បន្ទាប់ពីថេយ៍ត្រឡប់ទៅសាលាវិញគេ ខំរៀន គ្មានថ្ងៃគ្មានយប់ព្រោះតែគេត្រៀមខ្លួនប្រឡង ហើយថ្ងៃនេះក៏បានមកដល់
#lobbie New York University
<<yay!ទីបំផុតប្រឡងចប់ហើយ!>>ជីមីនស្រែកមួយទំហឹង ព្រោះសប្បាយចិត្តពេក
<<មែនហើយជីមីន!តើsummer breakនេះឯងទៅប្រទេសកូរ៉េវិញទេ?>>ថេយ៉ុងសួរព្រោះចង់ដឹងខ្លាំងណាស់
<<អត់ទៅទេ>>ជីមីន និយាយមួយឃ្លានេះធ្វើអោយថេយ៉ុងភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ព្រោះមិននឹកស្មានថាមិត្តរបស់គេ ធ្លាប់តែជាមនុស្សបាត់មុខម៉ាក់ប៉ាមិនបានតែពេលនេះគេថែមទាំងចង់នៅទីនេះក្នុងពេលsummer breakទៀតផង
<<ហេតុអ្វីទៅ?>>ថេយ៉ុងក៏ឆ្ងល់ដែរថាគេចង់នៅទីនេះធ្វើអី
<<គឺចង់នៅលេងជាមួយឯងនឹងហើយល្ងឺមែន!ឯងមិនបានទៅផ្ទះវិញយើងក៏មិនទៅដូចគ្នា>>ជីមីនខ្លាចថាថេយ៉ុងនៅម្នាក់ឯងអផ្សុក
<<គ្មានអ្នកណាល្អជាងឯងទេ!!>>ថេយ៉ុងហកទៅអោបជីមីន
<<បានហើយៗឯងនេះបញ្ចូរយើងសាហាវណាស់>>ជីមីន
<<ហិ ហិ ហិ>>
<<មែនហើយថេយ៍ សល់ប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតគឺដល់ថកងៃបំណាច់ឆ្នាំហើយចង់ទៅដើរលេងជាមួយគ្នាទេ?>>ជីមីន
<<យើងក៏គ្មានអ្នកណាក្រៅពីឯងដែរ ជីមីនមានតែទៅជាមួយឯងហ្នឹងហើយ>>ថេយ៍
<<សម្រេចថាអូខេហើយណា!>>ជីមីន
<<អឺម>>
និយាយចប់ពួកគេក៏ចែកផ្លូវទៅផ្ទះរាងខ្លួនព្រោះពេលនេះរាងយប់ដែរហើយ
#ភូមិគ្រឹះហ្វារីណូ
<<លោកជុង តើថ្ងៃបំណាច់ឆ្នាំនេះលោកមានកម្រោងទៅបហរទ៏សក្រៅទេ>>វីល
<<គ្មានទេ ឆ្នាំនេះខ្ញុំនឹងនាំថេយ៍មើលសម្រស់ប្រទេសអាមេរិកយើងព្រោះគេមិនដែលបានដើរលេងទេតាំងពីមក>>ជុងហ្គុក វីលឮបែបនេះគេសឹងតែមិនជឿត្រជាក់របស់គេ ព្រោះជុងហ្គុកមិនដែលទុកពេលទំនេរចោលទេ លើសពីនេះទៀតគេធ្វើការគ្មានថ្ងៃសម្រាកទេ
<<បាទលោក!ចុះលោកមានកម្រោងកក់កន្លែងទេ ខ្ញុំនឹងរៀបចំជូនលោក>>វីល
<<មិនបាច់ទេ ចាំសម្រេចតាមចិត្តថេយ៍វិញថាគេចង់ទៅណា>>ជុងហ្គុក វីលឮបែបនេះក៏យល់ចិត្តប្រធានរបស់ខ្លួនក៏ឱនគោរពជុងហ្គុកហើយសូមទៅផ្ទះវិញបាត់ទៅ
គ្រាន់តែវីលចេញទៅបាត់ភ្លាមថឹយ៉ុងក៏មកដល់ភ្លាម
<<លោកស្រីមេការខ្ញុំមកវិញហើយ លោកជុងខ្ញុំមកវិញហើយ>>ថេយ៍បានមកគួរសមដាក់ចាស់ទុំ
<<ថេយ៍មកនេះសិនមក!>>ជុងហ្គុកនិយាយ
<<បាទ>>
គេក៏បានដើរមកអង្គុកលើសំឡុងទល់មុខនឹងជុងហ្គុក
<<លោកជុងមានរឿងនិយាយជាមួយខ្ញុំមែនទេ?>>ថេយ៍
<<គឺប្រាកដហើយ!គឺថេយ៍ទំនេរទេថ្ងៃបំណាច់ យើងចង់បបួលថេយ៍ទៅដើរលេង យ៉ាងមិចដែរ?>>ជុងហ្គុក
<<មិនបានទេលោកជុង គឺខ្ញុំជាប់ណាត់ជាមួយជីមីនហើយ សំទោសផងណាដោយសារជីមីនបានបបួលខ្ញុំមុនបាត់ទៅហើយ>>ថេយ៉ុង
ឮបែបនេះជុងហ្គុកក៏រាងអន់ចិត្តដែរព្រោះបបួលក្រោយគេ ពេលនេះគឺអត់លិឍ
ថេយ៉ុងក៏បានសុំជុងហ្គុកទៅសម្រាកមុនព្រោះគេចាយកម្លាំងប្រឡងអស់មួយថ្ងៃទៅហើយគេចង់សម្រាក
គ្រាន់តែថេយ៍ដើរចេញទៅបាត់ជុងហ្គុកក៏បាននឹកឃើញពីវិធីមួយ រួចក៏ដើរទៅយកទូរស័ព្ទដៃមកខលទៅនរណាមិនដឹងតែទឹកមុខគេពោលពេញដោយក្តីសង្ឃឹម
<<អាឡូ!>>ជុងហ្គុក
#skip
ក្រឡេកមកមើលថេយ៍នៅក្នុងបន្ទប់របស់គេវញ គេនេះគេបានដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកមកបម្រុងនឹងទៅគេងតែស្រាប់តែឡើងទូរស័ព្ទរបស់គេរោទិ៍ឡើង
<<ជីមីនតើ!តើគេមានការអ្វីបានខលមកទាំងយប់បែបនេះ>>ថេយ៉ុងនិយាយម្នាក់ឯង រួចក៏ដើរទៅលើកទូរស័ព្ទ
(អាឡូ!)
(ឯងមានការអី?)
(គឺចេះទេ រឿងថ្ងៃបំណាច់ឆ្នាំនោះយើងសូមលុបចោលវិញណា ឯងកុំខឹងយើងអី
ណា!)ជីមីន
(ហេតុអីបានសុខៗចង់លុបចោលការណាត់ចឹង?)
(គឺអីចេះទេ លោកនាយកសាលារបស់យើងឯងនៅចាំទេ?)
(រឿងអីថាមិនចាំ!ហើយគាត់ពាក់ព័ន្ធអីជាមួយរឿងពួកយើង)ថេយ៍
(គឺយើងគិតថាគេក៏ចាប់អារម្មណ៍លើយើងវិញដែរ អម្បាញ់មិញនេះគេខលមកយើងណាត់គ្នាទៅមើលកាំជ្រួចថ្ងៃបំណាច់ឆ្នាំ)
(នេះឯងមិនខ្លាចគេទេឬ? គេក៏ជាសមាជិកម៉ាហ្វៀដែរគ្រាន់តែយកឈ្មោះជានាយកមកបាំង)ថេយ៉ុង
(ឯងថាឱ្យយើងមិនមើលខ្លួនឯងទេឬ?ឯងរាល់ថ្ងៃនេះនៅជាមួយអ្នកណា?គេជាមេម៉ាហ្វៀណាមិនមែនម៉ាហ្វៀធម្មតាទេ ឯងមិនខ្លាចគេផង!)ជីមីន
(គេមិនដូចគ្នាទេ គេជាមនុស្សល្អ)ថេយ៉ុង
(មិចបានជាឯងច្បាស់ម្លេះពួកគេជាមិត្តល្អនឹងគ្នា ពួកគេប្រាកដជាអត្តចរិតប្រហាក់ប្រហែលគ្នាហើយ!បានហើយថេយ៍ឯងទុកចោត្តយើងម្តងទៅណា យើងសន្យាថានឹងការពារខ្លួនអោយបានល្អ)
(ក៏បានជឿឯងម្តងចុះ!ឯងនេះបានមនុស្សប្រុសក៏ទាត់យើងចោល)ថេយ៍ដោយឃើញមិត្តអះអាងប៉ុណ្ណឹងទៅហើយក៏មិនដាច់ចិត្ត
(ហិ ហិ មិត្តយើងជាមនុស្សល្អជាងគេលើលោក)និយាយចប់គេក៏បិទទូរស័ព្ទបាត់ទៅ ថេយ៍មិនទាន់និយាយអតើស់សេចក្តីផង
<<យ៉ាប់ណាស់>>ថេយ៍រអ៊ូម្នាក់ឯង
រួចគេក៏បានដើរចេញទៅក្រៅបន្ទប់កម្រោងទៅប្រាប់ជុងហ្គុកការគម្រោងការរបស់គេនិងជីមីនត្រូវបានរំសាយហើយ ពេលនេះអាចទៅជាមួយជុងហ្គុកវិញបាន
តុង តុង
<<មានការអ្វីមែនទេថេយ៍>>គ្រាន់តែគ្រួសបានបន្តិច ជុងហ្គុកក៏បានរត់មកបើកទ្វារយ៉ាងលឿនដញចដឹងមុនថាថេយ៉ុងមកអីចឹង
<<គឺអម្បាញ់មិញនេះជីមីនបានខលមករំសាយគម្រោងរបស់ពួកយើងក្នុងថ្ងៃបំណាច់ឆ្នាំហើយ ដូច្នេះខ្ញុំចង់សួរថា តើលោកជុងនៅចង់ទៅក្រៅជាមួយខ្ញុំទៀតទេ?>>ថេយ៉ុង
<<យើងនឹងអោយវីលឆែកមើលកាលវិភាគសិនថាតើមានពេលទំនេរទេ!ពេលរួចរាល់ខ្ញុំនេងប្រាប់ថេយ៍វិញ>>និយាយទាំងទឹកមុខស្មើថេង
<<បាទលោក!>>និយាយរួចក៏លាជុងហ្គុកទៅបន្ទប់ខ្លួនវិញ
គ្រាន់តែឃើញថេយ៍ចេញទៅផុត ជុងហ្គុកបានញញឹមចុងមាត់រួចក៏បានបិទទ្វារយ៉ាងលឿន
<<Yes!!ជោគជ័យ>>
ចុម!ជោគជ័យ?បានន័យថាយ៉ាងទៅវិញ?
#មុននេះបន្តិច
ជុងហ្គុកបានយកទូរស័ព្ទរួចខលទៅនរណាមិនដឹង
(អាឡូ!yoongi)ជុងហ្គុក
(សម្លាញ់!ឯងមានការអីបានខលមកយើងទាំងយប់បែបនេះ?បាត់ថេយ៍ទៀតហើយមែនទេ?តែយើងបានចូលទៅពិនិត្យថ្នាក់គេហើយឃើញថាគេទៅផ្ទះបាត់ហើយ)yoongiភ័យបុកពោះ
(បានហើយៗថេយ៍មិនបានបាត់ខ្លួនទេ គេមកដល់ផ្ទះយូរហើយ)
(ធូរទ្រូងបន្តិច!ចុះបើមិនមែនបាត់ថេយ៍ឯងខលមកធ្វើអី?) Yoongi
(គឺយើងមានរឿងចង់ពឹងឯង ទុកថាវាជាការលុបលាងកំហុសរបស់ឯងកាលពីលើកមុនទៅចុះ?)
(រឿងស្អីឯង?)
(គឺខលទៅណាត់ជីមីនទៅថ្ងៃបំណាច់ឆ្នាំខាងមុខនេះ!)
(ថាមិច?ឯងឡប់សតិហើយមែនទេ?គេជាសុស្សយើងមិចនឹងអាចមកណាត់គេបានទៅ?)
(យើងនិយាយជាការពិត មិនបានឡប់សតិទេ!តើងឯងធ្វើឬមិនធ្វើ?បើមិនធ្វើទេ ពួកយើងក៏ចប់គ្នាត្រឹមនេះទៅ)ជុងហ្គុក
(ក៏បានៗខលក៏ខល!ឯងនេះចេះមកងក់ងរដូចកូនក្មេងទៅកើត!ចាំយើងខលទៅគេថ្ងៃស្អែកចុះ)
(មិនបានទេ ខលទៅពេលនេះភ្លាមទៅ!គឺនៅម៉ោងនេះ ពេលនេះ)
(ឯងនេះចិត្តក្តៅមែន!ក៏បានៗ)និយាយត្រឹមនេះ ជុងហ្គុកបានចុចបិទទូរស័ព្ទបាត់ព្រោះខ្ជិលស្តាប់ការតវ៉ាពីមិត្តច្រើន
#ត្រឡប់មកបច្ចុប្បន្នវិញ
<<ពិតជាបានការមែនហើយ!ហាស ហា!>>អារម្មណ៍ល្អភ្លាមជុងហ្គុកក្បាលខូចណាស់!
To continue