နှိုင်းနိုးလာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးနာကျင်ကိုက်ခဲနေသည်။ ညကတော်တော်နဲ့မပြီးဆုံးနိုင်သူကြောင့် သူခုထိမထနိုင်သေး ။
ထိုကောင်လေးကျားပေါက်လေးမဟုတ်ပဲကျားကြီးမှန်း နှိုင်းအမှန်တစ်ကယ်သိသွားခဲ့ရပြီ။ တော်ပါတော့ဆိုလဲမရ ။ သူငိုမှရပ်ပေးသည်။ ဒါတောင်သူကပြောသေးသည်။
"ခင်များ ယောကျာ်းငယ်ငယ်လေးယူထားပြီ ဒီလောက်တော့ခံနိုင်ရမှာပေါ့ ။ တစ်ခါထဲနဲ့တင်းတိမ်ရအောင် ကျုပ်ကိုခင်များလို အဖိုးကြီးထင်နေလား "တဲ့
နှိုင်းဆက်အိပ်နေလို့ အဆင်မပြေတော့။ ဆေးရုံကလဲသွားရအုံးမှာမို့ သူ့ဖက်ထားတဲ့ကြားကရူန်းထွက်လိုက်သည်။ ရေမိုးချိုးကာ ထွက်လာတဲ့ထိ သကောင့်သားလေးကမနိုးသေး ။သူလဲမနိုးတော့ပဲအောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။
မနက်စာစားရန်မီးဖိုထဲ၀င်လာတော့ ညိုသွယ်နဲ့ဥမ္မာက မနက်စာပင်ပြင်ပြီးနေပြီမို့ သူအားနာသွားရသည်။
"အစ်ကို ဘာလုပ်ကူပေးရအုံးမလဲ "
"ရပြီကိုကြီး အင်္ကျီတွေအနံစွဲကုန်လိမ့်မယ် ထိုင် ထိုင် မနက်စာ စားလိုက်တော့"
"ရတယ် အစ်ကို၀ိုင်းလုပ်ပေးချင်လို့ ညီမလေးတို့ တစ်ခြားဟာလုပ်လိုက်လေ "
"ဟုတ်အဲ့ဒါဆို သွားလုပ်လိုက်မယ်နော် "
"အွန်း "
နိူင်း မီးဖိုကိစ္စများ ကူနေစစဥ် မာမီကဆင်းလာခဲ့သည်။
မြတ် မီးဖိုးထဲ၀င်လာစဥ် သားနိူင်းတစ်ယောက် အလုပ်တွေကူလုပ်နေတာမြင်တော့ အံသြသွားရသည်။
"သားနှိုင်း အစောကြီးနိုးနေတာလား "
"ဟုတ်မာမီ "
"ဟိုကောင်ရော မနိုးသေးဘူးလား "
"သား နိုးလာတော့ သူအိပ်နေတုန်းမို့ မနိုးခဲ့ဘူး မာမီ"
"ဆေးရုံသွားရင်သူလိုက်ပို့ရမှာကို အခုသွားနိုးလိုက် "
"ဟို..."
နှိုင်း သွားမနိုးချင် တော်ကြာ အော်လိုက်မှဖြင့်။
"ကဲ မာမီဆက်လုပ်လိုက်မယ် သွားနိုးလိုက်သွား "
"ဟုတ် အဲ့ဒါဆိုသားသွားနိုးလိုက်မယ်နော် "
နှိုင်း တည်တံ့ကိုနိုးရန် အိပ်ပေါ်သို့တတ်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
တည်တံ့နိုးလာတော့ ဘေးတွင်ဘယ်သူမှရှိမနေ တည်တံ့နိုးလာတော့ဘေးတွင်ဘယ်သူမှရှိမနေတာမို့ စိတ်ကမကြည်တော့။
ဘေးဘီ၀ဲယာကြည့်တော့လဲဟိုလူကို မတွေ့။ ထိုစဥ် တံခါးဖွင့်သံကြောင့် သူခေါင်းထောင်ကြည့်လ်ုက်တော့ သူရှာနေတဲ့လူမို့ သူပြန်လှဲအိပ်လိုက်သည်။
"တည်တံ့ ထတော့ ငါဆေးရုံသွားရမှာ လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆို နောက်ကျတော့မယ် ထတော့ "
"ကျုပ် အိပ်ချင်သေးတယ် "
"တည်တံ့လို့ "
"ကိုယ့်မျက်လုံးနဲ့ကိုယ်အိပ်တာတောင် အိပ်လို့မရဘူးလား နားငြီးတယ် တိတ်တိတ်နေ "
"ထပါကွာ နောက်ကျမှာဆိုးလို့ သွားရမှာလဲဝေးတယ် "
"အဲ့ဒါ ခင်များကိစ္စလေဒီနေ့မသွားနဲ့တော့"
"မရဘူး သွားရမှာ "
"ခွင့်ထပ်ယူလိုက် "
"မနေ့ကယူပြီပြီလေ "
"ထပ်ယူလိုက်"
"မရဘူးလို့ "
"မရရင်လဲကိုယ်ဟာကိုသွား ကျုပ်ကိစ္စမဟုတ်တော့ဘူး "
"အင်းပါ "
ဘယ်လိုမှပြောမရသူကို နှိုင်းဆက်မပြောချင်တော့ ။ လက်လျှော့လိုက်ကာ အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။
"ဟိုအကောင် နိုးမရဘူးလား "
"သားမနိုးခဲ့တာမာမီ အရမ်းအိပ်မောကျနေလို့"
"သားသူဘက်က ကာပြောပေးနေတာ မလား မာမီသိတယ် "
"မဟုတ်ပါဘူး မာမီ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ မနက်စာစားသွား ဆေးရုံသွားရမှာဆိုတော့ "
"သားနောက်ကျနေမှာဆိုးလို့ မစားတော့ဘူး ကားပဲငုားသွားလိုက်တော့မယ် "
"သားအဆင်ပြေတာ သေချာရဲ့လား "
"သေချာပါတယ်မာမီရဲ့ "
"အေးအေး ဒါနဲ့ မေမေ ၀င်ပါတာမဟုတ်ဘူးနော် "
"ဘာကိုလဲ မာမီ "
"သားအမေ မနက်ဖြန်ကြန်တော့မှာတဲ့ သားနူတ်ဆက်အုံးမလား "
"ဟင်အင့် မနူတ်ဆက်တော့ပါဘူး မာမီပဲနူတ်ဆက်တယ်ပြောပေးလိုက်ပါ"
"လာသား မာမီဖက်ထားပေးမယ် "
နှိုင်း မာမီရင်ခွင်ထဲတိုး၀င်လိုက်သည်။မြတ် တိုး၀င်လာသော ကလေးကိုတင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပေးလိုက်မိသည်။ သူတ်ို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပြာသာနာကို မြတ်သိပါသည်။ သားအရင်းလိုချစ်ရတဲ့ကလေးမို့ သူကြာကြာလေးနှစ်သိမ့်ပေးနေမိသည်။
နှိုင်း မေမေကို သွားနူတ်ဆက်ချင်ပေ့မယ့် နာကျင်စရာကောင်းတဲ့ဒဏ်ရာတွေကြောင့် သွားနူတ်မဆက်ချင်။ မာမီဖက်ထားပေးတာကြောင့်သူ အားတွေရှိလာရသည်။
" သားသွားတော့မယ်နော် ...မာမီ.."
"မနက်စာ စားရအောင်လေ သား "
"မစားတော့ဘူးမာမီ နောက်ကျနေလို့ သွားတော့မယ် "
နှိုင်း လမ်းထိပ်ထိလမ်းလျှောက်ကာ ကားငုားလိုက်ပြီး ဆေးရုံသို့လာခဲ့လိုက်သည်။ ဆေးရုံရောက်တော့
"ရော့ နင်စာပို့ထားလို့ ငါ၀င်၀ယ်ပေးခဲ့တာ ရှမ်းသုတ် "
"ဟဲကျေးဇူးပဲ "
"နှိုင်း လုပ်ပါအုံး ညကအခြေနေလေး"
"ဘာကိုလဲ "
"အိမ်ထောင်သည်ဘ၀လေးကဘယ်လိုလဲ သိချင်လို့လေဟာ "
"သိချင်လင်ယူလိုက် "
"ဘာ !!ယူစရာလား "
"အဲ့ဆိုမမေးနဲ့ "
"ငါက ငါညီအကြောင်းငါသိလို့မေးတာ "
"မင်းညီအကြောင်းမင်းအသိဆုံးမလား "
"အင်း လေ"
နှိုင်း ဘာမှဆက်မပြောပဲ ပြုံးနေလိုက်စဉ်
"ဟင် နှိုင်း မင်းလည်ပင်းက ဘာကြီးလဲ "
"ခြင်ကိုက်တာ "
"မဖြစ်နိုင်ဘူး ကျားကိုက်တာဖြစ်ရမယ် "
"ဘယ်ကကျားရမှာလဲ စိုင်းတည်တံ့ဦးမလား "
နှိုင်းမျက်နှာတွေရဲလာကာ
"နင်တို့ တော်ကြတော့ဟာ "
"အမလေး အပျိုလေးဖြစ်တဲ့ငါက မရှက်ရဘူးနင်က "
"တော် လိုက်တော့လို့"
"ဟားဟား သူရှက်နေပြီ ရှက်နေပြီ "
"မင်းတို့ "
'ယံ '
ဆေးရုံးကြီးမှာ ပြေးလိုက်လွှားလိုက်စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ ချစ်စရာဆရာ၀န်လေး သုံးယောက် ရှိလေတော့သည်။
တည်တံ့ ဟိုတစ်ယောက်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်တာကြောင့်လိုက်မပို့ဘဲ ပြန်အိပ်လိုက်တာ ၁၀နာရီကျော်မှနိုးလာသည် ။ ညက ပင်းပန်းပြီး အိပ်ရေးပျက်ထားရတာကို လုပ်ထားတဲ့ကိုယ်တောင်ဒီလောက်ပင်ပန်းတာကို ခံရတဲ့သူဘယ်လိုနေမယ်မသိပါ ။ စေတနာနဲ့ မသွားနဲ့ပြောတာကို အတင်းသွားချင်တာခံပါလေစေ ။
အောက်ထက်ကိုဆင်းလာတော့ မာမီလည်းအပြင်ထွက်သွားတယ်တဲ့ တည်တံ့ကိုဆို ဘယ်သူမှအရေးမလုပ်ကြ နေပေါ့ ကိုယ်ဘာသာ ဘီယာသောက်နေလည်းရတယ် ခုလောလာဆယ်တော့ ဆာနေတဲ့ဗိုက်ကိုဖြည့်ရမှာကြောင့် မီးဖိုချောင်ထဲဝင်လာပြီ ခုံပေါ်ထိုင်လိုက်သည်။
" ဘာရှိလည်းငါတွက်..."
"နန်းကြီးသုပ်ရှိတယ်.. ..အကိုလေး..."
"သုပ်ထားတာကြာပြီးလား..."
"နည်းနည်းတော့ကြာပြီး ....အကိုလေးနှိုင်းမသွားခင်ကလုပ်ပေးသွားတာ..."
"သူလုပ်ပေးသွားတာလား..."
"ဟုတ်တယ်..."
"အဲ့တာဘဲ ချပေးလိုက် ...ကော်ဖီတစ်ခွက်ရော် ...."
"ဟုတ်..."
ချလာပေးတဲ့ နန်းကြီးသုတ်ကို တည်တံ့စားကြည့်လိုက်တော့ အမယ် ဘယ်ဆိုလို့လည်း ပွနေတာတောင် စားလို့ကောင်းတုန်းဘဲ တော်သာဘဲ တည်တံ့တို့ယောက်ျားရကံကောင်းသည်ဟုကိုယ်ဘာသာချီချုးနေရမည်။
တည်တံ့တစ်ယောက် မနက်စာစားပြီး ပြန်အိပ်လိုက်တာ ညနေ 4 နာရီမှနိုးသည် ။ မာမီလည်းပြန်ရောက်နေပြီးဖြစ်တာကြောင့်မာမီနားကိုကပ်၍ ပိုက်ဆံတောင်းနေရသည်။
" မာမီကလည်းပေးပါဗျာ...."
"မပေးနိုင်ဘူး....ဟိုနေ့ကမှပေးထားတာကို..."
"လုပ်ပါဗျာ...."
"မပေးဘူးပြောပြီးပြီမလား ...သွားပွတ်သီးပွတ်ကပ်နဲ့...ကလေးမဟုတ် ...ခွေးမဟုတ်နဲ့...."
"ခွေးဆိုလည်း မာမီမွေးထားတာဘဲ ...."
"စိုင်းတည်တံ့ဉီး...နင်သေချင်နေတာလား...ရော့ဟယ် ...ဒေါက်..."
"အ ...နာတယ် မာမီရာ ဘာလို့နဖူးကိုခေါက်ရတာလည်း ..."
" နာလည်း ..သေလိုက်..."
"ဟွန့်...ဒေါ်မြတ်သီဉီးတို့ မြန်း သားလေးတစ်ယောက်မွေးထားပြီနိုင်စားနေလိုက်တာ..."
" စိုင်းတည်တံ့ဉီး ...မင်းအချိုးတွေပြင်စမ်း...ယောက်ျားကရနေပြီး..မနက်ကလည်းမင်းလိုက်မပို့တာငါသိတယ်နော်...နှိုင်းလေးကသာ မင်းဘက်ကလိမ်မပေးရင် ...မနက်ကတဲ့က အရိုက်ခံနေပြီ..."
"မပြင်နိုင်ပါဘူး...ယောက်ျားရတာလည်း မာမီပေးစားလို့လေ...သားယူချင်လို့မှမဟုတ်တာ ...လိုက်မပို့တာမဟုတ်ဘူး ...သားကမသွားနဲ့လို့ပြောတာကို...အတင်းသွားချင်နေတာလေ.."
"ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါဆို ...လူနာတွေအတွက်ဆေးရုံးကိုသွားရမှာပေါ့..."
"သားက...စေတနာနဲ့ မသွားခိုင်းတာပါ ..
သူလည်းလူနာဖြစ်နေမှာဘဲ...ညကသားလုပ်တာသားသိတယ် ...မာမီမသိပါဘူးဗျာ..
"
"ဟဲ့ အကောင်..နင်နှိုင်းလေးကို ရိုက်ထားတာလား..."
"ရိုက်ထားတာမဟုတ်ဘူး ....စားထားတာမာမီရေ...မာမီသားတစ်ယောက်လုံးရထားတာကို နားမလည်းဘူးလား...."
"ပြန်လာခဲ့စမ်း...နင်ကိုယ်မာမီကိုပြောသင့်လားမပြောသင့်လားနားမလည်းဘူးလား.."
"မလာဘူး.....မာမီကနေရာတကပါတာကို သူများလင်လင်တွေကြား..."
"စိုင်းတည်တံ့ဉီး...."
တည်တံ့ မာမီကိုစပီး အပေါ်ကိုပြေးတက်လာလိုက်သည် သားအရင်းဘက်ကမှမပါဘူး မနေ့ကမှ သားနဲ့ညားလို့တော်ရတဲ့သားမက်ဘက်ကပါနေတဲ့ မာမီကို တည်တံ့ကြည့်မရပါ အခန်းထဲရောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုထုတ်၍ နှိုင်း 💙 လို့မှတ်ထားတဲ့ ဖုန်းနံပါတ်လေးကိုခေါ်ကြည့်လိုက်သည်။
" တီ....တီ....လူကြီးမင်းခေါ်ဆိူသော တယ်လီဖုန်းမှာ သတ်မှတ်ချိန်အတွင်းပြန်လည်းဖြေကြားခြင်းမရှိပါသဖြင့်...ခေတ်တအနားယူပြီးမှပြန်လည်းခေါ်ဆိုပါရှင့်...."
တည်တံ့ကြားချင်းတဲ့အသံမဟုတ်ဘူး ဆိုးလွန်လှတဲ့အသံထွက်ပေါ်လာတာကြောင့် ထက်ခေါ်ကြည့်လိုက် မကိုင် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ထက်ခေါ်ကြည့်တယ်မကိုင်....မအားလို့နေမှာပါဆိုပြီ စာပို့လိုက်သည်။
" ဘယ်အချိန်ပြီးမှာလည်း....လာကြိုမလို့.."
" စာကိုတွေ့ရင်ဖုန်းဆက်လိုက်...ok"
စာပို့ပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာဘူးတွေကို ထုတ်၍ သောက်ကောင်းကောင်းနှင့်ထိုင်သောက်နေလိုက်သည်။ ည၈နာရီထိုးသည့်အထိ ဖုန်းခေါ်မလာတာကြောင့် တည်တံ့ပြန်ခေါ်ကြည့်တော့လည်းမကိုင် ဘီယာဝင်ထားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဒေါသကိုထွက်လာသည်
" တောက်စ့်...ငါ့လိုးမဟာ...."
ထွက်နေတဲ့ဒေါသတွေပြေပြောက်အောင် ဘီယာဘူးကို ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ စိတ်တိုတိုနှင့် အောက်ကိုဆင်းလာပြီ မာမီအနားကိုသွားလိုက်သည်။
" မာမီ..နှိုင်းမြတ်ဘုန်း...ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလည်း..."
"မာမီလည်းမသိဘူးလေ..."
"သူကိုသူလူပျိုထင်နေတာလား...."
"ဟဲ့ ...ဟိုက အလေသွားလိုက်နေတာမဟုတ်ဘူး ...ဆေးရုံးသွားတာလေ.."
"အဲ့တာတွေစိတ်မဝင်စားဘူး...ခုထိပြန်မလာရအောင် သူကသိပ်သတ္တိတွေရှိနေတာလား...."
"အော်အရေးကြီးလူနာရှိလို့နေမှာပါ...ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်..."
"မကိုင်ဘူး...မာမီလူက... အချိန်နဲ့အချိန်ပြန်မလာဘူး အလုပ်ကိုတအားရူပ်တယ်...သူကိုစောင့်နေရတာ..."
" မင်းမစောင့်ချင်နေ ...မာမီစောင့်လိုက်မယ်..."
"တော်ပါ...အိပ်တော့ ..သားဘာသာ စောင့်မယ်..."
တည်တံ့မာမီကိုပြောပီး မီးဖိုချောင်ထဲဝင်၍ ခေါက်ဆွဲစားလျှက် ဟိုတစ်ယောက်ပြန်လာတာကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ တည်တံ့ စားနေတုန်း ကားသံကြားတာကြောင့် မီးဖိုအပေါက်ဝမှ ရပ်စောင့်နေလိုက်တော့ အိမ်ပေါ်တက်တော့မည် ဒေါက်တာ နှိုင်းမြတ်ဘုန်း ပင်ဖြင့်သည်။
နှိုင်းညဘက် ဆေးရုံးကပြန်လာတော့ မင်းမင်းက တံခါးလာဖွင့်ပေးသည် အိမ်ထဲဝင်တော့ တိတ်ဆိတ်နေပြီးဖြစ်သည် ။ ည၉နာရီဆိုတဲ့အချိန်က မိုးချုပ်နေပြီ မဟုတ်လား။ ဆေးရုံးကပြန်တော့မည်အချိန်ကြ အရေးပေါ်လူနာရောက်လာတာကြောင့် ခွဲခန်းဝင်ပေးပါဆိုသည့်ကြောင့် နှိုင်း၏ ဆေးခန်းကိုတောင်မသွားလိုက်ရသည် ။
နှိုင်းအိပ်ပေါ်တက်မယ်လုပ်တော့ မီးဖိုခန်းအပေါက်ဝတွင် နှိုင်းကိုစိုက်ကြည့်ကာ တည်တံ့က စကားဆိုလာသည်။
"ဘယ်အချိန်ရှိပြီ ထင်နေတာလည်း...အချိန်နဲ့အချိန်ပြန်လာရမယ်ဆိုတာမသိဘူးလား...ခင်ဗျားကို ခင်ဗျားလူပျိုထင်နေတာလား...ကျုပ်ရှ်ိသေးတာသတိတော့ရလား..."
"အရေးကြီးတဲ့ခွဲခန်းဝင်နေရလို့ ...ငါ..."
" ကျုပ်အဲ့တာတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး...ကျုပ်စိတ်ကသိပ်ရှည်တာမဟုတ်ဘူး...ခင်ဗျားဖုန်းကိုတစ်ချက်ပြန်ကြည့်လိုက်စမ်းမှာ..."
နှိုင်းလည်းအိတ်ထဲကဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ Husband 💙 ဆိုပီး မှတ်ထားသည့် ဖုန်းကmisscall နှင့် messages တွေဝင်ထားသည် ။
" ငါတောင်းပန်းပါတယ် ...ဖုန်းကိုမကြည့်လိုက်မိဘူးဖြစ်သွားတာ....ခွဲခန်းပြီတာနဲ့..မင်းစိတ်ဆိုးနေမှာသိလို့ မြန်မြန်ပြန်လာလိုက်တာ ...ငါကိုမယုံရင် တိမ်ယံဆီဖုန်းဆက်မေးကြည့်လိုက်ပါ ...ခုတော့ငါပင်းပန်းနေလို့ အပေါ်တက်နှင့်တော့မယ်နော်..."
နှိုင်းအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့ ရူပ်ပွနေသည် အခန်းငယ် ဘီယာဘူးတွေနှင့် မုန့်အခွံ့တွေ ချွတ်ချထားသည် အဝတ်အစားတွေ ပင်းပန်းနေလည်း နားလို့မဖြစ်တာကြောင့် အခန်းကိုရှင်းလိုက်သည်။
တည်တံ့ အပေါ်ကိုတက်လာတော့ ကိုယ်ဖွထားသည်အမှိုက်တွေကို ရှင်းနေသည် နှိုင်း ကြောင့် လက်ထဲတွင်ပါလာသည် ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကို ခုန်ပေါ်တင်လိုက်သည် ။
" ဘာလို့ရှင်းနေတာလည်းပင်းပန်းနေတာဆို... မနက်ကြမှ ကလေးမတွေရှင်းခိုင်းလိုက်ရတာကို..."
"မနေတက်လို့..."
"ထားလိုက်တော့ ..ဘာမှမစားခဲ့ရသေးဘူးမလား..."
"ဟုတ်တယ် ...တန်ပြန်လာတာဆိုတော့..
ဗိုက်လည်းမဆာလို့ .."
"ခင်ဗျားတွက်ခေါက်ဆွဲပြုတ်လာပေးတယ် ..လာ စားလိုက်..."
"ဟင်....အတည် ...အတည်ပါဆိုနေ..."
"အဲ့ဆိုရေမြန်မြန်ချိုးလိုက်မယ် နံနေတာမလို့ ငါခန္ဓာကိုယ်က..."
"အင်း..."
နှိုင်းရေမြန်မြန်ချိုး၍ တည်တံ့ပြုတ်ထားပေးတဲ့ ခေါက်ဆွဲကို အားရပါရထိုင်စားနေလိုက်သည် အရင်ကဆို ဒီလိူခွဲခန်းဝင်ရတဲ့နေတွေဆို ပင်ပန်းတာကြောင့် အိပ်ရတာနှင့် တန်အိပ်ပြစ်လိုက်တာ ခုတော့ ယူထားတဲ့ယောကျာ်းက အလိုက်တသိလုပ်ကြွေးတာကြောင့် ဗိုက်ဖြည့်ပြီးမှ အိပ်ရတော့မည်။
" ကျေးဇူးတင်တယ်နော်...."
" ဘာလို့...."
"အရင်ကဆို...ဒီတိုင်းဆို ငတ်ပြီးလေ ..ခုမင်းကလုပ်ကြွေးတော့ မငတ်တာပေါ့..ဟီး..."
တည်တံ့ကိုပြုံးပြကာ ကျေးဇူးတင်ကြောင့်ပြောနေသူ နှိုင်းကြောင့် မနေ့ညက နာကျင်လို့ငိုနေသည် နှိုင်းပုံစံကို ပြန်မြင်ယောင်လာတာကြောင့် အောက်က အငယ်ကောင် အမောက်ထောင်နေပီးဖြင့်သည်။
"ကျေးဇူးတင်ရင်...ပြန်ကျွေးလေ.."
" အင်း...ငါအားတဲ့နေကြ...မင်းစားချင်တာလုပ်ကျွေးမယ်...."
" အက်ကြလည်းကျွေး..ခုလည်းစားချင်တာ..."
" ခုကငါတအားပင်းပန်းနေတာမို့ ..."
"ခုဘဲ...စားချင်တာ.."
"အဲ့တာဆိုလည်း...ဟို...ဘာစားမလည်း.."
"ခင်ဗျားကို..."
"ဟင် ..."
"ခင်ဗျားကို...စားချင်တာ..."
"မဟုတ်ဘူးလေ..."
" ကျေးဇူးတင်တယ်ဆို..."
"ဟုတ်တယ်လေ ငါပြောတာက ..."
"မသိဘူးဗျာ ...ကျွန်တော်ကောင်ကမရတော့ဘူး ခင်ဗျားက တအားချစ်ဖို့ကောင်းနေတာကို..."
" ဟင်..."
နှိုင်းကို နမ်းလာ၍ ပွေ့ချီကာကုတင်ပေါ်ကို တင်ပေးသည် နှိုင်းအဝတ်အစားတွေရော သူအဝတ်အစားတွေရောကို ဘယ်လိုချွတ်လိုက်တယ်မသိပါ နှိုင်းတားလည်းမရဘူးဆိုတာသိပါသည် သို့သော်တားကြည့်မိသည်။
" ဟို ငါ...ပင်းပန်းနေလို့..."
"အင်း..."
" အဲ့ဒါကြောင့်ရပ်လိုက်ပါလား..."
"အင်း...မရပ်ချင်ဘူး..."
"မနေ့ကလည်းနာထားတယ်..."
နှိုင်းပြောနေသည် ကို အင်းဆိုပြီးလည်းတိုင်တွေ ရင်ဘတ်တွေကို ကျမ်းတမ်စွာနမ်းလာသည် အောက်က သူအရာကလည်း နှိုင်းထဲကို ဝင်ဖို့ကြိုးစားနေသည်။
.......................................................................
( မှားနေတာရှိရင်တောင်းပန်းပါတယ် အားလုံးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကြိုးစားပြီးရေးထားပါတယ် )
........................................................................
ႏိႈင္းႏိုးလာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးနာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္။ ညကေတာ္ေတာ္နဲ႔မၿပီးဆံုးႏိုင္သူေၾကာင့္ သူခုထိမထႏိုင္ေသး ။
ထိုေကာင္ေလးက်ားေပါက္ေလးမဟုတ္ပဲက်ားႀကီးမွန္း ႏိႈင္းအမွန္တစ္ကယ္သိသြားခဲ့ရၿပီ။ ေတာ္ပါေတာ့ဆိုလဲမရ ။ သူငိုမွရပ္ေပးသည္။ ဒါေတာင္သူကေျပာေသးသည္။
"ခင္မ်ား ေယာက်ာ္းငယ္ငယ္ေလးယူထားၿပီ ဒီေလာက္ေတာ့ခံႏိုင္ရမွာေပါ့ ။ တစ္ခါထဲနဲ႔တင္းတိမ္ရေအာင္ က်ဳပ္ကိုခင္မ်ားလို အဖိုးႀကီးထင္ေနလား "
တဲ့.......
ႏိႈင္းဆက္အိပ္ေနလို႔ အဆင္မေျပေတာ့။ ေဆးရံုကလဲသြားရအံုးမွာမို႔ သူ႔ဖက္ထားတဲ့ၾကားကရူန္းထြက္လိုက္သည္။ ေရမိုးခ်ိဳးကာ ထြက္လာတဲ့ထိ သေကာင့္သားေလးကမႏိုးေသး ။ သူလဲမႏိုးေတာ့ပဲေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္။
မနက္စာစားရန္မီးဖိုထဲ၀င္လာေတာ့ ညိုသြယ္နဲ႔ဥမၼာက မနက္စာပင္ျပင္ၿပီးေနၿပီမို႔ သူအားနာသြားရသည္။
"အစ္ကို ဘာလုပ္ကူေပးရအံုးမလဲ "
"ရၿပီကိုႀကီး အက်ႌေတြအနံစြဲကုန္လိမ့္မယ္ ထိုင္ ထိုင္ မနက္စာ စားလိုက္ေတာ့"
"ရတယ္ အစ္ကိုဝိုင္းလုပ္ေပးခ်င္လို႔ ညီမေလးတို႔ တစ္ျခားဟာလုပ္လိုက္ေလ "
"ဟုတ္အဲ့ဒါဆို သြားလုပ္လိုက္မယ္ေနာ္ "
"အြန္း "
ႏိူင္း မီးဖိုကိစၥမ်ား ကူေနစစဥ္ မာမီကဆင္းလာခဲ့သည္။
ျမတ္ မီးဖိုးထဲ၀င္လာစဥ္ သားႏိူင္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြကူလုပ္ေနတာျမင္ေတာ့ အံၾသသြားရသည္။
"သားႏိူင္း အေစာႀကီးႏိုးေနတာလား "
"ဟုတ္မာမီ "
"ဟိုေကာင္ေရာ မႏိုးေသးဘူးလား "
"သား ႏိုးလာေတာ့ သူအိပ္ေနတုန္းမို႔ မႏိုးခဲ့ဘူး မာမီ"
"ေဆးရံုသြားရင္သူလိုက္ပို႔ရမွာကို အခုသြားႏိုးလိုက္ "
"ဟို..."
ႏိႈင္း သြားမႏိုးခ်င္ ေတာ္ၾကာ ေအာ္လိုက္မျွဖင့္။
"ကဲ မာမီဆက္လုပ္လိုက္မယ္ သြားႏိုးလိုက္သြား "
"ဟုတ္ အဲ့ဒါဆိုသားသြားႏိုးလိုက္မယ္ေနာ္ "
ႏိႈင္း တည္တံ့ကိုႏိုးရန္ အိပ္ေပၚသို႔တတ္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
တည္တံ့ႏိုးလာေတာ့ ေဘးတြင္ဘယ္သူမွရိွမေန တည္တံ့ႏိုးလာေတာ့ေဘးတြင္ဘယ္သူမွရိွမေနတာမို႔ စိတ္ကမၾကည္ေတာ့။
ေဘးဘီဝဲယာၾကည့္ေတာ့လဲဟိုလူကို မေတြ့။ ထိုစဥ္ တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ သူေခါင္းေထာင္ၾကည့္လ္ုက္ေတာ့ သူရွာေနတဲ့လူမို႔ သူျပန္လွဲအိပ္လိုက္သည္။
"တည္တံ့ ထေတာ့ ငါေဆးရံုသြားရမွာ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆို ေနာက္က်ေတာ့မယ္ ထေတာ့ "
"က်ဳပ္ အိပ္ခ်င္ေသးတယ္ "
"တည္တံ့လို႔ "
"ကိုယ့္မ်က္လံုးနဲ႔ကိုယ္အိပ္တာေတာင္ အိပ္လို႔မရဘူးလား နားၿငီးတယ္ တိတ္တိတ္ေန "
"ထပါကြာ ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔ သြားရမွာလဲေဝးတယ္ "
"အဲ့ဒါ ခင္မ်ားကိစၥေလဒီေန့မသြားနဲ႔ေတာ့"
"မရဘူး သြားရမွာ "
"ခြင့္ထပ္ယူလိုက္ "
"မေန့ကယူၿပီျပီေလ "
"ထပ္ယူလိုက္"
"မရဘူးလို႔ "
"မရရင္လဲကိုယ္ဟာကိုသြား က်ဳပ္ကိစၥမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
"အင္းပါ "
ဘယ္လိုမွေျပာမရသူကို ႏိႈင္းဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ ။ လက္ေလ်ွာ့လိုက္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။
"ဟိုအေကာင္ ႏိုးမရဘူးလား "
"သားမႏိုးခဲ့တာမာမီ အရမ္းအိပ္ေမာက်ေနလို႔"
"သားသူဘက္က ကာေျပာေပးေနတာ မလား မာမီသိတယ္ "
"မဟုတ္ပါဘူး မာမီ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ မနက္စာစားသြား ေဆးရံုသြားရမွာဆိုေတာ့ "
"သားေနာက္က်ေနမွာဆိုးလို႔ မစားေတာ့ဘူး ကားပဲငုားသြားလိုက္ေတာ့မယ္ "
"သားအဆင္ေျပတာ ေသခ်ာရဲ့လား "
"ေသခ်ာပါတယ္မာမီရဲ့ "
"ေအးေအး ဒါနဲ႔ ေမေမ ၀င္ပါတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ "
"ဘာကိုလဲ မာမီ "
"သားအေမ မနက္ျဖန္ၾကန္ေတာ့မွာတဲ့ သားႏူတ္ဆက္အံုးမလား "
"ဟင္အင့္ မႏူတ္ဆက္ေတာ့ပါဘူး မာမီပဲႏူတ္ဆက္တယ္ေျပာေပးလိုက္ပါ"
"လာသား မာမီဖက္ထားေပးမယ္ "
ႏိႈင္း မာမီရင္ခြင္ထဲတိုး၀င္လိုက္သည္။ျမတ္ တိုး၀င္လာေသာ ကေလးကိုတင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားေပးလိုက္မိသည္။ သူတ္ို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ျပာသာနာကို ျမတ္သိပါသည္။ သားအရင္းလိုခ်စ္ရတဲ့ကေလးမို႔ သူၾကာၾကာေလးႏွစ္သိမ့္ေပးေနမိသည္။
ႏိႈင္း ေမေမကို သြားႏူတ္ဆက္ခ်င္ေပ့မယ့္ နာက်င္စရာေကာင္းတဲ့ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ သြားႏူတ္မဆက္ခ်င္။ မာမီဖက္ထားေပးတာေၾကာင့္သူ အားေတြရိွလာရသည္။
" သားသြားေတာ့မယ္ေနာ္ ...မာမီ.."
"မနက္စာ စားရေအာင္ေလ သား "
"မစားေတာ့ဘူးမာမီ ေနာက္က်ေနလို႔ သြားေတာ့မယ္ "
ႏိႈင္း လမ္းထိပ္ထိလမ္းေလ်ွာက္ကာ ကားငုားလိုက္ၿပီး ေဆးရံုသို႔လာခဲ့လိုက္သည္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့
"ေရာ့ နင္စာပို႔ထားလို႔ ငါ၀င္၀ယ္ေပးခဲ့တာ ရွမ္းသုတ္ "
"ဟဲေက်းဇူးပဲ "
"ႏိႈင္း လုပ္ပါအံုး ညကအေျခေနေလး"
"ဘာကိုလဲ "
"အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀ေလးကဘယ္လိုလဲ သိခ်င္လို႔ေလဟာ "
"သိခ်င္လင္ယူလိုက္ "
"ဘာ !!ယူစရာလား "
"အဲ့ဆိုမေမးနဲ႔ "
"ငါက ငါညီအေၾကာင္းငါသိလို႔ေမးတာ "
"မင္းညီအေၾကာင္းမင္းအသိဆံုးမလား "
"အင္း ေလ"
ႏိႈင္း ဘာမွဆက္မေျပာပဲ ၿပံဳးေနလိုက္စဉ္
"ဟင္ ႏိႈင္း မင္းလည္ပင္းက ဘာႀကီးလဲ "
"ျခင္ကိုက္တာ "
"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး က်ားကိုက္တာျဖစ္ရမယ္ "
"ဘယ္ကက်ားရမွာလဲ စိုင္းတည္တံ့ဦးမလား "
ႏိႈင္းမ်က္ႏွာေတြရဲလာကာ
"နင္တို႔ ေတာ္ၾကေတာ့ဟာ "
"အမေလး အပ်ိဳေလးျဖစ္တဲ့ငါက မရွက္ရဘူးနင္က "
"ေတာ္ လိုက္ေတာ့လို႔"
"ဟားဟား သူရွက္ေနၿပီ ရွက္ေနၿပီ "
"မင္းတို႔ "
'ယံ '
ေဆးရံုးႀကီးမွာ ေျပးလိုက္လႊားလိုက္စလိုက္ေနာက္လိုက္နဲ႔ ခ်စ္စရာဆရာ၀န္ေလး သံုးေယာက္ ရိွေလေတာ့သည္။
တည္တံ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္လိုက္မပို႔ဘဲ ျပန္အိပ္လိုက္တာ ၁၀နာရီေက်ာ္မွႏိုးလာသည္ ။ ညက ပင္းပန္းၿပီး အိပ္ေရးပ်က္ထားရတာကို လုပ္ထားတဲ့ကိုယ္ေတာင္ဒီေလာက္ပင္ပန္းတာကို ခံရတဲ့သူဘယ္လိုေနမယ္မသိပါ ။ ေစတနာနဲ႔ မသြားနဲ႔ေျပာတာကို အတင္းသြားခ်င္တာခံပါေလေစ ။
ေအာက္ထက္ကိုဆင္းလာေတာ့ မာမီလည္းအျပင္ထြက္သြားတယ္တဲ့ တည္တံ့ကိုဆို ဘယ္သူမွအေရးမလုပ္ၾက ေနေပါ့ ကိုယ္ဘာသာ ဘီယာေသာက္ေနလည္းရတယ္ ခုေလာလာဆယ္ေတာ့ ဆာေနတဲ့ဗိုက္ကိုျဖၫ့္ရမွာေၾကာင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္လာၿပီ ခံုေပၚထိုင္လိုက္သည္။
" ဘာရိွလည္းငါတြက္..."
"နန္းႀကီးသုပ္ရိွတယ္.. ..အကိုေလး..."
"သုပ္ထားတာၾကာၿပီးလား..."
"နည္းနည္းေတာ့ၾကာၿပီး ....အကိုေလးႏိႈင္းမသြားခင္ကလုပ္ေပးသြားတာ..."
"သူလုပ္ေပးသြားတာလား..."
"ဟုတ္တယ္..."
"အဲ့တာဘဲ ခ်ေပးလိုက္ ...ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရာ္ ...."
"ဟုတ္..."
ခ်လာေပးတဲ့ နန္းႀကီးသုတ္ကို တည္တံ့စားၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အမယ္ ဘယ္ဆိုလို႔လည္း ပြေနတာေတာင္ စားလို႔ေကာင္းတုန္းဘဲ ေတာ္သာဘဲ တည္တံ့တို႔ေယာက္်ားရကံေကာင္းသည္ဟုကိုယ္ဘာသာခ်ီခ်ဳးေနရမည္။
တည္တံ့တစ္ေယာက္ မနက္စာစားၿပီး ျပန္အိပ္လိုက္တာ ညေန 4 နာရီမွႏိုးသည္ ။ မာမီလည္းျပန္ေရာက္ေနၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္မာမီနားကိုကပ္၍ ပိုက္ဆံေတာင္းေနရသည္။
" မာမီကလည္းေပးပါဗ်ာ...."
"မေပးႏိုင္ဘူး....ဟိုေန့ကမွေပးထားတာကို..."
"လုပ္ပါဗ်ာ...."
"မေပးဘူးေျပာၿပီးၿပီမလား ...သြားပြတ္သီးပြတ္ကပ္နဲ႔...ကေလးမဟုတ္ ...ေခြးမဟုတ္နဲ႔...."
"ေခြးဆိုလည္း မာမီေမြးထားတာဘဲ ...."
"စိုင္းတည္တံ့ဉီး...နင္ေသခ်င္ေနတာလား...ေရာ့ဟယ္ ...ေဒါက္..."
"အ ...နာတယ္ မာမီရာ ဘာလို႔နဖူးကိုေခါက္ရတာလည္း ..."
" နာလည္း ..ေသလိုက္..."
"ဟြန႔္...ေဒၚျမတ္သီဉီးတို႔ ျမန္း သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးထားၿပီႏိုင္စားေနလိုက္တာ..."
" စိုင္းတည္တံ့ဉီး ...မင္းအခ်ိဳးေတျြပင္စမ္း...ေယာက္်ားကရေနၿပီး..မနက္ကလည္းမင္းလိုက္မပို႔တာငါသိတယ္ေနာ္...ႏိႈင္းေလးကသာ မင္းဘက္ကလိမ္မေပးရင္ ...မနက္ကတဲ့က အရိုက္ခံေနၿပီ..."
"မျပင္ႏိုင္ပါဘူး...ေယာက္်ားရတာလည္း မာမီေပးစားလို႔ေလ...သားယူခ်င္လို႔မွမဟုတ္တာ ...လိုက္မပို႔တာမဟုတ္ဘူး ...သားကမသြားနဲ႔လို႔ေျပာတာကို...အတင္းသြားခ်င္ေနတာေလ.."
"ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ပါဆို ...လူနာေတြအတြက္ေဆးရံုးကိုသြားရမွာေပါ့..."
"သားက...ေစတနာနဲ႔ မသြားခိုင္းတာပါ ..
သူလည္းလူနာျဖစ္ေနမွာဘဲ...ညကသားလုပ္တာသားသိတယ္ ...မာမီမသိပါဘူးဗ်ာ..
"
"ဟဲ့ အေကာင္..နင္ႏိႈင္းေလးကို ရိုက္ထားတာလား..."
"ရိုက္ထားတာမဟုတ္ဘူး ....စားထားတာမာမီေရ...မာမီသားတစ္ေယာက္လံုးရထားတာကို နားမလည္းဘူးလား...."
"ျပန္လာခဲ့စမ္း...နင္ကိုယ္မာမီကိုေျပာသင့္လားမေျပာသင့္လားနားမလည္းဘူးလား.."
"မလာဘူး.....မာမီကေနရာတကပါတာကို သူမ်ားလင္လင္ေတြၾကား..."
"စိုင္းတည္တံ့ဉီး...."
တည္တံ့ မာမီကိုစပီး အေပၚကိုေျပးတက္လာလိုက္သည္ သားအရင္းဘက္ကမွမပါဘူး မေန့ကမွ သားနဲ႔ညားလို႔ေတာ္ရတဲ့သားမက္ဘက္ကပါေနတဲ့ မာမီကို တည္တံ့ၾကၫ့္မရပါ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚပစ္လွဲလိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုထုတ္၍ ႏိႈင္း 💙 လို႔မွတ္ထားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေလးကိုေခၚၾကၫ့္လိုက္သည္။
" တီ....တီ....လူႀကီးမင္းေခၚဆိူေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္းျပန္လည္းေျဖၾကားျခင္းမရိွပါသျဖင့္...ေခတ္တအနားယူၿပီးမျွပန္လည္းေခၚဆိုပါရွင့္...."
တည္တံ့ၾကားခ်င္းတဲ့အသံမဟုတ္ဘူး ဆိုးလြန္လွတဲ့အသံထြက္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ထက္ေခၚၾကၫ့္လိုက္ မကိုင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ထက္ေခၚၾကၫ့္တယ္မကိုင္....မအားလို႔ေနမွာပါဆိုၿပီ စာပို႔လိုက္သည္။
" ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးမွာလည္း....လာႀကိဳမလို႔.."
" စာကိုေတြ့ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္...ok"
စာပို႔ၿပီး ေရခဲေသတၲာထဲက ဘီယာဘူးေတြကို ထုတ္၍ ေသာက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ထိုင္ေသာက္ေနလိုက္သည္။ ည၈နာရီထိုးသည့္အထိ ဖုန္းေခၚမလာတာေၾကာင့္ တည္တံ့ျပန္ေခၚၾကၫ့္ေတာ့လည္းမကိုင္ ဘီယာဝင္ထားတဲ့ အရိွန္ေၾကာင့္ ေဒါသကိုထြက္လာသည္
" ေတာက္စ့္...ငါ့လိုးမဟာ...."
ထြက္ေနတဲ့ေဒါသေတြေျပျပောက္ေအာင္ ဘီယာဘူးကို ပစ္ေပါက္လိုက္သည္။ စိတ္တိုတိုႏွင့္ ေအာက္ကိုဆင္းလာၿပီ မာမီအနားကိုသြားလိုက္သည္။
" မာမီ..ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္း...ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာမွာလည္း..."
"မာမီလည္းမသိဘူးေလ..."
"သူကိုသူလူပ်ိဳထင္ေနတာလား...."
"ဟဲ့ ...ဟိုက အေလသြားလိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး ...ေဆးရံုးသြားတာေလ.."
"အဲ့တာေတြစိတ္မဝင္စားဘူး...ခုထိျပန္မလာရေအာင္ သူကသိပ္သတၲိေတြရိွေနတာလား...."
"ေအာ္အေရးႀကီးလူနာရိွလို႔ေနမွာပါ...ဖုန္းဆက္ၾကၫ့္လိုက္..."
"မကိုင္ဘူး...မာမီလူက... အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ျပန္မလာဘူး အလုပ္ကိုတအားရူပ္တယ္...သူကိုေစာင့္ေနရတာ..."
" မင္းမေစာင့္ခ်င္ေန ...မာမီေစာင့္လိုက္မယ္..."
"ေတာ္ပါ...အိပ္ေတာ့ ..သားဘာသာ ေစာင့္မယ္..."
တည္တံ့မာမီကိုေျပာပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္၍ ေခါက္ဆြဲစားလ်ွက္ ဟိုတစ္ေယာက္ျပန္လာတာကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။ တည္တံ့ စားေနတုန္း ကားသံၾကားတာေၾကာင့္ မီးဖိုအေပါက္ဝမွ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့ အိမ္ေပၚတက္ေတာ့မည္ ေဒါက္တာ ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္း ပင္ျဖင့္သည္။
ႏိႈင္းညဘက္ ေဆးရံုးကျပန္လာေတာ့ မင္းမင္းက တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္ အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးျဖစ္သည္ ။ ည၉နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္က မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေဆးရံုးကျပန္ေတာ့မည္အခ်ိန္ၾက အေရးေပၚလူနာေရာက္လာတာေၾကာင့္ ခြဲခန္းဝင္ေပးပါဆိုသၫ့္ေၾကာင့္ ႏိႈင္း၏ ေဆးခန္းကိုေတာင္မသြားလိုက္ရသည္ ။
ႏိႈင္းအိပ္ေပၚတက္မယ္လုပ္ေတာ့ မီးဖိုခန္းအေပါက္ဝတြင္ ႏိႈင္းကိုစိုက္ၾကၫ့္ကာ တည္တံ့က စကားဆိုလာသည္။
"ဘယ္အခ်ိန္ရိွၿပီ ထင္ေနတာလည္း...အခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ျပန္လာရမယ္ဆိုတာမသိဘူးလား...ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ားလူပ်ိဳထင္ေနတာလား...က်ဳပ္ရွ္ိေသးတာသတိေတာ့ရလား..."
"အေရးႀကီးတဲ့ခြဲခန္းဝင္ေနရလို႔ ...ငါ..."
" က်ဳပ္အဲ့တာေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး...က်ဳပ္စိတ္ကသိပ္ရွည္တာမဟုတ္ဘူး...ခင္ဗ်ားဖုန္းကိုတစ္ခ်က္ျပန္ၾကၫ့္လိုက္စမ္းမွာ..."
ႏိႈင္းလည္းအိတ္ထဲကဖုန္းကို ထုတ္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ Husband 💙 ဆိုပီး မွတ္ထားသၫ့္ ဖုန္းကmisscall ႏွင့္ messages ေတြဝင္ထားသည္ ။
" ငါေတာင္းပန္းပါတယ္ ...ဖုန္းကိုမၾကၫ့္လိုက္မိဘူးျဖစ္သြားတာ....ခြဲခန္းၿပီတာနဲ႔..မင္းစိတ္ဆိုးေနမွာသိလို႔ ျမန္ျမန္ျပန္လာလိုက္တာ ...ငါကိုမယံုရင္ တိမ္ယံဆီဖုန္းဆက္ေမးၾကၫ့္လိုက္ပါ ...ခုေတာ့ငါပင္းပန္းေနလို႔ အေပၚတက္ႏွင့္ေတာ့မယ္ေနာ္..."
ႏိႈင္းအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ရူပ္ပြေနသည္ အခန္းငယ္ ဘီယာဘူးေတြႏွင့္ မုန႔္အခြံ႔ေတြ ခြၽတ္ခ်ထားသည္ အဝတ္အစားေတြ ပင္းပန္းေနလည္း နားလို႔မျဖစ္တာေၾကာင့္ အခန္းကိုရွင္းလိုက္သည္။
တည္တံ့ အေပၚကိုတက္လာေတာ့ ကိုယ္ဖြထားသည္အမိႈက္ေတြကို ရွင္းေနသည္ ႏိႈင္း ေၾကာင့္ လက္ထဲတြင္ပါလာသည္ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို ခုန္ေပၚတင္လိုက္သည္ ။
" ဘာလို႔ရွင္းေနတာလည္းပင္းပန္းေနတာဆို... မနက္ၾကမွ ကေလးမေတြရွင္းခိုင္းလိုက္ရတာကို..."
"မေနတက္လို႔..."
"ထားလိုက္ေတာ့ ..ဘာမွမစားခဲ့ရေသးဘူးမလား..."
"ဟုတ္တယ္ ...တန္ျပန္လာတာဆိုေတာ့..
ဗိုက္လည္းမဆာလို႔ .."
"ခင္ဗ်ားတြက္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္လာေပးတယ္ ..လာ စားလိုက္..."
"ဟင္....အတည္ ...အတည္ပါဆိုေန..."
"အဲ့ဆိုေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးလိုက္မယ္ နံေနတာမလို႔ ငါခႏၶာကိုယ္က..."
"အင္း..."
ႏိႈင္းေရျမန္ျမန္ခ်ိဳး၍ တည္တံ့ျပဳတ္ထားေပးတဲ့ ေခါက္ဆြဲကို အားရပါရထိုင္စားေနလိုက္သည္ အရင္ကဆို ဒီလိူခြဲခန္းဝင္ရတဲ့ေနေတြဆို ပင္ပန္းတာေၾကာင့္ အိပ္ရတာႏွင့္ တန္အိပ္ျပစ္လိုက္တာ ခုေတာ့ ယူထားတဲ့ေယာက်ာ္းက အလိုက္တသိလုပ္ေႂကြးတာေၾကာင့္ ဗိုက္ျဖၫ့္ၿပီးမွ အိပ္ရေတာ့မည္။
" ေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္...."
" ဘာလို႔...."
"အရင္ကဆို...ဒီတိုင္းဆို ငတ္ၿပီးေလ ..ခုမင္းကလုပ္ေႂကြးေတာ့ မငတ္တာေပါ့..ဟီး..."
တည္တံ့ကိုၿပံဳးျပကာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင့္ေျပာေနသူ ႏိႈင္းေၾကာင့္ မေန့ညက နာက်င္လို႔ငိုေနသည္ ႏိႈင္းပံုစံကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာတာေၾကာင့္ ေအာက္က အငယ္ေကာင္ အေမာက္ေထာင္ေနပီးျဖင့္သည္။
"ေက်းဇူးတင္ရင္...ျပန္ေကြၽးေလ.."
" အင္း...ငါအားတဲ့ေနၾက...မင္းစားခ်င္တာလုပ္ေကြၽးမယ္...."
" အက္ၾကလည္းေကြၽး..ခုလည္းစားခ်င္တာ..."
" ခုကငါတအားပင္းပန္းေနတာမို႔ ..."
"ခုဘဲ...စားခ်င္တာ.."
"အဲ့တာဆိုလည္း...ဟို...ဘာစားမလည္း.."
"ခင္ဗ်ားကို..."
"ဟင္ ..."
"ခင္ဗ်ားကို...စားခ်င္တာ..."
"မဟုတ္ဘူးေလ..."
" ေက်းဇူးတင္တယ္ဆို..."
"ဟုတ္တယ္ေလ ငါေျပာတာက ..."
"မသိဘူးဗ်ာ ...ကြၽန္ေတာ္ေကာင္ကမရေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားက တအားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာကို..."
" ဟင္..."
ႏိႈင္းကို နမ္းလာ၍ ေပြ့ခ်ီကာကုတင္ေပၚကို တင္ေပးသည္ ႏိႈင္းအဝတ္အစားေတြေရာ သူအဝတ္အစားေတြေရာကို ဘယ္လိုခြၽတ္လိုက္တယ္မသိပါ ႏိႈင္းတားလည္းမရဘူးဆိုတာသိပါသည္ သို႔ေသာ္တားၾကၫ့္မိသည္။
" ဟို ငါ...ပင္းပန္းေနလို႔..."
"အင္း..."
" အဲ့ဒါေၾကာင့္ရပ္လိုက္ပါလား..."
"အင္း...မရပ္ခ်င္ဘူး..."
"မေန့ကလည္းနာထားတယ္..."
ႏိႈင္းေျပာေနသည္ ကို အင္းဆိုၿပီးလည္းတိုင္ေတြ ရင္ဘတ္ေတြကို က်မ္းတမ္စြာနမ္းလာသည္ ေအာက္က သူအရာကလည္း ႏိႈင္းထဲကို ဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသည္။
.......................................................................
( မွားေနတာရိွရင္ေတာင္းပန္းပါတယ္ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ႀကိဳးစားၿပီးေရးထားပါတယ္ )
........................................................................