dun 101 oynarken bolumu atmayi unutmusum ya ozur dilerim ☹️☹️ KEYIFLI OKUMALARRRR❤️
"Kaçıracağız! Hızlan Ada!" Mira'nın bağırtıya benzer fısıltıyla başımı salladım ve adımlarımı hızlandırdım. İçeride birkaç tanıdığım vardı, gazeteci olmanın bir kuralıydı bu değil mi? Gelen bir mesajla beraber, aylar önce aldatma haberini yaptığım Batuhan'ın bugün yeniden bir kadınla buluşacağını söylemişti.
Siz belki hatırlamıyorsunuz ama yine de bir üzerinden geçebilirim. Batuhan, sevgilisi Cansel'i aylar önce boynuzlamıştı ama nasıl ikna ettiyse Cansel ona geri dönmüştü. O dönemler kafamı duvarlara vura vura Cansel ile arkadaş olmayı çok istemiştim. Bu kızın hiç mi arkadaşı yoktu acaba...Bu şerefsize karşı birinin bu kadını kendine getirmesi gerekiyordu!
Her neyse çok uzattım biliyorum. Aylar önce barışmalarından sonra Batuhan, bugün yeniden aldatma peşindeydi anlaşılan.
"Arabaya bindiler." siyerek beni hayal dünyamdan çıkardı Mira. "Çabuk." koşar adımlarla kendi arama bindik ve kemeri bile bağlamadan bir hızla takip etmeye başladım.
"Çok heyecanlı ya." dedi Mira ellerini birbirine sürterek. "Ne heyecanı be?" dedim ters ters. "Şu an gerim gerim geriliyorum." güldü Mira. "Kızım çok yıldır çalışıyorsun hala alışamadın." omuz silktim.
"Sakin bir hayat benim yaşam stilim biliyorsun..." başını salladı.
Ne sakin bir hayat ama?
Son iki aydır en son ne zaman televizyon karşısında pinekledim onu bile hatırlamıyordum. "Bence erken emekliye ayrılıp bir bağ evinde yaşamalısın." dedi gülerek Mira ve kamerayı camın önüne getirdi. Birkaç sesle birlikte, Mira'nın öndeki arabanın fotoğraflarını çektiğini fark etmiştim.
"Yok ya." dedim yüzümü buruşturup. "O da çok sıkıcı."
"E bunlar durdu." bir çiçekçinin önünde durduklarında, fark ettirmemeye çalışarak biraz gerilerinde durdum ve arabanın kontağını kapadım. Batuhan, arabadan çıkıp çiçekçiye ilerlediğinde kadın çıkmamıştı.
"Kadına çiçek almak için durmuş...şaka mıdır?" Batuhan dakikalar sonra çiçekçiden elinde bir buket gülle çıktı. "Çek çek." deyip dürttüm Mira'yı. Mira hemen başını sallayıp Batuhan'ın fotoğraflarını çekti. Araba tekrardan çalıştığında yeniden takip etmeye başladık.
"Bu arada zevki güzelmiş ama." dedi Mira. "Hı?"
"Güller diyorum, aşırı güzel görünmüyor muydu?" abartıyla "Evet evet!" diye yükseldim. "Şerefsiz ya, kadınların damarını biliyor damarını." dediğimde kendi kendime sinirlenmiştim. "Acaba yanındaki kadın kim?" diye sordum.
"Bence ünlü falan değil, daha önce hiç görmedim."
"Bende." dedim. "Zaten ünlü birisi kariyerini bu şekilde tehlikeye atmaz."
"Batuhan atıyor ama?" dudaklarımı büktüm. "Bunu demekten nefret ediyorum ama bizim sektör, diğer tüm sektörler gibi ayrımcı. Batuhan'ın aldatışı iki ayda unutuldu, bunu bir kadın yapsa yüzyıl geçse de unutulmaz. Hatta magazin haberlerinde on beş yıl önce sevgilisi aldatan bla bla diye başlar..."
Mira güldü. "Çok haklısın." ciddileşti. "Sinir bozucu." omuz silktim.
"Bunlar nereye gidiyor be?" dedi bir anda. "Şehir dışına mı çıkıyoruz bana mı öyle geliyor?" diye sordum korkuyla. "Şehir dışına çıkıyoruz." dedi başını sallayarak Mira. "Gerçi sanki Sapanca'ya gidiyor gibiyiz ama..."
"Nereye gidersek gidelim ama şu haberi yapalım." dedi Mira. "Toplantı da o müdür beyin bozulmuş suratını bile görmek çok tatmin edici." başımı salladım. "Kesinlikle." gözlerimi devirdim. "Gerçi şu sıralar o suratı pek göremiyoruz ama..." omzumu patpatladı.
"Olsun Ada kız. Bak şimdi yine büyük bir haberin peşindeyiz." sırıttı. "Hah!" dedi. "Ata falan gitsin basit işlerle haber yapsın ama biz? Biz öyle miyiz...bizim yaptığımız her iş mi büyük olur ya?" diyerek kendi kendini yükseltmesine şaşkınlıkla güldüm.
"Gerçi şu röportaj meselesi var." dedi. Göz ucuyla bana baktığını hissetsem de gözlerimi yoldan ayırmadım. "Akın bir cevap verdi mi? Ne diyor bu işe?" dudaklarımı büzdüm. "O gün büyük ihtimalle beni kırmamak için bir şey demedi ama...ses seda yok. Kısacası bu işin oluru yok." deyip kestirip attım.
"Hadi ya." dedi üzüntüyle. "Keşke kabul etseydi. Bizim için çok iyi olurdu." omuz silktim. "Zaten yeterince uğraştı, daha fazlasını istemek istemiyorum." dediğimde "Gurur mu yapıyorsun?" dedi birden. "Yani bu bizim işimiz, gurur yapılacak pek bir şey yok ama diyorsan ben ona duygusal bir şeyler hissediyorum..."
Hızlıca Mira'ya dönüp koluna vurdum. "Saçmalama." dedim ters ters. "Öyle bir şey yapmam ben."
"Hoşlanmak, birini beğenmek, aşık olmak bunlar gayet olağan bir şeyler...hem!" bir anda arabanın içinde yükselen sesiyle irkildim. "Hem sen bir telaş mı yaptın sanki? Aha! Bir şeyler var. Kesin hoşlanıyorsun değil mi? Hoşlanıyorsun hoşlanıyorsun." gülüp dururken şaşkın bakışları ona çevirdim.
"Saçını başını yolarım bak senin." dediğimde dil çıkardı. Koluna vurmak için elimi kaldırdığımda çığlık attı. "Önüne bak!" ani bir refleksle direksiyonu kırıp olabilecek bir kazayı önlediğimde araba korna çaldı. "Sanki ben hatalıyım, bir de utanmadan korna çalıyor piç." diye öfkeyle söylenince Mira tedirgince "Kanka ters yola girmiştin." dedi.
"Ha?" duraksadım. "Öyle mi olmuş?" güldüm. "Hep senin yüzünden." elini kaldırdı. "İş yine bana patladı ya."
"Tamam tamam sus...bak bir yere giriyorlar." Arabaları toprak yola girdiğinde içimden defalarca fark edilmeme umuduyla beraber peşlerinden girdim. Aslında anlamamaları biraz zordu ama Batuhan, yanındaki kadınla nasıl ilgileniyorsa anlamıyordu bile. "Cidden işini biliyor." dedim dakikalar öncesinde söylenen Mira'yi taklit ederek
O kadar güzel bir yerdi ki...
Ormanlık alanın içinden bir araba alanı ve yürüyüş patikası geçiyordu. Göl, tüm vadiyi sarmıştı. Evler bungalov tarzıydı ve hepsi renk renk boyanmıştı. Araba yolundan görülmüyordu ama yüksek ihtimalle her evin kendine özel, ısıtmalı havuzu ve bir bahçesi vardı. "Bende birini aldatsam böyle bir yere getirirdim." dedi Mira.
Arabayı bir yere park ettikten sonra indik. "Neden?" diye sordum. "Sessiz sakin." dedi. Başımı salladım, haklıydı. Batuhan ve yanındaki sevgilisi de arabadan inince yürümeye başladık. "Kızın elinde bir buket gül görmesem sevgili olacaklarına hayatta inanmazdım." dedi Mira kısık sesle.
Kamerayla ayan beyan anlaşılacağı için sanki etrafı çekiyormuş gibi bir izlenim verip video kaydına alıyordu. "Bende." dedim aynı kısık sesimle. "Aralarında kilometreler var resmen."
"Neyse gidelim hadi." açık bir alana girdik. Sanki evdeki insanlar akşamları burada beraber vakit geçiriyorlardı. "Oha." dedim şok içinde. "Evlenme teklifi mi bu?" bir organizasyon tarafından tasarlanmış yere baktım.
"Bir saniye." dedi Mira. "Bu adam mal mı?" istemsizce güldüm. "Evlenme teklifini insan bu şekilde mi yapar? Sanki abi kardeş gibiler ya...E bunlar oturdu. Nerede evlenme teklifi?" bilmiyorum manasında dudaklarımı büzdüm.
"Hiçbir şey anlamıyorum şu an."
"Bende."
"Kamera hazır değil mi?"
"Merak etme."
"Akşama kadar bunları mı bekleyeceğiz?"
"Öyle görünüyor." dedi Mira sıkıntılı bir nefes üfleyip. "Neyse birkaç poz yakalıyım..." diyerek etrafı çeken Mira ile bende Batuhan ile yanındaki kadından gözlerimi çekmemeye çalıştım.
"Balonlar geliyor, balonlar geliyor!" dedim heyecanla. "Evlenme teklifi edecek." heyecanla beklerken çok garip bir şey oldu. Bakın, gerek meslek hayatımda gerek öğrencilik hayatımda pek çok yanılsama görmüştüm ancak hiçbiri bu yaşananlar kadar olamazdı.
Batuhan'ın sevgilisi Cansel, eli dudaklarında şok içinde Batuhan'a bakıyordu. Batuhan, yanındaki kadından çiçekleri alıp birkaç adım atarak Cansel'in önünde diz çöktü ve o kutsal soruyu sordu. "Benimle evlenir misin?"
"EVET EVET EVET!" dedi Cansel bağırarak. Kavuştular...Ben ve Mira tüm bu olanları şok içinde izledik. Daha sonra daha da şaşırtıcı bir şey oldu, Ata onların arkasından çıkıp elini çırptı. "Emin olun çok güzel fotoğraflar çıktı." deyip bir anda bize doğru bakınca elim ayağım birbirine dolaştı.
Batuhan'da bize bakıp "Hemen bakmak istiyorum." dedi. Cansel, "Aşkım ya, öyle çabuk gel diye mesaj atınca ayrılacağız sandım. Korkuttun beni." dedi triple. Onları nedir haline bırakıp Ata'nın yanına ilerledik.
"Bu ne şimdi?" dedim.
"Merhaba Ada hanım. Batuhan bey bana birkaç gün önce ulaştı biliyorsunuz ki." kaşlarımı kaldırdım. "Biliyorum tabii."
"İstanbul'un en güzel fotoğrafçısını sorunca siz ikinizin ismini söylemeden geçemedim...eminim çok güzel bir iş çıkardınız." yutkundum. "Emin olabilirsiniz tabii." dedim dişlerimin arasından. Daha sonra Ata'nın dirseğinden tuttum ve "Gel şöyle konuşalım." dedim.
Ata, Batuhan'a doğru "Herhalde parayı konuşacaklar, siz takılın ben geliyorum." etini cimcirdim. Yüzünü buruşturdu. Diğerlerinden oldukça uzaklaştığımızı düşündüğümde kolunu savurur gibi bıraktım ve "Bu ne şimdi?" diye sordum.
"Ne ne anlamadım?" dedi masumca. "Ata." dedim gözlerimi devirerek. "Nasıl bir oyun oynuyorsun?" güldü. "Sana mesaj atan ajanın var ya." dedi. "İşte artık o bana çalışıyor." sinirle güldüm.
Neden herkes bana ihanet etmek zorundaydı?! Hayır, her şekilde bıçaklanmaya alışmıştım artık.
"O gün, asansörde bana açık açık savaş ilan ettiğinde bir yerden başlamam gerektiğini düşündüm." dedi ve kollarını göğsünde birleştirdi. "İlk önce oyuncuların bilgilerini kimden aldığını öğrendim, daha sonra onunla konuştum. Çok cüzi bir miktarda anlaştık, mesaj atmasını istedim sana."
Devam etti. "Yani Batuhan'ın aldatma gibi bir durumu yoktu. Hatta ona da ulaştığımda Cansel'e evlenme teklifi etmek istediğini söyledi, tabii hemen her şeyi ayarladım. İnandırıcı olması açısından yanındaki kadını ben tuttum, yol üstünde Batuhan'ı arayıp çiçekçinin gecikeceğini bu yüzden kendisinin çiçek alması gerektiğini söyledim." dedi.
Dudaklarımı büktüm. "Beni devirmek için büyük oynamışsın, bravo." dedim alayla. Sırıttı. "Şu bozulmanı bile görmeye değerdi biliyor musun? Sabahtan akşama kadar koşturduğun işi görmek ister misin?" biraz geri çekildi. "Bu arada senin onları takip ettiğini en başından biliyordu. Onlara, sizin bir fotoğrafçı olduğunu ve bugün için özel ayarladığımı söyledim." derin bir nefes aldı.
Alayla, etrafı gösterdi. "Bu arada benimle sevgili olacak kişi çok şanslı değil mi? Tüm bunları ben hazırladım." başımı iki yana salladım. "Seninle olacak kadına acıyorum sadece." dedim yüzümü buruşturup. "Ben gidiyorum." kolumu tuttu.
"Fotoğrafları vermeden mi?"
Mira'nın elindeki kamerayı aldım ve hard diski çıkardım. "Saçmalama." dedim gülümseyerek. "O kadar uğraştım bunun için." dedim. "Tabii ki vereceğim." ardından gözlerinin içine baka baka kırıp en ufak hale getirdiğimde dilini dişlerinin üzerinde gezdirdi.
"Tüh." dedim. "Kırıldı bu." omuz silktim ve ellerimi çırptım. Avcumdaki kırıntılar yere düşerken "Neyse sen gerçek bir fotoğrafçı tutarsın." dedim ve omzuna çarparak yanından geçtim. Öfkeli bedenim adeta yeri döve döve ilerlerken "Aa fotoğrafçı hanım! Birazcıkta böyle çekin." diyen Batuhan'ı umursamadan arabama yürüdüm.
"Fiyat konusunda anlaşamadık ya." diyen sesini duydum Ata'nın. Duraksadım. Arabaya yürümekten vazgeçip onlara birkaç adım attım. "Bu gördüğünüz adam aylar önce sizin aldatma haberinizi yapan kişi. Öyle herkese güvenmeyin Batuhan bey." deyip son kez onlara bakarak arabamın kapısını açtım.
Mira'nın da yanıma oturmasıyla onların hararetle tartışması bir olmuştu. "Bu neydi şimdi?" dedi Mira. "Hem sen neden o kartı kırdın ki?" diye yükseldi birden. "Evlenme teklifi etti diye haber yapabilirdik." deyip alnını ovuşturdu.
"Mira farkında mısın bizimle dalga geçti?" dedim.
"Ee?" dedi.
"Bizimle dalga geçti diyorum, bizi aşağıladı."
"Belki de artık aşağılanacak yerde olduğumuzdandır." kaşlarımı çattım. "Ne alaka Mira?" dedim ters ters. "Yakında işten atılmamız kapıda diyorum!" dedi aynı şekilde bana yükselerek. "Ayrıca sizin saçma kavgalarınız ve kininiz yüzünden kimse bunu çekmek zorunda değil?" güldüm.
"Böyle mi oldu şimdi?"
"Aynen böyle oldu Ada. Sen gurur yapabilirsin senin zaten güzel bir kariyerin var, buradan sonra da çok güzel bir yerde işe başlayabilirsin. Çevren var, sana sahip çıkabilecek, kol kanat gerecek arkadaşların var. Ama ben gurur yapmam tamam mı? Birilerinin bu işe ihtiyacı var çünkü!"
*
Ata'nin oyununu nasil buldunuz? Artik sirket oyunlarina da yavas yavas girmek istiyorum...
Nasil buldunuz bolumu? Bundan sonra sizce ne olur?
yorum yaptiniz dimi yapmamissaniz koseme cekilip aglama seansi gerceklestiricem...