန႕ပိတ္ရက္မို႔ ေစ်းထဲမွာၾကက္ပ်ံမက်စည္ကားေနတဲ့ မိေဝတို႔ပ်ံက်ေစ်းေလးထဲဝယ္ ေစ်းဝယ္သူမ်ား အား အညာသူမေလးမိေဝတစ္ေယာက္ ၿခံထြက္သီးႏွံမ်ားကို လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းခ်ေနျပန္ေသးသည္။ မေန႕ေက်ာင္းျပန္ကတည္းက အဖ်ားေငြ႕ေငြ႕ရွိေနတဲ့ ဖိုးသာထူးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္းအျပန္ လမ္းထိပ္က လူပ်ိဳႀကီးမ်ားႏွင့္ မိုးေရထဲ ေဘာလုံးကန္ခဲ့သည္မွ စေသာအဖ်ားရွိန္က ညကတည္းက ဒီကိုဂ်င္ေဆး တစ္ျခမ္းတိုက္ခဲ့ရေသးသည္။
ညကတည္းအဖ်ားရွိန္မေသေသးသည့္ ဖိုးသာထူးက လြယ္ေအြ႕အနားကပ္ကာ မိေဝတို႔လင္မယားရဲ႕ ဆူပူျခင္းကို ကာကြယ္ေနျပန္ေသးသည္။
"မိေဝ....."
" အယ္....."
" မိေဝ...ဆိုင္သိမ္းလိုက္ေတာ့..."
"ကိုသာထက္ ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ.."
"ဖိုးသာထူး အျပင္ဖ်ားလို႔ ကိုငယ္လူ႕ႀကီးက အင္းစိန္ထဲက ...အထူးကုေဆး႐ုံႀကီဆီ ပို႔ထားသတဲ့..အဲ့တာငါတို႔ အခုလိုက္မွျဖစ္မယ္...လာ..လာ....နင္ဆိုင္ကို ေဘးက အေဒၚႀကီးဆီအပ္ခဲ့..."
" အင္း...အင္း...ႀကီးေတာ္ေရ...သမီးဆိုင္ေလး ကူသိမ္းေပးပါအုံး..ဘဲဥမေရ...ဖိုးသာထူးေလးဖ်ားေနလို႔ မႀကီး ခုသြားရမယ္..."
သားသမီးေဇာျဖင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ျပာယာခတ္စြာ ေဘးဆိုင္ကအေဒၚႀကီးႏွင့္ကပ္လွ်က္ရွိေနေသာ ဘဲဥသည္မေလးဆီကိုပါ ဆိုင္ကိုအပ္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္အေဟာင္းေလးလြယ္၍ ေစ်းအျပင္ဘက္ကားရပ္နားထားေသာ ကိုသာထက္ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ taxi. ကားေလးဆီသို႔..။
" ဘယ္လိုျဖစ္တာတဲ့လဲ ကိုသာထက္...ကေလး..က ဘယ္လိုေနေသးလဲ..."
"တအားလည္းစိတ္မပူပါနဲ႕ဟာ...ကိုငယ္က ငါ့ဆီ ph ဆက္ထားေသးတယ္..ငါလည္းဖုန္းအားကုန္ေနတာတဲ့ ဂိတ္ထဲက ကိုတိုးႀကီးဆီထားခဲ့ၿပီး ကားထြက္ေနေတာ့လြဲေတာ့တာပဲ။ အိမ္အနားခရီးသည္တစ္ေခါက္ပို႔ၿပီး ေန႕လည္စာကေလးေတြနဲ႕စားဖို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝယ္ၿပီးအိမ္ျပန္ေတာ့ အိမ္အေစာင့္လူႀကီးက က်ိဳးေၾကာင္းရွင္းျပေတာ့တာပဲ....သူ႕ဆရာကမွာခဲ့တာမို႔စိတ္မပူၾကဖို႔နဲ႕...ေအးေဆးလိုက္လာကုဖို႔ ေဆး႐ုံလိပ္စာေလးေပးခဲ့တာ မိေဝ..."
" ကိုငယ္ေရာ..ပါသြားလား..."
" ကိုငယ္က ဖိုးသာထူးကို သိပ္ခ်စ္တာ ..ငါတို႔ကိုဆက္သြယ္မရအတူတူ အရဲစြန့္ၿပီး သူ႕လူႀကီးဆီ အကူအညီေတာင္းပုံရတယ္မိေဝ....ဟိုၾက နင္စကားမလြန္ေစနဲ႕ေနာ္...ၾကားလား..ကိုငယ္ကိုခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲေလ သူတို႔ကဆိုင္သူေတြေလ...တရားဝင္ကြာရွင္းထားၾကတာမဟုတ္ေသးဘူး ..မိသားစုအခ်င္းခ်င္းနားလည္မူလြဲၿပီး ကိုငယ္အေပၚ အမွားလုပ္မိခဲ့ၾကတာ...ဟိုလူကိုျမင္ရင္ ကိုငယ့္အေပၚလုပ္ရက္ခဲ့တယ္ဆိုၿပီးေအာ္လားဟစ္လားမလုပ္မိေစနဲ႕မိေဝ...ကိုငယ့္ကိုငါတို႔က ဆိုင္လည္းမဆိုင္သလိုပိုင္လည္းမပိုင္ဘူးေလ...ဘာမွမေတာ္တဲ့ေသြးသားကို သံေယာဇဥ္ေဆးစပ္တဲ့ မိသားစုေတြပဲ...မိေဝ...ငါေျပာတာသေဘာေပါက္လား.."
"က်ဳပ္သိပါတယ္ေတာ္....ေတာ္ကလည္း...ဖိုးသာထူးအတြက္စိတ္ပူရတဲ့ၾကားထဲ..လာတရားေဟာေနေသးတယ္..."
" မဟုတ္ဘူး..မိေဝ..နင္အေၾကာင္းငါအသိဆုံး...စကားဆိုတာ ကြၽံ႕ၿပီး ႏူတ္မရဘူး မိေဝ...ငါေျပာထားၿပီးၿပီေနာ္....ကိုငယ့္ကိုနင္တြယ္တာ ငါသိေနလို႔ ေျပာေနရတာ မိေဝ၊ နင္က တစ္ခုခုဆို စိတ္တိုတက္လို႔ ဘာမွျပန္ေတြးတက္တာမဟုတ္ဘူး..."
" အင္းပါ....ေတာ္ကလည္း ..စကားအေတာ္မ်ားတာပဲ..."
" နင္အေၾကာင္း သိေနလို႔..."
ကိုသာထက္ေျပာသမွ်ကို မ်က္ေစာင္းခ်ီကာ ကားျပတင္းျပင္ပကိုသာ ေငးၿပီးသားျဖစ္သူဖိုးသာထူးေလး မိဘအနားမရွိလို႔ အားငယ္ေနရွာမလားေတြးၿပီး မိေဝစိတ္ေတြ မ႐ႊင္ျပလွပါ။
ကိုသာထက္ကားေကြ႕ဝင္ရာ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ဒူးေတြေတာင္မခိုင္ခ်င္။
ဒီေလာက္ႀကီးက်ယ္တဲ့ အထူးကုေဆး႐ုံႀကီးမွာ သာမာန္ဖ်ားတဲ့ ဖိုးသာထူးေလးကို ကုသေစသတဲ့လား..။ဒီလို ေဆး႐ုံႀကီးေတြက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြနဲ႕ ကုသဖို႔ရာ ရက္ခ်ိန္းႀကိဳယူရသည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ ေဆး႐ုံႀကီး ။
ကိုယ့္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ အထပ္ျမင့္အထးကုေဆး႐ုံႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး မိေဝကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႕တိုင္းဝတ္ ပါတိတ္ေလးကို တစ္ေန႕ကမွ ခ်ိဳသဲဆိုင္ကဝယ္ထားေသာ အဝါေရာင္စပန့္အက်ီေလးနဲ႕ မလိုက္ဖက္စြာ ဖိုးသာထူးသူငယ္တန္းက ဝယ္ေပးထားေသာ ခ်ဥ္လြယ္အိတ္ေလးကိုလြယ္ၿပီး ယင္းမာဖိနပ္ေလး စီးထားသည့္ အညာသူမႀကီး မိေဝ။
" ဒီလို အဆင့္ျမင့္ေဆး႐ုံႀကီးတဲ့လား.....ေတာ္ လိပ္စာမွားေနလား ျပန္ၾကည့္ပါအုံး..."
" မမွားဘူးဟ....ေနပါအုံး..."
"ကိုသာထက္ ... ဒါဆို ဖိုးသာထူးက ဘယ္အခန္းတဲ့လဲ..."
" ငါလည္းမသိဘူးဟ...ေနအုံး ကိုငယ္ဆီ ph ဆက္ၾကည့္အုံးမယ္..."
ခါးၾကားထဲ ထိုးထားေသာ Samsung ph ေဟာင္းေလးကိုထုတ္ကာ contact ထဲက ကိုငယ့္အမည္ျဖင့္ ေရးမွတ္ထားေသာ အမည္စာရင္းေလးကို ငုံ႕ရွာေနစဥ္ ။
" ဒီက အစ္ကိုတို႔က ဖိုးသာထူးရဲ႕မိဘေတြလား ဗ်..."
ကိုယ္ေတြအနားကပ္ကာ ခါးေလးကိုင္းၿပီး ေလးစားသမူျဖင့္ အေမးစကားဆိုလာသူကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အိမ္မွာတစ္ခါမွေတြ႕ျမင္ရဖူးပုံမရွိသည့္ မ်က္နာသြင္ျပင္ေတြမို႔ မိေဝတစ္ေယာက္ ကိုသာထက္ကို ေမးဆက္ကာ ျပေနမိသည္။
" ေအာ္...ဟုတ္ကဲ့ဗ်...ဒါနဲ႕ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဖိုးသာထူးမိဘေတြပါ..သားက ဘယ္အခန္းနံပါတ္မ်ားလဲ .."
" ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကပါ..ဆရာတို႔ ေစာင့္ေနပါတယ္ဗ်"
" ဟုတ္ကဲ့"
နက္ျပာေရာင္အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံဝတ္ထားၿပီး ေသသပ္ခန့္ညားလြန္းသည့္ PA ကိုေဇယ်ာကို မိေဝ မယုံၾကည္ျခင္းမ်ားျဖင့္ က်ိုသာထက်နောက် ထပ္ၾကပ္မကြာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ မိမိအိမ္မွ ရင္ေသြးရတနာဆီသို႔...။
" ဘာတဲ့လဲ ..သူကဘယ္သူလဲ.."
" အသာလိုက္ခဲ့ပါ မိေဝရာ...ေနာ္ "
" ေတာ္ကတမ်ိဳး..."
၃ထပ္ေျမာက္ေသာ အထူးကုနားေနေဆာင္မ်ားဟု ေခၚတြင္ရမည့္ သူေဌးသူႂကြယ္မ်ား ကုသရာေနရာ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အခန္းတစ္ရက္တန္ဖိုးက မိေဝတစ္လစာေစ်းဖိုးထက္ မ်ားလြန္းတဲ့ ပမာဏေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ ရင္တုန္ပမ္းတုန္ျဖင့္ ႏွေမ်ာေနသည့္ ေငြတန္ဖိုးကို ေစ်းသည္ပီပီ ဦးႏွောက္က တြက္ခ်က္ေနျပန္ေသးသည္။
အခန္းနံပါတ္(၃၀၄) ဟုေရးထားေသာ ကြၽန္းတံခါးႀကီးေရွ႕ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံဆင္ျမန္းထားေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ဦးမွ တံခါးဖြင့္ေပးကာ အခန္းထဲ ေျခလွမ္းလိုက္သည့္မိေဝရင္ထဲ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ အခန္းေလထုက ခမ္းၾကမ္းၾကမ္းရိုတ္ခတ္လာျပန္ေသးသည္။ လမ္းခရီးတစ္ေယာက္လုံး ပူပင္ခဲ့ရသမွ် ေသာကေတြက ဘယ္ဆီမယ္မသိ ၊ ထြက္စျပဳေနတဲ့ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္တို႔ကို ေရေအးေအးျဖင့္ပက္ျဖန္းသည့္အလား..ေအးမွ်တဲ့ေလထု က်ယ္ဝန္းလွသည့္ ေဆး႐ုံနားေနခန္းအလယ္က ကုတင္ေပၚရွိ ဖိုးသာထူးကို မိေဝေမာင့္ငယ္ျဖစ္သူ လြယ္ေအြ႕ေလးက အသီးႏႊာေကြၽးေနဟန္...။
နားေနခန္း၏ မွန္နံရံဘက္ တန္ဖိုးျမင့္ ဆိုဖာေပၚဝယ္ စမတ္က်က်ထိဳင္ၿပီး laptop တစ္လုံးျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ေျပ့ဘုန္းမာန္ကို မိေဝတစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ တည္တင္းသြားသည့္ မိေဝမ်က္ႏွာထားက ဂုဏ္ပကာသနမပါ ေမာင္ငယ္ျဖစ္သူ လြယ္ေအြ႕ေလးအစား နာက်ည္းေနဟန္တို႔ကို အမူအရာ မထိမ္းနိုင္စြာျဖင့္ CEO ေျပ့ဘုန္းမာန္ကို မိေဝအျမင္မၾကည္လွပါ။
ထိုလူကို မိေဝ မုန္းသည္ေလ...။
ထိုလူက လူမဆန္စြာ ကိုယ့္ေမာင့္အေပၚ စြန့္ပစ္ခဲ့သည္မို႔ ....
" အေမ...."
လြယ္ေအြ႕ႏႊာေပးလာေသာ လိေမၼာ္သီးေလးကို စားရင္း ပြင့္လာတဲ့အခန္းတံခါးနဲ႕အၿပိဳင္ ဝင္လာေသာ မိဘမ်ားကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴထူးစြာ ဖိုးသာထူးေအာ္ေခၚမိျခင္း။
" သား....သက္သာလား...ဘယ္လိုေနေသးလဲ...ကိုငယ္ေရာ...အဆင္ေျပလား..ဖ်ားေသးလား.."
လြယ္ထားေသာ ေစ်းလြယ္အိတ္ေလးကို ဖိုးသာထူးကုတင္ေပၚခ်ကာ ဖိုးသာထူးရဲ႕နဖူးေလးစမ္းလိုက္၊ ကိုငယ့္နဖူးေလးစမ္းလိုက္ျဖင့္ ျပာယာခပ္စြာ ေသာကမ်ားေနသည့္ မိေဝတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အခန္းတြင္းရွိ သူေဌးႀကီးႏွင့္သူ႕တပည့္မ်ားၾကား ကိုသာထက္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာပူစြာျဖင့္ ေခါင္းခါျပကာ အားနာေနမိသည္။
" သက္သာၿပီ...သားဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး..."
" ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မိေဝ..."
" ဟူးးးးးးးးးေအးပါဟယ္.....ေတာ္ေသးတာေပါ....ကံသီေပလို႔ ဖိုးသာထူး..ငါအတန္တန္ေျပာေနတဲ့ၾကားက ..နင္ဟာေလ..."
" မဆူပါနဲ႕လား မိေဝ..ဖိုးသာထူးက သက္သာပါၿပီ..."
" ေအး...ငါ့ေမာင္က အဲလို သူေရွ႕က ကာဆီးကာဆီးလုပ္ၿပီး အလိုလိုက္ေနလို႔ ခုလိုျဖစ္ရတာ..သိၿပီလား...နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ ရိုက္ခံထိေတာ့မယ္ -! "
စိုးရိမ္ေဒါသေလးကို မိေဝရဲ႕ေသာကတို႔ေပါင္းစပ္ၿပီးမွ ထြက္လာေသာ စကားလုံးေတြကညင္သာမူမရွိေသာ္လည္း မိေဝရဲ႕ႏြေးေထြးလွေသာ ေမတၱာတရားအေၾကာင္း ဗန္လြယ္ေအြ႕ေကာင္းစြာ သိနးလည္သည္မို႔ ၿပဳံးလွ်က္သား အဆူခံေနမိသည္။
အမွတ္မထင္ေနာက္ပါးဆီက ထြက္ေပၚလာေသာ အလိုမက်သံတို႔ႏွင့္အတူ.....
" အဟမ္း...!!!"
က်ယ္ေလာင္ၿပီး အာဏာစက္သံပါသည့္ ေခ်ာင္းဟန့္သံတို႔ေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ ေျပာေနရင္းတန္းလန္း ေနာက္သို႔လည္ျပန္ၾကည့္မိသည္။
" ကြၽန္ေတာ္မိန္းမ..မိေဝက...သားေဇာနဲ႕မို႔...."
" အာ...ရပါတယ္..ကိုယ္နားလည္ပါတယ္..ထိုင္ပါအုံးအစ္ကို..."
မိေဝတစ္ေယာက္ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဗန္လြယ္ေအြ႕လက္ကေလးကို လြတ္ကာ ေခါင္းညိမ့္ျပရင္း လြယ္ေအြ႕ေလးအနား ေယာင္ရမ္းထိုင္ခ်ၿပီး မနည္းလွသည့္ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ ေမာင္ျဖစ္သူကို ကာကြယ္ထားသည္။
စူးရွခက္ထန္ေသာ အၾကည့္ေတြျဖင့္...
သူေဌးႀကီးရဲ႕ ဖိတ္ေခၚသံအဆုံး ကိုသာထက္ပင္လွ်င္ အနီးနားရွိ ဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ ေခါင္းညိမ့္ျပမိသည္။
" ကေလးက သက္သာပါၿပီ...လိုအပ္တဲ့ေဆးဝါးလည္း ကုသေပးၿပီးၿပီမို႔ မနက္ဖန္ေလာက္ဆို အိမ္ျပန္လို႔ရေနပါၿပီ...ကေလးက ရိုးရိုးအေအးမိတာမ်ိဳးပါ ...ဒါေၾကာင့္ အစ္ကိုတို႔ စိတ္ခ်ရပါၿပီ"
" ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါ သူေဌး..အဲ..ေဘာ့.."
" ဘုန္းမာန္လို႔ပဲ ေခၚပါ....ကြၽန္ေတာ္အေၾကာင္းလည္း ဒီက အစ္ကိုတို႔သိထားၿပီးျဖစ္မွာပါ..."
" အာ...ဟုတ္ကဲ့"
" သိပ့ါေတာ္...သိပါ့ အေၾကာင္းစုံအလုံးစုံ သိထားပါတယ္သူေဌးမင္းရယ္...ကြၽန္မေမာင္ေလးနဲ႕ပတ္သတ္သမွ် အကုန္သိထားပါတယ္ေတာ္ !!!"
ခပ္မာမာအသံအေနအထားျဖင့္ အလိုမက်စြာ႐ြဲ႕ေစာင္းကာ ေျပာဆိုေနတဲ့မိေဝေၾကာင့္ ကိုသာထက္အားနာနာျဖင့္ ေခါင္းကုပ္ေနမိသည္။
" မိေဝ...အာ....အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ CEO ကြၽန္ေတာ္အမ်ိဳးသမီးက အေျပာမတက္လို႔ ေဗြမယူပါနဲ႕..."
ေျပ့ဘုန္းမာန့္ရဲ႕ေျပာစကားေနာက္ ကပ္လွ်က္ပါလာေသာ မိေဝ၏ တန္ျပန္ေျပာၾကားခ်က္ေတြက ဘုန္းမာန္ကို အရိူက္ထိေစခဲ့ၿပီ။
မိေဝ မမွားခဲ့ပါေလ...!
ကေလးငယ္ရဲ႕ေမြ႕စားအစ္မျဖစ္သူ ကိုယ့္ကိုအျမင္မၾကည္တာ သိနားလည္ေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕လက္ရွိအုပ္ထိမ္းသူမို႔ ဂုဏ္ပကာသနကို ခ်ကာ ေတာင္းပန္ရမည္မဟုတ္ပါ့လား။
ကိုယ့္ကေလးငယ္ကို ၾကည့္႐ူ႕ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္က နည္းတဲ့ေမတၱာေတြလား! သို႔ေၾကာင့္ ထိုအစ္မေက်နပ္ေအာင္ ကေလးငယ္ရဲ႕ညိုးငယ္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ကို မလိုလားစြာျဖင့္။
ေျပ့ဘုန္းမာန္တစ္ေယာက္ မိေဝ၏အရိူက္တည့္တည့္ကန္ခ်လိဳက္သည့္ ေျပာစကားေတြကို ေခ်ပနိုင္ျခင္းမရွိပဲ ေခါင္းညိမ့္၍သာ လက္ခံထားရသည္။ အေျခအေနအရိပ္အကဲကိုနားလည္ေသာ ကိုေဇယ်ာတစ္ေယာက္ သူေဌးၫႊန္ၾကားထားသည့္စာရင္းဇယားမ်ားေပၚတြင္သာ အာ႐ုံစိုက္ထားမိသည္။
" ရပါတယ္ဗ်ာ..အားနာစရာမလိုပါဘူး..ဒီက အစ္မေျပာတာ အမွားမရွိခဲ့ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ကသာ ကေလးငယ္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး အမွားက်ဴးလြန္ခဲ့သူပါ..."
" သိရင္ၿပီးေရာ...လာ..ကိုငယ္ ဒီဘက္တိုး...လူခ်မ္းသာေတြက ယုံရတာမဟုတ္ဘူး၊ လူလို ဆက္ဆံတက္တာ မဟုတ္ဘူး ငါ့ေမာင္ မွတ္ထား အဲလိုလူမ်ိဳး ေဝးေဝးကေရွာင္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ.."
"ဟမ္....အင္းအင္း.."
စိတ္ေကာက္မေျပသည့္ကေလးငယ္ငယ္စတိုင္ျဖင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ လူႀကီးစိတ္မျပင္နိုင္ေသး ဗန္လြယ္ေအြ႕ေလးကို လက္ေမာင္းကေနဆြဲကာ သူ႕အနီးနားထား၍ ဖိုးသာထူးအလား မိခင္ေမတၱာစိတ္၊ ေမာင္ႏွမသံေယာဇဥိျဖင့္ ...။
"မိေဝက ကိုငယ္ကို သံေယာဇဥ္ရွိေနတာမို႔ပါ CEO "
" သိတာေပါ့...ကိုယ္သိတာေပါ့ အစ္ကိုတို႔မိသားစုေလးဆီက ေမတၱာတရားေတြက ႀကီးမားလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ်က္ႏွာမျပဝင့္သည္အထိ.အားနာရပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဒုတိယမိသားစုျဖစ္တဲ့အစ္ကိုတို႔ဆီကို အိမ္တိုင္အိမ္ေရာက္လာေရာက္ေတာင္းပန္ဖို႔ စီစဥ္ရွိထားပါတယ္...ခုက ႐ုတ္တရက္မို႔ တိုက္ဆိုင္သြားျခင္းပါ....အစ္မေမာင္ေလးအေပၚ က်ဴးလြန္မိခဲ့တဲ့ အမွားေတြအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...ႀကဳံရာေနရာမွာ ေတာင္းပန္တာမ်ိဳးလို႔ မျမင္ေစလိုပါဘူး...တိုက္ဆိုင္သြားျခင္းမို႔ပါ အစ္မ...လြယ္ေအြ႕ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
မတ္တပ္ရပ္ကာ မိေဝရွိရာဘက္ကို ခါးေလးကိုင္းၿပီး တစ္ကူးတက ေတာင္းပန္စကားဆိုေနသည့္ Mann Group ရဲ႕ပိုင္ရွင္ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္က ခုလို ေတာင္းပန္လိမ့္မယ္ ကိုသာထက္ထင္မထားေသာေၾကာင့္ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးစက္လာသည္အထိ။
ကိုယ္ဆီကိုတိုက္ရိုက္ဦးတည္ကာ ဆိုလာေသာ ေတာင္းပန္စကားတို႔ေၾကာင့္ မိေဝတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေနရာထားရမယ္မသိအေယာင္ေယာင္အမွားမွား။ အလိုမက်သည့္မ်က္ႏွာအေနအထားကေတာ့ ေျပေလ်ာ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။
" မလိုပါဘူးေတာ္....သူေဌးမင္းတို႔ဆီက ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး....ကိုငယ္ကို ကယ္ထားတာမဟုတ္ဘူး..က်ဳပ္ေမာင္ေလးလို သံေယာဇဥ္ရွိလို႔ က်ဳပ္တို႔က ေငြမရွိေပမယ့္ ေမတၱာတရားမေခါင္းပါးဘူး...လူလူခ်င္း အတူတူပဲ...ေျခမသန္လို႔လည္း မစြန့္ပစ္ဘူး....သူဟာသူ ဘာႀကီးေနေန စိတ္သေဘာထားျဖဴစင္ဖို႔က အဓိကပါ သူေဌးမင္းရယ္...ဟင္းးဟင္းးး"
ဝမ္းနည္းေဒါသရိပ္တို႔ေၾကာင့္ ေဝ့သိုင္းကာ စီးလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မိေဝတစ္ေယာက္ လက္ခုံျဖင့္သုပ္၍ ဗန္လြယ္ေအြ႕အတြက္ ခံျပင္းေဒါသထြက္ေနရွာတဲ့ မိေဝရင္ထဲက အပူကို ေဖာ္ျပေနျပန္သည္။
" တကယ့္စိတ္ရင္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္အစ္မ...အစ္မေမတၱာတရားကိုလည္း သိထားပါတယ္...အစ္မတို႔မိသားစုရဲ႕ ေမတၱာတရားကို ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။ ေတာင္းလည္းေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မေမာင္ေလးျဖစ္တဲ့ လြယ္ေအြ႕ေလးအေပၚ ကြၽန္ေတာ္ အျပစ္ျပဳမိခဲ့ပါတယ္၊ မွားခဲ့မိပါတယ္ ခုကစ ေသခ်ာတဲ့ ကတိေပးရဲပါ့မယ္...အစ္မကို ကတိေပးပါရေစ..လြယ္ေအြ႕ေလး ေနာက္ေနာင္စိတ္ဆင္းရဲေသာက မရွိေစရပါဘူး။ အစ္မ စိတ္ႀကိဳက္ ကြၽန္ေတာ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာအကဲခတ္ပါ...လြယ္ေအြ႕ေလးကို စိတ္ေသာကမရွိေစရေအာင္ထားပါ့မယ္...အစ္မတို႔ဆီကပဲ ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး အစ္မေမာင္ေလးကို ျပန္လည္ေတာင္းရမ္း ပါရေစ..."
" အလိုေတာ္.....အဲလိုလုပ္လို႔ ရေၾကးလား...လူတစ္ေယာက္ကို ကစားစရာအ႐ုပ္လို ခုပစ္လိုက္ ခုေကာက္ယူလိုက္ ...လုပ္လို႔ရေၾကးလား သူေဌးမင္းရဲ႕"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မ.....ကေလးငယ္ကို ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ အမွားက ကြၽန္ေတာ္အတြက္ျပင္ဆင္လို႔မရတဲ့ ေနာင္တမို႔ ကြၽန္ေတာ္အလုံအေလာက္နာက်င္ရပါတယ္။ အစ္မေျပာသလို ကေလးငယ္ခံစားခ်က္ကို ထည့္မေတြ႕မိတာ ကြၽန္ေတာ္ထပ္ဆင့္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္ အစ္မ ...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္မူကို လက္ခံေပးပါ ၊ ကေလးငယ္ကိုလည္း ျပန္လည္ေတာင္းခံပါရေစ ..ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ေႂကြးလို႔မျမင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားအားထုတ္မူကို ေလ့လာသုံးသပ္ၿပီး လက္ခံေပးပါ....အစ္မတို႔ရဲ႕ ေမာင္ျဖစ္တဲ့ လြယ္ေအြ႕ေလးကို အစ္မတို႔စိတ္တိုင္းၾက ထားေပးမွာမို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေပးပ...."
ကေလးငယ္အစ္မလုပ္သူရဲ႕ ကာကြယ္မူေလးၾကားက ငုပ္လ်ိဳးေနတဲ့ ခ်စ္ရပါေသာေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ အေရာင္မိူင္းေနသည္မို႔ ကေလးငယ္အစ္မဆီ ဒူးေထာက္ေနရပါေစ နိမ့္ခ်ျဖစ္ဖို႔ထိ ေတြးထားၿပီးသား။
" မိေဝ!...ဟာ.....ခက္ကုန္ၿပီ....အားနာပါတယ္..ၾကားထဲက ကြၽန္ေတာ္ကပဲ လက္ခံေပးပါတယ္ CEO ကြၽန္ေတာ္မိန္းမက အေျပာမတက္ေတာ့ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ....လာ..လာ..မိေဝ...အျပင္ကလာတာမို႔ တို႔လက္ေဆးရေအာင္..."
အေျခအေနအရိပ္အကဲကို ရင္တမမျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနရတဲ့ ကိုသာထက္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္မိန္းမအေၾကာင္း ကိုယ္သာအသိမို႔ အသက္ေျဖာင့္ေျဖာင့္မ႐ူအား။ တင္းမာလာေသာ မိေဝရဲ႕ တန္ျပန္စကားတို႔ေၾကာင့္ လြယ္ေအြ႕ေလးရဲ႕သက္ဆိုင္သူကို အားနာေသာစိတ္ျဖင့္ အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး မိေဝလက္ကိုဆြဲကာ ဖိုးသာထူးရဲ႕နားေနေဆာင္ထဲရွိ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူမိေဝကို လက္ေကာက္ဝတ္ကေန ဆြဲေခၚသြားေနမိသည္။
မိေဝတို႔ကေတာ့ ျပသနာမီးထြန္းရွာၿပီ!
လမ္းမွာ အတန္တန္ သတိေပးထားတဲ့ၾကား...ခုေတာ့ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ။
" ဘာလို႔ အတင္းဆြဲေနတာလဲ ...ကိုသာထက္...က်ဳပ္ေျပာတာ မွားေနလို႔လား..."
ခုႏွစ္သံခ်ီေဒါသရိပ္တို႔ျဖင့္ ရပ္ကြက္ထဲေနသည့္အလား ခပ္စြာစြာ ေခ်ပလာသည့္မိေဝကိုၾကည့္ၿပီး ကိုသာထက္အေတာ္ေခါင္းကိုက္ရၿပီ။
" ငါေျပာထားတယ္ေလ မိန္းမရာ....မဟုတ္ေသးပါဘူး...မင္းဟာက..."
" က်ဳပ္ဘာမွားေနလဲ...ခုက ...မျဖစ္လို႔သာ အဲ့လူမ်က္နာၾကည့္ေနရတာ..ျဖစ္နိုင္ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ခ်င္ဘူး...ကိုငယ္အစား ဒီရင္ဘတ္ထဲက နာလြန္းလို႔...သူဟာသူ ဘာႀကီးေနေန ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...သူက အေတာ္မေကာင္းတာ ေတာ္လည္း အသိပဲ"
" ဒါကဒါေပါ့ မိန္းမရာ....ခုက သူကလည္းေတာင္းပန္ေနၿပီေလကြာ....ေနာက္ၿပီး တို႔သားေလးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေလ....အဲလိုျပန္ျဖည့္ေတြးေပးရမွာေပါ့...မငိုပါနဲ႕ဟာ...နင္ဘယ္လိုခံစားရလဲ ငါနားလည္ပါတယ္..."
တကတည္းဗ်ာ...က်ဳပ္မိန္းမ မိေဝတို႔အသည္းငယ္ခ်က္က လက္လန္စရာ...။
ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲ ထိုင္ခ်ကာ တ႐ူံ႕႐ူံ႕ငိုေနပါေသာ မိေဝကို ပုခုံးေလးကေန ဖက္ကာ ေခ်ာ့ေနမိသည့္ ကိုသာထက္။
" ေတာ္ပါေတာ့မိန္းမရာ...ခုလည္း သူက ကိုငယ္ကိုတို႔မိသားစုထဲ ဆြဲထုတ္တာမွမဟုတ္ေသးတာ..."
" ဆြဲထုတ္လည္း က်ဳပ္က မေပးဘူး...သူဘာႀကီးေနေန..."
" ေအးပါ မိေဝရာ...ကဲ ငိုမေနပါနဲ႕ေတာ့ ဖိုးသာထူးက သူကိုပစ္လို႔ စိတ္ဆိုးေနေရာ့မယ္..."
" က်ဳပ္စကားမွားလားမသိ ...ကိုငယ္မ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး ကိုသာထက္..."
" အဲ့တာေတြလည္း ပါမွာေပါ့....သူဘက္ၾကည့္ေတာ့အမွနိေလ တစ္ဖက္ခ်စ္ရသူ၊ ဒီဖက္ၾကည့္ေတာ့လည္း မိေဝျဖစ္ေနတာေလ...သူအားငယ္ေနရွာမွာေပါ့...လမ္းမွာ အတန္တန္သတိေပးထားရက္နဲ႕ဟာ...ကဲပါ စိတ္ထိမ္းေတာ့ ..."
" အင္းပါ...ကိုငယ္အေနရခက္ေအာင္ က်ဳပ္လုပ္ပါ့မလား...ခုက ကိုငယ္အစား အေတာ္ကို ေဒါသထြက္လြန္းလို႔.."
" ေအးပါ...လာ...လာ...နင္မမွားဘူး...ငါသိပါတယ္ဟာ.."
ေဘစင္ရွိေရေအးတို႔ျဖင့္မိေဝလက္ႏွစ္ဘက္ကို ေဆးခ်ကာ မ်က္ႏွာေပၚရွိမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔ကို တစ္႐ူးအကူအညီျဖင့္ဖယ္ရွား၍ မိေဝ တစ္ေယာက္ ဝမ္းနည္းမူကို ထိမ္းထားမိျခင္း။
"ငယ္ေလး အစ္မကို ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါ့မယ္...သူစိတ္ေက်နပ္သည့္အထိ ေတာင္းပန္ေနမွာမို႔ ငယ္ေလး ကိုယ္ကို ယုံၾကည္ေပးပါ...."
ေခါင္းမညိတ္/ေခါင္းခါမျပသည့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ေသာကကို ခံစားမိသည့္အလား ေျပ့ဘုန္းမာန္ရင္ထဲလည္း နာက်င္မူက မေသးလွ။
" မိေဝ..."
" ငါ အဆင္ေျပတယ္ဟယ္....."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မ...ကြၽန္ေတာ္အမွားေတြအတြက္..."
" အာ...ရပါတယ္...ကြၽန္မကပဲ အားနာရပါၿပီ...ကိုငယ္ေဇာနဲ႕ေျပာမိတာမို႔ ေဗြမယူပါနဲ႕ သူေဌး...ေနာက္ၿပီး ဖိုးသာထူးေလးကို ကူညီေပးလို႔လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
" မလိုပါဘူး....အစ္မသားက ကြၽန္ေတာ္တူေလးပဲမို႔ ကြၽန္ေတာ္မွ တာဝန္ရွိပါတယ္...ကေလးငယ္နဲ႕ပတ္သတ္သမွ် ကြၽန္ေတာ္နဲ႕လည္းအမ်ိဳးအေဆြမို႔ အစ္မစိတ္ထဲမထားပါနဲ႕...ကေလးငယ္အတြက္လည္း စိတ္ခ်ပါ ...အစ္မစိတ္တိုင္းၾက ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ..."
" ဟုတ္ကဲ့ပါ သူေဌး..."
"ဘုန္းမာန္လို႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚပါ ...ကေလးငယ္ အစ္မက ကြၽန္ေတာ္အစ္မပဲမို႔ ဘုန္းမာန္လို႔ပဲေခၚပါ..."
" မဟုတ္တာ သူေဌးလို နာမည္ႀကီးပုဂၢိုလ္မ်ိဳးမို႔ မေခၚရဲပါဘူး...အစ္မက စကားေျပာမတက္ေတာ့ မွားရင္ နားလည္ေပးပါ သူေဌး..."
"အစ္မစိတ္တိုင္းၾက ေျပာဆိုနိုင္ပါတယ္..."
ကိုယ့္CEO က ဘာမဟုတ္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္အေပၚ ေအာက္က်ခံကာ ေတာင္းပန္ေနတယ္ဆိုတာ PA ကိုေဇယ်ာ မသိ။ ကိုယ္ေတြလို အလုပ္သမားမ်ားစြာကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ CEO တစ္ေယာက္က သာမာန္စုံတြဲေလးကို တေလးတစားဆက္ဆံေနျပန္ေသးသည္။ ကိုယ့္သူေဌးရဲ႕ personal အေၾကာင္းကို စပ္စုတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ေပမယ့္ စီမံဘက္က အစ္ကိုမ်ိဳးကိုရဲ႕ ေျပာစကားတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ အစ္ကိုေလး(လြယ္ေအြ႕ ) က ကိုယ့္သူေဌး လက္ထပ္ထားေသာ အမ်ိဳးသားငယ္ျဖစ္ေၾကာင္းေလာက္သာ သိထားၿပီးျဖစ္၏။ PA ကိုေဇယ်ာ တစ္ေယာက္ အစ္ကိုေလး(ဗန္လြယ္ေအြ႕) ကို ကိုယ့္သူေဌးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံရမည္ေလ...။
" ကိုေဇယ်ာ..."
" ဟုတ္ Boss"
"Company ကိုျပန္ၿပီး မ်ိဳးကိုေပးလာမည့္ စာခ်ဳပ္ေတြကိုကိုယ့္ဆီယူလာေပးအုံး...ဒါကို ဘဏၭာေရးဘက္က ဦးေက်ာ္ဆီ ပို႔ေပး...မနက္ဖန္ Meeting ကိုယ္မွီေအာင္လာမယ္လို႔ စကားကို ေသခ်ာေျပာေပး..."
" ဟုတ္ Boss.."
"ေအာ္...ေနအုံး..ကေလးငယ္ရဲ႕ ေဖာင္စာ႐ြက္ကို ေသာ္စစ္တို႔ဆီ ကိုေဇာ္ကို ပို႔ေပးခိုင္းေပး....လူေတြ႕ စစ္ေဆးမယ့္ေန႕မွ လာပ်ို့မယ်ဆိုတာပါ ကိုေဇာ္ကိုမွာလိုက္ .."
"စိတ္ခ်ပါ Boss"
အဆင္ေျပသည့္အေလွ်ာက္ ဝင္းလက္လာေသာ ကေလးငယ္မ်က္ဝန္းေတြက သူ႕အစ္မျဖစ္သူအေျပာစကားေတြၾကား မ်က္ဝန္းေလးေမွးမွိတ္သည္အထိ ဘာေတြေျပာရယ္ေနၾကတယ္ မသိပါပဲ ကိုယ္တိုင္ပင္ၿပဳံးေနမိသည္အထိ ။
ခ်စ္ရပါေသာ ကေလးငယ္ငယ္ ကို ၿပဳံးေပ်ာ္ေစရာအားလုံး ဒီကိုကိုက ဖန္တီးေပးမွာမို႔ !
#မမ အတြက္ vote ေပးခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႕ေနာ္
#take care all
(လွယ်အွေ့လေးတို့က်ို အပိုင္းဘယ္ေလာက္မွာ ႏူတ္ဆက္ခ်င္ၾကလဲ ? ခ်စ္ေသာတို႔ ေျဖေပးခဲ့အုံးေနာ္....let's vote and follow my acc )