နှိုင်းမနက်အစောကြီး အိမ်ရှေ့အထိ လာခေါ်သော မေမေကြောင့် နှိုင်းနှင့်လက်ထပ်ရမည့်သူ၏ အိမ်ကိုလိုက်လာခဲ့ရသည်။
အိမ်ဝန်းထဲကိုဝင်လိုက်တာနဲ့ အပင်များစွာကို စိုက်ပျိုးထားသည် ကိုမြင်ရသည်။ အိမ်ကတော်တော်ကျယ်တယ် ပြောရမည် ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် နှိုင်းမော့ကြည့်လိုက်မိသည် ။ အိမ်ကတော်တော်ကိုကြီး၏။ မေမေနှင့်စကားရပ်ပြောနေသော အမျိူးသမီးကိုတွေ့တာကြောင့် အံ့သြသွားရသည်။
" တီတီ ကဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေတာ..."
"နှိုင်းလေ လက်ထပ်ရမှာ...တီတီသားလေ..."
"ဟင် ...အဲ့ဆိုတိမ်ယံ ရဲ့ညီပေါ့...."
"ဟုတ်ပါ အထဲမှာရောက်နေကြပြီအကုန်လုံးက...."
နှိုင်း တီတီကိုသာမြင်ဖူးပါသည်။ တီတီသားကိုတော့ တစ်ခါမှမမြင်ဘူးပါ နာမည်တော့သိ၏ စိုင်းတည်တံ့ဉီးတဲ့ နိုင်ငံခြားမှာ ကျောင်းတက်နေသည်ဟုသိထားရသည် ။တီတီနဲ့ကလည်း စနေနေ့တိုင် ညစားဆုံစားရင် တစ်ခါတစ်ရံ ဖေဖေထူးက ဖုန်းဆက်ခေါ်တာကြောင့် ရင်နှီးခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ တီတီက လုပ်ငန်းတွေကိုတစ်ယောက်ထဲ ဉီးစီးနေရတော့ မအားလပ်တော့ ဆုံတွေ့ရတာတော့ရှားပါသည် ။
နှိုင်းတို့ အထဲကိုဝင်လာတော့ သစ္စာတို့မိသားစုရောပါ ရောက်နေကြတာဖြစ်သည်။ နှိုင်း တိမ်ယံနှင့် သစ္စာကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ ညကနှိုင်းပြောပြတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီ အံ့သြပြနေကြတာသူတို့မဟုတ်သည့်အတိုင်း နှိုင်းမျက်စောင်းထိုးတာမြင်လို့ထင်၏ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ရယ်ပြ၍ နှိုင်းလက်ကိုလာတွဲကြသည်။
" လာလာ ....အိမ်ထောင်ပြုမည့် သတိုးသားလောင်းလေ..."
" နင်တို့သိနေတာမလား..."
" အင်း ဟိုတစ်နေ့ကတည်းကလေ ...အစပိုင်းက ငါတို့လည်းမသိဘူး တီတီတောင်မသိဘူး မင်းဆိုတာကိုဓာတ်ပုံပြမှသိတာတဲ့ အဲ့တာနဲ့ဖေဖေဆီကိုဖုန်းဆက်ပြီးပြောလာတာလေ မင်းမေမေနဲ့ တီတီနဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေတဲ့ အဆက်သွယ်ပြန်ရတော့ ခုလိုဖြစ်သွားတာတဲ့ အကြောင်းစုံတော့ငါလည်းသေချာမသိဘူး..."
" အဲ့ တာကိုညတုန်းကကြ ...ငါပြောတာကို မသိသလိုနေနေကြ...."
"ဟီး ...စပရိုက်လေ...တိမ်ယံညီဘဲကို အမျိုးတော်ရတယ်လေ နင်ကလည်း..."
" တော်စမ်းမှာ...နင်တို့နှစ်ယောက် ခဏနေကြရင်တွေ့မယ် ...."
" အေးပါ...ပြီးကြရင် ...ပြောဟုတ်ပြီးလား..ခုလာပါထိုင်တော့..."
နှိုင်းလည်းလူကြီးတွေကိုအားနာတာနဲ့ ပြုံးပြစွာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။နှိုင်းနှင့် လက်ထပ်ရမည်သူကိုခုထိမတွေ့သေးဘူး နှိုင်းထက်ငယ်မှာသေချာသည် ။
" စိုင်းတည်တံ့....အောက်ကိုဆင်းလာတော့လူကြီးတွေဆုံနေပြီး...."
တီတီက ခေါ်လိုက်တော့ အပေါ်ထက်ကနေ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဆင်းလာသည် ။ အရပ်ကတော့ နှိုင်းတို့ထက်ရှည်တာသိသာပါသည်။ အသားကလည်းနှိုင်းထက်နည်းနည်းပိုဖွေးသည်။
။
နှိုင်းမျက်စိရှေ့တွင်ထိုင်နေသော ကောင်လေးကို ကြည့်နေမိသည် ။ အက်ျီချိုင်းပြတ် အနက်ရောင်နှင့် ဘောင်ဘီးအတို အပြာရင့်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ထား၍ ဂုထ်ထောက်နေသော ဆံပင်ကိုလည်း အပြာနုရောင် ဘက်သွားသည့် ဆေးကိုအသုံးပြုကာ ကွက်တည်ကွက်ကြား ဆိုးထားသေးသည် ။ ညာဘက်နားတွင်လည်း စိန်နားကပ်ကို ပန်ဆင်ထားသေးသည် ။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း ဆိုဖာကိုမှီ၍ ပျင်းရိစွာ ထိုင်နေသေးသည် ။ ဒီနေ့ဟာ နှိုင်းတို့ လက်မှတ်ထိုးတဲ့နေဖြစ်ပါသည်။ ကိုယ်နဲ့လက်ထက်ရမည် ကောင်လေးပုံစံကိုကြည့်၍ ငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်သွားရ၏ ။ ရှေ့ဆက် အဆင်ပြေပါ့မလား မိဘတွေသဘောကျ ယူရသည်ဖြစ်သော်လည်း လေးစားသည့်အနေဖြစ်အက်ျီကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသင့်သည် ။။
နှိုင်း ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ် တွေးနေတာကြောင့် သူကိုစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ နှိုင်းကြည့်နေတာသိသွား၍ ထင်သည် မျက်လုံးလှန်ကာ ပြန်ကြည့်လာသည်။ နှိုင်းမှာ အရှက်သဲစွာအကြည့်လွဲရ၏။တော်ကြာသူ့ကိုဘာလို့ကြည့်တာလည်းဆိုပြီး ထထိုးနေမှ (လက်သီးနဲ့နော် ) ထပြေးနေရတဲ့အဖြစ်ကိုရောက်လိမ့်မည် ။ ပုံစံကိုကြည့်တာနဲ့ ကောင်လေးကဆိုးတဲ့ type ဖြစ်သည်။
တည်တံ့ ကိုယ်ကို့ စိုက်ကြည့်နေတာကိုသိပါသည်။ ဘယ်လိုဟာလေးလည်းမသိပါဘူး အူကြောင်ကြောင်နဲ့ မာမီပြောပုံအရဆို ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်ပုံရသည်။ အနေတော့အေးမဲ့ပုံ ဝတ်စားလာတာလည်း တိုက်ပုံအက်ျီတွေရော တည်တံ့ဆို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ လက်မှတ်လေးထိုးပြီး ညားသွားတာဘဲကို ဘာတွေခက်ခဲတာကြလို့ ဟွန့် ရှေ့ရှောက် အနိုင်ကျင့်လို့ရတဲ့သူတစ်ယောက်ပေါ်လာတဲ့အတွက် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုပြုံးလိုက်သည်။
"မာမီ... လက်မှတ်ထိုးရမှာမလား....ကြာတယ် ....ကျွန်တော်အပြင်သွားစရာရှိတယ် ..."
" ဟဲ့ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း...လူကြီးတွေစကားပြောနေတယ်လေ ..."
ဒေါ်မြတ်သီဉီးတစ်ယောက် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ စိမ့်နှင်တကွ သူမ၏ အကိုဖြစ်သူ ဉီးထူးယံခန့် အပါအဝင် ရှေ့နေ့နှင့် ကလေးတွေအကြောင်းတိုင်ပင်နေတုန်း သားဖြစ်သူ ထပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ရှေ့နေကြီးနှင့် ဖိတ်ထားတဲ့ ဧည်သည့်တွေ ကိုအားနာသွားရသည် ။ ကျန်တဲ့သူတွေက ကိစ္စမရှိ မိသားစုဝင်တွေပင်ဖြစ်တော့မှာဖြစ်သည်။
" စိုင်းတည်တံ့ဉီး...မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ...ပါးစပ်ပိတ်နေလို့မရဘူးလား...ဟိုမှာလူကြီးတွေတိုင်ပင်နေတာကို..."
"ကိုကိုတိမ်ယံဘာသိလို့လည်း..."
" တိတ်..."
နှိုင်း တစ်ဝမ်းကွဲညီဖြစ်သူကို ဆူနေသော် တိမ်ယံကို စိတ်ထဲမှာ မေတ္တာတွေပို့နေမိသည် ပြီးကြရင်တော့ သေဖို့သာပြင်ထားကြ ငါကိုကြတစ်ယောက်မှမပြောဘဲ လျိုထားကြသည်။
" မတိတ်ချင်ဘူး...ကြာတယ်လို့ ..မာမီ ..လက်မှတ်ထိုးပြီးပီးတာကို .."
" စိုင်းတည်တံ့ဉီး..မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း...."
" မာမီဘဲ လက်မှတ်ထိုးပြီးရင် ညားတာဆို..."
"အေးခုလူကြီးတွေ စကားပြောနေတယ်လေ ..."
" လက်မှတ်ထိုးပြီးမှ ပြောလည်းရတာကို... အဲ့လိုလုပ်တော့ဘယ်သူက တရားစွဲမှကြလို့..."
"ကဲပါ ..အဲ့ဆိုလက်မှတ်အရင်ထိုးခိုင်းလိုက်မယ် ..."
တည်တံ့လိုချင်တာဒါဘဲ ရှေ့နေကြီးအကောင်းဆုံးဘဲ အလိုက်သ်ိတတ်တယ် ဘယ်ဆိုးလို့လည်း
" ကဲ ဒီမယ် လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြ ... ဒီတစ်အုပ်မှာရောဘဲ .."
တည်တံ့ လက်မှတ်ထိုးပေးရမဲ့ နေရာတွေကိုလက်မှတ်ထိုးပေးပြီးတော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။
"ဒါပဲမလား ကျွန်တော်အပေါ်တတ်တော့မယ်"
"ရပါပြီ "
"ခင်များ!ကျွန်တော်နဲ့အပေါ်ခဏလိုက်ခဲ့"
"ရပါပြီးခင်ဗျာ..."
"ဟင် ..ငါ့ကိုလား"
"ခင်များမဟုတ်လို့ဘယ်သူခေါ်ရမှာလဲ လက်ညိုးထိုးလိုက်တာမမြင်ရအောင်ကန်းနေလား"
"ဟင်..."
"စိုင်းတည်တံ့ဉီး..မင်းထက်အကြီးကိုဘယ်လိုတွေပြောနေတာလည်း..."
"ဟ...မာမီဘဲ လက်မှတ်ထိုးပြီးရင် ...ညားတယ်ဆို ...ခုသူကကျွန်တော်ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီးလေ...ခိုင်းစရာရှိလို့...ခေါ်တာလေ ဘာဖြစ်လို့လည်း..."
"စိုင်းတည်တံ့ဉီး...."
"ကျွန်တော် ပြောတာမှားလို့လား သူယောကျာ်းကိစ္စဘဲ လုပ်ပေးရမှာကို ..."
" ဟို ....တီတီ...သားလိုက်သွားလိုက်မယ်နော်..."
"အေးအေးပါ ကွယ် .."
"ကြပ်ကြပ်သတိထားနေ ..စိုင်းတည်တံ့..."
ဒေါ်မြတ်သီဉီး သားဖြစ်သူကြောင့် ရှိသမျှ သွေးတွေတောင် ခေါင်းပေါ်ကိုဆောင့်တက်သွားသလိုဖြစ်ရသည် ။ ခုမှလက်မှတ်ထိုးပြီးတာရှိသေး နှိုင်းကိုခိုင်းဖို့ခေါ်တယ်ဆိုတဲ့သားစကားကြောင့် မိမိသူငယ်ချင်း စိမ့် ကို အားနာစေပါသည်။
နှိုင်းလက်မှတ်ထိုးပြီး ထိုင်နေတုန်း လက်ညိုးထိုးခေါ်လာတဲ့သူကြောင့် ကြောင်သွားရသည်။ အပေါ်ကိုလိုက်ခဲ့တဲ့ ကိုယ်နဲ့သူက တစ်ခါမှမရင်းနှီးဘူးတော့ တခြားသူခေါ်တာမှတ်လို့မေးတာကို ကန်းနေတာလားတဲ့ ဘယ်လိုကလေးလည်းမသိဘူး သူထက်အကြီးဆိုတာသိသေးရဲ့လား မသိပါ။ တီတီနဲ့ စကားအချေအတင်များနေတာကြောင့် နှိုင်း သူခေါ်တဲ့နောက်လိုက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ လူကြီးတွေနဲ့ အားနာစရာဖြစ်သည်မဟုတ်လား ။
နှိုင်းသူခေါ်ရာနောက်ကိုလာလိုက်သည် လှေကားတွေကိုဖြတ်ကျော်ပြီး နည်းနည်းဆက်သွား၍ အခန်းတစ်ခုရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး အထဲကို ဝင်သွားတာကြောင့် နှိုင်းပါ အထဲကိုလိုက်ဝင်ရသည်။
" ခင်ဗျား...နာမည်ဘယ်သူလည်း.."
ဟင်...နှိုင်းနာမည်ကိုသူမသိဘူးလား...သူအမေးကြောင့်နှိုင်းမျက်လုံးပြူးဖြင့် ကြောင်ရပ်နေမိသည်။
" မျက်လုံးပြူပြီး ကြောင်မနေနဲ့....ခင်ဗျားယောက်ျားက နာမည်မေးနေတယ်လေ..."
" နှိုင်းမြတ်ဘုန်း..."
" ok ...ခုကျုပ်က ...ခင်ဗျား ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီး....သိတယ်မဟုတ်လား..."
"အင်း..."
" ဒီမှာဘဲနေရမယ် ...ကျုပ်ခင်ဗျားဆီကိုလိုက်မနေနိုင်ဘူး....ငြင်းဖို့လည်းမကြံနဲ့......မာမီပေးစားလို့ယူရလည်း ... ကျုပ်က ဉပုပ်စောင့်တဲ့ အသားစားကျားမဟုတ်ဘူး ...စားမှာဘဲနော်...ကြိုပြောထားတာ..."
"ဟင် ...."
"မဟင်နဲ့ ...ဉပုသ်မစောင့်တက်ဘူး...ok..."
တည်တံ့ ဘာပြောပြော အံ့သြသလိုလုပ်နေပြီးဘာမှပြန်မပြောတဲ့သူကြောင့်စိတ်ကို မနည်းဆွဲဆန်ထားရသည် ။ ဟုတ်တယ်လေ တစ်ချို့တွေလို မိဘပေးစားတာဘာညာဆိုပြီး သူအသားကိုမထိနိုင်ဘူးဆိုတော့ မနေနိုင်ဘူး လူပျိုရည်ပျက်မဲ့ တူတူ အပျက်ခံလိုက်မယ်
" ကျုပ်ပြောတာကြားလား...."
"အင်းကြားတယ်လေ ..."
" ပြီးတာဘဲ ...အား ပူလိုက်တာ..."
နှိုင်းကို သူစိတ်ကြိုက်ပြောချင်ရာပြော ခြယ်လည်သွားတဲ့ အဆိုးအတေလေးက အက်ျီကို ဆွဲချွတ်ခါ လွတ်ပစ်၍ အိပ်ယာပေါ်ကိုလှဲသွားသည်။
"ကျုပ် အပြင်သွားမို့ ..အက်ျီထုတ်ပေး ..."
"အင်း... ဘယ်လိုပုံစံထုတ်ပေးရမှာလည်း..."
"အဆင်ပြေတာ ထုတ်ပေး...club သွားမှာ..."
" အင်း....ခဏနော်..."
နှိုင်းလည်း သူပြောတဲ့တိုင်းလုပ်ပေးဖို့ သူအဝတ်အစားတွေထားတဲ့ဘက်ကို ဝင်လာလိုက်သည် ။ များလှစွာသော် ဖိနပ်တွေ နာရီတွေ အက်ျီတွေကိုသေချာသပ်ရပ်စွာထည့်ထားသော မှန်ဘောင်တွေကိုကြည့်ပြီးမအံ့သြမိတော့ပါ ချမ်းသာတဲ့သူတွေဒီလောက်တော့ရှိမှာဘဲလေ အဆင်ပြေမဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ရှာကြည့်လိုက်သည်။ တော်တော်များများက အနက်နဲ့ အဖြူ အပြာရောင်တွေဖြစ်သည် ။
နှိုင်းကုတင်ဘက်ကိုပြန်ထွက်လာတော့ အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်အိပ်နေသည့် လောလောလတ်လတ် ယူထားတဲ့ နှိုင်းယောက်ျား ရှေ့လျှောက်အဆင်ပြေအောင် နှိုင်းဘက်က အလျော့ပေးရမည်ဆိုတာ စိတ်အာရုံအရ ကြိုသိနေသည်။
" တည်တံ့....အိပ်ပျော်သွားပြီးလား..."
"အတည်ကြီး ..အိပ်ပျော်သွားတာလား..."
" ဟင်....အ.."
တည်တံ့ ကိုယ်ကို ခေါ်နေတဲ့အသံကိုကြားသော်လည်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည် အဲ့တော့ အနားကိုတိုးလာ၍ လှုပ်ကြည့်ပြီး မေးလာသည်။ သူကို အူးယားတာကြောင့် လက်ကိုဆွဲ၍ ကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ဖတ်ထားလိုက်သည်။
" ဟို....လွတ်အုံး...ငါမနေတက်ဘူး...."
"မလွတ်ဘူး...အိပ် ..."
" အက်ျီ ယူခဲ့ပြီးပီး..."
"အင်းသိတယ်..."
"ငါမနေတက်ဘူး....လွှတ်ပါအုံး..."
"ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက် ..စိတ်သိပ်ရှည်တာမဟုတ်ဘူးနော် ..."
တည်တံ့ အသံလေးနည်းနည်းမာ၍ ဟောက်လိုက်မှာ ရုန်းထွက်နေသူက အသံတိတ်သွားသည်။ ဘယ်ဆိုးလို့လည်း စိုင်းတည့်တံ့ဉီးတို့ ယူထားတဲ့သူက အချိုးပြေလို့ပေါ့ မဟုတ်ရင်တော့ ခုယူပြီး ခုကွဲနေလောက်ပြီးဖြစ်သည်။
နှိုင်းသူ့ကိူအတင်းဆွဲပြီး ချုပ်ဖက်ထားတဲ့သူကြောင့် မနေတတ်တော့ သူကငြိမ်နေဆိုလို့သာ ငြိမ်နေရတာ အတင်းချုပ်ထားတာကြောင့် အသက်ရှုကြပ်လာသည်။
" ဟို ..တည်တံ့....အသက်ရှုကြပ်လို့ ...လွတ်ပေးပါအုံး..."
"အင်း..."
နှိုင်းပြောလိုက်တော့ လွှတ်ပေးပြီး အိပ်ယာပေါ်ကနေ ဆင်းသွား၍ သူ့တွက်နှိုင်းယူလာပေးသော အဝတ်အစားတွေကို လဲနေတာကြောင့် နှိုင်းမျက်နှာလွှဲထားမိသည်။
" မျက်နှာလွဲမနေနဲ့....ခင်ဗျားယောက်ျားဘဲ ...ကြားလားကျုပ်ပြောတာ...
"
တည်တံ့အက်ျီလှဲနေတာကို မကြည့်ဘဲ မျက်နှာလွဲထားတဲ့သူကို ပိတ်ဟောက်လိုက်တော့ လှည့်ကြည့်လာပြီး ကိုယ်ချွတ်ထားတဲ့အဝတ်အစားတွေကို ကောက်၍ ခြင်းထဲကိုသွားထည့်နေသည်။
" ခင်ဗျား အဝတ်အစားတွေ ပါမလာသေးဘူးမလား...."
"ဟုတ်တယ်..."
" ခုပြန်ယူလိုက် လိုအပ်တာတွေအကုန်သိမ်းထားလိုက် ကျုပ်ညနေကြ ဝင်ခေါ်မယ် ခုတော့ ကိုကိုတိမ်ယံကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက် ...ခင်ဗျား ဖုန်းနံပါတ် ကျုပ်ကိုပေးထား..."
"အွန်း....0998......."
" ok ...ကျုပ် misscall ထိုးထားတယ် ...ဝင်လား... ယောက်ျားလို့မှတ်ထားလိုက် ကြားတယ်နော်...."
"အင်းပါ..."
နှိုင်းလည်းသူပြောတဲ့တိုင်း မှတ်ထားလိုက်သည် တော်ကြာနှိုင်းကို သူပြောတဲ့တိုင်းမလုပ်ရကောင်းလားဆိုပြီးထရိုက်နေမှဖြင့် တိမ်ယံဆီကကြားဖူးသည် သူ့ညီက တအားဆိုးတယ်တဲ့ စိတ်ရှိရင် လက်ကပါပြီးသားတဲ့ လေ ရန်ဆိုလည်းခဏခဏဖြစ်တက်သည်တဲ့
" သွားမယ် အောက်ကို...."
နှိုင်းတို့အောက်ကိုဆင်းလာတာ ရှေ့နေကြီးနှင့် တခြားဧည်သည့်တွေကပြန်သွားပြီးဖြစ်သည် ။
" ကိုကိုတိမ်ယံ သူငယ်ချင်းကို ...ဟိုကိုလိုက်ပို့လိုက်အုံး....မာမီကျွန်တော်အပြင်သွားတော့မယ်..."
" ဟက် ..ဒီကောင်လေးကတော့လေ..."
ဒေါ်မြတ်သီဉီးမှာ သားဖြစ်သူကိုရင်လေးမိသည် အလိုက်ကနည်းနည်းမှမသိတတ် နှိုင်းလေးကိုလည်းအပေါ်ခေါ်သွား ဘာတွေပြောခဲ့တယ်မသိ အရင်ကတည်းက သူကသာအနိုင်ယူရမှ မဟုတ်ရင် ဒေါသကကြီးတတ်သည်။
"သားကိုဘာတွေပြောသွားတာလည်းနှိုင်း..."
"ဘာမှမပြောပါဘူး ...ဒီအိမ်မှာဘဲနေရမယ်တဲ့ ..သူကလိုက်မနေနိုင်ဘူးတဲ့..."
" ငါကိုလိုက်ပို့လိုက်ဆိုတာဘာလည်း နှိုင်း..
"
" မင်းညီက ငါပစ္စည်းတွေ သွားသိမ်းထားတဲ့ညနေသူဝင်ခေါ်မယ်တဲ့ ခုကသူသွားစရာရှိလို့ထင်တယ် ..."
"အော် ...မင်းကိုဆရာမလုပ်ဘူးလား.."
"ဟင့်အင်း..."
နှိုင်း မပြောပြချင်ပါ လူကြီးတွေရှိသည်လလေ ကိုယ်တွေကြောင့်စိတ်ဆင်းရဲရလိမ့်မည် ကိုယ်ထက်အငယ်ကိုအလျော့ပေးရမှာသဘာဝဖြစ်သည်မဟုတ်လား။
........................................................................
နှိုင်းလိုအပ်တာတွေ သိမ်းဆည်းပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲအိပ်နေလိုက်သည် ။ဒီနေ့ညကစပြီး အိပ်ယာလေးနဲ့ ခွဲရတော့မည် မဟုတ်လား မတက်သာလို့ ထားခဲ့ရမှာ ဒီအိမ်လေးကို မထားခဲ့ချင်ပါ နှိုင်းမှေးခနဲ့အိပ်ပျော်သွားတုန်း အိမ်ရှေ့က ကားဟွန်းတီးသံကြောင့်လန့်နိုးလာရသည် ။
"တီ ...တီ....တောက်စ့်...ငါလိုးမဟာလေ..."
"တီတီ.....တီ.."
တည်တံ့ စိတ်မရှည်စွာ တောက်စ့်တွေခေါက်နေမိသည် ။ဟွန်းတီနေတာကြာလှပြီဖြစ်သည်။ တစ်ကယ်ဆို ထွက်လာသင့်သည်စောက်ရေးမလုပ်တာလား ဒီကိုဝင်ခေါ်ဖို့လုပ်တော့လည်း ဖုန်းမကိုင်တာကြောင့် ကိုကိုတိမ်ယံဆီ ဖုန်းဆက်ပြီးမေးရသည် ။ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့လည်း ဟွန်းတီးနေတာတောင်လူမပြောနဲ့ ခြင်တစ်ကောင်တောင်ထွက်မလာဘူး ။စိတ်မရှည်စွာဖြစ် ကားပေါ်မှာဆင်းလာလိုက်၍ အိမ်ထဲကိုဝင်လာတော့ပြေးထွက်လာတဲ့လူကိုတွေ့ရသည်။
" ခင်ဗျား...ဘာလုပ်နေတာလည်း...ကျုပ်စောင့်နေတာကြာလှပြီး...ခင်ဗျားဖုန်းကိုလည်းကြည့်လိုက်အုံး...နားကကန်းနေတာလား...ဟမ်.."
"ဟို ..အိပ်ပျော်သွားလို့..."
"ကျုပ်ဒေါသကိုလာမဆွနဲ့နော်....စိတ်တွေက သိပ်ရှည်နေတာမဟုတ်ဘူး.."
"တောင်းပန်ပါတယ်..."
"တောက်စ့်....သွားသယ်မဲ့ပစ္စည်းတွေကားပေါ်တင်ရအောင်...."
နှိုင်းအိပ်ပျော်သွားတာကြောင့် ဖုန်းလာတာတွေလည်းတကယ်မသ်ိလိုက်ပါ ကားဟွန်းတီးသံကြားတာနဲ့ တန်းထွက်လာတာဘဲကို သူစိတ်ချည်းဘဲ ဒါတောင်ကိုယ်ထက်အငယ်မို့ အကြီးသာဆို ရိုက်သတ်မလား။
နှိုင်းယူမဲ့ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်တင်ပြီးတော့ အိမ်သော့တွေကိုသေချာခတ်လိုက်သည် ။ ကားပေါ်တက်မိတဲ့အချိန်ထိ လှည့်မကြည့်မိပါ နှိုင်းအားတာနဲ့ နေခင်းဘက် လာနေလို့ရသည်မဟုတ်လား ။ ကားမောင်းနေသည်သူကိုမျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါသထွက်နေတာသိသိသာသာ တစ်လမ်းလုံးစကားတစ်ခွန်းမပြော သူအိမ်ကိုရောက်တော့လည်း အပေါ်ကိုတန်းတက်သွားသည် ။
" နှိုင်းလေ ထမင်းမစားခဲ့ရသေးဘူးမလား..."
"ဟုတ် ..တီတီ..."
"တီတီ မဟုတ်တော့ဘူး...မာမီဖြစ်သွားပြီးလေ..."
"ဟုတ်ကဲ့ ...ပါမာမီ .."
"ထမင်းစားရအောင်လေ ...တည်တံ့နဲ့လာတာမလား ..."
"ဟုတ် အပေါ်တက်သွားတယ်...မာမီတို့အရင်စားနှင့်လေ ...ပစ္စည်းတွေ ကားပေါ်က ချလိုက်အုံးမယ်..."
"ထားထား... အိမ်က ကောင်လေးတွေကိုခိုင်းလိုက်မယ် .."
"အားနားစရာကြီး..."
" သားက ..ဒီအိမ်ကဖြစ်သွားပြီလေ..."
"ဟုတ် .."
နှိုင်းတို့သွားခေါ်စရာမလိုအောင် တည်တံ့ကအဝတ်မစားလဲပြီး အောက်ကိုပြန်ဆင်းလာသည် နှိုင်းတို့ထမင်းစားသောက်ပြီးတဲ့ထိ စောင့်ရလို့စိတ်တိုနေသောသူက နှိုင်းကို စကားလည်းမပြောသလို မျက်လုံးချင်းစုံအောင်ကြည့်မလာပါ ။
" မင်းမင်း...."
"ဗျာ...အကိုလေး..."
"ကားပေါ်ကပစ္စည်းတွေ ငါအခန်းထဲ ထည့်လိုက်..."
"ဟုတ်..."
မင်းမင်းဆိုတဲ့ကောင်လေးကို ခိုင်း၍ အိမ်ပေါ်ကို တက်သွားသည် အဆိုးအတေလေးကို သည်းခံလိုက်အုံး နှိုင်းမြတ်ဘုန်းရေ ဟုသာကိုယ်ဘာသာ ပြောမိ၏။
" သားကိုစိတ်ဆိုးနေတာထင်တယ် ကြည့်ရတာ ..."
"ဟုတ်တယ် ...."
"ခုယူပြီးခုဘဲ အနိုင်ကျင့်နေတာဘဲ ..သည််းမခံနဲ့ ..သည်းခံရင် ပိုနိုင်လိမ့်မယ် ..."
"ဟုတ်ကဲ့.... အပေါ်လိုက်သွားလိုက်အုံးမယ် ..."
" အေးအေး..."
နှိုင်းအပေါ်တက်လာတော့ ရေချိုးခန်းထဲတွင်ရေကျသံကြားရသည် ။ တည်တံ့ထွက်လာရင်ဝတ်ဖို့ ညဝတ်အက်ျီကိုထုတ်ပေးထား၍ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးထားလိုက်သည် ။ နှိုင်းပါလာတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ချို့ကို နေရာချနေတုန်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသည် အဆိူးအတေလေး
တည်တံ့ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ ပစ္စည်းတွေကို နေရာချနေသည် ။နှိုင်း အလိုက်တသိ ထုတ်ပေးထားတဲ့ ညဝတ်အက်ျီကိုတွေတာကြောင့်ပြုံးမိကာ ကုတင်ပေါ်တွင် တင်ပေးထားသော အဝတ်အစားတွေကိုယူဝတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာဖုန်းထိုင်သုံးနေရင်းစောင့်နေလိုက်သည် ။
" ခင်ဗျားဟာတွေက မပြီးးသေးဘူးလား..."
" မပြီးသေးဘူး...ဘာလို့လည်းဟင် ..."
"ဘာ ...ခင်ဗျားကိုကျုပ်ပြောထားပြီးသားလေ ဉပုသ်စားတဲ့ကျားမဟုတ်ဘူး အသားစားကျားလို့...ခင်ဗျားဉီးနှောက်ကမေ့သွားတာလား..."
"မမေ့ဘူးလေ.."
"ခင်ဗျားဟာတွေ နောက်မှဆက်လုပ်တော့...ခုလာခဲ့တော့..."
နှိုင်းလည် အစကတည်းက စိတ်ဆိုးနေသည် သူကခေါ်တာကြောင့် အသာတကြည် ထသွားလိုက်ရသည် အဲ့ဒီနောက်တော့ နှိုင်းတစ်ယောက် အသားစားတဲ့ ကျားပေါက်လေး၏ စားတာကိုခံလိုက်ရပါသည် ။
.......................................................................
( အများကြီး ကြိုးစားပီးတော့ ရေးထားပါတယ် ဖတ်လို့ အဆင်ပြေပါမလားမသိဘူး ဖတ်တဲ့သူမရှိလည်း သေချာကြိုးစားရေးသွားမှာပါရှင့် ကြိုပြောထားမယ်နော် seme က ခပ်ဆိုးဆိုးလေပါနော်😁)
........................................................................
ႏိႈင္းမနက္အေစာႀကီး အိမ္ေရ႔ွအထိ လာေခၚေသာ ေမေမေၾကာင့္ ႏိႈင္းႏွင့္လက္ထပ္ရမည့္သူ၏ အိမ္ကိုလိုက္လာခဲ့ရသည္။
အိမ္ဝန်းထဲကိုဝင္လိုက္တာနဲ႔ အပင္မ်ားစြာကို စိုက္ပ်ိဳးထားသည္ ကိုျမင္ရသည္။ အိမ္ကေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္ ေျပာရမည္ ကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ႏိႈင္းေမာ့ၾကၫ့္လိုက္မိသည္ ။ အိမ္ကေတာ္ေတာ္ကိုႀကီး၏။ ေမေမႏွင့္စကားရပ္ေျပာေနေသာ အမ်ိူးသမီးကိုေတြ့တာေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားရသည္။
" တီတီ ကဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ေနတာ..."
"ႏိႈင္းေလ လက္ထက္ရမွာ...တီတီသားေလ..."
"ဟင္ ...အဲ့ဆိုတိမ္ယံညီေပါ့...."
"ဟုတ္ပါ အထဲမွာေရာက္ေနၾကၿပီအကုန္လံုးက...."
ႏိႈင္း တီတီကိုသာျမင္ဖူးပါသည္။ တီတီသားကိုေတာ့ တစ္ခါမွမျမင္ဘူးပါ နာမည္ေတာ့သိ၏ စိုင္းတည္တံ့ဉီးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနသည္ဟုသိထားရသည္ ။တီတီနဲ႔ကလည္း စေနေန့တိုင္ ညစားဆံုစားရင္ တစ္ခါတစ္ရံ ေဖေဖထူးက ဖုန္းဆက္ေခၚတာေၾကာင့္ ရင္ႏွီးခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ တီတီက လုပ္ငန္းေတြကိုတစ္ေယာက္ထဲ ဉီးစီးေနရေတာ့ မအားလပ္ေတာ့ ဆံုေတြ့ရတာေတာ့ရွားပါသည္ ။
ႏိႈင္းတို႔ အထဲကိုဝင္လာေတာ့ သစၥာတို႔မိသားစုေရာပါ ေရာက္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ ႏိႈင္း တိမ္ယံႏွင့္ သစၥာကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။ ညကႏိႈင္းေျပာျပေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီ အံ့ၾသျပေနၾကတာသူတို႔မဟုတ္သည့္အတိုင္း ႏိႈင္းမ်က္ေစာင္းထိုးတာျမင္လို႔ထင္၏ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ရယ္ျပ၍ ႏိႈင္းလက္ကိုလာတြဲၾကသည္။
" လာလာ ....အိမ္ေထာင္ျပဳမည့္ သတိုးသားေလာင္းေလ..."
" နင္တို႔သိေနတာမလား..."
" အင္း ဟိုတစ္ေန့ကတည္းကေလ ...အစပိုင္းက ငါတို႔လည္းမသိဘူး တီတီေတာင္မသိဘူး မင္းဆိုတာကိုဓာတ္ပံုျပမွသိတာတဲ့ အဲ့တာနဲ႔ေဖေဖဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာလာတာေလ မင္းေမေမနဲ႔ တီတီနဲ႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြတဲ့ အဆက္သြယ္ျပန္ရေတာ့ ခုလိုျဖစ္သြားတာတဲ့ အေၾကာင္းစံုေတာ့ငါလည္းေသခ်ာမသိဘူး..."
" အဲ့ တာကိုညတုန္းကၾက ...ငါေျပာတာကို မသိသလိုေနေနၾက...."
"ဟီး ...စပရိုက္ေလ...တိမ္ယံညီဘဲကို အမ်ိဳးေတာ္ရတယ္ေလ နင္ကလည္း..."
" ေတာ္စမ္းမွာ...နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခဏေနၾကရင္ေတြ့မယ္ ...."
" ေအးပါ...ၿပီးၾကရင္ ...ေျပာဟုတ္ၿပီးလား..ခုလာပါထိုင္ေတာ့..."
ႏိႈင္းလည္းလူႀကီးေတြကိုအားနာတာနဲ႔ ၿပံဳးျပစြာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။ႏိႈင္းႏွင့္ လက္ထပ္ရမည္သူကိုခုထိမေတြ့ေသးဘူး ႏိႈင္းထက္ငယ္မွာေသခ်ာသည္ ။
" စိုင္းတည္တံ့....ေအာက္ကိုဆင္းလာေတာ့လူႀကီးေတြဆံုေနၿပီး...."
တီတီက ေခၚလိုက္ေတာ့ အေပၚထက္ကေန ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆင္းလာသည္ ။ အရပ္ကေတာ့ ႏိႈင္းတို႔ထက္ရွည္တာသိသာပါသည္။ အသားကလည္းႏိႈင္းထက္နည္းနည္းပိုေဖြးသည္။
။
ႏိႈင္းမ်က္စိေရ႔ွတြင္ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို ၾကၫ့္ေနမိသည္ ။ အက္်ီခ်ိဳင္းျပတ္ အနက္ေရာင္ႏွင့္ ေဘာင္ဘီးအတို အျပာရင့္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထား၍ ဂုထ္ေထာက္ေနေသာ ဆံပင္ကိုလည္း အျပာႏုေရာင္ ဘက္သြားသၫ့္ ေဆးကိုအသံုးျပဳကာ ကြက္တည္ကြက္ၾကား ဆိုးထားေသးသည္ ။ ညာဘက္နားတြင္လည္း စိန္နားကပ္ကို ပန္ဆင္ထားေသးသည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ကိုလည္း ဆိုဖာကိုမွီ၍ ပ်င္းရိစြာ ထိုင္ေနေသးသည္ ။ ဒီေန့ဟာ ႏိႈင္းတို႔ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ေနျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္နဲ႔လက္ထက္ရမည္ ေကာင္ေလးပံုစံကိုၾကၫ့္၍ ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္သြားရ၏ ။ ေရ႔ွဆက္ အဆင္ေျပပါ့မလား မိဘေတြသေဘာက် ယူရသည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေလးစားသၫ့္အေနျဖစ္အက္်ီကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားထားသင့္သည္ ။။
ႏိႈင္း ကိုယ္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ေတြးေနတာေၾကာင့္ သူကိုစိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္။ ႏိႈင္းၾကၫ့္ေနတာသိသြား၍ ထင္သည္ မ်က္လံုးလွန္ကာ ျပန္ၾကၫ့္လာသည္။ ႏိႈင္းမွာ အရွက္သဲစြာအၾကည့္လြဲရ၏။ေတာ္ၾကာသူ႔ကိုဘာလို႔ၾကၫ့္တာလည္းဆိုၿပီး ထထိုးေနမွ (လက္သီးနဲ႔ေနာ္ ) ထေျပးေနရတဲ့အျဖစ္ကိုေရာက္လိမ့္မည္ ။ ပံုစံကိုၾကၫ့္တာနဲ႔ ေကာင္ေလးကဆိုးတဲ့ type ျဖစ္သည္။
တည္တံ့ ကိုယ္ကို႔ စိုက္ၾကၫ့္ေနတာကိုသိပါသည္။ ဘယ္လိုဟာေလးလည္းမသိပါဘူး အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ မာမီေျပာပံုအရဆို ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပံုရသည္။ အေနေတာ့ေအးမဲ့ပံု ဝတ္စားလာတာလည္း တိုက္ပံုအက္်ီေတြေရာ တည္တံ့ဆို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဘဲ လက္မွတ္ေလးထိုးၿပီး ညားသြားတာဘဲကို ဘာေတြခက္ခဲတာၾကလို႔ ဟြန႔္ ေရ႔ွေရွာက္ အႏိုင္က်င့္လို႔ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ေပၚလာတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုၿပံဳးလိုက္သည္။
"မာမီ... လက္မွတ္ထိုးရမွာမလား....ၾကာတယ္ ....ကြၽန္ေတာ္အျပင္သြားစရာရိွတယ္ ..."
" ဟဲ့ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလည္း...လူႀကီးေတြစကားေျပာေနတယ္ေလ ..."
ေဒၚျမတ္သီဉီးတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စိမ့္ႏွင္တကြ သူမ၏ အကိုျဖစ္သူ ဉီးထူးယံခန႔္ အပါအဝင္ ေရ႔ွေန့ႏွင့္ ကေလးေတြအေၾကာင္းတိုင္ပင္ေနတုန္း သားျဖစ္သူ ထေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ေရ႔ွေနႀကီးႏွင့္ ဖိတ္ထားတဲ့ ဧည္သည့္ေတြ ကိုအားနာသြားရသည္ ။ က်န္တဲ့သူေတြက ကိစၥမရိွ မိသားစုဝင္ေတြပင္ျဖစ္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။
" စိုင္းတည္တံ့ဉီး...မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလည္း ...ပါးစပ္ပိတ္ေနလို႔မရဘူးလား...ဟိုမွာလူႀကီးေတြတိုင္ပင္ေနတာကို..."
"ကိုကိုတိမ္ယံဘာသိလို႔လည္း..."
" တိတ္..."
ႏိႈင္း တစ္ဝမ္းကြဲညီျဖစ္သူကို ဆူေနေသာ္ တိမ္ယံကို စိတ္ထဲမွာ ေမတၲာေတြပို႔ေနမိသည္ ၿပီးၾကရင္ေတာ့ ေသဖို႔သာျပင္ထားၾက ငါကိုၾကတစ္ေယာက္မွမေျပာဘဲ လ်ိဳထားၾကသည္။
" မတိတ္ခ်င္ဘူး...ၾကာတယ္လို႔ ..မာမီ ..လက္မွတ္ထိုးၿပီးပီးတာကို .."
" စိုင္းတည္တံ့ဉီး..မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလည္း...."
" မာမီဘဲ လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ညားတာဆို..."
"ေအးခုလူႀကီးေတြ စကားေျပာေနတယ္ေလ ..."
" လက္မွတ္ထိုးၿပီးမွ ေျပာလည္းရတာကို... အဲ့လိုလုပ္ေတာ့ဘယ္သူက တရားစြဲမွၾကလို႔..."
"ကဲပါ ..အဲ့ဆိုလက္မွတ္အရင္ထိုးခိုင္းလိုက္မယ္ ..."
တည္တံ့လိုခ်င္တာဒါဘဲ ေရ႔ွေနႀကီးအေကာင္းဆံုးဘဲ အလိုက္သ္ိတတ္တယ္ ဘယ္ဆိုးလို႔လည္း
" ကဲ ဒီမယ္ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ၾက ... ဒီတစ္အုပ္မွာေရာဘဲ .."
တည္တံ့ လက္မွတ္ထိုးေပးရမဲ့ ေနရာေတြကိုလက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
"ဒါပဲမလား ကြၽန္ေတာ္အေပၚတတ္ေတာ့မယ္"
"ရပါၿပီ "
"ခင္မ်ား!ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အေပၚခဏလိုက္ခဲ့"
"ဟင္ ..ငါ့ကိုလား"
"ခင္မ်ားမဟုတ္လို႔ဘယ္သူေခၚရမွာလဲ လက္ညိုးထိုးလိုက္တာမျမက္ရေအာင္ကန္းေနလား"
"ဟင် "
"စိုင္းတည္တံ့ဉီး..မင္းထက္အႀကီးကိုဘယ္လိုေတြေျပာေနတာလည္း..."
"ဟ...မာမီဘဲ လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ...ညားတယ္ဆို ...ခုသူကကြၽန္ေတာ္ေယာက္်ားျဖစ္သြားၿပီးေလ...ခိုင္းစရာရိွလို႔...ေခၚတာေလ ဘာျဖစ္လို႔လည္း..."
"စိုင္းတည္တံ့ဉီး...."
"ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာမွားလို႔လား သူေယာက်ာ္းကိစၥဘဲ လုပ္ေပးရမွာကို ..."
" ဟို ....တီတီ...သားလိုက္သြားလိုက္မယ္ေနာ္..."
"ေအးေအးပါ ကြယ္ .."
"ၾကတ္ၾကတ္သတိထားေန ..စိုင္းတည္တံ့..."
ေဒၚျမတ္သီဉီး သားျဖစ္သူေၾကာင့္ ရိွသမ်ွ ေသြးေတြေတာင္ ေခါင္းေပၚကိုေဆာင့္တက္သြားသလိုျဖစ္ရသည္ ။ ခုမွလက္မွတ္ထိုးၿပီးတာရိွေသး ႏိႈင္းကိုခိုင္းဖို႔ေခၚတယ္ဆိုတဲ့သားစကားေၾကာင့္ မိမိသူငယ္ခ်င္း စိမ့္ ကို အားနာေစပါသည္။
ႏိႈင္းလက္မွတ္ထိုးၿပီး ထိုင္ေနတုန္း လက္ညိုးထိုးေခၚလာတဲ့သူေၾကာင့္ ေၾကာင္သြားရသည္။ အေပၚကိုလိုက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္နဲ႔သူက တစ္ခါမွမရင္းႏွီးဘူးေတာ့ တျခားသူေခၚတာမွတ္လို႔ေမးတာကို ကန္းေနတာလားတဲ့ ဘယ္လိုကေလးလည္းမသိဘူး သူထက္အႀကီးဆိုတာသိေသးရဲ့လား မသိပါ။ တီတီနဲ႔ စကားအေခ်အတင္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ႏိႈင္း သူေခၚတဲ့ေနာက္လိုက္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ လူႀကီးေတြနဲ႔ အားနာစရာျဖစ္သည္မဟုတ္လား ။
ႏိႈင္းသူေခၚရာေနာက္ကိုလာလိုက္သည္ ေလွကားေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး နည္းနည္းဆက္သြား၍ အခန္းတစ္ခုေရ႔ွတြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး အထဲကို ဝင္သြားတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းပါ အထဲကိုလိုက္ဝင္ရသည္။
" ခင္ဗ်ား...နာမည္ဘယ္သူလည္း.."
ဟင္...ႏိႈင္းနာမည္ကိုသူမသိဘူးလား...သူအေမးေၾကာင့္ႏိႈင္းမ်က္လံုးျပဴးျဖင့္ ေၾကာင္ရပ္ေနမိသည္။
" မ်က္လံုးျပဴျပီး ေၾကာင္မေနနဲ႔....ခင္ဗ်ားေယာက္်ားက နာမည္ေမးေနတယ္ေလ..."
" ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္း..."
" ok ...ခုက်ဳပ္က ...ခင္ဗ်ား ေယာက္်ားျဖစ္သြားၿပီး....သိတယ္မဟုတ္လား..."
"အင္း..."
" ဒီမွာဘဲေနရမယ္ ...က်ဳပ္ခင္ဗ်ားဆီကိုလိုက္မေနႏိုင္ဘူး....ျငင္းဖို႔လည္းမႀကံနဲ႔......မာမီေပးစားလို႔ယူရလည္း ... က်ဳပ္က ဉပုပ္ေစာင့္တဲ့ အသားစားက်ားမဟုတ္ဘူး ...စားမွာဘဲေနာ္...ႀကိဳေျပာထားတာ..."
"ဟင္ ...."
"မဟင္နဲ႔ ...ဉပုသ္မေစာင့္တက္ဘူး...ok..."
တည္တံ့ ဘာေျပာေျပာ အံ့ၾသသလိုလုပ္ေနၿပီးဘာမျွပန္မေျပာတဲ့သူေၾကာင့္စိတ္ကို မနည္းဆြဲဆန္ထားရသည္ ။ ဟုတ္တယ္ေလ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြလို မိဘေပးစားတာဘာညာဆိုၿပီး သူအသားကိုမထိႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ မေနႏိုင္ဘူး လူပ်ိဳရည္ပ်က္မဲ့ တူတူ အပ်က္ခံလိုက္မယ္
" က်ဳပ္ေျပာတာၾကားလား...."
"အင္းၾကားတယ္ေလ ..."
" ၿပီးတာဘဲ ...အား ပူလိုက္တာ..."
ႏိႈင္းကို သူစိတ္ႀကိဳက္ေျပာခ်င္ရာေျပာ ျခယ္လည္သြားတဲ့ အဆိုးအေတေလးက အက္်ီကို ဆြဲခြၽတ္ခါ လြတ္ပစ္၍ အိပ္ယာေပၚကိုလွဲသြားသည္။
"က်ဳပ္ အျပင္သြားမို႔ ..အက္်ီထုတ္ေပး ..."
"အင္း... ဘယ္လိုပံုစံထုတ္ေပးရမွာလည္း..."
"အဆင္ေျပတာ ထုတ္ေပး...club သြားမွာ..."
" အင္း....ခဏေနာ္..."
ႏိႈင္းလည္း သူေျပာတဲ့တိုင္းလုပ္ေပးဖို႔ သူအဝတ္အစားေတြထားတဲ့ဘက္ကို ဝင္လာလိုက္သည္ ။ မ်ားလွစြာေသာ္ ဖိနပ္ေတြ နာရီေတြ အက္်ီေတြကိုေသခ်ာသပ္ရပ္စြာထၫ့္ထားေသာ မွန္ေဘာင္ေတြကိုၾကၫ့္ၿပီးမအံ့ၾသမိေတာ့ပါ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြဒီေလာက္ေတာ့ရိွမွာဘဲေလ အဆင္ေျပမဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ရွာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အနက္နဲ႔ အျဖဴ အျပာေရာင္ေတျြဖစ္သည္ ။
ႏိႈင္းကုတင္ဘက္ကိုျပန္ထြက္လာေတာ့ အိပ္ယာေပၚတြင္ ေမွာက္အိပ္ေနသၫ့္ ေလာေလာလတ္လတ္ ယူထားတဲ့ ႏိႈင္းေယာက္်ား ေရ႔ွေလ်ွာက္အဆင္ေျပေအာင္ ႏိႈင္းဘက္က အေလ်ာ့ေပးရမည္ဆိုတာ စိတ္အာရံုအရ ႀကိဳသိေနသည္။
" တည္တံ့....အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီးလား..."
"အတည္ႀကီး ..အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား..."
" ဟင္....အ.."
တည္တံ့ ကိုယ္ကို ေခၚေနတဲ့အသံကိုၾကားေသာ္လည္း မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္ အဲ့ေတာ့ အနားကိုတိုးလာ၍ လႈပ္ၾကၫ့္ၿပီး ေမးလာသည္။ သူကို အူးယားတာေၾကာင့္ လက္ကိုဆြဲ၍ ကုတင္ေပၚဆြဲတင္ၿပီး ဖတ္ထားလိုက္သည္။
" ဟို....လြတ္အံုး...ငါမေနတက္ဘူး...."
"မလြတ္ဘူး...အိပ္ ..."
" အက္်ီ ယူခဲ့ၿပီးပီး..."
"အင္းသိတယ္..."
"ငါမေနတက္ဘူး....လႊတ္ပါအံုး..."
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုက္ ..စိတ္သိပ္ရွည္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ..."
တည္တံ့ အသံေလးနည္းနည္းမာ၍ ေဟာက္လိုက္မွာ ရုန္းထြက္ေနသူက အသံတိတ္သြားသည္။ ဘယ္ဆိုးလို႔လည္း စိုင္းတၫ့္တံ့ဉီးတို႔ ယူထားတဲ့သူက အခ်ိဳးေျပလို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ခုယူၿပီး ခုကြဲေနေလာက္ၿပီးျဖစ္သည္။
ႏိႈင္းသူ႔ကိူအတင္းဆြဲၿပီး ခ်ဳပ္ဖက္ထားတဲ့သူေၾကာင့္ မေနတတ္ေတာ့ သူကၿငိမ္ေနဆိုလို႔သာ ၿငိမ္ေနရတာ အတင္းခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္ အသက္ရႈၾကပ္လာသည္။
" ဟို ..တည္တံ့....အသက္ရႈၾကပ္လို႔ ...လြတ္ေပးပါအံုး..."
"အင္း..."
ႏိႈင္းေျပာလိုက္ေတာ့ လႊတ္ေပးၿပီး အိပ္ယာေပၚကေန ဆင္းသြား၍ သူ႔တြက္ႏိႈင္းယူလာေပးေသာ အဝတ္အစားေတြကို လဲေနတာေၾကာင့္ ႏိႈင္းမ်က္ႏွာလႊဲထားမိသည္။
" မ်က္ႏွာလြဲမေနနဲ႔....ခင္ဗ်ားေယာက္်ားဘဲ ...ၾကားလားက်ဳပ္ေျပာတာ...
"
တည္တံ့အက္်ီလွဲေနတာကို မၾကၫ့္ဘဲ မ်က္ႏွာလြဲထားတဲ့သူကို ပိတ္ေဟာက္လိုက္ေတာ့ လွၫ့္ၾကၫ့္လာၿပီး ကိုယ္ခြၽတ္ထားတဲ့အဝတ္အစားေတြကို ေကာက္၍ ျခင္းထဲကိုသြားထၫ့္ေနသည္။
" ခင္ဗ်ား အဝတ္အစားေတြ ပါမလာေသးဘူးမလား...."
"ဟုတ္တယ္..."
" ခုျပန္ယူလိုက္ လိုအပ္တာေတြအကုန္သိမ္းထားလိုက္ က်ဳပ္ညေနၾက ဝင္ေခၚမယ္ ခုေတာ့ ကိုကိုတိမ္ယံကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္ ...ခင္ဗ်ား ဖုန္းနံပါတ္ က်ဳပ္ကိုေပးထား..."
"အြန္း....0998......."
" ok ...က်ဳပ္ misscall ထိုးထားတယ္ ...ဝင္လား... ေယာက္်ားလို႔မွတ္ထားလိုက္ ၾကားတယ္ေနာ္...."
"အင္းပါ..."
ႏိႈင္းလည္းသူေျပာတဲ့တိုင္း မွတ္ထားလိုက္သည္ ေတာ္ၾကာႏိႈင္းကို သူေျပာတဲ့တိုင္းမလုပ္ရေကာင္းလားဆိုၿပီးထရိုက္ေနမျွဖင့္ တိမ္ယံဆီကၾကားဖူးသည္ သူ႔ညီက တအားဆိုးတယ္တဲ့ စိတ္ရိွရင္ လက္ကပါၿပီးသားတဲ့ ေလ ရန္ဆိုလည္းခဏခဏျဖစ္တက္သည္တဲ့
" သြားမယ္ ေအာက္ကို...."
ႏိႈင္းတို႔ေအာက္ကိုဆင္းလာတာ ေရ႔ွေနႀကီးႏွင့္ တျခားဧည္သၫ့္ေတြကျပန္သြားၿပီးျဖစ္သည္ ။
" ကိုကိုတိမ္ယံ သူငယ္ခ်င္းကို ...ဟိုကိုလိုက္ပို႔လိုက္အံုး....မာမီကြၽန္ေတာ္အျပင္သြားေတာ့မယ္..."
" ဟက္ ..ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ေလ..."
ေဒၚျမတ္သီဉီးမွာ သားျဖစ္သူကိုရင္ေလးမိသည္ အလိုက္ကနည္းနည္းမွမသိတတ္ ႏိႈင္းေလးကိုလည္းအေပၚေခၚသြား ဘာေတြေျပာခဲ့တယ္မသိ အရင္ကတည္းက သူကသာအႏိုင္ယူရမွ မဟုတ္ရင္ ေဒါသကႀကီးတတ္သည္။
"သားကိုဘာေတြေျပာသြားတာလည္းႏိႈင္း..."
"ဘာမွမေျပာပါဘူး ...ဒီအိမ္မွာဘဲေနရမယ္တဲ့ ..သူကလိုက္မေနႏိုင္ဘူးတဲ့..."
" ငါကိုလိုက္ပို႔လိုက္ဆိုတာဘာလည္း ႏိႈင္း..
"
" မင္းညီက ငါပစၥည္းေတြ သြားသိမ္းထားတဲ့ညေနသူဝင္ေခၚမယ္တဲ့ ခုကသူသြားစရာရိွလို႔ထင္တယ္ ..."
"ေအာ္ ...မင္းကိုဆရာမလုပ္ဘူးလား.."
"ဟင့္အင္း..."
ႏိႈင္း မေျပာျပခ်င္ပါ လူႀကီးေတြရိွသည္လေလ ကိုယ္ေတြေၾကာင့္စိတ္ဆင္းရဲရလိမ့္မည္ ကိုယ္ထက္အငယ္ကိုအေလ်ာ့ေပးရမွာသဘာဝျဖစ္သည္မဟုတ္လား။
........................................................................
ႏိႈင္းလိုအပ္တာေတြ သိမ္းဆည္းၿပီးေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာလွဲအိပ္ေနလိုက္သည္ ။ဒီေန့ညကစၿပီး အိပ္ယာေလးနဲ႔ ခြဲရေတာ့မည္ မဟုတ္လား မတက္သာလို႔ ထားခဲ့ရမွာ ဒီအိမ္ေလးကို မထားခဲ့ခ်င္ပါ ႏိႈင္းေမွးခနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း အိမ္ေရ႔ွက ကားဟြန္းတီးသံေၾကာင့္လန႔္ႏိုးလာရသည္ ။
"တီ ...တီ....ေတာက္စ့္...ငါလိုးမဟာေလ..."
"တီတီ.....တီ.."
တည္တံ့ စိတ္မရွည္စြာ ေတာက္စ့္ေတြေခါက္ေနမိသည္ ။ဟြန္းတီေနတာၾကာလွၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ကယ္ဆို ထြက္လာသင့္သည္ေစာက္ေရးမလုပ္တာလား ဒီကိုဝင္ေခၚဖို႔လုပ္ေတာ့လည္း ဖုန္းမကိုင္တာေၾကာင့္ ကိုကိုတိမ္ယံဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးေမးရသည္ ။ အိမ္ေရ႔ွေရာက္ေတာ့လည္း ဟြန္းတီးေနတာေတာင္လူမေျပာနဲ႔ ျခင္တစ္ေကာင္ေတာင္ထြက္မလာဘူး ။စိတ္မရွည္စြာျဖစ္ ကားေပၚမွာဆင္းလာလိုက္၍ အိမ္ထဲကိုဝင္လာေတာ့ေျပးထြက္လာတဲ့လူကိုေတြ့ရသည္။
" ခင္ဗ်ား...ဘာလုပ္ေနတာလည္း...က်ဳပ္ေစာင့္ေနတာၾကာလွၿပီး...ခင္ဗ်ားဖုန္းကိုလည္းၾကၫ့္လိုက္အံုး...နားကကန္းေနတာလား...ဟမ္.."
"ဟို ..အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔..."
"က်ဳပ္ေဒါသကိုလာမဆြနဲ႔ေနာ္....စိတ္ေတြက သိပ္ရွည္ေနတာမဟုတ္ဘူး.."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ေတာက္စ့္....သြားသယ္မဲ့ပစၥည္းေတြကားေပၚတင္ရေအာင္...."
ႏိႈင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ဖုန္းလာတာေတြလည္းတကယ္မသ္ိလိုက္ပါ ကားဟြန္းတီးသံၾကားတာနဲ႔ တန္းထြက္လာတာဘဲကို သူစိတ္ခ်ည္းဘဲ ဒါေတာင္ကိုယ္ထက္အငယ္မို႔ အႀကီးသာဆို ရိုက္သတ္မလား။
ႏိႈင္းယူမဲ့ပစၥည္းေတြ ကားေပၚတင္ၿပီးေတာ့ အိမ္ေသာ့ေတြကိုေသခ်ာခတ္လိုက္သည္ ။ ကားေပၚတက္မိတဲ့အခ်ိန္ထိ လွၫ့္မၾကၫ့္မိပါ ႏိႈင္းအားတာနဲ႔ ေနခင္းဘက္ လာေနလို႔ရသည္မဟုတ္လား ။ ကားေမာင္းေနသည္သူကိုမ်က္လံုးေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတာသိသိသာသာ တစ္လမ္းလံုးစကားတစ္ခြန္းမေျပာ သူအိမ္ကိုေရာက္ေတာ့လည္း အေပၚကိုတန္းတက္သြားသည္ ။
" ႏိႈင္းေလ ထမင္းမစားခဲ့ရေသးဘူးမလား..."
"ဟုတ္ ..တီတီ..."
"တီတီ မဟုတ္ေတာ့ဘူး...မာမီျဖစ္သြားၿပီးေလ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ...ပါမာမီ .."
"ထမင္းစားရေအာင္ေလ ...တည္တံ့နဲ႔လာတာမလား ..."
"ဟုတ္ အေပၚတက္သြားတယ္...မာမီတို႔အရင္စားႏွင့္ေလ ...ပစၥည္းေတြ ကားေပၚက ခ်လိုက္အံုးမယ္..."
"ထားထား... အိမ္က ေကာင္ေလးေတြကိုခိုင္းလိုက္မယ္ .."
"အားနားစရာႀကီး..."
" သားက ..ဒီအိမ္ကျဖစ္သြားၿပီေလ..."
"ဟုတ္ .."
ႏိႈင္းတို႔သြားေခၚစရာမလိုေအာင္ တည္တံ့ကအဝတ္မစားလဲၿပီး ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာသည္ ႏိႈင္းတို႔ထမင္းစားေသာက္ၿပီးတဲ့ထိ ေစာင့္ရလို႔စိတ္တိုေနေသာသူက ႏိႈင္းကို စကားလည္းမေျပာသလို မ်က္လံုးခ်င္းစံုေအာင္ၾကည့္မလာပါ ။
" မင္းမင္း...."
"ဗ်ာ...အကိုေလး..."
"ကားေပၚကပစၥည္းေတြ ငါအခန္းထဲ ထည့္လိုက္..."
"ဟုတ္..."
မင္းမင္းဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို ခိုင္း၍ အိမ္ေပၚကို တက္သြားသည္ အဆိုးအေတေလးကို သည္းခံလိုက္အံုး ႏိႈင္းျမတ္ဘုန္းေရ ဟုသာကိုယ္ဘာသာ ေျပာမိ၏။
" သားကိုစိတ္ဆိုးေနတာထင္တယ္ ၾကည့္ရတာ ..."
"ဟုတ္တယ္ ...."
"ခုယူၿပီးခုဘဲ အႏိုင္က်င့္ေနတာဘဲ ..သည္္းမခံနဲ႔ ..သည္းခံရင္ ပိုႏိုင္လိမ့္မယ္ ..."
"ဟုတ္ကဲ့.... အေပၚလိုက္သြားလိုက္အံုးမယ္ ..."
" ေအးေအး..."
ႏိႈင္းအေပၚတက္လာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ေရက်သံၾကားရသည္ ။ တည္တံ့ထြက္လာရင္ဝတ္ဖို႔ ညဝတ္အက္်ီကိုထုတ္ေပးထား၍ ကုတင္ေပၚတင္ေပးထားလိုက္သည္ ။ ႏိႈင္းပါလာတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေနရာခ်ေနတုန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာသည္ အဆိူးအေတေလး
တည္တံ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ေနသည္ ။ႏိႈင္း အလိုက္တသိ ထုတ္ေပးထားတဲ့ ညဝတ္အက္်ီကိုေတြတာေၾကာင့္ၿပံဳးမိကာ ကုတင္ေပၚတြင္ တင္ေပးထားေသာ အဝတ္အစားေတြကိုယူဝတ္ကာ ကုတင္ေပၚမွာဖုန္းထိုင္သံုးေနရင္းေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။
" ခင္ဗ်ားဟာေတြက မၿပီးးေသးဘူးလား..."
" မၿပီးေသးဘူး...ဘာလို႔လည္းဟင္ ..."
"ဘာ ...ခင္ဗ်ားကိုက်ဳပ္ေျပာထားၿပီးသားေလ ဉပုသ္စားတဲ့က်ားမဟုတ္ဘူး အသားစားက်ားလို႔...ခင္ဗ်ားဉီးေနွာက္ကေမ့သြားတာလား..."
"မေမ့ဘူးေလ.."
"ခင္ဗ်ားဟာေတြ ေနာက္မွဆက္လုပ္ေတာ့...ခုလာခဲ့ေတာ့..."
ႏိႈင္းလည္ အစကတည္းက စိတ္ဆိုးေနသည္ သူကေခၚတာေၾကာင့္ အသာတၾကည္ ထသြားလိုက္ရသည္ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ႏိႈင္းတစ္ေယာက္ အသားစားတဲ့ က်ားေပါက္ေလး၏ စားတာကိုခံလိုက္ရပါသည္ ။
.......................................................................
( အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားပီးေတာ့ ေရးထားပါတယ္ ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပပါမလားမသိဘူး ဖတ္တဲ့သူမရိွလည္း ေသခ်ာႀကိဳးစားေရးသြားမွာပါရွင့္ ႀကိဳေျပာထားမယ္ေနာ္ seme က ခပ္ဆိုးဆိုးေလပါေနာ္😁)
........................................................................