Chapter 36
Kumuha ako ng maliit na parte sa cake at isinubo kay Caden. Sa mismong cake na ako kumuha, hindi na rin kami kumuha pa ng plato, itong kasama nalang sa slicer sa cake ang ginamit ko.
Pagkatapos niya, ay ako naman ang kumuha para sa akin. Inaayos niya ang pagkakaupo ko sa kandungan niya, dahil naiba ang upo ko dahil sa pagkuha ng cake.
He wrapped his arms tighter to my waist to lock me in place.
"Masarap 'yong cake." komento ko.
"Uhuh." balik niya habang napa papikit na ang mata, hinawakan ko ang mukha niya dahilan para mapadilat ito.
I looked at his clothes, based on his attire baka galing pa ito ng flight at dumiretso na rito.
"You should go home, para makatulog kana." saad ko. Nilingon niya ako.
"I can still manage."
"Pagod ka na, wala ka pa atang pahinga."
"Five more minutes." hirit niya pa at isiniksik ang mukha gilid ng aking leeg.
It sent shivers to my spine, but I didn't react and let him rest on my body.
"Pag nakita tayo ni Daddy, lagot ka." Pang aasar ko sa kanya, I felt him smiled through my skin.
"He'll just lure me to marry you." aniya.
Nanlaki ang mata, napakagaan niyang sinabi iyon na para bang hindi siya napepressure sa mga ganoong salita.
"A-Ano gagawin mo? Pag nangyari 'yon?"
"I'll marry you." he said in finality. Kumabog ang puso ko, he sounds so certain. Nakakatakot, baka pag sinabi nga ni Daddy na pakasal kami bukas, gagawin niya talaga.
"I'll marry you even if he won't interfere, just to be clear." he murmured on my neck.
"Hindi ba masyadong maaga para pag usapan 'yan?" alangan kong sabi.
Mabilis niyang inangat ang ulo at sinalubong ako ng tingin. His brows shot up and his eyes were already in deep wonder. I don't know if it's because he's already sleeping but not planning on going home, or because of our topic.
"When do you plan to get married then?"
"H-Hindi ko pa alam, hindi ko pa naiisip. Bata pa ako."
"Kahit ako ang pakakasalan mo?" hamon niya,
"Bakit? May iba pa ba akong pwedeng pakasalan?"
"Wala!" salubong na ang kilay niya, I bit my lower lip to suppress my laughter.
"P-Pwede ko naman i-adjust, pwede naman ako mag asawa ng mas maaga." bawi ko sa kanya, I cupped his face to clearly see his red cheeks.
He tighten his jaw as he looked at me, pikon na ang bata.
Bahagyang nanlaki ang mata ko nang mas lalo niya akong hilahin papalapit sa kanya, kung may ilalapit pa ako. I almost hugged him as my face went closer to his, and before I can even stop him he already greeted me with his kisses.
He angled his head to kiss me more, I closed my eyes and gripped on his polo shirt. I answered him submissively, his kisses are shallow but he won't let go of me.
I groaned because what he is doing, he is just teasing me. Bumabawi para mapikon rin ako, iba lang ang paraan niya.
He suddenly stopped kissing me, I glared at him. He smiled against my lips and smirked.
"Hindi mo kayang magpakasal sa iba, kasi baliw na baliw ka sa akin." he declared.
Finally the night of the premier came, after so many months of stress and sleepless nights. Tapos na ang movie, and I thought kapag tapos na ang filming, editing at finalizations matatapos na lahat.
Parang simula palang muli ng bagong laban, because it's promotion time. And to think, hindi lang sa Pilipinas ipopromote kundi sa New York rin. Iba pa ang pag papalabas ng movie sa iba't-ibang bansa. Ito ang film production ng J Prime na pinaka inaabangan ngayong taon.
And finally, it's now showing. Tapos na ang press conference kahapon, and thankfully it went smoothly. There are some questions about the story and how it was written so I also had to be there to answer it.
"Syntia, here!" tawag ng isang photographer. Lumingon naman ito at ngumiti, Mr. Brooke is beside her, also busy to pose for some pictures.
Kaunting interview nalang, at magsisimula nang ipalabas ang movie.
"Mr. Tonjuarez!"
"Make way! Mr. Tonjuarez!"
Halos mahati ang kumpulan ng mga tao, para bigyan ng daan si Caden papunta sa mini stage. Mabilis na naglipatan ang mga camera at ilaw sa kanya, nadaig niya ang mga main lead.
He is wearing the three-piece black suit, his hair was cleanly brushed up, showing his fresh undercut. His expensive wrist watch made his look more classy. Siya ba ang artista rito? Mas malala pa ang celebrity ang trato sa kanya simula noong tumapak siya sa stage.
"Mr. Tonjuarez! Look here!" all we can hear are the camera shutters.
Halos mapa atras pa ako nang masagi ng isang nagmamadaling camera man, nandito rin kasi ako sa crowd para makita ang buong set up.
"Mr. Tonjuarez, congratulations on finishing the Elite Project!"
"The trailer was so good! You must've spent a big budget for this movie!"
Natapos rin ang interview at oras na para pumasok sa cinema, every seat has a name tag. Syempre sa unahan ay mga ang mga cast, directors, at si Caden. My name was on the third row kaya doon ako pumunta at umupo na.
Nakaupo na rin sila sa harap, Caden turned his head and looked at me. He mouthed me something, kumunot ang noo ko dahil hindi ko siya naintindihan.
"What?" I loudly asked, pero dahil may mga tao ring naglalakad sa harap namin ay hindi niya na rin ako narinig.
Nag simula na ang movie, kaya hindi ko na siya natanong ulit. Sila Mira ay naka upo na rin sa tabi ko, kaya hinayaan ko nalang. Iniisip ko lang baka may problema, o may kailangan siya.
My phone beeped so I got distracted, I opened it and it was a message from Caden.
Caden:
Did I look good earlier?
Ang gwapo ko, no?
I pursed my lips to keep myself from laughing, I looked at him and his turned his head to meet my gaze. I playfully raised my brows at him, his confidence level about his physical is just soaring.
He copied my reaction and winked his eye. I jokingly rolled my eyes.
Yara:
Saakin kapa nagpasikat,
Caden:
Ang pogi ng boyfriend mo.
Hindi ko kinakaya ang kakulitan ni Caden.
Yara:
Manuod ka na!
"Cheers!" nagtama ang wine glass namin. Umupo muli ako ng maayos sa sahig bago ininom iyon.
Hindi ko naman inubos at inilapag na sa center table. It's already 11:00 pm, ang tanging ilaw namin sa condo niya ay ang city lights sa labas.
We decided to celebrate the success of the movie, kahit kaming dalawa lang. But we're too tired to even go outside kaya dito nalang sa condo niya.
He put his glass on the center table, he reached for me and easily pulled me to put me on his lap. My eyes widened, but I am actually getting used to his moves.
He is sitting in an indian sitting position, and I am on top of him.
"How's your seat?" he sexily whispered in my ear.
Nag init ang pisngi ko nang maalala ang sinabi ko kay Syntia. I was just claiming what's mine, no underlying meaning!
Nahihiya ko siyang tinignan, ngumisi ito at iginapang ang braso sa bewang ko.
"If I was not there, nothing will happen? Hahayaan mo siyang nakaupo sayo?"
Kumunot ang noo niya sa bigla kong tanong.
"I was about to push her, you're just faster." pagtanggi niya,
"Parang sanay na sanay siya e, ganoon kayo sa New York?"
His eyes rolled and his brows shot up. He had the here we go again look on his face.
"No, it never happened before. And it will not happen in the future, hindi pwede may magagalit." mariin niya sagot na parang batang masunurin.
Napalunok ako at umiwas ng tingin.
His face shoved on my neck, I almost jumped when I felt his hot kisses there. I thought he would stop and just give me light kisses.
I got nervous when it started to get deeper, I can already hear him sucking it! Sabi niya mag cecelebrate lang!
"Caden!" saway ko sa kanya, may trabaho pa kami bukas paano pag nag marka iyon sa leeg ko?!
He quickly obliged and his lips went to my jaw and then cheeks.
Ngumuso ako, iniscam ata ako nitong lalaking 'to.
"When the promotion ends, you'll go back to New York? The Elite Project is done." hindi ko napigilang itanong.
Ilang araw nang bumabagabag sa akin iyon, dahil kahit director siya sa J Prime. He will eventually go back to his company, and it's in New York. Malamang uuwi siya roon.
Natigilan ito sa paghalik at bumaling saakin.
"You don't want me to leave? You wanna go with me?"
Mabilis akong napatingin sa kanya, "Hindi, syempre andito ang trabaho ko. T-Tinatanong ko lang, paanong ang set-up mo?"
He sighed and licked his lips. "Magbabalikan ako, I still work for J Prime. And I need to manage the Momento Magazine. But if you want to come with me, I'll gladly obliged. But if you don't, I'll come home to you every month."
Bahagyang nanlaki ang mata ko sa sagot niya, nakaplano na pala talaga siya? Uuwi siya rito lagi?
"Bakit kasi doon kapa nagtayo ng kompanya, sana ay dito nalang." walang buhay kong sagot, he titled his head to look at my face.
"We can make that possible."
Matapos ang promotion sa Pilipinas ay lumipad na kami para naman sa promotion sa New York. The movie was a hit in the Philippines, maganda rin ang mga feedback ng mga tao. At noong napanood ko rin, masasabi kong maganda talaga. That all of our hard works are worth it, walang nasayang, walang tapon.
Another press conference was held in New York, ang mga main leads, cast directors at si Caden ang kailangan doon.
Kaya andito muli kami sa gilid nila Mira para magmasid at masiguradong maayos ang lahat.
"Mr. Brooke, what similarities do you have with your character Dayne?"
"Hmmm, I love talented people?" sagot nito, tumango-tango naman ang journalist.
The presscon here in New York was more chill than the presscon in the Philippines. Kaya siguro hindi rin kami masyadong tense at nanunuod lang.
"How about you Miss Syntia, how can you relate to your character?"
"There will always be someone, who won't see your worth and choose someone lower than you."
Nanahimik ang lahat sa makabuluhan niyang sagot, hindi man alam ng mga journalist rito. Malamang alam ng crew na may pinaghuhugutan siya. Tumaas ang kilay ko, lumipat ang mata ko kay Caden at nahuli ko itong nakatingin sa akin.
He looks like he is in his own world, he didn't even noticed what Syntia said. I hopelessly rolled my eyes, akala ko na nakausap niya na si Syntia? O ang management lang?
Baka naman kasi asang-asa 'to isa, tapos ginulat niyang may girlfriend siya tapos ay hindi niya pa kinausap ng maayos.
"Mr. Tonjuarez, what inspired you to do this Elite Project?"
"I wasn't planning on pursuing this at first,"
"What changed your mind?"
"I don't really work for J Prime before, but I promised someone that if I worked here, she'll be with me."
I froze from what he said, my mouth parted as realizations hit me.
"Elite Project was made to help the company, but Elite Project helped me to fulfill my promise."
"She? Is she a childhood friend? Potential girlfriend?"
"My future wife."
The crowd cheered, he looked so proud of what he said. I stared at him, stunned, speechless as I tried to process everything. My heart beat doubled as I remembered what he said to me when we were in highschool. He knows how much I wanted to work for J Prime! He knows how I love being in this field!
Nangilid ang luha sa mata ko, paano niya nagawa 'to lahat ng hindi ko man lang napansin? At ano pa ang mga bagay na ginawa niya na hindi ko alam na para sa akin pala? Ilang pangako niya pa ang natupad niya na?
The presscon finished and we already called it a day. Nakapack up na rin lahat at pauwi na ang mga interviewee at cast.
"Eanah, may dala ka bang power bank?" lapit sa akin ni Mira, hininto ko ang ginagawa at lumingon sa kanya.
"Oo meron, nasa maleta ko."
"Pwedeng pahiram?"
"Oo naman! Nasa hotel na ata ang mga maleta natin. Kunin mo na lang doon." sagot ko at nagpatuloy na sa pag aayos.
"Mauuna muna pala ako sa hotel ha? Babalik ako rito." paalam niya, tutal walking distance lang ang hotel dito sa pinag ganapan ng presscon.
"Sure! Ingat ka."
Nagpaalam na ito at nagpatuloy na rin ako sa pag aayos ng mga gamit. Nang matapos ako ay umupo muna ako saglit para magpahinga. Naubos na rin ang tao rito at halos kami na lang ang natira sa hall.
Tumunog ang cellphone ko kaya kinuha ko iyon at sinagot ang tawag.
"Yara, saan ang luggage mo rito?" Si Mira.
"Rimowa na black, andyan na ba?"
"Hmmm, meron rito black. Pero maliit lang, at hindi rin Rimowa."
Kumunot ang noo ko, meron ng mga luggage doon pero wala ang akin?
"Bakit? Baka napunta sa ibang room?"
"Teka, magtatanong ako. Tawag ako ulit, Yara."
"Sige,"
Hindi ko na iyon inisip pa at tumayo na para kunin ang mga gamit ko. Mukhang tapos naman na lahat rito kaya uuwi na rin ako. Habang naglalakad papalabas ay tumunog na muli ang cellphone ko.
"Yara, wala rin! Wala dito hinanap ko na sa lahat ng assigned rooms sa crew!"
Natigilan na ako, bakit wala? Nawawala ang gamit ko?!
"What? Paano nangyari iyon?"
"Hindi ko alam Yara, parang hindi ata naipadala rito sa hotel ang gamit mo."
I frustratedly let out a sigh, my energy is already running out because of the activities the whole day. Tapos ito ang sasalubong sa gabi ko? Saan ko naman hahaligapin ang gamit ko?
"Sige Mira, susubukan kong hanapin." ibinaba ko na ang tawag.
I tried to dial another number. Nakapamewang na ako habang inaantay na sagutin ang tawag.
"You're done inside? Ihinatid ko lang ang mga cast—-"
"Kinuha mo ba ang luggage ko?" putol ko sa kanya.
"It's in the penthouse." kaswal niyang sagot.
Halos umikot ang mata ko sa narinig, sabi ko na nga ba! Imposibleng bigla nalang nawala ang gamit ko, at hindi umabot sa hotel?!
This guy and his ways!
"Bakit naroon? May hotel naman kami!" reklamo ko at nagpatuloy na sa paglalakad para makalabas.
"You can rest more if you'll sleep in the penthouse."
"Pero ayos lang naman sa hotel, at magtataka ang sila Mira kung hindi ako roon matutulog!"
Nakalabas na ako at naabutan ko siyang nakatayo medyo kalayuan sa entrance. Pinutol ko na ang tawag ng makalapit ako sa kanya, mabilis niya naman akong nilingon.
"We have our penthouse, you still want sleep at the hotel?" salubong niya sa akin.
"Ayoko lang na ma-misunderstood nila, na bakit hindi ako roon tutuloy." sinubukan kong maging mahinahon at magpaliwanag.
"Are you more comfortable with that?"
Tumango ako.
"Okay, I'll tell them to bring your luggage at the hotel." pagsuko ko.
"Thank you." marahan kong sabi,
"But you'll come with me. Umuwi ka muna ng penthouse ngayon." putol niya sa pasasalamat ko at naglakad na nang maipark na sa harap namin ang sasakyan niya.
"Huh? Diba nag usap na tayo? Hindi ako doon uuwi!" naguguluhan kong sabi habang sumusunod sa likod niya.
Umikot siya at hinarap ako. Hinawakan niya ang kaliwa kong braso at bahagyang yumuko.
"You'll just come with me, I didn't say you will sleep there."
"B-Bakit?" bakas ang bahagyang kaba sa boses ko.
Mabilis niyang nabasa ang reaksyon ko, he smirked playfully and looked away.
"May ipapakita lang ako. Get in," natatawa niyang sagot,
Kahit naguguluhan ang sumunod nalang ako, naweweirduhan ako sa galaw ni Caden. Una ay pinahatid niya ang gamit ko sa bahay niya, pangalawa nang sabihin kong ibalik niya sa hotel pumayag siya agad. Ngayon naman pinapapunta niya ako roon, kasi may ipapakita siya?
Pasulyap-sulyap ako sa kanya habang papunta kami, tahimik lang siya at parang maraming iniisip. Ngumuso ako, lalo tuloy akong napapaisip.
Nakarating na kami at sumakay na ng elevator, the silence was so awkward. Pakiramdam ko matutunaw ako rito, halos dudugo na ang ibaba kong labi sa kakakagat dahil sa kuryosidad at kaba.
Hindi ko na napigilan ang sarili ang humarap na sa kanya. "Caden, ano bang meron?" hindi mapalagay kong tanong.
Ni hindi niya ako nilalapitan, diretso lang ang tingin nito at medyo malayo pa saakin. Hindi niya ako sinagot, kanina pa siya ganyan sa byahe. Nagtiim bagang ako.
"Caden?" tawag ko ulit.
Marahan niyang ibinaling ang ulo sa akin at tinignan ako. His stares sent shivers to my spine, the way he is looking at me right now, is very different from how he usually look at me.
His eyes look so tired but full of anticipation, he always looks at me with admiration but now, he is looking at me with so much emotion I can't name one by one.
"G-Galit ka ba sa akin? Dahil pinilit kong ipalagay ang gamit ko sa hotel?" tanong ko, kumunot ang noo niya.
Pero nagbago agad ang ekspresyon niya at tumaas ang kilay, he is leaning on the railings of the elevator.
"What will you do if I'm mad? Ipapabalik mo ba?" he asked in his deep voice.
Mabilis akong umiling-iling at ngumiti. Lalo lang siyang naasar sa ginawa ko. Natawa ako, at least kinakausap niya ako.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya sa gilid, natigilan ito sa ginawa ko. Sa gulat niya ay bahagya pa siyang napaatras.
I tried to reach for his lips but he looked away, ngumuso ako. Grabe naman magtampo 'to!
I tried once again, ayaw talaga. So I just kissed his cheeks, bigla tuloy itong napatingin saakin. Nagsalubong ang mga kilay nito, ano? Ngayon maiinis na naman siya, siya 'tong ang arte!
"Caden!" saway ko sa kanya.
I tried to kiss him again, this time I succeed. Hindi ko mapigilan ang matawa at ganoon rin siya.
Tignan mo, bibigay rin pala!
I gave him a smack again before the elevator opened, ngunit natigilan ako ng hindi kami sa penthouse huminto.
We are at the rooftop, lumampas kami ng floor.
Magsasalita pa sana ako nang hilahin na ako ni Caden palabas, dito kami pupunta?
"Bakit tayo nandito? Akala ko ba penthouse?" tanong ko habang naglalakad kami.
Huminto kami sa tapat ng helipad, may nakahanda ng chopper doon. There are also men waiting for us.
I am already getting the idea, but I don't want to assume things.
"Everything ready?" tanong ni Caden sa lumipat na lalaki.
"Ready, Sir."
Bumaling siya sa akin. "Let's go."
I am still not done processing why we're here, ang bilis nang pangyayari at nakasakay na kami sa loob! Hindi pa nakakaalis ang chopper, kitang-kita ko na ang city lights sa malayo.
The pilot commanded something, they gave us headphones and put on our seatbelts.
Katabi ko si Caden, at nang nagsimula nang umandar ang chopper hinawakan niya ang kamay ko.
"What is this?" bulong ko sa kanya.
He just smirked. "Welcome, to New York City." he whispered on my ear.
We are already flying, and my eyes darted on the city lights of New York City. The shining and bright lights reflected on my eyes.
I looked at Caden with amusement on my face, he tilted his head and smiled. The warm lights sent warmth in my heart, I will never get tired of this view.
My lips parted when the chopper turned around smoothly, I wanted to close my eyes because of the shock but I couldn't take my eyes off the view.
I felt Caden's lips in my ear, his arms snaked around me. "Can I ask you a question?" he said in a hoarse voice.
"Hmmm?" my eyes are still in the view.
"I'll asked you later."
Naguguluhan ko siyang tinignan, ibinalik kong muli ang mga mata sa labas.
Hindi ko namalayan na nakabalik na pala kami, wala nang lumabas na salita sa bibig ko. I am acting normal right now but I am starting to get nervous on what will happen.
The overwhelming feeling a while ago we we're flying was still on me. I-dagdag pa ang kaba ko sa mga galaw ni Caden.
Pinagbuksan na kami ng pinto, naunang bumaba si Caden. Inalalayan ako ng isa mga sa staff na bumaba. At nang tuluyan akong makababa sa chopper, Caden turned to me and a box of ring in his hands.
My heart beat doubled as I watched him kneeled his one knee in front of me. He opened the box and it revealed a big diamond ring.
My eyes heated as tears pulled in my eyes, tears dropped down my cheeks. My stomach started churning as my hands trembled.
The overwhelming feeling earlier intensified as I looked at the love of my life, kneeling in front of me.
Our eyes met, his gaze was full of anticipation and admiration. His eyes watered.
"Ayara Terrise, will you spend your l-lifetime with me? And m-marry me?"