Love or hate

Chapter30(Unicode+Zawgyi)

'ဟီး....ခစ်..ခစ်....'

'ရှူး.....ဟီး....'

'ခစ်..ခစ်.....ပေ...ပေ....ပေ....'

'တိုးတိုးနေ...တော်ကြာဖေကြီးနိုးသွားမယ်သားငယ်ရဲ့......'

'မုန့်...မုန့်.....'

'အော်....သားငယ်ကမုန့်စားချင်တာလား....?'

'မန်...မန်...မန်........'

'အင်း...ကြွေးမှာပေါ့....ဖေငယ်သားငယ်အတွက်မန်မန်သွားလုပ်လိုက်ဦးမယ်နော်....ခဏစောင့်...အိုကေ.....'

'ခေ...ခေ....'

'ပေ့...'

'ဗျာ...ဗျ....'

'ပေ.....အင်း........'

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့မောင့်အနားကိုဖင်တရွတ်ဆွဲကာမောင့်ပါးကိုလမ်းညိုးတွေထိုးပါတော့သည်...

'ဘာလဲသားငယ်..?'

'ဘွား.....အွန်း.....'

သိပ်လည်တဲ့သားအဖတွေပါ.....

ဟုတ်ပါသည်..ဝေးတစ်ယောက်ကိုနမ်းရင်တခြားတစ်ယောက်ကိုပါနမ်းပေးရသည်..မဟုတ်ရင်နှစ်ယောက်ကအသေးကလဲအသေးအလျောက်မကြီးမငယ်မောင်ကလဲစိတ်ဆိုးတတ်လွန်းလို့.....

သူတို့သားအဖတွေကောက်ရင်အဝေးမှာနေစရာနေရာမရှိ....

အမှန်တော့ဘယ်သူ့စီသွားရမှန်းမသိဖြစ်ခဲ့ရတာလေ.....

သားစီသွားရင်လဲမောင်ကသူ့ကိုအချစ်ပေါ့ပြီပေါ့ဆိုပြီးအာဗြဲနဲ့အော်...သားကလဲသူ့စီမလာရင်ဝေးနို့တိုက်တိုင်းပေါက်ခါစသွားလေးတွေနဲ့တိတိကိုက်ကာလက်စားချေပြန်တာကြောင့်အဲ့လိုသားအဖနှစ်ယောက်မတည့်ဘူးဆိုဝေဂတို့ကတော့မေမြင့်နဲ့တခန်းတည်းသာသွားအိပ်ရတော့သည်....

'ပေ့......ဘွား...ဘွား....'

'ဟူး...ဟုတ်ပါပြီဗျာ....အူမွ....ရော့..မင့်အဖေကိုနမ်းပြီးပြီကျေနပ်ပြီလား...?'

'တား...တား.....'

'ဟား..ဟား....ဖေငယ့်ချစ်မွှေးလေးလဲ....မွ...'

သားငယ်ပါးကိုဝေးနှုတ်ခမ်းလေးနစ်ဝင်သွားအောင်ထိနမ်းလိုက်ပြီးဝေးလဲသားငယ်ထမင်းစားဖို့အောက်ထပ်ဆင်းသွားခဲ့တော့သည်....

သားငယ်စားဖို့ထမင်းလေးထည့်...ငါ့ကြော်လေးနွှင်ပြီးပြန်လာတုန်းရှိသေး.....အပေါ်ထပ်ကနေတခစ်ခစ်နဲ့ရယ်သံကြားတာကြောင့်အခန်းထဲပြေးဝင်ကြည့်တော့....

အားပါးပါး...သားငယ်ကပါးစပ်ထဲဂျယ်လီတွေပလုပ်ပလောင်းစားနေတာ...

‌ေမောင်ကတော့အိပ်ကောင်းတုန်း.....

'သားငယ်.....'

'ပေ့.....'

'ပေးစမ်း....ဖေငယ့်ကို....အဲ့တာမစားရဘူး..ပေး...'

ပြောလဲပြော....သားငယ်လက်ထဲကမုန့်ထုပ်ရော....သားငယ်ပါးစပ်ထဲကဂျယ်လီတွေပါထုတ်ပစ်တော့သားငယ်ကရှိုက်ကြီးတင်အော်ငိုပါတော့သည်....

'ဝေး....ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...?'

'ဒီမှာမောင့်သားပေါ့....ဂျယ်လီတွေစားနေတဘ်လေ.....မောင်ကလဲဘာလုပ်နေတာလဲ...?သားငယ်ဂျယ်လီတွေစားတာမသိဘူးလား...?'

'အင်း....မောင်ဖောက်ပေးလိုက်တာလေ.....သားကအော်ငိုနေတာနဲ့....မောင်ကသားစားလိုက်မယ်မထင်လို့...'

'မောင်ရယ်....သားကဒီလိုမုန့်တွေနဲ့မှမတည့်တာကို.....သားကအဲ့တာညကြအသက်ရှူကြပ်ပြီးချောင်းတွေဆိုးလာရင်ဒုက္ခ....ဟူး....တကယ်ပါဘဲ....'

'အာ.....မောင်တောင်းပန်ပါတယ်...ဝေး...မောင်....'

'ထားပါ...ခုသားလဲဘာမှစားလိုက်တာမှမဟုတ်တာ..မောင်နောက်ခါကြဂရုစိုက်ပေါ့.....'

'အဲ့...အဲ့..........အီး.....'

'အေးပါငယ့်ငယ်ရယ်.....ဖေငယ်ကသားနဲ့မတည့်လို့ယူလိုက်တာပါသားရဲ့...နော်...ဖေငယ်တို့မန်စားကြမယ်လေ......လာ....'

'အီး......ဟီး.....'

'လာပါဦး....အာ........လေယာဉ်ကြီးလာနေပြီနော်....ပါးစပ်လေးဟထားပါဦးကွာ....'

'အွန်း.....'

'သားငယ်.....မောင်...လုပ်ပါဦး..မောင့်သားကပါးစပ်ကြီးပိတ်ထားတယ်ရော....'

'သားရေ...မဆိုးနဲ့လေကွာ.....'

'အွန်း...'

'သားငယ်...ဖေ့ငယ်ကလိမ်မာပါတယ်...ဟနော်သား.....ဖေငယ်သေချာလေးထမင်းလေးကိုချေလာတာ...အာ.....'

'အွန်း....အီး....ဗြဲ.....'

မောင်ကလဲညကအလုပ်လုပ်တာညနက်တာကြောင့်အိပ်ပျော်နေပြီဖြစ်တဲ့မောင့်ကိုသားငယ်အသံနဲ့နိုးမည်ဆိုး၍ဝေးနဲ့သား အိမ်အောက်ထပ်ကိုသာထမင်းပန်းကန်ကိုင်ကာဆင်းခဲ့ရတော့သည်....

'သားငယ်ကလဲ....စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ...ထမင်းလေးတော့စားလေနော်......'

'အီး........'

'ဟော......ဝေး......'

'ကြီးမြင့်..ကြီးမြင့်လာတာနဲ့အတော်ဘဲ...လုပ်ပါဦး....သားငယ်ကထမင်းမစားလို့....ဂျီနေတယ်..ဝေးကသားလက်ထဲကဂျယ်လီထုပ်လုလိုက်လို့စိတ်ဆိုးနေတာထင်ပါရဲ့...'

'အော်....ဖြစ်ရမယ်....ပေး...ကလေး....ကြီးမြင့်ထမင်းခွံ့လိုက်မယ်.....'

'ရပါ့မလား...?ဝေးခွံ့တာတောင်မစားတာ....'

'ချော့ခွံ့ရမှာပေါ့ဝေးလေးရယ်....'

ကြီးမေကသေချာချော့ခွံ့ပါသော်လဲမရ...

နောက်ဆုံးထမင်းပန်းကန်ကိုခြေထောက်နဲ့ကန်ချပြစ်လိုက်တဲ့သားကြောင့်ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သာသားငယ်ကိုအရှုံးပေးလိုက်ရတော့သည်..

'ဝေးလေး......ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..?ကြီးမေအသစ်ထပ်လုပ်ပေးရမလား...?'

'နေပါစေတော့ကြီးမေ...သားမှထမင်းမစားချင်ဘဲ...ဝေးဘဲသားငယ်ကိုနို့တိုက်လိုက်ပါ့မယ်....'

'ဖြစ်ပါ့မလား....ဝေးဘဲမနေ့ကရင်ဘတ်တွေနာနေတယ်ဆို......'

'သက်သာသွားပါပြီကြီးမေရဲ့....ပေးလေသား.....ကျွန်တော်ဘဲသိပ်လိုက်မယ်...'

'အေးပါကွယ်....ဒါဆိုကြီးမေဒါတွေရှင်း....'

'မလုပ်ပါနဲ့..သားသိပ်ပြီးရင်ဝေးဘဲ....'

'နေပါစေကွယ်...ကဲ..သားငယ်ကိုသိပ်လိုက်ဦး....'

'ဟုတ်ကဲ့....'

ကြီးမေလက်ထဲကသားကိုလွှဲပြောင်းယူတော့သားကငိုထားရလွန်းလို့မောနေပြီထင်ပါရဲ့...ပါးစပ်လေးတွေကိုဟလို့.....

နှာခေါင်းလေးတွေရောမျက်ခမ်းစပ်လေးတွေရောဆိုရဲလို့ပေါ့.....

'ကဲ.....လူဆိုးလေး...ဖေငယ့်သားလေးမောသွားရောပေါ့....'

'...........'

'ဖေငယ်နဲ့တူတူအိပ်မယ်နော်.....ဖေငယ်ချိုတိုက်မယ်...ဟုတ်လား....?'

နောက်ဆုံးသားငယ်ကိုနို့တိုက်ဖို့အိမ်ရှေ့ခန်းကခုံပေါ်တမင်ခွေထိုင်မိတော့သည်......

'.......အွန်း......'

'အင်း......ကောင်းကောင်းစို့သား...ဟက်...အ့.......'

'..................အွန်း...ပလပ်..ပလပ်.....'

'အ့.....သားငယ်.....အွန့်.....'

ဟုတ်ပါသည်...သားငယ်ရဲ့အကျင့်တစ်ခုကသူအသဲယားရင်ဘဲဖြစ်ဖြစ်စိတ်ဆိုးလာရင်ဘဲဖြစ်ဖြစ်ခုလိုတေးရင်ဘတ်ကိုကိုက်တတ်တာပင်......

မနေ့ကသားငယ်ကိုက်ထားတာကလဲခုထိအရှင်းမပျောက်သေးဘဲခုလဲသားငယ်ကသူ့သွားသေးသေးလေးတွေနဲ့ထပ်ကိုက်ပြန်တာကြောင့်ကျွန်တော့်မှာသေမတတ်နာနေပေမဲ့လဲမလှုပ်ရဲ...အသံပင်မထွက်ရဲ....

သူလှုပ်လိုက်မှသားငယ်ကနို့မစို့တော့ရင်ကလေးဗိုက်ထဲဘာမှတောင်ဝင်မှာမဟုတ်.....

ဒါကြောင့်နာကြင်မှုကိုသာအံတင်းတင်းကြိတ်ခံနေမိသည်....

မောင်သာခုလိုသိရင်သေချာပေါက်သားငယ်ကိုနို့ဖြတ်ခိုင်းဖို့ပြောမှာအမှန်ပင်....

တစ်နှစ်ကျော်တဲ့သားငယ်ကနို့ဖြတ်လို့ရတဲ့အရွယ်မှန်ပေမဲ့သားငယ်ကိုသနားတာကြောင့်ဝေးဒီကိစ္စကိုငြင်းနေခဲ့တာ....

ထားပါလေ...ခဏနေမှဘဲဆေးလိမ်းလိုက်တော့မယ်..အဲ့ကြသက်သာသွား....အ့......

'ဝေး.....သားရယ်...သားကိုထပ်ကိုက်ပြန်တာလား...?'

'မ..မဟုတ်ပါဘူး....ဝေး..ဝေး...ယားလို့ပါ....'

'သေချာရဲ့လားသားရယ်...ကြီးမြင့်မြင်တာတော့သားရင်ဘတ်မှာသွေးတောင်စို့နေပြီ.....'

'ဗျာ....အာ....'

'ပေး...ကလေးကအိပ်သွားပြီမလား..?'

'ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့....'

'ကြီးမေအခန်းထဲသွားသိပ်လိုက်မယ်....သားကဆေးလေးလိမ်းဦး....'

'ဟုတ်....ဟုတ်ကဲ့....ဟို..ကြီးမေ...ဒါနဲ့လေ....ခု..ခုဟာမောင့်ကို.'

'အင်း..မပြောဘူး....စိတ်ချ....မင်းယောကျ်ားကိုကြီးမေမပြောပါဘူးကွယ်...ဟင်း......'

'ဟုတ်..ကျေးဇူးပါ....'

'အေး....သွား..ဆေးထည့်ချည်...'

'ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့...ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ....'

ကောင်ငယ်လေးကပျော်ရွှင်ပြီးကျွန်မလက်ထဲကသားငယ်လေးကိုနမ်းကာအဝေးကိုပြေးထွက်သွားပေမဲ့ကျွန်မရင်ထဲတော့လေးနေခဲ့သည်....

ဝေးရယ်..ကြီးမေမင်းကိုကြည့်ပြီးပင်ပန်းလိုက်တာကလေးရယ်........

..................

အချိန်တွေကုန်တာသိပ်မြန်တာဘဲသိလား...

ခုဆိုကျွန်တော်နဲ့မောင့်ရဲ့သားလေးတောင်နှစ်နှစ်ပြည့်ပြီလေ......

ဒီတစ်ခါတော့မောင်ကသားကိုမွေးနေ့ပွဲလုပ်ပေးမဲ့အစားဝေဂတို့မိသားစုအကုန်ကိုbeachကိုခေါ်သွားခဲ့တယ်လေ......

ဟက်....ရယ်ရတာလေးတစ်ခုကိုခင်ဗျားကိုပြောပြရဦးမယ်....

မောင်ကသိပ်အူတိုတတ်တာသိရဲ့လား.....

ဝေးကိုရန်ကုန်ကနေပုသိမ်သွားတဲ့လမ်းတလျှောက်လုံးမှာမောင်ကဝေဂစီကနေကတိတစ်ခုကိုအမြဲတောင်းတယ်...

ဘာလဲဆိုတော့..ဝေဂကိုဟိုရောက်ရင်ရေဆင်းမကူးရဘူးတဲ့...

မောင်ကခရီးသွားတော့ဝေးအဝတ်အစားထည့်တာတောင်မောင်ကသူ့ဘာသာသူဘဲသားရောဝေးရဲ့အဝတ်အစားတွေကိုထည့်တယ်လေ...

သူပြောတာကဟိုမှာကအေးလွန်းလို့ထူထူထဲထဲအဝတ်လေးတွေကျန်ခဲ့မှာစိုးလို့တဲ့...

ကျွန်တော်တိတ်တိတ်ကလေးရယ်မိပါသည်...

နွေရာသီကြီးမှာမြန်မာနိုင်ငံမှာအရမ်းအေးမှာပါလို့ပြောတဲ့မောင့်စကားကြောင့်...

အာ....အဲ့လိုနဲ့ဘဲမောင်တောင်းတဲ့ကတိကိုပေးလိုက်မှဘဲကားကိုအေးဆေးမောင်းလေရဲ့...ဒါတောင်လက်တစ်ဖက်ကဝေးလက်ကိုကိုင်ထားသေး...တချက်တချက်လဲဝေးပါးကိုနမ်းလိုက်..ဝေးလက်ကလေးကိုနမ်းလိုက်နဲ့လုပ်နေတာကြောင့်ဝေးမှာနေရခက်ရပြန်ပါသေးသည်...

နောက်ခန်းကကြီးမေနဲ့ကိုရဝေတို့ကတော့တဟွန်းဟွန်းတဟန်းဟန်းနဲ့ပေါ့....

ဒီလိုနဲ့နောက်ဆုံးချောင်းသာကမ်းခြေကိုရောက်ခဲ့တော့သည်...

ကျွနတော်တို့ရောက်တော့နေ့လည်၂း၃၀နေပြီ...

အခန်းထဲခဏတဖြုတ်နားပြီးကြီးမေကတော့ကမ်းခြေဘက်လမ်းထွက်လျှောက်ပြီလေ....

ကိုရဝေနဲ့မောင်နဲ့ကလဲကမ်းခြေမှာရေကူးမယ်ဆိုပြီးထွက်သွားတာဘဲ...

လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုတာတောင်မလိုက်နဲ့အပြင်မှာပူတဘ်ဆိုပြီးအနွေးထည်တွေအထပ်ထပ်ဝတ်ခိုင်းကာair-conခန်းထဲထားခဲ့တယ်လေ....

အဟင်း.......ဒါအချိန်ကောင်းဘဲ..ဟိ.....

'တူ..တူ..ဟဲလို....'

'ဟဲလို....ကြီးမေ....သားထည့်ခိုင်းထားတာလေး...'

'အာ..ပါတယ်သားရေ..ကြီးမေအခန်းထဲကအိတ်အနီထဲမှာ....'

'ဟုတ်...ကျေးဇူးပါကြီးမေ...'

နောက်ဆုံးတော့ကျွန်တော့်အကြံတွေကိုအကောင်အထည်ဖော်ဖို့စလုပ်မိတော့သည်..

..........

................

'ဆရာရေ...'

'ဟင်...'

'ခုလိုအုန်းရည်လေးသောက်ပြီးစကီတွေကိုငန်းရတာမဆိုးဘူးနော်.....'

'အေး.....ဟီ....'

'ဆရာ...'

'ဘာလဲကွာ.....?'

'ဟော..ဟိုမှာကြည့်..အနီလေးနဲ့ကောင်မလေး...မဆိုးဘူး..ကိတ်တယ်ဗျ...'

'ဟုတ်လား...ပေးစမ်းမင်းရဲ့မှန်ဘီလူး...'

'ဆရာတွေ့လား....ဘဘ်ဘက်ရဲ့အစွန်လေးမှာ..'

'အေး...တွေ့တယ်ကွ....ဒါပေမဲ့ငါကမိန်းမမကြိုက်တော့ခက်သား...'

'အယ်..ဟိုမှာတော့....အဖြူရောင်လေး...လှတယ်ဆရာရ..အနောက်ကျောလေးပေးထားတာမသိရင်သခင်လေးနဲ့တောင်ခပ်ဆင်ဆင်ဘဲ...'

'ဟေ..ဟုတ်လား...?ပြစမ်း.....'

'တွေ့လား..?တွေ့လား..?'

'အယ်...နေ..နေပါဦး...အဖြူရောင်....ဘောင်းဘီတို.....စွပ်ကျယ်နဲ့..ထက်ထဲမှာလဲကလေးလေးတစ်ယောက်....'

'ဟီး..ရာသီဥတုကကိုယ့်ဘက်မှာထင်တယ်ဆရာရေ..လေတွေတိုက်တာ...အဲ့ကောင်လေးရဲ့စွပ်ကျယ်လက်လေးလျှောကျသွားပြီး...ဝါး....လှလိုက်တာ.......'

'သေပြီ..လဒ...အဲ့တာမင်းအဖေရဲ့လင်ငါ့ယောကျ်ားကွ....!!!!!!ဘယ်မလဲတဘတ်..အမြန်ပေးစမ်း..'

'ဟင်..အဲ့တာသ...သခင်လေး..?'

'တောက်...ငါ့လင်များလာငမ်းရဲသေးတယ်..မင်း..ပြီးရင်ငါနဲ့တွေ့မယ်....!!!!'

'ဟီး..သွေ့ပုချိ...သွားနှင့်ပီဲနော်ဆရာ...'

'တောက်...ဒီလောက်..ကမ်းခြေကိုမဆင်းပါနဲ့ပြောတာက်ုနားမထောင်ဘူး..ဝေး..ဝေး...ဟင်း....ဒီသောက်လေကလဲ...တိုက်နိုင်လွန်းတယ်....

ကျွန်တော်ပြေးသွားပေမဲ့ဝေဂရှိရာကိုရောက်ဖို့ကြာနေသလိုပင်....ဒီကြားထဲဖြတ်သွားဖြတ်လာကောင်တွေကဝေဂနဲ့သားကိုကြည့်ကြည့်သွားတာကြောင့်လူကဒင်းတို့ကိုပင်ပြေးသတ်ချင်မိသည်....

'ဝေး..!!!'

'ဟိ.....အော်....မောင်....'

'ဝေးဘာလုပ်နေတာလဲ..?'

'ဟို...သားနဲ့ရေဆော့နေတာမောင်....ဟာ..မောင်..မောင်ဘာလုပ်တာလဲ....?တဘတ်ကြီး....'

'မင်းမောင့်ကိုမြန်မြန်အသက်တိုစေချင်တာလားဝေး..?ဟင်...'

'ဟင်..ဘာကီဲးကိုလဲမောင်ရ..?ဝေးနားမလည်တော့ဘူး...?'

'ဒီလိုအဝတ်တွေမောင်မထည့်ခဲ့ပါဘူး...'

'ဟီး...ဝေးတိတ်တိတ်ကလေးကြီးမေကိုထည့်ခိုင်းလိုက်တာ.....ခက်တာကဘောင်းဘီတော့ထည့်လာပြီးကီဲးမေကအပေါ်ဝတ်ဝေးအတွက်မေ့ခဲ့တယ်လေ..အဲ့တာမောင့်စွပ်ကျယ်လေးဘဲဝတ်လာလိုက်တာ....ဟိ....'

'ဝေးရဲ့...ကုန်ပါပြီကွာ....'

'ဟမ်...'

'မောင်တောင်နှိုက်စားလို့မဝတာကိုသူများကိုအလကားပြရလားကွ....'

'ဟင်....'

'မောင့်အဝတ်ကဝေးနဲ့ချောင်နေတာကိုမသိဘူးလား..?'

'သိတယ်လေ...'

'ကမ်းခြေမှာလဲလေတိုက်နေတယ်လေ...'

'အွန်း....'

'ဝေးဘောင်းဘီကလဲတိုလွန်းတယ်လေ...'

'ဒူးဖုံးပါတဘ်မောင်ရဲ့.....'

'ဝေးကိုဟိုလဒတွေကြည့်နေတယ်လေ......အား....မောင့်နှလုံးသားလေးတော့..'

'တကယ်ပါဘဲ...ခစ်..ခစ်...မောင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ..?'

'သဝန်တိုနေတာ....တိုနေတာဟေ့....သိလား..?'

'ဟက်...'

'မောင့်အပိုင်လေးကိုသူများတွေကငေး...အွန့်......'

'ပြွတ်စ်...'

'ဝေး...မောင့်ကိုနမ်းလိုက်တယ်....'

'မောင်ကသိပ်ကိုအူတိုလွန်းတာဘဲ..ဟက်....ဝေးရဲ့ဟောဒီ့ရင်ထဲမှာမောင်တစ်ယောက်တည်းဘဲရှိတာကိုမသိလေရောလား...ဟင်..'

'သိတော့သိတာပေါ့ကလေးရဘ်..ဒါပေမဲ့မောင့်ဝေးလေးကတသားမွေးတသွေးလှနေတော့....'

'ဟားဟားဟား...မောင်ကတော့လုပ်ပြီ....'

'မင်းကိုချစ်လို့ပါကွ....မွ...'

'ဝေးလဲမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်ဗျ့..'

'ဟုတ်ပါပြီဗျာ....လာ..ခုတော့အခန်းထဲဘဲပြန်ရအောင်လေနော်....'

'အင်း...အူတိုကြီးသဘောပါဗျာ....'

'ဟာ...ဝေးနော်....'

'မဟုတ်လို့လား..?'

'ဟား..ဟား...'

ဒီလိုနဲ့beachသာ‌ရောက်ခဲ့တာမောင့်ကြောင့်နဲ့ဝေးတစ်ယောက်အခန်းတွင်းသာအောင်းခဲ့၇တော့သည်...

Beachကိုရောက်ရင်ဝတ်ဖို့ထည့်လာတဲ့ဘောင်းဘီတိုလေးတွေလဲမောင်ကသူ့အရှေ့မှာဘဲဝ်ရမယ်ဆိုတာကြောင့်အခန်းထဲမှာနေ့တိုင်းတထည်ပြီးတထည်သာဝတ်ရင်းအခန်းပြတင်းပေါက်ကနေဘဲပင်လယ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးစိတ်ကူးထဲမှာသာရေကူးခဲ့မိပါသည်....

ကမ်းခြေထါက်ဖို့မောင်ကလမ်းလျှောက်မခေါ်ဘူးလားဆိုရင်တော့ခေါ်တာပေါ့..ဒါပေမဲ့ဝေးကိုမောင်ကmaskတွေဦးထုပ်တွေတပ်ခိုင်းတယ်လေ...hoodieတွေပါဝတ်ခိုင်းတော့ပူလွန်းတာမခံနိုင်တာကြောင့်ဝေးမှာမောင်နဲ့ကမ်းခြေတောင်လမ်းထွက်မလျှောက်ရဲ...

တရက်..ပင်လယ်ရေနဲ့ရေကူးခချင်တယ်ပြောတာကိုမောင်ကဘာလုပ်တယ်ထင်လဲ...

hotelကဝန်ထမ်းကောင်လေးတွေကိုပိုက်ဆံပေးပြီးဝေးတို့အခန်းထကbathtubထဲပင်လယ်ရေတွေအပြည့်ဖြည့်ခိုင်းတယ်လေ....

ပြီးတော့ဝေဂကိုချိုးလို့ရပြီတဲ့....

ဟင်း.....

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်ပျော်ပါတယ်.....မောင်နဲ့တူတူရှိခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေကပိုများခဲ့လို့......နဂိုဆိုမောင်ကအလုပ်မှမအားဘဲလေ....တအိမ်ထဲနေတောင်ညဘက်အိပ်ခါနီးလေးဘဲမောင့်ကိုတွေ့ရတာမို့....

ချောင်းသာရောက်ပြီးသုံးရက်မြောက်နေ့မှာမောင်တို့အဝတ်တွေအပြင်ဘက်ကနေယူပြီးအခန်းထဲဝင်တုန်းလူကမိုက်ခနဲဖြစ်သွားကာလေကကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်ခဏပျက်ခဲ့၇သည်...

ဝေးနိုးလာတော့ဝေးကမောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ......

'အင်း....မောင်....'

'ဝေး...သတိရလာပီဲလား...?'

'အင်း..........ခုဝေး.....'

'မောင်တို့ခုဘဲဆေးခန်းကပြန်လာတာ...ဝေးကခရီးဒဏ်ကြောင့်တော်တော်လေးအားနည်းနေတယ်တဲ့...မောင်ဒါကြောင့်တခါတည်း၇◌န်ကုန်ပြန်ဖို့လုပ်လိုက်တာ.....'

'အင်း...ဆောရီးပါ..ဝေးကြောင့်နဲ့....'

'မောင်ကသာတောင်းပန်ရမှာပါဝေးရယ်....ဒီရက်ပိုင်းမောင်ဝေးကိုဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့ဘူး...'

'မဟုတ်ပါဘူးမောင်၇◌ဘ်....ဒါနဲ့..သားရော..'

'ကြီးမေလက်ထဲမှာရှိပါတယ်..သားကနားတော့နော်....စိတ်မပူနဲ့ဟုတ်လား...?'

'ဟုတ်...'

အပြန်လမ်းတလျှောက်လုံးမိုးတွေရွာလိုက်တာများသဲကြီးမဲကြီးဘဲ....

ဒီကြားထဲလမ်းခရီးကနည်းနည်းဆိုးတော့ကိုရဝေအစားမောင်ကဘဲကားပြန်မောင်းခဲ့တော့သည်....

မောင်ကတော့ဝေးကိုစိတ်မချလို့...အ‌ေ၇ှ့ခန်းမှာဘဲထိုင်ခိုင်းတော့သည်.......

'မောင်.........ရပ်..ကား၇◌ပ်ပါဦး....'

'ဟင်..ဘာဖြစ်လို့လဲဝေး....?'

'ဟို‌ရှေ့မှာကားတစ်စီး.....'

'ကားပျက်တာနေမှာပေါ့...'

'မိုးတွေကရွာနေတာ..‌မှောင်လဲမှောင်နေပြီ....အကူအညီလိုနေရင်ရောမောင်....ကူညီပေးလိုက်ပါလား...?'

'ဒါပေမဲ့ဝေးက...'

'ဝေးကခုသက်သာနေပါပြီ...ပြီးတော့..ဟိုမှာတွေ့လားမောင်..မိန်းကလေးငယ်လေး..ဒီလမ်းမကြီးမှာသူ့ကိုတစ်ယောက်တည်းထားခဲ့တာကသိပ်မကောင်းဘူးထင်တယ်....'

'ဝေးသဘောပါ..ဒါဆိုမောင်သွားလိုက်မယ်.....ရဝေ...ကြီးမေ...ဝေးနဲ့သားကိုကြည့်ပေးထားပါဦးနော်....'

'အင်း...ရတယ်...'

'ဟုတ်ဆရာ....ကျွန်တော်အပြင်မှာစောင့်နေလိုက်မယ်.....'

'ဒါဆိုဝေး..မောင်ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်..'

'ထီးယူသွားဦးမောင်.....'

'အင်း..........'

မောင်နဲ့ဝေးစကားပြောနေတဲ့အချိန်မှာဘဲအဝေဂကကောင်မလေးစီကနေအကူအညီတောင်းသံအကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရတော့သည်....

'ကယ်ကြပါဦး...!!!အား....'

'မောင်.........'

'ဆရာ....ဟိုမှာ....လူတစ်ယောက်ကောင်မလေးကိုဆွဲသွားပြီ.....'

'အမလေး..ဘုရား..ဘုရား....လူလေး.....အန္တရာယ်များလိုက်တာကွယ်...'

'ဝေး....မောင်မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မယ်နော်.....'

'ဟုတ်....သွားလေမောင်...ဝေးမောင်ပြန်အလ,ကိုစောင့်နေပါ့မယ်....'

'အင်း.....'

နောက်ဆုံးဝေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးကောင်မလေးကိုဆွဲခေါ်သွားတဲ့နောက်လိုက်ခဲ့တော့သည်...

'အ့....မလုပ်ပါနဲ့.....'

'ဟိတ်လူ....ခင်ဗျားဘာလုပ်တာလဲ..?'

'အကို...အ..ကို..ညီမကိုကယ်ပါဦး....'

'စိတ်အေးအေးထား...ဒီမှာဟေ့လူခင်ဗျားဘာလိုချင်တာလဲ....?'

'လိုချင်တာကိုပြောပြရမှာလား...?'

'......'

'ဟက်....ကျုပ်ကိုလိုချင်တာကိုပြောပြရမလားလို့မေးနေတယ်ဗျာ.......................ကျုပ်ဘယ်လိုဖြေလိုက်ရမလဲ.......မမလေး...........'

'ဟင်....မင်း...မင်းတို့က..........'

'ကျုပ်လိုချင်တာက.......မင်းယောကျ်ားရဲ့အသက်ဘဲ.......'

'ဘာ....!!ဝေး..........ခွပ်!!!'

နောက်ကျောဘက်ကနေကျွန်တော်ခေါင်းရိုက်ခံလိုက်ရသည်.......

နာကြင်မှုကြောင့်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးမြေကြီးပေါ်ကိုလဲကျသွားပေမဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ဝေးကိုတွေးပူမိသည်....

နောက်ပြီးတော့သား.......

'ကျော်စွာ.......'

'ဟုတ်...'

'လှုပ်ရှားဖို့သတိပေးလိုက်,,,,,'

'ဟုတ်ကဲ့......'

'ဟင့်...အင်း...ဝေး.............'

................

...........................

ဘယ်ကနေမှန်းမသိတဲ့လူတွေရောက်လာပီဲးဝေးတို့ကားကိုဝိုင်းထားကြတော့သည်...

ကိုရဝေလဲဝေးတို့ကိုခုခံကာကွယ်ပေးပေမဲ့အများနဲ့တစ်ယောက်ဆိုတော့နောက်ဆုံးကို၇ဝေလဲသူတို့ရိုက်ချက်တွေကြောင့်သတိပင်လည်မလာတော့....

ကြီးမေကိုလဲကားပေါ်ကနေဆွဲချသည်...

သားကိုချီထားတဲ့ကျွန်တော်ဘဲနောက်ဆုံးကားပေါ်မှာကျန်ခဲ့တော့သည်....

ကားပေါ်ကနေဆင်းပြေးမယ်လုပ်ပေမဲ့တဖက်ကနေဝေးလက်ကိုဆွဲထားပြန်တာကြောင့်အနားကမောင်အမြဲဆောင်နေကြဓားပါးလေးနဲ့တချက်ဝှေ့မိတော့သည်...

'အ့.....ကျစ်....ငါ့မျက်နှာ.......'

'ဒီအ..အသံ.....မဟုတ်မှ.....'

'ဝေးလေပြေ.......ကိုကို့ကိုလုပ်ရက်တယ်လား...?'

'ဟင်...ခင်..ခင်ဗျား....'

'ဘာလဲ..?မတွေ့တာနှစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာမင်းကကိုယ့်ကိုမမှတ်မိတော့ဘူးဆိုတော့သိပ်ဝမ်းနည်းတာဘဲကွာ..မင်းကိုတော့ကိုယ်ကသတိတွေအရမ်းရနေတာအသဲလေးရဲ့......'

'ခင်ဗျားကျုပ်အသားကိုမထိနဲ့........!!!'

'ဒါလေးကိုတောင်မငးကသိပ်တွန့်တိုတာဘဲကွာဝေးလေး....'

'မောင်ရော....မောင်....မောင့်!!!'

'မင်းဘယ်မှသွားလို့မရဘူး....ဖြောင်း..!!'

'အ့..........'

'အီး......ဗြဲ...ပေ့..ပေ့.....'

'ခင်...ခင်ဗျား....'

'မင်းကိုသတ်ရမှာတောင်နှမြောတယ်....မင်းကသိပ်ကိုလှလာတာဘဲ......ဒါမှမဟုတ်...မင်းကိုတစ်ခါလောက်ကစားပြီးမှသတ်ရင်ရော....လာ.....သွားကြမယ်.......'

'ဟင့်အင်း.....အင့်...ကားကိုခုရပ်...ဖယ်..လက်ကိုလွှတ်!!'

'ဗြဲ.......အင့်...'

'ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းဝေး.......'

'ကားကိုခုရပ်လို့ပြောနေတယ်လေ.....!!'

'ဝေး..........!!!!!'

ရုတ်တရက်ကားအရှေ့မှာပေါ်လာတဲ့မောင့်ကြောင့်ဝေးပျော်ရသလိုစိတ်ထဲကနေလဲဝမ်းနည်းမိသည်...

မောင်ဝတ်ထားတဲ့အကျီဖြူတို့ဟာသွေးတွေဟိုတကွက်ဒီတကွက်နဲ့.......

'မောင့်..အင့်.....'

'ဟက်...အချိန်ကိုက်ဘဲ...မင်းအကောင်ကပြေးလာနေတာနဲ့အတော်ဘဲ....တခါတည်းသူ့ကိုပါတိုက်သတ်ပြစ်လိုက်မယ်.........'

'ဟင့်အင်း...မလုပ်ပါနဲ့........!'

'ကစားပွဲလေးစကြတာပေါ့..........၃......၂....၁......'

'ဟင့်...အင်း..'

'ဝူး...................'

'မလုပ်နဲ့...!!!'

'ဟာ.....ဝေး....မင်းလက်ဖယ်စမ်း......စတီယာရင်ပေါ်ကမင်းလက်ဖယ်စမ်း......'

'ဟင့်အင်း....မောင်ဘာမှဖြစ်လို့မရဘူး...........ဟင့်........'

နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်မောင်...........

သားကိုရင်ထဲတင်းနေအောင်ပွေ့ရင်းဝေးထိုလူ့လက်ထဲကစတီယာရင်ကိုတဖကိကိုကွေ့ချပြီးမောင့်ဏီသို့ဦးတည်နေတဲ့ဦးတည်ချက်ကိုပြောင်းမိသည်.........

'ဝေး............!!!!!!!!!!!!!'

နောက်ဆုံးအနီးနားကသစ်ပင်ကိုဝင်တိုက်မိတော့သည်............

အ၇◌ာအားလုံးဖြစ်ပျက်သွားတာအချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာဘဲ........

ကားထဲမှာတော့ကလေးငိုသံလေးမှအပအရာရာဟာတိတ်ဆိတ်လို့.......

ကားနဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာလဲပုံလျက်သားလေးသွေးတွေနဲ့လဲကျနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ဘောက်လဲရှိပါသေးသည်...

'မမလေး.....ကားထဲကကောင်လေးကအသက်မျှင်းမျှင်းလေးတော့ကျန်သေးတယ်.....ဒါပေမဲ့အရှိန်နဲ့ကားကစောင့်မိတာဆိုတော့သွေးထွက်တော့လွန်နေပြီ...ကလေးကတော့ခြစ်ရာလေးတွေကလွဲလို့ဘာမှဖြစ်မသွားဘူး....နောက်ပြီးစောနကခေါင်းရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့ကောင်လေးကလဲမသေသေးဘူး........'

'ကလေးကိုခေါ်ခဲ့......'

'ဗျာ......'

'ပြီးတော့...ကျန်တာငါပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်...........'

'ဟုတ်..........'

'ဟက်.....မမ......နောက်ဆုံးတော့ညီမလေးမမအတွက်လက်စားပြန်ခေပေးနိုင်ခဲ့ပြီ......ဟက်..ဟား..ဟား....'

.................

.........................

...................................

'ဟင်း..ဟင်း.....ဟင်း.....'

'သား...သားငယ်..သားငယ်..သတိရပြီလား....?'

'ဟင်......'

'သခင်လေး...........'

'ကြီးမေ..................ကိုရဝေ..........မောင်နဲ့..........သားရော........'

'အိုး.......ကလေးရယ်.........'

'ကိုရဝေ......မောင်ရောလို့..?ကျွန်တော့်သားလေးရောဟင်..?'

'သခင်လေး.....အင့်....သူတို့..သူတို့မရှိကြတော့ဘူးလေ.......'

'ဟင်...ဘာတွေပြောနေတာလဲ....?'

'ပေါက်စလေးရော......ဆရာရောက...အဲ့နေ့ကဘဲဆုံးသွားတယ်........ဒါ...ဒါက.....အဲ့နေ့ကမီးကျွမ်းနေတဲ့သာငယ်နဲ့ဆရာ့ရဲ့အဝတ်တွေ.....'

'ဗျာ..................!!!ဟင့်အင်း...မဟုတ်ဘူး.........မဖြစ်နိုင်တာ....ဟားဟား...ခင်ဗျားတို့ညာနေတာ.........မောင်..သားငယ်.....ဝေးကိုအဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ....ဟင့်.....ဝေး..ဝေး.......အ့...ဟ့...ဟ့...'

'သခင်လေး....ဟာ....လုပ်..လုပ်ပါဦး.....သခင်လေး...'

'သား...သား..သတိထားလေ......၇ဝေ....ဆရာဝန်ကြီးကိုခေါ်ပါဦး....သားငယ်......သားငယ်အမောဖောက်နေတယ်..သား...သား....'

'ဟင်း....မောင်..............ဟ့............ဟ့....................သား.....................အ့..................'

'သခင်လေး........!!!'

'သား.....သားငယ်!!!'

----------------------------------------

ရေးပြီးပြေးပြီဗျို့.....plotလေးနည်းနည်းပြောင်းထားတယ်....ဟီး....သဘောကျမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်......

-----------------------------------------

Zawgyi

'ဟီး....ခစ္..ခစ္....'

'ရွူး.....ဟီး....'

'ခစ္..ခစ္.....ေပ...ေပ....ေပ....'

'တိုးတိုးေန...ေတာ္ၾကာေဖႀကီးနိုးသြားမယ္သားငယ္ရဲ့......'

'မုန႔္...မုန႔္.....'

'ေအာ္....သားငယ္ကမုန႔္စားခ်င္တာလား....?'

'မန္...မန္...မန္........'

'အင္း...ေႂကြးမွာေပါ့....ေဖငယ္သားငယ္အတြက္မန္မန္သြားလုပ္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္....ခဏေစာင့္...အိုေက.....'

'ေခ...ေခ....'

'ေပ့...'

'ဗ်ာ...ဗ်....'

'ေပ.....အင္း........'

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေမာင့္အနားကိုဖင္တရြတ္ဆြဲကာေမာင့္ပါးကိုလမ္းညိဳးေတြထိုးပါေတာ့သည္...

'ဘာလဲသားငယ္..?'

'ဘြား.....အြန္း.....'

သိပ္လည္တဲ့သားအဖေတြပါ.....

ဟုတ္ပါသည္..ေဝးတစ္ေယာက္ကိုနမ္းရင္တျခားတစ္ေယာက္ကိုပါနမ္းေပးရသည္..မဟုတ္ရင္ႏွစ္ေယာက္ကအေသးကလဲအေသးအေလ်ာက္မႀကီးမငယ္ေမာင္ကလဲစိတ္ဆိုးတတ္လြန္းလို႔.....

သူတို႔သားအဖေတြေကာက္ရင္အေဝးမွာေနစရာေနရာမရွိ....

အမွန္ေတာ့ဘယ္သူ႔စီသြားရမွန္းမသိျဖစ္ခဲ့ရတာေလ.....

သားစီသြားရင္လဲေမာင္ကသူ႔ကိုအခ်စ္ေပါ့ၿပီေပါ့ဆိုၿပီးအာျဗဲနဲ႔ေအာ္...သားကလဲသူ႔စီမလာရင္ေဝးနို႔တိုက္တိုင္းေပါက္ခါစသြားေလးေတြနဲ႔တိတိကိုက္ကာလက္စားေခ်ျပန္တာေၾကာင့္အဲ့လိုသားအဖႏွစ္ေယာက္မတည့္ဘူးဆိုေဝဂတို႔ကေတာ့ေမျမင့္နဲ႔တခန္းတည္းသာသြားအိပ္ရေတာ့သည္....

'ေပ့......ဘြား...ဘြား....'

'ဟူး...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....အူမြ....ေရာ့..မင့္အေဖကိုနမ္းၿပီးၿပီေက်နပ္ၿပီလား...?'

'တား...တား.....'

'ဟား..ဟား....ေဖငယ့္ခ်စ္ေမႊးေလးလဲ....မြ...'

သားငယ္ပါးကိုေဝးႏွုတ္ခမ္းေလးနစ္ဝင္သြားေအာင္ထိနမ္းလိုက္ၿပီးေဝးလဲသားငယ္ထမင္းစားဖို႔ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားခဲ့ေတာ့သည္....

သားငယ္စားဖို႔ထမင္းေလးထည့္...ငါ့ေၾကာ္ေလးႏႊင္ၿပီးျပန္လာတုန္းရွိေသး.....အေပၚထပ္ကေနတခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္သံၾကားတာေၾကာင့္အခန္းထဲေျပးဝင္ၾကည့္ေတာ့....

အားပါးပါး...သားငယ္ကပါးစပ္ထဲဂ်ယ္လီေတြပလုပ္ပေလာင္းစားေနတာ...

‌ေေမာင္ကေတာ့အိပ္ေကာင္းတုန္း.....

'သားငယ္.....'

'ေပ့.....'

'ေပးစမ္း

'ေပးစမ္း....ေဖငယ့္ကို....အဲ့တာမစားရဘူး..ေပး...'

ေျပာလဲေျပာ....သားငယ္လက္ထဲကမုန႔္ထုပ္ေရာ....သားငယ္ပါးစပ္ထဲကဂ်ယ္လီေတြပါထုတ္ပစ္ေတာ့သားငယ္ကရွိုက္ႀကီးတင္ေအာ္ငိုပါေတာ့သည္....

'ေဝး....ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...?'

'ဒီမွာေမာင့္သားေပါ့....ဂ်ယ္လီေတြစားေနတဘ္ေလ.....ေမာင္ကလဲဘာလုပ္ေနတာလဲ...?သားငယ္ဂ်ယ္လီေတြစားတာမသိဘူးလား...?'

'အင္း....ေမာင္ေဖာက္ေပးလိုက္တာေလ.....သားကေအာ္ငိုေနတာနဲ႔....ေမာင္ကသားစားလိုက္မယ္မထင္လို႔...'

'ေမာင္ရယ္....သားကဒီလိုမုန႔္ေတြနဲ႔မွမတည့္တာကို.....သားကအဲ့တာညၾကအသက္ရွူၾကပ္ၿပီးေခ်ာင္းေတြဆိုးလာရင္ဒုကၡ....ဟူး....တကယ္ပါဘဲ....'

'အာ.....ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္...ေဝး...ေမာင္....'

'ထားပါ...ခုသားလဲဘာမွစားလိုက္တာမွမဟုတ္တာ..ေမာင္ေနာက္ခါၾကဂ႐ုစိုက္ေပါ့.....'

'အဲ့...အဲ့..........အီး.....'

'ေအးပါငယ့္ငယ္ရယ္.....ေဖငယ္ကသားနဲ႔မတည့္လို႔ယူလိုက္တာပါသားရဲ့...ေနာ္...ေဖငယ္တို႔မန္စားၾကမယ္ေလ......လာ....'

'အီး......ဟီး.....'

'လာပါဦး....အာ........ေလယာဥ္ႀကီးလာေနၿပီေနာ္....ပါးစပ္ေလးဟထားပါဦးကြာ....'

'အြန္း.....'

'သားငယ္.....ေမာင္...လုပ္ပါဦး..ေမာင့္သားကပါးစပ္ႀကီးပိတ္ထားတယ္ေရာ....'

'သားေရ...မဆိုးနဲ႔ေလကြာ.....'

'အြန္း...'

'သားငယ္...ေဖ့ငယ္ကလိမ္မာပါတယ္...ဟေနာ္သား.....ေဖငယ္ေသခ်ာေလးထမင္းေလးကိုေခ်လာတာ...အာ.....'

'အြန္း....အီး....ျဗဲ.....'

ေမာင္ကလဲညကအလုပ္လုပ္တာညနက္တာေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေမာင့္ကိုသားငယ္အသံနဲ႔နိုးမည္ဆိုး၍ေဝးနဲ႔သား အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုသာထမင္းပန္းကန္ကိုင္ကာဆင္းခဲ့ရေတာ့သည္....

'သားငယ္ကလဲ....စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ...ထမင္းေလးေတာ့စားေလေနာ္......'

'အီး........'

'ေဟာ......ေဝး......'

'ႀကီးျမင့္..ႀကီးျမင့္လာတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ...လုပ္ပါဦး....သားငယ္ကထမင္းမစားလို႔....ဂ်ီေနတယ္..ေဝးကသားလက္ထဲကဂ်ယ္လီထုပ္လုလိုက္လို႔စိတ္ဆိုးေနတာထင္ပါရဲ့...'

'ေအာ္....ျဖစ္ရမယ္....ေပး...ကေလး....ႀကီးျမင့္ထမင္းခြံ့လိုက္မယ္.....'

'ရပါ့မလား...?ေဝးခြံ့တာေတာင္မစားတာ....'

'ေခ်ာ့ခြံ့ရမွာေပါ့ေဝးေလးရယ္....'

ႀကီးေမကေသခ်ာေခ်ာ့ခြံ့ပါေသာ္လဲမရ...

ေနာက္ဆုံးထမင္းပန္းကန္ကိုေျခေထာက္နဲ႔ကန္ခ်ျပစ္လိုက္တဲ့သားေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သာသားငယ္ကိုအရွုံးေပးလိုက္ရေတာ့သည္..

'ေဝးေလး......ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..?ႀကီးေမအသစ္ထပ္လုပ္ေပးရမလား...?'

'ေနပါေစေတာ့ႀကီးေမ...သားမွထမင္းမစားခ်င္ဘဲ...ေဝးဘဲသားငယ္ကိုနို႔တိုက္လိုက္ပါ့မယ္....'

'ျဖစ္ပါ့မလား....ေဝးဘဲမေန႔ကရင္ဘတ္ေတြနာေနတယ္ဆို......'

'သက္သာသြားပါၿပီႀကီးေမရဲ့....ေပးေလသား.....ကၽြန္ေတာ္ဘဲသိပ္လိုက္မယ္...'

'ေအးပါကြယ္....ဒါဆိုႀကီးေမဒါေတြရွင္း....'

'မလုပ္ပါနဲ႔..သားသိပ္ၿပီးရင္ေဝးဘဲ....'

'ေနပါေစကြယ္...ကဲ..သားငယ္ကိုသိပ္လိုက္ဦး....'

'ဟုတ္ကဲ့....'

ႀကီးေမလက္ထဲကသားကိုလႊဲေျပာင္းယူေတာ့သားကငိုထားရလြန္းလို႔ေမာေနၿပီထင္ပါရဲ့...ပါးစပ္ေလးေတြကိုဟလို႔.....

ႏွာေခါင္းေလးေတြေရာမ်က္ခမ္းစပ္ေလးေတြေရာဆိုရဲလို႔ေပါ့.....

'ကဲ.....လူဆိုးေလး...ေဖငယ့္သားေလးေမာသြားေရာေပါ့....'

'...........'

'ေဖငယ္နဲ႔တူတူအိပ္မယ္ေနာ္.....ေဖငယ္ခ်ိဳတိုက္မယ္...ဟုတ္လား....?'

ေနာက္ဆုံးသားငယ္ကိုနို႔တိုက္ဖို႔အိမ္ေရွ႕ခန္းကခုံေပၚတမင္ေခြထိုင္မိေတာ့သည္......

'.......အြန္း......'

'အင္း......ေကာင္းေကာင္းစို႔သား...ဟက္...အ့.......'

'..................အြန္း...ပလပ္..ပလပ္.....'

'အ့.....သားငယ္.....အြန႔္.....'

ဟုတ္ပါသည္...သားငယ္ရဲ့အက်င့္တစ္ခုကသူအသဲယားရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္စိတ္ဆိုးလာရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ခုလိုေတးရင္ဘတ္ကိုကိုက္တတ္တာပင္......

မေန႔ကသားငယ္ကိုက္ထားတာကလဲခုထိအရွင္းမေပ်ာက္ေသးဘဲခုလဲသားငယ္ကသူ႔သြားေသးေသးေလးေတြနဲ႔ထပ္ကိုက္ျပန္တာေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္မွာေသမတတ္နာေနေပမဲ့လဲမလွုပ္ရဲ...အသံပင္မထြက္ရဲ....

သူလွုပ္လိုက္မွသားငယ္ကနို႔မစို႔ေတာ့ရင္ကေလးဗိုက္ထဲဘာမွေတာင္ဝင္မွာမဟုတ္.....

ဒါေၾကာင့္နာၾကင္မွုကိုသာအံတင္းတင္းႀကိတ္ခံေနမိသည္....

ေမာင္သာခုလိုသိရင္ေသခ်ာေပါက္သားငယ္ကိုနို႔ျဖတ္ခိုင္းဖို႔ေျပာမွာအမွန္ပင္....

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့သားငယ္ကနို႔ျဖတ္လို႔ရတဲ့အရြယ္မွန္ေပမဲ့သားငယ္ကိုသနားတာေၾကာင့္ေဝးဒီကိစၥကိုျငင္းေနခဲ့တာ....

ထားပါေလ...ခဏေနမွဘဲေဆးလိမ္းလိုက္ေတာ့မယ္..အဲ့ၾကသက္သာသြား....အ့......

'ေဝး.....သားရယ္...သားကိုထပ္ကိုက္ျပန္တာလား...?'

'မ..မဟုတ္ပါဘူး....ေဝး..ေဝး...ယားလို႔ပါ....'

'ေသခ်ာရဲ့လားသားရယ္...ႀကီးျမင့္ျမင္တာေတာ့သားရင္ဘတ္မွာေသြးေတာင္စို႔ေနၿပီ.....'

'ဗ်ာ....အာ....'

'ေပး...ကေလးကအိပ္သြားၿပီမလား..?'

'ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့....'

'ႀကီးေမအခန္းထဲသြားသိပ္လိုက္မယ္....သားကေဆးေလးလိမ္းဦး....'

'ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့....ဟို..ႀကီးေမ...ဒါနဲ႔ေလ....ခု..ခုဟာေမာင့္ကို.'

'အင္း..မေျပာဘူး....စိတ္ခ်....မင္းေယာက်္ားကိုႀကီးေမမေျပာပါဘူးကြယ္...ဟင္း......'

'ဟုတ္..ေက်းဇူးပါ....'

'ေအး....သြား..ေဆးထည့္ခ်ည္...'

'ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့...ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ....'

ေကာင္ငယ္ေလးကေပ်ာ္ရႊင္ၿပီးကၽြန္မလက္ထဲကသားငယ္ေလးကိုနမ္းကာအေဝးကိုေျပးထြက္သြားေပမဲ့ကၽြန္မရင္ထဲေတာ့ေလးေနခဲ့သည္....

ေဝးရယ္..ႀကီးေမမင္းကိုၾကည့္ၿပီးပင္ပန္းလိုက္တာကေလးရယ္........

..................

အခ်ိန္ေတြကုန္တာသိပ္ျမန္တာဘဲသိလား...

ခုဆိုကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေမာင့္ရဲ့သားေလးေတာင္ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီေလ......

ဒီတစ္ခါေတာ့ေမာင္ကသားကိုေမြးေန႔ပြဲလုပ္ေပးမဲ့အစားေဝဂတို႔မိသားစုအကုန္ကိုbeachကိုေခၚသြားခဲ့တယ္ေလ......

ဟက္....ရယ္ရတာေလးတစ္ခုကိုခင္ဗ်ားကိုေျပာျပရဦးမယ္....

ေမာင္ကသိပ္အူတိုတတ္တာသိရဲ့လား.....

ေဝးကိုရန္ကုန္ကေနပုသိမ္သြားတဲ့လမ္းတေလၽွာက္လုံးမွာေမာင္ကေဝဂစီကေနကတိတစ္ခုကိုအျမဲေတာင္းတယ္...

ဘာလဲဆိုေတာ့..ေဝဂကိုဟိုေရာက္ရင္ေရဆင္းမကူးရဘူးတဲ့...

ေမာင္ကခရီးသြားေတာ့ေဝးအဝတ္အစားထည့္တာေတာင္ေမာင္ကသူ႔ဘာသာသူဘဲသားေရာေဝးရဲ့အဝတ္အစားေတြကိုထည့္တယ္ေလ...

သူေျပာတာကဟိုမွာကေအးလြန္းလို႔ထူထူထဲထဲအဝတ္ေလးေတြက်န္ခဲ့မွာစိုးလို႔တဲ့...

ကၽြန္ေတာ္တိတ္တိတ္ကေလးရယ္မိပါသည္...

ေႏြရာသီႀကီးမွာျမန္မာနိုင္ငံမွာအရမ္းေအးမွာပါလို႔ေျပာတဲ့ေမာင့္စကားေၾကာင့္...

အာ....အဲ့လိုနဲ႔ဘဲေမာင္ေတာင္းတဲ့ကတိကိုေပးလိုက္မွဘဲကားကိုေအးေဆးေမာင္းေလရဲ့...ဒါေတာင္လက္တစ္ဖက္ကေဝးလက္ကိုကိုင္ထားေသး...တခ်က္တခ်က္လဲေဝးပါးကိုနမ္းလိုက္..ေဝးလက္ကေလးကိုနမ္းလိုက္နဲ႔လုပ္ေနတာေၾကာင့္ေဝးမွာေနရခက္ရျပန္ပါေသးသည္...

ေနာက္ခန္းကႀကီးေမနဲ႔ကိုရေဝတို႔ကေတာ့တဟြန္းဟြန္းတဟန္းဟန္းနဲ႔ေပါ့....

ဒီလိုနဲ႔ေနာက္ဆုံးေခ်ာင္းသာကမ္းေျခကိုေရာက္ခဲ့ေတာ့သည္...

ကၽြနေတာ္တို႔ေရာက္ေတာ့ေန႔လည္၂း၃၀ေနၿပီ...

အခန္းထဲခဏတျဖဳတ္နားၿပီးႀကီးေမကေတာ့ကမ္းေျခဘက္လမ္းထြက္ေလၽွာက္ၿပီေလ....

ကိုရေဝနဲ႔ေမာင္နဲ႔ကလဲကမ္းေျခမွာေရကူးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတာဘဲ...

လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုတာေတာင္မလိုက္နဲ႔အျပင္မွာပူတဘ္ဆိုၿပီးအေႏြးထည္ေတြအထပ္ထပ္ဝတ္ခိုင္းကာair-conခန္းထဲထားခဲ့တယ္ေလ....

အဟင္း.......ဒါအခ်ိန္ေကာင္းဘဲ..ဟိ.....

'တူ..တူ..ဟဲလို....'

'ဟဲလို....ႀကီးေမ....သားထည့္ခိုင္းထားတာေလး...'

'အာ..ပါတယ္သားေရ..ႀကီးေမအခန္းထဲကအိတ္အနီထဲမွာ....'

'ဟုတ္...ေက်းဇူးပါႀကီးေမ...'

ေနာက္ဆုံးေတာ့ကၽြန္ေတာ့္အႀကံေတြကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔စလုပ္မိေတာ့သည္..

..........

................

'ဆရာေရ...'

'ဟင္...'

'ခုလိုအုန္းရည္ေလးေသာက္ၿပီးစကီေတြကိုငန္းရတာမဆိုးဘူးေနာ္.....'

'ေအး.....ဟီ....'

'ဆရာ...'

'ဘာလဲကြာ.....?'

'ေဟာ..ဟိုမွာၾကည့္..အနီေလးနဲ႔ေကာင္မေလး...မဆိုးဘူး..ကိတ္တယ္ဗ်...'

'ဟုတ္လား...ေပးစမ္းမင္းရဲ့မွန္ဘီလူး...'

'ဆရာေတြ႕လား....ဘဘ္ဘက္ရဲ့အစြန္ေလးမွာ..'

'ေအး...ေတြ႕တယ္ကြ....ဒါေပမဲ့ငါကမိန္းမမႀကိဳက္ေတာ့ခက္သား...'

'အယ္..ဟိုမွာေတာ့....အျဖဴေရာင္ေလး...လွတယ္ဆရာရ..အေနာက္ေက်ာေလးေပးထားတာမသိရင္သခင္ေလးနဲ႔ေတာင္ခပ္ဆင္ဆင္ဘဲ...'

'ေဟ..ဟုတ္လား...?ျပစမ္း.....'

'ေတြ႕လား..?ေတြ႕လား..?'

'အယ္...ေန..ေနပါဦး...အျဖဴေရာင္....ေဘာင္းဘီတို.....စြပ္က်ယ္နဲ႔..ထက္ထဲမွာလဲကေလးေလးတစ္ေယာက္....'

'ဟီး..ရာသီဥတုကကိုယ့္ဘက္မွာထင္တယ္ဆရာေရ..ေလေတြတိုက္တာ...အဲ့ေကာင္ေလးရဲ့စြပ္က်ယ္လက္ေလးေလၽွာက်သြားၿပီး...ဝါး....လွလိုက္တာ.......'

'ေသၿပီ..လဒ...အဲ့တာမင္းအေဖရဲ့လင္ငါ့ေယာက်္ားကြ....!!!!!!ဘယ္မလဲတဘတ္..အျမန္ေပးစမ္း..'

'ဟင္..အဲ့တာသ...သခင္ေလး..?'

'ေတာက္...ငါ့လင္မ်ားလာငမ္းရဲေသးတယ္..မင္း..ၿပီးရင္ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္....!!!!'

'ဟီး..ေသြ႕ပုခ်ိ...သြားႏွင့္ပီဲေနာ္ဆရာ...'

'ေတာက္...ဒီေလာက္..ကမ္းေျခကိုမဆင္းပါနဲ႔ေျပာတာက္ုနားမေထာင္ဘူး..ေဝး..ေဝး...ဟင္း....ဒီေသာက္ေလကလဲ...တိုက္နိုင္လြန္းတယ္....

ကၽြန္ေတာ္ေျပးသြားေပမဲ့ေဝဂရွိရာကိုေရာက္ဖို႔ၾကာေနသလိုပင္....ဒီၾကားထဲျဖတ္သြားျဖတ္လာေကာင္ေတြကေဝဂနဲ႔သားကိုၾကည့္ၾကည့္သြားတာေၾကာင့္လူကဒင္းတို႔ကိုပင္ေျပးသတ္ခ်င္မိသည္....

'ေဝး..!!!'

'ဟိ.....ေအာ္....ေမာင္....'

'ေဝးဘာလုပ္ေနတာလဲ..?'

'ဟို...သားနဲ႔ေရေဆာ့ေနတာေမာင္....ဟာ..ေမာင္..ေမာင္ဘာလုပ္တာလဲ....?တဘတ္ႀကီး....'

'မင္းေမာင့္ကိုျမန္ျမန္အသက္တိုေစခ်င္တာလားေဝး..?ဟင္...'

'ဟင္..ဘာကီဲးကိုလဲေမာင္ရ..?ေဝးနားမလည္ေတာ့ဘူး...?'

'ဒီလိုအဝတ္ေတြေမာင္မထည့္ခဲ့ပါဘူး...'

'ဟီး...ေဝးတိတ္တိတ္ကေလးႀကီးေမကိုထည့္ခိုင္းလိုက္တာ.....ခက္တာကေဘာင္းဘီေတာ့ထည့္လာၿပီးကီဲးေမကအေပၚဝတ္ေဝးအတြက္ေမ့ခဲ့တယ္ေလ..အဲ့တာေမာင့္စြပ္က်ယ္ေလးဘဲဝတ္လာလိုက္တာ....ဟိ....'

'ေဝးရဲ့...ကုန္ပါၿပီကြာ....'

'ဟမ္...'

'ေမာင္ေတာင္ႏွိုက္စားလို႔မဝတာကိုသူမ်ားကိုအလကားျပရလားကြ....'

'ဟင္....'

'ေမာင့္အဝတ္ကေဝးနဲ႔ေခ်ာင္ေနတာကိုမသိဘူးလား..?'

'သိတယ္ေလ...'

'ကမ္းေျခမွာလဲေလတိုက္ေနတယ္ေလ...'

'အြန္း....'

'ေဝးေဘာင္းဘီကလဲတိုလြန္းတယ္ေလ...'

'ဒူးဖုံးပါတဘ္ေမာင္ရဲ့.....'

'ေဝးကိုဟိုလဒေတြၾကည့္ေနတယ္ေလ......အား....ေမာင့္ႏွလုံးသားေလးေတာ့..'

'တကယ္ပါဘဲ...ခစ္..ခစ္...ေမာင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..?'

'သဝန္တိုေနတာ....တိုေနတာေဟ့....သိလား..?'

'ဟက္...'

'ေမာင့္အပိုင္ေလးကိုသူမ်ားေတြကေငး...အြန႔္......'

'ႁပြတ္စ္...'

'ေဝး...ေမာင့္ကိုနမ္းလိုက္တယ္....'

'ေမာင္ကသိပ္ကိုအူတိုလြန္းတာဘဲ..ဟက္....ေဝးရဲ့ေဟာဒီ့ရင္ထဲမွာေမာင္တစ္ေယာက္တည္းဘဲရွိတာကိုမသိေလေရာလား...ဟင္..'

'သိေတာ့သိတာေပါ့ကေလးရဘ္..ဒါေပမဲ့ေမာင့္ေဝးေလးကတသားေမြးတေသြးလွေနေတာ့....'

'ဟားဟားဟား...ေမာင္ကေတာ့လုပ္ၿပီ....'

'မင္းကိုခ်စ္လို႔ပါကြ....မြ...'

'ေဝးလဲေမာင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္ဗ်႕..'

'ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....လာ..ခုေတာ့အခန္းထဲဘဲျပန္ရေအာင္ေလေနာ္....'

'အင္း...အူတိုႀကီးသေဘာပါဗ်ာ....'

'ဟာ...ေဝးေနာ္....'

'မဟုတ္လို႔လား..?'

'ဟား..ဟား...'

ဒီလိုနဲ႔beachသာ‌ေရာက္ခဲ့တာေမာင့္ေၾကာင့္နဲ႔ေဝးတစ္ေယာက္အခန္းတြင္းသာေအာင္းခဲ့၇ေတာ့သည္...

Beachကိုေရာက္ရင္ဝတ္ဖို႔ထည့္လာတဲ့ေဘာင္းဘီတိုေလးေတြလဲေမာင္ကသူ႔အေရွ႕မွာဘဲဝ္ရမယ္ဆိုတာေၾကာင့္အခန္းထဲမွာေန႔တိုင္းတထည္ၿပီးတထည္သာဝတ္ရင္းအခန္းျပတင္းေပါက္ကေနဘဲပင္လယ္ႀကီးကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ကူးထဲမွာသာေရကူးခဲ့မိပါသည္....

ကမ္းေျခထါက္ဖို႔ေမာင္ကလမ္းေလၽွာက္မေခၚဘူးလားဆိုရင္ေတာ့ေခၚတာေပါ့..ဒါေပမဲ့ေဝးကိုေမာင္ကmaskေတြဦးထုပ္ေတြတပ္ခိုင္းတယ္ေလ...hoodieေတြပါဝတ္ခိုင္းေတာ့ပူလြန္းတာမခံနိုင္တာေၾကာင့္ေဝးမွာေမာင္နဲ႔ကမ္းေျခေတာင္လမ္းထြက္မေလၽွာက္ရဲ...

တရက္..ပင္လယ္ေရနဲ႔ေရကူးခခ်င္တယ္ေျပာတာကိုေမာင္ကဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ...

hotelကဝန္ထမ္းေကာင္ေလးေတြကိုပိုက္ဆံေပးၿပီးေဝးတို႔အခန္းထကbathtubထဲပင္လယ္ေရေတြအျပည့္ျဖည့္ခိုင္းတယ္ေလ....

ၿပီးေတာ့ေဝဂကိုခ်ိဳးလို႔ရၿပီတဲ့....

ဟင္း.....

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ပါတယ္.....ေမာင္နဲ႔တူတူရွိခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကပိုမ်ားခဲ့လို႔......နဂိုဆိုေမာင္ကအလုပ္မွမအားဘဲေလ....တအိမ္ထဲေနေတာင္ညဘက္အိပ္ခါနီးေလးဘဲေမာင့္ကိုေတြ႕ရတာမို႔....

ေခ်ာင္းသာေရာက္ၿပီးသုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာေမာင္တို႔အဝတ္ေတြအျပင္ဘက္ကေနယူၿပီးအခန္းထဲဝင္တုန္းလူကမိုက္ခနဲျဖစ္သြားကာေလကႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ခဏပ်က္ခဲ့၇သည္...

ေဝးနိုးလာေတာ့ေဝးကေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာ......

'အင္း....ေမာင္....'

'ေဝး...သတိရလာပီဲလား...?'

'အင္း..........ခုေဝး.....'

'ေမာင္တို႔ခုဘဲေဆးခန္းကျပန္လာတာ...ေဝးကခရီးဒဏ္ေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္ေလးအားနည္းေနတယ္တဲ့...ေမာင္ဒါေၾကာင့္တခါတည္း၇◌န္ကုန္ျပန္ဖို႔လုပ္လိုက္တာ.....'

'အင္း...ေဆာရီးပါ..ေဝးေၾကာင့္နဲ႔....'

'ေမာင္ကသာေတာင္းပန္ရမွာပါေဝးရယ္....ဒီရက္ပိုင္းေမာင္ေဝးကိုဂ႐ုမစိုက္နိုင္ခဲ့ဘူး...'

'မဟုတ္ပါဘူးေမာင္၇◌ဘ္....ဒါနဲ႔..သားေရာ..'

'ႀကီးေမလက္ထဲမွာရွိပါတယ္..သားကနားေတာ့ေနာ္....စိတ္မပူနဲ႔ဟုတ္လား...?'

'ဟုတ္...'

အျပန္လမ္းတေလၽွာက္လုံးမိုးေတြရြာလိုက္တာမ်ားသဲႀကီးမဲႀကီးဘဲ....

ဒီၾကားထဲလမ္းခရီးကနည္းနည္းဆိုးေတာ့ကိုရေဝအစားေမာင္ကဘဲကားျပန္ေမာင္းခဲ့ေတာ့သည္....

ေမာင္ကေတာ့ေဝးကိုစိတ္မခ်လို႔...အ‌ေ၇ွ႕ခန္းမွာဘဲထိုင္ခိုင္းေတာ့သည္.......

'ေမာင္.........ရပ္..ကား၇◌ပ္ပါဦး....'

'ဟင္..ဘာျဖစ္လို႔လဲေဝး....?'

'ဟို‌ေရွ႕မွာကားတစ္စီး.....'

'ကားပ်က္တာေနမွာေပါ့...'

'မိုးေတြကရြာေနတာ..‌ေမွာင္လဲေမွာင္ေနၿပီ....အကူအညီလိုေနရင္ေရာေမာင္....ကူညီေပးလိုက္ပါလား...?'

'ဒါေပမဲ့ေဝးက...'

'ေဝးကခုသက္သာေနပါၿပီ...ၿပီးေတာ့..ဟိုမွာေတြ႕လားေမာင္..မိန္းကေလးငယ္ေလး..ဒီလမ္းမႀကီးမွာသူ႔ကိုတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့တာကသိပ္မေကာင္းဘူးထင္တယ္....'

'ေဝးသေဘာပါ..ဒါဆိုေမာင္သြားလိုက္မယ္.....ရေဝ...ႀကီးေမ...ေဝးနဲ႔သားကိုၾကည့္ေပးထားပါဦးေနာ္....'

'အင္း...ရတယ္...'

'ဟုတ္ဆရာ....ကၽြန္ေတာ္အျပင္မွာေစာင့္ေနလိုက္မယ္.....'

'ဒါဆိုေဝး..ေမာင္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္..'

'ထီးယူသြားဦးေမာင္.....'

'အင္း..........'

ေမာင္နဲ႔ေဝးစကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲအေဝဂကေကာင္မေလးစီကေနအကူအညီေတာင္းသံအက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရေတာ့သည္....

'ကယ္ၾကပါဦး...!!!အား....'

'ေမာင္.........'

'ဆရာ....ဟိုမွာ....လူတစ္ေယာက္ေကာင္မေလးကိုဆြဲသြားၿပီ.....'

'အမေလး..ဘုရား..ဘုရား....လူေလး.....အႏၲရာယ္မ်ားလိုက္တာကြယ္...'

'ေဝး....ေမာင္ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္.....'

'ဟုတ္....သြားေလေမာင္...ေဝးေမာင္ျပန္အလ,ကိုေစာင့္ေနပါ့မယ္....'

'အင္း.....'

ေနာက္ဆုံးေဝးကိုႏွုတ္ဆက္ၿပီးေကာင္မေလးကိုဆြဲေခၚသြားတဲ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္...

'အ့....မလုပ္ပါနဲ႔.....'

'ဟိတ္လူ....ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာလဲ..?'

'အကို...အ..ကို..ညီမကိုကယ္ပါဦး....'

'စိတ္ေအးေအးထား...ဒီမွာေဟ့လူခင္ဗ်ားဘာလိုခ်င္တာလဲ....?'

'လိုခ်င္တာကိုေျပာျပရမွာလား...?'

'......'

'ဟက္....က်ဳပ္ကိုလိုခ်င္တာကိုေျပာျပရမလားလို႔ေမးေနတယ္ဗ်ာ.......................က်ဳပ္ဘယ္လိုေျဖလိုက္ရမလဲ.......မမေလး...........'

'ဟင္....မင္း...မင္းတို႔က..........'

'က်ဳပ္လိုခ်င္တာက.......မင္းေယာက်္ားရဲ့အသက္ဘဲ.......'

'ဘာ....!!ေဝး..........ခြပ္!!!'

ေနာက္ေက်ာဘက္ကေနကၽြန္ေတာ္ေခါင္းရိုက္ခံလိုက္ရသည္.......

နာၾကင္မွုေၾကာင့္ေခါင္းကိုကိုင္ၿပီးေျမႀကီးေပၚကိုလဲက်သြားေပမဲ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ေဝးကိုေတြးပူမိသည္....

ေနာက္ၿပီးေတာ့သား.......

'ေက်ာ္စြာ.......'

'ဟုတ္...'

'လွုပ္ရွားဖို႔သတိေပးလိုက္,,,,,'

'ဟုတ္ကဲ့......'

'ဟင့္...အင္း...ေဝး.............'

................

...........................

ဘယ္ကေနမွန္းမသိတဲ့လူေတြေရာက္လာပီဲးေဝးတို႔ကားကိုဝိုင္းထားၾကေတာ့သည္...

ကိုရေဝလဲေဝးတို႔ကိုခုခံကာကြယ္ေပးေပမဲ့အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ေနာက္ဆုံးကို၇ေဝလဲသူတို႔ရိုက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္သတိပင္လည္မလာေတာ့....

ႀကီးေမကိုလဲကားေပၚကေနဆြဲခ်သည္...

သားကိုခ်ီထားတဲ့ကၽြန္ေတာ္ဘဲေနာက္ဆုံးကားေပၚမွာက်န္ခဲ့ေတာ့သည္....

ကားေပၚကေနဆင္းေျပးမယ္လုပ္ေပမဲ့တဖက္ကေနေဝးလက္ကိုဆြဲထားျပန္တာေၾကာင့္အနားကေမာင္အျမဲေဆာင္ေနၾကဓားပါးေလးနဲ႔တခ်က္ေဝွ႕မိေတာ့သည္...

'အ့.....က်စ္....ငါ့မ်က္ႏွာ.......'

'ဒီအ..အသံ.....မဟုတ္မွ.....'

'ေဝးေလေျပ.......ကိုကို႔ကိုလုပ္ရက္တယ္လား...?'

'ဟင္...ခင္..ခင္ဗ်ား....'

'ဘာလဲ..?မေတြ႕တာႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာမင္းကကိုယ့္ကိုမမွတ္မိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့သိပ္ဝမ္းနည္းတာဘဲကြာ..မင္းကိုေတာ့ကိုယ္ကသတိေတြအရမ္းရေနတာအသဲေလးရဲ့......'

'ခင္ဗ်ားက်ဳပ္အသားကိုမထိနဲ႔........!!!'

'ဒါေလးကိုေတာင္မငးကသိပ္တြန႔္တိုတာဘဲကြာေဝးေလး....'

'ေမာင္ေရာ....ေမာင္....ေမာင့္!!!'

'မင္းဘယ္မွသြားလို႔မရဘူး....ေျဖာင္း..!!'

'အ့..........'

'အီး......ျဗဲ...ေပ့..ေပ့.....'

'ခင္...ခင္ဗ်ား....'

'မင္းကိုသတ္ရမွာေတာင္ႏွေျမာတယ္....မင္းကသိပ္ကိုလွလာတာဘဲ......ဒါမွမဟုတ္...မင္းကိုတစ္ခါေလာက္ကစားၿပီးမွသတ္ရင္ေရာ....လာ.....သြားၾကမယ္.......'

'ဟင့္အင္း.....အင့္...ကားကိုခုရပ္...ဖယ္..လက္ကိုလႊတ္!!'

'ျဗဲ.......အင့္...'

'ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းေဝး.......'

'ကားကိုခုရပ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ.....!!'

'ေဝး..........!!!!!'

႐ုတ္တရက္ကားအေရွ႕မွာေပၚလာတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ေဝးေပ်ာ္ရသလိုစိတ္ထဲကေနလဲဝမ္းနည္းမိသည္...

ေမာင္ဝတ္ထားတဲ့အက်ီျဖဴတို႔ဟာေသြးေတြဟိုတကြက္ဒီတကြက္နဲ႔.......

'ေမာင့္..အင့္.....'

'ဟက္...အခ်ိန္ကိုက္ဘဲ...မင္းအေကာင္ကေျပးလာေနတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ....တခါတည္းသူ႔ကိုပါတိုက္သတ္ျပစ္လိုက္မယ္.........'

'ဟင့္အင္း...မလုပ္ပါနဲ႔........!'

'ကစားပြဲေလးစၾကတာေပါ့..........၃......၂....၁......'

'ဟင့္...အင္း..'

'ဝူး...................'

'မလုပ္နဲ႔...!!!'

'ဟာ.....ေဝး....မင္းလက္ဖယ္စမ္း......စတီယာရင္ေပၚကမင္းလက္ဖယ္စမ္း......'

'ဟင့္အင္း....ေမာင္ဘာမွျဖစ္လို႔မရဘူး...........ဟင့္........'

ႏွုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ေမာင္...........

သားကိုရင္ထဲတင္းေနေအာင္ေပြ႕ရင္းေဝးထိုလူ႔လက္ထဲကစတီယာရင္ကိုတဖကိကိုေကြ႕ခ်ၿပီးေမာင့္ဏီသို႔ဦးတည္ေနတဲ့ဦးတည္ခ်က္ကိုေျပာင္းမိသည္.........

'ေဝး............!!!!!!!!!!!!!'

ေနာက္ဆုံးအနီးနားကသစ္ပင္ကိုဝင္တိုက္မိေတာ့သည္............

အ၇◌ာအားလုံးျဖစ္ပ်က္သြားတာအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာဘဲ........

ကားထဲမွာေတာ့ကေလးငိုသံေလးမွအပအရာရာဟာတိတ္ဆိတ္လို႔.......

ကားနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာလဲပုံလ်က္သားေလးေသြးေတြနဲ႔လဲက်ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေဘာက္လဲရွိပါေသးသည္...

'မမေလး.....ကားထဲကေကာင္ေလးကအသက္မၽွင္းမၽွင္းေလးေတာ့က်န္ေသးတယ္.....ဒါေပမဲ့အရွိန္နဲ႔ကားကေစာင့္မိတာဆိုေတာ့ေသြးထြက္ေတာ့လြန္ေနၿပီ...ကေလးကေတာ့ျခစ္ရာေလးေတြကလြဲလို႔ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး....ေနာက္ၿပီးေစာနကေခါင္းရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ေကာင္ေလးကလဲမေသေသးဘူး........'

'ကေလးကိုေခၚခဲ့......'

'ဗ်ာ......'

'ၿပီးေတာ့...က်န္တာငါေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္...........'

'ဟုတ္..........'

'ဟက္.....မမ......ေနာက္ဆုံးေတာ့ညီမေလးမမအတြက္လက္စားျပန္ေခေပးနိုင္ခဲ့ၿပီ......ဟက္..ဟား..ဟား....'

.................

.........................

...................................

'ဟင္း..ဟင္း.....ဟင္း.....'

'သား...သားငယ္..သားငယ္..သတိရၿပီလား....?'

'ဟင္......'

'သခင္ေလး...........'

'ႀကီးေမ..................ကိုရေဝ..........ေမာင္နဲ႔..........သားေရာ........'

'အိုး.......ကေလးရယ္.........'

'ကိုရေဝ......ေမာင္ေရာလို႔..?ကၽြန္ေတာ့္သားေလးေရာဟင္..?'

'သခင္ေလး.....အင့္....သူတို႔..သူတို႔မရွိၾကေတာ့ဘူးေလ.......'

'ဟင္...ဘာေတြေျပာေနတာလဲ....?'

'ေပါက္စေလးေရာ......ဆရာေရာက...အဲ့ေန႔ကဘဲဆုံးသြားတယ္........ဒါ...ဒါက.....အဲ့ေန႔ကမီးကၽြမ္းေနတဲ့သာငယ္နဲ႔ဆရာ့ရဲ့အဝတ္ေတြ.....'

'ဗ်ာ..................!!!ဟင့္အင္း...မဟုတ္ဘူး.........မျဖစ္နိုင္တာ....ဟားဟား...ခင္ဗ်ားတို႔ညာေနတာ.........ေမာင္..သားငယ္.....ေဝးကိုအဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ....ဟင့္.....ေဝး..ေဝး.......အ့...ဟ့...ဟ့...'

'သခင္ေလး....ဟာ....လုပ္..လုပ္ပါဦး.....သခင္ေလး...'

'သား...သား..သတိထားေလ......၇ေဝ....ဆရာဝန္ႀကီးကိုေခၚပါဦး....သားငယ္......သားငယ္အေမာေဖာက္ေနတယ္..သား...သား....'

'ဟင္း....ေမာင္..............ဟ့............ဟ့....................သား.....................အ့..................'

'သခင္ေလး........!!!'

'သား.....သားငယ္!!!'

----------------------------------------

ေရးၿပီးေျပးၿပီဗ်ိဳ႕.....plotေလးနည္းနည္းေျပာင္းထားတယ္....ဟီး....သေဘာက်မယ္လို႔ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္ရွင့္......

---------------------------------------