"အခြေနေဘယ်လိုလဲ..."
" စိုးရိမ်ရတယ်ပြောတာပဲ...စောင့်ကြည့်ရမယ်တဲ့..."
"ဘယ်သူလုပ်တာလဲ BB...မင်းသိတယ်မလား ..."
"ငါမသိဘူး..."
"မင်းမသိလို့ရမလား...မင်းအကူညီတောင်းခဲ့တာလေ..."
"ငါအကူညီတောင်းတာဆိုတာဟုတ်တယ်ဒါပေမဲ့..ဘာမှမသိခဲ့ဘူး..."
"မင်းခေါင်းရှောင်လို့ရတယ်...ငါသိလို့ကတော့ဘယ်သူ့ကိုမှ ခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး..."
"မင်းတို့ပြန်နားတော့ ..ခုမှရောက်တာမလား..."
"မလိုဘူး...သူ့မှာငါတို့ရှိဖို့လိုတယ်..."
တည်တံ့ အခန်းထဲကိုကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။ကုတင်ပေါ်မှာအေးချမ်းစွာ လှဲလျောင်းနေသူဟာ ဘယ်လောက်တောင်နာကျင်ခဲ့မလဲ တစ်ယောက်ထဲပြသာနာတွေလဲ
ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသေးသည်။ လှဲနေသူ၏ ဘေးတွေထိုင်၍ ငိုနေတဲ့ဇွဲကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာအားတင်းထားရသည်။
" မင်းသဘောပါ...ဒါဆိုငါသိသလောက်စုံစမ်းပေးမယ်..."
"ok...မင်းသွားချင်သွားလို့ရတယ်ငါတို့ရှိနေပေးဖို့လိုတယ်...သူ့အနားမှာ..."
" နောက်မှတွေ့မယ်..."
( eng လို့ပြောတယ်သတ်မှတ်ပေးနော် အပေါ်ကဟာတွေကို🤭)
BB ကိုခေါင်းညိတ်နှုတ်ဆက်ပြီး အခန်းထဲကိုဝင်လိုက်သည်။ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲ့လူကိုကြည့်၍ ရင်ထဲမှာ နာကျင်ပြီး ဒေါသထွက်လာရသည်။ နာကျင်စွာငိုနေတဲ့ ဇွဲကိုလည်းကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်းပိုဖြစ်ရသည်။
" မငိုနဲ့တော့...မင်းငိုနေတာသိရင် သူစိတ်မကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်...ရောက်ထဲကနားလဲမနားရသေးဘူး..ရေချိုးပြီးနားချင်နားလိုက်လေ..."
တည်တံ့တို့လေဆိပ်ကဆင်းပြီး ခန့်ပိုင်ကိုတင်ထားတဲ့ဆေးရုံကိုတန်းထွက်လာတာဖြစ်သည်။ ဆေးရုံကိုရောက်တာနဲ့ ခန့်ပိုင်ကိုကြည့်ပြီး ဆက်တိုက်ငိုနေတဲ့ ဇွဲကြောင့် တားရတော့သည်။ သူပင်ပန်းပြီးလဲသွားပါက တည်တံ့ပို၍ စိတ်ညစ်ရမှာဖြစ်သည်။
"မင်းအရင်ချိုးချင်ချိုးလေ...ငါကရတယ်..."
"တော်ပြီ..မင်းအရင်ချိုး..."
"အင်းဟုတ်ပြီး..."
ဇွဲရေချိူးခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ ခန့်ပိုင်အနားကို ကပ်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်၍ မျက်နှာပေါ်က ဒဏ်ရာတစ်ချို့ကိုကြည့်၍ မျက်ရည်ကျမိသည်။ ဇွဲနဲ့ တည်တံ့အပေါ်ကိိုဆို အစစအရာရာသည်းခံပြီး အရှုံးပေးတတ်တဲ့ ခန့်ပိုင်ကို ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့မြင်ရတာ ရင်နာသည်။
" ခန့်ပိုင်...မင်းကဘာမှဖြစ်လို့မရဘူး...ဇွဲကမင်းရှိမှဖြစ်မှာ...ငါကလဲမင်းရှိမှ ရမှာမို့ ...ပြန်နိုးထလာပေးပါ...မင်းကိုငါတို့ကသိပ်ချစ်တာ...နှိုင်းကလဲမင်းကိုချစ်တယ်...မာမီလည်း စိတ်ပူနေတယ်...မင်းကငါတို့ကိုနာကျင်အောင်မလုပ်ဘူးဆိုတာကိုသိတယ်...နိုးထလာပေးပါ..."
"ငါကသေချာပေါက် မင်းအတွက်တရားမျှတအောင်ကြိုးစားပေးမှာမို့...မင်းက မြန်မြန်နိုးထလာပေးပါ...ငါဇွဲရှေ့မှာ မငိုမိအောင်ထိန်းချူပ်ထားတယ်...ငါသာမျက်ရည်ကျနေခဲ့တယ်ဆိုရင်...ဇွဲကပိုပြီးစိတ်မကောင်းဖြစ်နေလိမ့်မယ်...ဇွဲကငါတို့ကိုတအားချစ်တာမင်းသိတယ်မလား..မင်းကိုဆိုသူကပိုချစ်တယ်..မင်းကသူ့ယောက်ျားလေ..ဟားဟား...အဲ့တာကြောင့်ပြန်န်ိုးထလာပေးပါနော်..."
တည်တံ့ပြောနေသမျှကို ရေချိူးခန်းတံခါးကိုမပိတ်ဘဲ ခိုး၍ နားထောင်ပြီး ထိုင်ချခါငိုနေခဲ့သည်။ ဇွဲငိုနေတာကို တည်တံ့ကြားသွားမှာဆိုတာကြောင့်အသံတိတ် ရှိုက်ငိုနေရသည်။ ငိုချင်နေတာတောင် ဇွဲကြောင့်မငိုဘဲတင်းခံထားတဲ့တည်တံ့အကြောင်းသိလို့ ရေချိုးခန်းထဲကို အသာတကြည်ဝင်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ငို၍ ပြောနေသော တည်တံ့စကားတွေကိုကြားတော့ ရင်ထဲမှာတင်းကြပ်လာရသည်။
"ခန့်ပိုင်မြန်မြန်နိုးလာတော့နော်...မင်းနိုးလာရင်..ငါတို့ဟိုကိုပြန်မယ်..မာမီကလည်းစိတ်ပူနေတာ...ငါကလည်းနှိုင်းကိုအကြာကြီးမခွဲနိုင်ဘူးအဲ့တာကြောင့်မြန်မြန်နိုးလာနော်..."
" လူနာအခြေနေလာကြည့်တာပါ..."
တည်တံ့ငိုနေတုန်း သူနာပြုတစ်ချို့နဲ့ ဆရာဝန်ကြီးကဝင်လာတာကြောင့် မျက်ရည်တွေကိုသုတ်၍ ငိုနေတာကိုရပ်လိုက်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ...ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းအခြေနေလေ..."
" စိုးရိမ်ရပါသေးတယ်...လူနာရဲ့အသက်ရှင်ချင်စိတ်အပေါ်မူတည်လိမ့်မယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ခုစမ်းသပ်ကြည့်ရသလောက်တော့...အင်းအခြေအနေနည်းနည်းတိုးတက်လာပါတယ်...ခင်ဗျားတို့ရောက်လာလို့ထင်တယ်...အစကအခြေနေလုံးဝမကောင်းဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဒေါက်တာ..."
"မလိုပါဘူးဗျာ...ကျွန်တော်တို့...တာဝန်တွေပါ..."
"ဟုတ်..."
"သွားခွင့်ပြုပါဦး...."
( အပေါ်ကဟာကိုeng လိုပြောတယ်မှတ်နော်🤭)
ဆရာဝန်နှင့်သူနာပြုတွေထွက်သွားတော့မှ ဇွဲရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာသည်။ တည်တံ့လဲ ရေဝင်ချိုးလိုက်၏။ ရေချိုးပြီးတော့မှ စိတ်ကနည်းနည်းလန်းလာသည်။
" ဇွဲ..ခန့်ပိုင်ကိုရေပတ်လေးတိုက်ပေးရလားမသိဘူး..."
"အင်းငါလဲမသိဘူးလေ..."
"ဪ..သိပြီ..နှိုင်းကိုမေးလိုက်မယ်..."
"မင်းဘာသာဖုန်းဆက်ချင်ဆက်မယ်ပေါ့..."
"ခန့်ပိုင်အတွက်ပါနော်..."
တည်တံ့ig ထဲဝင်ပြီး စာပို့ကြည့်လိုက်သည်။ စာပြန်လာတဲ့သူကြောင့် vc ခေါ်လိုက်၏။ ဖုန်းထဲမှာပေါ်လာတဲ့ အကြည်ဓာတ်လေးက ရင်ထဲက်ိုအေးချမ်းစေသည်။
" ဘာလုပ်နေတာလဲ...နှိုင်း..."
" ခဏနေ....တိမ်ယံတို့လာခေါ်တော့မှာ..သူလာခေါ်တာစောင့်နေတုန်း....မင်းဆီကစာကိုမျှော်နေတာ..."
"ဟုတ်လား...ကိုကိုတိမ်ယံလာခေါ်ရင်လဲ...သူနဲ့ပေါင်းပြီး..ကောင်မလေးတွေ မကြည့်နဲ့နော်..."
"မကြည့်ပါဘူးတည်တံ့ရယ် ..မင်းသာအဲ့ဒီမှာဂရုစိုက်..."
"အင်းပါ...ကျွန်တော့်ကိုလွမ်းလား..."
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ဇွဲရောဘယ်မှာလဲ..."
"ခန့်ပိုင်ဘေးမှာထိုင်နေတာ..."
"ခန့်ပိုင်အခြေနေကဘယ်လိုလဲ..."
"စိုးရိမ်ရသေးတယ်ပြောတယ်...."
"သက်သာသွားမှာပါ..."
"အင်း...အဲ့တာမေးမလို့..ရေပက်တိုက်ပေးလို့ရလားသူ့ကို..."
"ဒဏ်ရာတွေကများလား.."
"များတယ်..."
"ချွေးထွက်များတဲ့နေရာလေးတွေပဲ တိုက်ပေးလိုက် ပြီးရင်...အက်ျီပြန်လဲပေးထားလိုက်..."
"အွန်း...ဇွဲကြားလား..နှိုင်းပြောတာ.."
"အေးကြားတယ်...ငါက နားထောင်နေတာ ရေပက်တိုက်ပေးဖို့ကိစ္စမေးပါမလားလို့..."
"မေးနေတာပဲလေ..."
"ခွဲရတာမှ တစ်ရက်ရှိသေးတယ်..တအားတွေလွမ်းနေတာလား..."
"လီး..."
"ငါပြောတာမဟုတ်လို့လား..."
"မင်းပြန်ထွက်လာမှ တွေ့မယ်ငါနဲ့..."
တည်တံ့တို့ကိုစ၍ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ ဇွဲကို ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။ သူများလင်လင်တွေ အလွမ်းသယ်တာကို မနာလိုဖြစ်နေတာ ဇွဲဟိန်းဆက်တို့က ၁ရက်နေနေဘာနေနေ လွမ်းတာပဲ။ဇွဲကိုပြောပြီးဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ အပြုံးလှလှလေး နဲ့တည်ကြည်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့နှိုင်းကိုတွေ့ရတော့ ရင်ထဲက ကလိကလိနဲ့ မနေတတ်ဖြစ်ရပြန်သည်။
" ဘာတွေပြုံးနေတာလဲ..နှိုင်းမြတ်ဘုန်းတို့က ယောက်ျားနဲ့ဝေးနေရတာကို ပြုံးနေနိုင်သေးတယ်နော်..."
"ဟားဟား...အကြာကြီးခွဲရတာမှမဟုတ်တာကွာ...ခန့်ပိုင်သက်သာတာနဲ့ပြန်လာခဲ့တော့...."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်ဗျ..."
"လိမ်မာလိုက်တာ...ကိိုကို့တည်တံ့လေးက..."
"နှိုင်းခင်ဗျား..မစနဲ့နော်...ရင်ထဲမှာကလိကလိနဲ့ မနေတတ်ပါဘူးဆိုနေ...."
"မစပါဘူး ...ကိုကိုက အူယားလို့ပါ.."
"နှိုင်းလို့ ....အေးဗျာ..စထားနော် အဲ့ကိုပြန်ရောက်မှ အတိုးရော အရင်းပေါင်းပြီး အပြစ်ပေးပစ်မယ်..."
"ဘယ်လိုအပြစ်ပေးမှာလဲ..."
"အခန်းတွင်းလေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီးအပြစ်ပေးမှာ..."
" မင်းနော်...ဒါပဲကွာ...တိမ်ယံတို့လာနေပြီ..."
"ပြောပြီးပြီနော် ....ပြန်လာလို့ကတော့..."
"အင်းပါ..ဒါပဲနော်..."
"အင်း..."
တည်တံ့ဖုန်းကိုချပြီးနောက် နှိုင်းတို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက် ဘုရားကိုထွက်လာကြသည်။ဘုရားကိုရောက်တော့ သက်ဆိုင်ရာ နေ့နာမ်ထောင့်တွေကို ရှိခိုးလိုက်ကြသည်။ ဘုရားကပြန်လာတော့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင်ထိုင်၍ မုန့်ဝင်စားကြသည်။မုန့်စားပြီး ဆိုင်ကအထွက် မကောင်းဆိုးဝါးမနှင့် တိုးသည်။
" ပျော်ပါးနေကြတာလား ...ဘုန်းတို့က..."(ဆွေ)
"မင်းအပူပါလို့လား..."(တိမ်ယံ)
"အို...တို့ကဝင်ပါချင်လို့ပါ...."(ဆွေ)
"နင့်လိုကောင်မကိုငါတို့နဲ့တန်းယှဉ်ပြီး ဝင်ပါချင်ရအောင်အ
ဆင့်တူလို့လား .."(သစ္စာ)
"ဘာပြောတယ်..."(ဆွေ)
"နားကန်းနေတာလား..."(သစ္စာ)
" ငါကြားတယ်ရွဲ့မေးနေတာ..."(ဆွေ)
"ဟွန့်...မကောင်းဆိုးဝါးမ...စနိုက်မ.."(သစ္စာ)
"နင့်အပေါက်ကိုပိတ်ထားလိုက်..ခိုင်သစ္စာဖြိုး.."(ဆွေ)
"မင်းကအရင်ငါတို့ကိုလာပြီး..ခွေးစကားတွေလာပြောနေတာလေ...ငါတို့လမ်းငါတို့သွားနေတာကို ရှေ့ကလာပိတ်နေပြီးတော့..."( တိမ်ယံ)
" ငါကလဲ နင်တို့နဲ့ပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး..နှိုင်းမြတ်ဘုန်းနဲ့ပြောချင်တာ.."(ဆွေ)
"မင်းကိုငါနဲ့လာပြီးမပတ်သတ်ဖို့ အစကထဲက ပြောထားပြီးသားနော်..."( နှိုင်း)
"ငါလဲပတ်သတ်ချင်လိုလို့ ထင်နေတာလား..ငါကသတိပေးချင်လို့လာတာမင်းဆီကို...ဒီမယ်..မောင့်ကို အမြန်ဆုံးကွဲလိုက်...မောင်ကတစ်နေ့တို့အပိုင်ဖြစ်လာစေရမယ်...."(ဆွေ)
"ဘာပြောတယ်..ဘယ်ကမောင်လဲ မင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့သူတွေကို မပတ်သက်ဘူးရွံ့လွန်းလို့..."
" မောင်ဆိုတာ..စိုင်းတည်တံ့ဉီးကိုပြောနေတာ..."
" ဘာပြောတယ် ....ဟားဟား...မင်းပါးစပ်ကငါ့ယောက်ျားကိုမောင်တဲ့...ရူးနေတာလား...စိုင်းတည်တံ့ဉီးက ..ငါ့ယောက်ျားဆိုတာမေ့နေတာလား...ငါ့အပိုင်...ငါ့ယောက်ျား..ငါနဲ့ယူထားတာ...မင်းနားလည်လား..."
"မောင်က..ငါ့လိုမိန်းကလေးနဲ့....နင့်လိုကောင်ကို..ယှဉ်ရင်ဘယ်သူကိုရွေးမယ်ထင်လဲ..."
"ဒီမယ် အမိ..ရူးနေတာလား..ငါ့ညီက...နှိုင်းကိုဘယ်လိုတွေတောင် စွဲလမ်းနေတာမသိဘူးလား...မောင်ဆိုပြီး...ငါ့ညီကိုမခေါ်စမ်းနဲ့..တည်တံ့သာကြားလို့ကတော့....မင်းလျှာကိုဖြတ်ပစ်နေပြီး...ရွံလွန်းလို့..."(တ်ိမ်ယံ)
" မောင်က ငါ့ကိုသိပ်ချစ်တာ..."
"ရူးနေတာလား..လင်တာရူးလွန်းပြီး....တိုက်ပေါ်ကခုန်ချသေလိုက်...စိုင်းတည်တံ့ဉီးကနင့်ကိုချစ်ပါတယ်ပြောဖူးလား..."(သစ္စာ)
" ဖယ်စမ်းအရူးမ..နောက်တစ်ခါငါတို့နဲ့လာမပတ်သက်နဲ့..."(နှိုင်း)
"နင်...နင်..."
"လက်ညှိုးကြီးလွှတ်မထိုးနဲ့
ငါ့ကို...ထိုးချင်လဲ ချီးပုံသွားထိုး..ဖယ်စမ်း.."(သစ္စာ)
"ကောင်မ...တောက်စ့်..."
" ဘာပြောတယ် ပြန်ခေါ်လိုက်စမ်း...ဟဲ့ကောင်မနင်ကဘာစောက်ဆင့်နဲ့ငါ့ကိုအဲ့လိုခေါ်တာလည်း..လမ်းဘေးအဆင့်က
ကောင်မကများ ငါ့ကို..."
" အ..လွှတ်စမ်း...နင်လက်မပါနဲ့..."
"မလွှတ်နိုင်ဘူး...ဆွဲတယ်ဟာ..."
"နင်နင်..."
" သစ္စာလွှတ်လိုက်ရှက်စရာကြီး...အဲ့လိုကောင်မနဲ့ယှဉ်မဖြစ်ပါနဲ့ဟာ..."( နှိုင်း)
" ချ...ချ...သစ္စာလုပ်ထား..."(တိမ်ယံ)
သစ္စာကဒေါသထွက်၍ ဒါလီဆွေ ဆံပင်ကိုဆောင့်ဆွဲပစ်လိုက်သည်။ နှိုင်းကလဲ တားရသည် ဆိုင်အပြင်ဘက်ဖြစ်တာဆိုတော့တခြားသူတွေကဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။ ဒါကို တိမ်ယံကပါ လက်ခုပ်တီး၍ အားပေးနေတာကြောင့် နှိုင်းမှာ ကိုယ့်နဖူးကိုသာ ပြန်ရိုက်လိုက်သည်။နောက်ပိုင်းကျဒါလီဆွေကပါ သစ္စာကိုပြန််ဆွဲတာကြောင့် နှိုင်းနှင့်တိမ်ယံမှာ သစ္စာကိုပြန်ဆွဲခေါ်ရတော့သည်။ဒါကိုမကျေမနပ်ဖြစ်နေတဲ့သစ္စာကြောင့် ခေါင်းကိုသာခါလိုက်သည်။
" အဲ့ကောင်မကိုမကျေနပ်ဘူး..."
"တော်ပါတော့သစ္စာရယ်..ဆံပင်တွေကပွကုန်ပြီ ဒီနေ့က တိမ်ယံမွေးနေ့လေဟာ..."
"နောက်တစ်ခါဆိုခွင့်မလွတ်ဘူး.."
"အေးပါ..အဲ့ကျမှထပ်ရိုက်တော့နော်..ခုတော့ငါမွေးနေ့မှာပျော်ပျော်လေ...let's go ငါ့အတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ပေးဖို့သွားကြမယ်..."
တိမ်ယံ့စကားကြောင့် စိတ်ညစ်စရာတွေကိုမေ့၍ တိမ်ယံလိုချင်တာတချို့ကိုလိုက်ဝယ်ပေးလိုက်ကြသည်။ သူလိုချင်တာတွေကို ဝယ်ပေးပြီး အကုန်လျှောက်ပတ်သွားကြသည်။ညဘက်ရောက်တော့ တိမ်ယံတို့အိမ်မှာပွဲကျင်ပကြသည်။ အချိန်အတော်ကြာမှ ပြီးတာကြောင့် နှိုင်းတို့တွေအားလုံးပင်ပန်းသွားကြသည်။ နှိုင်းရောမာမီပါ တိမ်ယံတို့အိမ်တွင် အိပ်ကြတာဖြစ်သည်။
........................................................................
(တည်တံ့တို့ကိုမြန်မြန်အပြီးသတ်တော့မှာမို့ အားတာနဲ့ ရေးပြီးတင်သွားတော့မယ် ဖတ်ပေးတဲ့သူတွေကိုချစ်တယ်နော်..ဖတ်ရတာအဆင်ပြေမယ်ထင်တယ်)
........................................................................
"အေျခေနဘယ္လိုလဲ..."
" စိုးရိမ္ရတယ္ေျပာတာပဲ...ေစာင့္ၾကည့္ရမယ္တဲ့..."
"ဘယ္သူလုပ္တာလဲ BB...မင္းသိတယ္မလား ..."
"ငါမသိဘူး..."
"မင္းမသိလို႔ရမလား...မင္းအကူညီေတာင္းခဲ့တာေလ..."
"ငါအကူညီေတာင္းတာဆိုတာဟုတ္တယ္ဒါေပမဲ့..ဘာမွမသိခဲ့ဘူး..."
"မင္းေခါင္းေရွာင္လို႔ရတယ္...ငါသိလို႔ကေတာ့ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး..."
"မင္းတို႔ျပန္နားေတာ့ ..ခုမွေရာက္တာမလား..."
"မလိုဘူး...သူ႔မွာငါတို႔ရိွဖို႔လိုတယ္..."
တည္တံ့ အခန္းထဲကိုၾကည့္၍ ေျပာလိုက္သည္။ကုတင္ေပၚမွာေအးခ်မ္းစြာ လွဲေလ်ာင္းေနသူဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္ခဲ့မလဲ တစ္ေယာက္ထဲျပသာနာေတြလဲ
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေသးသည္။ လွဲေနသူ၏ ေဘးေတြထိုင္၍ ငိုေနတဲ့ဇြဲေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာအားတင္းထားရသည္။
" မင္းသေဘာပါ...ဒါဆိုငါသိသေလာက္စံုစမ္းေပးမယ္..."
"ok...မင္းသြားခ်င္သြားလို႔ရတယ္ငါတို႔ရိွေနေပးဖို႔လိုတယ္...သူ႔အနားမွာ..."
" ေနာက္မွေတြ့မယ္..."
( eng လို႔ေျပာတယ္သတ္မွတ္ေပးေနာ္ အေပၚကဟာေတြကို🤭)
BB ကိုေခါင္းညိတ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲကိုဝင္လိုက္သည္။ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔လူကိုၾကည့္၍ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ၿပီး ေဒါသထြက္လာရသည္။ နာက်င္စြာငိုေနတဲ့ ဇြဲကိုလည္းၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္းပိုျဖစ္ရသည္။
" မငိုနဲ႔ေတာ့...မင္းငိုေနတာသိရင္ သူစိတ္မေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္...ေရာက္ထဲကနားလဲမနားရေသးဘူး..ေရခ်ိဳးၿပီးနားခ်င္နားလိုက္ေလ..."
တည္တံ့တို႔ေလဆိပ္ကဆင္းၿပီး ခန္႔ပိုင္ကိုတင္ထားတဲ့ေဆးရံုကိုတန္းထြက္လာတာျဖစ္သည္။ ေဆးရံုကိုေရာက္တာနဲ႔ ခန္႔ပိုင္ကိုၾကည့္ၿပီး ဆက္တိုက္ငိုေနတဲ့ ဇြဲေၾကာင့္ တားရေတာ့သည္။ သူပင္ပန္းၿပီးလဲသြားပါက တည္တံ့ပို၍ စိတ္ညစ္ရမွာျဖစ္သည္။
"မင္းအရင္ခ်ိဳးခ်င္ခ်ိဳးေလ...ငါကရတယ္..."
"ေတာ္ၿပီ..မင္းအရင္ခ်ိဳး..."
"အင္းဟုတ္ၿပီး..."
ဇြဲေရခ်ိူးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့မွ ခန္႔ပိုင္အနားကို ကပ္၍ ထိုင္လိုက္သည္။ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္၍ မ်က္ႏွာေပၚက ဒဏ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုၾကည့္၍ မ်က္ရည္က်မိသည္။ ဇြဲနဲ႔ တည္တံ့အေပၚကိုဆို အစစအရာရာသည္းခံၿပီး အရႈံးေပးတတ္တဲ့ ခန္႔ပိုင္ကို ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ျမင္ရတာ ရင္နာသည္။
" ခန္႔ပိုင္...မင္းကဘာမျွဖစ္လို႔မရဘူး...ဇြဲကမင္းရိွမျွဖစ္မွာ...ငါကလဲမင္းရိွမွ ရမွာမို႔ ...ျပန္ႏိုးထလာေပးပါ...မင္းကိုငါတို႔ကသိပ္ခ်စ္တာ...ႏိႈင္းကလဲမင္းကိုခ်စ္တယ္...မာမီလည္း စိတ္ပူေနတယ္...မင္းကငါတို႔ကိုနာက်င္ေအာင္မလုပ္ဘူးဆိုတာကိုသိတယ္...ႏိုးထလာေပးပါ..."
"ငါကေသခ်ာေပါက္ မင္းအတြက္တရားမ်ွတေအာင္ႀကိဳးစားေပးမွာမို႔...မင္းက ျမန္ျမန္ႏိုးထလာေပးပါ...ငါဇြဲေရ႔ွမွာ မငိုမိေအာင္ထိန္းခ်ူပ္ထားတယ္...ငါသာမ်က္ရည္က်ေနခဲ့တယ္ဆိုရင္...ဇြဲကပိုၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္...ဇြဲကငါတို႔ကိုတအားခ်စ္တာမင္းသိတယ္မလား..မင္းကိုဆိုသူကပိုခ်စ္တယ္..မင္းကသူ႔ေယာက္်ားေလ..ဟားဟား...အဲ့တာေၾကာင့္ျပန္န္ိုးထလာေပးပါေနာ္..."
တည္တံ့ေျပာေနသမ်ွကို ေရခ်ိူးခန္းတံခါးကိုမပိတ္ဘဲ ခိုး၍ နားေထာင္ၿပီး ထိုင္ခ်ခါငိုေနခဲ့သည္။ ဇြဲငိုေနတာကို တည္တံ့ၾကားသြားမွာဆိုတာေၾကာင့္အသံတိတ္ ရိႈက္ငိုေနရသည္။ ငိုခ်င္ေနတာေတာင္ ဇြဲေၾကာင့္မငိုဘဲတင္းခံထားတဲ့တည္တံ့အေၾကာင္းသိလို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို အသာတၾကည္ဝင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ငို၍ ေျပာေနေသာ တည္တံ့စကားေတြကိုၾကားေတာ့ ရင္ထဲမွာတင္းၾကပ္လာရသည္။
"ခန္႔ပိုင္ျမန္ျမန္ႏိုးလာေတာ့ေနာ္...မင္းႏိုးလာရင္..ငါတို႔ဟိုကိုျပန္မယ္..မာမီကလည္းစိတ္ပူေနတာ...ငါကလည္းႏိႈင္းကိုအၾကာႀကီးမခြဲႏိုင္ဘူးအဲ့တာေၾကာင့္ျမန္ျမန္ႏိုးလာေနာ္..."
" လူနာအေျခေနလာၾကည့္တာပါ..."
တည္တံ့ငိုေနတုန္း သူနာျပဳတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆရာဝန္ႀကီးကဝင္လာတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္၍ ငိုေနတာကိုရပ္လိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ...ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအေျခေနေလ..."
" စိုးရိမ္ရပါေသးတယ္...လူနာရဲ့အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္အေပၚမူတည္လိမ့္မယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ခုစမ္းသပ္ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့...အင္းအေျခအေနနည္းနည္းတိုးတက္လာပါတယ္...ခင္ဗ်ားတို႔ေရာက္လာလို႔ထင္တယ္...အစကအေျခေနလံုးဝမေကာင္းဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေဒါက္တာ..."
"မလိုပါဘူးဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္တို႔...တာဝန္ေတြပါ..."
"ဟုတ္..."
"သြားခြင့္ျပဳပါဦး...."
( အေပၚကဟာကိုeng လိုေျပာတယ္မွတ္ေနာ္🤭)
ဆရာဝန္ႏွင့္သူနာျပဳေတြထြက္သြားေတာ့မွ ဇြဲေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာသည္။ တည္တံ့လဲ ေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္၏။ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့မွ စိတ္ကနည္းနည္းလန္းလာသည္။
" ဇြဲ..ခန္႔ပိုင္ကိုေရပတ္ေလးတိုက္ေပးရလားမသိဘူး..."
"အင္းငါလဲမသိဘူးေလ..."
"ဪ..သိၿပီ..ႏိႈင္းကိုေမးလိုက္မယ္..."
"မင္းဘာသာဖုန္းဆက္ခ်င္ဆက္မယ္ေပါ့..."
"ခန္႔ပိုင္အတြက္ပါေနာ္..."
တည္တံ့ig ထဲဝင္ၿပီး စာပို႔ၾကည့္လိုက္သည္။ စာျပန္လာတဲ့သူေၾကာင့္ vc ေခၚလိုက္၏။ ဖုန္းထဲမွာေပၚလာတဲ့ အၾကည္ဓာတ္ေလးက ရင္ထဲက္ိုေအးခ်မ္းေစသည္။
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ...ႏိႈင္း..."
" ခဏေန....တိမ္ယံတို႔လာေခၚေတာ့မွာ..သူလာေခၚတာေစာင့္ေနတုန္း....မင္းဆီကစာကိုေမ်ွာ္ေနတာ..."
"ဟုတ္လား...ကိုကိုတိမ္ယံလာေခၚရင္လဲ...သူနဲ႔ေပါင္းၿပီး..ေကာင္မေလးေတြ မၾကည့္နဲ႔ေနာ္..."
"မၾကည့္ပါဘူးတည္တံ့ရယ္ ..မင္းသာအဲ့ဒီမွာဂရုစိုက္..."
"အင္းပါ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလြမ္းလား..."
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ဇြဲေရာဘယ္မွာလဲ..."
"ခန္႔ပိုင္ေဘးမွာထိုင္ေနတာ..."
"ခန္႔ပိုင္အေျခေနကဘယ္လိုလဲ..."
"စိုးရိမ္ရေသးတယ္ေျပာတယ္...."
"သက္သာသြားမွာပါ..."
"အင္း...အဲ့တာေမးမလို႔..ေရပက္တိုက္ေပးလို႔ရလားသူ႔ကို..."
"ဒဏ္ရာေတြကမ်ားလား.."
"မ်ားတယ္..."
"ေခြၽးထြက္မ်ားတဲ့ေနရာေလးေတြပဲ တိုက္ေပးလိုက္ ၿပီးရင္...အက္်ီျပန္လဲေပးထားလိုက္..."
"အြန္း...ဇြဲၾကားလား..ႏိႈင္းေျပာတာ.."
"ေအးၾကားတယ္...ငါက နားေထာင္ေနတာ ေရပက္တိုက္ေပးဖို႔ကိစၥေမးပါမလားလို႔..."
"ေမးေနတာပဲေလ..."
"ခြဲရတာမွ တစ္ရက္ရိွေသးတယ္..တအားေတြလြမ္းေနတာလား..."
"လီး..."
"ငါေျပာတာမဟုတ္လို႔လား..."
"မင္းျပန္ထြက္လာမွ ေတြ့မယ္ငါနဲ႔..."
တည္တံ့တို႔ကိုစ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ ဇြဲကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္။ သူမ်ားလင္လင္ေတြ အလြမ္းသယ္တာကို မနာလိုျဖစ္ေနတာ ဇြဲဟိန္းဆက္တို႔က ၁ရက္ေနေနဘာေနေန လြမ္းတာပဲ။ဇြဲကိုေျပာၿပီးဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၿပံဳးလွလွေလး နဲ႔တည္ၾကည္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ႏိႈင္းကိုေတြ့ရေတာ့ ရင္ထဲက ကလိကလိနဲ႔ မေနတတ္ျဖစ္ရျပန္သည္။
" ဘာေတြၿပံဳးေနတာလဲ..ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္းတို႔က ေယာက္်ားနဲ႔ေဝးေနရတာကို ၿပံဳးေနႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္..."
"ဟားဟား...အၾကာႀကီးခြဲရတာမွမဟုတ္တာကြာ...ခန္႔ပိုင္သက္သာတာနဲ႔ျပန္လာခဲ့ေတာ့...."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ခင္ဗ်..."
"လိမ္မာလိုက္တာ...ကိုကို႔တည္တံ့ေလးက..."
"ႏိႈင္းခင္ဗ်ား..မစနဲ႔ေနာ္...ရင္ထဲမွာကလိကလိနဲ႔ မေနတတ္ပါဘူးဆိုေန...."
"မစပါဘူး ...ကိုကိုက အူယားလို႔ပါ.."
"ႏိႈင္းလို႔ ....ေအးဗ်ာ..စထားေနာ္ အဲ့ကိုျပန္ေရာက္မွ အတိုးေရာ အရင္းေပါင္းၿပီး အျပစ္ေပးပစ္မယ္..."
"ဘယ္လိုအျပစ္ေပးမွာလဲ..."
"အခန္းတြင္းေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီးအျပစ္ေပးမွာ..."
" မင္းေနာ္...ဒါပဲကြာ...တိမ္ယံတို႔လာေနၿပီ..."
"ေျပာၿပီးၿပီေနာ္ ....ျပန္လာလို႔ကေတာ့..."
"အင္းပါ..ဒါပဲေနာ္..."
"အင္း..."
တည္တံ့ဖုန္းကိုခ်ၿပီးေနာက္ ႏိႈင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ဘုရားကိုထြက္လာၾကသည္။ဘုရားကိုေရာက္ေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ ေန့နာမ္ေထာင့္ေတြကို ရိွခိုးလိုက္ၾကသည္။ ဘုရားကျပန္လာေတာ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ထိုင္၍ မုန္႔ဝင္စားၾကသည္။မုန္႔စားၿပီး ဆိုင္ကအထြက္ မေကာင္းဆိုးဝါးမႏွင့္ တိုးသည္။
" ေပ်ာ္ပါးေနၾကတာလား ...ဘုန္းတို႔က..."(ေဆြ)
"မင္းအပူပါလို႔လား..."(တိမ္ယံ)
"အို...တို႔ကဝင္ပါခ်င္လို႔ပါ...."(ေဆြ)
"နင့္လိုေကာင္မကိုငါတို႔နဲ႔တန္းယွဉ္ၿပီး ဝင္ပါခ်င္ရေအာင္အ
ဆင့္တူလို႔လား .."(သစၥာ)
"ဘာေျပာတယ္..."(ေဆြ)
"နားကန္းေနတာလား..."(သစၥာ)
" ငါၾကားတယ္ရြဲ႔ေမးေနတာ..."(ေဆြ)
"ဟြန္႔...မေကာင္းဆိုးဝါးမ...စႏိုက္မ.."(သစၥာ)
"နင့္အေပါက္ကိုပိတ္ထားလိုက္..ခိုင္သစၥာၿဖိဳး.."(ေဆြ)
"မင္းကအရင္ငါတို႔ကိုလာၿပီး..ေခြးစကားေတြလာေျပာေနတာေလ...ငါတို႔လမ္းငါတို႔သြားေနတာကို ေရ႔ွကလာပိတ္ေနၿပီးေတာ့..."( တိမ္ယံ)
" ငါကလဲ နင္တို႔နဲ႔ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး..ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္းနဲ႔ေျပာခ်င္တာ.."(ေဆြ)
"မင္းကိုငါနဲ႔လာၿပီးမပတ္သတ္ဖို႔ အစကထဲက ေျပာထားၿပီးသားေနာ္..."( ႏိႈင္း)
"ငါလဲပတ္သတ္ခ်င္လိုလို႔ ထင္ေနတာလား..ငါကသတိေပးခ်င္လို႔လာတာမင္းဆီကို...ဒီမယ္..ေမာင့္ကို အျမန္ဆံုးကြဲလိုက္...ေမာင္ကတစ္ေန့တို႔အပိုင္ျဖစ္လာေစရမယ္...."(ေဆြ)
"ဘာေျပာတယ္..ဘယ္ကေမာင္လဲ မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သူေတြကို မပတ္သက္ဘူးရြံ႔လြန္းလို႔..."
" ေမာင္ဆိုတာ..စိုင္းတည္တံ့ဉီးကိုေျပာေနတာ..."
" ဘာေျပာတယ္ ....ဟားဟား...မင္းပါးစပ္ကငါ့ေယာက္်ားကိုေမာင္တဲ့...ရူးေနတာလား...စိုင္းတည္တံ့ဉီးက ..ငါ့ေယာက္်ားဆိုတာေမ့ေနတာလား...ငါ့အပိုင္...ငါ့ေယာက္်ား..ငါနဲ႔ယူထားတာ...မင္းနားလည္လား..."
"ေမာင္က..ငါ့လိုမိန္းကေလးနဲ႔....နင့္လိုေကာင္ကို..ယွဉ္ရင္ဘယ္သူကိုေရြးမယ္ထင္လဲ..."
"ဒီမယ္ အမိ..ရူးေနတာလား..ငါ့ညီက...ႏိႈင္းကိုဘယ္လိုေတြေတာင္ စြဲလမ္းေနတာမသိဘူးလား...ေမာင္ဆိုၿပီး...ငါ့ညီကိုမေခၚစမ္းနဲ႔..တည္တံ့သာၾကားလို႔ကေတာ့....မင္းလ်ွာကိုျဖတ္ပစ္ေနၿပီး...ရြံလြန္းလို႔..."(တ္ိမ္ယံ)
" ေမာင္က ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္တာ..."
"ရူးေနတာလား..လင္တာရူးလြန္းၿပီး....တိုက္ေပၚကခုန္ခ်ေသလိုက္...စိုင္းတည္တံ့ဉီးကနင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္ေျပာဖူးလား..."(သစၥာ)
" ဖယ္စမ္းအရူးမ..ေနာက္တစ္ခါငါတို႔နဲ႔လာမပတ္သက္နဲ႔..."(ႏိႈင္း)
"နင္...နင္..."
"လက္ၫွိုးႀကီးလႊတ္မထိုးနဲ႔
ငါ့ကို...ထိုးခ်င္လဲ ခ်ီးပံုသြားထိုး..ဖယ္စမ္း.."(သစၥာ)
"ေကာင္မ...ေတာက္စ့္..."
" ဘာေျပာတယ္ ျပန္ေခၚလိုက္စမ္း...ဟဲ့ေကာင္မနင္ကဘာေစာက္ဆင့္နဲ႔ငါ့ကိုအဲ့လိုေခၚတာလည္း..လမ္းေဘးအဆင့္က
ေကာင္မကမ်ား ငါ့ကို..."
" အ..လႊတ္စမ္း...နင္လက္မပါနဲ႔..."
"မလႊတ္ႏိုင္ဘူး...ဆြဲတယ္ဟာ..."
"နင္နင္..."
" သစၥာလႊတ္လိုက္ရွက္စရာႀကီး...အဲ့လိုေကာင္မနဲ႔ယွဉ္မျဖစ္ပါနဲ႔ဟာ..."( ႏိႈင္း)
" ခ်...ခ်...သစၥာလုပ္ထား..."(တိမ္ယံ)
သစၥာကေဒါသထြက္၍ ဒါလီေဆြ ဆံပင္ကိုေဆာင့္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ ႏိႈင္းကလဲ တားရသည္ ဆိုင္အျပင္ဘက္ျဖစ္တာဆိုေတာ့တျခားသူေတြကဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။ ဒါကို တိမ္ယံကပါ လက္ခုပ္တီး၍ အားေပးေနတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းမွာ ကိုယ့္နဖူးကိုသာ ျပန္ရိုက္လိုက္သည္။ေနာက္ပိုင္းက်ဒါလီေဆြကပါ သစၥာကိုျပန္္ဆြဲတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းႏွင့္တိမ္ယံမွာ သစၥာကိုျပန္ဆြဲေခၚရေတာ့သည္။ဒါကိုမေက်မနပ္ျဖစ္ေနတဲ့သစၥာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုသာခါလိုက္သည္။
" အဲ့ေကာင္မကိုမေက်နပ္ဘူး..."
"ေတာ္ပါေတာ့သစၥာရယ္..ဆံပင္ေတြကပြကုန္ၿပီ ဒီေန့က တိမ္ယံေမြးေန့ေလဟာ..."
"ေနာက္တစ္ခါဆိုခြင့္မလြတ္ဘူး.."
"ေအးပါ..အဲ့က်မွထပ္ရိုက္ေတာ့ေနာ္..ခုေတာ့ငါေမြးေန့မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလ...let's go ငါ့အတြက္ေမြးေန့လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးဖို႔သြားၾကမယ္..."
တိမ္ယံ့စကားေၾကာင့္ စိတ္ညစ္စရာေတြကိုေမ့၍ တိမ္ယံလိုခ်င္တာတခ်ိဳ႕ကိုလိုက္ဝယ္ေပးလိုက္ၾကသည္။ သူလိုခ်င္တာေတြကို ဝယ္ေပးၿပီး အကုန္ေလ်ွာက္ပတ္သြားၾကသည္။ညဘက္ေရာက္ေတာ့ တိမ္ယံတို႔အိမ္မွာပြဲက်င္ပၾကသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ၿပီးတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းတို႔ေတြအားလံုးပင္ပန္းသြားၾကသည္။ ႏိႈင္းေရာမာမီပါ တိမ္ယံတို႔အိမ္တြင္ အိပ္ၾကတာျဖစ္သည္။
........................................................................
(တည္တံ့တို႔ကိုျမန္ျမန္အၿပီးသတ္ေတာ့မွာမို႔ အားတာနဲ႔ ေရးၿပီးတင္သြားေတာ့မယ္ ဖတ္ေပးတဲ့သူေတြကိုခ်စ္တယ္ေနာ္..ဖတ္ရတာအဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္)
........................................................................