<<អាឡូលោកជុង!!គ្រប់យ៉ាងរួចរាល់អស់ហើយលោក>>វីល
<<ល្អណាស់លោកវីល!! ហើយជំហានបន្ទាប់គឺធ្វើដូចអ្វីដែលខ្ញុំប្រាប់ទៅណា!!>>ជុងហ្គុក
<<បាទលោក!!>>វីល
#ពេលល្ងាចខ្ទង់ម៉ោង4
<<តោះៗពួកយើងដាក់អោយសប្បាយម្តងទៅណា!! មិនបាច់ខ្មាស់អៀនទេ!!>សិស្សម្នាក់បានបន្លឺឡើងទៅកាន់អ្នកដែលនៅរួមតុជាមួយគ្នា
<<មែនហើយៗ>>សិស្សទាំងអស់យល់ស្របនឹងអ្វីដែរគេនិយាយ
<<អេ!! ថេយ៍នេះឯងមិនញ៊ាំស្រាខ្លះទេហេស!! នេះជាsuji ឆ្ងាញ់ណាស់!!ឯងមិនញ៊ាំប្រយ័ត្នស្តាយក្រោយណា!!>>ភ្លាមនោះស្រាប់តែមានសិស្សម្នាក់និយាយទៅកាន់ថេយ៉ុង
ថេយ៉ុងមិនទាន់បានតបផងស្រាប់តែ
<<មែនហើយថេយ៍!!នេះឯងគ្រប់អាយុអាចញ៊ាំស្រាបានហើយមិនបាច់ភ័យទេណា!!>>មិត្តរួមតុម្នាក់ទៀតបន្លឺឡើង
<<គឺខ្ញុំមិនចំណូលទេណា រឿងគ្រឿងស្រវឹងអីអស់ទាំងនេះ!! អ្នកទាំងអស់គ្នាញ៊ាំអោយឆ្ងាញ់ចុះណាមិនបាច់បារម្ភពីខ្ញុំទេ!! ចេះចុះណាចាំខ្ញុំទៅអាំងសាច់អោយទាំងអស់គ្នាណា!!>>ថេយ៉ុងតបទៅពួកគេវិញយ៉ាងគួរសម ហើយថែមទាំងស្នើរសុំពួកគេអាំងសាច់អោយញ៊ាំទៀតផង
<<បើចឹងពួកយើងមិនបង្ខំឯងទេណាថេយ៍តាមហ្នឹងចុះ តែនៅក្នុងធុងទឹកកកនោះប្រហែលជាមានរបស់ដែលឯងញ៊ាំបានណា ហើយក៏អរគុណឯងដែរ ដែលបានជួយអាំងសាច់អោយពួកយើង!!>>សិស្សម្នាក់និយាយឡើងតំណាងអ្នកនៅក្នុងតុទាំងអស់
<<អៃណាថេយ៍!! នេះពួកយើងមកជួបលៀងណាមិនមែនអោយឯងមកធ្វើអ្នកបម្រើពួកគេទាំងនោះទេណា ឆាប់មកអង្គុយវិញភ្លាមមក!!>>ជីមីនបានស្តីអោយថេយ៉ុងខ្សឹបៗព្រោះខ្លាចអ្នកផ្សេងគេឮ
<<មិនអីទេជីមីន គេមិនបានប្រើយើងឯណា យើងជាអ្នកស្នើរសុំដោយខ្លួនឯងដូច្នោះមិនអីទេណា!!>>ថេយ៉ុងតបទៅមិត្តវិញកុំអោយបារម្ភពីគេ
<<នេះឯងមើលមិនដឹងមែនឬក៏ធ្វើជាមិនដឹងទៅ ពួកនោះកំពុងតែចង់ធ្វើបាបឯងច្បាស់ណាស់ឯងនៅតែចង់ជួយគេទៀត ឈប់ភ្លាមទៅអង្គុយចុះមក បើឯងធុញនឹងពួកយើងផឹកសុីក៏ទៅលំហែអារម្មណ៍នៅម្តុំៗនេះទៅណាល្អទេ?>>ក្នុងនាមជាមិត្តជីមីនមិនចង់អោយមិត្តភក្តិត្រូវទទួលរងនូវការមើលងាយ និងការប្រើប្រាស់របស់មនុស្សអាក្រក់ទេ គេមិនទាំងចូលចិត្តពួកសិស្សទាំងនោះផងតែគ្រាន់តែគេចង់នៅផឹក ព្រោះខានផឹកយូរហើយ
<<អូរ!!ទាំងអស់ខ្ញុំសុំទោសជំនួសថេយ៍ផងណា គឺគេមិនសូវស្រួលខ្លួនទេ ហេតុនេះហើយគេមិមអាចអាំងសាច់អោយអ្នកទាំងអស់គ្នាបានទេណា បើចង់ញ៊ាំក៏ទៅអាំងខ្លួនឯងទៅណា!!! គឺគរសុំទៅលំហែកាយនៅទីនោះបន្តិច!!>>ជីមីននិយាយដោះសារអោតថេយ៉ុងមួយចប់ មិនបាច់អោយថេយ៉ុងពិបាក
ជីមីនពិតជាដឹងចិត្តថេយ៉ុងណាស់គឺគេមិនចូលចិត្តកន្លែងណាដែលអូរអរខ្លាំងពេកទេដូចជាកន្លែងជួបលៀង ក្លឹបនិងកន្លែងដែលយុវវ័យចូលចិត្តទៅផ្សេងៗទៀត ផ្ទុយទៅវិញគេចូលចិត្តកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ស្រស់ស្រាយបែបធម្មជាតិ ភ្លេងតន្ត្រីពិរោះៗ និងអានសៀវភៅ ខុសពីជីមីនដាច់គឺគេចូលចិត្តភាពលូយឆាយ ការសប្បាយតាមបែបយុវវ័យ ប្រើរបស់ប្រេនៗ ហើយស្រឡាញ់សេរីភាព វាគ្មានអ្វីចម្លែកទេព្រោះគេជាកូនអ្នកមានគេចង់ធ្វើអ្វីក៏បានមានលុយចាយពេញៗដៃមិនបាច់ពិបាកចិត្តរឿងសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារដូចជាថេយ៉ុងឡេីយ
តែទោះជាជីមីនមានប៉ុណ្ណោះ លូយឆាយប៉ុណ្ណោះក៏គេមិនដែលមើលងាយអ្នកក្រឡើយព្រោះគេគិតថាវាជាសំណាងហើយដែលគេកើតមកជាកូនអ្នកមានគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ដូច្នោះហើយគួរប្រើសំណាងដែលគេមានទៅជួយអ្នកដែលគ្មានសំណាងដូចគេ មិនមែនទៅជាន់បន្លេចគេថែមដូចជាកូនអ្នកមានមួយចំនួនឡើយ គ្មានអ្នកណាគេអាចរើសកន្លែងកើតនិងគ្រួសារដែលគេត្រូវកើតបានឡើយ ដូច្នោះហើយកុំមើលងាយមើលថោកអ្នកដទៃអី ហើយអ្វីដែលជីមីនត្រូវការពីមនុស្សដែលគេចង់រាប់អាននោះគឺភាពសោះត្រង់ ការចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក មិនមិត្តដែលមានលុយច្រើនមួយថ្ងៃៗនាំគ្នាទៅបំផ្លាញលុយហើយនៅនិយាយដើមពីក្រោយខ្នងទៀតផង
#Skip
#វាលស្មៅដ៏ស្រស់ស្រាយ
<<អូរ!!ព្រះអើយមិននឹកស្មានថានៅទីនេះពេលយប់អាចមើលឃើញផ្កាយច្រើនយ៉ាងនេះទេ ហើយថែមទាំងខ្យល់បរិសុទ្ធល្អទៀតផង>>ថេយ៉ុងឈរនិយាយម្នាក់ឯងស្ងាត់នៅកណ្តាលវាលស្មៅ
ភ្លាមនោះគេក៏ស្រាប់តែប្រទះឃើញមានក្មេងស្រីម្នាក់បានដើរមករកគេ នាងជាជនជាតិអាមេរិកតែថេយ៉ុងអាចនិយាយជាមួយគរបានព្រោះតែគេពូកែអង់គ្លេសណាស់
<< hello!>>ក្មេងតូចនោះនិយាយ
<< oh hello dear! How could I help you ?>>ថេយ៉ុង
<<someone over there sending you this strawberry cookie!!>>ក្មេងស្រី
<<ohh really? Tell them that I appreciate this gift so much but did you know why he sent me this>>ថេយ៉ុង
<<I don t know either!!!>>ក្មេងស្រី
<<bye I m gonna leave now >>ក្មេងស្រី
<<bye bye sweetie!>>ថេយ៉ុង
<<bye bye sweetheart>>ថេយ៉ុង
<<ជនជាតិនេះពិតជាចិត្តល្អដូចគេនិយាយមែនណា សូម្បីតែមិនដែរស្គាល់គ្នាផងក៏ចេះជួយគ្នាដែរ!!>>ថេយ៉ុង
នៅពេលដែលក្មេងស្រីម្នាក់នោះដើរចេញទៅបាត់ថេយ៉ុងក៏បានគិតក្នុងម្នាក់ឯង
<<វាពិតជាចម្លែកមែនណា!!សុខៗស្រាប់តែមានអ្នកយករបស់ដែលខ្ញុំចូលចិត្តមកអោយបែបនេះ!!>>ថេយ៍គិតក្នុងចិត្ត
<<ណ្ហើយចុះ!!កុំគិតច្រើនអីប្រហែលវាជារឿងចៃដន្យហើយ តែថាជនជាតិអាមេរិកពិតជាចិត្តល្អដូចគេថាមែន!!>>ថេយ៉ុង
ថេយ៉ុងនៅគយគន់ទេសភាពមួយសន្ទុះហើយក៏ដើរទៅរកកន្លែងដើមវិញព្រោះពេលនេះយប់ម៉ោង8ហើយ ពេលមកដល់តុបាយក៏ឃើញថាពួកគេមិនទាន់បញ្ចប់នៅឡើយទេ នេះវាកន្លងទៅ4ម៉ោងហើយ
<<ជីមីន!!បានហើយណាទៅបន្ទប់គេងវិញឯងស្រវឹងហើយ>>ថេយ៉ុង
<<ស្រវឹងស្អីឯង!! ឯងហ្នឹងហើយស្រវឹង!!>>ជីមីន
ថេយ៍ឮបែបនេះពិតជាហួសចិត្តនឹងជីមីនខ្លាំងណាស់ ស្រវឹងហើយថាមិនស្រវឹងទៀត!! គ្មានជម្រើសទេគេក៏សម្រេចចិត្តគ្រា ជីមីនទៅបន្ទប់តែម្តងទៅ អ្នកដែលរួមតុទាំងនោះក៏បានបំបែកគ្នាទៅបន្ទប់រៀងៗខ្លួន
នៅពេលមកដល់បន្ទប់វិញគ្រប់គ្នាបានគេងលក់អស់បាត់បង់ស្មារតីព្រោះតែញ៊ាំស្រាច្រើនពេក ខុសអីតែថេយ៉ុងគេបាននឹកឃើញរឿងនំស្តូប៊ីរីនោះហើយក៏យកវាមកញ៊ាំបន្ទាប់ពីញ៊ាំហើយគេក៏បានយកសម្បកនំទៅបោះចោលធុងសម្រាមខាងក្រៅបន្ទប់
<<ពួកឯងត្រៀមខ្លួនអោយហើយទៅក្មេងប្រុសនោះជិតបាត់បង់ស្មារតីហើយ!!>>ភ្លាមនោះសម្លេងបុរសម្នាក់បានបន្លឺឡើងជាការបញ្ជាទៅកាន់អ្នកក្រោមបង្គាប់ហើយគេគ្មានអ្នកក្រៅពីលោកវីលទេ វាជាឱកាសល្អណាស់ព្រោះគ្រប់គ្នាសុទ្ធស្រវឹងអស់ហើយ ហេតុនេះហើយគ្មាននរណាមករំខានសកម្មភាពរបស់ពួកគេបានទេ
<<ជួយផង!!ជួយផង!!!ជួយខ្ញុំផង!!>>ថេយ៍ខំស្រែកយ៉ាងណាក៏គ្មានអ្នកណាអាចជួយបានទេ ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែគេងលក់អស់ហើយ
ស្រែកមិនបានប៉ុន្មានផងថេយ៉ុងក៏សន្លប់បាត់បង់ស្មារតីបាត់ទៅហើយ ព្រោះតែនៅក្នុងនំនោះគេបានដាក់ថ្នាំងងុយគេងអោយថេយ៍
<<លោកជុង!!ការងារបានសម្រេចហើយ លោកចង់អោយខ្ញុំយកគេទៅណាបន្តទៀត?>>វីល
<<យកគេមកភូមិគ្រឹះមក!!>>ជុងហ្គុក
<<លោកតែវាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់!! យើងនៅមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេថាគេជារនុកក្នុងរបស់ត្រកូលណា បើយកគេទៅជិតលោកពេកខ្លាចក្រែងតែ.......>>វីល
និយាយមិនទាន់ចប់សេចក្តីផងជុងហ្គុកក៏និយាយកាត់វីល
<<ខ្ញុំប្រាប់ថាអោយយកគេមក មិនបាច់គិតច្រើនទេណាលោកវីល!!>>ជុងហ្គុកនិយាយសម្លេងខ្លាំងៗដាក់វីល
<<បាទលោក!!>>វីលគ្មានជម្រើសផ្សេងទេ ព្រោះវាជាបញ្ជាទៅហើយ
<<នេះត្រកូលណាទៅបានជាអន់ៗបែបនេះអាចប្រើបានសូម្បីតែក្មេង!! វាមិនល្ងង់ពេកទេដែលយកក្មេងមកធ្វើការងារបែបនេះ!!>>ជុងហ្គុកនិយាយក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង
<<អ្នកប្រុសអញ្ជើញពិសាតែក្តៅចុះណា វាអាចជួយបំបាត់ស្ត្រេស!!>>ស្ត្រីមានវ័យចំណាស់បាននិយាយទៅកាន់ជុងហ្គុកដោយការគោរព
<<បាទ!!អរគុណហើយណាយាយ>>ជុងហ្គុក
ស្ត្រីម្នាក់នេះជាអ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះមួយនេះតែគាត់ត្រូវទទួលបានការគោរពយ៉ាងខ្លាំងពីជុងហ្គុកព្រោះតែការងារដ៏ម៉ត់ចត់និងស្មោះត្រង់របស់គាត់ គេមិនដែលចាត់ទុកលោកយាយជាអ្នកបម្រើទេ គឺគាត់ប្រៀបបានដូចជាគ្រួសាររបស់ជុងហ្គុកចឹងដែរ ព្រោះពេលនេះគេគ្មានសល់អ្នកណាទៀតទេក្រៅពីលោកយាយ ចំណែកឯកូនបង្កើតរបស់លោកហ្វារីណូវិញគឺ គេបានទៅនៅផ្ទះមួយទៀតដែលលោកន៉ារបស់គេបានចារទុកនៅក្នុងបណ្តាំមរតក ព្រោះលោកដឹងច្បាស់ណាស់ថាបើគេនៅជាមួយជុងហ្គុកនោះគេនឹងរំខានការងារជុងហ្គុងចឹងហើយទើបអោយពួកគេនៅផ្ទះបែកគ្នាបែបនេះ!!
<<អ្នកប្រុសយាយសូមសួរមួយទៅចុះណា កុំថាយាយចង់ដឹងរឿងអ្នកប្រុសអីតែយាយគ្រាន់តែបារម្ភពៅអ្នកប្រុស តើពេលណាទើបអ្នកប្រុសចង់បង្កើតគ្រួសារមួយដោយខ្លួនឯងទៅ? ព្រោះយាយចាស់ហើយយាយមិនអាចរស់នៅជាមួយអ្នកប្រុសបានរហូតទេ!!>>លោកយាយ
<<លោកយាយខ្ញុំមិនដែលគិតដល់រឿងនោះទេណា វាជារឿងដែលខាតពេលវេលាបំផុតហើយ!!>>ជុងហ្គុក
<<វាមិនមែនបែបនេះទេអ្នកប្រុសស្នេហាជារឿងដែលល្អទៅវិញទេ បើសិនជាយើងរកយកមនុស្សត្រូវហើយ ស្រឡាញ់គ្នាដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ អ្នកនឹងដឹងនៅពេលដែលអ្នកប្រុសបានជួបវា តែគឺវាត្រូវការបើកចិត្តពីអ្នកប្រុស តើអ្នកប្រុសមិចនឹងអាចរកបានមនុស្សម្នាក់ណាទៅបើអ្នកប្រុសមួយថ្ងៃៗធ្វើការរហូតបែបនេះ?>>លោកយាយ
<<លោកយាយក៏ដឹងថាខ្ញុំមិនចូលចិត្តការខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាហើយក៏មិនចង់បានស្នេហាអ្វីដែរ គឺការងារនេះហើយធ្វើអោយជីវិតខ្ញុំសប្បាយរីករាយ!!>>ជុងហ្គុក
<<អ្នកប្រុសនឹងដឹងហើយនៅពេលដែលអ្នកប្រុសជួបមនុស្សម្នាក់ដែលសាកសមនោះអ្នកប្រុសដឹងហើយថាជីវិតមានអ្វីផ្សេងទៀតក្រៅពីការងារ!!>>លោកយាយនិយាយហើយក៏ដើរតម្រង់ទៅផ្ទះបាយវិញ
ជុងហ្គុកវិញគឺគេនៅតែប្រកាន់គោលជំហររបស់គរដដែល
<<អូយលោកយាយបើសិនជាអ្នកប្រុសមានស្នេហាពិតមែនខ្ញុំពិតជាច្រណែននឹងគេខ្លាំងហើយ អ្នកប្រុសទាំងសង្ហារ ស្លាត ពូកែ មានទ្រព្យសម្បត្តិ កេរ្តិ៍ហើយថែមទាំងជាសុភាពបុរសទៀតផងតើស្រីណាមិនចង់បានទៅ?>>អ្នកបម្រើម្នាក់បានបន្លឺឡើង
<<មែនហើយៗ បើសិនជាមិនប្រាប់ទេណាពួកយើងប្រាកដជាមិនជឿទេថាអ្នកប្រុសជាមេម៉ាហ្វៀនោះ ព្រោះគាត់មិនដូចម៉ាហ្វៀដទៃទេ គឺមានស្រីរាប់មិនអស់ ដើរធ្វើបាបអ្នកទន់ខ្សោយ ហើយក៏អាងអំណាចខ្លួនដើរវាយប្រហារគេ!! ផ្ទុយទៅវិញអ្នកប្រុសមិនដែលទៅប៉ះពាល់ពាក់ព័ន្ធនឹងស្រីណាឡើយ គឺមួយថ្ងៃខំប្រឹងធ្វើការ ហើយគាត់ក៏មិនទៅធ្វើអ្វីអ្នកណាដែលបើសិនជាគេមិនប៉ះពាល់គាត់មុន!!>>អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតបានបន្លឺឡើង
<<បានហើយពួកឯង ពួកឯងមិនអាចនិយាយវែកញែករឿងចៅហ្វាយពីក្រោយខ្នងបែបនេះទេណា!! វាមិនមែនជារឿងត្រឹមត្រូវទេ!!>>លោកយាយ
<<តែពួកយើងនិយាយល្អពីលោកប្រុសតើយាយមិនបាននិយាយអ្វីដែលប៉ះពាល់ដល់លោកប្រុសទេ!!>>អ្នកបម្រើ
<<មិនថានិយាយល្អ ឬអាក្រក់ទេ អោយតែនិយាយរឿងចោហ្វាយគឺខុសទាំងអស់ ពួកនាងយល់ទេ?>>លោកយាយ
<<ចាសលោកយាយ!!>>អ្នកបម្រើទាំងអស់បានឆ្លើយតបទៅយាយវិញទាំងដឹងកំហុស
អូរ មែនហើយលោកយាយជាមេការមួយរូបផងដែរគឺយាយចាត់ចែងគ្រប់សព្វទាំងអស់ពុំអោយខ្វះចន្លោះឡើង!!
#Skip
To be continue