#ភូមិគ្រឹះហ្វារីណូ
<<ថេយ៍ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃថេយ៍បានក្លាយជាសមជិករបស់ពួកយើងជាផ្លូវការហើយ តើថេយ៍មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ?>>ជុងហ្គុកសួរ
<<គឺខ្ញុំដូចជាភ័យៗប៉ុន្តែមិនជាបញ្ហាទេ ខ្ញុំនឹងគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងអោយបានល្អ!>>
<<ថេយ៍មិនបាច់ភ័យទេព្រោះការបង្ហាញខ្លួនលើកនេះគឺបង្ហាញតែសម្លេងរបស់ថេយ៍ប៉ុណ្ណោះ!>>
<<ហេតុអ្វីទៅ?>>ថេយ៍សួរទាំងមិនយល់ពីគោលបំណងរបស់ជុងហ្គុក
<<គឺដើម្បីសុវត្ថិភាពរបស់ថេយ៍ ពេលណាថេយ៍បង្ហាញមុខអោយគេឯងស្គាល់ច្រើននោះ វានឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ថេយ៍ បើនិយាយអោយស្រួលស្តាប់គឺគេស្គាល់ថេយ៍កាន់តែតិច ថេយ៍នឹងមានសុវត្ថភាពកាន់តែច្រើន!>>
<<តែមុននិងក្រោយគរគង់តែដឹងដដែលមិនអីចឹង?>>ថេយ៉ុង
<<ទម្រាំដល់ពេលពួកគេដឹងថេយ៍ក៏យល់ដឹងពីសង្គមនេះច្រើនហើយ>>
ថេយ៉ុងមិនចង់សួរនាំច្រើនក៏យល់ព្រមតាមជុងហ្គុកតែម្តងព្រោះយ៉ាងហោចណាស់គេក៏បានយល់ពីអ្វីដែលជុងហ្គុកចង់ប្រាប់
#អង្គប្រជុំម៉ាហ្វៀ
នៅពេលនេះយើងបានឃើញវត្តមានរបស់ម៉ាហ្វៀទាំងអស់នៅអង្គុយជុំវិញតុក្នុងនោះក៏មានវត្តមានរបស់ហ្គាលីនដែរ តែពេលនេះគេបានក្លាយជាមនុស្សពិការជើងម្ខាងបាត់ទៅហើយដោយសារតែកាលមានរឿងជាមួយជុងហ្គុក នៅមួយសន្ទុះក៏លេចនៅរូបរាងដ៏សង្ហាររបស់មេកើយមកដល់គ្រប់គ្នាបានក្រោកឈរជាការគោរព ចំណែកហ្គាលីនត្រូវមានកូនចៅមកជួយគ្រាអោយគេក្រោកឈរមើលទៅពិតជាគួរអោយសង្វេតពិតមែន
<<សូមសម្រួលឥរិយាបថទៅអស់លោក!>>នៅពេលជុងហ្គុកដើរមកដល់កន្លែង គេក៏បានអនុញ្ញាតអោយគ្រប់គ្នាអង្គុយ
<<អស់លោកថ្ងៃនេះលោកជុងមានរឿងសំខាន់មកនិយាយអោយគ្រប់គ្នាបានដឹង>>វីល
<<ជារឿងអ្វីទៅបានជាលោកជុងហៅពួកយើងយ៉ាងតក់ក្រហលបែបនេះ?>>ម៉ាហ្វៀម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបាននិយាយ
<<មែនហើយតើមានរឿងអ្វីទៅ?>>អ្នកដទៃទៀតដ៏បន្លឺឡើងព្រមៗគ្នាព្រោះពួកគេចង់ដឹងសម្បើមណាស់
<<សូមស្ងាត់សិនទៅអស់លោក!>>វីល
<<បានហើយយើងមិនចង់ខាតពេលយូរទេ!យើងនឹងចូលសាច់ការតែម្តង គឺថ្ងៃនេះយើងហៅអស់លោកមកដើម្បីបង្ហាញពីសមាជិកថ្មីម្នាក់ដែលនឹងក្លាយជាសមាជិកផ្លូវការរបស់គ្រួសារហ្វារីណូចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ!>>ជុងហ្គុក
<<លោកជុង ឯណាទៅគេ?ខ្ញុំមិនឃើញសោះ>>បុរសដដែលក៏បានសួរម្តងទៀត
<<គេនៅទីនោះ>>និយាយរួចចង្អុលទៅផ្ទាំងក្រណាត់សមួយ
<<នេះបានន័យថាយ៉ាងមិចទៅលោកជុង?>>
<<គឺយើងនឹងបង្ហាញតែសម្លេងរបស់គេប៉ុណ្ណោះ មុខមាត់របស់គេនឹងទុកជារឿងសម្ងាត់>>ពេលឮជុងហ្គុកនិយាយបែបនេះគ្រប់គ្នាក៏ភ្ញាក់ផ្ញើលយ៉ាងខ្លាំងតែជាការបង្ហាញខ្លួនរបៀបណាទៅដែលមិនអោយគ្នាមើលមុខបែបនេះ តែម្នាក់ៗបានត្រឹមគិតក្នុងចិត្តមិនហ៊ានបញ្ចេញមកក្រៅទេ
<<ដូច្នេះហើយចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅពួកលោកត្រូវស្តាប់តាមគេនិងគោរពគេដូចជាគោរពយើងអីចឹងដែរ>>ជុងហ្គុកបន្ត
<<សួស្តីគ្រប់គ្នា រីករាយដែលបានស្គាល់!>>សម្លេងដ៏ស្រទន់របស់ថេយ៍ក៏បានបន្លឺចេញពីក្រោយក្រណាត់ផ្ទាំងពណ៌សធ្វើអោយគ្រប់គ្នាកើតចិត្តឆ្ងល់កាន់តែខ្លាំងព្រោះគេចង់ដឹងណាស់ថាម្នាក់នេះជាមនុស្សយ៉ាងមិចបានជាមិនបង្ហាញមុខបែបនេះ
<<លោកជុង!ចុះឈ្មោះរបស់គេនោះ?>>បុរសម្នាក់បានដាច់ចិត្តសួរ
<<ហៅគេថាមនុស្សសម្ងាត់!>>ជុងហ្គុក គ្រាន់តែឮបែបនេះគ្រប់គ្នាបានក្រឡេកមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមក សូម្បីតែឈ្មោះពិតក៏មិនប្រាប់ទៀតម្នាក់នេះពិតជាសំខាន់ខ្លាំងហើយ
<<បានហើយ នេះជាអ្វីដែលយើងចង់ប្រាប់អស់លោក ដូច្នេះពួកលោកអាចបំបែកគ្នាបានហើយ!>>ជុងហ្គុក
គ្រប់គ្នាបានក្រោកឈរឡើងរួចដើរចេញទៅអស់គ្មានសល់លើលែងតែហ្គាលីនទេដែលមិនព្រមទៅណា គេនៅភ្លឹកមើលទៅក្រោយក្រណាត់នោះ
<<យើងចង់ដឹងណាស់ថាគេជាអ្នកណា ថាមិនត្រូវគេអាចជាចំណុតខ្សោយរបស់ជុងហ្គុកផងក៏ថាបាន>>គិតក្នុងចិត្ត វាជាការពិតណាស់ថាពេលយើងដឹងចំណុងខ្សោយរបស់សត្រូវនោះវានឹងឈានទៅរកការជោគជ័យបានច្រើនភាគរយ
<<មនុស្សសម្ងាត់!មនុស្សសម្ងាត់!>>ក្នុងខួរក្បាលគេគិតពីឈ្មោះមួយនេះមិនឈប់ តែនៅពេលគេដឹងខ្លួនពីការស្រមើស្រមៃភ្លាមគេក៏បានឃើញថាជុងហ្គុកកំពុងឈរពីមុខគេបាត់ទៅហើយ គេភ្ញាក់សឹងតែលោតចូលក្រោមតុតែដោយសារតែពិការភាពគេក៏នៅអង្គុយធ្វើមុខភ្ញាក់ផ្អើលធ្វើអ្វីមិនចេញ
<<តើ លោកកំពុងគិតអ្វីបានជាស្លុងអារម្មណ៍យ៉ាងនេះ?>>ជុងហ្គុក
<<គ្មានទេៗ!គឺខ្ញុំគ្រាន់តែស្ពឹកជើងទើបត្រូវអង្គុយបន្តិចសិនតិចទៀតខ្ញុំនឹងក្រោកចេញបានហើយ>>ហ្គាលីនបកស្រាយទាំងញ័រមាត់ព្រោះគេមិនទាន់បាត់ខ្លាចជុងហ្គុកនៅឡើយទេ
<<គិតថាយើងជឿឯងឬយ៉ាងមិច?>>ជុងហ្គុក
<<គឺ...គឺ..>>និយាយមិនចេញ
<<មិនថាឯងកំពុងគិតពីស្អីទេ តែឆាប់ឈប់ភ្លាមទៅបើឯងមិនចង់ដាច់ជើងម្ខាងទៀត>>ជុងហ្គុកគម្រាបរួចក៏ដើរចេញទៅបាត់ គ្រាន់តែគេចេញទៅបាត់ក៏មានមនុស្សម្នាក់មកជួយគ្រាហ្គាលីនចេញទៅផងដែរ
#ភូមិគ្រឹះហ្គាលីន
គ្រាន់តែហ្គាលីនចូលមកដល់ក៏បានឃើញវត្តមានរបស់បុរសម្នាក់ ភ្លាមនោះបុរសម្នាក់នោះក៏បានបែរមកស្របពេលដែលហ្គាលីនរកសួរឋកេទៅហើយ
<<Luca!!>>មែនហើយlucaជាកូនបង្កើតរបស់លោកហ្វារីណូ គេបាត់មុខទៅមួយរយៈធំហើយគ្មានអ្នកដែលឃើញគេទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកចង់ឃើញគេដូចគ្នា តែថាហេតុអ្វីបានគេមកនៅផ្ទះហ្គាលីនទៅវិញ?តើរវាងពួកគេទាំងពីរវាយ៉ាងមិចវិញ?
<<long time no see!!>>luca
<<ខ្យល់ស្អីបក់ឯងមកទីនេះ?>>
<<ហាស ហាស!ឯងកុំធ្វើពើអី ខ្យល់ស្អីបក់យើងមកទីនេះមានតែឯងទេដែលដឹងច្បាស់ជាងគេ!!ណ្ហើយ យើងមិនចង់ខាតពេលច្រើនទេវើយ បើយល់ពីបំណងយើងហើយឆាប់បកស្រាយមក!>>luca
<<បើដឹងហើយអោយយើងបកស្រាយធ្វើស្អីទៀត!!>>
<<គឺយើងសម្តៅលើអាមនុស្សសម្ងាត់ស្អីនោះ!តើឯងមានបានឃើញវាទេ តែសក់ក្បាលបន្តិចតិចក៏បានដែរ!>>luca
<<កុំថាឡើងសក់ក្បាលគ្រាន់រោមជើងមួយសរសៃរក៏យើងមិនបានឃើញដែរ>>
<<ល្ងង់មែនហើយ!>>
<<ឯងថាមិច?>>
<<គឺថាឯងល្ងង់ហ្នឹងហើយ!រឿងសំខាន់យ៉ាងនេះបែរជាធ្វើមិនបាន ឯងដឹងទេថាជំហានបន្ទាបៀយើងតករូវធ្វើយ៉ាងមិច?គឺត្រូវរកអោយឃើញថាមនុស្សសម្ងាត់នោះជាអ្នកណា ព្រោះច្បាស់ណាស់ថាអាម្នាក់នោះប្រាកដជាចំណុចខ្សោយរបស់ជុងហ្គុកហើយទើបវាមិនហ៊ានបង្ហាញបែបនេះ បើយើងចង់ផ្តួលអាជុងហ្គុក យើងត្រូវចាប់ផ្តើមពីការរកទិន្នន័យរបស់សម្ងាត់ជាមុនសិន>>Lucaបកស្រាយប្រាប់ហ្គាលីន ពួកគេក៏យល់ស្របគ្នា
<<តែក្នុងលក្ខខណ្ឌមួយឯងត្រូវប្រាកដថាពួលយើងជាអ្នកឈ្នះ ព្រោះលើកនេះយើងមិនចង់អស់ជើងម្ខាងទៀតទេ!!>>ហ្គាលីន
<<ឯងទុកចិត្តចុះ!>>luca
ពេលនេះបញ្ហាពិតប្រាកដក៏បានមកដល់ហើយពួកមានគំនុំទាំងពីរនាក់បានចូលដៃគ្នាបាត់ទៅហើយ ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកច្បាស់ណាស់ថានឹងមានជីវិតលំបាកជាងមុន!!ព្រោះសត្រូវបានកើនឡើងជារាងរាល់ថ្ងៃបែបនេះ
To be continue