တံငါသည် (BL)

အပိုင်း (2.3)

(2.3)

ဒါပေမယ့် အကုန်ရှင်းလင်း ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကျိုးကောအာ ဟာ အခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့ပြီးတော့ ဗီရိုဟောင်းထဲက စောင်တစ်ထည်ကို ထုတ်ယူကာ အပြင်ကို ထွက်သွားလေတယ်။

သူက ခါတိုင်း ဘယ်လိုမျိုး အိပ်ရမလဲ ဆိုတာကို သိလေတယ်။

သေးငယ်တဲ့ သစ်သား အိပ်ယာလေး ကို  စောင်တစ်ထည် နဲ့ ခင်းထားကာ အဲ့ပေါ်မှာ ခြုံစောင် တစ်ထည် ပါရှိနေပြီးတော့ အရမ်းကို နွေးထွေးတဲ့ ပုံပေါ်လေတယ်။

ကျိုးကောအာ က ဆီမီးကို အနောက်ဘက် အခန်းထဲ ကို ယူသွားကာ အလင်းရောင်က ပြန်ထွက်ပေါ် လာတယ်။ သူက လှေကား ဘေးနားက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်တာပဲ ဖြစ်လေတယ်။

ထိုအိမ်လေးထဲမှာ အခန်း ၃ ခန်းသာ ပါလေတယ်။ အဓိက အခန်းရယ် ၊ အိပ်ခန်းရယ်၊ အနောက်ခန်းပဲ ပါရှိလေတယ် ။ ပြီးတော့ မီးဖိုလေးရောပေါ့။

အပေါ်ထပ်မှာတော့ ဘာအခန်းမှ မရှိပေ။ အဲ့တာက အပျက်အစီးပုံတွေ တင်သာ ဖြစ်လေတယ်။ အဲ့တာက နဂိုကတည်း က အသုံးပြုဖို့ နေရာနည်းပါးတဲ့ အပြင် မိုးရွာတဲ့နေ့တွေဆိုရင် ဘာမှ နေစရာကို မကျန်တော့ပေ။

အနောက်ခန်းကို အကာ ​နှစ်ခု နဲ့ ဆောက်ထားတာ ဖြစ်ပြီးတော့ ကျန်အခန်းတွေ ကိုတော့ အကာ တစ်ခုနဲ့သာ ကာထားလေတယ်။

ကျောက်ချင်ဟာ ထိုကောင်လေး က ပါးလွှာတဲ့ အဝတ်လေး တစ်ထည်သာ ဝတ်ပြီးတော့ စောင်ပါးလေး တစ်ထည်သာ နဲ့သာ အိပ်တော့ မှာကို မြင်လိုက်ရတယ်။

ညကျရင် အေးပြီးတော့ ကြမ်းပြင် ကလည်း မာလေတယ်။

သူက ဘယ်လိုလုပ် အိပ်နိုင်ရတာလဲ?

မိုးရွာတဲ့ နေ့တွေ ဆိုရင် ပိုပြီးတော့ အေးတယ်လေ။

တကယ်လို့ သာ ခေါင်းမိုးက မိုးရေကို မခံနိုင်တော့ရင် မိုးရေတွေ ယိုကျလာမှာ ကိုတောင် ကြောက်ရလေတယ်။ သူက ဒီနေ့ည မအိပ်နိုင် မှာကို ကြောက်နေခဲ့လေတယ်။

ထိုလူက ဘယ်လောက်ပဲ ဆိုးဝါးခဲ့ ပါစေ သူကတော့ ထိုလူ လိုမျိုး ဆိုးဝါးတာကို နေသားမကျပါပေ။ သူက အိမ်ရဲ့ တံခါးမှာ မှီပြီးတော့ အိပ်လိုက်လေတယ်။

'' အထဲမှာ အိပ်ချည် ''

ကျိုးကောအာ က အိပ်ယာကို သေချာလေး ဖြန့်ခင်းနေပြီးတော့ အစောက အပေါ်ထပ်မှာ ရေသုတ်သလိုမျိုး ဒူးလေးထောက်ထားကာ ကျောက်ချင်ကို အံ့သြ မှုတွေနဲ့ အတူ မော့ ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လက် က လှုပ်ရှားမှုတွေက ရပ်တန့် သွားတယ် ပေမယ့် သူက အထဲကို ဝင်မယ်လို့တော့ မဆိုလိုဘူးလေ။

တစ်ခဏ ကြာတော့ သူက ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ စောင်ကို ကြည့်ပြီးတော့ ပြောလိုက်တယ်။

'' ဒီနေရာက အတော်လေး ကောင်းနေပါပြီ ''

သူက ဒီနေရာမှာ အိပ်နေကြ ဖြစ်ပြီးတော့ နေသားတောင် ကျနေပါပြီ။

ကျောက်ချင် ကတော့ သူပြောတာကို လက်မခံ ခဲ့ပေ။

သူက မျက်ခုံးကို ပင့်ကာ သူ့မျက်လုံးများ ထဲမှာတော့ အလေးအနက် အာရုံစိုက်ထားမှုတွေ ရှိနေပြီးတော့ ထိုကောင်လေးရဲ့ စောင်ကို ယူဖို့ တိုက်ရိုက် ပဲ သွားလိုက်လေတယ်။

ကျိုးကောအာ က မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။

ထိုလူကို ကြည့်ရတာ အနည်းငယ် အလေးအနက် ဖြစ်နေဟန်ပဲ။

သူက သူ့ရဲ့ စောင်ကို တံခါးအပြင်ကို ပစ်ထုတ်လိုက်လေတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ သူအရိုက်ခံ ရမှာ ကြောက်လို့ပဲ ဖြစ်လေတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့စောင်လေး ကတော့ အိပ်ခန်းထဲကို သယ်သွား ခံလိုက်ရတယ်။

ကျောက်ချင် က စောင်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ခင်းလိုက်တယ်။ သူက ကျိုးကောအာနဲ့ အတူ မအိပ်ချင်တာ မျိုး မဟုတ်ပေ။ အခန်းထဲက အိပ်ယာဟာ ဘယ်လိုနည်းနဲ့ မှ အမျိုးသားနှစ်ယောက် အိပ်ဖို့ မဆန့်လို့ပဲ ဖြစ်လေတယ်။

သူက ဒီနေရာမှာ အိပ်မှာ ဖြစ်ပြီးတော့ ကောင်လေးကိုတော့ သူကပဲ ဆွဲကာ ကုတင်ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်လေတယ်။

အောက်ခြေ က တစ်ယောက် အိပ်ရင် အိပ်ယာပေါ်မှာ တစ်ယောက် အိပ်လို့ ရသွားပြီလေ။ တကယ်လို့ ကျိုးကောအာ က သူ့ကို ကုတင်ပေါ် လာအိပ်စေရင်တောင် မှပဲ သူကတော့ သွားဖြစ်မှာ မဟုတ်ပေ။

ဒီကိစ္စမှာ သူ့ဘာသာသူ အိပ်ယာခင်း အိပ်ရတာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ။

သူက အိပ်ယာပေါ် က ထူတဲ့ စောင် နှစ်ထည်ကို ယူလိုက်လေတယ်။ တစ်ခုက အောက်ခင်း ရင် တစ်ခုကို ခြုံလို့ရပြီလေ။

ကောင်လေး အတွက်ကတော့ သူဟာ ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ရင် ကြမ်းပြင် မှာလိုမျိုး အအေးမိမှာ မကြောက်ရတော့ ဘူးလေ။ ဒါကြောင့် ပါးလွှာတဲ့ စောင်လေးကို ခြုံထားလဲ ကိစ္စမရှိတော့ဘူးပေါ့။

ကျိုးကောအာ ကတော့ သူ့နောက်မှာ ရပ်နေကာ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ မသိတော့တဲ့ အတွက်ကြောင့် တစ်ခဏ မလှုပ်ပဲ နေခဲ့တော့တယ်။

ကြမ်းပြင်မှာ အိပ်ယာခင်းပြီးတာနဲ့ ကျောက်ချင်က ဖိနပ်ချွတ်ကာ အိပ်ယာထဲ ဝင်တော့တယ်။

တစ်နေ့လုံး စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေ တွေ့ပြီးတဲ့နောက် သူက တကယ့်အိပ်ယာမှာ အိပ်ရတော့မှာ ပဲ ဖြစ်တယ်။ သူက စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီးတော့ တစ်နေလုံး ပင်ပန်းထားသမျှတွေ အကုန်ပြေ လာသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။

သူ့ရဲ့ အသံက အနည်းငယ် ပင်ပန်းနေပြီးတော့ သူ့ဘေးနားမှာ အခုထိ သစ်ပင်ကြီးလို ရပ်နေတဲ့ ကောင်ငယ်လေးကို ကြည့်တောင် မကြည့်နိုင်တော့ပဲ ပြောလိုက်လေတယ်။

'' မီးအိမ်ကို ငြိမ်းပြီးတော့ အိပ်ယာဝင်တော့ ''

ကျိုးကောအာ ဟာ မီးအိမ်ကို ငြိမ်းကာ အိပ်ယာပေါ်ကို တဖြေးဖြေး တက်သွားတော့တယ်။

အဲ့ဒါက သူပါပဲ။

ကျိုးကောင်လေးရဲ့ အသက် ၁၇ နှစ်တာ ကာလ ပတ်လုံး ပထမဆုံး အကောင်းမွန်ဆုံး ​ဆက်ဆံခံ ရတာတော့ တစ်စုံတစ်ယောက် က သူ့အတွက် အိပ်ယာ ပေးတာ ပဲ ဖြစ်လေတယ်။

အိပ်ယာ က အရမ်းကို နွေးထွေးတယ်။

သူက ပြတင်းပေါက် အပြင်က လျှပ်စီးလပ်တာ တွေကို ကြည့်နေပြီးတော့ အချိန်အတော် ကြာတဲ့အထိ အိပ်မပျော်နိုင်ပေ။

ဒါပေမယ့် အခုမှ ဒီကိုရောက်တဲ့ အကိုကြီးကျောက် ဟာတော့ မြန်မြန်ပဲ အိပ်ပျော်သွားကာ သူ့ရဲ့ ပုံမှန် အသက်ရှုသံတွေက အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေပြီးတော့ တစ်ခြားတစ်ယောက် ကို စိတ်သက်သာရာ ရစေပေမယ့် စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်ဖို့ရာ အတွက်တော့ ခက်ခဲနေခဲ့တယ်။

.......

( နောက်တစ်ပိုင်းနော် 💗💟)