មួយសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅ
#ភូមិគ្រឹះហ្វារីណូ
<<មើលទៅមួយរយៈនេះថេយ៍ក៏បានធូរស្បើយច្រើនហើយ ដូច្នេះហើយវាដល់ពេលហើយដែលពួកវាត្រូវទទួលនូវអ្វីដែលគេបានប្រព្រឹត្តិ>>ជុងហ្គុក
<<តើ លោកជុងគិតចង់ធ្វើអ្វី?>>វីល
<<ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វី ខ្ញុំជឿណាថាមានតែលោកវីលទេដែលដឹងច្បាស់ជាងគេ តែដោយយល់ថាពួកគេជាក្មេង មិនសូវចេះគិតពិចារណាខ្ញុំនឹងមិនអោយពួកគេស្លាប់ទេ>>និយាយរួចក៏ដើរចេញទៅក្រៅបន្ទប់សៀវភៅទាំងពីរនាក់
ពេលដើរមកដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ គេក៏ឃើញថាថេយ៍កំពុងនិយាយលេងជាមួយជីមីនយាងសប្បាយរីករាយ ជាការពិតណាស់រយៈពេលមួយសប្តាហ៍កន្លងមកជីមីនតែងតែមកជួបថេយ៍ដើម្បីកុំអោយគេអង្សុកពេក ឃើញបែបនេះជុងហ្គុកក៏សប្បាយចិត្តណាស់ដែរ តែគេមិនបានចូលទៅរំខានពួកគេទេ ក៏សម្រេចចិត្តដើរចេញទៅស្ងាត់ៗ
#ក្នុងឡាន
<<លោកជុងថ្ងៃនេះគឺលោកអញ្ជើញទៅណាដែរ?>>សូលីន
<<ទៅផ្ទះទារុណកម្មកណ្តាយព្រៃនោះទៅ>>និយាយចប់ភ្លាមសូលីនក៏បើកឡានចេញទៅយ៉ាងលឿនព្រោះអោយទាន់ចិត្តក្តៅអ្នកដែលជាចៅហ្វាយ
#ផ្ទះទារុណកម្ម
មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានមកដល់ទីនោះ ពេលមកដល់ភ្លាម យើងក៏បានប្រទះឃើញភូមិគ្រឹះមួយដែលមានទំហំតូចជាងភូមិគ្រឹះហ្វារីណូតែបន្តិចប៉ណ្ណោះ តែបែរជាមានឈ្មោះថាផ្ទះទារុណកម្មទៅវិញ
តាមពិតទៅផ្ទះនេះជាផ្ទះលំហែកាយរបស់លោកហ្វារីណូ ព្រោះទីនេះវាជាកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់និងមានសុវត្ថិភាពបំផុតតែបានក្លាយជាផ្ទះទារុណកម្មព្រោះពេលនោះមានអ្នកចង់ក្បត់នឹងលោកហ្វារីណូច្រើនពេក គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តយកទីនេះជាកន្លែងប្រហារពួកគេ ហើយនៅក្នុងផ្ទះនេះមានឧបករណ៍ធ្វើឃាតគ្រប់ប្រភេទទាំងជំនាន់ចាស់និងជំនាន់ថ្មីយ៉ាងសម្បូរបែប
ក្រឡេកមកបច្ចុប្បន្នវិញជុងហ្គុកបានបិទភូមិគ្រឹះនេះចោលព្រោះគេចង់ដោះស្រាយបញ្ហាដោយសន្តិវិធីច្រើនជាងការធ្វើទារុណកម្ម តែថាពិភពលោកនេះពិតជាចូលចិត្តបង្ខំចិត្តគេពិតមែន
#ក្នុងផ្ទះទារុណកម្ម
ជុងហ្គុកបានដើរចូលបន្ទប់មួយដែលមានកៅអីមួយដាក់នៅក្និងនោះគេក៏បានដើរទៅអង្គុយនៅទីនោះ រួចក៏មានកូនចៅពីរ បីបាននាំមនុស្ស5នាក់ចូលមក ដែលយើងពុំបានដឹងឡើយថាគេជាអ្នកណាព្រោះគេបានចងមុខពួកនោះយ៉ាងជិត ហើយខ្លួនរបស់ពួកគេក៏បានចងភ្ជាប់ចូលគ្នាផងដែរ
<<បើមិនក្រោកទេ យកទឹកមកចោះមក>>ជុងហ្គុក កូនចៅទាំងនោះក៏បានធ្វើតាម ពួកគេក៏បានស្រាយមុខពួកគេចេញដែលបានបង្ហាញពីមុខមនុស្សទាំង5នាក់ដែលបានធ្វើបាពថេយ៉ុងកាលពីថ្ងៃមុន តែថាហេតុអ្វីបានជាជុងហ្គុកស្គាល់ពួកគេច្បាស់ម្លេះ?
ក្រឡេកមកមើលកាលពីម្សិលមិញ
<<នេះជាអត្តសញ្ញាណរបស់សិស្សដែលយើងបានរកឃើញ ពួកគេមានគ្នា5នាក់ស្រីទាំងអស់>>yoongiនិយាយរួចគេក៏បានបន្តទៀត<<ម្នាក់នេះជាAlice ជាអ្នកផ្តួចផ្តើមគំនិត ម្នាក់នេះជាEmily នេះជាAnna នេះជាcandy ហើយចុងក្រោយគេនេះជាsunshine ពួកគេសុទ្ធតែជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ថេយ៉ុង>>
<<ល្អហើយដែលរកពួកគេឃើញ ពេលជាពេលទទួលនូវអ្វីដែលពួកវាបានធ្វើហើយ>>ជុងហ្គុក
<<មុននឹងធ្វើអ្វីឯងគិតអោយបានច្បាស់សិន ព្រោះបើមានរឿងអ្វីលើក្មេងទាំងនោះយើងនឹងស្លាប់ដោយសារសងសំណងម៉ែឪរបស់គេវិញមិមខានទេ>>yoongi
<<ឯងក៏ជាម៉ាហ្វៀម្នាក់ដែរមិនអីចឹង ឯងមិនចាប់ទេឬច្បាប់ពួកយើងគែយើងត្រូវតែជាមនុស្សគ្មានការអាណិតអាសូរទៅលើសត្រូវតែដោយសារតែពួកគេជាក្មេងយើងនឹងមិនសម្លាប់គេទេ គ្រាន់តែប្រដៅបន្តិតបន្តួច>>
ថាមិចyoongiជាម៉ាហ្វៀដែរ?
#skip
បែរមកបច្ចុប្បន្នវិញ
<<តើពួកលោកចង់ធ្វើអីពួកយើង?>>Alice
<<បន្តិចទៀតនឹងដឹងហើយ>>និយាយរួចក៏មានពួកកូនចៅមួយក្រុបមក
ជុងហ្គុកបានបញ្ជាអោយពួកគេធ្វើរឿងដែលពួកស្រីៗទាំងនោះធ្វើបានថេយ៍ ហើយពួកគេក៏បានត្រឹមនៅស្ងៀមៗព្រោះក្មានសមត្ថភាពតទល់វិញទេ
<<ពួកឯងយល់ហើយមែនទេ អារម្មណ៍ដែលត្រូវគេធ្វើបាប>>ជុងហ្គុកឌឺពួកនោះ
<<អោយពួកខ្ញុំសុំទោស ហ្ហឹក ហ្ហឹក ពួកខ្ញុំដឹងខុសហើយ>>និយាយទាំងកាយគ្មានកម្លាំងកម្ហែងដេកដួលលើដី មុខមាត់បែកឈមយ៉ាងគួរអោយសង្វេត តែសម្តីរបស់ពួកគេគ្មានបានកែប្រែចិត្តរបស់ជុងហ្គុកទេ បន្ទាប់មកជុងហ្គុកបានបញ្ជាអោយកូនចៅយកពួកនោះទៅដាក់ក្និងបន្ទប់យ៉ាងងងឹតមួយថែមទាំងត្រជាក់ទៀតផង
<<នេះជាកន្តួកជ្រូកសម្រាប់ពួកឯង និងទឹកសម្រាប់ផឹកចិញ្ចឹមខ្លួនសមនរាប់រយៈពេលមួយសប្តាហ៍ចុះណា ជួបគ្នាសប្តាហ៍ក្នុង ហាស ហាស!!>>និយាយរួចក៏ដើរចេញទៅក្រៅចាក់សោរបន្ទប់នេះទុក រួចក៏មានអ្នកនៅចាំយាម ពួកគេមិនអោយរត់ចេញរួចពីនាក់ទៀតផង
#skip
ដំណឹងទាំងនោះក៏បានឮទៅដល់ថេយ៉ុង ដោយសារជីមីនព្រោះគេមិនបានឃើញពួកនោះជាច្រើនថ្ងៃហើយ
<<បើតាមយើងគិតមិនខុសទេណាលោកជុងប្រាកដជាដាក់ទោសពួកគេហើយ គេជាម៉ាហ្វៀរឿងសងសឹកជាអាជីពរបស់គេហើយ>>ជីមីន
<<តែយើងមិនបានសុំអោយគេធ្វើរឿងនេះទេ>>
<<ថេយ៍!នេះឯងមិនចាំបាច់ប្រាប់គេទេ គេនឹងធ្វើអោយខ្លួនឯង គេមើលថែឯងដូចគ្រាប់ពេជ្រមិចនឹងអោយមានអ្នកមកធ្វើបាបឯង ហើយគេនៅស្ងៀមនោះ?>>ជីមីននិយាយត្រឹមនេះថេយ៉ុងក៏បានរត់យ៉ាងលឿនសម្តៅទៅបន្ទប់សៀវភៅ
តុក តុក
<<ចូលមក!>>ជុងហ្គុក
<<លោកជុង>>ថេយ៍បើកទ្វាររួចរត់ទៅជិតជិងហ្គុក<<លោកជុង ឆាប់ប្រាប់ការពិតមក តើលោកទៅធ្វើអ្វីពួកគេ?>>
ជុងហ្គុកឮបែបនេះភ្ញាក់ផ្អើលដែរពនរោះមិននឹកស្មានថារឿងលឺដល់ថេយ៉ុងលឿនយ៉ាងនេះ តែគេក៏មិនចង់លាក់នឹងថេយ៉ុងដែរ ក៏សម្រេចចិត្តបនរាប់ពីដំណើរដើមទងទាំងអស់គ្មានសល់
<<លោកជុង សូមលោកដោះលែងពួកគេទៅណា ខ្ញុំបានធូរស្បើយច្រើនណាស់ ហើយក៏មិនចង់មានគំនិតសងសឹកអ្វីដែរ ព្រោះរឿងនេះជារឿធម្មតាសម្រាប់ជីវិតខ្ញុំហើយ តាំងពីតូចដល់ធំ តើមានថ្ងៃណាដែលខ្ញុំមិនជួបរឿងបែបនេះ សូមអង្វរណាលោកដោះលែងពួកគេទៅ>>ថេយ៍មិននិយាយតែមាត់ទេ ថែមទាំងចូលទៅវាប់ដៃជុងហ្គុកផងដែរ
<<ក៏បាន!!តែថេយ៍មិនត្រូវបដិសេធរឿងមួយនេះទេ!គឺខ្ញុំនឹងបញ្ចូលពួកគេទៅសាលាដែលនៅតាមជាយក្រុង អោយគេស្គាល់ពីការលំបាកវេទនារបស់អ្នកក្រៃក្រ>>ថេយ៉ុងឮបែរនេះក៏បានងួកក្បាលជាការយល់ព្រម ព្រោះជាគ្រាន់បើជាការអោយពួកគេស្លាប់ដែរ
<<មែនហើយថេយ៍ តើថេយ៍ចង់អោយខ្ញុំហៅគ្រូមកបង្រៀនថេយ៍ដល់ផ្ទះទេ ព្រោះវានឹងមានសុវត្ថិភាពជាងចេញទៅរៀននៅខាងក្រៅ>>ជុងហ្គុក
<<អត់ទេ!ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅសាលាវិញ ខ្ញុំនឹងខំបន្តរៀនអោយបានចប់ព្រោះពេលនេះខ្ញុំជិតដល់ថ្ងៃប្រឡងបញ្ចប់ឆ្នាំទី3ហើយ ខ្ញុំនឹងទៅរៀនវិញនៅថ្ងៃស្អែកនេះហើយលោក>>
<<ក៏បានតាមចិត្តថេយ៍ តែក្នុងលក្ខខណ្ឌមួយ ថេយ៍ត្រូវអោយខ្ញុំបញ្ចូនអង្គរក្សផ្ទាល់ខ្លួនការពារថេយ៍>>ជុងហ្គុក ថេយ៍ក៏មិនបានបដិសេធអ្វីដែរ
#lobbie New York University
ថ្ងៃបន្ទាប់គេក៏បានត្រឡប់ទៅសាលារៀនវិញ អ្នកនៅក្នុងថ្នាក់មិនហ៊ានសូម្បីតែមើលមុខថេយ៉ុងព្រោះគេបានដឹងពីអត្តសញ្ញាណពិតរបស់ថេយ៍ថាគេជាដៃឆ្វេងរបស់មេម៉ាហ្វៀ តែមិនទាន់ចូលបម្រើការងារព្រោះចាំរៀនចប់សិន
ពេលនេះថេយ៉ុងមិនចាប់អារម្មណ៍ឡើងថានរណាមើលមកគេយ៉ាងមិនគ្រាន់តែគេជឿទៅជុងហ្គុកថានឹងការពារគេបានយ៉ាងល្អ គេគិតតែមួយយ៉ាងគត់គឺខំរៀនអោយចប់ រួចក៏ក្លាយជាដៃឆ្វេងជួយសម្រួលការងារអោយជុងហ្គុក ព្រោះគេមានគុណលើសលប់ចំពោះថេយ៉ុង
#skip