#ព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានចូលមកដល់
យើងបានឃើញរាងស្តើងប្រញាប់ប្រញាល់រៀបចំខ្លួនយ៉ាងស្អាត ដើម្បីជាកម្លាំងសម្រាប់ថ្ងៃថ្មីនេះ គេបានលួចបន់ក្នុងចិត្តថាអោយជួបមិត្តល្អៗអ្នកជួយគ្នា ហើយសំខាន់បំផុតនោះគឺមិនរើសអើងគេដែលគេជាជនជាត់អាសុី ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ក៏បានរត់ចុះទៅក្រោមយ៉ាងលឿនគឺគេគិតថាគេនឹងជាអ្នកចុះមកលឿនជាងគេតែ គេបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងឃើញរាងយ៉ាងសង្ហារកំពុងអង្គុយនៅតុបាយហើយបាញ់ក្រសែភ្នែកមកគេយ៉ាងស្រទន់ ថេយ៍រកធ្វើខ្លួនមិនត្រូវក៏សម្រេចថាចូលទៅរាក់ទាក់គេតែម្តងទៅ
<<អរុណសួស្តីលោកជុង អ្នកស្រីមេការនិងបងៗទាំងអស់គ្នា!!>>គ្រប់គ្នាបានឮបែបនេះគឺមានអារម្មណ៍ថាស្រឡាញ់ថេយ៍កាន់តែខ្លាំងឡើងៗព្រោះតែគេជាមនុស្សមិនចេះប្រកាន់ខ្លួនហើយគោរពអោយតម្លៃមនុស្សជុំវិញខ្លួនមិនថាជាអ្នកណាទេ!
<<ចាសអរុណសួស្តីអ្នកប្រុស>>អ្នកគ្រប់គ្នាក៏បានឆ្លើយទៅកាន់ថេយ៍វិញក្នុងពេលតែមួយ លើកលែងតែជុងហ្គុកទេ គេមិនបានតបអ្វីទេ តែបែរជាញញឹមដាក់ថេយ៍ហើយយកដៃមកដាក់ថ្នមៗលើកៅអីនៅជាប់គេជាសញ្ញាថាអោយថេយ៍មកអង្គុយកន្លែងនោះ ថេយ៍យល់សភាពការក៏បានចូលទៅអង្គុយពិតធ្វើអោយអ្នកខ្លះញញឹមបិទមាត់មិនជិតទេ
<<ញាំអាហារពេលព្រឹកសិនទៅណាថេយ៍ ដើម្បីងោយខួរក្បាលដំណើរការល្អនៅក្នុងពេលរៀនសូត្រ>>ជុងហ្គុក
<<បាទ!លោកប៉ា>>ថេយ៉ុងនិយាយចប់ធ្វើអោយអ្នកស្តាប់នោះគឺគាំងរកនិយាយអ្វីមិនចេញ ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក៏បានបន្តទៀតថា
<<មកពីលោកជុងនិយាយដូចជាលោកប៉ាខ្ញុំពេកទើបខ្ញុំហៅបែបនេះរាល់ថ្ងៃនេះប៉ាម៉ាក់របស់ខ្ញុំមិនដែលខ្វល់ខ្វាយនឹងខ្ញុំបែបនេះទេគឺខ្ញុំត្រូវទៅរៀងដោយអត់ញាំបាយព្រឹករាល់ថ្ងៃ ហើយពេលខ្លះអត់ញាំបាយថ្ងៃទៀតព្រោះតែចង់សន្សំលុយ គឺពួកគាត់មិនដែលខ្វល់នឹងខ្ញុំម្តងណាទេ អរគុណលោកហើយដែលយកចិត្តទុកដាក់ទាំងដែលខ្ញុំគ្មានជាប់ពាក់ព័ន្ធអីនឹងលោកផង គឺនិយាយត្រង់ខ្ញុំពិតជារអៀសខ្លួនណាស់ដែលមកធ្វើជាវន្ទុកអោយលោកបែបនេះ>>ថេយ៍និយាយហើយអ្នកបម្រ។ទាំងអស់ក៏បានលួចស្តាប់ដែរ ហើយក៏លួចអាណិតថេយ៍ផងដែរ ព្រោះគេបានជួបរឿងរ៉ាវអាក្រក់ៗច្រើនណាស់ក្នុងជីវិតមួយនេះ តែពួកគេក៏សប្បាយចិត្តដែរ ព្រិះតែពេលនេះគេបាននៅជាមួយនឹងជុងហ្គុក ព្រោះជុងហ្គុកមើលថែគេដូចទារកអីចឹង
<<ថេយ៍កុំគិតច្រើនអីណា គ្រាន់តែចិញ្ចឹមថេយ៍ម្នាក់វាមិនធ្វើអោយខ្ញុំក្រទេ ថេយ៍កុំគិតច្រើនអីចាត់ទុកថាខ្ញុំជាសាច់ញាតិឬជាមិត្តរបស់ថេយ៍ទៅ>>ជុងហ្គុកនិយាយបែបនេះហើយក៏អោយថេយ៍ញាំអោយយឺតព្រោះខ្លាចយឺតពេល
#skip
#lobbie New York University
មកដល់ទីធ្លាសាលភ្លាមថេយ៍ក៏បានហក់ចុះពីឡានភ្លាម តែសំណាងហើយដែលគ្មានមនុស្សសោះនៅក្នុងទីធ្លាសាលាព្រោះថេយ៍ខ្លាចថាគេជាទីចាប់អារម្មណ៍របស់ភ្នែកទាំងនោះតែ តាមពិតជាមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ តែវាជាស្នាដៃរបស់ជុងហ្គុកគេចង់លាក់បាំងរឿងនេះទើបគេខលទៅប្រាប់នាយកសាលាដែលជាមិត្តភក្តិរបស់គេមុន តែពួកគេមិនបានដឹងទេថានៅមានសិស្សមួយក្រុមកំពុងពួនហើយសម្លឹងមកមើលសកម្មភាពរបស់ពួកគេ សិស្សមួយក្រុមនោះជាក្មេងក្បាលរឹងមិនគោរពតាមប្រសាសន៍របស់នាយកដែលបានប្រកាសឡើយ។
ពេលនេះថេយ៍និងជុងហ្គុកបានដើរមកដល់បន្ទប់មួយដោយមានផ្លាកពីក្រៅថា<<school principal Yoongi>>មិនបង្អង់យូរជុងហ្គុកក៏បានរុញទ្វារចូលមកក្នុងភ្លាម ពេលចូលមកដល់ភ្លាមយើងក៏ឃើញបុរសម្នាក់មានវ័យប្រហាក់ប្រហែលនឹងជុងហ្គុកហើយក៏សង្ហារមិនចាញ់ជុងហ្គុកប៉ុន្មានដែល ភ្លាមនោះគេក៏បានពោលឡើងភ្លាម!
<<ឯងនេះដូចដើរគឺចរិត្តមេចូលមកបន្ទប់គេមិនចេះគួសទ្វារជាសញ្ញាសោះ!!>>និយាយទាំងមុខឌឺៗ
<<យើងតែប៉ុណ្ណឹងយូរហើយ!!ខានជួបគ្នាយូរហើយសម្លាញ់>>និយាយចប់អ្នកទាំងពីរក៏ដើរមកកាន់តែជិតគ្នាដើម្បីឱបគ្នាជាការស្វាគមន៍តាមបែបប្រពៃណីអឺរ៉ុប
<<ហើយនេះមែនទេ ជាក្មេងរបស់ឯងនោះ!!>>Yoongiមិនបង្អង់យូរក៏ចូលសាច់ការតែម្តងទៅ
<<បើដឹងហើយសួរធ្វើអីទៀត>>ជុងហ្គុក
<<ឯងនេះនៅតេឌឺដូចដើម!>>Yoongiមិយាយទាំងហួសចិត្តនឹងមិត្តម្នាក់នេះណាស់
<<យ៉ាងណាយើងសូមផ្ញើរគេផងណា ភាសាអង់គ្លេសរបសគរអាចប្រើការបានណា ដូច្នេះហើយឯងកុំបារម្ភអីណា គឺនិយាយគ្នាស្តាប់បាន!!>>ជុងហ្គុកបញ្ជាក់ប្រាប់មិត្តអោយហើយព្រោះខ្លាចគេយល់ច្រឡំ
និយាយប៉ុណ្ណឹងហើយYoongiក៏បាននាំថេយ៍ទៅបន្ទប់រៀនហើយជុងហ្គុកក៏ត្រឡប់ទៅធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនដូចសព្វដង
#ក្នុងថ្នាក់រៀន
អ្នកគ្រូបានអោយថេយ៍រៀបរាប់ពីខ្លួនគេហើយគ្រប់យ៉ាងក៏ដំណើរការទៅយ៉ាងល្អតែ វាពិបាកតែពួកអ្នកក្នុងទាំងនោះបែរជាបង្ហាញអាការអាលាក់សុីនឹងជនជាតិអាសុីគឺពេលចេញលេងគ្មានអ្នកណាមករាក់ទាក់នឹងថេយ៍ទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេបែរជាមកនិយាយដាក់ថេយ៍ថា ថេយ៍បានលក់ខ្លួនអោយជុងហ្គុកព្រោះគេបានឃើញជុងហ្គុកនាំគេមកទីនេះ ហើយនឹងមានពាក្យមើលងាយមើលថោកជាច្រើនទៀត ទើបធ្វើអោយថេយ៉ុងពិបាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគេខំខាំមាត់សង្កត់ចិត្តព្រោះមិនចង់មានរឿងច្រើន ចាត់ទុកថាវាគ្មានអ្វីកើតឡើងចុះ
ពេលដល់ម៉ោងទៅផ្ទះថេយ៉ុងក៏ដើរចេញទៅក្រោយគេពេលសាលារាងស្ងាត់បន្តិច ពេលចេញទៅដល់ខ្លោងទ្វាសាលាថេយ៍ក៏បានឃើញឡានខ្មៅក្េឹបកំពុងចតនៅពីមុខសាលា ដោយមិនបាច់ប្រាប់ក៏ដឹងថាជាអ្នកណា មិនចាំយូរថេយ៍ក៏បានដើរឡើងឡានយ៉ាងលឿនព្រោះខ្លាចមានគេឃើញ
<<យ៉ាងមិចហើយថេយ៍ថ្ងៃដំបូង?>>ចូលមកដល់ភ្លាមជុងហ្គុកក៏បានសួរភ្លាមតែម្តង
<<មិនអីទេ គឹគ្រប់យ៉ាងប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងរលូនដូចលោកគ្រងទុកនោះអី!>>ថេយ៉ុងមិនចង់ប្រាប់ជុងហ្គុកពីរឿងទាំងនោះទេព្រោះខ្លាចរឿងកាន់តែយ៉ាប់ជាងមុន
<<នេះហើយមែនទេជាទឹកមុខអ្នកថាគ្រប់គឺល្អនោះ ឆាប់ប្រាប់ខ្ញុំតាមត្រង់មកថាថេយ៍កើតអី?>>ជុងហ្គុកបានជំរឹតសួរតែម្តង ថេយ៍អស់កម្លាំងនឹងតមាត់ហើយក៏សម្រេចចិត្តប្រាប់គ្រប់យ៉ាងតែម្តងទៅ ជុងហ្គុកថែមទាំងចង់ដូរសាលាអោយគេទៀត តែថេយ៍ប្រកែកព្រោះគេដឹងច្បាស់ណាស់ថាគេខំរត់ដល់ណាក៏វាសនាបានកំណត់អោយគេជួបមនុស្សបែបនោះដែរ
<<ខ្ញុំមិនអីទេលោក តែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតជីមីនមកហើយ ទោះពួកគេមិនចង់រាប់អានខ្ញុំក៏ស្រេចចិត្តពួកគេទៅខ្ញុំមិនខ្វល់ទេព្រោះខ្ញុំមានជីមីមហើយ>>ជុងហ្គុកឮបែបនេះក៏មិនបានថាអីដែរក៏បានសម្រេចចិត្តស្តាប់តាមថេយ៍តែម្តងទៅ
#ភូមិគ្រឹះហ្វារីណូ
ពេលមកដល់ភូមិគ្រឹះភ្លាមថេយ៍ក៏បានចុះយ៉ាងលឿន តែជុងហ្គុកក៏បានហៅគេមកញាំបាយល្ងាចជាមួយប៉ុន្តែថេយ៍ក៏បដិសេដព្រោះគេពិតជាអស់កម្លាំងណាស់ទាំងកាយនិងចិត្តទើបចង់សម្រាក ជុងហ្គុកឮបែបនេះក៏មិនបានថាអីដែរក៏ព្រមអោយថេយ៍ទៅបន្ទប់វិញទៅ
ពេលមកដល់បន្ទប់ភ្លាមថេយ៍ក៏បានសំងំយំយកៗតែម្តងព្រោះតែគេហត់ណាស់នឹងជីវិតមួយនេះត្រូវបានគេមើលងាយមិនចេះចប់មិនចេះហើយទោះខំរត់ទៅដល់ណាក៏ដោយចុះក៏នៅតែមានមនុស្សមើលងាយខ្លួន ពេលនោះគេក៏បានក្រោកឡើងជូតទឹកភ្នែកចេញហើយតាំងចិត្តថានឹងក្លាយជាមនុស្សរឹងមាំមិនយូរទេបញ្ហាទាំងអស់នឹងបានដោះសករាយហើយគរមិនខ្លានឹងប្រឈមមុខទេ ភ្លាមនោះគេក៏បានយកទូរស័ព្ទខលទៅជីមីន
<<អាឡូ!>>
<<អាឡូថេយ៉ុង!តើយ៉ាងមិចហើយថ្ងៃដំបូងរបស់ឯង?>>ជីមីនបានសួរថេយ៉ុង គេក៏មិនលាក់អ្វីដែរគេបានប្រាប់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ដល់ជីមីនធ្វើអោយគេក្រៅស្លឹកត្រចៀកតែម្តង
<<ផ្ញើរទុកនឹងពួកវាសិនចុះចាំពេលយើងទៅដល់ណា ពួកវានឹងបែកមាត់មិនខានទេ!!>>ជីមីន
<<ណ្ហើយចុះ!យើងក៏ខ្ចិលមានរឿងជាមួយពួកគេដែរព្រោះនៅប្រទេសគេមិនមែនជាកូរ៉េទេ!>>ថេយ៉ុង
<<បានៗ តាមឯងចុះ គឺយើងមានរឿងចង់ប្រាប់ណាថាយើងនឹងឡើងយន្តនៅល្ងាចនេះម៉ោង7ហើយដូច្នេះហើយស្អែកគឺយើងទៅដល់អាមេរិកហើយចាំទទួលយើងផង!!>>ជីមីន
<<បាទៗកុំបារម្ភអី យើងនឹងទៅស្រាប់ហើយ!!>>ថេយ៉ុង និយាយគ្នាចប់ក៏បិទទូរស័ព្ទរាងខ្លួន
To be continue