Sabah, her şeyin büyüsünün bozulacağından bahsederken şaka yapmamıştım. Zira, onunla aynı yolda yürümek, hele ki böyle bir konuda imkansızdı.
Hiçbir şey olmamış gibi davranmıyorduk, böyle bir durum söz konusu değildi çünkü Akın gecenin izlerini sırtında, ben ise boynumda ve dudaklarımda taşırken bu imkansızdı.
Tezgahın önünde, kahve makinesine gerekli malzemeleri atarak çalıştırdım. Mutfağım amerikan tarzında olduğu için buradan Akın'ı kolaylıkla görebiliyordum.
Akın bakışlarımı hissetmiş gibi benim tarafıma döndüğünde bakışlarımı kaçırdım. Kahvenin yanıp sönen ışığıyla beraber kupalara kahveyi boşalttım ve yanına ilerledim.
Kupayı ona doğru uzattığımda yarı yolda karşılayarak elimden kaptı. Yanına oturup bacaklarımı kendime çektim. "Çok kötü görünüyor." dedi Akın memnuniyetsizce.
Gözlerimi devirdim. Dudaklarımı kahveye yaklaştırdığım an sıcak hava dudaklarımı sızlattı. İstemeden de olsa elimi dudaklarıma götürdüğünde Akın'ın minik kıkırtısını işittim.
"Gülme." huysuzca homurdandım. "Mahvettin her yerimi." sızlandım.
"Nazlanma." dedi sahte bir kızgınlıkla. "Sana sırtımı göstermemi ister misin?" muzipçe mırıldandı. "Öpüşürken bu kadar kendinden geçiyorsan bizim daha çok işimiz var." koluna vurdum.
"Profesyonel olalım lütfen." dedim kızgınca. "Bir daha öyle bir şey olmayacak." Akın durduğu yerden hafifçe bana doğru kaydığında dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım.
Kolunu, omzumun üzerinden attığında "Aaa!" diye bağırdım ve yerimden fırladım.
"Öyle yaklaşma bana." eline yüzüne götürerek hafifçe güldü. "Sevişirken hiç öyle demiyordun ama?"
Gözlerimi kocaman açtım. "Ne sevişmesi be!"
"Dilimle seviştin ya, yetmez mi? Daha mı fazlasını isterdin yoksa?" dediğinde kahveyi masaya bıraktım, yoksa her an yüzüne fırlatabilirdim. "Oldu bitti." dedim. "Bence fazla abartmayalım."
Güldü. "Tabii tabii." dedi. "Ama güzel öpüşüyorsun öyle bil istedim." şımarık bir şekilde "Biliyorum biliyorum." dedim. "Sağ ol."
"Nereden biliyorsun?"
"Çocuk değiliz herhalde! Biz de bir şeyler yaşadık."
"Hm, hiç beğenmedim."
"Senin ilk öpüşmen benimleydi herhalde?"
"Ben milyar yıl yaşındayım."
Evet, bunu biliyordum ama sanırım böyle duymak garip gelmişti.
"Bende yirmi beş." dedim triple.
"On bin katım bile değilsin."
Gözlerimi devirdim. "Özür dilerim şeytan olmadığım(!) için."
"İstesen bile şeytan olamazdın." dedi. "Evet, aklım senin gibi kurnazlıklara çalışmıyor."
"Masum bir şey de değilsin ki melek olursun diyeyim..." gözlerimi devirdim. "Gayet masum biriyim."
"Öyle olsun." dedi ve kahvesinden bir yudum aldı. Aramızda bir süre sessizlik oluştuğunda "Ee." dedim. "Şu işi anlatmayacak mısın?"
Derin bir nefes aldı. "Aslında anlatılacak pek bir şey yok. Sarman'ın çok fazla borcu vardı, he de çok. Böyle bir müzayede düzenlemek istedi, son kişiye -ki burada kendi adamı oluyor- vereceği toprak tamamen göz boyama amacıydı. Tüm verilen para ve vergiler bu adama bağlanacağı için borcunun büyük bir kısmını ödeyebilecekti ama ortaya sürpriz bir şekilde ben çıktım." dedi.
"Tabii ben çıkınca işler değişti, kendisinin yapacağı en büyük teklifi verene kadar devam etti, gerçi daha fazlasını da verebilirdi. İstediği gibi ayarlardı her şeyi. Gerçek bir para değildi sonuçta. Fakat benim gibi bir yatırımcıyı görmüşken kaçırmak istemedi. Olay bu kadar." güldüm.
"Peki Akıncım." dedim gülümseyerek. "Bu parayı nasıl vermeyi düşünüyorsun?" kaşlarını çattı. "Vermemiz mi gerekiyor?"
Şaşkınlıkla duraksadım. "Sen şaka mısın ya?" diye çemkirdim. "Bizi öldürür onlar parayı vermezsek. Bak evimi tefeciler falan bassın istemiyoru-" sözümü kesti.
"Sen bir sakin olsana güzelim ya." dedi rahat rahat. Böyle rahatça oturması daha çok sinirimi bozuyordu.
"Nasıl sakin olayım ya?" dedim. "Ne yapacağız?" odada volta atmaya başladım. "Sen bir bana güven." dedi.
"Önemli olan içeriye sızmak değil miydi? Bunu istemiyor muydun? Muyduk?" dedi ve devam etti.
"Allie'yi de orada yakaladığımıza göre..." nefesini üfledi. "Çok az kaldı. Çok çok az."