គ្មានអ្នកណាខ្វល់ពីនាងទេដូចហ្វរ៉េគិតអញ្ចឹងគ្រប់គ្នានិងស្អប់នាងបែបនេះគ្រប់គ្នានិងដើររំលងនាងគ្មានទំនុកចិត្តគ្មានក្ដីស្រលាញ់មកលើខ្លួនទៀត ហ្វរ៉េនាងនៅតែបន្តយំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅខាងមុខបន្ទប់កញ្ចក់របស់ជុងហ្គុក ហ្វរ៉េសម្លឹងមើលទៅរាងក្រាសនាងពិតជាស្រលាញ់ជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់ស្រលាញ់ខ្លាំងចង់បានខ្លាំងចុងក្រោយអ្នកដែលឈឺចាប់ខ្លាំងក៏នាងដែរ
"ថេហ្យុង..!"ពេលនោះហ្វរ៉េបានឃើញហៅរាងតូចរត់មកនាងហៅឈ្មោះគេស្រាលៗ
"មីងសុំទោសណា...ហ្ហឹកៗ..មីងអាក្រក់ណាស់សុំទោស" ហ្វរ៉េក្រោកទៅចាប់ដៃរាងតូច
"លែងខ្ញុំទៅ..ហេតុអីអ្នកនៅទីនេះទៀត?"ថេហ្យុងគេបានដឹងពីហ្វរ៉េថានាងសហការណ៍ជាមួយយូហ្វីលមុននាងសារភាពទៅទៀតតែជុងហ្គុកបានលួងលោមមិនអោយថេហ្យុងនិយាយអីច្រើនព្រោះទង្វើរនាងហួសពេកដល់ថ្នាក់រាងក្រាសនិងប្រពន្ធនាយអស់ពាក្យវាចា ចាំបានទេសូម្បីតែជុងហ្គុកក៏មិននិយាយរកហ្វរ៉េដែរ
"ថេហ្យុង.."ហ្វរ៉េ
"ចេញពីទីនេះទៅ ហ្ហឹកៗ..កុំមកក្បែរប្ដីប្រពន្ធខ្ញុំតទៀត..ហ្ហឹកៗ..អ្នកចង់បានជុងហ្គុកណាស់មែនទេតែសូមប្រាប់ខ្ញុំនឹងសម្លាប់អ្នកបើហ៊ានតែយកគេចេញពីខ្ញុំនោះ"ថេហ្យុងរុញនាងចេញ
"មិនមែនបែបនោះទេមីងរៀងហើយមីងសុំទោស"ហ្វរ៉េ
"ចេញទៅ!! ហើយកុំមកហៅខ្លួនឯងថាមីងខ្ញុំទង្វើររបស់អ្នកមិនសមនឹងជាម្ដាយមីងរបសខ្ញុំនោះទេ ហ្ហឹកៗ...អ្នកយកខ្ញុំរួមទាំងកូនទៅអោយប្រុសដទៃទាំងដែលខ្ញុំមានប្ដីហើយ អ្នកចង់បានប្ដីខ្ញុំ អ្នកថោកទាបណាស់"ថេហ្យុងគេគ្មានសតិនៅក្នុងខ្លួននោះទេ គេស្អប់ហ្វរ៉េណាស់ក្រោយពីដឹងថាយូហ្វីលប្រើអោយគេមកបុកសម្លាប់ប្ដីរបស់ខ្លួនថេហ្យុងកាន់តែស្អប់ហ្វរ៉េ ព្រោះមកពីនាងម្នាក់គត់ទៅសើរើកំហឹងរបស់យូហ្វីល
"បានហើយថេយ៍..នាងមកនេះចេញទៅសិនទៅ"ឈុនហ្គុំក៏ប្រញាប់រត់មកចាប់ដើមដៃហ្វរ៉េនិងអូសនាងចេញទៅបាត់
"ហ្ហឹកៗ...គ្រប់គ្នាចង់បំបែកបំបាក់ស្នេហាយើង...អ្ហឹហ្ហឹក!"ថេហ្យុង
"...លោកប្ដី..."គ្រាន់ថេហ្យុងបានដឹងខ្លួនភ្លាមក៏នឹកគិតដល់រាងក្រាសមុនគេរាងតូចប្រញាប់មករកបន្ទប់កញ្ចក់របស់ជុងហ្គុកទឹកមុខរាងតូចស្លេកស្លាំងភ័យព្រួយពេលពាក់អាវម៉ូឌរឹបបែបនេះគឺអាចឃើញពីពោះថេហ្យុងដែលខ្ទាត់ព្រោះគេទម្ងន់បីខែហើយ
"ថ្ងៃនេះថ្ងៃខួបកំណើតរបស់បងហ្ហឹកៗ..អូនសន្យាថានិងធ្វើអោយបងរីករាយបំផុតតែហេតុអីទៅជុង? ហេតុអីបងមកគេងបែបនេះ "ថេហ្យុងឈស្ទាបកញ្ចក់ទាំងយំមិនបាត់សោះ
"ឆាប់ក្រោកមកណាអូនស្រលាញ់បង .."កំហុសក៏មកគេដែរបើកាលមុនមិនទៅផ្ដេសផ្ដាសផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមអោយយូហ្វីលហើយឈប់ទាក់ទងម្លេះយូហ្វីលអាចនឹងមិនមានកំហឹងដល់ថ្នាក់នេះនោះទេ បើគេស្រលាញ់មើលឃើញជុងហ្គុកល្អតាំងពីដំបូងចំណងប្ដីប្រពន្ធពួកយើងក៏មិនរញ៉ែរញ៉ៃបែបនេះដែរ។
#Skip
មួយរយ:ក្រោយមកអាការ:យុនហ្គីក៏បានធូស្បើយនាយសន្លប់តែបីថ្ងៃគឺក្រោកហើយនៅឡើយតែជុងហ្គុកនៅតែបន្តគេងស្ងៀមមិនព្រមក្រោកសោះជាហេតុធ្វើអោយថេហ្យុងយំមិនលួសមួយថ្ងៃ គ្រូពេទ្យមិនអាចកំណត់ថ្ងដែលជុងហ្គុកក្រោកទេអាស្រ័យលើកម្លាំងចិត្តអ្នកជំងឺខ្លួនឯងថាជម្នះដឹងខ្លួនបានឬអត់
"ហ្ហឹកៗ..."ថេហ្យុងអង្គុយយំកាន់ដៃរាងក្រាសរហូតក្នុងចិត្តភ័យព្រួយបារម្ភខ្លាចថាជុងហ្គុកលែងក្រោករហូត ហេតុអីបានជាគេត្រូវមកជួបរឿងបែបនេះ
"ថេយ៍.."ពេលនោះជីមីននិងប៊ូតាមកចូលមក
"ហ្ហឹកៗ..ប៊ូតាជីមីន ជួយដាស់គាត់ផង..ហ្ហឹក..ប្ដីរបស់យើងគេមិនក្រោកដូចបងយុនហ្គីទេ"ថេហ្យុង
"ស្ងប់អារម្មណ៍ណាឯង.. គ្រូពេទ្យប្រាប់ថាគាត់ច្បាស់ជាក្រោកមកអាស្រ័យលើឯងនិយាយជាមួយផ្ដល់កម្លាំងចិត្តអោយគាត់ជម្នះក្រោកមករកឯង បើនៅតែយំបែបនេះគាត់បានឮគាត់មុខជាពិបាកចិត្តមិនខាន"ជីមីននិយាយតាមអ្វីដែលម៉ាក់គេប្រាប់
"គាត់បានឮមែនហ្ហេ?"ថេហ្យុង
"គាត់អាចមានអារម្មណ៍ទទួលដឹង ថេយ៍ស្ដាប់ណាគាត់ស្រលាញ់ឯងណាស់ក៏មិនដែលចង់ឃើញឯងយំមុខមាត់ស្លេកស្លាំងបែបនេះដែរ"ជីមីន
"មែនហើយ ឯងត្រូវតែរីករាយនិយាយជាមួយគាត់អោយបានច្រើន ខំប្រឹងញាុំមើលថែកូនក្នុងផ្ទៃរបស់ឯង ពេលឯងយំច្រើនប៉ះពាល់ដល់ការលូតលាស់របស់គេត្រូវតែធ្វើខ្លួនអោយល្អពេលគាត់ក្រោកមកគាត់នឹងសប្បាយចិត្ត"ប៊ូតា
"អ្ហឹម..ហ្ហឹកៗ..."ថេហ្យុងទម្លាប់មានរាងក្រាសតាមមើលថែតាំងពីក្មេងមករហូតដល់រៀបការមានកូនជុងហ្គុកនៅតែតាមថែគេរហូតពិតជាវេទនាណាស់ទម្លាប់រស់នៅអត់ពីនាយ គេស្អប់អារម្មណ៍បែបនោះតែ..ត្រូវហើយគេមិនត្រូវទន់ជ្រាយទេគេនិងខំប្រឹងមើលថែកូនរងចាំនាយក្រោកមកវិញ។
#jk home's
ហ្វរ៉េរស់នៅពោពេញដោយវិប្បដិសារីនាងវេទនាជាងចុះរនកទៀត គេថាយកកាំបិតមកប្រហារវានៅឈឺផ្សារតិចជាងការរស់នៅជាមួយវិជិតដែលមានវិប្បដិសារី
"មែនហើយខ្ញុំគួរតែស្លាប់ទើបល្អមែនទេ មនុស្សដូចខ្ញុំគឺសមតែស្លាប់"ហ្វរ៉េជូតទឹកភ្នែកទាំងញញឹមចម្អកខ្លួនឯងរួចក៏សម្លឹងមើលទៅកន្ត្រកផ្លែឈើនៅលើតុដែលមានកាំបិតមួយ
"ហ្ហឹកៗ...ឯងសមតែស្លាប់..ឆ្វាច់.."ហ្វរ៉េទាញកាំបិតមកអាដៃខ្លួនមួយឆូតយ៉ាងធ្ងន់ដៃធ្វើអោយហូឈាមក្រហមឆេះ
"បង្ហូឈាមថោករបស់ឯងចោលទៅ..ហ្ហឹកៗ..យើងនិងអាឯងបង្ហូឈាមដ៍ខ្មៅរបស់ឯងចោលអោយខ្ទេច"ហ្វរ៉េនាងគ្មានសតិនោះទេពេលនេះ
ក្រាក!!
"នាងធ្វើឆ្កួតស្អីនឹង?"ពេលនោះឈុនហ្គុំក៏បើកទ្វាចូលមកក៏ឃើញនាងធ្វើរឿងបែបនោះ
"លែងខ្ញុំ ខ្ញុំនិងបង្ហូឈាមថោកនេះចោល"ហ្វរ៉េ
"នាងឆ្កួតហើយគីមហ្វរ៉េ គិតថាការស្លាប់ជាវិធីដ៍ល្អមែនទេ?"ឈុនហ្គុំ
"ចុះអោយខ្ញុំរស់ធ្វើអីគ្រប់គ្នាគេស្អប់ខ្ញុំហើយ ហ្ហឹកៗ.. "ហ្វរ៉េ
"នាងត្រូវរស់នៅធ្វើល្អកែខ្លួនឡើងវិញគេគ្រប់គ្នាមិនស្អប់នាងទេតែគេកំពុងតែរងចាំមើលថានាងកែខ្លួនឬអត់"ឈុនហ្គុំស្រែគំហកនាងរួចក៏អូសដៃនាំនាងទៅមន្ទីពេទ្យ ចាប់ពីពេលនេះតទៅមិនអោយនាងនៅតែឯងទៀតទេព្រោះមាងធ្វើអីឆ្កួតៗបែបនេះ។
#វិឡាឈុនហ្គុំ
ក្រោយពីនាំនាងទៅមន្ទីពេទ្យរួចនិយាយពន្យល់ហ្វរ៉េក៏យល់បានខ្លះនាងចាប់ផ្ដើមមករស់នៅផ្ទះឈុនហ្គុំនិងធ្វើអោយខ្លួនស្រស់ស្រាយជាងមុនពេលនេះរយ:ពេលពីសប្ដាហ៍ហើយដែលហ្វរ៉េរស់នៅស្និតស្នាលជាមួយនិងឈុនហ្គុំ
"នៅទីនេះរៀនធ្វើម្ហូបជាមួយនិងម៉ែដោះ ហាមចេញក្រៅឮទេ?"ឈុនហ្គុំ
"ខ្ញុំយល់ហើយ.."មើលសម្ដីនាងចុះពេលនេះហ្វរ៉េរាងស្ញប់ៗជាងមុន
"អ្ហឹម..ល្អហើយ សូមប្រាប់នាងថាហាមឈ្លើយដាក់គ្រប់គ្នានៅទីនេះពិសេសម៉ែដោះបើមិនអញ្ចឹង.. "ឈុនហ្គុំបម្រុងនិងគម្រាមនាងទៀតហើយហ្វរ៉េកាត់មុន
"មិនអញ្ចឹង យើងនិងរំលោភនាងរហូតដល់សន្លប់.ឆឺស! ជ្រេញណាស់ ទោះខ្ញុំមិនធ្វើអីលោកក៏នៅតែរំលោភខ្ញុំដែរ"ហ្វរ៉េពេបមាត់ឌឺឈុនហ្គុំ
"មែនហើយសូម្បីពេលនេះនាងកំពុងតែឈឌឺក៏យើងចង់រំលោភនាងដែល"ឈុនហ្គុំសកឌឺទៅវិញ
"នែ!.អារោគ.អុស៎..គឺ លោកមិនអាចនោះទេ ខ្ញុំទៅហើយ"បម្រុងនិងជេតែនាងខ្លាចត្រូវឈុនហ្គុំបោះចូលទឹកដូចមុនហ្វរ៉េនាងក៏រត់ចេញទៅបាត់
"ស្រីម្នាក់នេះ? ហឹស! ផាច់!"ឈុនហ្គុំច្រលំញោចមាត់ញញឹមតែនាយក៏ទះមាត់ខ្លួនឯងអោយប្ដូមកជាមុខ
កាចៗវិញ មិនគួរញញឹមអោយស្រីម្នាក់នោះឃើញនោះទេ។
#មន្ទីពេទ្យ
ក្រោយពីចេញពីផ្ទះឈុនហ្គុំក៏ឈាងចូលមកមើលក្មួយប្រុសជាទីស្រលាញ់ដោយនៅទីនោះមានទាំង
ជីមីននៅឈរុញរទេះអោយយុនហ្គីឯថេហ្យុងក៏កំពុងតែនៅទីនោះដូចគ្នា
"គេងយូម្លេះ អាល្អិត!..ហ្ហឹម!..មិនក្រោកមកស្ដាប់ដំណឹងល្អទេហ្ហេ? ឯងពូកែណាស់លុតដុំប្រពន្ធទាល់តែបានកូនប្រុសមួយ"ឈុនហ្គុំវែកសក់អោយជុងហ្គុកនិងនិយាយតិចៗទៅកាន់នាយ
"ហឹសៗ.."ជីមីននិងយុនហ្គីក៏សើច
"លុតដុំអីទៅពូប្ដីខ្ញុំគេស្រលាញ់ថ្នាក់ថ្នមសោះ"ថេហ្យុងពេបមាត់តិចៗទឹកមុខគេស្រស់ថ្លាជាងមុន ថែមទាំងថ្មីៗនេះទើបតែពិនិត្យឃើញថាទទួលបានកូនប្រុសទៀតផង
"ពូចាំបានថាពីមុនឯងមិនចេះនិយាយសុភាពបែបនេះដាក់ពូទេ ចេះតែច្រលឺមបើប្ដីមិនលុតដុំតើជាអី?"ឈុនហ្គុំ
"ឆឺស! ខ្ញុំមិននិយាយជាមួយពូទេ"ថេហ្យុង
"ឃើញបែបនេះខ្ញុំចង់លុតដុំជីមីននីដែរ ក្រែង.លអាចស្លូតបានខ្លះ"យុនហ្គី
"លុតដុំទៅបងមុខនឹងហ្ហ"ថេហ្យុង
"អេ..ក្រោកពីរទេះអោយរួចសិនមក"ជីមីន
"ចាំបងនិងក្រោក"យុនហ្គី
"មែនហើយអាល្អិតឯងនេះក៏ក្រោកមិនរួចដែរចាំពូជូនទៅដើរលេង"ប្រហែលជាឈុនហ្គុំមានរឿងនិយាយជាមួយយុនហ្គីហើយទើបសុំរុញរទេះនាយចេញមកក្រៅបែបនេះទុកអោយជីមីននិងថេហ្យុងនៅក្នុងបន្ទប់
"រឿងគ្រួសាររបស់ជុងហ្គុកពិតជាទាក់ទងនិងត្រកូលលីមែនហ្ហេ?"ឈុនហ្គុំសួរទៅយុនហ្គី
"បាទមែនហើយលោកពូ"យុនហ្គី
"ផ្លូវដែលសើុបរឿងនេះបានប្រហែលសល់តែម្នាក់ហើយ...នោះគឺ"ឈុនហ្គុំ
"មេធាវីម្នាក់ឈ្មោះហាលីសនោះ"យុនហ្គី
"នាងឆ្លាតណាស់នាងសម្លឹងពូដោយផលប្រយោជន៍យ៉ាងខ្ពស់"ឈុនហ្គុំធ្លាប់ជួបមុខហាលីសច្រើនដងនាយរួសរាយប្លែក!!
"ចុះពូគិតយ៉ាងមិច"យុនហ្គី
"ពូក៏ត្រូវសម្លឹងនាងដោយផលប្រយោជន៍វិញដូចគ្នា ហឹស!រឿងនោះទុកអោយពូ ពូមិនអោយជុងហ្គុកទៅប្រឈមនិងគ្រោះថ្នាក់ទៀតនោះទេ"ឈុនហ្គុំ
To be continued.....
write by steemeeraa🎀