ថ្ងៃបន្ទាប់ពេលនេះថេយ៉ុងបានក្លាយជាដៃឆ្វេងពេញសិទ្ធិហើយ ដូច្នេះគេក៏ខ្ញុំមានការងារធ្វើជាច្រើនដូចគ្នា ជាពិសេសនោះមិមថាជិងហ្គុកទៅណាទេ ថេយ៉ុងក៏ត្រូវទៅជាមួយដូចគ្នា ពោលគឺដូចជាលេខាម្នាក់ដែរ តែថេយ៉ុងគេកាន់តែការងារស្រាលៗទេដូចជាការធ្វើបញ្ជីឈ្មោះអ្នកដែលមានភាគហ៊ុននឹងក្រុមហ៊ុន ការចូលរួមចរចារជាមួយនឹងអតិថិជនរបស់ជុងហ្គុក ចំណែកឰើឯងការងារធ្ងន់ៗដូចជាការបញ្ជាមនុស្សអោយធ្វើអ្វីមួយដូចជាការរៀបកម្រោងការនិងការរកអង្គរក្សអោយជុងហ្គុកជាដើមនេះជាការងាររបស់វីល ថេយ៍គេឆ្លាតណាស់ដោយគ្រាន់តែវីលពន្យល់ការងារបន្តិចគេក៏យល់ហើយអាចធ្វើបានយ៉ាងឆាប់
រហ័សទៀតផង ធ្វើអោយវីលក៏ចាំផ្តើមពេញចិត្តនៅក្នុងការធ្វើការជាមួយថេយ៍លើសដើម
#office Mr.Jungkook farino
<<ថេយ៍ថ្ងៃនេះពួកយើងមានការងារសំខាន់វាពាក់ព័ន្ធនឹងម៉ាក់ប៉ារបស់ថេយ៍ណា ខ្ញុំគិតថាវាដល់ពេលហើយ!>>ជុងហ្គុក
<<នេះលោកជុងគិតចង់ធ្វើអ្វីអោយប្រាកដ?>>ថេយ៍
<<គ្មានធ្វើអ្វីច្រើនទេ គ្រាន់តែពួកយើងនឹងហោះទៅជួបzhang gui linនៅទីក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិននៅពេលបន្តិចទៀតនេះដើម្បីទៅចរចាររឿងការងារ ប៉ុន្តែនេះក៏ជាឱកាសអោយថេយ៍បានស្គាល់ពីអត្តចរិតរបស់សត្រូវ!>>
<<បន្ទាន់យ៉ាងនេះឬលោក?ខ្ញុំមិនទាន់បានត្រៀមអីផង!>>
<<មិនបាច់ត្រៀមទេ!គ្រប់យ៉ាងគឺមានរួចរាល់អស់ហើយនៅលើយន្តហោះឯកជន>>
<<ព្រះអើយ!នេះខ្ញុំត្រូវជិះយន្តហោះទៀតហើយ?>>
<<ប្រាកដជាបែបនេះហើយ ពួកយើងមិនអាចជិះឡានទៅប្រទេសចិនបានទេមិនអីចឹង?យ៉ាងមិចដែរ?ថេយ៍ពុលយន្តហោះ?>>ជុងហ្គុកក៏និយាយបែបញោះលេងបន្តិច
<<គឺខ្ញុំធ្លាប់ពុលយន្តហោះខ្លាំងណាស់ហើយក៏មិនសាំងនឹងអារម្មណ៍ពេលជិះយន្តហោះដែរ នៅពេលខ្ញុំហោះមកអាមេរិកកាលពិលើកមុននោះ!>>
<<កុំបារម្ភអីណា លើកនេះមានខ្ញុំនៅថេយ៍និងមិនអីទេ!>>
ថេយ៍មិនតបអ្វីទេ ក្រៅពីងួកក្បាលជាសញ្ញាយល់ព្រមព្រោះបើប្រកែកក៏មិមបានដែរព្រោះវាជាតួនាទីរបស់គេ
#ទីក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិននៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានលំដាប់អភិជនមួយកន្លែង
<<ខានជួបគ្នាយូរហើយលោកជុង!ហើយក៏ចូលរួមសោកស្តាយផងនៅក្នុងការដែលបាត់បង់មនុស្សដ៏សំខាន់ម្នាក់ក្នុងគ្រួសារលោក>>gui lin និយាយដូចជាសោកស្តាយណាស់ ប៉ុន្តែទឹកមុខវិញដូចជាសប្បាយចិត្តណាស់ ម្នាក់នេះគឺពូកែលាក់ពុតពិតមែន
<<រឿងកន្លងផុតទៅ4-5ឆ្នាំទៅហើយ តែយ៉ាងណាក៏អរគុណហើយ!>>ជុងហ្គុកក៏ឆ្លើយយកគួរវិញ
<<ពួកលោកកំពុងចង់មកចរចារជាមួយខ្ញុំទៀតហើយមែនទេ?មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេលោកនៅនាំក្មេងចំណូលថ្មីមកជាមួយទៀតផង ហាស ហាស!ពេលខ្ញុំមើលទៅគេ វាក៏បានធ្វើអោយខ្ញុំនឹកឃើញដល់លោកនៅពេលនោះណាស់ គឺពិតជាដូចគ្នាណាស់ ហាស ហាស!តែខ្ញុំសង្ឃឹមថាពួកក៏មិនប្រព្រឹត្តកំហុសច្រំដែលចុះ!>>និយាយបែបឌឺដងផ្លៃផ្កា
<<កុំទាន់និយាយអីណាលោកzhangព្រោះលោកមិនទាន់ស្គាល់សមត្ថភាពគេនៅឡើងទេ គេជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំបានបង្រៀនគេល្អណាស់អាចថាគេនឹងល្អជាងខ្ញុំនៅពេលនោះទៀតក៏ថាបានព្រោះតែខ្ញុំយកកំហិសរបស់ខ្លួនជាមេរៀនសម្រាប់គេ!>>
<<ហាស ហាស!យើងចង់ដឹងណាស់ថាក្មេងម្នាក់នេះមានសមត្ថភាពប៉ុណ្ណាទៅទើបលោកសរសើរគេមិនដាច់ពីមាត់បែបនេះ>>
ជុងហ្គុកមិនតបអ្វីទេ ក្រៅពីញញឹមចុងមាត់បន្តិច ហើយក៏បែរទៅប្រាប់ថេយ៉ុងថាអោយគេចាប់ផ្តើនិយាយទៅ
<<សួស្តី!លោកzhang gui lin រីករាយដែលបានជួបលោក!ខ្ញុំគឺគីម ថេយ៉ុង>>ថេយ៉ុងនិយាយដោយភាពជឿជាក់
<<ក្មេងតូចយល់ល្អឯងគួរតែមកធ្វើជាប្រពន្ធរបស់យើងទៅល្អជាងមកប្រថុយជីវិតធ្វើរឿងទាំងនេះ!>>គេនិយាយដូចជាមើលងាយថេយ៍ពេកហើយ ជុងហ្គុកស្ទើរតែទ្រាំមិនបាន
<<លោកនឹងដឹងច្បាស់នៅក្នុងពេលបន្តិចទៀតនេះថាខ្ញុំសមធ្វើជាប្រពន្ធលោកឬជាដៃគូការងារនឹងលោក!>>ថេយ៉ុងនៅតមទាំងចិត្តត្រជាក់បំផុតហើយពាក្យមួយឃ្លានេះក៏បានធ្វើអោយជុងហ្គុកមានមោទនភាពនឹងថេយ៍ណាស់ព្រោះពេលនេះគេរឹងមាំជាងមុនច្រើនណាស់
<<ហាស ហាស!គ្រាន់បើណាស់ក្មេងតូច!>>
<<ដូច្នេះខ្ញុំសូមចូលសាច់ការហើយណាលោកzhang!គោលបំណងរបស់ពួកយើងនៅថ្ងៃនេះគឺចង់មកចរចារជាមួយលោករឿងក្រុមហ៊ុនផលិតស្រារបស់ពួកយើង ពួកយើងចង់អោយលោកមើលពីការផលិតរបស់ពួកយើងនិងគុណភាពនៃស្រានេះ>>
<<យើងក៏បានឮមកច្រើនណាស់ហើយមិនបានមើលទេក៏ដឹងហើយ តែអ្វីដែលយើងមិនដឹងនោះគឺពួកឯងយករឿងនេះមកនិយាយក្នុងគោលបំណងអ្វីដែរ?>>
<<នេះលោកល្ងង់មែនក៏ធ្វើជាល្ងង់ទៅលោកzhang?>>ជុងហ្គុកក៏លូកមាត់ព្រោះមិនគួរអោយជឿទេថាគេមិនយល់នោះ
<<គឺពួកយើងចង់អោយលោកពិចារណាក្នុងការសហការជាមួយពួកយើងដើម្បីធ្វើអោយទីផ្សារស្រារបស់ពួកយើងបានដំណើរការល្អនៅក្នុងប្រទេសចិន>>
<<អ្នកពួកលោកគិតចង់យកខ្ញុំជាឈ្នានឬ?ហើយហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវធ្វើរឿងនេះ?>>
<<ពួកយើងមិនបានយកលោកជាឈ្នានទេ ព្រោះថាលោកក៏បានផលប្រយោជន៍ពីពួកយើងវិញមិនតិចក៏ច្រើនដែរ!>>
<<ស្អីទៅ?>>
<<គឺខ្ញុំបានឮមកថាក្រុមហ៊ុនផលិតឡានរបស់លោកនោះជិតក្ស័យធនហើយព្រោះតែគ្មានអ្នកមកចូលហ៊ុនជាមួយពួកលោក ដូច្នេះហើយបើលោកព្រមសហការនឹងពួកយើង ពួកយើងសន្យាថានឹងរកអ្នកចូលហ៊ុនជាមួយលោកអោយបានច្រើន!>>
<<នេះជាការសន្យាដ៏ធំណាស់ណា ពួកឯងគិតអោយល្អសិនទៅប្រយ័ត្នធ្វើមិនបានបាក់មុខ!>>
<<ពួកយើងបានគិតច្បាស់លាស់ហើយ លោកមិនបាច់ខ្លាចថាពួកយើងធ្វើមិនបានដូចមាត់គេ គិតតែខ្លួនលោកទៅថាតើអាចរក្សាសន្យាជាមួយពួកយើងទេ?>>ជុងហ្គុកបានលូកមាត់ម្តងទៀត
<<ក៏បាន!ប៉ុន្តែពួកឯងត្រូវធ្វើអោយយើងបានឃើញមុនសិនទើបយើងព្រមចុះកិច្ចសន្យា>>
<<បាទ!ពួកយើងព្រមតាមសំណើរនេះទៅចុះ ហើយរាល់ការសន្ទនារបស់ពួកយើងអម្បាញ់មិញនេះក៏ត្រូវបានពយកយើងថតទុកដូចគ្នា>>ថេយ៍
<<នេះពួកឯងគិតថាយើងក្បត់ពាក្យសន្យាមែនទេទើបធ្វើមែននេះ!>>
<<លោកប្រហែងជាដឹងហើយថាគ្មានពាក្យសច្ចៈនៅក្នុងសង្គមមួយនេះទេ ដូច្នេះហើយការពារប្រសើរជាងព្យាបាល>>
# skip
<<ធ្វើបានល្អណាស់ថេយ៍!>>ជុងហ្គុកសរសើរថេយ៍
<<គ្មាមទេ វាគ្រាន់តែជាអ្វីដែលលោកវីលប្រាប់មកតែប៉ុណ្ណោះ>>
<<វីលជាអ្នកប្រាប់មកប៉ុន្តែថាធ្វើបានឬមិនបានគឺអាស្រ័យលើសម័យខ្លួនដែរណា!>>
<<បើអីចឹងខ្ញុំអរគុណណា!>>
ពួកគេបាននិយាយគ្នាបណ្តើរ ប៉ុន្តែមិនបានប៉ុន្មាននាទីផងថេយ៉ុងក៏បានគេងលងលក់បាត់ព្រោះគេចាយកម្លាំងច្រើនណាស់ក្នុងថ្ងៃនេះ
To be continue