ဖုန်းလာနေသည်မို့ ကာရံညီညာက အိပ်နေရင်းမှ မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ကုတင်ပေါ်လက်နဲ့ စမ်းကာ ကိုင်လိုက်သည်။ တောင်ကြီးက ညနေခြောက်နာရီလောက်မှ ပြန်လာပြီး သုံးနာရီလောက်ပဲ အိပ်လိုက်ရပြီး ကျောင်းသွားခဲ့ရသည်။ ကျောင်းက အတန်းချိန်ပြီးတော့ နေ့လယ်သုံးနာရီ ထိုးနေပြီ။ ထည့်ယူသွားတဲ့ ထမင်းချိုင့်တောင် ဖွင့်မစားဖြစ်ဘဲ အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း အိပ်ပျော်နေတာ။
' Hello '
' Video Callဖွင့်လိုက်ပါ့လား။ စကားပြောရအောင်။ '
ကာရံညီညာက အိပ်ယာပေါ်မှ ကျုံးထလိုက်ပြီး Video Callဖွင့်လိုက်သည်။အိပ်ရေးပျက်ထားတာမို့ မျက်တောင်အရှည်ကြီးတွေက ဟိုတစ်စု၊ဒီတစ်စု ပူးကပ်နေသည်။
" ဘာပြောမလို့လဲ။ "
အိပ်ရေးပျက်သွားတာမို့ စိတ်ကောက်သွားပုံပဲ။ ကာရံညီညာက မကြည််မသာနဲ့ ဖြေလာသည်။
" အိပ်ပျော်နေတာပဲ။ "
" အင်း ... ကျောင်းကပြန်ရောက်ထဲက အိပ်နေတာ။ မနေ့က ကားအကြာကြီး စီးထားရတော့ ခါးတွေနာနေတာ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ထမင်းစားခန်းမှာ ဖြစ်ကာ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်မှာ ပစ္စည်းတစ်ခုခုနဲ့ ထောက်ထားတာ ဖြစ်သည်။စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က လက်ပတ် နာရီကို တစ််ချက်ကြည့်ပြီးမှ ထပ်ပြောလာသည်။
" အိပ်ချင်နေသေးလား။ ကိုယ် ပြီးမှ တစ်ခေါက်ခေါ်လိုက်မယ်လေ။ "
" ဟင့်အင်း "
ကာရံညီညာက ကုတင်ပေါ် တင်ပလ္လင်ခွေကာ ထိုင်နေပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းက တိုင်ပေါ်ကိုခေါင်းအုံးထောင်ထားကာ ဖုန်းကို ထိုပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်သည်။ ရှပ်လက်ရှည်အဖြူနဲ့ ပုဆိုးအနီကွက်လေးပဲ ဝတ်ထားသေးတာမို့ ကျောင်းကပြန်လာပြီးအဝတ်အစားတောင် မလဲရသေးမှန်း သိသာသည်။
"ငါးရက်လောက်ဆိုရင် ကိုယ်ပြန်လာလို့ရပြီ။ "
ကာရံညီညာက ခုနကလို ခေါင်းငိုက်စိုက် မဟုတ်တော့ဘဲ ခေါင်းလေးမော့လာကာ မျက်စံဝိုင်းဝိုင်းလေးကပါ တောက်ပလာပြီးမေးသည်။
" တကယ်လား။ "
" အင်း ...ကိုဇော်မျိုးကို အလုပ်ထုတ်လိုက်တာမို့ ပုံမှန်ဆို ဆယ်ရက်လောက် ကြာဦးမှာ ဆိုပေမယ့် ဒီနေရာကို အစားထိုးမယ့် တွဲဖက်အင်ဂျင်နီယာက မထင်မှတ်ဘဲ ခပ်မြန်မြန်ရောက်လာမှာလေ။ လုပ်ငန်းအကြောင်းတော့ သေချာဆွေးနွေးရမှာပေါ့။ကုမ္ပဏီက ခေါ်တာမဟုတ်ဘဲ စိုင်းရတုဟန်နဲ့ စပ်ဆက်ပြီး ခေါ်လိုက်တာ။ ကိုယ်တို့နဲ့ကျောင်းနေဖက်ပဲ။သူက စိုင်းရတုနဲ့Modelဘက်ပါ လိုင်းတူတော့ သူတို့ချင်း ပိုရင်းနှီးသွားတာ။စိုင်းရတုက အာမခံပေးထားတာမို့ စိတ်ချရတယ်။လုပ်ငန်းပိုင်းလည်း ကျွမ်းကျင်ပြီး နာမည်ပျက်မရှိဘူး။ "
" ကောင်းတာပေါ့။ "
ကာရံညီညာက Tutorialစာအုပ်ကို ပေါင်ပေါ်ရွှေ့တင်လိုက်ရင်း ပြောလာသည်။
" စာအုပ်တွေ စစ်ရဦးမှာ။ အရင်က မင်းပါကူစစ်ပေးတော့ ပျင်းစရာမရှိဘူး။ အခုကြ ပျင်းနေရော။ "
ကာရံညီညာက တခါတလေ အပျင်းကြီးတတ်သည်။ စာစစ်ရင်တောင် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင် ရင်ခွင်ထဲခွေနေကာ လူတစ်ကိုယ်လုံးက ပစ်မှီထားတာမျိုး၊ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင် ကိုယ်ပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်ကာ ထပ်လျက်ဖြင့် ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းလေးမီပြီး စစ်တာမျိုးတွေ ရှိသည်။ ဒီအတွက်ကြောင့်လည်း စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ကားအနောက်ခန်းထဲမှာ အမွှေးပွစောင်နဲ့ ဆီလီကွန်ခေါင်းအုံးလေးက အမြဲတမ်း ရှိနေတတ်သည်။
" လူကြီလေး ... ဒီကို ကြည့်စမ်း။ "
စာအုပ်တွေကို ခုံနံပါတ် အစဥ်လိုက်အတိုင်း ထပ်နေရင်းမှ ကာရံညီညာက မော့ကြည့်သည်။ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ လက်ထဲမှာ ဆွဲကြိုးလေး တစ်ကုံးရှိနေသည်။
" သဘောကျလား။ "
" အင်း ... လှတယ်။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ဆွဲကြိုးကိုင်ထားသည့် လက်လေးကို ဖုန်းအနားထိ တိုးကပ်ကာ ပြလိုက်သည်။
" လူကြီးလေးအတွက် ... မင်္ဂလာဦးလက်ဆောင် "
" ဆွဲကြိုးမဝတ်ချင်ဘူး။မင်းပဲ သိမ်းထားလိုက်။ "
" သေချာကြည့်ကြည့်ပါဦးကွ။ "
ရွှေဖြူ ဆွဲကြိုးမျှင်၏ အပေါ်မှာ သေချာအနုစိပ်ပြုလုပ်ထားတဲ့ အဆင်တန်ဆာလေးကို ကာရံညီညာ မြင်သာအောင် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ပြသည်။
" ဝေရာစေ့ ပုံစံလား။ "
" အင်း "
ဆွဲကြိုးမျှင်ပေါ်မှာကပ်ပြီး အလှဆင်ထားတာက ဝေရာစေ့ပုံစံ ရွှေဖြူပြားသေးသေးပါးပါးလေးတွေပင်။
" ဆယ်တန်းပြီးနောက်ရက် အဖြေရတဲ့နေ့က ကိုယ်ဝယ်ပေးတဲ့ ဆွဲကြိုးနဲ့ ပုံစံတူလေ။အကောင်းဆုံးတွေပဲ အမြဲပေးချင်ပေမယ့် အဲ့ဒီအရွယ်တုန်းက ကိုယ်ပိုင်ဝင်ငွေမရှိခဲ့ဘူးလေ။ အခုမှ ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံနဲ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ အမှတ်တရပစ္စည်းလေးကို သေချာပုံသွင်းဖြစ်တာ။ လုပ်ရတာ လက်ဝင်တာမို့ အချိန်တော့ စောင့်လိုက်ရတယ်။ ဒီလူက အမြဲတမ်း စ, နောက်နေပေမယ့် လူကြီးလေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အသေးစိတ်ကစ မှတ်မိနေပြီး အရာရာ ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာ အတည်ပါ။ "
" သုံးရာတန်ဆွဲကြိုးလည်း အခုထိ ရှိသေးတယ်။အိမ်မှာဆို ပျောက်မှာဆိုးလို့ အရင်ရက်က ခင်မီဇော်ကို လာပေးခိုင်းထားတာ။ "
ကာရံညီညာက ကုတင်ပေါ်က ခဏဆင်းသွားပြီး ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဝေရာစေ့ ဆွဲကြိုးလေးပါလာသည်။
" မင်းက စ, နောက်ပြီး ပေးလိုက်တာဆိုပေမယ့် ချစ်သူဘဝရဲ့ ပထမဆုံး အမှတ်တရမို့ ငါလည်း တန်ဖိုးထားတယ်။ အခုထိ သိမ်းထားတယ်။"
ယောကျ်ားလေးနှစ်ယောက် ဖြစ်တာမို့ ချစ်သူဘဝမှာ အမှတ်တရပစ္စည်း လက်ဆောင်ပေးတာ မရှိသလောက်ရှားသည်။ ချစ်သူများနေ့မှာတောင် ချောကလတ်တွေ၊ အရုပ်တွေ အပြန်အလှန်ပေးရမည့်အစား လူသတ်ကား၊သရဲကား ၊3Dရုပ်ရှင်သွားကြည့်တာတို့ နဲ့ အချိန်ကုန်တာ များသည်။
" ကိုယ်က ပျက်သွားပြီတောင် ထင်နေတာ။ "
" ကြိုးပျက်သွားလို့ အသစ်တော့ ပြောင်းထားတယ်။ တချို့အစေ့တွေကလည်း ပြုတ်ကုန်တာတော့ ရှိတယ်လေ။ "
" ကိုယ်ကအခု မင်္ဂလာဦးအထိမ်းအမှတ် ဝယ်ပေးတာမို့ လက်ခံပေးပါ။ သိမ်းထားလည်း သဘောပဲ။ "
" အင်း "
ကာရံညီညာက ခေါင်းငြိမ့်သည်။ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က စကားပြောနေရင်းမှ ကာရံညီညာ့ဆီ ကိုယ်တိုင်Designဆွဲထားတဲ့ အိမ်ပုံလေးတွေ ပို့ပေးသည်။ နှစ်ထပ်ခွဲလေးကို လှလှပပလေး။
" ပြန်လာမှ ပြောလည်း ရပေမယ့် ပျော်စရာဆိုရင် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့ အရင်မျှဝေချင်တာမို့ ကိုယ်မစောင့်နိုင်ဘူး။ ကိုယ်ပို့ထားတဲ့ အိမ်ပုံစံတွေထဲက တစ်ခုရွေးလိုက်လေ။ အဲ့ဒါ ကိုယ်တို့အိမ်လေး ဖြစ်လာမှာ။ "
ကာရံညီညာက ပုံလေးတွေကို ကြည့်လိုက်သည်။အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ လှလှလေးလေးတွေကြည့်ပဲ။
" အခုအိမ်မှာ နေသွားမှာဆိုပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျပြီးသွားနောက် ကိုယ်တို့အိမ်လေးလည်း ရှိချင်လို့လေ။ ကိုယ်နဲ့လူကြီးလေး နှစ်ယောက်ပဲ ပိုင်တဲ့အိမ်မျိုးပေါ့။ ခြံဝယ်ပြီးတာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။ အခု အိမ်ဆောက်ဖို့အတွက်လည်း ကိုယ်ပိုင် ပိုက်ဆံက လုံလောက်နေပြီမို့ လူကြီးလေးကို အိမ်လေးတစ်လုံးပေးမလို့။ "
" ငါက မင်းကို ဘာမှ မပေးနိုင်သေးဘူး။ "
ကာရံညီညာက လေသံခပ်တိုးတိုးလေးနဲ့ ပြောလာသည်။ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ဝင်ငွေဘယ်လောက်တောင် ရှိသလဲ မှန်းဆလို့ရပါသည်။သာမန်နှစ်ထပ်တိုက်တစ်လုံးဆိုရင်တောင် ကြီးကြပ်ရေးအတွက် ဝင်ငွေက သိန်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်လောက်ရှိသည်။တစ်နှစ်အတွင်း အောင်မြင်တဲ့ အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက် လက်ခံသည့် အဆောက်အဦးက အနည်းဆုံး ဆယ်ဂဏန်းကျော်ရှိသည်။ Hotelတွေပါ ထည့်တွက်ရင် ထိုထက်နှစ်ဆဖြစ်သည်။
" ချစ်ပေးနေရင်ပဲရပါပြီ။ အချစ်ရဲ့ သဘောတရားမှာ ဘယ်သူကတော့ သာတယ်။ ဘယ်သူကတော့ နစ်နာတယ်ရယ်လို့ မရှိပါဘူး။ "
" အင်း "
" စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာလား။ ကိုယ်က ပျော်စေချင်လို့ ပြောလိုက်ကာမှကွာ။ ချက်ချင်း ပြေးလာလို့ ရတာမဟုတ်လို့ မျက်နှာမကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့လား။ "
" အင်းပါ "
" ကိုယ်ပြန်လာရင် လူကြီးလေး မိဘတွေကို တစ်ခေါက်သွားတွေ့ရအောင်လေ။ ကန်တော့ရင်းပေါ့။ "
" အင်း "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်ပြီးမှ ချော့သည့်လေသံဖြင့် မေးလာသည်။
" ဒီတော့ပြောပါဦး။ ကိုယ့်ကို ချစ်သလား။
ဒါမှမဟုတ် လွမ်းနေသလား။ လွမ်းတာနဲ့ချစ်တာ ဘယ်ဟာကပိုလဲ။ "
ဖုန်းထဲမှာတောင် ကာရံညီညာ့၏ နားရွက်လေးတွေ ရဲသွားတာ မြင်နေရသည်။
" ကိုယ် ... မစ ... "
မဖြေလောက်ဘူးအထင်နဲ့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ပြောလိုက်တော့ ကာရံညီညာက ဖြေလာသည်။
" မင်းကိုချစ်တယ်။
နောက်ပြီးလွမ်းတယ်။
ချစ်တဲ့စိတ်ကပိုတယ်။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ရယ်သံခပ်သောသောကို ကာရံညီညာ ကြားလိုက်ရသည်။
" ကိုယ်ကတော့ ... ကိုပိုလွမ်းနေတာ။ "
" အရူးကောင် "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က Dirty Talkတစ်ခုကို အက်ရှရှလေသံနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကာရံညီညာက ချက်ချင်း အော်ပြီး video call ကိုပါ Endပစ်လိုက်သည်။ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပူထူလာသလို ခံစားလာရတာမို့ လက်နဲ့ယပ်ခပ်သလို ပြုလုပ်နေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပြန်တွေးပြီး ပြုံးနေမိသည်။ကုတင်ပေါ်ကနေ နေရာမရွှေ့မီ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ဆီက messageတစ်စောင် ဝင်လာပြန်သည်။
' See You Soon,my peaches ' ဆိုတဲ့ စာသားနဲ့အတူ လျှာသပ်နေတဲ့ emojiတောင် အစစ်ပါသေးသည်။
' မင်းက တဏှာရူးပဲ။ '
ကာရံညီညာ့ဆီက messageပို့ပြီး ခဏကြာတော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ဆီက voice messageရောက်လာသည်။
' သုံးဆယ့်တစ်ဘုံမှာ ဒီဘုံပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ တဏှာရူးလို့ကောင်းတာလေ။ " တဲ့။
ကာရံညီညာက ပခုံးနှစ်ဖက်လုံး လှုပ်သည်အထိ ရယ်နေမိသည်။ကာရံညီညာက စာမပြန်တော့ပေမယ့် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က နောက်ထပ် videoတစ်ခု ထပ်ပို့လာသည်။စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ လက်အကွေးအဆန့်ပြုလုပ်သည့်နေရာမှာ အရင်ညက ကာရံညီညာကိုက်ထားလို့ ညိုနေသည့် ဒဏ်ရာနေရာကို ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိ နမ်းပြနေတဲ့ Videoဖြစ်သည်။သုံးမိနစ်လောက် စောင့်ပြီးတာတောင် ကာရံညီညာက စာမပြန်တော့ နောက်ထပ် စာတစ်စောင် ထပ်ပို့လာသည်။
' ကိုယ်က Sexyကျကျနဲ့ ဖြားယောင်းနေတဲ့ဟာ ...လူကြီးလေးက ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘူး။ အခုကြ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မြန်မာရုပ်ရှင်တွေထဲက ရေခပ်ကပြန်လာတဲ့ မင်းသမီးကို နှောက်ယှက်နေတဲ့ လူဆိုးကြီးလို ခံစားနေရပြီ။ တော်သေးတယ် ...ကိုယ်ကရုပ်ခံလေးရှိလို့။'
' မင်းကအဲ့ဒီထက်ဆိုးတယ်။ '
' သိတယ် ... ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မို့ မပြောရက်လို့။ '
ကာရံညီညာက အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး စာအုပ်တွေ ဘေးသို့ တွန်းဖယ်ကာ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်နဲ့ messengerမှတစ်ဆင့် စာပို့နေပြန်သည်။Video Callပြီးသွားတာတောင် အပြန်အလှန် Messageတွေ ပို့နေတုန်းပင်။ကာရံညီညာ့ဘက်က တစ်စောင်ဆို စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ဘက်က သုံးစောင်ပို့သည်။
..............................
" တောင်ကြီးအလုပ်ဆိုက်က ဒုတိယအရစ်အတွက် နလေးရာ့ဆယ့်ငါးသိန်း။ နောက်အရစ်အတွက်က စာချုပ်ထဲမှာ ပါတဲ့အတိုင်း ဒုတိယအထပ် စလစ်ပြင်လောင်းပြီးမှ လွှဲပေးလိမ့်မယ် အဖေ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေလေးနာရီတောင် မထိုးသေးဘူး။ဦးစွမ်းထက်သူက အလုပ်ကပြန်ရောက်ပြီမို့ မိဘနှစ်ယောက်လုံး ဧည့်ခန်းမှာ ရှိနေတော့ ချက်ချင်းပင် ကျောပိုးအိတ်ထဲက ပိုက်ဆံထည့်ထားသည့် စက္ကူအိတ်ကို စားပွဲပေါ်ချလိုက်သည်။
" သားရမယ့် ကြီးကြပ်ရေးFeeထဲက သိန်းငါးဆယ် အရင်ယူထားလိုက်တယ်။ ကျန်တဲ့ငွေက ပစ္စည်းတွေအတွက် ငွေကြိုရှင်းတာနဲ့ အလုပ်သမားတွေ ငွေရှင်းပေးတာမို့ မကျန်တော့ဘူး။ ဒီဒုတိယအရစ်မှာ အဖေ့ကုမ္ပဏီအတွက် ကြက်ပေါင်ကွင်းပဲ ကျန်တယ်။ "
" ဟာ ... ဟေ့ကောင်။ အဲ့ဒါများ ... ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ ပိုက်ဆံထုပ်ချပေးနေသေးတယ်။ "
ဦးစွမ်းထက်သူက ပြောလိုက်တော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကျောပိုးအိတ်ထဲ ပိုက်ဆံပြန်ထည့်ရင်းမှ ရယ်နေသည်။
" လုပ်ငန်းသဘောအရ ငွေစာရင်း ရှင်းတမ်းလေ အဖေရယ်။ ကျန်တာလေးပဲ ယူထားလိုက်ပါ။ ကြက်ပေါင်ကွင်း အစိမ်းလေးက အရောင်ပိုလှတယ်။ ဘယ်ဘက်လက်မှာ စွပ်ပေးပါရစေ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ဦးစွမ်းထက်သူ၏ ဘယ်ဘက်လက်ကောက်ဝတ်ကို ကြက်ပေါင်ကွင်း အစိမ်းဝတ်ပေးလိုက်သည်။
" မင်းပြောတော့ မင်းရဲ့ကြီးကြပ်ရေးFee သိန်းတစ်ရာကျော်ကို အားလုံးပြီးမှ ယူမယ်ဆို။ "
" အဲ့ဒါက အိမ်ထောင်မကျခင်ကဗျ။ အခုအိမ်ထောင်ရှိနေပြီ။ သားက ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ယောကျ်ားယူမလို့။ စုထားတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ပါပေါင်းပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်လေး မင်္ဂလာဦးဆွမ်းကပ်ပြီး အလှုူလုပ်မလို့။ကိုယ်ပိုင်ငွေနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်ဘဝ စတင််ချင်လို့။ "
ဒေါ်နန်းခမ်းလွင်ကတော့ ဘာမှဝင်မပြောဘဲ ပြုံးနေသည်။
" ငါက မင်းနဲ့ကြီးကြပ်ရေးfeeကို သဘောတူထားတဲ့အတိုင်းတွက်ပြီး အရစ်ကျငွေတောင် အဲ့ဒီဆိုက်ကို ခြောက်ခုခွဲပြီး သွင်းဖို့ သဘောတူထားတာ။ Exportသံမျှင်တွေမှာထားတာ ရောက်တော့မယ်။ မင်း ဒီပိုက်ဆံတွေနဲ့ စရံ သွားရှင်း။မင်းပိုက်ဆံကိုအကြွေး မှတ်ထားလိုက်။ငါအားလုံးပြီးမှ ပြန်ပေးမယ်။လုပ်ငန်းထဲကငွေ ထည့်မသုံးနိုင်ဘူး။ "
" ဟင့်အင်း ... ကျွန်တော်က သားဖချင်းလည်း အကြွေးမထားဘူး။ စိတ်တော့မရှိပါနဲ့။"
" ဟေ့ကောင် ...ငါက မင်းအမေကို ဘယက်ဝယ်ပေးဖို့လည်း ပိုက်ဆံလိုနေလို့ကွ။ "
"ကိုယ့်အိမ်ထောင်နဲ့ကိုယ်ပဲ fatherရယ်။ကိုယ်ချင်းမစာနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ဖက်ဆီက အမှတ်ယူရမှာ ကိုယ့်တာဝန်လေ။မကျေနပ်ရင် နောက်ထပ်ဆိုက်တွေ လက်ခံပြီး အမေ့ကို မျက်နှာပြန်လုပ်လိုက်။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကျောပိုးအိတ်ကို ပခုံးပေါ် ခပ်လျောလျောလွယ်ပြီး ထ, သွားသည်။
" စိုင်းစွမ်း မျက်တွင်းတွေညိုပြီး ချောင်ကျနေတာ သေချာနားဦးနော်။ "
အိမ်ပေါ်တက်သွားသော စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို ကြည့်ကာ ဒေါ်နန်းခမ်းလွင်က အော်ပြောလိုက်တော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က နားလည်ကြောင်း အိုကေပုံစံလက်ကိုသုံးကာ လုပ်ပြသွားသည်။
" ဟုတ်အမေ "
" မင်း သားကို ကြည့်ဦး။ "
" ရှင်နဲ့တူတာလေ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပဲ အပြစ်တင်လိုက်။ "
ဒေါ်နန်းခမ်းလွင်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ရယ်ရင်း မီးဖိုချောင်ဘက် ထွက်သွားသည်။ခရီးက ပြန်ရောက်ခါစမို့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင် ကြိုက်တတ်တာလေးတွေ ချက်ပေးရဦးမည်။
..............................
ကာရံညီညာ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ ခြံထဲမှာ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ကားကိုတွေ့ရသည်။ ရေမဆေးထားရသေးသည်မို့ ဘီးလုံးတွေလည်း ညစ်ပက်နေကာ ကားမှန်မှာလည်း ဖုန်တွေရှိနေသေးသည်။ကာရံညီညာက ဆိုင်ကယ်ကို ဖြစ်သလို ရပ်ခဲ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြေးဝင်လာသည်။
" စိုင်းစွမ်း ရောက်နေတာလား။ "
ဧည့်ခန်းက စားပွဲပေါ်မှာ အလှတင်ထားသည့် ပန်းကို လဲနေသော ဒေါ်နန်းခမ်းလွင်ကို ကာရံညီညာက မေးလိုက်သည်။ တစ်ရက်တောင် ကြိုရောက်လာလို့ အံ့သြနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
" အင်း ... တစ်နာရီလောက်ရှိပေါ့။ "
ကာရံညီညာက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး အိမ်ပေါ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပြေးတက်သွားသည်။ နှစ်ယောက်အတူနေသည့် အခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က bathrobeအဖြူကို ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်တွေကို ရေသုတ်နေသည်။
" ကိုကို "
ကာရံညီညာက ခေါ်လိုက်ပြီး တောင်ကြီးမှာ ကာရံညီညာ လိုက်လာတုန်းညကလို ပုံစံတူ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ဆီ ပြေးသွားတော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကလည်း ပွေ့ထားလိုက်သည်။
" ငါ့ကို ကြိုမပြောဘူး။ ငါ ကျောင်းက စောစောပြန်လာမှာပေါ့။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့ကို အပေါ်တိုးကာ ပွေ့လိုက်ပြီးမှ ကာရံညီညာ၏ ခါးကို ခပ်ဖွဖွလေး ညှစ်လိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
" Supriseလေကွာ။ဒီလိုမှန်းသိရင် ရေမချိုးသေးပါဘူး။ မဟုတ်လည်း ထပ်ချိုးရမယ့်အတူတူ။ "
" ဘာပြောတယ် "
" Positionက တောင်ကြီးမှာတုန်းကနဲ့အတူတူပဲလေ။မတူတာဆိုလို့ လူကြီးလေးက အနံ့အသက်လေး ဂရုစိုက်ဖို့လိုနေတာ။ ခေါင်းကအနံ့ထွက်နေပြီ။ "
ကာရံညီညာက သူ့ဆံပင်လေးတွေ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့လည်း နည်းနည်းစေးနေသည်။ခေါင်းမလျှော်တာ သုံးရက်တောင် ရှိသွားပြီလေ။
" နံရင် အနားမကပ်နဲ့လေ "
ကာရံညီညာက မကျေမချမ်းပြောပြီး စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းသွားတော့ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က Back hugအနေအထားဖြင့် ကာရံညီညာ့ကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ပါသည်။ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်က ကာရံညီညာ့၏ ရှပ်အကျီလေးကို ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးတွေ ပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိတွေ့နမ်းသည်။
" လွမ်းနေတာ။ "
ကိုယ်တိုင်လည်း လွမ်းနေခဲ့ရတာမို့ ကာရံညီညာက မရုန်းပေ။
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပြီး ဆံဖျားမှ စတင်ကာနမ်းသည်။နဖူးက မွေးညှင်းနုလေးတွေကိုပါ ယုယုယယနဲ့ နမ်းသည်။နှာခေါင်းထိပ်ဖျားလေးကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ ကာရံညီညာက ပေစောင်းစောင်းကြည့်လာသည်။
"လွမ်းနေလို့ အားပါသွားတာ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့၏ ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးမှ ခေါင်းစောင်းငဲ့ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသည်။ကာရံညီညာ့၏ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးက ပါးတာမို့ ဂရုတစိုက်နဲ့ အသာလေး သွားနဲ့ကြိတ်သွားသည်။
" ကိုကို ... "
နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကာရံညီညာက ခေါ်လိုက်တော့မို့ အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားပေမယ့် စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ပြန်ထူးပါသည်။
" ဟမ် "
" မင်းအနားယူဖို့လိုတယ်။ မျက်ကွင်းတွေညိုနေတာ။ "
" ရတယ် ... ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ "
ကာရံညီညာက စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်လေးတင်ကာ ထပ်ပြောသည်။
" နားလိုက်ဦး။ လူကဖြင့် ကောင်းကောင်းမနားရသေးဘဲနဲ့ ...လဲသွားလိမ့်မယ်။ "
" ကောင်းခန်းရောက်မှ ဆင်ဆာဖြတ်လိုက်သလို၊နောက်အပတ် မျှော်ဆိုသလို လုပ်ပြီကွာ။ "
အိပ်ရေးပျက်ထားတာတွေရော၊ ခရီးပန်းတာရောကြောင့် နားဖို့လိုနေမှန်း စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်လည်း ကိုယ်တိုင် သိပါသည်။လွမ်းနေခဲ့ရသမျှ တင်းတိမ်အောင် နမ်းချင်ရုံလေးပင်။
" မျက်လုံးကဖြင့် အိပ်ချင်နေပြီမလား။မကြာခင်ပဲ စင်းကျလာတော့မှာ။ တောင့်ခံထားလို့ ရမှာမဟုတ်ဘဲနဲ့များ ... "
" မဖြစ်နိုင်တာ မရှိရအောင် Lionအားဖြည့်အချိုရည်သောက်လိုက်ရမလား။"
ဒီလောက်ပင်ပန်းထားတာတောင် စ ,နေသေးတာမို့ ကာရံညီညာမှာ ရယ်နေရုံသာ တတ်နိုင်သည်။
" ဒီနေ့တော့ ဆင်ဆာလို့ရတယ်။ နောက်ရက်မရဘူးနော်။ ဆင်ဆာမှာစိုးလို့ ကြံကြိုဝယ်ထားမှာ။ "
" ပေါက်ကရတွေ။ "
ကာရံညီညာက ကျောပိုးအိတ်လေးကို မှန်တင်ခုံပေါ် တင်လိုက်ပြီး စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်အတွက် အိပ်ယာခင်း အပါးလေး ခင်းပေးသည်။ ခေါင်းအုံးလေးပါ သေချာနေရာချပြီး ကိုယ်တိုင်ပါ အိပ်ယာပေါ် တက်လှဲလိုက်ပြီး စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်ကို ခေါ်လိုက်သည်။
" ဘေးမှာလာအိပ် "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်ပြီး ကာရံညီညာ့ခေါင်းအောက် လက်လျိုကာ ခေါင်းလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ဖက်ထားသည်။
" အိပ်တော့လေ။ "
" အိပ်မှာလေ ... "
ကာရံညီညာက အိပ်ယာပေါ်မှ ကျုံးထလိုက်ပြီး စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ ခေါင်းလေးကို ပေါင်ပေါ်တင်ကာ နဖူးလေးတွေကို လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွနှိပ်ပေးသည်။
" ငါ့ကိုကြည့်မနေနဲ့ ... အိပ်ပါဆို "
" အိပ်မလို့ပဲကွ။ လူကြီးလေး မျက်နှာက အောက်ကပင့်ကြည့်တော့ ရုပ်ဆိုးလိုက်တာ။ အဲ့ဒါလေး တွေးနေလို့ပါ။ "
ကာရံညီညာက ရယ်လိုက်ပြီး စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်၏ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးတစ်ဖက်နဲ့ အုပ်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က နှိပ်ပေးနေသည်။မဟုတ်ရင် ဒီတစ်ယောက်က မအိပ်သေးဘဲ စ, နောက်နေမှာ။
" အဝေးကပြန်လာပြီးမှ တွေ့ရတာကို ချော့သိပ်တာနဲ့ပဲ ပြီးသွားရတယ်လို့။ ပန်းအိုးလောက်တော့ ကျကွဲမယ် ထင်နေတာ။ "
" မင်းကတော့ ... "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ၏ ဂုတ်မှနှိမ်ချလိုက်ပြီး တစ်ချက်နမ်းကာ မှန်တင်ခုံပေါ်က ပန်အိုးအမာလေးကို ခြေထောက်နဲ့ အသာ ကန်ချလိုက်သည်။
" စိတ်ကတက်ကြွနေပေမယ့် လူက အိပ်ချင်နေပြီလေ။အနည်းဆုံးတော့ ပန်းအိုးလေး ကျကွဲသွားတယ်ဆိုပြီး ဖြေသိမ့်လို့ရတာပေါ့။ "
ကာရံညီညာက ရယ်နေတာမို့ နှိပ်ပေးနေသည့် လက်တွေပါတုန်ယင်နေသည်။ခဏကြာတော့ စနောက်နေရင်း စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်လည်း အိပ်ပျော်သွားသည်။
....................
" ဟူး!!! "
ကာရံညီညာက လေပူတွေကို အကြိမ်ကြိမ်မှုတ်ထုတ်နေသည်။ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ၏ လက်လေးကို လက်ချောင်းချင်းယှက်သွယ်ကာ တွဲကိုင်ထားသည်။
" အဆင်ပြေသွားမှာပါ။ ကိုယ်တို့က လူကြီးတွေကို အမှားလာတောင်းပန်တာလေ။အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ နားထောင်ပေးမှာပါ။ "
" အင်း "
ကာရံညီညာတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်နေတာ ဆယ်မိနစ်လောက်ရှိနေပြီ။ကားရပ်ထားပြီး ကားပေါ်က မဆင်းရသေးဘူး။ကာရံညီညာ စိတ်အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီဆိုမှ စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က တောင်ကြီးမှ ဝယ်လာခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေဆွဲပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်က ကာရံညီညာနဲ့ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းချင်းဆီ ယှက်သွယ်ဆုပ်ကိုင်ကာ တွဲထားသည်။
" အမေ ၊ အဖေ "
ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုက စာရင်းလုပ်နေရင်းမှ မော့ကြည့်သည်။ကာရံညီညာနဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံသွားတော့ လူပါ အခြားတစ်ဖက်လှည့်ကာ ကျောပေးသွားသည်။ဦးမြတ်သာကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းသာ ထိုင်နေသည်။သားက လက်တွဲဖော်အဖြစ် ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ကို အိမ်ခေါ်လာတာမို့ မျက်နှာထားတော့ တင်းနေသည်။စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ကာရံညီညာ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး အထဲဝင်ခိုင်းသည်။
" ကျွန်တော် လာကန်တော့တာအမေ။ "
" ကန်တော့ပြီးရင်ပြန် "
ဒေါ်ခင်ချိုက အခုထိကာရံညီညာ့ကို ကြည့်မလာသေးဘူး။
" တောင်းပန်ပါတယ် အမေနဲ့အဖေ။ ကျွန်တော် သူကလွဲရင် ဘယ်သူနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်လို့ပါ နားလည်ပေးပါ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က ဘာမှဝင်မပြောပေမယ့် ကာရံညီညာ့၏ မိဘတွေကို လေးစားမှုရှိသည်။ကာရံညီညာက ဒေါ်ခင်ချို၏ အနားသွားကာ အနောက်မှ သိုင်းဖက်သည်။
" အမေ ကျွန်တော့်ကိုမမုန်းပါနဲ့။ "
ကာရံညီညာက ငိုနေတော့ ဒေါ်ခင်ချိုကပါ မျက်ရည်ကျလာသည်။အသံမထွက်ပေမယ့် တိတ်တဆိတ်သာ ရှိုုက်ငိုနေသည်။
" ငါပြောထားတယ်မလား။ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ထားလိုက်ပါတော့။ "
ဦးမြတ်သာကပါ ဝင်ပြောလာသည်။
" ကျွန်တော်အပြင်ကပဲ စောင့်ပါ့မယ်။ ဦးလေးတို့ မိသားစုချင်း စကားပြောကြပါ။ "
စိုင်းစွမ်းထက်ပိုင်က အလိုက်သိစွာပဲ ရှောင်ထွက်ပေးသွားသည်။
" အမေ "
ဒေါ်ခင်ချိုက ကာရံညီညာ့ဖက်ထားတာကို ဖယ််ချပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။မျက်ရည်ကျနေတဲ့ သားကိုကြည့်ပြီး နစ်နစ်နာနာ စကားတွေက ပြောမထွက်ဘူး။
" သူက နင့်ကို တစ်သက်လုံးလက်တွဲမှာ သေချာလား။မျိုးဆက်မရှိလည်း အဆင်ပြေတာ သေချာလား။ "
" သေချာတယ်အမေ။ သူကသားကို အရမ်းချစ်ပါတယ်။ အမေတို့သူ့ကို စောင့်ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ "
ဒေါ်ခင်ချိုက သက်ပြင်းချပြီးမှ ခပ်အေးအေးသာ ပြောလာသည်။
" နင်ရွေးချယ်တဲ့လမ်း။ နင်အဆုံးထိလျှောက်ပေါ့။ ဘာမှဝင်မပြောတော့ဘူး။အဆင်ပြေတယ်ဆိုရင် ပြီးတာပဲ။ "
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ကာရံညီညာက ဒေါ်ခင်ချိုကို နောက်တစ်ခေါက် ဖက်ပြန်တော့ ခဏလောက်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုက ပြန်လည်ဖက်သည်။ ဦးမြတ်သာကတော့ သားမိနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ စိတ်အေးသွားသလို သက်ပြင်းချနေသည်။
ဆက်ရန်
Zawgyi
ဖုန္းလာေနသည္မို႔ ကာရံညီညာက အိပ္ေနရင္းမွ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ ကုတင္ေပၚလက္နဲ႕ စမ္းကာ ကိုင္လိုက္သည္။ ေတာင္ႀကီးက ညေနေျခာက္နာရီေလာက္မွ ျပန္လာၿပီး သုံးနာရီေလာက္ပဲ အိပ္လိုက္ရၿပီး ေက်ာင္းသြားခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းက အတန္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ေန႕လယ္သုံးနာရီ ထိုးေနၿပီ။ ထည့္ယူသြားတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတာင္ ဖြင့္မစားျဖစ္ဘဲ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။
' Hello '
' Video Callဖြင့္လိုက္ပါ့လား။ စကားေျပာရေအာင္။ '
ကာရံညီညာက အိပ္ယာေပၚမွ က်ဳံးထလိုက္ၿပီး Video Callဖြင့္လိုက္သည္။အိပ္ေရးပ်က္ထားတာမို႔ မ်က္ေတာင္အရွည္ႀကီးေတြက ဟိုတစ္စု၊ဒီတစ္စု ပူးကပ္ေနသည္။
" ဘာေျပာမလို႔လဲ။ "
အိပ္ေရးပ်က္သြားတာမို႔ စိတ္ေကာက္သြားပုံပဲ။ ကာရံညီညာက မၾကည္္မသာနဲ႕ ေျဖလာသည္။
" အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ။ "
" အင္း ... ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ထဲက အိပ္ေနတာ။ မေန႕က ကားအၾကာႀကီး စီးထားရေတာ့ ခါးေတြနာေနတာ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ထမင္းစားခန္းမွာ ျဖစ္ကာ ဖုန္းကို စားပြဲေပၚမွာ ပစၥည္းတစ္ခုခုနဲ႕ ေထာက္ထားတာ ျဖစ္သည္။စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က လက္ပတ္ နာရီကို တစ္္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးမွ ထပ္ေျပာလာသည္။
" အိပ္ခ်င္ေနေသးလား။ ကိုယ္ ၿပီးမွ တစ္ေခါက္ေခၚလိုက္မယ္ေလ။ "
" ဟင့္အင္း "
ကာရံညီညာက ကုတင္ေပၚ တင္ပလႅင္ေခြကာ ထိုင္ေနၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းက တိုင္ေပၚကိုေခါင္းအုံးေထာင္ထားကာ ဖုန္းကို ထိုေပၚမွာ တင္ထားလိုက္သည္။ ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴနဲ႕ ပုဆိုးအနီကြက္ေလးပဲ ဝတ္ထားေသးတာမို႔ ေက်ာင္းကျပန္လာၿပီးအဝတ္အစားေတာင္ မလဲရေသးမွန္း သိသာသည္။
"ငါးရက္ေလာက္ဆိုရင္ ကိုယ္ျပန္လာလို႔ရၿပီ။ "
ကာရံညီညာက ခုနကလို ေခါင္းငိုက္စိုက္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းေလးေမာ့လာကာ မ်က္စံဝိုင္းဝိုင္းေလးကပါ ေတာက္ပလာၿပီးေမးသည္။
" တကယ္လား။ "
" အင္း ...ကိုေဇာ္မ်ိဳးကို အလုပ္ထုတ္လိုက္တာမို႔ ပုံမွန္ဆို ဆယ္ရက္ေလာက္ ၾကာဦးမွာ ဆိုေပမယ့္ ဒီေနရာကို အစားထိုးမယ့္ တြဲဖက္အင္ဂ်င္နီယာက မထင္မွတ္ဘဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေရာက္လာမွာေလ။ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းေတာ့ ေသခ်ာေဆြးေႏြးရမွာေပါ့။ကုမၸဏီက ေခၚတာမဟုတ္ဘဲ စိုင္းရတုဟန္နဲ႕ စပ္ဆက္ၿပီး ေခၚလိုက္တာ။ ကိုယ္တို႔နဲ႕ေက်ာင္းေနဖက္ပဲ။သူက စိုင္းရတုနဲ႕Modelဘက္ပါ လိုင္းတူေတာ့ သူတို႔ခ်င္း ပိုရင္းႏွီးသြားတာ။စိုင္းရတုက အာမခံေပးထားတာမို႔ စိတ္ခ်ရတယ္။လုပ္ငန္းပိုင္းလည္း ကြၽမ္းက်င္ၿပီး နာမည္ပ်က္မရွိဘူး။ "
" ေကာင္းတာေပါ့။ "
ကာရံညီညာက Tutorialစာအုပ္ကို ေပါင္ေပၚေ႐ႊ႕တင္လိုက္ရင္း ေျပာလာသည္။
" စာအုပ္ေတြ စစ္ရဦးမွာ။ အရင္က မင္းပါကူစစ္ေပးေတာ့ ပ်င္းစရာမရွိဘူး။ အခုၾက ပ်င္းေနေရာ။ "
ကာရံညီညာက တခါတေလ အပ်င္းႀကီးတတ္သည္။ စာစစ္ရင္ေတာင္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ ရင္ခြင္ထဲေခြေနကာ လူတစ္ကိုယ္လုံးက ပစ္မွီထားတာမ်ိဳး၊ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ ကိုယ္ေပၚ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ကာ ထပ္လ်က္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ေပၚ ေခါင္းေလးမီၿပီး စစ္တာမ်ိဳးေတြ ရွိသည္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ကားအေနာက္ခန္းထဲမွာ အေမႊးပြေစာင္နဲ႕ ဆီလီကြန္ေခါင္းအုံးေလးက အၿမဲတမ္း ရွိေနတတ္သည္။
" လူႀကီေလး ... ဒီကို ၾကည့္စမ္း။ "
စာအုပ္ေတြကို ခုံနံပါတ္ အစဥ္လိုက္အတိုင္း ထပ္ေနရင္းမွ ကာရံညီညာက ေမာ့ၾကည့္သည္။ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ လက္ထဲမွာ ဆြဲႀကိဳးေလး တစ္ကုံးရွိေနသည္။
" သေဘာက်လား။ "
" အင္း ... လွတယ္။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ဆြဲႀကိဳးကိုင္ထားသည့္ လက္ေလးကို ဖုန္းအနားထိ တိုးကပ္ကာ ျပလိုက္သည္။
" လူႀကီးေလးအတြက္ ... မဂၤလာဦးလက္ေဆာင္ "
" ဆြဲႀကိဳးမဝတ္ခ်င္ဘူး။မင္းပဲ သိမ္းထားလိုက္။ "
" ေသခ်ာၾကည့္ၾကည့္ပါဦးကြ။ "
ေ႐ႊျဖဴ ဆြဲႀကိဳးမွ်င္၏ အေပၚမွာ ေသခ်ာအႏုစိပ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အဆင္တန္ဆာေလးကို ကာရံညီညာ ျမင္သာေအာင္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ျပသည္။
" ေဝရာေစ့ ပုံစံလား။ "
" အင္း "
ဆြဲႀကိဳးမွ်င္ေပၚမွာကပ္ၿပီး အလွဆင္ထားတာက ေဝရာေစ့ပုံစံ ေ႐ႊျဖဴျပားေသးေသးပါးပါးေလးေတြပင္။
" ဆယ္တန္းၿပီးေနာက္ရက္ အေျဖရတဲ့ေန႕က ကိုယ္ဝယ္ေပးတဲ့ ဆြဲႀကိဳးနဲ႕ ပုံစံတူေလ။အေကာင္းဆုံးေတြပဲ အၿမဲေပးခ်င္ေပမယ့္ အဲ့ဒီအ႐ြယ္တုန္းက ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြမရွိခဲ့ဘူးေလ။ အခုမွ ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံနဲ႕ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ အမွတ္တရပစၥည္းေလးကို ေသခ်ာပုံသြင္းျဖစ္တာ။ လုပ္ရတာ လက္ဝင္တာမို႔ အခ်ိန္ေတာ့ ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ဒီလူက အၿမဲတမ္း စ, ေနာက္ေနေပမယ့္ လူႀကီးေလးနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ အေသးစိတ္ကစ မွတ္မိေနၿပီး အရာရာ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တာ အတည္ပါ။ "
" သုံးရာတန္ဆြဲႀကိဳးလည္း အခုထိ ရွိေသးတယ္။အိမ္မွာဆို ေပ်ာက္မွာဆိုးလို႔ အရင္ရက္က ခင္မီေဇာ္ကို လာေပးခိုင္းထားတာ။ "
ကာရံညီညာက ကုတင္ေပၚက ခဏဆင္းသြားၿပီး ျပန္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ေဝရာေစ့ ဆြဲႀကိဳးေလးပါလာသည္။
" မင္းက စ, ေနာက္ၿပီး ေပးလိုက္တာဆိုေပမယ့္ ခ်စ္သူဘဝရဲ႕ ပထမဆုံး အမွတ္တရမို႔ ငါလည္း တန္ဖိုးထားတယ္။ အခုထိ သိမ္းထားတယ္။"
ေယာက်္ားေလးႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္တာမို႔ ခ်စ္သူဘဝမွာ အမွတ္တရပစၥည္း လက္ေဆာင္ေပးတာ မရွိသေလာက္ရွားသည္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႕မွာေတာင္ ေခ်ာကလတ္ေတြ၊ အ႐ုပ္ေတြ အျပန္အလွန္ေပးရမည့္အစား လူသတ္ကား၊သရဲကား ၊3D႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္တာတို႔ နဲ႕ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားသည္။
" ကိုယ္က ပ်က္သြားၿပီေတာင္ ထင္ေနတာ။ "
" ႀကိဳးပ်က္သြားလို႔ အသစ္ေတာ့ ေျပာင္းထားတယ္။ တခ်ိဳ႕အေစ့ေတြကလည္း ျပဳတ္ကုန္တာေတာ့ ရွိတယ္ေလ။ "
" ကိုယ္ကအခု မဂၤလာဦးအထိမ္းအမွတ္ ဝယ္ေပးတာမို႔ လက္ခံေပးပါ။ သိမ္းထားလည္း သေဘာပဲ။ "
" အင္း "
ကာရံညီညာက ေခါင္းၿငိမ့္သည္။ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က စကားေျပာေနရင္းမွ ကာရံညီညာ့ဆီ ကိုယ္တိုင္Designဆြဲထားတဲ့ အိမ္ပုံေလးေတြ ပို႔ေပးသည္။ ႏွစ္ထပ္ခြဲေလးကို လွလွပပေလး။
" ျပန္လာမွ ေျပာလည္း ရေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ အရင္မွ်ေဝခ်င္တာမို႔ ကိုယ္မေစာင့္နိုင္ဘူး။ ကိုယ္ပို႔ထားတဲ့ အိမ္ပုံစံေတြထဲက တစ္ခုေ႐ြးလိုက္ေလ။ အဲ့ဒါ ကိုယ္တို႔အိမ္ေလး ျဖစ္လာမွာ။ "
ကာရံညီညာက ပုံေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္သည္။ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ လွလွေလးေလးေတြၾကည့္ပဲ။
" အခုအိမ္မွာ ေနသြားမွာဆိုေပမယ့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသြားေနာက္ ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးလည္း ရွိခ်င္လို႔ေလ။ ကိုယ္နဲ႕လူႀကီးေလး ႏွစ္ေယာက္ပဲ ပိုင္တဲ့အိမ္မ်ိဳးေပါ့။ ၿခံဝယ္ၿပီးတာ ေျခာက္လေလာက္ရွိၿပီ။ အခု အိမ္ေဆာက္ဖို႔အတြက္လည္း ကိုယ္ပိုင္ ပိုက္ဆံက လုံေလာက္ေနၿပီမို႔ လူႀကီးေလးကို အိမ္ေလးတစ္လုံးေပးမလို႔။ "
" ငါက မင္းကို ဘာမွ မေပးနိုင္ေသးဘူး။ "
ကာရံညီညာက ေလသံခပ္တိုးတိုးေလးနဲ႕ ေျပာလာသည္။ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ဝင္ေငြဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိသလဲ မွန္းဆလို႔ရပါသည္။သာမန္ႏွစ္ထပ္တိုက္တစ္လုံးဆိုရင္ေတာင္ ႀကီးၾကပ္ေရးအတြက္ ဝင္ေငြက သိန္းတစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလာက္ရွိသည္။တစ္ႏွစ္အတြင္း ေအာင္ျမင္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ လက္ခံသည့္ အေဆာက္အဦးက အနည္းဆုံး ဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္ရွိသည္။ Hotelေတြပါ ထည့္တြက္ရင္ ထိုထက္ႏွစ္ဆျဖစ္သည္။
" ခ်စ္ေပးေနရင္ပဲရပါၿပီ။ အခ်စ္ရဲ႕ သေဘာတရားမွာ ဘယ္သူကေတာ့ သာတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ နစ္နာတယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ "
" အင္း "
" စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာလား။ ကိုယ္က ေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔ ေျပာလိုက္ကာမွကြာ။ ခ်က္ခ်င္း ေျပးလာလို႔ ရတာမဟုတ္လို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႕လား။ "
" အင္းပါ "
" ကိုယ္ျပန္လာရင္ လူႀကီးေလး မိဘေတြကို တစ္ေခါက္သြားေတြ႕ရေအာင္ေလ။ ကန္ေတာ့ရင္းေပါ့။ "
" အင္း "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့မ်က္ႏွာေလးကို ေငးၾကည့္ၿပီးမွ ေခ်ာ့သည့္ေလသံျဖင့္ ေမးလာသည္။
" ဒီေတာ့ေျပာပါဦး။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္သလား။
ဒါမွမဟုတ္ လြမ္းေနသလား။ လြမ္းတာနဲ႕ခ်စ္တာ ဘယ္ဟာကပိုလဲ။ "
ဖုန္းထဲမွာေတာင္ ကာရံညီညာ့၏ နား႐ြက္ေလးေတြ ရဲသြားတာ ျမင္ေနရသည္။
" ကိုယ္ ... မစ ... "
မေျဖေလာက္ဘူးအထင္နဲ႕ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေျပာလိုက္ေတာ့ ကာရံညီညာက ေျဖလာသည္။
" မင္းကိုခ်စ္တယ္။
ေနာက္ၿပီးလြမ္းတယ္။
ခ်စ္တဲ့စိတ္ကပိုတယ္။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ရယ္သံခပ္ေသာေသာကို ကာရံညီညာ ၾကားလိုက္ရသည္။
" ကိုယ္ကေတာ့ ... ကိုပိုလြမ္းေနတာ။ "
" အ႐ူးေကာင္ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က Dirty Talkတစ္ခုကို အက္ရွရွေလသံနဲ႕ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကာရံညီညာက ခ်က္ခ်င္း ေအာ္ၿပီး video call ကိုပါ Endပစ္လိုက္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ပူထူလာသလို ခံစားလာရတာမို႔ လက္နဲ႕ယပ္ခပ္သလို ျပဳလုပ္ေနလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ျပန္ေတြးၿပီး ၿပဳံးေနမိသည္။ကုတင္ေပၚကေန ေနရာမေ႐ႊ႕မီ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ဆီက messageတစ္ေစာင္ ဝင္လာျပန္သည္။
' See You Soon,my peaches ' ဆိုတဲ့ စာသားနဲ႕အတူ လွ်ာသပ္ေနတဲ့ emojiေတာင္ အစစ္ပါေသးသည္။
' မင္းက တဏွာ႐ူးပဲ။ '
ကာရံညီညာ့ဆီက messageပို႔ၿပီး ခဏၾကာေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ဆီက voice messageေရာက္လာသည္။
' သုံးဆယ့္တစ္ဘုံမွာ ဒီဘုံပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ တဏွာ႐ူးလို႔ေကာင္းတာေလ။ " တဲ့။
ကာရံညီညာက ပခုံးႏွစ္ဖက္လုံး လႈပ္သည္အထိ ရယ္ေနမိသည္။ကာရံညီညာက စာမျပန္ေတာ့ေပမယ့္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေနာက္ထပ္ videoတစ္ခု ထပ္ပို႔လာသည္။စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ လက္အေကြးအဆန့္ျပဳလုပ္သည့္ေနရာမွာ အရင္ညက ကာရံညီညာကိုက္ထားလို႔ ညိုေနသည့္ ဒဏ္ရာေနရာကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိရွိ နမ္းျပေနတဲ့ Videoျဖစ္သည္။သုံးမိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ၿပီးတာေတာင္ ကာရံညီညာက စာမျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ စာတစ္ေစာင္ ထပ္ပို႔လာသည္။
' ကိုယ္က Sexyက်က်နဲ႕ ျဖားေယာင္းေနတဲ့ဟာ ...လူႀကီးေလးက ဘာမွမတုံ႕ျပန္ဘူး။ အခုၾက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက ေရခပ္ကျပန္လာတဲ့ မင္းသမီးကို ေႏွာက္ယွက္ေနတဲ့ လူဆိုးႀကီးလို ခံစားေနရၿပီ။ ေတာ္ေသးတယ္ ...ကိုယ္က႐ုပ္ခံေလးရွိလို႔။'
' မင္းကအဲ့ဒီထက္ဆိုးတယ္။ '
' သိတယ္ ... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မို႔ မေျပာရက္လို႔။ '
ကာရံညီညာက အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိဳက္ၿပီး စာအုပ္ေတြ ေဘးသို႔ တြန္းဖယ္ကာ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္နဲ႕ messengerမွတစ္ဆင့္ စာပို႔ေနျပန္သည္။Video Callၿပီးသြားတာေတာင္ အျပန္အလွန္ Messageေတြ ပို႔ေနတုန္းပင္။ကာရံညီညာ့ဘက္က တစ္ေစာင္ဆို စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ဘက္က သုံးေစာင္ပို႔သည္။
..............................
" ေတာင္ႀကီးအလုပ္ဆိုက္က ဒုတိယအရစ္အတြက္ လေးရာဆယ့္ငါးသိန္း။ ေနာက္အရစ္အတြက္က စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ပါတဲ့အတိုင္း ဒုတိယအထပ္ စလစ္ျပင္ေလာင္းၿပီးမွ လႊဲေပးလိမ့္မယ္ အေဖ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေလးနာရီေတာင္ မထိုးေသးဘူး။ဦးစြမ္းထက္သူက အလုပ္ကျပန္ေရာက္ၿပီမို႔ မိဘႏွစ္ေယာက္လုံး ဧည့္ခန္းမွာ ရွိေနေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံထည့္ထားသည့္ စကၠဴအိတ္ကို စားပြဲေပၚခ်လိဳက္သည္။
" သားရမယ့္ ႀကီးၾကပ္ေရးFeeထဲက သိန္းငါးဆယ္ အရင္ယူထားလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ေငြက ပစၥည္းေတြအတြက္ ေငြႀကိဳရွင္းတာနဲ႕ အလုပ္သမားေတြ ေငြရွင္းေပးတာမို႔ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒီဒုတိယအရစ္မွာ အေဖ့ကုမၸဏီအတြက္ ၾကက္ေပါင္ကြင္းပဲ က်န္တယ္။ "
" ဟာ ... ေဟ့ေကာင္။ အဲ့ဒါမ်ား ... ဟန္နဲ႕ပန္နဲ႕ ပိုက္ဆံထုပ္ခ်ေပးေနေသးတယ္။ "
ဦးစြမ္းထက္သူက ေျပာလိုက္ေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံျပန္ထည့္ရင္းမွ ရယ္ေနသည္။
" လုပ္ငန္းသေဘာအရ ေငြစာရင္း ရွင္းတမ္းေလ အေဖရယ္။ က်န္တာေလးပဲ ယူထားလိုက္ပါ။ ၾကက္ေပါင္ကြင္း အစိမ္းေလးက အေရာင္ပိုလွတယ္။ ဘယ္ဘက္လက္မွာ စြပ္ေပးပါရေစ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ဦးစြမ္းထက္သူ၏ ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ကို ၾကက္ေပါင္ကြင္း အစိမ္းဝတ္ေပးလိုက္သည္။
" မင္းေျပာေတာ့ မင္းရဲ႕ႀကီးၾကပ္ေရးFee သိန္းတစ္ရာေက်ာ္ကို အားလုံးၿပီးမွ ယူမယ္ဆို။ "
" အဲ့ဒါက အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကဗ်။ အခုအိမ္ေထာင္ရွိေနၿပီ။ သားက ဒီပိုက္ဆံနဲ႕ ေယာက်္ားယူမလို႔။ စုထားတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႕ပါေပါင္းၿပီး သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ေလး မဂၤလာဦးဆြမ္းကပ္ၿပီး အလႈူလုပ္မလို႔။ကိုယ္ပိုင္ေငြနဲ႕ပဲ ႏွစ္ေယာက္ဘဝ စတင္္ခ်င္လို႔။ "
ေဒၚနန္းခမ္းလြင္ကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ၿပဳံးေနသည္။
" ငါက မင္းနဲ႕ႀကီးၾကပ္ေရးfeeကို သေဘာတူထားတဲ့အတိုင္းတြက္ၿပီး အရစ္က်ေငြေတာင္ အဲ့ဒီဆိုက္ကို ေျခာက္ခုခြဲၿပီး သြင္းဖို႔ သေဘာတူထားတာ။ Exportသံမွ်င္ေတြမွာထားတာ ေရာက္ေတာ့မယ္။ မင္း ဒီပိုက္ဆံေတြနဲ႕ စရံ သြားရွင္း။မင္းပိုက္ဆံကိုအေႂကြး မွတ္ထားလိုက္။ငါအားလုံးၿပီးမွ ျပန္ေပးမယ္။လုပ္ငန္းထဲကေငြ ထည့္မသုံးနိုင္ဘူး။ "
" ဟင့္အင္း ... ကြၽန္ေတာ္က သားဖခ်င္းလည္း အေႂကြးမထားဘူး။ စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႕။"
" ေဟ့ေကာင္ ...ငါက မင္းအေမကို ဘယက္ဝယ္ေပးဖို႔လည္း ပိုက္ဆံလိုေနလို႔ကြ။ "
"ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ကိုယ္ပဲ fatherရယ္။ကိုယ္ခ်င္းမစာနိုင္ဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဖက္ဆီက အမွတ္ယူရမွာ ကိုယ့္တာဝန္ေလ။မေက်နပ္ရင္ ေနာက္ထပ္ဆိုက္ေတြ လက္ခံၿပီး အေမ့ကို မ်က္ႏွာျပန္လုပ္လိုက္။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပခုံးေပၚ ခပ္ေလ်ာေလ်ာလြယ္ၿပီး ထ, သြားသည္။
" စိုင္းစြမ္း မ်က္တြင္းေတြညိုၿပီး ေခ်ာင္က်ေနတာ ေသခ်ာနားဦးေနာ္။ "
အိမ္ေပၚတက္သြားေသာ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို ၾကည့္ကာ ေဒၚနန္းခမ္းလြင္က ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က နားလည္ေၾကာင္း အိုေကပုံစံလက္ကိုသုံးကာ လုပ္ျပသြားသည္။
" ဟုတ္အေမ "
" မင္း သားကို ၾကည့္ဦး။ "
" ရွင္နဲ႕တူတာေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္လိုက္။ "
ေဒၚနန္းခမ္းလြင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ရယ္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ ထြက္သြားသည္။ခရီးက ျပန္ေရာက္ခါစမို႔ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ ႀကိဳက္တတ္တာေလးေတြ ခ်က္ေပးရဦးမည္။
..............................
ကာရံညီညာ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၿခံထဲမွာ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ကားကိုေတြ႕ရသည္။ ေရမေဆးထားရေသးသည္မို႔ ဘီးလုံးေတြလည္း ညစ္ပက္ေနကာ ကားမွန္မွာလည္း ဖုန္ေတြရွိေနေသးသည္။ကာရံညီညာက ဆိုင္ကယ္ကို ျဖစ္သလို ရပ္ခဲ့ၿပီး အိမ္ထဲ ေျပးဝင္လာသည္။
" စိုင္းစြမ္း ေရာက္ေနတာလား။ "
ဧည့္ခန္းက စားပြဲေပၚမွာ အလွတင္ထားသည့္ ပန္းကို လဲေနေသာ ေဒၚနန္းခမ္းလြင္ကို ကာရံညီညာက ေမးလိုက္သည္။ တစ္ရက္ေတာင္ ႀကိဳေရာက္လာလို႔ အံ့ၾသေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္။
" အင္း ... တစ္နာရီေလာက္ရွိေပါ့။ "
ကာရံညီညာက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး အိမ္ေပၚကို ခပ္သြက္သြက္ေျပးတက္သြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္အတူေနသည့္ အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က bathrobeအျဖဴကို ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ေတြကို ေရသုတ္ေနသည္။
" ကိုကို "
ကာရံညီညာက ေခၚလိုက္ၿပီး ေတာင္ႀကီးမွာ ကာရံညီညာ လိုက္လာတုန္းညကလို ပုံစံတူ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ဆီ ေျပးသြားေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကလည္း ေပြ႕ထားလိုက္သည္။
" ငါ့ကို ႀကိဳမေျပာဘူး။ ငါ ေက်ာင္းက ေစာေစာျပန္လာမွာေပါ့။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့ကို အေပၚတိုးကာ ေပြ႕လိုက္ၿပီးမွ ကာရံညီညာ၏ ခါးကို ခပ္ဖြဖြေလး ညွစ္လိုက္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
" Supriseေလကြာ။ဒီလိုမွန္းသိရင္ ေရမခ်ိဳးေသးပါဘူး။ မဟုတ္လည္း ထပ္ခ်ိဳးရမယ့္အတူတူ။ "
" ဘာေျပာတယ္ "
" Positionက ေတာင္ႀကီးမွာတုန္းကနဲ႕အတူတူပဲေလ။မတူတာဆိုလို႔ လူႀကီးေလးက အနံ႕အသက္ေလး ဂ႐ုစိုက္ဖို႔လိုေနတာ။ ေခါင္းကအနံ႕ထြက္ေနၿပီ။ "
ကာရံညီညာက သူ႕ဆံပင္ေလးေတြ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း နည္းနည္းေစးေနသည္။ေခါင္းမေလွ်ာ္တာ သုံးရက္ေတာင္ ရွိသြားၿပီေလ။
" နံရင္ အနားမကပ္နဲ႕ေလ "
ကာရံညီညာက မေက်မခ်မ္းေျပာၿပီး စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ကိုယ္ေပၚကဆင္းသြားေတာ့ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က Back hugအေနအထားျဖင့္ ကာရံညီညာ့ကို အေနာက္မွ သိုင္းဖက္ပါသည္။ၿပီးေနာက္ လက္တစ္ဖက္က ကာရံညီညာ့၏ ရွပ္အက်ီေလးကို ဂုတ္သားေဖြးေဖြးေလးေတြ ေပၚေအာင္ ဆြဲခ်ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ ထိေတြ႕နမ္းသည္။
" လြမ္းေနတာ။ "
ကိုယ္တိုင္လည္း လြမ္းေနခဲ့ရတာမို႔ ကာရံညီညာက မ႐ုန္းေပ။
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္ၿပီး ဆံဖ်ားမွ စတင္ကာနမ္းသည္။နဖူးက ေမြးညွင္းႏုေလးေတြကိုပါ ယုယုယယနဲ႕ နမ္းသည္။ႏွာေခါင္းထိပ္ဖ်ားေလးကို ဖိကိုက္လိုက္ေတာ့ ကာရံညီညာက ေပေစာင္းေစာင္းၾကည့္လာသည္။
"လြမ္းေနလို႔ အားပါသြားတာ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့၏ ခါးကို ခပ္တင္းတင္း ေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီးမွ ေခါင္းေစာင္းငဲ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းသည္။ကာရံညီညာ့၏ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးက ပါးတာမို႔ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႕ အသာေလး သြားနဲ႕ႀကိတ္သြားသည္။
" ကိုကို ... "
နမ္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကာရံညီညာက ေခၚလိုက္ေတာ့မို႔ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားေပမယ့္ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ျပန္ထူးပါသည္။
" ဟမ္ "
" မင္းအနားယူဖို႔လိုတယ္။ မ်က္ကြင္းေတြညိုေနတာ။ "
" ရတယ္ ... ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ "
ကာရံညီညာက စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေလးတင္ကာ ထပ္ေျပာသည္။
" နားလိုက္ဦး။ လူကျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းမနားရေသးဘဲနဲ႕ ...လဲသြားလိမ့္မယ္။ "
" ေကာင္းခန္းေရာက္မွ ဆင္ဆာျဖတ္လိုက္သလို၊ေနာက္အပတ္ ေမွ်ာ္ဆိုသလို လုပ္ၿပီကြာ။ "
အိပ္ေရးပ်က္ထားတာေတြေရာ၊ ခရီးပန္းတာေရာေၾကာင့္ နားဖို႔လိုေနမွန္း စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္လည္း ကိုယ္တိုင္ သိပါသည္။လြမ္းေနခဲ့ရသမွ် တင္းတိမ္ေအာင္ နမ္းခ်င္႐ုံေလးပင္။
" မ်က္လုံးကျဖင့္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီမလား။မၾကာခင္ပဲ စင္းက်လာေတာ့မွာ။ ေတာင့္ခံထားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘဲနဲ႕မ်ား ... "
" မျဖစ္နိုင္တာ မရွိရေအာင္ Lionအားျဖည့္အခ်ိဳရည္ေသာက္လိုက္ရမလား။"
ဒီေလာက္ပင္ပန္းထားတာေတာင္ စ ,ေနေသးတာမို႔ ကာရံညီညာမွာ ရယ္ေန႐ုံသာ တတ္နိုင္သည္။
" ဒီေန႕ေတာ့ ဆင္ဆာလို႔ရတယ္။ ေနာက္ရက္မရဘူးေနာ္။ ဆင္ဆာမွာစိုးလို႔ ႀကံႀကိဳဝယ္ထားမွာ။ "
" ေပါက္ကရေတြ။ "
ကာရံညီညာက ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို မွန္တင္ခုံေပၚ တင္လိုက္ၿပီး စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္အတြက္ အိပ္ယာခင္း အပါးေလး ခင္းေပးသည္။ ေခါင္းအုံးေလးပါ ေသခ်ာေနရာခ်ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပါ အိပ္ယာေပၚ တက္လွဲလိုက္ၿပီး စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္ကို ေခၚလိုက္သည္။
" ေဘးမွာလာအိပ္ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့ေဘးမွာ ဝင္လွဲလိုက္ၿပီး ကာရံညီညာ့ေခါင္းေအာက္ လက္လ်ိဳကာ ေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး ဖက္ထားသည္။
" အိပ္ေတာ့ေလ။ "
" အိပ္မွာေလ ... "
ကာရံညီညာက အိပ္ယာေပၚမွ က်ဳံးထလိုက္ၿပီး စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ ေခါင္းေလးကို ေပါင္ေပၚတင္ကာ နဖူးေလးေတြကို လက္နဲ႕ခပ္ဖြဖြႏွိပ္ေပးသည္။
" ငါ့ကိုၾကည့္မေနနဲ႕ ... အိပ္ပါဆို "
" အိပ္မလို႔ပဲကြ။ လူႀကီးေလး မ်က္ႏွာက ေအာက္ကပင့္ၾကည့္ေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးလိုက္တာ။ အဲ့ဒါေလး ေတြးေနလို႔ပါ။ "
ကာရံညီညာက ရယ္လိုက္ၿပီး စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္၏ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးတစ္ဖက္နဲ႕ အုပ္လိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ႏွိပ္ေပးေနသည္။မဟုတ္ရင္ ဒီတစ္ေယာက္က မအိပ္ေသးဘဲ စ, ေနာက္ေနမွာ။
" အေဝးကျပန္လာၿပီးမွ ေတြ႕ရတာကို ေခ်ာ့သိပ္တာနဲ႕ပဲ ၿပီးသြားရတယ္လို႔။ ပန္းအိုးေလာက္ေတာ့ က်ကြဲမယ္ ထင္ေနတာ။ "
" မင္းကေတာ့ ... "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ၏ ဂုတ္မွႏွိမ္ခ်လိဳက္ၿပီး တစ္ခ်က္နမ္းကာ မွန္တင္ခုံေပၚက ပန္အိုးအမာေလးကို ေျခေထာက္နဲ႕ အသာ ကန္ခ်လိဳက္သည္။
" စိတ္ကတက္ႂကြေနေပမယ့္ လူက အိပ္ခ်င္ေနၿပီေလ။အနည္းဆုံးေတာ့ ပန္းအိုးေလး က်ကြဲသြားတယ္ဆိုၿပီး ေျဖသိမ့္လို႔ရတာေပါ့။ "
ကာရံညီညာက ရယ္ေနတာမို႔ ႏွိပ္ေပးေနသည့္ လက္ေတြပါတုန္ယင္ေနသည္။ခဏၾကာေတာ့ စေနာက္ေနရင္း စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
....................
" ဟူး!!! "
ကာရံညီညာက ေလပူေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္မႈတ္ထုတ္ေနသည္။ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ၏ လက္ေလးကို လက္ေခ်ာင္းခ်င္းယွက္သြယ္ကာ တြဲကိုင္ထားသည္။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ကိုယ္တို႔က လူႀကီးေတြကို အမွားလာေတာင္းပန္တာေလ။အနည္းဆုံးေတာ့ သူတို႔ နားေထာင္ေပးမွာပါ။ "
" အင္း "
ကာရံညီညာတို႔ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနတာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ကားရပ္ထားၿပီး ကားေပၚက မဆင္းရေသးဘူး။ကာရံညီညာ စိတ္အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီဆိုမွ စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကားေပၚကဆင္းလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ေတာင္ႀကီးမွ ဝယ္လာခဲ့တဲ့ ပစၥည္းေတြဆြဲၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္က ကာရံညီညာနဲ႕ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းခ်င္းဆီ ယွက္သြယ္ဆုပ္ကိုင္ကာ တြဲထားသည္။
" အေမ ၊ အေဖ "
ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳက စာရင္းလုပ္ေနရင္းမွ ေမာ့ၾကည့္သည္။ကာရံညီညာနဲ႕ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားေတာ့ လူပါ အျခားတစ္ဖက္လွည့္ကာ ေက်ာေပးသြားသည္။ဦးျမတ္သာကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းသာ ထိုင္ေနသည္။သားက လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ကို အိမ္ေခၚလာတာမို႔ မ်က္ႏွာထားေတာ့ တင္းေနသည္။စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ကာရံညီညာ့ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး အထဲဝင္ခိုင္းသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ လာကန္ေတာ့တာအေမ။ "
" ကန္ေတာ့ၿပီးရင္ျပန္ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳက အခုထိကာရံညီညာ့ကို ၾကည့္မလာေသးဘူး။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေမနဲ႕အေဖ။ ကြၽန္ေတာ္ သူကလြဲရင္ ဘယ္သူနဲ႕မွ မျဖစ္နိုင္လို႔ပါ နားလည္ေပးပါ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က ဘာမွဝင္မေျပာေပမယ့္ ကာရံညီညာ့၏ မိဘေတြကို ေလးစားမႈရွိသည္။ကာရံညီညာက ေဒၚခင္ခ်ိဳ၏ အနားသြားကာ အေနာက္မွ သိုင္းဖက္သည္။
" အေမ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမမုန္းပါနဲ႕။ "
ကာရံညီညာက ငိုေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳကပါ မ်က္ရည္က်လာသည္။အသံမထြက္ေပမယ့္ တိတ္တဆိတ္သာ ရွိုုက္ငိုေနသည္။
" ငါေျပာထားတယ္မလား။ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့။ "
ဦးျမတ္သာကပါ ဝင္ေျပာလာသည္။
" ကြၽန္ေတာ္အျပင္ကပဲ ေစာင့္ပါ့မယ္။ ဦးေလးတို႔ မိသားစုခ်င္း စကားေျပာၾကပါ။ "
စိုင္းစြမ္းထက္ပိုင္က အလိုက္သိစြာပဲ ေရွာင္ထြက္ေပးသြားသည္။
" အေမ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳက ကာရံညီညာ့ဖက္ထားတာကို ဖယ္္ခ်ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။မ်က္ရည္က်ေနတဲ့ သားကိုၾကည့္ၿပီး နစ္နစ္နာနာ စကားေတြက ေျပာမထြက္ဘူး။
" သူက နင့္ကို တစ္သက္လုံးလက္တြဲမွာ ေသခ်ာလား။မ်ိဳးဆက္မရွိလည္း အဆင္ေျပတာ ေသခ်ာလား။ "
" ေသခ်ာတယ္အေမ။ သူကသားကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ အေမတို႔သူ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ "
ေဒၚခင္ခ်ိဳက သက္ျပင္းခ်ၿပီးမွ ခပ္ေအးေအးသာ ေျပာလာသည္။
" နင္ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္း။ နင္အဆုံးထိေလွ်ာက္ေပါ့။ ဘာမွဝင္မေျပာေတာ့ဘူး။အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ၿပီးတာပဲ။ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ကာရံညီညာက ေဒၚခင္ခ်ိဳကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ဖက္ျပန္ေတာ့ ခဏေလာက္တုံ႕ဆိုင္းေနၿပီးမွ ေဒၚခင္ခ်ိဳက ျပန္လည္ဖက္သည္။ ဦးျမတ္သာကေတာ့ သားမိႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ စိတ္ေအးသြားသလို သက္ျပင္းခ်ေနသည္။
ဆက္ရန္