មនុស្សសម្ងាត់(ចប់)

ភាគបញ្ចប់:សុភមង្គលពិតប្រាកដ

#ប្រទេកូរ៉េកូរ៉េខាងត្បូង ទីក្រុងសេអ៊ូល

<<យ៉ាងមិចហើយថេយ៍ អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងមិចដែរ?>>ជុងហ្គុកបានបែមកសួរថេយ៍

<<គឺភ័យអរៗ ខ្ញុំនឹកប៉ាម៉ាក់តែមិនដឹងថាពួកគាត់នឹកខ្ញុំឬអត់ទេ?>>

<<អូនកុំបារម្ភពេកណាថេយ៍!ទោះគាត់នឹកឬមិននឹកថេយ៍វាជារឿងរបស់ពួកគាត់អោយតែថេយ៍បានបំពេញតួនាទីរបស់ថេយ៍នោះគឺល្អហើយណា>>និយាយបែបលួងលោមនិងយកដៃទៅអង្អែលក្បាលថេយ៍

គ្រប់គ្នាក៏បានស្ងាត់រាងខ្លួនរបស់ដល់ពេលឡានបើកមកដល់មុខផ្ទះមួយដែលមានទំហំតូចខ្លាំងនៅជិតដល់ជាយក្រុងទៅហើយ បើតាមមើលទៅវាប្រកដណាស់ជាផ្ទះរបស់ថេយ៍ តែថាពេលនេះវាមានសភាពចាស់ណាស់ របស់របររញ៉េរញ៉ៃរាយប៉ាយពេញផ្ទះ ថេយ៍សឹងតែចំណាំផ្ទះខ្លួនមិនបានទៅហើយ

<<ចម្លែកណាស់ទីនេះមិចក៏ស្ងាត់ម្លេះ!!មើលទៅដូចជាគ្មានមនុស្សនៅទេ>>ជុងហ្គុកបានឆ្ងល់មិនខុសពីថេយ៍ទេ តែពេលនេះវាជាសំណួរដែលគ្មានចម្លើយ

<<មិនអាចទេ ប៉ាម៉ាក់គាត់មិនដែលទៅណាទេ ជាពិសេសនោះពួកគាត់កាន់តែមិនអាចទៅណាបាត់ទាំងពីរនាក់បឩបនេះទេ>>និយាយដល់ត្រឹមនេះគ្រប់គ្នាក៏បាននាំគ្នាចុះពីលើឡាន ដើម្បីដើរទៅមើលខាងក្នុងថាតើមានរឿងអ្វីអោយពិតប្រាកដ

នៅពេលដើរចូលទៅកដល់មាត់ទ្វារផ្ទះថេយ៉ុងក៏ឃើញថាទ្វារបាត់ចាក់សោរជាប់បាត់ទៅហើយ

<<ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនឹងទៅសាកសួរអ្នកនៅម្តុំនេះសិនណា>>ថេយ៉ុងនិយាយរួចក៏បានដើរទៅផ្ទះអ្នកជិតខាងដែលគេតែងតែស្គាល់និងនិយាយជាមួយតាំងពីតូចមក

<<ជម្រាបសួរលោកអ៊ំ!>>

<<ថេយ៉ុង!!នេះឯងមកវិញហើយមែនទេ?អ៊ំមិននឹកស្មានថាឯងនឹងមកវិញទេ!>>

<<ខ្ញុំក៏មិននឹកស្មានថាខ្ញុំបានមកវិញដូចគ្នាណាអ៊ំ!>>

<<បានហើយ ពេលនេះឯងមកវិញក៏ល្អហើយ អ៊ំមានរឿងចង់ប្រាប់ឯង!>>

<<រឿងនេះពាក់ព័ន្ធនឹងឪពុកម្តាយខ្ញុំមែនទេ!>>

<<ពិតមែនហើយ គឺពួកវាទាំងពិរនោះមិនកែចរិតសោះហើយពេល ខ្ញុំឮថាឯងតែងតែផញើរលុយអោយពួកវា តែពួកវាបែរជាយកលុយនោះទៅលេងល្បែងអស់រហូតដល់សម្រេចចិត្តថាដាក់ផ្ទះនេះបញ្ចាំ ហើយពេលនេះផ្ទះនេះត្រូវម្ចាស់ថ្មីរើបអុសយកទៅបានហើយ ថែមទាំងចាប់ពីរនាក់នោះដាក់គុកទៀតផង>>

<<ព្រះអើយមានរឿងដល់ថ្បាក់នេះមិចបានជាខ្ញុំមិនដឹងរឿងសោះបែបនេះ>>និយាយព្រមទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង

ក្រោយពីនិយាយគ្នាបានមួយសន្ទុះថេយ៍ក៏បានសុំលាចេញទៅវិញ

<<យ៉ាងមិចដែរថេយ៍?>>

<<គឺ.....>>ថេយ៍បានរៀបរាប់គ្បយ៉ាងទាំងអស់ដែលគេបានឮពីអ្នកជិតខាងអម្បាញ់មិញនេះ

នៅពេលនិយាយគ្នារួចពួកគឹក៏បាននាំគ្នាទៅគុកដែលម៉ាក់ប៉ារបស់ថេយ៍នៅ

#បន្ទប់សួរសុខទុក្ខ

<<ម៉ាក់ប៉ា!ខ្ញុំមកវិញហើយ តើពួកលោកសុខសប្បាយទេ?>>ថេយ៉ុងបានសួរសុខទុក្ខឪពុកម្តាយតាមការគួរ

<<យើងគ្មានកូនដូចជាឯងទេអាក្មេងគ្មានកំណើតដូចជាឯងនេះទៅងាប់នៅទីណាក៏ងាប់ទៅ!!>>ថេយ៍មានបំណងល្អហើយក៏មិនដែលមានចិត្តចងគំនុំនឹងពួកគាត់ដែរ តែម៉ាក់គេបែរជានិយាយពាក្យបែបនេះទៅវិញ

<<អ្នកស្រីនិយាយអ្វីត្រូវចេះគោរពសិទ្ធថេយ៍ផង គេមិនមែនត្រឹមជាក្មេងធម្មតាដូចការមុនទេ!!>>

<<ឯងជាអ្នកណាបានមកចេះបញ្ជាយើង!!>

<<ម៉ាក់បានហើយ!! គេបានផ្ញើរលុយអោយម៉ាក់ជារាងរាល់ខែ>>

<<អ្នកណាជាម៉ែឯង!!>>និយាយរួចក៏យកទូរស័ព្ទដែលកាន់ហ្នឹងដៃយកទៅគប់កញ្ចក់ដូចមនុស្សខ្មោចចូល

ជុងហ្គុកឃើញសភាពការមិនស្រួលក៏បានទាញដៃថេយ៉ុងចេញពីទីនោះ

<<តើអូនសុំបងរឿងមួយបានទេ?>>នៅក្នុងឡានគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែរក្សាភាពស្ងាត់ស្ងាមតែថេយ៍បាននិយាយកាត់ភាពស្ងប់ស្ងាត់

<<និយាយមក!>>

<<គឺសូមកុំធ្វើអីពួកគាត់អី!!នោះពួកគាត់ធ្វើបាបនិងមើលងាយខ្ញុំពិតមែន ប៉ុន្តែគាត់ក៏បានចិញ្ចឹមខ្ញុំដល់ធំទោះគាត់ធ្វើបែបនេះដើម្បីផលប្រយោជន៍ក៏ដោយ តែចុងក្រោយខ្ញុំមានថ្ងៃនេះក៏ដោយសារគាត់!ដូច្នេះហើយសូមលោកទុកគាត់ចោលទៅពេលនេះគាត់ក៏បានទទួលកម្មរបស់ទៅហើយគឺនៅក្នុងគុក>>ថេយ៍និយាយក៏មានហេតុផលម្យ៉ាងដែរព្រោះថាមនុស្សយើងម្នាក់ៗគួរតែចេះដឹងគុណគេមិនថាគុណតិចឬច្រើនតែវាក៏នៅតែជាគុណ មនុស្សដែលល្អទាំងចិត្តនិងគំនិតដូចថេយ៍ប្រាកដជាមិនអាចយកទោសមកសងគុណបានឡើយ

<<ក៏បានតែអូនត្រូវសន្យានឹងបងថាហាមអូនទៅពាក់ព័ន្ធនឹងពួកគេទៀតទោះក្នុងស្ថានភាពអ្វីក៏ដោយ>>ទោះជុងហ្គុកខឹងពួកគេខ្លាំងតែយ៉ាងណាក្រោយពីស្តាប់ការបកស្រាយរបស់ថេយ៍ វាក៏សមហេតុសមហេតុដូច្នេះហើយគេក៏សម្រេចចិត្តលើកលែងអោយពួកគេចុះ

<<បងជាមនុស្សល្អជាងគេក្នុងលោក!!>>ថេយ៍និយាយរួចញញេមយ៉ាងស្រស់

<<បានហើយឈប់មកបញ្ចូរបងទៀតទៅ!!>>និយាយរួចពួកគេក៏ផ្ទុះសំណើចចេញមករៀងខ្លួន

ទីបំផុតគ្រប់យ៉ាងក៏បានបញ្ចប់ទៅយ៉ាងល្អ ហើយយើងក៏មិនដឹងដែរថាថ្ងៃមុនទៅមានរឿងអ្បីកើតឡើងទៀតប៉ុន្តែគ្រាន់តែដឹងថាគូរស្នេហ៍មួយគូរនេះនឹងគ្មានថ្ងៃបោះបង់គ្នាចោលឡើយគឺពួកបានប្រឈមមុខនឹងរឿងរ៉ាវគ្រប់ជំពូកជាមួយគ្នា កាន់ដៃគ្នាដល់ចាស់រាងៗខ្លួន

មិនយូរប៉ុន្មានដំណើរ honeymoomនៅកូរ៉េក៏បានបញ្ចប់នេះដល់ថ្ងៃដែលពួកគេត្រូវត្រឡប់ទៅអាមេរិកវិញហើយ

បន្ទាប់ពីត្រឡប់មកវិញពួកគេក៏បានធ្វើការតាមតួនាទីរបស់ខ្លួនដូចធម្មតា និយាយពីថេយ៉ុងវិញគឺនៅតែជាដៃឆ្វេងដដែលតែថាពេលនេះគេត្រូវបន្ថែមដំណែងមួយទៀតគឺជាភរិយារបស់លោកម៉ាហ្វៀឈាមត្រជាក់ ហាសហាស!!បើនិយាយទៅគឺគួរអោយចង់សើចណាស់ នៅក្នុងពេលមនុស្សគ្រប់រូបលើលោកនេះកំពុងតែរត់តាមរកដៃគូររបស់ខ្លួនតែបែរជារកមិនបាន តែចំពោះមួយគូរនេះវិញបែរជាបានជួបគ្នាដោយសារតែការយល់ច្រឡំទៅវិញ នៅពេលនោះបើជុងហ្គុកមិនបានគិតថាថេយ៉ុងជាកេនសម្ងាត់របស់សត្រូវទេ ហើយមិនបានចាប់ថេយ៉ុងមក ពួកគេក៏មិនបានមានថ្ងៃនេះដែរ

#នៅពេលយប់

<<ថេយ៍អូនកំពុងធ្វើអី?>>

<<គឺអូនកំពុងសរសេរសៀវភៅ!>>

<<អូនសរសេរធ្វើអីលុយអូនមានចាយមិនអស់ការងារក៏មានមុខមាត់ខ្ពង់ខ្ពស់ ហេតុអីអូនចាំបាច់លំបាកមកសរសេរសៀវភៅធ្វើអីទៀត!>>

<<បងគ្មានថ្ងៃយល់ព្រោះបងមិនមែនអូន!>>

<<បើបងមិនយល់មិចបានអូនមិនពន្យល់បងមក!>>

<<ក៏បាន!!គឺទោះបីជាអូនមានលុយចាយ និងមុខងារខ្ពស់មែនតែអូនមិនអាចបោះបង់ក្តីស្រមៃមួយនេះចោលឡើយបងភ្លេចហើយមែនទេថាអូនស្រឡាញ់ការងារជាអ្នកនិពន្ធប៉ុណ្ណា!!>>

<<ក៏បានៗបងមិនហាមអូនទៀតទេចង់សរសេរអីក៏សរសេរទៅ!>>

<<មិចក៏ងរងក់ច្រើនយ៉ាងនេះ?>>ថេយ៍គេខ្នាញ់នឹងចរិត្តជុងហ្គុកណាស់ ចេះងរងក់ដូចក្មេងទៅកើត ហើយគេក៏បានបន្តទៀត<<បងមិនចង់ដឹងទេឬថាអូនសរសេរពីអ្វីនោះ?>>

<<អ្វីទៅ?>>

<<គឺសរសេរពីស្នេហារបស់ពួកយើង ប៉ុន្តែអូនមិនបានយកពួកយើងជាឈ្មោះតួអង្គក្នុងរឿងទេ គ្រាន់តែយករឿងរបស់ពួកយើងប៉ុណ្ណោះ>>ជុងហ្គុកគ្រាន់តែឮបែបនេះក៏បានបែរមុខមកវិញយ៉ាងលឿន

<<ពិតមែនទេ?>>

<<ពិតណាស់ ដូច្នេះហើយឈប់ងរងក់ទៀតទៅណា!!>>

<<ក៏បាន!!តែអូនត្រូវប្រាប់បងសិនថារឿងរបស់អូនមានចំណងជើងអ្វី?>>

<<មនុស្សសម្ងាត់!!>>

<<ថាមិច!មនុស្សសម្ងាត់?បានន័យថាយ៉ាងមិចទៅ?>>

<<គឺមកពីឈ្មោះនេះហើយទើបធ្វើអោយអូនឡើងខ្ពស់ដូចជាសព្វថ្ងៃអូនពិតជាមានមោទនភាពណាស់ដែលបានប្រើប្រាស់ឈ្មោះជាមនុស្សសម្ងាត់របស់បង!!>>

ជុងហ្គុកបានត្រឹមតែញញឹមដោយមានមោទនភាពនឹងក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ គេហួសចិត្តណាស់ដែលក្មេងនេះបានស្រួលហើយតែនៅតែមិនស្ងៀមហើយរកការងារធ្វើដល់តែបាន

ចាប់ពីពេលនេះតទៅពួកគេទាំងពីរស់នៅមានសេចក្តីសុខសុភមង្គលនិងមានតែភាពរុងរឿងជារាងរហូតទៅ

ចប់ដោយបរិបូរណ៌

កុំភ្លេចជួបគ្នានៅក្នុងរឿងថ្មីទៀតណាប្រិយមិត្តទាំងឡាយ សូមអរគុណសម្រាប់ការគាំទ្រតាំងពីដើមដល់ចប់ បើសរុបរយៈពេលដែលខ្ញុំបានសរសេររឿងនេះគឺតាំងពីឆ្នាំ2021បើរាប់មកដល់ពេលនេះគឺ2ឆ្នាំហើយ ពិតជាអរគុណប្រិយមិត្តពិតមែន សង្ឃឹមថាគ្រប់គ្នានឹងគាំទ្រនៅពេលរឿងមនុស្សសម្ងាត់ចេញជាសៀវភៅ

Fb page:
សៀវភៅពណ៌ស្វាយ-I Purple You

Fb page: